Zaterdag 13 maart 2010 om 17 uur Daniel Girls <-> Bloopers
Zou het voor ons de zoveelste dertiende van de maand worden met hoge verliescijfers?
Of zouden we ons na een goede match tegenover de Kenjis het tij doen keren?
We kwamen met zes Girls aan de aftrap: Muriël, Lynn, Tamara, Emmy, Esme en Nele.We waren in ieder geval van plan ons vel duur te verkopen.
Geen negatieve gedachten dus
De match was nog maar net bezig of we kregen al een penalty tegen door een aangeschoten bal tegen de elleboog van Emmy.
GRRRRRRRRRRRRRRRR das balen zeg ...
Ik zag de donderwolken zich weeral boven onze hoofden zich verzamelen
Maar we lieten ons kopke niet hangen Esme speelden een van haar betere matchen meestal wil ze niet van de bank en nu wilde ze niet van het plein
Op Muriël kan je natuurlijk ook altijd rekenen das gelijk een duiveltje uit een doosje met springveertjes onder de voetjes.
Tamara blokkeerde iedere aanval door alle hoge ballen voor haar rekening te nemen amaai mijn hoofd en Emmy deed de rest.
We konden tegen scoren, we kwamen zelfs op 2-1 voorsprong maar het was nog een eind te gaan en ik begon toch aardig wat stress te kweken het was nu of nooit deze match moest gewonnen worden
We misten onderweg ook nog eens onze schepcorn waardoor onze voorsprong beperkt bleef tot één simpel goaltje.
De laatste vijf minuten maakten we dan nog de verlossende 3-1, nadat een speelster van hen gekwetst uitviel en ze noodgedwongen met vier Bloopers verder moesten spelen.
Dit waren echt wel opsteekpuntjes, dit hadden we nodig, volgend jaar stoppen? NOOIT, toch niet als ik er iets kan aan veranderen
Kapitein
AGENDA
Zondag 21 maart
9.30 uur
DG tegen Rekegirls
Laat het aub weten als je er niet bij kunt zijn met dank
Zondag 21 februari 2010 om 10.30 uur Kenji's <-> Danielgirls
Iedereen kwam een beetje met kleine oogjes toe want de meeste Danielgirls hadden naar de opening geweest van het nieuwe lesbisch kaffeetje in Kortrijk 'Malou'. En ik was nog 'Baloe' Maar niet getreurd we stonden paraat op het plein om om 10.30 uur te voetballen tegen de Kenji's.
We komen met de volgende girls aan de aftrap: Emmy (met een tandje minder), Lynn (slaapt nog), Muriël (met champagneoogskes), Virginie (fris als een hoentje), Nele (met zonnebril) en Sylvie (terug van weggeweest).
Nu we starten de match wetende dat we het waarschijnlijk wel niet zullen kunnen halen ; maar we waren het allemaal eens dat we de schade willen beperken ...
Zogezegd zo gedaan, aan de rust staat het nog altijd 0-0 daaaaaaaaaaaaaaaa JA HOOR ze moeten tijdens het tweede kwartier zelfs wachten op een SCHEPCORN om op 1-0 voorsprong te KUNNEN komen
Presteren zij zo zwak? Of ligt de verdienste bij ons? Van elks een beetje denk ik ... We speelden héél goed en de Kenji's hadden een minder dagje denk ik.
Ze lopen uit tot 2-0 maar we kunnen de aansluitingstreffer maken --> Sylvie zet namelijk de 2-1 op het bord. We verliezen de match met opgeheven hoofd ... 3-1
WEL DONE
Onze volgende match is op zondag 7 maart 2010 om 9.30 uur tegen Diabolo's
Zaterdag 06 februari 2010 om 14 uur Hypnozz <-> Danielgirls
We begonnen supergoed aan de match. Voor de Danielgirls kwamen Emmy, Lynn, Leslie, Shirley, Virginie, Heidi en Nele aan de aftrap.
We maakten tijdens het eerste kwartier onmiddellijk al een hele mooie goal deze werd gemaakt door Virginie PROFICIAT
En we speelden inderdaad goed mee tijdens de volledige match. We konden zelfs 2 schepcorns verzilveren die we jammer genoeg niet konden afmaken ... spijtig
Verliezen met 4-1 is natuurlijk geen schande maar over het geheel van de match bekeken verdienden we toch een gelijkspel vandaag.
Zondag was er dan de babyborrel van Heidi haar kroost en wie zat daar op krukken de mensen te ontvangen? Heidi ... die liep zaterdag op het einde van de match een gescheurde achillespees op met als gevolg dat ze maandag 8 feb moet geopereerd worden om deze pees terug aan elkaar te naaien. Ja het seizoen is voor Heidi gedaan ... spoedig herstel ... naar volgend seizoen toe ...
Zondag 14 februari 2010 staat er weer een tegenstander van formaat tegenover ons namelijk om 9.30 uur spelen we tegen Traiteur Mieke, hopelijk houden we zoveel mogelijk de sluizen dicht ... hopelijk zijn de traiteurs nog moe zondagmorgen van al die valentijnmenu's te prepareren ... laat ons hopen.
Voetballen op valentijn dat is eens iets anders ... vergeet in ieder geval uw geliefde niet maar zorg dat ge op tijd uit uwe nest geraakt laat u niet bezig houden ... geen ontbijt op bed organiseren als je al om 9.30 uur moet voetballen that is not done ...
AGENDA FEBRUARI
zondag 14 feb 2010 om 9.30 uur: Danielgirls tegen Traiteur Mieke zondag 21 feb 2010 om 10.30 uur: Kenji's tegen Danielgirls zaterdag 27 feb 2010 is er GEEN voetbal omdat we uitgeschakeld zijn jammer
Een gescheurde achillespees, achillespeesscheur of achillespeesruptuur is een geheel of gedeeltelijke scheuring van de achillespees. Meestal voelt het moment van een dergelijke scheuring als een schop of klap tegen de kuit. De scheuring kan gebeuren tijdens belasting van de pees, maar kan ook bij relatief zeer kleine bewegingen (zoals rustig fietsen) plotseling ontstaan.
Bij volledige doorscheuring is de kuitspier niet meer verbonden met de voet. Dit kan getest worden door te knielen op een bank of stoel; de voet moet vrij in de ruimte hangen. Wanneer de achillespees intact is, zal de voet bewegen bij knijpen in de kuitspier. Bij een gescheurde achillespees blijft de voet stil hangen, wanneer er in de kuitspier geknepen wordt.
Behandeling is operatief door hechting van de gescheurde peesdelen of conservatief door fixatie in strekstand met een verband, waarbij de peesvezels vanzelf aan elkaar moeten groeien.
Zaterdag 30 januari 2010 om 14 uur Racing Ladies <-> Danielgirls
Zondag laatstleden zat ik klaar om naar het wereldkampioenschap veldrijden te kijken ... neen niet naar de veelbesproken MANNEN-strijd maar ik wilde persé de vrouwen aan het werk zien.
Ik dacht van een benden ventevrouwen aan de slag te zien zoals die over-hormonale Roemeense gewichteffers ... maar niets was minder waar. Schoon volk stond er aan de start de ene met een lange vlecht de andere met twee pipilangkous-staartjes die uit de helm staken. En eenmaal het startschot gegeven was vlogen ze als een pijl uit een boog het slijk der aarde in ...
Dan denk ik bij mezelf wie zijn wij dan voetballertjes in een zaal zonder enig spoortje modder te bespeuren ... mietjes? in hun ogen misschien wel denk ik ... nu ieder zijn hobby natuurlijk maar ik vind het nog altijd jammer dat ik in mijn jeugdjaren niet tot deze prestaties bekwaam was ... dan was er geen sportinteresse ... enkel de hondenschool kon mij dan charmeren.
Terugkomend op zaterdag, we speelden onze match, we kregen véél te véél doelpunten tegen maar het was geen match die ons extra belachelijk maakte, ze voetbalden en tikten ons uit en maakten de zaak goed af ... en daardoor kwamen de goals natuurlijk vlugger dan dat we dachten.
Ik moet zeggen dat Shirley al een véél betere match speelde dan de eerste keer, proficiat en ook een dikke proficiat aan heidi die weeral bijna in haar conditie van weleer is ... RESPECT
Muriël zit nog tot en met zondag 7 februari in New York ... misschien is ze daar de laatste nieuwe voetbaltechnieken aan het bijleren, wie weet
Sylvie beloofde tegen Hypnozz van de partij te zijn en dan denk ik ... Leslie en Sylvie in de spits dat zou toch sparkels moeten geven en ons misschien een sprokkelpuntje kunnen opleveren (droomt).
Dus op het agenda staat er het volgende:
* Match op zaterdag 06 februari 2010 om 14 uur Hypnozz <-> Danielgirls * Babyborrel op zondag 07 februari 2010 vanaf 16.30 tot 19 uur te Harelbeke in de Arendstraat 62
Niets met voetbal te maken ... maar helaas wel realiteit ... krijg je daar ook de tranen van in de ogen? ik in ieder geval wel ... Hoe kon je!!
Toen ik een pupje was, entertainde ik jou met mijn bokkensprongen en maakte je aan het lachen. Je noemde me 'je kind' en ondanks sommige kapot gekauwde schoenen en een aantal kapot gemaakte dekens werd ik je beste vriend. Als ik 'stout' was hief jij je vinger op en vroeg me "Hoe kun je?", maar dan kreeg je medelijden met me en rolde je me om en gaf me buikkriebels. Het kapot maken van dingen in huis duurde een beetje langer dan verwacht, omdat jij het enorm druk had. Maar daar werkten we samen aan. Ik herinner mij de nachten van lekker tegen elkaar aan liggen in bed, waarbij ik luisterde naar dingen die je me toevertrouwde en je geheime dromen, het leven was perfect op dat moment. Samen maakten we lange wandelingen, renden in het park, maakten autoritten en stopten voor ijsjes (ik kreeg enkel het hoorntje omdat ijs slecht is voor honden, zei je) ik deed lange dutjes in de zon in afwachting van jouw thuiskomst aan het eind van de dag. Geleidelijk aan begon je steeds meer tijd te spenderen aan je werk en je carrière, ook ging je op zoek naar een maatje uit de mensenwereld. Ik wachtte geduldig op jou, ik hielp je met je soms gebroken hart en teleurstellingen, ik ging nooit tegen je tekeer als je een slechte beslissing had genomen en overrompelde je altijd met mijn vrolijkheid als je thuis kwam, ook toen je verliefd was. Ze is nu je vrouw en geen 'honden-persoon', maar ondanks dat verwelkomde ik haar in ons huis, ik probeerde haar affectie te tonen en gehoorzaamde haar. Ik was gelukkig omdat jij ook gelukkig was. Toen de mensenbaby's kwamen deelde ik jouw opwinding. Ik was gefascineerd door hun roze kleur, hun bijzondere geur en ik wilde ook moeder van hun zijn. Maar zij en jij raakten ongerust, waren bang dan ik hen pijn zou doen en ik spendeerde zodoende de meeste van mijn tijd opgesloten in een andere kamer of in een hondenmand. Ik wilde zo graag van hun houden, maar ik werd een 'gevangene van de liefde'. Toen ze groter werden, werd ik hun vriend. Ze trokken aan mijn vacht, duwden zichzelf omhoog aan mijn wiebelende benen, staken hun vingers in mijn ogen, onderzochten mijn oren en gaven me kusjes op mijn neus. Ik hield van alles dat met de kinderen te maken had en van hun aanrakingen, omdat jouw aanrakingen vrijwel niet meer voor kwamen. De kinderen zou ik verdedigen met mijn leven als dat nodig zou zijn. Ik sloop vaak stiekem naar hun bed en luisterde naar hun angsten, onzekerheden en geheime dromen, samen wachtend op het geluid van jouw auto die de oprit op zou rijden. Er was ooit een tijd dat andere mensen je vroegen of je een hond had en dat je op dat moment mijn foto nam uit je beurs en hen verhalen vertelde over mij. De afgelopen jaren antwoordde je slechts met "ja" en veranderde je van onderwerp. Van 'jouw hond' veranderde ik een 'zomaar een hond', en je vond iedere kostenpost ten aanzien van mij teveel. Nu heb je een nieuwe carrière kans gekregen in een andere stad, en jij en hun zullen gaan verhuizen naar een appartement waar ze geen huisdieren toestaan. Je nam de juiste beslissing voor je 'familie', ......maar er was een tijd dat ik jouw enige familie was. Ik was opgewonden omdat we een autorit maakten totdat we aankwamen bij het asiel. Ik rook de geur van honden en katten, ... van angst, .... verloren hoop. Je vulde het papier in en zei: 'Ik weet zeker dat jullie een goed tehuis voor haar zullen vinden'. Ze gaven je een pijnlijke blik. Ze begrepen de realiteit van een hond op middelbare leeftijd, ondanks dat ik er eentje was met een stamboom. Je moest de vingers van je zoontje van mijn halsband aftrekken toen hij schreeuwde: 'Nee papa! Alsjeblieft laat hun mijn hond niet afpakken!". Ik maakte me zorgen om hem en om de les die jij hem net gegeven had over vriendschap en loyaliteit, over liefde en verantwoordelijkheid en over respect voor alles wat leeft. Je gaf me een vaarwel klopje op mijn hoofd en ontweek mijn ogen, je weigerde beleefd mijn halsband en riem mee te nemen. Je had een deadline die je moest halen en nu had ik ook een deadline. Toen je weg was, zeiden twee aardige dames over je dat je vast al maanden eerder had geweten dat je zou verhuizen en dat je geen enkele poging had genomen om voor mij een goed tehuis te vinden. Ze schudden beide met hun hoofd en vroegen "Hoe kon je..." In dit opvangcentrum geven ze je de aandacht die hun drukke schema toelaat. Ze geven ons eten, natuurlijk, maar ik verloor mijn eetlust enkele dagen geleden. In het begin rende ik steeds naar de voorkant van mijn hok als ik iemand hoorde lopen, ik hoopte dat jij het was, dat je van gedachte was veranderd en dat het allemaal maar een nare droom was...ik hoopte dat er misschien iemand was die om mij gaf... , iemand die me zou redden. Toen ik me realiseerde dat ik de concurrentie met de vrolijke kleine puppies niet kon winnen werd ik verplaatst naar een hok ver in de hoek en daar wachtte ik. Ik hoorde haar voetstappen aan het eind, ze kwam voor mij en nam me mee naar een aparte kamer. Een heerlijk stille kamer. Ze plaatste me op een tafel en aaide mijn oren en ze me dat ik me niet druk moest maken. Mijn hart bonkte om wat er zou gebeuren, maar er was tegelijk een gevoel van verlossing. De dagen van de gevangene van de liefde waren op. Conform mijn natuur maakte ik mij meer druk om haar dan om mijzelf. Ze droeg een zware last op haar schouders, dat wist ik, net zoals ik van jou iedere stemming kon aanvoelen. Ze plaatste met gevoel een tourniquet om mijn voorpoot en ik zag een traan op haar wang. Ik likte aan haar hand op dezelfde manier als ik dat deed om jou op je gemak te stellen, jaren geleden. Ze duwde kundig een naald in mijn ader en ik voelde de koele vloeistof door mijn lichaam gaan. Ik ging slaperig liggen en keek in haar vriendelijke ogen en ik murmelde. "Hoe kun je.." En omdat zij mijn hondentaal kon verstaan zei ze "het spijt me zo erg". Ze knuffelde me en vertelde haastig dat het haar werk was om een betere plaats voor mij te bewerkstelligen, een plaats waar ik niet genegeerd zou worden, mishandeld of verlaten zou zijn. Of waar ik mezelf een plek zou moeten veroveren zoals op deze aarde. Met mijn laatste beetje energie probeerde ik het puntje van mijn staart te laten kwispelen om haar te vertellen dat mijn eerdere "Hoe kun je" niet bedoeld was voor haar. Het was jij, mijn geliefde baas, waar ik aan dacht. Ik zal aan je denken en voor eeuwig op je wachten. Ik hoop dat ieder in jouw leven jou dezelfde loyaliteit zal tonen als ik.
Zaterdag 16 januari 2010 om 15 uur ProMille <-> Danielgirls
Eenmaal aangekomen in de sporthal zag ik de Danielgirls toekomen ... Onder andere Heidi kwam toe, met een sporttas mee ... ik zoek verschrikt naar de buggy met de twee poppemiekes in, maar niets van hen te bespeuren, héél eventjes dacht ik ze dropte die twee toch niet in diene sportzak zekers?
Maar neen, Heidi was daar al om te voetballen, een dame met "PIT" moet ik zeggen --> zo zien we het graag !
De verloop van de match weet ik niet meer zo goed want mijn notaboekje is achtergebleven bij de griffier van dienst ... ik dacht dat het 5-0 was, we speelden een goede match met zeven girls: Emmy, Virginie, Heidi, Lynn, Sandra, Esme en Nele.
De tegenstand was natuurlijk ook weer niet ZO groots maar toch we draaiden goed mee in de match en we kregen niet constant het gevoel dat we aan het verzuipen waren.
Naar mijn gevoel misten we onze "SUPER" spits Leslie en haar assistente spits Muriël vandaag, hadden we op één van hen beroep kunnen doen in deze match was het misschien wel gelukt hoor ... ik weet het niet.
Onze volgende match is op zaterdag 30 januari 2010 om 14 uur tegen Racing Ladies ...
UITDAGING
het weekend van 27-28 februari is er voor ons geen voetbal daarom volgende UITDAGING voor de girls:
Wie van ons durft de uitdaging aan te gaan om tijdens de nationale wandeldag (28 februari 2010) mee te doen in Geraardsbergen (oostvlaanderen) aan de 22 kilometer omloop (onder andere de klim van de muur) omloop: vlak, wat klimwerk, wat daalwerk : kortom een uitdaging of doen we er nog een schepje bovenop en gaan we voor de hele buit namelijk de 32 kilometer? DOEN ZE HET OF DOEN ZE HET NIET ?
Kapitein
ps hetgeen ik in mijn handen heb is de prijs die je kan winnen voor de girls die de uitdaging aangaan ... tis te zeggen degene met de MEESTE blaren krijgt ze om de pijn te verzachten hi hi
Op 7 februari wordt u vriendelijk uitgenodigd naar de babyborrel van 16.30 uur tot 19 uur. Te Harelbeke, Arendstraat 62 Graag een seintje vóór 1 februari
De lijst vol cadeau-ideetjes ligt in Dreambaby Kuurne: surf naar www.dreambaby.be om online de lijst te bekijken het is lijstnummer 162249, paswoord: CSM0021 veel shopgenot ...
Liz Hatch, renster bij LOTTO Ladies Team
Voor de Danielgirls kwamen Emmy, Lynn, Leslie, Shirley, Virginie, Heidi en Nele aan de aftrap.
jammer
in hun ogen misschien wel denk ik ...
maar het was geen match die ons extra belachelijk maakte, ze voetbalden en tikten ons uit en maakten de zaak goed af ... en daardoor kwamen de goals natuurlijk vlugger dan dat we dachten.
uitnodiging babyborrel Cheyenne & Charlize
