Het is zeker een jaar geleden dat ik
nog met Honey naar dit zwemplekje ben geweest. Vanwege het feit dat we
verhuisd zijn, kwam ik nu ook van een andere kant aangereden. Toen ik echter het
straatje in reed, begon Honey meteen te piepen van contentement. Ik moet de komende tijd echt eens
iets verzinnen hoe ik het voor elkaar kan krijgen dat ze haar bal(len) los laat.
Honey heeft de irritante gewoonte van 'hebben is hebben en dan is het van MIJ'.
Juist nu is dat irritant, omdat ze dan stil blijft staan in het water en begint
te rillen. Ik wil ze natuurlijk aan het zwemmen houden. De volgende keer maar
iets hééééééél lekkers meenemen en kijken of ze wil 'ruilen'. (Ja, ja, ik heb het gezien. Mijn lens
is vuil en zal hem zo kuisen ) O ja, haar temp na het zwemmen
was 38,7!
Vanmiddag mocht Honey dus als proefkonijn fungeren in het 'Hol van Pluto'. Op
voorhand had ik verteld over Honey haar 'hitte-probleem' en gevraagd of we een
aantal keren een pauze konden inlassen. Zo gezegd, zo gedaan. In het begin
was alles erg onwennig voor Honey, maar al rap viel haar eurootje en was ze
vertrokken. Ze heeft hooguit 20 à 25 minuten gezwommen en het viel me op dat zij
vele malen minder hijgde dan Blinker altijd doet. Toen ze eenmaal uit het bad
was, heb ik haar meteen getempd en ben daar erg van geschrokken. Ze had 40,2! Ze
hebben haar toen niet afgesproeid met warm water, maar meteen de droogblazer met
koele lucht erop gezet. Ongeveer een halfuur later was ik thuis en heb ik haar
weer getempd en was het gezakt naar 39 graden. In ieder geval is het voor mij
wel duidelijk dat het beter is om Honey daar niet 'vrij' te laten zwemmen. Ik
vind dat risico te groot.
Eerst moest ze zwemmen met zwemvest.
En ja hoor, er moesten natuurlijk twee ballen in haar bek.
... met het 'muffin-ding'. Blinker, eerst mijn nederige excuses, want ik had
verteld dat jij het wel efkes op 'jouw' manier zou gaan aanpakken. Nou, voor een
deel klopt dat ook wel, want je zal er niet moe van geworden zijn. Op ut
gemakkie, vrouwke! Maar..... je hebt het niet door de lucht
geslingerd en daar had ik je toch van verdacht. Je bent een kei!
Ik had op internet gezien hoe iemand diverse speeltjes/balletjes in zo'n
muffin-ding had gezet en ik besloot het een stapje moeilijker te maken voor
Honey: muffin-ding gekocht en dan de jeu-de-boules ballen erin. Whoehahaha,
da's pas hersenwerk.
Dit
was de eerste keer dat Honey aan de slag ging:
Multifunctioneel? Blinker, eigenlijk is het niet de
bedoeling dat je erop gaat zitten.
Nee, Honey, eigenlijk is het niet bedoeld als 'slaapkleedje'.
Wat is vrouwke nu toch aan het doen???
Ik maak me niet druk. Ik wacht wel af.
En hier gaan we dan.
Dit filmpje maakte ik, toen Blinker net gegromd had tegen Honey. Dat is ook
wel te zien aan Honey haar kop. Dit betekent echter wel, dat het een
geslaagd 'speeltje' is voor Blinker, want dit gebeurt zó zelden.
In ieder geval is het wel duidelijk dat ik ze voortaan apart laat
spelen/zoeken. Of ik maak er nog één bij, zodat ze elk een kleed hebben.
Ik was zojuist bezig met het 'kuisen' van de bench van Honey. Ik vroeg me al
af of er hier ballen gegeten werden, want ze verdwenen als sneeuw voor de zon.
Ziehier de 'ballen-oogst':
.... en ik mocht mee. Nu weet ik niet wat 'hort'
is, maar als ik zie dat ik met de auto mee mag, dan maakt het mij allemaal niet
meer uit. Het feest is dan al begonnen. Plots zag ik dat we op bekend terrein
kwamen. Ik zag dat we naar 'mijn Blinker bossie' gingen. Ik ging daar vaak met
vrouwke naar toe, toen we nog in ons andere huis woonden. Natuurlijk heb ik
vrouwke laten horen hoe blij ik was.
Laat ik maar eens beginnen met
baggeren.
Zo, dat hebben we alvast te pakken.
Dat ziet er ook aantrekkelijk uit.
Spring ik of spring ik niet?
Ik een baggerbig?
Laat me niet lachen!
'k Heb ook nog aan hydrotherapie gedaan.
Hierna gingen we weer met de auto weg en toen we stopten, zei vrouwke dat ik
lekker mocht gaan slapen. Nou, dat hoefde ze echt niet te zeggen, want ik was
héél moe en mijn oogjes vielen toe.
Toen
ik geslapen had, bleek dat vrouwke nog een verrassing had. Ze vertelde dat we
naar een mooi bos gingen, waar ik al eens geweest ben toen tante Lianneke bij
ons was. Uiteraard heb ik vrouwke duidelijk laten horen, dat ik wel wist waar
we naar toe gingen. 't Is maar dat ze niet vergeet om op tijd te stoppen
hè?
En ja hoor, ik moest weer poseren.
Wablief? Moet ik niet zo onnozel kijken?
Vrouwke zegt dat ik een boom van een kerel ben.
Please, gaan we weer verder?
Inmiddels ben ik weer thuis en zijn mijn hondenpootjes héél moe. Ik ga nu dus
lekker maffen. Tot de volgende ronde.
)
