Fanny Put, van shift B, is 50 jaar geworden. Dit heeft ze uitbundig gevierd met vrienden, familie en natuurlijk haar collega's van de small parts. Ze gaf een ton op vrijdag 19 april 2008.
De sfeer zat er al gauw in en het werd een super-leuke party.
Met de nakende verkiezingen in het vooruitzicht, is het misschien de moment om jullie eens te vertellen over mijn hobby. Ik (Peggy Mentens) ben zowel voor, als onder, als na de werkuren druk in de weer met mijn hobby: Het ABVV !!!
Vier jaar geleden, even voor de vorige Sociale Verkiezingen, vroeg een collega me of dat niets voor mij zou zijn: Syndicalist. Ik wist hier niet direct een antwoord op, omdat ik geen flauw idee had wat het inhield om te zetelen in de Ondernemingsraad en/of het Comité voor Preventie en Bescherming op het Werk. Ik heb me dan ook goed geïnformeerd bij de secretaris van de BTB (Belgische Transportarbeidersbond), Eddy Graller, vooraleer ik me hals over kop ergens in zou storten. Nadat ik er lang en diep over nagedacht had, heb ik toch de stap gezet en me als kandidaat Sociale Verkiezingen 2004 op de lijsten gezet.
Na enkele weken van propaganda voeren, was het eindelijk zover: de dag van de Sociale Verkiezingen. Ik heb me die dag niet erg kunnen concentreren op mn werk, maar was vol spanning aant wachten op de uitslag. Tot Carlo, mn collega-kandidaat, me het verdikt kwam vertellen. Het ABVV was als grote winnaar uit de bus gekomen. We hadden twee van de drie zetels binnen gehaald!!!
Voor het CPBW was ik verkozen, samen met Alain Delmot. En op de Ondernemingsraad mocht ik samen met Carlo Wynants de belangen van de werknemers verdedigen.
Maar toen begon het nog maar pas. Ik was verkozen, ja. Maar hoe of wat er allemaal bij kwam kijken wist ik toen nog niet. Ik had (en heb) nog heel wat te leren. Hoe verdedig je je collegas? Hoe ga je met de baas om? Wat zegt de wet betreffende veiligheid? Wat zijn de rechten en plichten van een werknemer? Wat zijn de rechten en plichten van je baas? Waar kan ik wetgevingen terugvinden? . En nog veel, veel meer vragen.
Gelukkig voorziet het ABVV vorming voor zijn kandidaten. Samen met Pierre Crama en Patrick Maris (vorming-gevers) en vele andere militanten leren we antwoorden zoeken op al deze vragen. Ikzelf heb ondertussen al 3 jaar basisvorming achter de rug, waarin ik veel over het ABVV, de wetgeving, andere bedrijven, andere sectoren, andere deleges en nog veel meer heb bijgeleerd.
Ongeveer een jaar na de verkiezingen werd ik door onze secretaris, Eddy Graller, aangeduid als Delegé, samen met mijn collega Rebecca Beelen van Caterpillar Houthalen. Ook hier viel ik weer even in een zwart gat, want hoe doe je dat, delegeren? Maar gelukkig kon ikhier weer rekenen op de kunde van Pierre en Patrick, toen ik me inschreef voor de vorming Syndicale Delegatie. Tijdens deze vorming hebben we samen met deleges van andere bedrijven, geleerd wat je als goeie delegé kan, mag en moet doen. Als opvolging voor deze cursus heb ik gekozen voor Onderhandelen en Communicatie. Hiervan heb ik vorig jaar het eerste deel gezien (het was overigens heel interessant), en ga ik in juni van dit jaar het tweede deel volgen. In december 2007 en januari 2008 hebben we ook al een cursus Sociale Verkiezingen voor gevorderden gehad. Om ons ten volle te kunnen voorbereiden op de komende verkiezingen.
Tot zover het theoretische gedeelte. Maar wat doe ik in de praktijk zoal allemaal?
Om te beginnen zetel ik in de ondernemingraad, waar ik ook ben aangeduid als secretaris. Dit houdt in dat ik elke maand de agendapunten van alle afgevaardigden verzamel, de agenda samenstel en verdeel. Een week later worden deze agendapunten besproken. Eerst in de voorvergadering, waar we (Carlo en ik) samen een standpunt over deze punten innemen. Nadien, op de ondernemingsraad, verdedigen we deze standpunten, om zo te trachten het werk op de vloer makkelijker en aangenamer te maken. Van deze vergadering maak ik dan, samen met Mike, een verslag op)
Als tweede zetel ik in het CPBW, waar we (Alain en ik) in de voorvergadering een gezamenlijk standpunt innemen en op de echte vergadering dit standpunt verdedigen, om alzo een veiligere en stressbestendigere werksfeer trachten te verkrijgen. Ook deze vergadering vind maandelijks plaats.
Mijn derde maandelijkse afspraak vind plaats op de Syndicale Delegatie. Hier behartig ik de persoonlijke belangen van de werknemers (onterecht geweigerd verlof, te weinig loon, onterechte schriftelijke verwittigingen, enz. Maar de algemene belangen probeer ik hier ookte behartigen, zoals tracks die te hoog liggen, pauze bij overwerk, 3 weken verlof Ik probeer ook om andere dingen te realiseren, zoals soepverdeling in de winter, ijsjes in de zomer, een broodjesautomaat, Het lukt me niet altijd om resultaat te boeken, maar ik doe mijn uiterste best en het heeft toch al zijn vruchten afgeworpen.
Ook doe ik, samen met Carlo, het onthaal van de nieuwe werknemers. Eén keer per maand worden alle nieuwe werknemers uitgenodigd voor een kennismaking met de vakbond. In dit onthaal vragen we ook naar de negatieve punten, die de werknemers hier ervaren. Deze zaken worden aangekaart en ook hier hebben we al resultaat geboekt (er wordt meer en betere training gegeven, mensen krijgen een onthaalbrochure met verklarende woordenlijst, bij lange opstarten mag het 1ste kwartier als meeting worden in gescand, )
Dat waren de maandelijkse afspraken. Voor andere zaken kan je op elk moment van de dag bij mij terecht. Wanneer je mij niet ziet, of je zit in de andere shift, kan je steeds terecht bij Carlo of Alain. Zij zullen het probleem dan zeker aan mij doorkoppelen en dan ga ik zo spoedig mogelijk, samen met je supervisor, naar een gepaste oplossing zoeken. In dringende gevallen, zullen Carlo of Alain zelf naar de supervisor of HR stappen.
Voor en na de werkuren ben ik nog druk bezig met het maken van t Rood Slimmeke. Om de 3 maanden probeer ik dit boekje vol te krijgen met interessante en nuttige informatie voor de werknemers. Hiermee ben ik toch wel ettelijke uurtjes bezig.
Sinds kort heb ik me ook gewaagd aan een eigen ABVV-Caterpillar website (www.bloggen.be/ABVVCaterpillarLimburg). Deze site voorziet zowel nuttige informatie, als verslagen van OR en CPBW alsook fotos van je collegas, De site is nog lang niet af en zal ook nooit af zijn, gezien er altijd nieuwe dingen zullen bijkomen.
In de week-ends zijn er ook nog vergaderingen en bijeenkomsten, waar ik zoveel mogelijk aan deelneem. Ook voor betogingen en opmarsen kan het ABVV steeds op mij rekenen.
Zoals je ziet, steek ik heel wat tijd en energie in het ABVV. Ik probeer altijd en overal het onderste uit de kan te halen. Ik hoop dat jullie ook beseffen, dat ik niet altijd en overal mij gelijk zal halen. Ik heb zeker nog veel te leren, en de beste lessen trek je nog altijd uit je eigen praktijk-ervaringen. Uit je fouten kan en moet je leren. Ik kan niet meer, dan mijn best doen (en dat doe ik zeker!!!). Ik hoop dat jullie mij ook de komende vier jaar weer de gelegenheid geven om mijn syndicaal werk verder uit te bouwen. Daarom wil ik jullie bij deze vragen om het bolletje achter mijn naam (Peggy Mentens) te kleuren bij de komende verkiezingen (1ste plaats ondernemingsraad en 5de plaats CPBW).
Als laatste wil ik jullie nog meegeven, dat dit alles mij niet zou lukken zonder de steun van mijn collegas Carlo, Alain en Rebecca. Zij doen ook de nodige duiten in het zakje en verdienen ook zeker uw stem om 15 mei. En we kunnen onze militantengroep nog beter uitbreiden, als u ook onze nieuwe kandidaten (Sara, Kristof, Engin, Petra, Rayim, Philippe, Tom, Adri, Kelly, Guy, Brenda, Jo en Alinda) een kans geeft.
Kortom, maak de juiste keuze en stem voor de mensen van het ABVV !!!!
Helga Caelen vertelt over haar geslurfde verzameling.
De microbe om olifanten te verzamelen kreeg ik te pakken toen ik zwanger was van mijn zoon, Anthony, nu ondertussen al meer dan 17 jaar.
Vanaf het prille begin van mijn zwangerschap wist ik gewoon dat deze baby een slurfje had.
Het is dan ook begonnen met de doopsuiker die vastgemaakt was aan leuke porseleinen olifantjes. Er waren drie verschillende modellen. Dus mijn verzameling ging van start met drie olifantjes, ik kan ze allemaal niet meer geteld krijgen maar het zullen er wel om en bij de driehonderd zijn.
Alles wat jullie je kunnen inbeelden heb ik van olifanten.
In de living zijn mijn gordijnen en matten bedrukt met olifantjes, in de keuken vind je tassen, glazen en zelfs mijn broodplankjes hebben de vorm van een olifant. Ook heb ik een heel tof melkkannetje en tandenstokerhouder. Mijn koffie drink ik thuis alleen maar in een olifantentas want daar smaakt mijn koffie pas honderd procent in.
De matten op de badkamer hebben olifanten en zelfs mijn wc-bril heeft een mooie afbeelding van een olifant evenals mijn zeepbakje, bekertje, toiletzak en zelfs handdoeken.
Mijn sieraden (niet zo uitgebreid) hebben de vorm van een olifant, oorbellen, armbanden, een ring en hangertjes (ééntje heb ik zelfs van mijn collega Sara gekregen, een mooi mat glazen exemplaar).
In mijn slaapkamer staat mijn grootste olifant op de kast, deze mooie, lieve, pluche en schattige olifant heb ik namelijk van mijn collegas gekregen als in thuis was met mijn voet in de gips. Dus als in met pensioen ben kan ik nog steeds aan mijn toffe collegas denken.
Eveneens heb ik ook heel veel beeldjes, bloempotten, kaartjes, kandelaars, fotokaders allemaal met olifanten. Eén van mijn mooiste aanwinsten zijn de drie olifantjes horen, zien en zwijgen.
Op mijn terras zit een heel schattige, grijze, aarden olifant, steeds als ik buiten ga, kijkt hij me zo lief aan met zijn slurfje in de lucht.
Als één van mijn zussen of vrienden op vakantie gaan hebben ze zeker een olifantje bij, dus tussen mijn verzameling zitten of staan er ook verschillende internationale beeldjes bij, zoals van Cuba, Marokko, Tunesië, Spanje, India (zelfs geldbiljetten met een afbeelding van een olifant), Turkije, Kongo en Griekenland.Ook heb ik een hele collectie van de Coté dOr chocolade, afbeeldingen, blikken dozen, een ijzeren treintje, tassen, postkaarten van 100 jaar Coté dOr, posters (ga nu zelfs in de Delhaize vragen om die posters van de eindejaarsfeesten van de lekkere chocolade), enz .
Indien er een verjaardagkaart verstuurd moet worden, zal er steevast een olifant op staan.
Brengt een olifant met de slurf omhoog geluk? En is het zo dat het geluk brengt als jee een olifant van iemand krijgt? Het idee dat een olifant geluk brengt, komt uit het oosten. In het hindoeïsme heeft de god van voorspoed en wijsheid, Ganesha, de kop van een olifant. Volgens het boeddhisme kondigde een witte olifant de geboorte van de Boeddha aan. Ook in China geldt de olifant sinds oudsher als symbool van kracht en wijsheid. In Thailand brengen witte olifanten geluk en zijn het exclusieve eigendom van de koninklijke familie.
Waarschijnlijk is de olifant als gelukssymbool in de negentiende eeuw vanuit het koloniale India overgewaaid naar het westen. Maar in de plaats van de beeltenis van Ganesha met een slurf die naar beneden wijst (doorgaans iets naar links gekruld, een teken van succes), kwam de weergave van een olifant met geheven slurf. In die vorm werden geluksolifantjes een ware rage in Amerika in de jaren 20 van de twintigste eeuw. Hoe het idee ontstaan is dat zo'n geluksbeeldje de slurf omhoog moet hebben 'opdat het geluk er niet uitloopt' is niet te achterhalen. Mogelijk is dat idee ontleend aan de gewoonte om een hoefijzer met de uiteinden omhoog op te hangen. Het is in ieder geval niet gebaseerd op Aziatische voorbeelden. De stelling dat een beeldje het wordt ook gezegd van boeddha-beeldjes alleen geluk brengt als het cadeau wordt gedaan, is ook van westerse makelij. Misschien vanuit de gedachte dat geluk niet te koop is. In boeddhistische en hindoeïstische tempels is een levendige handel in voorwerpen die geluk brengen. En of het echt werkt? Daarvoor is geen enkel wetenschappelijk bewijs, maar het staat eenieder vrij om te geloven wat hij of zij wil. Mijn grootste droom is ooit eens (als ik veel eurootjes heb gespaard) nog eens naar één van deze landen te gaan en mij tussen mijn makkers te begeven.Ook is er nog een handtas van olifantenlullenleer die ik me graag zou willen aanschaven, als ik dan wat met mijn handtas speel heb ik een grote tas om mijn boodschappen in te doen, dus twee in één. Milieuvriendelijk, hé.
Toen kwam de olifant met zijn grote snuit en blies dit werkstukje uit
P.S. : Onlangs wist Helga ons nog trots te vertellen dat ze op 25 februari 2008, meter geworden is van een olifantje genaamd Ndomot. De rondbuikige spruit werd geboren in oktober 2003.
Tussen 13.30 u en 14.30 u mochten alle werknemers van Caterpillar Lummen (en Genk) naar de nieuwjaarsreceptie komen op de packvloer van de Medium Parts. We werden voorzien. We werden voorzien van een lekker fruitsapke en een warm snackje (bitterballekes, mini-loempiakes, mini-hamburgerkes, ...).
Na de speech van Hans, waarin hij vertelde wat zijn doelstellinge voor 2008 waren, werden de cadeaucheques uitgedeeld aan de mensen die in 2007 niet ziek geweest waren. Daarna werd de prachtige gateau aangesneden en verdeeld.
En als laatste werden de gifts van de transporteurs verloot onder alle werknemers, waardoor iedereen een presentje kreeg (dit waren o.a. pennen, t-shirts, petten, wijnflessen, agenda's, memory-sticks, ...).
De Sint kwam naar het magazijn van Caterpillar Lummen. Alle werknemers, van Lummen en van Houthalen, werden verwacht. De mensen die kinderen hadden, mochten hun kroost meebrengen. Zij die geen kinderen hadden, waren ook welkom voor een hapje en een drankje.
Dit idee kwam al tot stand in 2005, toen het feestcomité nog bestond en nadien werd dit besproken op de Syndicale Delegatie. Het is dus niet het idee van één enkele persoon, die op het feestje zelf in de kijker werd gezet. Dit verhaal wordt bevestigd door de mensen van het toenmalige feestcomité.
Dit is slechts een kleine greep uit de foto's. Er is van elk kindje een foto getrokken bij de Sint. Als je graag enkele foto's wilt hebben, laat je maar iets weten.
In 2007 waren er enkele mensen bij Caterpillar Lummen, die 10 jaar in dienst waren. Zij (Gilbert Cleenders, Carolien Putzeys, Erwin Gijbels, Sonja Theunis, Peter Quetin, Wendy Smellers, Peter Smeets en Fanny Gielis) gaven een ton in cafe 't Derp in Herk-de-Stad.
Sabine Van Lingen deelt haar ervaringen in Rallycross met ons.
Eind 2002 werd ik gebeten door de rallycross-microbe door deel te nemen aan een Folksrace-wedstrijd op het Duivelsbergcircuit te Maasmechelen. Ik kwam toen aan de start in de damesklasse Ladys Cup met een Ford Escort XR3i. Wat me meteen aansprak was dat men in deze tak van autosport op circuits racet die deels uit asfalt (60%) en deels uit gravel (40%) bestaan,spektakel verzekerd!Elke piloot rijdt 3 kwalificatie-heats van 4 ronden,er wordt gestart me zn vijven tegelijk. Een heat-overwinning is uiteraard heel mooi, maar de tijd is veel belangrijker vermits enkel de 16 snelste piloten aan de finales mogen deelnemen.
In deze finales telt enkel de positie nog, dus wordt er op het scherpst van de snee gereden en al eens een tik uitgedeeld. Er mag niet gebotst of geduwd worden maar in het heetst van de strijd is enig contact onvermijdelijk,dus niet voor doetjes weggelegd
Na deze eerste wedstrijd wilde ik zo snel mogelijk mijn licentie behalen en deelnemen aan het volgend seizoen in het VAS-kampioenschap,deze keer tussen de venten! Heel de winter werd er hard gewerkt om een Ford Fiesta klaar te stomen. De eerste races van het seizoen verliepen uitstekend, een beetje te goed zelfs zo bleek later.
De rallycrosswereld is een echt mannenbastion en de komst van een vrouwelijke pilote werd niet door iedereen op prijs gesteld
Het seizoen 2003 eindigde abrupt toen een medepiloot het beu was om telkens door een vrouw afgetroefd te worden en me loeihard de vangrails inramde. De Fiesta was zo zwaar beschadigd dat de motor zich niet meer voorin,maar naast me in de cockpit bevond! Zelf had ik ook heel wat letsels die gelukkig snel genazen. Het ergste vond ik dat het seizoen voor mij al in september stopte. Doordat mijn vriend de overstap maakte naar het internationale kampioenschap was er geen tijd meer om voor mij een nieuwe wagen te bouwen.
Sindsdien ben ik vaste mecanicien in ons team. Elke wagen heb ik eigenhandig helpen bouwen en doe ook herstellingen en service tijdens de races. Dit is de ideale manier om de werking van een racewagen te leren begrijpen, als men ieder onderdeel afzonderlijk in de handen heeft gehad zie je pas echt hoe alles op elkaar is afgestemd en samenwerkt.
Sindsdien rijd ik nog enkel Folksrace-wedstrijden met de wagens van ons team. Het eerste jaar in dit gebeuren trad ik aan met een Peugeot 306GTI waarmee ik meteen de derde plaats veroverde. Deze wagen werd na het seizoen verkocht maar enkele weken voor de volgende race werd er nog vlug een Peugeot 205GTI klaargestoomd, waarmee ik dat jaar opnieuw derde werd.
Sindsdien rijd ik met de BMWs waarmee mijn vriend het internationale kampioenschap betwist. Voor mij een hele aanpassing,plots bestuurde ik in plaats van kleine voorwiel-aangedreven wagens met plusminus 200pk, dikke achtertrekkers met meer dan 300pk!
De eerste wedstrijd waaraan ik deelnam was met de BMW M5 waarmee ik meteen won na een hele dag gedomineerd te hebben. Vermits ook deze wagen ondertussen verkocht is (whats new ) zal ik nu op 20 oktober starten met onze topper, een BMW 3-serie met een M5 motor, de wagen waarmee mijn vriend dit seizoen de ereplaatsen aaneenrijgt. Dit zal de snelste wagen zijn waarmee ik ooit reed, 1200kg, 320pk en van 0 tot 100 in minder dan 4 seconden!
Ondertussen begint het ook te kriebelen om circuit wedstrijden te rijden zoals bv. BTCS, op 29 oktober a.s. zal ik dankzij Team Surinckx de kans krijgen om met deze tak van autosport kennis te maken en te zien of het bevalt. Maar, zoals eerder gezegd,eerst op 20 oktober proberen een beest te temmen en nog eens laten zien hoe een vrouw haar mannetje staat!
Dus collega-piloten,opgepast!The bitch is back!
P.S. Vermits in autosport alles rond budgetten draait zijn nieuwe sponsors steeds welkom
Teamleader Danny Luyckx en zijn vriendin Marijke Thaens hebben beiden ander werk gevonden. Ze nemen afscheid van hun Caterpillar-collega's en trakteren op een 'parkingdrink'.
Het zijn weer drukke tijden bij Caterpillar Lummen. Zo druk zelfs, dat Start People niet alle openstaande vacatures ingevuld krijgt. Daarom willen ze de mensen aanmoedigen om vrienden en familie bij Cat te laten werken. En om ons op voorhand te bedanken, trakteren ze op een ijsje.
Guy Schrooten verteld over zijn hobby Scheidsrechter.
Hoe ik de smaak te pakken heb gekregen om scheidsrechter te worden is eigenlijk doordat de kinderen begonnen te voetballen. Mijn oudste zoon was eerste jaar duiveltje en tijdens de eerste thuiswedstrijd, was de zoon van de trainer, scheidsrechter. Hij kon de wedstrijd niet volledig fluiten en toen hij zelf moest gaan voetballen, zei zijn vader dat hij het fluitje maar aan mij moest geven. Na de wedstrijd kreeg ik natuurlijk de vraag of ik elke thuiswedstrijd zijn ploegje wilde fluiten. Dit heb ik 2 seizoenen gedaan. Natuurlijk is voor de kleinste voetballertjes (tot en met de preminiemen) geen officiële scheidsrechter nodig. Het tweede jaar dat ik die duiveltjes aan het fluiten was, kreeg ik de smaak te pakken. Ik heb info ingewonnen via de secretaris van de club en heb mij ingeschreven voor een cursus als scheidsrechter.
Ik heb mij telefonisch aangemeld bij de Limburgse voetbalbond in Hasselt en kreeg de dag later een brief met de datum van de cursus. De cursus bestaat uit 6 lessen en is zowel voor de meisjes als voor de jongens. De theoretische lessen waren 4 zaterdagen na mekaar van 9.00 u tot 12.00 u in Hasselt. De 5de les is een wedstrijd bekijken en het evalueren van een scheidsrechter. De 6de les is het examen. Deze bestaat uit een theoretisch examen (multiple choice) waar men minstens 28/40 moet halen om dadelijk daarna een gesprek aan te gaan met mensen van de bond. De voorwaarden die gesteld zijn om aan de cursus deel te nemen zijn: Belg zijn, min. 15 jaar oud en aangesloten zijn bij een club. Je moet tijdens de cursus ook een foto en een bewijs van goed gedrag en zeden afgeven.
Het duurt na het slagen van het examen een drietal weken voor je je eerste wedstrijd krijgt. Je begint natuurlijk bij de jeugd. Tijdens de cursus wordt er ook gevraagd of je alleen zaterdag of alleen zondag kunt fluiten. Je kan natuurlijk ook doorgeven dat het op beide dagen kan. De wedstrijden worden doorgegeven via Internet op je eigen persoonlijke pagina. De eerste 3 wedstrijden gaat er een peter mee. Deze is een ervaren scheidsrechter. Je kan zelf een naam doorgeven, of je er ene laten toekennen door de bond. Deze peter helpt je met het scheidsrechterblad en bespreekt voor de wedstrijd wat je allemaal moet doen. Tijdens de rust bespreekt hij hoe je het er in de eerste helft hebt afgebracht. Na de volledige wedstrijd helpt hij je om het scheidsrechterblad te vervolledigen en bespreekt dan de volledige wedstrijd.
Het 1ste jaar als scheidsrechter ben je eigenlijk een stagiair. Tijdens dat jaar krijg je drie begeleidingen. Deze begeleidingen gebeuren door mensen van de bond. Zij stellen zich voor de wedstrijd voor en beoordelen je wedstrijd. De 3de begeleiding is eigenlijk voor uw aanvaarding als scheidsrechter. Als je aanvaardt wordt als scheidsrechter, en dat is meestal wel het geval, wordt je gezegd wat je mag fluiten. Ofwel blijf je bij de jeugd, en dat is van miniemen tot scholieren, ofwel mag je de junioren en reserven fluiten. Mijn 1ste seizoen had ik de kadetten en de scholieren, zowel de gewestelijk als de provinciale reeks. Tijdens mijn aanvaardig op het einde van het seizoen, kreeg ik te horen dat ik de reserven mocht gaan fluiten. Als het seizoen nu in september start, is dit pas mijn 3de seizoen.
Als scheidsrechter wordt je voortdurend begeleid. Je krijgt onverwachts iemand van de bond die je tijdens een wedstrijd komt volgen. Dit weet je dan pas na de wedstrijd. Hij evolueert je wedstrijd en vertelt je waar je moet op letten en ook wat je goed doet. Na een tijdje stellen ze je de vraag of je de 1ste ploegen wil gaan fluiten. Dan start je in 4de provinciale. Als scheidsrechter krijg je van de club waar je gaat fluiten een vergoeding en reisonkosten. Deze zijn vastgesteld door de bond. Hoe hoger je geraakt, hoe groter de vergoeding. Elk seizoen zijn er ook 4 gewestelijke cursussen die doorgaan bij het gewest van je streek (bv. Gewest Genk, gewest Tongeren, gewest Maaskant, )
Wat mij vooral opviel tijdens de cursus, was eigenlijk, dat toen ik zelf nog competitie voetbalde, de scheidsrechter het toch meestal bij het rechte eind had. Je moet het graag doen en een brede rug hebben, want het blijft tenslotte een hobby. Er zijn altijd supporters die het nooit eens zijn met de scheidsrechter en dat hoor je dan wel, ook al hebben ze ongelijk. Je moet ook je ongelijk durven toegeven en dat wordt ten zeerste geapprecieerd door de supporters en clubs. Je moet natuurlijk beslissen in een fractie van een seconde. Je hebt geen tijd om na te denken, want dan is het al te laat. Als scheidsrechter moet je een wedstrijd kunnen leiden zonder dat je opvalt. Hiermee wil ik zeggen dat je de wedstrijd niet moet maken, maar de spelers. En jij moet die in goede banen leiden. Je moet consequent zijn en geen partij kiezen voor een bepaalde ploeg. Je moet ook geen compensaties geven als je een foute beslissing hebt genomen. Zo blijf je de wedstrijd onder controle hebben en krijg je een uitslag die de spelers hebben gemaakt en niet jij. De spelers hebben snel door of ze met je voeten kunnen spelen of niet. Als je rechtvaardig bent en respect heb voor de spelers en de clubs, krijg je respect terug (dit zowel van de verliezende als van de winnende ploeg). Dit maakt de hobby zo mooi.
Omdat we (de werknemers van Cat Lummen) het eerste kwartaal goede cijfers afgeleverd hebben, wordt er een barbeque met aansluitend een fuif georganiseerd op zaterdag 16 juni 2007, in Hof ter Schaarbeel te Paal.
Ludwig Sterk wil zijn grote passie met jullie delen, met name MUZIEK.
Van de menselijke natuur is deugd de kern.
Van de deugd is muziek de bloesem.
Het muzikale landschap zou je eigenlijk een beetje kunnen omschrijven als een boom:
-De wortels en de stam zijn de essentiële muziek zoals Jazz, Blues, klassieke muziek,
-De vertakkingen zijn multiculturele muziek, samensmelting van verschillende genres zoals Rock, Techno,
-De bladeren zijn pure commerciële muziek. Even vergankelijk als de eendagsvliegen van de commerciële radios.
Er is muziek die de zeden bederft en er is muziek die de deugd bevordert. Het is nog moeilijk weg te cijferen in onze maatschappij. We worden er dagdagelijks mee geconfronteerd. Ik ben er dusdanig van kindsbeen af, collectief mee bezig.
Naast mijn grote hobby muziek, is er ook nog plaats voor enkele ander hobbys zoals lopen, fietsen, DVDs bekijken en boeken lezen over allerlei aspecten, maar vooral fauna en flora.
Ook de innerlijke mens bevoorraden behoort tot één van mijn favoriete bezigheden:
-Eten: massas, alles gaat er gewoonweg in.
-Honger: zoals een wolf die van op een afstand naar een kudde schapen ligt te loeren.
-Drinken: laveloos zuipen, zwaar drinkgelag.
Terug naar de muziek, anders gaan de collegas verkeerde gedachten krijgen.
Er is goeie muziek gemaakt ten alle tijden. Er is eigenlijk gen specifiek jaartal. Je moet ernaar leren luisteren. Het Trendy fenomeen moet je als echte muziekliefhebber gewoon loslaten. De gevoelswaarde om toch ergens bij te horen telt voor mij ook niet. Openstaan, maar toch kritisch blijven. In ieder genre zijn er wel goeie dingen gemaakt.
Ik koop mijn CDs en LPs in winkels en op beurzen. De prijzen van de CDs dalen enorm vlug tegenwoordig, omwille van de slechte verkoop natuurlijk, wat de beurzen niet ten goede komt. Voor LPs en Collector Items moet je op beurzen zijn. (Een Collector Item is een zeldzame persing van een LP, m.a.w. een beperkte oplage.) LPs hebben nu nog altijd voor vele muziekliefhebbers een meerwaarde. Ga maar eens een kijkje nemen, de prijzen swingen de pan uit, zeker voor die Collector Items. Het is zelfs zo dat rijke Japanse liefhebbers of freaks wereldwijd de hele grote beurzen afschuimen en massaal zeldzame persingen opkopen om ze daarna in kluizen te steken. Later zullen ze nog meer opbrengen. Het is wat de gek er aan geeft natuurlijk.
Door het jarenlange luisteren ga je toch automatisch kritischer worden. Ik probeer zo weinig mogelijk nog naar echte commerciële muziek te luisteren. Vroeger moest je talent hebben, nu gooien ze het allemaal gewoon op TV; alles is goed. Het TV-imperium is sowieso een beloning voor de artiesten. Eerst bewijzen dat je goed bent, inventief zijn, spelen van stad tot stad Daarna een contract afsluiten. In combinatie van dit alles is TV dan uiteindelijk de kers op de taart. De grote doorbraak.
Nu wordt alles gekatapulteerd. Hoe onnozeler, hoe beter. Zoiets als Idool, Staracademie, Je reinste waanzin. De muziek wordt hier gedegradeerd tot een misbaksel, letterlijk en figuurlijk. De mooie uitspraak Het neusje van de zalm is hier al lang niet meer tot de orde. Hierover kunnen we enkel nog lameren over de kont van de katvis. De productiehuizen hebben hier fameus hun best gedaan.
Misschien voor de toekomst het volgende repertoire: Hoor wie kakt daar kinderen, Zeg ezelken wilde bij staken, Kom van die bar af, Ziektedagen wô beste bleven, De wilde stagiaire en We gaan nog niet op prepensioen. Hiermede is succes verzekerd in Vlaanderen.
Natuurlijk niet te vergeten en niet te overschatten: de videoclips. Videoclips waarin visuele effecten vaak de vocale techniek overheersen, en producties die niet meer vrijwel uitsluitend gedragen worden door de vedette, maar een samenstelling zijn van vormgeving, techniek en eigen interpretaties van jonge regisseurs. Een mooi voorbeeld zijn die rappers, die op MTV daar zo een beetje voor zich uit staan te lullen. Maar ze moeten wel omringd worden door de plaatselijke schonen, om het hele gebeuren aantrekkelijk te maken. Maar muziek???
De muziekclip Window In The Skies van de groep U2, vind ik prachtig. Deze clip is een eerbetoon aan vele generaties muziekgebeuren. Subliem !
Het volledige aspect muziek moet ook gepaard gaan met optredens natuurlijk. De meeste van mijn lievelingsartiesten heb ik wel live gezien. Maar toch zijn er enkele artiesten die een enorme indruk hebben achter gelaten. Vb. Bruce Springsteen in 1999. Een 3-uur durend optreden (non-stop). Hij was terug op tournee met zijn E Street band. Zij hadden 14 jaar niet meer samengespeeld (sinds 1985). Die volledige overgave, intens, kippenvel momenten, mooi, puur, M.a.w. The Boss was Back !
Buiten werden er tickets verkocht aan 10.000 bfr per stuk.
De ticketprijzen zijn extreem duur geworden de laatste jaren. Artiesten verkopen minder CDs, met hogere toegangsprijzen voor concerten tot gevolg. 100 euro en meer voor een concert is normaal geworden.
De laatste jaren heb ik weinig of geen echte goeie artiesten meer ontdekt. Iedere noot en akkoord is gespeeld. Er worden ook geen nieuwe trends meer gezet. Vroeger had je Punk, New Wave, Hard Rock en Disco. Dat waren echte trendsetters. De jongeren waren daar zodanig door begeesterd dat ze zich anders gingen gedragen en kleden. Het werd zelfs een bepaalde levensstijl.
Dat grote contrast is verdwenen. Die onstuimigheid zie ik weinig of niet meer. We zijn allemaal min of meer globalisten geworden. We zijn allemaal een beetje op elkaar afgestemd. Auto, GSM en Internet heeft het zowat overgenomen. Waarom nog winkels en beurzen aflopen als je het gewoon van het Internet kan downloaden?
Voor eender welke hobby dan ook, moet je de nodige inspanningen leveren. De beloning achteraf is eens zo mooi.
Zoals de Dalai Lama ooit schreef.
Onder de vele kunstvormen,
In welke de menselijke geest zich heeft proberen uit te drukken
Zijn meest innerlijke verlangens en ziel heeft bloot gelegd,
Is muziek misschien wel het meest universele.
Als laatste wil ik nog een woordje richten tot mijn Cat-collegas: Ik hoop dat we in de toekomst wat minder Q-Music te horen krijgen. Zeker in de morgenpost, oeverloos kwijlen, zagen en zeuren. Zeveren met de kraan open. (Hopelijk leest Sara dit niet!).
Na het schrijven van dit stuk, zet Ludwig een muziekske op, eet een stukske vlaai en drinkt ne goeie Leffe Proost!!!
De hobby van Carlo Wynants: Sfeerband Toeternietoe.
Carlo Wynants: Sfeerband Toeternietoe.
Toeternietoe is een Hasseltse sfeerband, die in 1997 geboren is een uit de carnavalgroep 'De Muzikale Clowns'. Momenteel bestaat de groep uit 22 muzikanten, waaronder trompetten, schuiftrombones, tuba's, saxen,...Toeternietoe onderscheidt zich van de modale harmonie door het feit dat de meeste spelende leden geen noot muziek kunnen lezen. Voor de trompetter is een lage do een '0'(geen piston induwen), een re is '1/2' (eerste en tweede piston),...
Sedert zijn ontstaan heeft Toeternietoe al meer dan 500 keren opgetreden, wat overeenkomt met een gemiddelde van 1 keer per week. Toeternietoe heeft een repertoire van een 80-tal liedjes. Daarbij zitten meezingers, officials,locals, evergreens, walsen, Nederlandstalige hits, maar ook het swingende 'Rock around the clock' en de meeslepende KRC-Genk song. Omdat er behoorlijk wat vraag was vanuit verschillende verenigingen naar het liedje 'Singing in the rain' (waar Toeternietoe een unieke perciflage op verzon) maakte ze enkele jaren geleden een CD. De CD werd uitgebracht op 300 exemplaren en was in een mum van tijd uitverkocht. Op alle grote carnavalshappenings, maar ook in megadancings zoals Karrewiel en Mac Queen werd het nummer grijs gedraaid. Het uitgebreide repertiore laat Toeternietoe toe om op allerlei uiteenlopende evenementen goed te scoren. Toeternietoe speelde zowel voor beperkte gezelschap als voor volle zalen. Legendarische optredens zijn het Belgische bierweekend in Brussel, de performance van 3 minuten in Plopsaland, bij Big Brother, de massale belangstelling op de Blankenbergse dijk en optredens voor Philippe en Mathilde bij de blijde intrede in Hasselt en voor prinses Astrid bij haar bezoek aan Hasselt.Toeternietoe mocht in zijn kort bestaan rekenen op ruime belangstelling van de media.
Naast verschillende vermeldingen op aankondigingsaffiches en folders slaagde de band erin om meermaals de schrijvende pers te halen. Ook lokale readio's en Radio2- limburg lieten de toeterenden bende los op het luisterpubliek. Verder is Toeternietoe te zien geweest in reportages op Afrit 9, TV-Limburg en Vlaanderen Vakantieland. En uiteraard maakten privé-personen reeds foto's van de opvallende Hasselaren.
Toeternietoe bestaat uit een kleine 20 leden, waaronder onze ABVV-er Carlo Wynants.
In de B-shift van Caterpillar Lummen, zijn enkele mensen rond dezelfde periode jarig. Zij (Ria, Kim, Saskia, Helga en Peggy) tracteren hun collega's op een ontbijt tijdens de pauze.
Ergens begin 2006 zijn er enkele mensen bij Caterpillar Lummen (in de B-shift) die een vast contract krijgen. Zij trakteren op een Jupilerke, op de parking van 't Klaverblad.
Neen, uw blog moet niet dagelijks worden bijgewerkt. Het is gewoon zoals je het zélf wenst. Indien je geen tijd hebt om dit dagelijks te doen, maar bvb. enkele keren per week, is dit ook goed. Het is op jouw eigen tempo, met andere woorden: vele keren per dag mag dus ook zeker en vast, 1 keer per week ook.
Er hangt geen echte verplichting aan de regelmaat. Enkel is het zo hoe regelmatiger je het blog bijwerkt, hoe meer je bezoekers zullen terugkomen en hoe meer bezoekers je krijgt uiteraard.
Het maken van een blog en het onderhouden is eenvoudig. Hier wordt uitgelegd hoe u dit dient te doen.
Als eerste dient u een blog aan te maken- dit kan sinds 2023 niet meer.
Op die pagina dient u enkele gegevens in te geven. Dit duurt nog geen minuut om dit in te geven. Druk vervolgens op "Volgende pagina".
Nu is uw blog bijna aangemaakt. Ga nu naar uw e-mail en wacht totdat u van Bloggen.be een e-mailtje heeft ontvangen. In dat e-mailtje dient u op het unieke internetadres te klikken.
