Beste mensen, ik (Jan) moet opgeven, na slechtst 6 dagen.  Mijn tikker kan het niet meester, ‘k ben te vroeg vertrokken.  Na overleg heeft Geert besloten ook terug te keren.  Verslag van de terugreis en de resterende dagen komen zeker nog op onze blog, dus bijf ons nog even volgen.

Jan

08-09-2015, 09:37 geschreven door Geert & Jan  

Zoals gewoonlijk ben ik vroeg wakker (5h30).  Mijn laptopje gepakt en naar buiten getrokken.  Gelukkig regende het niet.  Naast het station is er een bank met een tafel, perfect voor mijn doel: wat verder ‘bloggen’

Ook vandaag vertrekken er enkele pelgrims vroeg.  Daar wij een zware tocht voor de boeg hebben (Arno is mijn vriendje niet) is het de bedoeling om rond 8h te vertrekken.

Om 7h beginnen inpakken, een tas koffie aan de overkant van het station en wat fruit aangeschaft.  Als toegift begint het te regenen, dus onze backpak en onszelf ingepakt.

Op het programma: twee beklimmingen, waaronder de Arno, een joekel van 500m (z-cup).  Bijkomend, volgens de dame aan de info te Deba komen we onderweg niets tegen (eten of drinken), behalve een restaurant na 5km, gelukkis is ze fout.

Na de eerste beklimming komen we aan ’t restaurant (dat nog gesloten is, maar dat maakt niets uit), en ook een bar annex albergue, maar ’t is nog te vroeg, dus we trekken verder.

Na 10 km: onze z-cup (zie foto).  Aan de voet is er een mooie bar (zonder elektriciteit, ’t is met kaarslicht te doen), dus even gerust en dan op weg in de gietende regen, Arno klein krijgen.  Naar boven over een betonweg (gelukkig maar), en het laatste stuk over onverhard terrein.  Ik kan je verzekeren dat dit geen lachedingetje is.  Mijn tikker is hier fel te keer gegaan, en ik moet dikwijls een korte pauze inlassen.

Verder getrokken (in mijn geval een deel gesukkelt, bedankt voor het geduld, Geert) tot ons einddoel.

Ik zit zo diep dat Geert alleen op zoek gaat naar een albergue (we hebben besloten een prive-albergue te nemen, ’t is duurder, maar beter), met wifi.  Ik stop in een bar, maar ’t blijkt een dubieus geval, aan de toog een stoned man, die zelfs zijn joint verkeerd in zijn mond stak, doch ‘k moest wachten.  Van de nood een deugd maken, en een goeie pint gaat er altijd in.

Nadat Geert terug is, zijn we naar de albergue getrokken, en het gewone stramien.  Wel al onze was gedaan, want hier is er een droogzwierder, waardoor alles sneller droog is.

Bijlagen:
Dag_4.zip (322.3 KB)   

Deze morgen ben ik vroeg wakker (5h30), en gewapend met mijn laptop heb ik het terras bezet.  De trip van gisteren uitgewerkt, doch die moet nog doorgestuurd worden.

Rond 6h30 (het is nog donker) vertrekken de eerste pelgrims reeds, ik vraag me af wat je doet, je ziet met moeite waar je loopt.

Ontbijt in de albergue, lekker vers stokbrood (’t is nog warm), fruit (we hebben er een deel meegenomen voor onderweg), lekkere koffie, ….

Het traject laat zich volledig omschrijven zoals de vorige, een afdaling, steile klim, moeilijk begaanbare weg, bla, bla, bla, … dus vanaf nu nog enkel de bijzonderheden.

Wel nog een bijzondere ontmoeting met een ezel, ’t is een alternatief  (zie foto in bijlage)

Te Zarautz hebben we moeten beslissen welke weg we nemen, de bergen in (zoals Geert 2  jaar geleden), of een alternatief langs de kust.  Uiteindelijk is de keuze op de kust gevallen, wat achteraf een wijze beslissing blijkt te zijn (we zouden te laat in Deba zijn), doch op den duur wat eentonig wordt.  Als compostelaganger wil je afwisseling, en geen kilometers kustweg.

Te Getaya terug de wildernis in (over een weg die opnieuw geasfalteerd werd) en verder tot Zumaya, waar een kort middagmaal en verder naar Deba.

Onderweg nogmaals moeten kiezen, kust of bergen, doch nu hebben we bergen gekozen (half goed).

Op dit zwaar traject is er nog een kleine verrassing, cider.  Een boer bied cider te koop aan (€ 2.50 de fles), Geert wist het van de vorige keer.  Twee problemen:
- er waren geen volle flessen meer over, enkel een kleine halve.
- de cider was veel te warm.

Het  venjjn zit hem in de staart, de albergue is met de trein vertrokken.  Je moet je aanmelden in het bureau van toerisme te Deba, en dan naar de albergue gaan.  Wij op pad naar waar de albergue vroeger was (liften en steile klim), doch die is gesloten. In moeilijk Spaans aan enkele arbeiders gevraagd waar de albergue nu is, ’t blijk in het stationsgebouw te zijn, op de bovenverdieping, dus terug naar beneden, in het zweet onzer aanschijns.

Avondmaal (een teleurstelling, salade die leert zwemmen, vettige frieten, …) en uiteindelijk boeken toe.

Bijlagen:
Dag_3.zip (355.5 KB)