Inge, je bent een lieve meid,
daarom moet ik even iets kwijt.
Vaak liggen we te bellen, of
gaan berichten heen en weer;
ook al hebben we niet veel te vertel-len, zo gaat het keer op keer.
Soms zegt de stilte meer dan geluid,
je raakt me diep onder de huid.
Neen, je moet niet raar gaan kijken,
laat gewoon mijn gevoelens blijken.
Gevoelens moeilijk te beschrijven, doch
wil ik een poging wagen.
Ik hoop dat onze band mag blijven en jouw angsten gaan vervagen.
Want dan zul je snel merken;
dat ik aan een toekomst wil werken.
In mijn hoofd ben je aanwezig, van s morgens tot s avonds ben ik met be-zig.
Je zit in mijn hoofd en in mijn ge-dachten; dit had ik niet kunnen ver-wachten.
Nooit gedacht dat het me nog zou overkomen, ach misschien ben ik terug aan het dromen?
Mocht het een droom zijn, laat me dan maar slapen, vind het fijn.
Na alles wat er is gebeurd, jij die me leven hebt gekleurd.
Hoe het verder zal lopen,
daar durf ik niet op hopen.
Want stel dat het niet is,
en dat ik me vergis
.
Dan nog vind ik het een hele eer een vriend van je te mogen zijn.
|
