Ik heb je niet gevraagd,maar toch heb ik je gekregen.

Niet voor even, maar voor het leven.

Ik zou je graag moeten zien,maar ik haat je diep en intens!

En toch, zonder jou ben ik geen mens.

Ik moet je meedragen,vandaag, morgen en alle dagen!!

Waar ik ga, daar moet jij zijn ; 

en dat gevoel is niet zo fijn.

Jou bestrijden lukt  me niet.

Ik moet me aan jou gaan aanpassen.

Voor jouw moeten dingen gaan wijken ; 

anders ga jij over lijken!

Mijn lijk krijg je niet, althans niet vandaag ; 

daarom leef ik te graag!!!

En net daaruit put ik de kracht,om te ontdekken wie je bent, wat je doet 

en hoe het nu verder moet??????

Om te kunnen leven ,moet ik veel opgeven;

maar ik geef ze graag op als ik jouw daarmee stop!!!!!!!!!!!

Geschreven tijdens mijn verblijf in het ziekenhuis, nadat ze me het label van Diabetespatiënt hebben opgekleefd. 

Deze tekst is een gevolg van de emotionele rollercoaster, waarop ik zat bij het aanhoren van het verdict.