Vanmorgen om 8u30 stond ik, wat onwennig, in de Lostraat in Gent. Onmiddellijk werd ik heel hartelijk ontvangen door Veerle. Er lag een grijs mapje te blinken voor me op de tafel. Toen ik het opendeed zag ik heel duidelijk de impact van de testen. Een bundel met 580 vragen, 2 andere met elk 350 vragen en dan nog een testje of 4 met max 50 vragen elk. Veel werk voor de boeg dus. Ik had 3u de tijd voor alle vragen. Na een kleine 2 u was ik klaar. Had me voorgenomen erg impulsief in te vullen, zonder nadenken het eerste aankruisen wat ik dacht. En lukte goed. Al stel ik me nu wel wat vragen hoe ik het gedaan heb, zullen de antwoorden wel voldoen, zal alles wel ok zijn? Zal ik goedgekeurd worden?
Daarna volgde het gesprek met de psycholoog. Ze was een rustige mevrouw. Voelde me niet helemaal op mijn gemak, maar is ook niet de bedoeling dat ik een vertrouwensband opbouw. Heel wat zaken kwamen aan bod, mijn relatieverleden, mijn mama zijn. Mijn persoonlijke situatie, werk en thuis. Mijn band en opvoeding met Oona. Oona haar karakter en functioneren werden ook onder de loep genomen. En dan een aantal vragen over loslaten. Duidelijk gehoord dat dit een moeilijk punt is bij mama's alleen. Iets waarvan ik dus geen uitzondering ben. Tips gekregen om hiermee om te gaan, ook tips gekregen om Oona hierop voor te bereiden.
Heel wat info rijker, vermoeid van de lange vm, terug in mijn auto gestapt en huiswaarts gereden. Zou ik nu al mogen dromen dat mijn wens nu wel heel dichtbij komt of hou ik beter de boot nog een beetje af? Nog wat meer veiligheid voor mezelf inbouwen, wat als ik niet goedgekeurd ben...
Ondertussen contact gehad met Psypunt. De afspraak voor de testen liggen vast. Ik word op de rooster gelegd, 3u lang, op gebied van persoonlijkheid, sociaal functioneren en probleemoplossend denken. HELP!!!! De woorden alleen al brengen mij toch voor even uit evenwicht. Wat zal er daar als resultaat uitkomen... Nu nog wat onduidelijkheid over het gesprek, doordat de testen vrijdag (27/2) zullen gebeuren, is het nu niet zeker of dat gesprek om 12u nog kan doorgaan. Afwachten dus wat ze zullen vinden als oplossing...
Nog 2 keer slapen... Echt een heel spannend gevoel. De reden voor die spanning is niet ver te zoeken. Dit is compleet nieuw en onvoorspelbaar. Hoe zal ik het doen?
De data zijn ook wel ideaal gekozen. Op 10 maart komt het team bij elkaar. Dan beslissen ze of ik al dan niet geschikt ben. De wachttijd is zo relatief kort, gelukkig.. (Vooral voor mijn nachtrust!) Dan zal het enkel nog wachten zijn op het resultaat van de beslissing.
Al zit bij mij toch nog de vraag of ik ook een kopie kan krijgen van de resultaten. Of het mogelijk is dat ik hieruit iets kan halen naar de toekomst toe. Wie weet waar dit mij nog kan brengen ;-)
Deze testen en deze procedure vind ik persoonlijk ook veel spannender dan een inseminatiepoging, die poging is een onderdeel van een proces in beweging. Voor die beweging er kan zijn moet ik hierdoor geraken... Hoop dat mijn guardian angels hierboven me steun en hulp geven...
