We weten hoe vaak we douchen en waarom we douchen. Is dat gedouch allemaal wel zo goed?
Veel dermatologen wijzen erop dat te vaak douchen de huid niet ten goede komt. Dermatoloog Ronald Houwing geeft aan dat elke dag douchen slecht is voor de huid. We gebruiken vaak een scheut zeep om het lichaam mee in te soppen. Zeep in combinatie met warm water en lang douchen kan zorgen voor uitdroging. De huid wordt beschermt door een vetlaagje en dat zorgt er onder meer voor dat de huid vocht vasthoudt. Door te vaak te douchen verdwijnt het beschermlaagje, waardoor de huid kan uitdrogen. Vaak herstelt de huid weer, maar sommige mensen kunnen last krijgen van jeuk en irritatie.
Vooral psoriasispatiënten en mensen die last hebben van eczeem weten er alles van. Hen wordt aangeraden om niet langer dan 5 minuten onder de douche te staan om verergering van de klachten te voorkomen. Hen wordt vaak geadviseerd om om de dag te douchen
Groene zeep, ook wel bruine zeep, zachte zeep of goudzeep genoemd is een weke of zachte zeep met een gelig-bruine kleur die met name voor huishoudelijke reiniging wordt gebruikt.
Oorspronkelijk werd groene zeep van hennepolie gemaakt. Deze olie is van nature enigszins groen gekleurd, waardoor de zeep die ervan werd gemaakt ook een beetje groen gekleurd was. Hennepolie werd gebruikt omdat het een goedkoop bijproduct van de touwslagerijen was.
Tegenwoordig wordt groene zeep meestal van andere goedkope plantaardige olie gemaakt, bijvoorbeeld sojaolie of koolraapolie. De zeep is week doordat de olie verzeept wordt met kaliumhydroxide in plaats van natriumhydroxide, zoals bij harde zeep.
Groene zeep heeft de naam een bijzonder goede ontvetter te zijn. Het wordt gebruikt om bijvoorbeeld extra vervuilde (smeerolie)handen schoon te krijgen, maar ook bij het verwijderen van hardnekkige (vet)vlekken uit stoffen. Veel moderne synthetische oppervlakte-actieve stoffen hebben echter een aanmerkelijk groter vetoplossend vermogen dan zeep.
Groene zeep is meestal niet geparfumeerd en heeft daardoor de kenmerkende eigen zeepgeur die niet door iedereen gewaardeerd wordt, terwijl anderen ingenomen zijn met de door hen als ouderwets omschreven geur en deze geur met "schoon" associëren.
Zeep ontstaat door de verzeping van een vet met loog. Ook is het mogelijk om zeep van een vetzuur met loog te maken. Het product wordt in combinatie met water gebruikt als schoonmaakmiddel. Toiletzeep van een normale, alledaagse kwaliteit wordt meestal gemaakt van rundvet, olijfolie, palmolie, palmpitolie of kokosolie. Voor de exclusievere soorten zeep wordt soms gebruikgemaakt van exotische oliën en vetten.
Behalve zeep bevatten zeeptabletten in de meeste gevallen ook hulpstoffen zoals plantaardige of synthetische geurstoffen en kleurstoffen.
Het eerste bewijs voor het gebruik van zeep is bijna vijfduizend jaar oud en stamt uit Babylon. Een cilinder van klei uit 2800 v.Chr. bleek een zeepachtige substantie te bevatten, en ook werd een Babylonisch kleitablet van 2200 v.Chr. gevonden waar een samenstelling op staat beschreven die mogelijk een zeepachtige substantie op zou leveren als er lang genoeg wordt gekookt. . Romeinse plattelandsvrouwen zouden de reinigende werking van zeep bij toeval ontdekt hebben. De klei van de oevers van de rivier de Tiber bleek te helpen bij het schoonmaken van hun was, doordat het vermengd was met dierlijk vet en as. Dit zou afkomstig zijn van de tempel van de berg Sapo, een naam die in veel talen terugkomt in het woord voor zeep. Er bestaat echter geen berg Sapo en meestal wordt aangenomen dat dit een verzinsel is
Zeep werd tot de Tweede Wereldoorlog veel als schoonmaakmiddel gebruikt, maar gedurende de tweede helft van de twintigste eeuw is zeep bijna geheel verdrongen door andere detergenten zoals natriumdodecylsulfaat (ook wel natriumlaurylsulfaat genoemd)
