AardgastransportnetHet aardgastransportnet in ons land bestaat uit een net van ondergrondse leidingen dat meer dan 3700 km lang is. Het vervoert het gas op een zeer discrete wijze door het land, zonder visuele vervuiling te veroorzaken.
Buiten de leidingen bestaat het aardgastransportnet uit compressiestations, gasdrukreduceerstations en meetstations.
Eigenlijk zijn er twee gasnetten, want we voeren in ons land twee kwaliteiten aardgas in. En deze moeten afzonderlijk vervoerd en verdeeld worden/
de streek van Antwerpen en Brussel evenals een deel van Limburg en Henegouwen wordt bevoorraad met Slochterengas (aardgas van het type L genoemd).
Oost- en West-Vlaanderen, het grootste deel van Henegouwen, het Naamse, het Luikse, een groot deel van Limburg en het Groothertogdom Luxemburg worden bevoorraad met rijk gas vanuit Algerije en Noorwegen (aardgas van het type H).
Daarnaast zijn er de netten van de gasdistributie. Deze mogen niet verward worden met het aardgastransportnet. De distributieleidingen zijn bijna 50 000 km lang.
Kerncentrales zijn belangrijke bronnen van radioactief afval. Verbruikte splijtstof, eventueel na opwerking, bevat grote hoeveelheden radioactief uranium, plutonium, cesium en tal van andere isotopen waarvoor geen toepassingen zijn. Bij de ontmanteling van een kerncentrale komen grote hoeveelheden bouwmaterialen, pijpleidingen, enz., vrij die zeer radioactief zijn. De nucleaire geneeskunde, radiotherapie en brachytherapie die worden toegepast in ziekenhuizen leveren een breed scala aan licht radioactief afval. Tal van industrietakken zoals de olie-industrie, en bepaalde onderzoekscentra produceren eveneens licht radioactief afval. Bij de ontwikkeling van kernwapens komt naast herbruikbare splijtstof ook radioactief materiaal vrij waar niets mee gedaan kan worden. Ook bij de winning en verwerking van nucleaire brandstof ontstaat radioactief afval. Tenslotte levert de radioactief afval verwerkende industrie zelf ook radioactief afval.
Het afval kan van heel verschillende aard zijn. Vaste stoffen bijvoorbeeld verbruikte splijtstofstaven, filters, gereedschappen, verontreinigde grond en kleding, maar ook vloeistoffen zoals koelwater of oplosmiddel dat radioactieve stoffen bevat. In principe wordt elke vorm van afval dat radioactief besmet is, gerekend tot radioactief afval.
Uranium werd in 1789 ontdekt door de Duitse scheikundige Martin Heinrich Klaproth in het mineraal pekblende. Het element werd genoemd naar de planeet Uranus, die acht jaar eerder was ontdekt.
De zoektocht naar en ontginning van radioactieve ertsen begon in de Verenigde Staten aan het begin van de 20e eeuw. Er werden toen bronnen van radium gezocht, voor gebruik in lichtgevende verf voor wijzers in horloges en dergelijke. Radium werd gevonden in uraniumerts. In 1935 werd de belangrijkste uraniumisotoop, 235U, ontdekt door de Canadees-Amerikaanse natuurkundige Arthur Jeffrey Dempster. Uranium werd voor de defensie-industrie van belang gedurende de Tweede Wereldoorlog. In 1943 werd in Colorado uranium gewonnen voor het Manhattanproject. Maar uiteindelijk werd het meeste uranium voor het Manhattanproject en vooral voor de atoombom Little Boy geleverd door de Belgische regering in ballingschap, vanuit Belgisch-Congo. Er werd zelfs Duits uranium gebruikt dat was buitgemaakt op de onderzeeboot U-234.
Rond 1960 nam de behoefte aan militair uranium in de Verenigde Staten af door de nucleaire ontwapening. Tegelijkertijd kwam er meer behoefte aan uranium voor gebruik in kernreactoren.
Waterkrachtcentrales of hydraulische centrales zijn elektriciteitscentrales die stromend of neerstortend water gebruiken om een turbine in beweging te brengen. Ze bevinden zich op stromen en rivieren, met al dan niet een kunstmatige dam. Het verval en het debiet van de stroom zijn bepalend voor de werking. Het gebruik van waterkracht brengt geen vervuiling met zich mee en geen gevaarlijk radioactief afval. Daarom worden waterkrachtcentrales gezien als opwekker van groene energie.
voordelen:
Waterkrachtcentrales hebben als belangrijk voordeel dat bij de opwekking van elektriciteit geen brandstof nodig is. Het hoogte verschil van het water is voldoende om de turbines en daarmee de generatoren aan te drijven. Er worden geen fossiele brandstoffen als aardgas of steenkool gebruikt die in principe op kunnen raken. Verder komt er geen broeikasgassen vrij die verantwoordelijk worden gehouden voor het opwarmen van de aarde. Brandstof is een belangrijke kostenpost bij de opwekking van elektriciteit, daar een waterkrachtcentrale gebruik maakt van natuurlijk beschikbaar water zijn hier de brandstofkosten nihil.
De dammen en centrales hebben een lange levensduur, ze kunnen 50 tot 100 jaar in productie blijven. Onderhoud blijft wel noodzakelijk en ze worden ook gemoderniseerd met effectievere turbines en generatoren. Tot slot kunnen waterkrachtcentrales snel opstarten of juist de productie van elektriciteit snel beperken. Hier hoeven slechts de sluisdeuren geopend of gesloten te worden.
Naast de stroomproductie zijn bijkomende voordelen dat het water achter de centrale ook kan worden gebruikt voor de irrigatie van landbouwgronden of de verbetering van vaarwegen. Het water achter de dam komt hoger te staan waardoor dieperstekende schepen gebruik kunnen maken van de rivier of het meer.
We weten hoe vaak we douchen en waarom we douchen. Is dat gedouch allemaal wel zo goed?
Veel dermatologen wijzen erop dat te vaak douchen de huid niet ten goede komt. Dermatoloog Ronald Houwing geeft aan dat elke dag douchen slecht is voor de huid. We gebruiken vaak een scheut zeep om het lichaam mee in te soppen. Zeep in combinatie met warm water en lang douchen kan zorgen voor uitdroging. De huid wordt beschermt door een vetlaagje en dat zorgt er onder meer voor dat de huid vocht vasthoudt. Door te vaak te douchen verdwijnt het beschermlaagje, waardoor de huid kan uitdrogen. Vaak herstelt de huid weer, maar sommige mensen kunnen last krijgen van jeuk en irritatie.
Vooral psoriasispatiënten en mensen die last hebben van eczeem weten er alles van. Hen wordt aangeraden om niet langer dan 5 minuten onder de douche te staan om verergering van de klachten te voorkomen. Hen wordt vaak geadviseerd om om de dag te douchen
Groene zeep, ook wel bruine zeep, zachte zeep of goudzeep genoemd is een weke of zachte zeep met een gelig-bruine kleur die met name voor huishoudelijke reiniging wordt gebruikt.
Oorspronkelijk werd groene zeep van hennepolie gemaakt. Deze olie is van nature enigszins groen gekleurd, waardoor de zeep die ervan werd gemaakt ook een beetje groen gekleurd was. Hennepolie werd gebruikt omdat het een goedkoop bijproduct van de touwslagerijen was.
Tegenwoordig wordt groene zeep meestal van andere goedkope plantaardige olie gemaakt, bijvoorbeeld sojaolie of koolraapolie. De zeep is week doordat de olie verzeept wordt met kaliumhydroxide in plaats van natriumhydroxide, zoals bij harde zeep.
Groene zeep heeft de naam een bijzonder goede ontvetter te zijn. Het wordt gebruikt om bijvoorbeeld extra vervuilde (smeerolie)handen schoon te krijgen, maar ook bij het verwijderen van hardnekkige (vet)vlekken uit stoffen. Veel moderne synthetische oppervlakte-actieve stoffen hebben echter een aanmerkelijk groter vetoplossend vermogen dan zeep.
Groene zeep is meestal niet geparfumeerd en heeft daardoor de kenmerkende eigen zeepgeur die niet door iedereen gewaardeerd wordt, terwijl anderen ingenomen zijn met de door hen als ouderwets omschreven geur en deze geur met "schoon" associëren.
Zeep ontstaat door de verzeping van een vet met loog. Ook is het mogelijk om zeep van een vetzuur met loog te maken. Het product wordt in combinatie met water gebruikt als schoonmaakmiddel. Toiletzeep van een normale, alledaagse kwaliteit wordt meestal gemaakt van rundvet, olijfolie, palmolie, palmpitolie of kokosolie. Voor de exclusievere soorten zeep wordt soms gebruikgemaakt van exotische oliën en vetten.
Behalve zeep bevatten zeeptabletten in de meeste gevallen ook hulpstoffen zoals plantaardige of synthetische geurstoffen en kleurstoffen.
Het eerste bewijs voor het gebruik van zeep is bijna vijfduizend jaar oud en stamt uit Babylon. Een cilinder van klei uit 2800 v.Chr. bleek een zeepachtige substantie te bevatten, en ook werd een Babylonisch kleitablet van 2200 v.Chr. gevonden waar een samenstelling op staat beschreven die mogelijk een zeepachtige substantie op zou leveren als er lang genoeg wordt gekookt. . Romeinse plattelandsvrouwen zouden de reinigende werking van zeep bij toeval ontdekt hebben. De klei van de oevers van de rivier de Tiber bleek te helpen bij het schoonmaken van hun was, doordat het vermengd was met dierlijk vet en as. Dit zou afkomstig zijn van de tempel van de berg Sapo, een naam die in veel talen terugkomt in het woord voor zeep. Er bestaat echter geen berg Sapo en meestal wordt aangenomen dat dit een verzinsel is
Zeep werd tot de Tweede Wereldoorlog veel als schoonmaakmiddel gebruikt, maar gedurende de tweede helft van de twintigste eeuw is zeep bijna geheel verdrongen door andere detergenten zoals natriumdodecylsulfaat (ook wel natriumlaurylsulfaat genoemd)
Vanaf juli 2001 wordt voor bepaalde producten een verwijderingsbijdrage berekend. Dit bedrag wordt apart op de rekening vermeld. Hiertoe werd de vzw Recupel opgericht. Zij organiseert in gans België de inzameling en de verwerking van Afgedankte Elektrische en Elektronische Apparaten (AEEA). Recupel stelt de hoogte van de verwijderingsbijdragen vast. Meer informatie omtrent het hele inzamelproces en meer gedetailleerde lijsten van EEA kunt u vinden op hun website www.recupel.be
Wist je dat de eerste pc van 1975 is en tussen 7000 en 16000 Euro koste? Die had geen succes, niemand wilde ééntje kopen. Zes jaar later kwam IBM met succes met een nieuwe pc. Helemaal niet te vergelijken met die van nu .
Wat? Een weblog of blog is een persoonlijk dagboek op een website dat regelmatig, soms meermalen per dag, wordt bijgehouden. Meestal gaat het om teksten die in omgekeerd chronologische volgorde verschijnen. De auteur, ook blogger genoemd, biedt in feite een logboek van informatie die hij wil meedelen aan zijn publiek, de bezoekers van zijn weblog. Meestal gaat het om tekst, maar soms ook foto's (een fotoblog), video (vlog) of audio (podcast). Weblogs bieden hun lezers vaak de mogelijkheid om al dan niet anoniem reacties onder de berichten te plaatsen of een reactie via een Trackback-mechanisme achter te laten.
Het is het persoonlijke of juist het gespecialiseerde karakter dat weblogs interessant maakt voor bezoekers.
Sinds eind 2006 is microbloggen populair, een combinatie van bloggen en instant messaging. De bekendste site hiervoor is Twitter. Er bestaan klonen van, zoals Jaiku en Tumblr.
Inhoud
1
Geschiedenis
Het concept van een weblog of een groepsweblog ontstond op natuurlijke wijze uit de 'online dagboeken' die mensen vanaf 1994, na de uitvinding van het HTTP-protocol (http), begonnen bij te houden. Jorn Barger is de bedenker van het woord 'weblog' op 17 december 1997. Het ging indertijd immers om het 'loggen van wat er op het web gevonden werd'. Het woord 'blog' werd bedacht door Peter Merholz, die bij wijze van grap het woord weblog schreef als we blog in de zijbalk van zijn Engelstalig weblog peterme.com rond mei 1999. In augustus 1999 werd het bedrijf Blogger opgericht, met de site www.blogger.com. Omdat Blogger als een van de pioniers de term 'to blog' publiek uitdroeg, spreken de meeste Amerikanen nu van 'blogs' in plaats van weblogs.
Het voor zover bekend eerste Nederlandstalige weblog, Daily Wacko, begon op 1 december 1997.[1]
Een van de eerste groepsweblogs was Camworld. Jesse James Garrett, een editor van Infosift, begon eind 1998 met het bijhouden van een lijst van interessante sites die hij bezocht. De lijst met URL's verstuurde hij naar Cameron Barrett, die de lijst publiceerde op de site Camworld. Meer personen begonnen met het insturen van interessante links.
Een computervirus (in het dagelijks taalgebruik wordt meestal kortweg over virus gesproken) is een vorm van schadelijke software (malware). Het is een computerprogramma dat zich in een bestand kan nestelen, bijvoorbeeld in bestanden van een besturingssysteem. Computervirussen worden als schadelijk beschouwd omdat ze schijfruimte en computertijd in beslag nemen van de besmette computers. In ernstige gevallen kunnen virussen binnenin de computer schade aanrichten, bijvoorbeeld het wissen en verspreiden van gevoelige gegevens. In zeer ernstige gevallen kan de gebruiker zelfs de totale controle over de computer verliezen.
Hoewel er veel verschillende computervirussen bekend zijn, komt er slechts een fractie daarvan "in het wild" voor. De WildList Organization International houdt een maandelijkse lijst bij van de virussen die in het wild zijn aangetroffen. Maandelijks worden er enkele duizenden verschillende virussen in het wild aangetroffen. Veel bestaande virussen zijn niet virulent genoeg om zich zelfstandig te verspreiden.
Bestrijding
Er is een complete industrie die softwarepakketten ontwikkelt om virussen te bestrijden, zowel voor Windows als voor Mac OS X. Naast de softwarepakketten die op pc's of servers van bedrijven draaien is er nog een technologie om virussen te bestrijden, de zogenaamde managed e-mail solutions. Hierbij wordt de mail al op de server van de e-mailaanbieder gecontroleerd op virussen en spam. Het voordeel hiervan is dat een geïnfecteerde mail niet in het eigen systeem van de gebruiker komt en daar dus geen kwaad kan uitrichten.
Bill Gates is de zoon van een onderwijzer en een advocaat. Hij is samen met een vriend begonnen als hacker. Een lokaal computerbedrijf besloot daarom dan om hen in dienst te nemen. In 1973 ging Gates dan aan de universiteit studeren. In 1975 besloot het bedrijf MITS om zijn programma te kopen dat hij geschreven had. Nu werd Microsoft geboren. Microsoft groeide uit tot één van de meest succesvolle bedrijven ter wereld en Gates werd de rijkste man ter wereld. In 2007 maakte het blad Forbes bekend dat hij niet meer de rijkste man ter wereld was. In 2012 was zijn vermogen 61 miljard dollar.
.
