Aarding is het geleidend verbinden van een object met de aarde.
Het resultaat van aarding is, dat het geaarde object daardoor een spanning krijgt van nul Volt.
Algemeen
Daarnaast dient men het doel voor ogen te hebben van de aarding, gaat het om:
1) het voorkomen van statische elektriciteit
2) het afvoeren van de bliksem
3) een chassis of de geleidende behuizing van een elektrisch apparaat.
Veiligheidsaarde
Een deugdelijke veiligheidsaarding bestaat uit een goed geleidende elektrische verbinding tussen aanraakbare metalen delen die bij een defect onder spanning kunnen komen te staan, en de aarde.
Bij een isolatiedefect zal hierdoor een stroom door deze aardverbinding gaan lopen, en dat voorkomt dat de stroom door het lichaam van de gebruiker naar de aarde zou gaan vloeien.
Aardverbinding
De aardverbinding bestaat doorgaans uit een aarddraad, die parallel aan de stroomvoerende draden loopt.
Als deze is voorzien van isolatie, dan is die in Europa volgens afspraak geel/groen van kleur.
Deze aardverbinding maakt door middel van een aardelektrode contact met de (elektrische) aarde.
Een smeltveiligheid beschermt de bedrading van elektrische installaties tegen schade door te hoge elektrische stromen.
Smeltveiligheden komen voor in elektrische apparatuur, in voer- en vaartuigen en
in de elektrische installatie van gebouwen, hoewel deze laatste tegenwoordig steeds
meer tegen overstroom beveiligd worden met installatieautomaten.
Werking
Een smeltveiligheid bestaat uit een elektrisch geleidende band of draad van koper, zilver, meestal in een gesloten huis van keramiek of voor kleine zekeringen glas of kunststof vaak gevuld met een blusmiddel (zand).
Wanneer er door kortsluiting of overbelasting een te hoge stroom loopt,
smelt de smeltdraad van de veiligheid en wordt daardoor de stroomkring onderbroken.
Hierdoor wordt voorkomen dat door warmteontwikkeling schade aan de bedrading
elders in het elektrisch circuit of zelfs brand kan ontstaan.
Een kerncentrale is een electriciteitcentrale die electriciteit opwekt met de energie die vrijkomt bij kernsplijting.
Net zoals bij andere soorten elektriciteitscentrales wordt met deze splijtingswarmte stoom opgewerkt die een turbine aandrijft. De mechanische energie in deze turbine wordt dan via een Alternator omgezet in elektrische energie.
Een kerncentrale is opgebouwd uit verschillende kernreactoren bestaande uit verschillende treinen.
Begin juli 2013 zijn er 427 kernreactoren in exploitatie in 31 verschillende landen ter wereld.
In een kerncentrale maakt men gebruik van de 'brandstof' uranium om warmte te genereren.
geschiedenis
De eerste kernreactor was de Chicago Pile-1 onder een stadion in Chicaco die kritisch werd op 2 december 1942.
Deze reactor ging deel uitmaken van het Manhattanproject, waarvoor grotere kernreactoren gebouwd werden te Hanford en Oak Ridge en in de VS om onder meer plutonium voor kernwapens te produceren.
In een experimentele reactor in Idaho werd op 20 december 1951 voor het eerst elektriciteit opgewekt met kernenergie.
Gevaren
Het grootste risico van een kerncentrale is het vrijkomen van radioactief materiaal uit een kernreactor, waarbij de gezondheid van grote aantallen mensen en dieren in een aanzienlijk gebied rond de kerncentrale in gevaar komt. De straling kan vrijkomen als gevolg van een oververhitting in de vitale delen van een reactor of bij beschadiging van de reactor. De uitstoot tijdens normaal bedrijf, via de ventilatieschacht van het reactorgebouw en het koelwater, zijn beperkt.
De belangrijkste ongelukken met kerncentrales zijn:
1979 - Verenigde Staten: kernongeval van Three Mile Island
