Windmolens zijn molens die de bewegingsenergie van de lucht (wind) omzetten in rotatie-energie van de wieken, die dan nuttig kan worden gebruikt, bijvoorbeeld voor het opwekken van elektriciteit (windturbine), het persen van olie uit oliehoudende zaden (oliemolen), het malen van graan (korenmolen), het zagen van hout (zaagmolen) of het verplaatsen van water (poldermolen).
Bij windmolens kan men twee hoofdtypen onderscheiden:
de vaak 'industriële' windmolens die dienen om elektriciteit op te wekken en in de laatste decennia van de twintigste eeuw als energiebron steeds belangrijker zijn geworden.
de 'traditionele' windmolens, die tot in de achttiende eeuw van grote betekenis waren
Een windturbine is een windmolen die de energie van de wind omzet in elektriciteit door middel van een generator. Moderne windturbines onderscheiden zich hiermee van traditionele windmolens, die direct gebruik maken van de mechanische energie om bijvoorbeeld graan te malen (korenmolen) of water te pompen (poldermolen). Windturbines worden vaak toegepast in windmolenparken.
De twee hoofdtypes windturbine zijn de horizontale-asturbine en de verticale-asturbine. Windturbines met een horizontale as worden wereldwijd het meest toegepast. Verticale-aswindturbines (VAWT) zijn onafhankelijk van de windrichting. Voor toepassing in bebouwde omgeving of op gebouwen zijn verticale-asturbines zeer geschikt.
De belangrijkste voordelen van windenergie zijn:
vermindering van het gebruik van fossiele brandstoffen (gebruik van wind)
relatief lage exploitatiekosten
minder vervuiling (fijn stof) en CO2-uitstoot ten opzichte van andere energiebronnen
verminderde afhankelijkheid van andere energiebronnen en hun leveranciers (olie- en gasproducerende landen)
lokale energieopwekking bij het ontbreken van de aansluiting op een regionaal distributienetwerk;
(lokale) werkgelegenheid vanwege productie, installatie en onderhoud
minder risico op een catastrofe dan Kernenergie, al is volgens sommige bronnen[4] een windturbine helemaal niet zo veilig indien men het aantal doden meerekent dat valt bij de winning van de benodigde grondstoffen, bij de installatie, bij het onderhoud en de afbraak.
De belangrijkste nadelen van windenergie zijn:
variabele opbrengsten door fluctuerende windsnelheden; Er is een back-up nodig voor windvrije dagen.
hoge investeringskosten, vooral off-shore
landschapsvervuiling;
invloed op flora en fauna: vogels en vleermuizen vliegen ertegen aan;[5][6] maar ook dieren die geluid gebruiken om te jagen/overleven kunnen hier veel last van krijgen.
verspreiding van fijnstof die in de lucht zit, wanneer de windturbines binnen een reikwijdte van 1 kilometer staan van fabriekspijpen die fijnstof uitstoten - en dan met name als de schoorsteen hoger is dan de as van de windturbine.[7]
Onrust/stress bij dieren en omwonende door de laagfrequente geluiden/ trillingen via de lucht of grond. Er zijn al verschillende onderzoeken gedaan naar deze bijwerkingen, maar helaas worden er tegenstrijdige conclusies uit getrokken. [8]
Schittering bij een lage zonnestand ('s ochtends of 's avonds)
Door een andere berekening van de grondstoffen en productie/vervoer van materialen/eindproducten en uiteindelijk afbraak word het rendement een stuk minder. (positieve geluiden van windmolenbouwers van een terugverdientijd van 1 jaar tot negatieve geluiden van "anders denkende" van meer dan 15 jaar terugverdientijd.) [9]
Meer afhankelijkheid van andere stroomleveranciers door op windstille dagen toch stroom te moeten leveren. Het stroomnet wat meer pieken en dalen zal krijgen waardoor bedrijven of uiteindelijk ook consumenten gedwongen worden om zelf (huis)accu's aan te schaffen.
Door de steeds groter wordende masten en wieken draagt het hinderlijke geluid verder. Een druppende kraan op het einde van de gang kan mensen gek maken... Laat staan, een windturbine van 200m hoog [10]
(inductie)Straling van de windturbine zelf en de (ondergrondse) stroomleidingen en blikseminslag-verhoging waardoor omwonende vaker last krijgen van nevenschade.
Tot 15% waardedaling van (vakantie)woningen onder de rook van deze megaturbines. [11]
Wat te doen met de enorme hoop afval die achterblijft na het economisch einde levensduur(de wieken zijn van kunststof versterkt met koolstof en de gewapend beton voet blijft meestal liggen). [12]
Sommige windturbines worden afgevuld met het broeikasgas SF6 om corrosie van binnenuit te voorkomen. [13]
De geluidsnorm 41 Lnight worden verkeerd berekend(zogehete A-weging waarbij de lage tonen minder meetellen)DB(A)
een zonnepaneel of fotovoltaïsch paneel, kortweg PV-paneel is een paneel dat, met behulp van fotovoltaïsche cellen in het paneel, een deel van de fotonen uit het zonlicht omzet in elektriciteit. De zonne-energie die zo wordt opgevangen is een vorm van duurzame energie. Het op deze wijze opvangen en omzetten van zonne-energie wordt kortweg zon-PV genoemd (PV van photovoltaic cell).[1] Zonnepanelen worden ook toegepast voor energieopwekking in de ruimtevaart en voor energieopwekking in afgelegen gebieden.
Een zonnepaneel moet niet worden verward met een zonnecollector. Deze is op een ander principe gebaseerd, namelijk opwarming van een stromend medium, meestal water.
Zonnecellen zijn meestal gemaakt van silicium. Dat silicium bestaat uit twee lagen. Onder invloed van licht wordt elektrische spanning opgewekt tussen de lagen. Daarom heten zonnecellen ook wel fotovoltaïsche cellen (Oudgrieks φῶς, phōs: licht, en volt naar de eenheid van elektrische spanning). Afgekort wordt gesproken van PV-systemen. Een andere vorm van PV zijn de elementen gemaakt met de dunnelaagtechnologie. Hierbij wordt gebruikgemaakt van amorf silicium. Deze elementen hebben een lager rendement, maar zijn ook beduidend goedkoper. Het rendement van gangbare zonnecellen ligt tussen ca. 15 en 20%, waarbij de cellen met betere rendementen (nieuwere techniek) wel duurder zijn.
Een zonnecel die met zijn esthetische kwaliteit bijzonder geschikt is voor zichtbare architecturale toepassingen, is de achtercontactcel. Die wordt zo genoemd omdat alle elektrische contacten op de achterzijde plaatsvinden en de voorkant een nauwelijks zichtbaar metalen raster heeft, zonder storende dubbele metaalstroken. Dat resulteert ook in een grotere bruikbare oppervlakte van de cellen en hoeveelheid geleverde stroom.
In de praktijk werkt men meestal met standaardpanelen van bijvoorbeeld 60 vierkante zonnecellen van elk 156 mm zijde, wat overeenkomt met een afmeting van het paneel van ongeveer 1,6 m².
Een isolatoris een materiaal of medium dat geluid, elektriciteit of warmte tegenhoudt en in het bijzonder een voorwerp
van glas, porselein of kunststof waarmee hoogspanningskabels of -draden, telefoondraden en schrikdraad veilig bevestigd
kunnen worden, zodat er geen lekstroom loopt.
Een
ideale isolator zal de betreffende grootheid dusdanig afzwakken dat
deze niet meer waarneembaar is. Praktische isolatoren kennen een
verzwakking die groot genoeg is om naar verhouding weinig van de
grootheid over te houden.
voorbeelden:
piepschuim houdt warmte en geluid tegen
Een hoogspanningsisolator verhindert het lopen van een stroom binnen een elektrisch circuit.
Een hoogspanning doorvoerisolator of doorvoering maakt een verbinding met een hoogspanningsnet mogelijk.
Dubbelglas bevat stilstaande lucht die geluid en warmte sterk afzwakt.
Een bougie van een verbrandingsmotor bevat een isolator om de warmte en de hoogspanningskabel tegen te houden.
glasbol houdt de lucht vast, waardoor een isolerende laag ontstaat voornamelijk voor warmte.
Een suskast houdt het geluid in een ventilatieopening tegen.
Een netwerkisolator of
Ethernet isolator dient in het medische vakgebied voor het beschermen
van de patiënt tegen lekstromen tussen een actief medisch apparaat en
een Ethernet-netwerk of een niet-medisch apparaat, zoals bijvoorbeeld
een desktop of laptop.
de geleiders:
Een geleider in de elektriciteitsleer is een materiaal of voorwerp dat elektronische doorlaat en een lage weerstand
vertoont, die voor praktische doeleinden verwaarloosbaar is. Alle metalen zijn geleiders. De beste, dat wil zeggen
met de kleinste soortelijke weerstand, zijn zilver en koper,maar ook aleminium is een zeer goede geleider.
halfgeleiders:
Sommige
stoffen worden halfgeleiders genoemd, omdat hun geleidingsvermogen niet
groot is, maar wel sterk temperatuurafhankelijk en bovendien door een
speciale bewerking, door dotering kan worden beïnvloed.
