Gisteren weer een traininkje afgewerkt.
Eigenlijk was het de bedoeling om nog eens gewoon een uurtje te lopen... op het gemakje.
Om 10u00 loopkleren aangedaan... hartslagmeter geïnstalleerd... mp3-speler genomen... liedje gezocht... wat zou het worden... die ipod van Lance Armstrong staat daar al zo lang op... ik herinner met dat het een soort intervaltraining is, maar met lange intervallen... zo lopen met een coach, 't is eigenlijk wel extra fijn... dus dat maar gekozen. 
Tegen mezelf gezegd, "Sofie, je doet het op het gemakje he !"

En vertrokken was ik, het begon met 8min opwarming... op het gemakje, dat ging goed. En toen begon het. Lance zei: komaan, geef het alles wat je hebt... go go go... in het begin kon ik mezelf nog inhouden... maar dan begon hij te zeggen dat "quiting last forever" en dat "pain only temporary" is... tsja... onbewust ga je daar precies toch rapper van lopen. Na de eerste serie van 4min dacht ik, "komaan sofie, je moet je inhouden, want je bent nog moe van maandag, forceer u niet, want aan dees tempo hou je dat gewoon niet vol"

Maar toen kwam reeks 2, en reeks 3, en uiteindelijk ook reeks 4, en blijkbaar werkt die stem van onze Lance echt wel motiverend zeg. Ik heb echt verschrikkelijk doorgepeerd.. daar gingen de goede voornemens. 

Na 40min maakte Lance er een einde aan... maar ik wou toch minstens 1 van mijn goede voornemes behouden... dus heb ik er nog 20min in een luizetempo aangebreid. Amai, waren dat 20 zware minuten.
Blij maar gelukkig kwam ik na een uurtje terug thuis. Het heeft deugd gedaan.

Vandaag wel vermoeide spieren.  Deze morgen zoals elke zondagmorgen gaan zwemmen... maar vooral die crawl wou niet lukken zoals normaal... er leek lood in de benen te zitten... en nu ik hier thuis mijn verhaal zit te typen... zit er precies ook lood in de armen... nu ja... mijn spieren kunnen er maar sterker van worden.

Op naar de volgende...
En JoArt... als het blijft gaan zoals nu... dan zal ik nog wel even blijven lopen 

30-05-2010 om 13:38 geschreven door Sofie  

Vandaag... 2 dagen na mijn triomftocht op de 5K... opnieuw een training met de DCLA.
Amai... ik heb toch wel een klein beetje afgezien. Deze keer... in voorbereiding naar de 20K van Brussel (van alle anderen)... opnieuw 50min loslopen. Een mens zou bijna beginnen denken dat ze niks anders doen.  

Alleszins... ik weet niet hoe het bij jullie zit... maar hier regende het vandaag pijpestelen (mijn bloemen op het terras hebben ervan genoten, maar dat zullen dan ook de enigen zijn)... MAAR speciaal voor de DCLA-training was dat even gestopt... een goed begin!

We begonnen opnieuw easy... nog licht euforisch van maandag... alles ok. De eerste 20min absoluut geen probleem... voelde me zalig... en heb in geuren en kleuren mijn persoonlijke triomf van maandag uit de doeken gedaan. Mijn trainer was absoluut in de wolken. (nadat hij me al 2x had weten meelopen, schatte hij mijn eindtijd tussen de 30 en 35min... hij was blij verrast met het echte resultaat.)
Maar toen kwam het... we deden 5x 200m "rollen". Rollen da's dus blijkbaar een tikkeltje sneller lopen, geen sprintjes, want je mag er niet doodmoe van worden. Blijkbaar is het de bedoeling "de spieren soepel te houden". Oke, dan... het zal wel. Alleszins... dat rollen werd aan een tempo van 5min30 per km gedaan... als je ziet wat ik maandag deed, zou een mens denken... pff... 5x 200m... een makkie... maar NIET DUS!
Amai niet. Die eerste 2x ging nog redelijk, maar die laatste 3x was toch andere patat. Niet dat het niet ging, verre van, maar het ging niet vlotjes. Dat stuk van "niet moe worden", dat was toch niet helemaal op mij van toepassing. 
Alles zins... na 54min was ik toch wel een tikkeltje blij dat het gedaan was. 

Die 5km in sneltempo zal toch meer in mijn lijf zitten dan ik gedacht had.

Wat de verdere planning betreft:
op 26 juni doe ik mijn 10K wedstrijd in Geel. (het is trouwens beslist, ik ga niet op weekend. 't is mijn enige vrij weekend in juni en de vrijdag nadien vertrek ik op vakantie met de rugzak naar de Alpen... gezien mijn werk zal het dus dat weekend worden dat al hetgeen nog moet gekocht worden, gekocht zal worden... niet ideaal dus om dan op weekend zijn in de Ardennen... bovendien is het aantal vrienden van mij dat uiteindelijk meegaat beperkt)

en dan...
wie weet wel een halve marathon. Met het lezen van de verhalen van JoArt en Justin... hoh... het begint toch te kriebelen ! Ik had het er vandaag tijdens de eerste 20min over met de coach (daarna zou het niet meer gelukt zijn). en moet je nu eens iets weten... met de DCLA Leuven gaan we blijkbaar deelnemen aan de Halve Marathon van Eindhoven. Eveneens op 10-10-10! Iemand enige ervaring met dit parcours? Volgens mijn loopgenoten zou het vooral vlak zijn en zou er zeer veel sfeer zijn. Een aanrader volgens jullie?
Alleszins. Heb aan mezelf beloofd dat we eerst die 10K gaan doen en functie van hoe goed dat gegaan is, dan te beslissen wat ik ga doen.

Lekker spannend!

26-05-2010 om 23:55 geschreven door Sofie  

He allemaal, hier ben ik weer... 

ik moet even vlug mijn triomf van de dag kwijt.
Vandaag heb ik namelijk voor de allereerste keer in mijn leven een 5K-wedstrijd gedaan... en raar maar waar... ik heb mezelf overtroffen... nooit gedacht dat ik het ZO goed zou doen. 
Mijn doelstelling was om het onder de 30min te doen. Ik was al eens in Deinze een 5K gaan lopen en toen zat ik nipt boven de 30min. Ik dacht met wat wedstrijd stress en bovendien een dalend! parcours... dat moet hier gaan lukken.

Het startschot ging en ik was vertrokken. Tot mijn eigen verbazing werd ik verdorie opgehouden door de massa! Normaal gezien zie ik de eerste kilometers alleen maar mensen aan me voorbijvliegen... maar deze keer was ik degene die zich overal probeerde tussen te persen en al slalommend vooruit kwam. Wat een verrassing. Ik had me zoals gewoonlijk ergens midden in de groep geplasseerd... was dat even een misser... maar ja... wie had nu verwacht dat het zo goed zou gaan.

Alleszins... de eerste kilometer-paal volledig over het hoofd gezien. Aan km 2 zat ik aan 11:01 ik was al superfier op mezelf op dat moment. Heb verdorie nog nooit zo snel gelopen. Dacht wel bij mezelf, "Sofie, zie dat je het volhoudt", maar vertragen, daar dacht ik niet echt aan. Volgend km was laat... pas na 6min04... even dacht ik... "'t is toch geen waar zeker dat ik zo vertraagd ben??" Toch maar een tandje bijgestoken dus. (achteraf gezien moet dat plakkaat misgestaan hebben, want km 4 kwam veel te snel)
In de volgend bocht was er een reclame-brug-dingetje waar je onderdoor moest... net toen ik eraan kwam besloot dat ding dat naar beneden vallen misschien ook een goed plan was. Zo'n ding heeft een diameter van meer dan een meter... en horden zijn niet mijn specialiteit... dus even vertraagd, het ding proberen op te heffen en mezelf er onderdoor gemurwd. Kleine vertraging... niet goed voor het tempo... dus nog een tandje bij. km 4 was er al na 4min35, maar ja... het vorige paaltje stond vermoedelijk verkeerd.
Nog slechts 1km te gaan nu... ik ken deze stad, ik weet waar de finish ligt... GO GO GO.
Heb alles wat ik nog in me had uit mijn lijf geperst... en daar stond de boog... even rechts houden want links is voor de dapperen van de 11km... en toen... toen blijk de boog NIET de eindboog... je moest nog verder... even serieus gevloekt... maar gelukkig had ik mezelf niet opgelopen. Nog een bochtje... en DAAR was hij dan... de ECHTE boog... nog een paar mooie verre passen... en voila... ik had het gehaald! 
Mijn chrono zei 25:28, maar officieel is het blijkbaar 25:31 ... even goed... superfier op mezelf!
Die laatste km heb ik blijkbaar in 3:50 gedaan... amai... wat een haas!

Officiële uitslag:
107. 3778 F SLEECKX SOFIE 28j 25:31 5:07 min/km 11.76km/u 48/294 SEF KESSEL-LO

Ik heb dat goed gedaan zeg... mooi in het eerste 1/6 van mijn leeftijdsgroep... en helemaal op pagina 1 van de wedstrijduitslagen... voorlopig een once in a lifetime experience... laat er maar nog komen!



Deze week ga ik woensdag opnieuw bij DCLA gaan trainen.. ben volledig klaar om er opnieuw voor te gaan! De endorfine-boost... samen met de zelfvertrouwen-boost... ik kan er geen genoeg van krijgen... Nog even zalig op mijn wolkje vertoeven... (en hopen dat de bots naar beneden niet te fel zal zijn  )

24-05-2010 om 00:00 geschreven door Sofie  

Ok, hier ben ik weer.

Het was hier even stil, maar daarom heb ik niet stilgezeten.

Vorige week een weekje verlof... donderdag in alle vroegte met de fiets de trein op... naar Oostende... om van daaruit een fietstocht te doen door Noord-Frankrijk naar Wimmereux en uiteindelijk terug naar Calais. Het was ZALIG! Het weer was er superveel beter dan hier. Ik was verdorie zelfs verbrand! Bovendien ook fijn om te zien dat de conditie echt wel dik in orde is. Een hele hoop kilo's op het achterwiel (alle bagage werd meegenomen) en toch vlotjes kunnen volgen... was superfier op mezelf.

Sinds zondagnamiddag terug in ons Belgenlandje. Moe, maar uiterst gelukkig.

Maandagavond had ik plots een energie-overschotje... dus ondanks de vermoeidheid toch wezen lopen. Het enig probleem was... ik was nogal plots vertrokken. Na een 20-tal minuten moest ik plots heel heftig naar het toilet... zat ik natuurlijk net op het verste punt van de toer (ik had gedacht een uurtje te lopen). Geen toilet in de buurt. Geen enkel cafe open. Ik heb nog een 10-tal minuten doorgelopen, maar het ging echt niet meer. Uiteindelijk met dichtgeknepen billen dan maar naar huis ge-"snel-wandeld". Ik ben denk ik nog nooit zo blij geweest om mijn toilet te zien!  
Ik had nadien meer last van bilspier-pijn en -stijfheid, dan dat ik mijn benen voelde.

Vandaag was het opnieuw zover. Ik mocht terug gaan lopen! Toen ik mijn mp3-spelertje nam en aan het zoeken was op welke muziek ik vandaag eens zou lopen, kwam ik voorbij de "My first 10K" van Nike+ en gezien ik uiteindelijk toch voor de 10K aan het trainen ben, dacht ik... komaan... we gaan ervoor. Het was echt leuk. Eerst een beetje inlopen, dan intervalletjes van 1min sprintje - 1min bekomen... en dat 5x na elkaar... nadien een 10min recupereren... waarna nog eens hetzelfde en dan uitlopen. Een training van normaliter een 40min. Volgens de stem van de "trainer" zou ik nu ik dit gekunnen heb, zonder problemen de 10K moeten kunnen uitlopen... LAAT ONS HOPEN  

Nu vrijdag of zaterdag nog een rustige training en dan hopelijk op maandag een redelijke tijd op mijn allereerste 5K wedstrijd. De ladies run in Kortrijk. Spannend spannend.

19-05-2010 om 00:00 geschreven door Sofie  

Vandaag training 2 met de DCLA... ik dacht... nu ga ik eens zien of ik die groep kan bijhouden... maar het was alweer een "rustige duurloop van 50min". Ze moesten nog allemaal recupereren van de halve marathon afgelopen weekend. Nu weet ik het dus nog niet of ik echt wel in die groep thuishoor...
maar niet getreurd... het was alweer een ZALIGE training. We gingen ietsje trager dan de vorige keer, en dat voelde ik ook. (ik dacht eerst dat het aan MIJN conditie lag, maar dat was iets te optimistisch) In 51min hebben we deze keer 7,9km gelopen... best wel ok he. Ik ben alweer superfier op mezelf. Als ik zo verder doe, dan moet dat gaan lukken!

Nu is het wel een beetje ambetant... mijn vrienden organiseren een weekend in de Ardennen, net het weekend van de 10km loop. En die 2 plekken liggen zo'n 200km uit elkaar. Een beetje ver om over en weer te gaan. Heb al gezocht naar een redelijk alternatief, maar dat vind ik gewoon niet. Verdorie verdorie. Nu voorlopig zegt mijn gevoel me dat ik zoiezo voor die 10km wil gaan... waarom stelt een mens anders doelen he. Alleen spijtig dat ik dan het vriendenweekend mis  . Hoh, nu breng ik mezelf weer aan het twijfelen. Gelukkig heb ik nog even tijd om te beslissen.

12-05-2010 om 00:00 geschreven door Sofie  

Vandaag opnieuw wezen lopen... om de één of andere reden wou ik eens testen hoelang ik over die 5km momenteel zou doen... heb dus ferm doorgelopen... en mijn km-tijden lagen altijd een tikkeltje boven de 6min, maar nooit zo heel ver weg... 30min op Pinkstermaandag... het moet gewoon gaan lukken! Eindtijd was nog geen 31min... dus goed bezig he... al zeg ik het zelf 
Een uur aan een stuk dit tempo volhouden, dat is vrees ik nog een beetje vroeg... maar waar een wil is is een weg.

Woensdag terug training met DCLA. Ik kijk er echt al naar uit. Hopelijk valt het opnieuw zo goed mee!

11-05-2010 om 00:00 geschreven door Sofie  

Het blijft hier eventjes stilletjes... nu ja... niet dat ik aan het opgeven ben hoor.
Na de zalige atletiek-training van woensdag, was ik precies toch een beetje meer moe dan ikzelf gedacht had.

De donderdagavond zwemtraining wilde maar niet vlotten... heb alles zonder problemen uitgedaan, maar mijn beentjes voelden aan als lood... het wou precies gewoon niet vanzelf gaan... de fut was er een beetje uit.
Dus maar aan mezelf beloofd: "Sofie morgen bouw je een rustdag in, want anders wordt je nog overtraind en vallen al die goeie plannen nog in duigen"

Vrijdag bleek een baaldag te zijn op het werk. Eén van mijn patiënten kwam 's morgens binnen met dyspnee... en tegen dat ik 's avonds op het punt stond om te vertrekken, was ze volledig geïntubeerd en gecrashed... De hele dag was ze beetje bij beetje achteruitgegaan om dan rond 6u te crashen... de verpleging is dan altijd zo lief en vriendelijk te vermelden dat "zij dit al lang hadden zien aankomen"... dat zij er de hele dag niet geweest waren en de patiënt sinds 10min kennen en dat ze net in die 10min crashed, dat vergeten ze even... baal baal baal... want een fijn gevoel hou je daar zoiezo niet aan over... en met zo'n supportieve verpleging... nu ja... wat ik dan normaal gezien doe is gaan lopen... maar nu had ik dus aan mezelf beloofd dat niet te doen, want had donderdag echt het gevoel over de limiet te zitten en een echte 24u rustdag nodig te hebben... dilemma...

Wat heb ik dus gedaan... (typisch vrouwelijk)... pak chips voor de computerTV... 
eigenlijk ook niet echt goed voor het gemoed... (waarom denkt een mens dat toch op zo'n moment dat dat troost gaat bieden?)

Vandaag is een dag om me te herpakken... alleen is de hele dag al volgepland... dagje Brussel met vrienden... dan in de namiddag Flashmob voor Mobile School... dan naar Mechelen voor een Babyborrel... en dan mijn oma hier op bezoek in Leuven... (en die is kuisverslaafd... dus we zullen het hier maar een klein beetje proper maken op voorhand)... dus het zal opnieuw voor morgen zijn... op de finse piste in het natuurpark in Deinze... ik kijk er al naar uit!

08-05-2010 om 00:00 geschreven door Sofie  

Vandaag was DE dag... voor het eerst in mijn leven zou ik bij een atletiek-club binnenstappen en verdorie zelfs meetrainen. 

Ik kon mijn laatste patiënt niet snel genoeg doorbrieven toen het 18u werd... spijtig genoeg dacht mijn baas daar anders over en nam mijn collega nog even mee op toer... 18u15... het was zover... in de startblokken, klaar... start. Het werd een klein spurtje. Want het huis was volledig groenten en fruit vrij... en een mens moet nog eten ook... dus die winkel, daar moest nog gepasseerd worden vanavond.
Het werd een gehaast van jewelste, maar om 19u10 stipt stond ik klaar bij DCLA Leuven. Fieuw. Eerste deel van de missie al reeds geslaagd.

Met een klein beetje schroom liep ik de cantine binnen.. dé plek van afspraak. Veel volk daar... maar wie moest ik nu aanspreken??? De eerste de beste vastgeklampt... en bleek dat toch wel niet de goeie te zijn zeker... beginnersgeluk!

Er zijn eigenlijk 2 groepen... de beginners en de gevorderden. Zelf had ik gedacht met de beginners mee te gaan. Maar neen, zo gaat dat daar niet. De trainer sloeg een snelle, maar (hopelijk) deskundige blik op mijn billen... en hup het was beslist... ik zou met de snelle groep meegaan... ok dan (heb het maar als een compliment aangenomen). Nog snel even gezegd dat ik echt geen 10km per uur loop. Dat ik met 8 of 9 km al blij ben. Maar dat zou allemaal geen probleem zijn, ik zou het wel zien.

Het bleek een sympathieke bende te zijn. Ik kwam net op het goeie moment want zondag hebben ze een 21km wedstrijd gepland en in de aanloop daarnaartoe hadden ze serieus wat kilometers gedaan, maar vandaag was een RUSTIG DUURLOOPJE VAN 50 MIN. De afgelopen weken liepen ze af en toe 1,5u en soms zelfs 2u. Inderdaad... kwam ik op het goeie moment... 50min is voorlopig genoeg... mijn hoofd begint te tollen alleen al bij het idee aan 90min lopen...

Maar zo gezegd zo begonnen, een kleine start kreet en we waren vertrokken. In het begin ging het zeeeer rustig... ik dacht... dit red ik wel... maar het tempo werd opgedreven... en opgedreven... uiteindelijk liepen we blijkbaar gemiddeld rond de 6min20 per kilometer. (als je weet dat ik tot nog toe 7min20 liep en dan al vond dat ik goed doorliep, dan besef je... ik heb mogen sjeesen). Het fijne was wel... ik heb de hele weg lopen babbelen met mijn buurvrouw. Af en toe eens een pauze om weer op adem te komen, gewoon te genieten. En ik moet eerlijk bekennen, vooral die buurvrouw heeft veel gesproken... maar ik kon toch af en toe een volzin er tussenpersen  
Mijn gemiddelde hartslag lag hoger dan gemiddeld, rond de 82% (166/min), wat eigenlijk al bij al nog meeviel. Maar eindelijk had ik het gevoel aan het lopen te zijn... niet meer dat slenterpasje... maar echt vooruitgang... tijdens het lopen werd ik met elke stap fierder op mezelf.  
Na 53min was het gedaan... en toen hadden we blijkbaar een kleine 8,5km gedaan... goed he!
Ik was moe, maar verre van kapot. Echt een fijn gevoel. En een goede recuperatie ook. Na enkele minuten was de hartslag al gezakt naar begin de 60%. Fijn toch he!

Alleszins iets om nog te doen. 't was echt een superervaring. Ook fijn om te merken dat een mens met een beetje groepsdruk tot vanalles in staat is wat hij op zijn eentje niet zou durven te proberen.

De trainer zei dat er normaal gezien binnen de groep verschillende groepjes worden gevormd. En dat er 1 groepje deze snelheid loopt, maar dan veel langer (1,5 à 2u per keer). (voor alle anderen was dit echt het recup-loop-ritme). Ik denk dat mijn buurvrouw ook in het traagste groepje zit... want zij vond dit tempo echt ook wel genoeg. 
De trainer stelde voor dat ik met hun groep verdertrainde en dat we in het begin zouden afspreken dat ze na een uur opnieuw langs de piste passeren zodat ik zou kunnen afhaken. Hij zei om dan om de zoveel tijd er een 5-tal minuten bij te doen, tot ik ook aan de 90min kom zoiets. 
1x per week (op vrijdag) is er piste-training. Dat moet ik dus nog ontdekken. Maar blijkbaar is dat in kleinere groepjes van ongeveer hetzelfde niveau toertjes in een bepaalde tijd op de piste lopen. Ik kijk er al naar uit!!!
(spijtig genoeg is er nu vrijdag geen training, gezien iedereen zich spaart voor de 21km van zondag... nog even geduld dus).

SAMENVATTING: de warme plek voor mijn loopvirus is vermoedelijk gevonden... nog even een paar keer meelopen... maar dan schrijf ik me denk ik echt wel in! 

05-05-2010 om 00:00 geschreven door Sofie  

Ik heb besloten mijn goede plannen... en dat momenteel zeer prikkelende loopvirus... te koesteren... het een warm plekje te bieden... met veel sociale support (en controle)... wat is beter om die koude, donkere wintermaanden door te komen dan een groep die elke week op je staat te wachten en het gewoon merkt als je aan het opgeven bent... 

DUS...

Heb besloten dat ik me bij een club ga aansluiten.
En je raadt het nooit... maar na lang zoeken op het internet... blijkt de befaamde atletiekclub hier quasi recht voor de deur (ja,ja, al die van op de finse piste) een ware JOGAFDELING te hebben. Ideaal. Ik heb woensdag al mijn eerste proefles. Hopelijk valt het wat mee. Zou fijn zijn. Dan kan ik hopelijk volgend jaar rond deze tijd gewoon verderbouwen, in plaats van helemaal van nul te moeten herbeginnen... misschien zit er dan ooit wel echt progressie in.
't Is echt wel een goeie atletiekclub... een goeie naam hier in de buurt... maar ik ging er dus stomweg van uit dat die zich wel te goed zouden voelen om joggen in hun disciplines op te nemen... niet dus... wat een blunder van mij... (nu, heb het excuus dat ik hier nog maar 9 maand woon, en de atletiekclub nog maar 7 maand ken... maar in al die tijd had ik dus nog geen enkele keer de moeite gedaan om naar hun site te surfen... SCHANDE!)

03-05-2010 om 00:00 geschreven door Sofie  

Eigenlijk was er vandaag niks gepland... tot een vriendin die het loopvirus via mij te pakken kreeg vertelde dat ze eigenlijk plande vanavond nog te gaan lopen. We zouden samen koken 's avonds... en uiteindelijk zijn we samen vertrokken voor het eten...

't Was echt fijn. Voor ons allebei. We lopen eigenlijk knal hetzelfde tempo momenteel, dus da's echt wel fijn. Het is dus weer een uurtje geworden... maar deze keer met een echte warming up en cooling down... ZEEEER langzaam gelopen toen... dus de gemiddelde snelheid lag iets lager... maar in het trainingsstuk was het eigenlijk zoals altijd de laatste tijd.

Het loopt echt vlotjes. Ik moet alleen oppassen dat ik geen blessures krijg door te enthousiast te zijn.

Morgen staat er, zoals elke zondagmorgen, een goed halfuurtje zwemmen op het programma... een goeie anderhalve kilometer zal dat worden vermoedelijk... maar geen enkele gewrichtsbelasting van mijn beentjes... ideaal dus.
Maandag wordt een volledige rustdag... en dinsdag ga ik er opnieuw voor!

01-05-2010 om 00:00 geschreven door Sofie