Op Paaszondag weer een lange stadswandeling: van het centrale "Maidan"-plein via de oevers van de Mtkvari-rivier (waar je de populariteit van Belgische bieren kan verifiëren) en via het Moedertaal-monument tot aan de rommelmarkt bij de "Droge Brug", waar Cecilia ten val kwam en meteen door uiterst behulpzame Georgiërs prima verzorgd werd. Daarna verder langs de middeleeuwse schrijver Shota Rustaveli en met de metro naar de buitenwijken waar we tot bij het imposante bouwwerk "The Chronicles of Georgia" klommen.
Op Paaszaterdag begonnen we onze wandeltocht op het Vrijheidsplein, waar Sint-Joris de draak verslaat, we passeerden een gewoon maar mooi versierd buurtkerkje en bereikten de Mtatsminda, de heuvel die heel de stad domineert. Vandaar daalden we af naar het Pantheon waar de "groten" uit de Georgische cultuurgeschiedenis begraven liggen en waar Vader David Gareja héél lang geleden een grot met heilig water ontdekte, en we daalden weer af om te eindigen op de drukke en centraal gelegen Rustaveli-laan, waar o.m. de Opera en de Wetenschapsacademie gelegen zijn.
Van Jerevan reisden we naar Tbilisi terug via Armenië's beste bakker in Aparan en een reeks van heel oude en bekende kloosters in Noord-Armenië: Sanahin, Haghpat en Akhtala. Een gargantuesk eetmaal wachtte de groep bij een eenvoudige boerin in Hagpat ...
Naar Etsjmiadzin, de stad die wel eens het Vaticaan van de Armeens-apostolische kerk wordt genoemd. De moederkerk van Armenië ligt in een ommuurd klooster waar ook de residentie van de katholikos zich bevindt. In de kerkelijke schatkamer zien we warempel de Heilige Speer waarmee de Romeinse honderdman de gekruisigde Christus doorboorde - er zijn er 4 exemplaren van in de wereld ... en zelfs een stukje van de ark van Noach ... Ook hier staan de Sint-Hripsime-kerk en de Sint-Gayane-kerk die gebouwd werden in de 7de eeuw. We lunchen er in het klooster.
24 april is de jaarlijkse herdenkingsdag van de als genocide aangemerkte massamoord op zowat anderhalf miljoen Armeniërs in 1915 in Turkije. België is één van de 20 landen die de volkenmoord erkennen. Wij wandelen naar het volkenmoordmonument, samen met de vele Armeniërs die er een bloemenhulde brengen (wij ook). En we worden er zelfs door een televisieomroep geïnterviewd. De drie laatste foto's laten zien hoe de mensen hier hun straten opfleuren.
Het Geghardklooster (genoemd naar de Heilige Speer) is boven het dorp Garni gelegen. Het is deels in rots uitgehakt en er zijn o.m. monnikenwoningen in dezelfde rots. We hebben geluk en horen in een zijkapel met fantastische akoestiek een zangersgroepje. Hier zijn ook mooie chatsjkars (stenen kruisen, kenmerkend voor Armenië). Een beetje verder is er de "symfonie" een basaltformatie. En de Garnitempel (een Romeinse tempel) dateert van de 1ste eeuw n.Chr. en is de enige vóórchristelijke bezienswaardigheid in het land.
De Armeniërs stammen af van de achterkleinzoon van Noach : Hajk (zeggen ze). Daarom noemen ze zelf hun land Hajastan . De straten hangen hier ook vol met foto's van voor Armeniërs toch wereldberoemde landgenoten. Velen dromen hier van een Groot-Armenië (met stukken van Turkije en Iran en Azerbeidzjan en een klein stukje Georgië). Op hun landkaarten staat ook steeds Armenië samen met Artsakh (Berg-Karabach). Daar is nog oorlog voor gevoerd tot 1994. Nu is er een wapenstilstand maar de grenzen met Turkije en Azerbeidzjan zijn potdicht.
We doen hier ook aan cultuur : een avond met het Staats Zang & Dansensemble, en in het operagebouw een pianoconcert van Rachmaninov (nr 3) en diens 2de symfonie.
Khor Virap betekent "diepe put" en is een klooster aan de voet van de bijbelse Ararat-berg, waar de put ligt waarin rond het jaar 300 de heilige Gregorius dertien jaar als gevangene doorbracht alvorens hij per mirakel het christendom in 301 als staatsgodsdienst kon doen opleggen, wat van Armenië 's werelds eerste christelijke staat maakte. Daarna bezochten wij Noravank, het "nieuw klooster", in een mooie bergvallei. Het smalle trapje duidt erop dat "de weg van het geloof smal is, en het verlaten ervan dodelijk" ... Tenslotte wijzen wij de lezer(es) erop dat de colaflessen langs de weg geen cola bevatten maar alcoholische dranken, ten behoeve van de vele Iraanse vrachtwagenchauffeurs die in Iran geen alcohol mogen invoeren ...
