Vanmorgen maakte Luc me wakker omdat het tijd was om te gaan ontbijten. Bleek het een half uur te vroeg te zijn.
Klop klop op de deur.... kwam er een boy binnen met een verjaardagstaart met kaarsjes en al. Een verrassing van ons Edwig!
Een taart met veel crème, maar o zo lekker alhoewel het op ons nuchtere maag was. Ik dacht dat dit mijn cadeau van haar was, maar nee ze had nog iets gekocht ook. Zo lief!!!
De rest van de dag verliep rustig want het was weer zooooo warm en 's avonds gingen we eten bij de Italiaan aan het strand met de grootste bar van Thailand. We namen de aperitief in de lounges vlakbij het water, echt romantisch. Toen we heerlijk gegeten hadden, hoorde ik ineens zingen. Het voltallige personeel kwam al zingend de trap af met een tiramisu-taart met aangestoken kaarsjes. Gelukkig geen 60! Dit had ik echt niet verwacht en het ontroerde me dan ook heel erg.
We zijn nog lang in de bar blijven zitten. Het was echt gezellig en de leukste verjaardag die ik me kan herinneren. Bedankt dochtertje!
Vanmorgen zijn we een wandeling gaan maken op het strand in de andere richting. Luc zijn fototoestel was helemaal aangedampt van de vochtigheid. Zijn sensor binnenin was aangeslagen en dit heeft meer dan een half uur geduurd. Gelukkig is het goedgekomen. We waren ver gewandeld en wilden niet langs het strand terug. De weg langs het binnenland bleek echter langer te zijn dan we dachten. We moesten over een kanaaltje geraken en dit lukte niet, behalve met een hele omweg door sloppenwijken en een tempelcomplex. Via de achteringang van een chique villawijk kwamen we terug op de goede weg. 3 uur zijn we weggeweest! Doodop en helemaal nat van het zweet, zelfs ik! De rest van de dag was luiere. 's Avonds ben ik om 9 uur in mijn bed gekropen, ik was echt op.
Een luie dag vandaag. Luc en ik hebben 's morgens een wandeling gemaakt langs het strand en daarna gaan zwemmen, zonnen en slapen. Edwig en Kevi hebben alleen de laatste 3 activiteiten gedaan. s Avonds zijn we naar het centrum van Pattaya geweest. Lekker gegeten en naar de ladyboys gaan kijken. Man, man, bij sommigen weet je echt niet of het een man of een vrouw is. De taxi naar ons hotel terug wist de weg niet goed en zette ons af bij de buren. Toch wel bij een supergrote bar zeker! Daar hebben we nog een paar afzakkertjes (teveel) gedronken.
We gaan nog even aan het raam staan en genieten een laatste keer van ons uitzicht. Het was niet Bob Marley die ons naar Pattya bracht want hij had "family-problems" (?). Een collega sprong voor hem in. We reden naar het Pinaccle Hotel aan Jomtien Beach. 15 jaar geleden hebben wij ook in dit hotel gelogeerd. Het ziet er nog ongeveer hetzelfde uit, alleen is er heel veel bijgebouwd. We krijgen een kamer op de 7de verdieping in een nieuw gebouw met zicht op één van de zwembaden. Super! Hier blijven we een week, tot we terug naar huis moeten. Onze eerste dag hier brengen we al luierend door met een hapje en een drankje en een plonsje. Ons Edwig heeft een strandbal bij en net als kleine kinderen spelen we in het water. Om 5 uur kregen we een plensbui. Ze haaden hierboven de sluizen even open gezet, het stroomde water maar na een kwartiertje was het alweer over. 's Avonds zijn we gaan eten in een local restaurantje naast de zee. De locatie was prachtig, het eten iets minder. Maar ja, Thaise bucht kan al eens tegenslagen hé. Met een Thaise whiskey-cola als afsluiter was dit een perfecte dag!
Onze laatste dag in Bangkok. We gaan met een taxi naar de grootste bloemenmarkt van Thailand. Met de taxima, een Bob Marley-type regelen we onderweg onze transfer voor morgen naar Pattaya. Dat is dan ook weer in orde. Het is onvoorstelbaar hoeveel bloemenkraampjes er op de markt zijn. Hoe ze al die bloemen op 1 dag kwijt raken is mij een raadsel. Edwig en Kevin gaan vanmiddag een fietstocht door Bangkok doen. Wij niet want dat hebben wij vorig jaar juist gedaan. Omdat zij maar 2 "pieren" verder moeten zijn, besluiten we om er even naartoe te wandelen. Als we helemaal nat van het zweet zijn, nemen we toch maar 2 tuktuks. Gelukkig want het was nog wel een heel eind en het is weer broeiend heet. Zij vonden de fietstocht heel plezant, wij hebben het wat rustiger genomen. 's Avonds willen we buiten het hotel gaan eten, maar het gaat precies regenen dus kiezen we uit één van restaurants in het hotel.
Vandaag gaan we naar een eiland: Ko Kret. Het ligt in het midden van de rivier 21 km verderop. De bootreis erheen duurt één uur. We huren een longtailboot en vliegen over het water. Niet normaal! Het eiland zelf is echter een teleurstelling. Er zijn veel kraampjes maar er is bijna niets open. Wel bezoeken we er een tempeltje met een mooie boeddha.Hoe die kleine tempeltjes zulke mooie boeddha's kunnen hebben, is mij een raadsel. Dat moet toch veel geld kosten? Het is bloedheet op het eiland en na lang zoeken vinden we een terrasje aan het water. De boottocht terug is weer een verfrissende race op het water. We hebben nog niet met de skytrain gereden, dus nemen we die naar een shoppingcenter. Edwig en Kevin krijgen geen genoeg van het winkelen, wij gaan terug naar het hotel, te voet.... Het lijkt niet ver want we kunnen de toren van ons hotel zien. Slaagt dat tegen, na 3 kwartier in de bloedhete zon zijn we er eindelijk. 's Avonds willen we buiten gaan eten maar een groot onweer houdt ons binnen. Geen nood, keuze aan eten genoeg. We blijven op het 18de verdiep in de bar zitten want ons Edwig durft niet naar het 65ste. Het doet dan ook wel lelijk!
Ons meneerke heeft ons vanmorgen naar Bangkok gebracht, natuurlijk met een omweggetje om nog even een tempel te bezoeken. Wat een lieve man! We logeren in de hoogste building van Bangkok en hebben en kamer zo groot als een eiland op de 65ste verdieping! Wat een uitzicht!!!! Op de 18de verdieping is zelfs een driving range. Luc kon het dan ook niet laten om een balletje te slaan. Ons Edwig probeerde ook eens en kon het wonderwel nog! Om helemaal decadent te doen, gaan we op het 83ste verdiep eten met alles erop en eraan, zelfs 2 flessen wijn hoorden erbij!
Luc is vanmorgen om 6 uur opgestaan om de monniken te fotograferen die eten komen ophalen. Wij vonden naderhand de foto's mooi. Na het ontbijt zijn we met ons lief meneerke van het guesthouse naar de Erawan watervallen gegaan. Dat is een waterval in etappes, steeds maar hoger. Op elk verdiep kan je ook zwemmen. Edwig en Kevin zijn helemaal naar boven geweest wij hielden het op de 4de verdieping voor bekeken. Trappen en nog eens trappen en smoorheet! Daarna zijn we naar de Hellfire Pass geweest waar de meeste doden zijn gevallen tijdens de boouw van de spoorlijn. Indrukwekkend! Dat was het programma voor vandaag maar ons meneerke gaf ons nog een toemaatje met een stop waar de spoorlijn boven de ravijn loopt.Weer indrukwekkend!
Vandaag naar Kanchanaburi. We hadden een minibusje geregeld en men kwam ons aan ons hotel ophalen. De taxi was goed op tijd, dat begon goed. Hij reed ons echter naar een afgelegen busstation waar hij voor ons kaartjes kocht en ons in een grote bus stuurde. We konden niet anders dan blijven zitten! Het was smoorheet in de oude, versleten bus die ook nog een lijnbus bleek te zijn met verschillende haltes onderweg. De aankomst in ons guesthouse was plezanter. Wij waren hier verleden jaar ook geweest en ze vonden zelfs nog onze foto terug die ze toen getrokken hadden. Superlieve mensen! Zij stelden ons meteen voor om naar de tijgertempel te gaan. De man reed met ons met zijn Van, eerst naar een locaal restaurantje dat super was. De tijgertempel hadden wij verleden jaar al bezocht maar voor Edwig en Kevin was dit heel bijzonder. Het leverden hen mooie foto's op. Wij dachten dat we terug naar het guesthouse reden maar onze gastheer is zo fier op zijn stad dat hij ons eerst meenam naar de Bridge over de River Kwai en daarna 2 tempels. De eerste tempel was een Thaise in een grot met monniken én nonnen.Raar, maar wel leuk voor hen denk ik.... Dan een Chinese tempel die ze nog aan het afwerken waren. We hadden dus een primeur! De dag begon dus niet zo goed maar eindigde in grote schoonheid!
Vanmorgen zijn we een wandeling gaan maken op het strand in de andere richting. Luc zijn fototoestel was helemaal aangedampt van de vochtigheid. Zijn sensor binnenin was aangeslagen en dit heeft meer dan een half uur geduurd. Gelukkig is het goedgekomen. We waren ver gewandeld en wilden niet langs het strand terug. De weg langs het binnenland bleek echter langer te zijn dan we dachten. We moesten over een kanaaltje geraken en dit lukte niet, behalve met een hele omweg door sloppenwijken en een tempelcomplex. Via de achteringang van een chique villawijk kwamen we terug op de goede weg. 3 uur zijn we weggeweest! Doodop en helemaal nat van het zweet, zelfs ik!
Een luie dag vandaag.
