De wekker hebben we afgezet, maar we kunnen onze wil niet opdringen aan de talrijke hanen en honden die ons, afwisselend, reeds van voor vier uur in de morgen uit onze slaap houden. We staan dan maar weer eens veel te vroeg op.
We moeten onze voorlopig toegewezen kamer ruilen en we reorganiseren nogmaals onze rugzakken. Naast ons guesthouse is een kapper-barbier-masseur gevestigd en een twee weken lange baard wordt vakkundig verwijderd (met een angstaanjagend maar vlijmscherp scheermes). De man verzekert ons dat, na een twaalfdaagse trekking, een nekmassage zowat het minste is dat we nodig hebben. Mij moet hij niet overtuigen en Linda voelt er ook wel wat voor. Afspraak om 5 P.M.
Verder staat deze dag in het teken van wakker blijven, de blog bijwerken ( aan de reacties te merken hebben dat nog niet veel mensen opgemerkt) en plannen maken voor de resterende vakantiedagen.
En wat de nekmassage betreft: op een bepaald moment waren ze aan onze onderrug bezig, en aan onze vingers enzo en ik begon mij toch serieus af te vragen tot waar mijne nek wel komt. Linda werd zelfs gevraagd haar broek uit te doen (zonder resultaat hoor). We zagen het aan de rekening: hoe uitgebreider de nek, hoe hoger de rekening. Maar die vlieger is niet opgegaan!
We moeten zeer vroeg uit de veren, dwz om 4u40. Onder begeleiding van Sagar en in het gezelschap van enkele honderden toeristen gaan we in het pikdonker richting Poonhill, enkele honderden meters hoger (3.200 meter).
De zonsopgang is schitterend en de bergketen die we te zien krijgen is adembenemend. Annapurna I - II -III, Gangapurna, Dhaulagiri......machtige bergen liggen daar in een lange rij indruk te maken. 7.000 tot meer dan 8.000 meter hoog. Ze lijken heel dichtbij maar de afstand in vogelvlucht varieert van 60 tot 80 kilometer. We trotseren de kou om te genieten van dit prachtig spektakel.
Na het ontbijt gaan we op stap voor een lange afdaling. Dit is onze voorlaatste dag en ik opper het idee om maar in een trek door te gaan tot Pokhara, naar ons guesthouse. Omdat iedereen akkoord gaat, stappen we vandaag iets meer dan acht uur. We dalen van 3.200 tot 900 meter.
En dat voel je. We moeten langs een dorpje, genaamd Ulleri. Het is gebouwd rond en langs een zeer, zeer, zeer lange trap. We zijn blij dat we naar beneden mogen en deze kwelling niet moeten beklimmen. Zoals Chomrong zijn hier meerdere duizenden (3.000) trappen te nemen. Ontzettend lastig!! Onderweg raken we in gesprek met twee Franse dames die bezig zijn aan de klim. Een van hen komt voor de zevende keer, maar houdt het dit jaar op een kortere trekking. Ze is wel ergens rond de zeventig! Ongelooflijk!!
Ergens in wat men New Bridge noemt, wacht ons een taxi op die ons naar Pokhara moet brengen, 40 km verder. Het verkeer in Nepal is hels, onverantwoord en voor westerlingen onbegrijpbaar. Hier wordt verondersteld dat iedereen links rijdt, maar dat is nooit helemaal duidelijk. Er wordt op ongeoorloofde manier ingehaald en meerdere malen houden we ons hart vast en hopen op een goede afloop.
Onderweg worden ettelijke verkooppunten georganiseerd (of beter: geimproviseerd) om de bijeengedreven schapen en geiten aan de man te brengen. De dieren worden gekeurd en betast, vooral om het gewicht te kunnen inschatten, want alle dieren hebben dezelfde prijs. Dus hoe dikker het dier, hoe beter de prijs per kilo.
In Pokhara aangekomen voelen we onze benen niet meer. Een douche moet soelaas brengen.
Hop naar Ghorepani op 2.750 meter (iets hoger dan Tadapani) en in principe de laatste zware dag van onze trekking.
Nog voor het ontbijt worden we bij Ganga geroepen die ons meedeelt dat hij de trekking niet kan volmaken wegens te ziek en van hier naar Pokhara teruggaat om een dokter op te zoeken.
We herverdelen de rugzakken, nemen er allemaal enkele kilootjes bij en wensen onze ongelukkige gids het beste. We gaan weer op pad en krijgen een prachtige omgeving voorgeschoteld. 3/4e van de trekking loopt door een immens rododendronbos. Gisteren waren we al onder de indruk, maar vandaag krijgen we pas een idee van hoe zo'n bos er uitziet. Sommige bomen hebben een omtrek van ongeveer 4 (VIER) meter (zelf gemeten) en zijn wel 10-15 tot 20 meter hoog. Anderen zijn grillig gevormd -een beetje zoals wij onze rododendronstruiken kennen- en geven het bos een betoverende indruk. Vooral wanneer de wolken binnendringen ontsaat een mystieke sfeer! Prachtig en indrukwekkend is het. In de mist heel sfeervol!
We komem met heel veel moeite op onze bestemming en nestelen ons, na een deugddoende warme douche, achter de houtstoof in de eetkamer. Morgen POONHILL!!!
Van Chomrong over open terrein naar Tadapani dat ongeveer 500 meter hoger ligt. Het hoogteverschil zal wel juist zijn, maar het aantal meters dat we moeten dalen en/of stijgen heeft geen enkel verband met dit gegeven. Volgens het schema dat Sagar heeft meegegeven, begint onze tocht vlak (+/- een uur), dan dalen we tot ongeveer 1.200 meter om daarna constant te klimmen naar onze bestemming van vandaag.
We hebben ons goed hersteld van de inspanningen van de voorbije week en de eerste helft van de dag is het genieten. Een schitterend landschap, mooi weer, vriendelijke Nepalezen die openstaan voor een kort gesprek (via tolk) of zelfs een foto.
Maar na de afdaling begint opnieuw een lijdensweg. Ieder zoekt zijn optimale tempo om boven te raken. Tot overmaat van ramp wordt het alleen maar slechter met de gezondheid van onze gids Ganga. De jongen heeft al enkele dagen last (hoesten en hoofdpijn) en vandaag kan hij slechts met veel moeite volgen. Het laatste gedeelte van de trekking loopt door een oud bos van rododendron. ONGEZIEN !! Dit komt nog ter sprake!
In Tadapani krijgen we een piepklein kamertje toegewezen. Ook ongezien! Twee klapdeurtjes van +/- 40 cm breedte klappen tot tegen de bedrand en geven, nadat je ze terug hebt laten dichtvallen, toegang tot de "kamer". Er blijft een zeer smal gangetje over om onze rugzakken weg te zetten en dat is het. EN OOK NOG KOUD.
Weeral vroeg uit de veren voor een zware tocht terug naar Chomrong. We staan nu in Dovan op 2.600meter terwijl Chomrong 2.170meter boven de zeespiegel ligt. Dit lijkt eenvoudig maar we staan voor lange afdalingen en dito klimpartijen.
We zijn nu aan onze achtste dag en de vermoeidheid laat zich gevoelen. Ondanks het feit dat het begin van de wandeling naar het dal leidt, doet alles pijn. Het pad is overwegend ruw en hobbelig en de volgende steen of geschikte landingsplaats ligt meestal 40 tot 50 cm lager. Vooral (weeral) voor de knieen is dit nefast. Eenmaal de rivier bereikt, staan we voor een lange, ononderbroken klim naar Chomrong. Er staan ons maar liefst 2.800 treden van ongelijke hoogte op te wachten. Even het verstand op NUL....en start!! Dit is gewoon SM en weer rijst de vraag: "Waarom????"
Maar eenmaal boven hebben onze gidsen voor een leuke lodge gezorgd waar we zelfs een warme douche kunnen nemen. Het leven is nog zo slecht niet.
Eigenlijk hebben we nu nood aan een vrije dag zodat we wat zouden kunnen recupereren. Maar dat is spijtig genoeg niet in de planning voorzien. We kunnen ons enkel verheugen in een lekker stukje chocoladecake en op dit niveau is dat niet te versmaden.
We focussen nu nog enkel op de dag die voor ons ligt en rekenen op een goede lange nachtrust. Morgen wacht alweer -dixit onze gidsen- een zeer zware dag: van 2.170 meter naar 2.630 meter over zeer steile, ruwe paden. Zij noemen dit "Buffalo Road".
Rond zes uur staan we op. We verwachten een stralende zonsopgang, die echter nog even op zich laat wachten. We staan op een plateau en worden omringd door indrukwekkende bergtoppen: Annapurna-South (7.219m.) Annapurna II en III (ook 7.000 'ers), Himalchuli (7.864m) en Machhapuchhare (6.997m). Enkele wolkenvelden verstoren het zicht, maar wanneer de zon dan toch boven de bergtoppen komt gluren, krijgen we de beloning waar we op gewacht hebben: door de opkomende zon krijgen de bergtoppen een gouden glans, een zachte gloed die langzaam wegschuift naarmate de zon hoger stijgt. Na enkele minuten zijn de bergtoppen weer sneeuwwit.
Weeral verkleumd -het heeft lichtjes gesneeuwd deze nacht- besluiten we op onze stappen terug te keren. ABC was ons eerste doel en van hieruit gaan we naar Poonhill, een ander fameus punt van waaruit we een zicht zullen krijgen op de Nepaleze bergreuzen.
Eerste halte wordt Dovan op ongeveer 2.600 meter hoogte. We dalen bijna constant en realiseren ons nu pas hoe zwaar de weg naar boven is geweest. Sommige van onze "tegenliggers" zien er hopeloos vermoeid uit en we vragen ons af waar ze zullen stranden. Nu, dalen is ook geen sinecure, vooral niet voor de knieen die het weer zwaar te verduren krijgen. Op de koop toe is het koud en nat en is onze gids Ganga een beetje ziekjes.
We maken er het beste van, want morgen staat er een zware dag op het menu.
Vandaag staan we voor de laatste etappe naar ABC of Annapurna Base Camp. ABC ligt 4.130 meter hoog. Het pad loopt golvend omhoog met af en toe zeer steile stukken.
Rond 3.500 meter ligt de boomgrens. De bergflanken zijn bedekt met lage struiken en ruwe grassoorten. MBC (Machhapuchhare Base Camp) is een tussenstation waar we nog iets drinken vooraleer de laatste 400 meter hoogteverschil te overwinnen. Alhoewel we geen spectaculaire hindernissen tegenkomen, zijn deze laatste twee uur zeer zwaar. De hoogte begint haar tol te eisen en het ademen wordt moeilijker. Iedere geforceerde inspanning wordt cash betaald.
Rond 13 uur lopen (struikelen) we ABC binnen.
We zijn moe en hebben geen van beiden zin in een -letterlijk- koude douche. Wolken komen aangedreven en in een mum van tijd zit alles potdicht. Samen met andere toeristen proberen we ons warm te houden in de eetzaal. Met heel veel mensen lukt dat een beetje.
Onze kamer is geen optie want daar is het hopeloos koud en vochtig. Goed gekleed, inclusief warme muts, kruipen we rond 21 uur in onze slaapzak.
We hopen morgen de vruchten van zes dagen zwoegen te mogen plukken.
Van Bamboo naar Deurali. Van 2.340m. naar3.200m. We zijn mentaal voorbereid op een zware dag. Het te belopen pad is zwaar golvend en we zijn al blij dat er weinig trappen moeten beklommen worden.
Nog niet!
We lopen al snel een immens bamboebos in. Reusachtige rododendrons van wel 8 meter hoog zorgen voor afwisseling. Het is raar vast te stellen (op deze hoogte) dat dit bos zeer tropisch aanvoelt -het is dichtbegroeid en zeer vochtig- terwijl we wat hoger de boomgrens reeds zien. Maar afstanden zijn hier moeilijk in te schatten. Terwijl wij hier op een hoogte van ongeveer 2.500 meter lopen, torent de besneeuwde top van Machhapuchhare (ook Fishtail genoemd naar de vorm van de top) boven ons uit. Hij lijkt heel dichtbij maar is ongeveer 7.000 meter hoog. Moeilijk voor te stellen dat er nog een hoogteverschil is van bijna 5 kilometer!
Het pad is ruw en gaat bijna constant in stijgende lijn. We ontmoeten herders die enkele honderden schapen en geiten voor zich uit drijven. Zij zijn op weg naar Pokhara om daar verkocht en zeer waarschijnlijk geslacht te worden. Deze maand zijn er de DASAIN feesten. Feesten en festivals ter gelegenheid van de nationale feestdag. Op de negende dag van het ongeveer 15 dagen durende feest worden geiten, schapen, bokken en eenden geslacht en geofferd (= opgegeten denken wij!!). Deze dieren zullen dus worden verkocht in Pokhara. Het moet een aartsmoeilijke opdracht zijn om zo'n kudde samen te houden op een nauwelijks begaanbaar paadje van slechts een meter breed. Hier worden we nog maar eens geconfronteerd met het keiharde leven van deze mensen. Dragers lopen af en aan met zware vrachten. We schatten de leeftijd van de jongsten op 14 jaar, zelfs jonger. Zij zijn ongeschoold (en analfabeet) en hun sombere toekomst is al vroeg bepaald. Er zijn ook vrouwelijke dragers. Zij moeten in kracht niet onderdoen voor hun mannelijke collega's. Sagar vertelt ons dat vrouwen ingezet worden als drager wanneer de armoede hoge toppen scheert. Het is slechts in noodgevallen dat vrouwen buitenshuis gaan werken. Normaal dragen zij zorg voor het huishouden en het werk op het veld.
De laatste twee uur is het ook voor ons weer afzien. Ononderbroken loopt het ruwe pad steil omhoog. Het is een grote opluchting als we plots onze lodge in Deurali zien opdoemen.
Wel, dat is hier vrij stabiel. Iedere morgen worden wij verwelkomd door een stralende zon die de temperaturen doet oplopen tot 30 graden. We lopen ons dus iedere dag lekker in het zweet. Meestal verandert alles na de middag. Donkere wolken zijn de voorbode van meestal hevige regens die tot laat in de avond aanhouden. Totnogtoe hebben we het er steeds droog vanaf gebracht.
Vandaag staan we vroeger dan gewoonlijk op (6u30) en nemen "Porridge" als ontbijt. We moeten voldoende energie opslaan voor de tocht die voor ons ligt. Chomrong (vertrekpunt 2.175m.) en Bamboo (eindbestemming 2.340m.) liggen ongeveer op dezelfde hoogte, maar het pad loopt weer naar de rivier onder in het dal. We beginnen dus met een lange, lange afdaling. 80% van de paden zijn aangelegd in trapvorm. Dit maakt afdalen bijzonder vermoeiend en pijnlijk. Iedere trede is verschillend van hoogte en/of breedte en vooral voor de knieen is het afzien. Bijna nooit is er een vlak stuk en na elke afdaling is het weer trapsgewijs omhoog. Oneindige trappen en enorm afzien. Gelukkig is er de prachtige omgeving: bamboebossen wisselen af met rododendron.
We ontmoeten schoolkinderen die een deel van dit traject dagelijks moeten afleggen. Of liever, "mogen" afleggen, want zij krijgen kans op onderwijs. Iedere dag opnieuw: twee uur op en twee uur af. Taterend en lachend huppelen zij de trappen op. Je hoort ze niet klagen!!!
Wij krijgen voldoende rustpauzes en bereiken Bamboo, na ongeveer 5 uur stappen, rond 13 uur.
Na de lunch begint het weer hevig te regenen en wij prijzen ons gelukkig weer op tijd binnengeraakt te zijn. 's Avonds eten we nog maar eens DalBaht, het lokale gerecht bij uitstek dat door Nepalezen met de "blote" handen gegeten wordt. Zo goed zijn wij nog niet aangepast.
De spieren voelen pijnlijk aan en we zoeken snel ons bed op.
Hoe hoger je klimt, hoe eenvoudiger het onderkomen wordt. We slapen nu in een soort houten barakken (een 5-tal slaapgelegenheden aaneengeplakt met "kartonnen" wanden). In de kamers staan houten constructies die bedden moeten voorstellen en af en toe is er electriciteit. Warme douches zijn zeer uitzonderlijk en de koude zijn zeeeeeeer koud. Maar in onze slaapzakken is het lekker warm en we hebben met niets problemen.
Alle menukaarten zijn dezelfde in alle lodges. Het enige verschil is de prijs die stijgt of daalt naargelang de ligging van de lodge. Hoe hoger hoe duurder. Er is keuze uit Tibetaans brood (Gurung), chapati (ook brood), enkele pasta- en rijstgerechten en de onvermijdelijke Dal-baht schotel. Maar als ontbijt kan je ook porridge of muesli kiezen. En dat zijn onze favorieten.
De tocht vandaag begint om 8 uur in dalende lijn. Een welgekomen intermezzo voor Linda die wat last heeft van stijve spieren. Het is genieten in een indrukwekkend landschap. Wij lopen eerst tussen rijstvelden, dan weer door een soort regenwoud. De bomen zijn begroeid met kleine varens die ook de rotsen bedekken Om 10u30 nemen we een theepauze. Dit vonden wij niet zo nodig maar onze gidsen wisten beter. Vanaf nu gaat de weg omhoog. Eindeloze ruwe trappen brengen ons naar Chomrong op 2.175 meter. Wij zijn vertrokken op 1.565 meter maar moesten eerst helemaal naar de rivier om daar de andere kant van de vallei te beklimmen. Het lijkt ons alsof we meer dan 1.000 meter hebben geklommen.
Ik breng het er vanaf met een open hiel die me nog wel enkele dagen zal hinderen. Linda echter is tot het uiterste moeten gaan en hoopt in orde te geraken voor de tocht van morgen. Vanaf dan wordt het drie opeenvolgende dagen menens met dagelijks minstens meer dan 1.000 meter hoogteverschil.
"De morgenstond heeft goud in de mond" zegt het oude gezegde.
Het is zeven uur. We vergapen ons aan de besneeuwde top van Annapurna-Zuid die schittert onder een blauwe hemel. Hij lijkt heel dichtbij maar het gaat ons nog dagen kosten om het basiskamp van deze reus te bereiken. Vandaag wordt schijnbaar een makkie want we gaan dalen tot 1.565 meter.
En inderdaad, enkele kuitenbijters daar gelaten wordt het een aangename wandeling van ongeveer vijf uur door en langs rijstvelden en semi-tropisch woud. Op de weg liggen meerdere lodges waar trekkers zich kunnen verfrissen, iets eten of overnachten. Mensen wonen hier zeer verspreid in kleine gemeenschappen van enkele huisjes groot. Meestal zeer armtierig. De levensverwachting ligt rond zestig jaar, de kindersterfte rond 63 per duizend en ondervoeding treft 1 op de 15 kinderen. Nepal wordt gerangschikt tussen de armste landen ter wereld. Bovendien is ongeveer 50% van de bevolking analfabeet (mannen 37%, vrouwen 65%). Een gemiddeld maandloon ligt tussen 10 en 15.000 roepies. Je krijgt ongeveer 100 roepies voor een euro. Reken zelf maar (en benzine kost hier bijna zoveel als bij ons).
We houden halt in Landruk. Een kleine (zeg maar kunstmatige) nederzetting met lodges, winkeltjes en restaurantjes. Op de weg naar ABC vormt dit trekkerstoerisme een belangrijke bron van inkomsten.
Gids, drager en taxi zijn stipt op de afspraak en wij vertrekken om 8u30 uit Pokhara voor een 12-daagse voettocht naar ABC of Annapurna Base Camp. Een ritje van 30 minuten tot Banskot even buiten de stad en we staan voor onze vuurdoop. Een paadje kronkelt zich omhoog. Het is eigenlijk een hoge, lange, ruwe stenen trap die we gedurende een dik uur gaan volgen. Ontzettend zwaar vanwege het stijgingspercentage en de hoogte van iedere trap. Ikzelf heb een redelijk slapeloze nacht achter de rug en zie af bij de beesten. Linda daarentegen zit blijkbaar direct in haar ritme en huppelt (hum) als een berggeit omhoog. Wandelstokken helpen natuurlijk, evenals enkele haltes om op adem te komen.
Rond elf uur komen we aan bij de familie van Sagar, een van onze gidsen (we kregen zogezegd een drager en een gids mee, maar eigenlijk zijn zij beiden meer gids dan drager). Grootmoeder, moeder en zus ontvangen ons hartelijk bijeen heerlijke tas thee. We worden rondgeleid en krijgen uitleg over het leven van alledag. De mensen die hier in de bergen wonen proberen te voorzien in hun dagelijkse behoeften en verbouwen vooral rijst en mais. Er staan twee buffels die voor het dagelijkse rantsoen melk zorgen en finaal voor een extraatje als ze verkocht worden om geslacht te worden. Wat de eenzame geit oplevert is ons onbekend. Sagar, de zoon en onze gids, studeert Bachelor in Business Administration maar weet al zeker dat hij met dit diploma nooit iets zal kunnen aanvangen. Nepal kent een werkloosheidsgraad die de 60% overstijgt. Jonge mensen die de kans krijgen om te studeren verlaten het platteland en bij voorkeur het land om in de Arabische Emiraten (voornamelijk) of Europa hun kans te wagen. En dan maakt het hen niet uit of ze in de bouw of als straatveger aan de slag kunnen. Nepal ligt gekneld tussen de twee reuzen China en India en heeft blijkbaar niets te bieden. Geen industrie, geen know-how, geen deftig wegennet, een gebrekkige electriciteitsvoorziening en verder niets. Onze twee begeleiders, twee clevere jongens, gidsen toeristen in hun vrije tijd om hun studiekosten betaald te krijgen. Zij zullen dit (deeltijdse) werk blijven doen tot andere kansen zich aanbieden. Maar zij zien de toekomst somber in.
Wij nemen afscheid van deze familie en trekken verder de bergen in. Rond de middag eten we typische Nepalese Dal-Baht (de basis is rijst, aangevuld met een handvol groenten, een soepje en een pikant sausje). Dit zal trouwens ons basisvoedsel worden voor de rest van de trekking.
Om 15u30 komen we aan in Pothana, eindbestemming voor vandaag.
Het werd al bij al een pittige wandeling waarbij we van 900m. hoogte in Banskot zijn gestegen tot 2.080 meter in Pothana.
's Avonds begint een Nepalese drager een traditionele dans en na een kwartiertje zijn alle aanwezige Duitse, Franse en Vlaamse toeristen een grote gemeenschap op de dansvloer.
En nu is het echt woensdag. De Jetlag is uit ons lijf en we zijn rond acht uur uit bed. Voor ons is dat nog vroeg maar voor de Nepalezen is dat al vrij laat. Zij leven op het ritme van de natuur, zonsop- en zonsondergang bepalen hun leven.
Zover zijn we nog niet.
Als voorbereiding op onze twaalfdaagse tocht, die morgen donderdag begint, starten we een lange wandeling met daarbij de beklimming van een heuvel . Op die heuvel staat de WORLD PEACE STUPA, en daar kom je slechts na het beklimmen van een ontelbaar aantal treden. De wandeling houdt ons toch een viertal uurtjes bezig en daarna doen we nog enkele inkopen met het oog op onze trektocht van morgen.
Vanavond houden we ons bezig met de laatste voorbereidingen en dan gaan we voor een hele tijd uit de ether. We komen pas terug uit de bergen op maandag 22 oktober.
Niemand hoeft zich zorgen te maken. We hebben de beschikking over een ervaren gids, een drager en -dat hopen we toch- een goede conditie. We gaan er alvast het beste van maken.
We hebben weer niet kunnen slapen wegens nachtelijk straatlawaai en zijn blij de stad te kunnen verlaten. Het is zes uur in de morgen en we begeven ons naar het busstation. Vrouwen keren de straten, wat betekent dat zij stof doen opwaaien dat enkele meters verder terug neervalt. Wij bewonderen hun moed maar vinden het toch een redelijk nutteloze job. Nochtans, het is een job! hier zijn er veel die er slechter aan toe zijn.
We zijn ongeveer acht uur onderweg naar Pokhara. Pokhara ligt 900 m. boven de zeespiegel en aan het meer van Phewa, het tweede grootste meer van Nepal. De lage ligging verklaart het vrij zachte en vochtige klimaat. Vandaag is het hier rond de 30 graden Celsius. Wij installeren ons in het "Gauri Shankar Guesthouse". De ruime kamers liggen rond een prachtige tropische tuin en het is er zalig rustig. De zaak wordt geleid door twee berggidsen, Ram en Harka, en wij boeken bij hen een 12-daagse trekking naar het Annapurna basiskamp.
Maar vandaag, of wat er nog van rest, is het rustdag.
Tijdens het vorige verslag waren we eigenlijk op weg naar de tempel van Swayambunath, maar technische problemen -gewoon de electriciteit die uitvalt- leidde er telkens toe dat alle reeds ingetypte tekst verloren ging. Bij onze derde poging vonden we het verstandig om tijdig te stoppen. Vandaar!
Dus het is nog altijd zondag en we zijn op weg naar de voornoemde tempel. Ze noemen hem ook "de Monkey Tempel" want inderdaad, het wemelt er van apen die de mensen lastig vallen als er eten te stelen valt. De tempel ligt op een heuvel. Ongeveer 220 trappen en je kan het heiligdom betreden. We waren niet goed geinformeerd en zijn niet naar binnen gegaan. Na al de moeite hadden we het beter wel gedaan, maar uitgesteld is niet verloren. Op het einde van onze reis gaan we deze tempel met een uitgebreid bezoek vereren.
We keren op onze stappen terug., hebben inmiddels het besluit genomen zo snel als mogelijk Kathmandu te verlaten, en boeken een busreis naar Pokhara, de plaats waar alle Annapurna-trekkings beginnen. Kathmandu heeft ons teleurgesteld, maar wij beseffen dat we wegens te weinig slaap misschien niet echt objectief kunnen oordelen. Maar we blijven erbij dat het er vuil, lawaaierig en overbevolkt is.
Reeds vele vele maanden geleden hebben wij onze reisbestemming vastgelegd en via Airstop ticketten gekocht. Bestemming NEPAL. In een zeer recent verleden zijn wij ons bewust geworden van het feit dat de tijd wel heel snel vliegt en hebben vlug een Trotter binnengehaald. Ook nog de "Nelles Gids"! Er moet dus wel wat paniek mee gemoeid geweest zijn, want nog nooit van gehoord.
En dan beginnen we vrijdagnamiddag onze rugzakken te pakken, wat dus resulteert in een zeer korte nacht (van 00u00 tot 6u00) en dat is helemaal niet in overeenstemming met onze goede voornemens. Dus zaterdag om zes uur uit bed zodat Sara ons tijdig aan het treinstation van Mechelen kan droppen. Daar nemen we de trein richting Zaventem waar ons vliegtuig om 10u05 (het wordt uiteindelijk 10u25) zal opstijgen. Bij een kop koffie en de krant tellen we de -voor deze maand oktober - laatste uren af op Belgische grondgebied. We verbazen ons ook over de aanwezigheid van een pasgehuwd koppel, beiden nog in vol ornaat. Wij hebben geen idee waar zij vandaan komen noch waar zij nu heenvliegen, maar zij zien er beiden al even beduimeld uit als hun bruidsboeket dat -zo lijkt het wel- een week geleden is geplukt of samengesteld. Of zijn zij nu al te lang getrouwd??
Wij genieten van een voortreffelijke vlucht en landen om 18u30 Belgische tijd in Dehli (=22 uur Dehli time). Hier staan we voor een wachttijd van maar liefst acht uur.
We vliegen om 6u30 naar Kathmandu waar we om 8u15 toekomen. Hier moeten we de klok nogmaals aanpassen. Het is hier 8u30 wat betekent een totaal tijdsverschil Kathmandu-Brussel van 3uur en 45 minuten. (tot eind oktober, daarna 4u45'). Niemand houdt er rekening mee dat we al wat moe zijn van het reizen, want nu moeten we in een lange rij aanschuiven voor onze visa. Maar om het met Cruyff (?) te zeggen "Alle nadeel heb zijn voordeel", de wachttijd voor bagage-afhaling was inbegrepen.
In een zeer aftandse taxi laten we ons naar het zeer nabije centrum voeren. Bij de landing hadden we lange tijd het gevoel dat we bovenop de stad en haar gebouwen zouden landen. Slechts in allerlaatste instantie bleek er een landingsbaan te zijn, met de huisjes nochtans zeeeeer dichtbij. Oef!!! Dus in een roestige taxi naar Thamel, het historische en toeristische centrum van Kathmandu. Waar we momenteel weinig oog voor hebben want we zijn moe na deze lange reis. Na een hazenslaapje maken we ons toch op voor een eerste verkenning van Kathmandu.
Een naam die doet dromen, een idyllisch bergdorp, de thuis van (inmiddels overjaarse) beatnicks en hippies, de ideale plaats om tot rust te komen, het gedroomde oord voor meditatie.......
Niet dus!!
Kathmandu, hoofdstad van Nepal, is een uit zijn voegen gebarsten vuile, stofferige en lawaaierige stad. Te veel mensen en te veel voertuigen. Rook, stank, met putten bezaaide wegen... Een brug leidt ons over een van de twee rivieren die de stad doorkruisen. We kijken naar beneden en zien een immense stortplaats. Een groep varkens, een meute honden en enkele (heilige) koeien proberen er hun gading te vinden of zoeken een doorgang naar het water. De stank jaagt ons vooruit, langs andere stortplaatsen.
We hebben om te starten ook al een reeks extra's toegevoegd aan uw blog, zodat u dit zelf niet meer hoeft te doen. Zo is er een archief, gastenboek, zoekfunctie, enz. toegevoegd geworden. U kan ze nu op uw blog zien langs de linker en rechter kant.
U kan dit zelf helemaal aanpassen. Surf naar http://www.bloggen.be/ en log vervolgens daar in met uw gebruikersnaam en wachtwoord. Klik vervolgens op 'personaliseer'. Daar kan u zien welke functies reeds toegevoegd zijn, ze van volgorde wijzigen, aanpassen, ze verwijderen en nog een hele reeks andere mogelijkheden toevoegen.
Om berichten toe te voegen, doet u dit als volgt. Surf naar http://www.bloggen.be/ en log vervolgens in met uw gebruikersnaam en wachtwoord. Druk vervolgens op 'Toevoegen'. U kan nu de titel en het bericht ingeven.
Om een bericht te verwijderen, zoals dit bericht (dit bericht hoeft hier niet op te blijven staan), klikt u in plaats van op 'Toevoegen' op 'Wijzigen'. Vervolgens klikt u op de knop 'Verwijderen' die achter dit bericht staat (achter de titel 'Proficiat!'). Nog even bevestigen dat u dit bericht wenst te verwijderen en het bericht is verwijderd. U kan dit op dezelfde manier in de toekomst berichten wijzigen of verwijderen.
Er zijn nog een hele reeks extra mogelijkheden en functionaliteiten die u kan gebruiken voor uw blog. Log in op http://www.bloggen.be/ en geef uw gebruikersnaam en wachtwoord op. Klik vervolgens op 'Instellingen'. Daar kan u een hele reeks zaken aanpassen, extra functies toevoegen, enz.
WAT IS CONCREET DE BEDOELING??
De bedoeling is dat u op regelmatige basis een bericht toevoegt op uw blog. U kan hierin zetten wat u zelf wenst.
- Bijvoorbeeld: u heeft een blog gemaakt voor gedichten. Dan kan u bvb. elke dag een gedicht toevoegen op uw blog. U geeft de titel in van het gedicht en daaronder in het bericht het gedicht zelf. Zo kunnen uw bezoekers dagelijks terugkomen om uw laatste nieuw gedicht te lezen. Indien u meerdere gedichten wenst toe te voegen op eenzelfde dag, voegt u deze toe als afzonderlijke berichten, dus niet in één bericht.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken over de actualiteit. Dan kan u bvb. dagelijks een bericht plaatsen met uw mening over iets uit de actualiteit. Bvb. over een bepaalde ramp, ongeval, uitspraak, voorval,... U geeft bvb. in de titel het onderwerp waarover u het gaat hebben en in het bericht plaatst u uw mening over dat onderwerp. Zo kan u bvb. meedelen dat de media voor de zoveelste keer het fout heeft, of waarom ze nu dat weer in de actualiteit brengen,... Of u kan ook meer diepgaande artikels plaatsen en meer informatie over een bepaald onderwerp opzoeken en dit op uw blog plaatsen. Indien u over meerdere zaken iets wil zeggen op die dag, plaatst u deze als afzonderlijke berichten, zo is dit het meest duidelijk voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken als dagboek. Dagelijks maakt u een bericht aan met wat u er wenst in te plaatsen, zoals u anders in een dagboek zou plaatsen. Dit kan zijn over wat u vandaag hebt gedaan, wat u vandaag heeft gehoord, wat u van plan bent, enz. Maak een titel en typ het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks naar uw blog komen om uw laatste nieuwe bericht te lezen en mee uw dagboek te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met plaatselijk nieuws. Met uw eigen blog kan u zo zelfs journalist zijn. U kan op uw blog het plaatselijk nieuws vertellen. Telkens u iets nieuw hebt, plaats u een bericht: u geeft een titel op en typt wat u weet over het nieuws. Dit kan zijn over een feest in de buurt, een verkeersongeval in de streek, een nieuwe baan die men gaat aanleggen, een nieuwe regeling, verkiezingen, een staking, een nieuwe winkel, enz. Afhankelijk van het nieuws plaatst u iedere keer een nieuw bericht. Indien u veel nieuws heeft, kan u zo dagelijks vele berichten plaatsen met wat u te weten bent gekomen over uw regio. Zorg ervoor dat u telkens een nieuw bericht ingeeft per onderwerp, en niet zaken samen plaatst. Indien u wat minder nieuws kan bijeen sprokkelen is uiteraard 1 bericht per dag of 2 berichten per week ook goed. Probeer op een regelmatige basis een berichtje te plaatsen, zo komen uw bezoekers telkens terug.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met een reisverslag. U kan een bericht aanmaken per dag van uw reis. Zo kan u in de titel opgeven over welke dag u het gaat hebben, en in het bericht plaatst u dan het verslag van die dag. Zo komen alle berichten onder elkaar te staan, netjes gescheiden per dag. U kan dus op éénzelfde dag meerdere berichten ingeven van uw reisverslag.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken met tips op. Dan maakt u telkens u een tip heeft een nieuw bericht aan. In de titel zet u waarover uw tip zal gaan. In het bericht geeft u dan de hele tip in. Probeer zo op regelmatige basis nieuwe tips toe te voegen, zodat bezoekers telkens terug komen naar uw blog. Probeer bvb. 1 keer per dag, of 2 keer per week een nieuwe tip zo toe te voegen. Indien u heel enthousiast bent, kan u natuurlijk ook meerdere tips op een dag ingeven. Let er dan op dat het meest duidelijk is indien u pér tip een nieuw bericht aanmaakt. Zo kan u dus bvb. wel 20 berichten aanmaken op een dag indien u 20 tips heeft voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken dat uw activiteiten weerspiegelt. U bent bvb. actief in een bedrijf, vereniging of organisatie en maakt elke dag wel eens iets mee. Dan kan je al deze belevenissen op uw blog plaatsen. Het komt dan neer op een soort van dagboek. Dan kan u dagelijks, of eventueel meerdere keren per dag, een bericht plaatsen op uw blog om uw belevenissen te vertellen. Geef een titel op dat zeer kort uw belevenis beschrijft en typ daarna alles in wat u maar wenst in het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks of meermaals per dag terugkomen naar uw blog om uw laatste belevenissen te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken uw hobby. U kan dan op regelmatige basis, bvb. dagelijks, een bericht toevoegen op uw blog over uw hobby. Dit kan gaan dat u vandaag een nieuwe postzegel bij uw verzameling heeft, een nieuwe bierkaart, een grote vis heeft gevangen, enz. Vertel erover en misschien kan je er zelfs een foto bij plaatsen. Zo kunnen anderen die ook dezelfde hobby hebben dagelijks mee lezen. Als u bvb. zeer actief bent in uw hobby, kan u dagelijks uiteraard meerdere berichtjes plaatsen, met bvb. de laatste nieuwtjes. Zo trek je veel bezoekers aan.
WAT ZIJN DIE "REACTIES"?
Een bezoeker kan op een bericht van u een reactie plaatsen. Een bezoeker kan dus zelf géén bericht plaatsen op uw blog zelf, wel een reactie. Het verschil is dat de reactie niet komt op de beginpagina, maar enkel bij een bericht hoort. Het is dus zo dat een reactie enkel gaat over een reactie bij een bericht. Indien u bvb. een gedicht heeft geschreven, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze het heel mooi vond. Of bvb. indien u plaatselijk nieuws brengt, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze nog iets meer over de feiten weet (bvb. exacte uur van het ongeval, het juiste locatie van het evenement,...). Of bvb. indien uw blog een dagboek is, kan men reageren op het bericht van die dag, zo kan men meeleven met u, u een vraag stellen, enz. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.
WAT IS DE "WAARDERING"?
Een bezoeker kan een bepaald bericht een waardering geven. Dit is om aan te geven of men dit bericht goed vindt of niet. Het kan bvb. gaan over een bericht, hoe goed men dat vond. Het kan ook gaan over een ander bericht, bvb. een tip, die men wel of niet bruikbaar vond. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.
Het Bloggen.be-team wenst u veel succes met uw gloednieuwe blog!
