De voorbije drie weken werkten we rond de doos vol gevoelens. Wij zijn soms wel eens verdrietig : onze ballon is weggewaaid of wij vinden ons knuffeltje niet meer zoals in het verhaal van Nijntje Pluis. Soms zijn we wel eens bang : van een spin of van spoken (maar die bestaan natuurlijk niet) of zoals in het verhaal van Sippie Aap van een grote hond. En ja wij zijn wel eens boos: omdat wij geen snoepje krijgen of als Mama zegt dat we naar bed moeten. En ook zoals de Mama van Dotje, Dotje deed op de gele dag wel heel veel stoute dingen. Maar meestal zijn wij blij. En zeker als het feest is voor Oma en Opa, want dan zingen wij luidkeels van lalalala.
Nog een grote dank aan de Mama van Michelle ( Slagerij Vancauwenberg) voor de draagtasjes die ze gaf zodat wij onze gevoelensdoosjes mee naar huis konden nemen en aan Bakkerij Vannieuwenhuyze voor de doosjes!
