心裡話呣導出䟧. Een afscheidsgroet uit Schiphol. 21 april
Goede Middag,
De grote sprong in het ongekende. Wat kunnen wij doorgronden van een culturele identiteit die zich in vijfhonderd eeuwen heeft gevormd. Wat begrijpen van confucianisme, taoïsme , boeddhisme. Een pover idee hebben wij ervan. Gaan wij straks enige verdieping tegemoet en laten wij onze westerse bril toch even bijstellen om te zien wat er is en de valkuilen van het oppervlakkige en gemakkelijke toeristische te vermijden. Ongetwijfeld zullen wij ook een eenvoudige en bescheiden toerist zijn. Maar het oeroude Vlaamse adagio trouw, reizen wij ook om te leren. Niet alleen cerebraal maar met al onze zintuigen ....voelen, smaken, ruiken, zien, horen ..
Hoe hebben wij China in de loop van de jaren in ons opgenomen.
Toen wij jong waren. Jaja, de klassieke grapjes ...wang/ snee/ wang, waalde vlienden, met alle Chinezen maar niet met de deze ... Ach die gele spleetoogjes.
Als kind ben je je er niet van bewust dat je zoveel stereotypen opeenstapelt. Het getuigt van een westers superioriteitsdenken. Maar als kind ben je uiteraard onschuldig en ècht kind van je tijd. Maar hoe dan ook, het blijft moeilijk om de ingebakken, ingeslepen en als vanzelfsprekende evidenties, gedachten, gewoonten, gedragingen te overschouwen, te nuanceren, te wijzigen. Hoe kom je tot inzicht?
Maar goed. Terug naar onze jonge tijd.
Natuurlijk was Mao al een begrip op pak weg tienjarige leeftijd. Mao die een lange mars heeft ondernomen en de rivaliteit met de kwomintang met chianka check. Alleen de negatieve connotatie kwademingtang deed mij overhellen naar Mao. Wat wist ik wat communisme was. Ook de spanningen met Rusland en mogelijk een oorlog staan nog in mijn geest. En ik vond het best wel grappig dat er voor zo'n groot land wel twee eerste ministers waren Tsjoe en Lai. Later bleek dat er toch maar één te zijn: Zhou Enlai. Overigens Chiang Kai-shek was de leider van Guomingdang.
Wat ouder, begrepen wij wel dat men in zo'n groot en arm land er alles aan deed om uit de onderontwikkeling te komen.
En de beste methode was dat alle boeren en alle arbeiders gelijk waren en dat er voor iedereen gelijkmatig een betere toekomst was weggelegd. Vijfjarenplannen en tienjarenplannen, dat was pas visie.
Alle productiemiddelen in handen van de werkers. Hadden wij toch niet het communistisch manifest van Marx gelezen? En Lenin?
Het communisme van Mao spiegelde een betere en schonere heilstoekomst voor. Alle mensen gelijke kansen, alle mensen telden mee. Alles zou gedeeld worden.
Zwaaiden wij ook niet met Rode boekje? Of konden wij geen rode slagzinnen uit dat boekje citeren? Vonden wij ook niet dat " de grote sprong voorwaarts " een grote sprong vooruit was ten dienste van de mensheid? En de culturele revolutie? Wij hadden toch dat beeld van cultuur voor iedereen.
Al loopt de leugen nog snel de waarheid, de pravda, achterhaalt hem wel.
Hoe verkrijg je informatie? Welke informatie neem je tot jou? Hoe selecteer je informatie? Wat wil je geloven als je in een ideale wereld gelooft? Een wereld van broederlijkheid, gelijkheid en rechtvaardigheid?
Waarom worden er zoveel misdaden begaan om idealen te realiseren? Waar is de klik van machthebbers dat ze alles voor de eigen macht doen en alle macht aan de arbeiders vergeten? In wiens naam?
De waarheid is niet wat hij is. Achteraf wordt er een tipje van waarheidssluier opgelicht.
En toch blijven geloven in een betere wereld. Meer dan ooit is het nu nodig.
Gegroet
Joos en Frieda
