|
Peking steelt ons hart. 27 april.
Onverwacht meer tijd.
Wij nemen vandaag de metro. De metro van Peking is netter, groter, praktischer dan de metro's in Parijs en London. En goedkoper; hij brengt ons voor 2 euro over een afstand van ruim dertig kilometer.
De aanwijsborden zijn blindelings te volgen via een eenvoudig en ingenieus systeem. Binnenin de metro simpele knipperlichtjes om de richting aan te geven en dikkere lichtbolletjes om de stopplaatsen aan te duiden. Grote pijlen om de overtstaplijnen aan te geven. Engels ondertiteld. Gemakkelijk. Een ticket koop je bij het begin door je eindstation aan te geven. Poepsimpel.
Wij bezoeken de top van het hedendaagse en tegendraadse kunstscene : 798 Art District. Oude fabrieksgebouwen bruikbaar gemaakt voor allerlei kunstenaars. Avant garde van de bovenste plank. Mooie tentoonstellingen. Beelden op de straten. Winkeltjes. Cafeetjes. Terrasjes. Restaurantjes. Maar ook poepChique design winkels. Het alternatieve mooi ingepakt. De commercie ziet weer brood.
Maar daar kijken wij nu even overheen en ons hart jubelt en de lach staat op ons gezicht, zoveel deugddoend moois.
Moet het gezegd : tel alle galerijen van Brussel en Antwerpen samen en dan kom je nog niet aan een tiende van de 798. De afmetingen in het pekinese China zijn niet te bemeten.
En dan ... Over afmetingen gesproken. Het vogelnest en de waterkubus. Brede lanen. Gigantische verlichtingspalen. De olympische ringen op een hoge toren. Alle Olympische records worden hier verbroken. Magnifieke architectuur.
En de Chinezen komen nu in grote getale deze meesterwerken bezoeken. Ze hadden toentertijd geen centen om de entreekaarten te kopen. Nu bewonderen ze de grootsheid van hun land. Trots.
One world, One dream ???? Zoals de opschriften ons wilden laten geloven tijdens de Olympische Spelen.( Ze staan er nu nog)
Ja, èèn droom,èèn wereld...maar laat ons eerst overleggen wat die droom dan is.
Gegroet
Joos en Frieda
|
