Van het moslimgebied naar het Tibetaanse gebied.
De moslims waren grote handelsreizigers en zij vestigden zich ondermeer in Xi'an, het begin van de Zijderoute. De moslims maken 0,025% uit van de Chinese bevolking. Ze zijn met 30 miljoen. Zij leven geconcentreerd ten westen van Xi'an.
Na de nachttrein rijden wij nog vier uur met de bus tot Xiahe.
Een sprookje van duizend en èèn moskee en ontelbare minaretten. De groene, witte en blauwe kleuren maken grote sier. Gouden bollen drie, vier, vijf van groot naar klein rijzen omhoog en blinken en blikkeren in de zon. Het goudenmaansikkeltje als kroon op het werk.
Onmiskenbaar moslimgebied.
En wat zo leuk is voor hen en andere minderheden in het land : zij werden niet gevat door de èènkindpolitiek. Zij hadden vrije kinderkeuze.
Wij stijgen met een zucht naar 2930 meter. De zon is er nog altijd, maar het wordt wat frisser. Deze middag nog 19 graden maar het kan deze nacht naar het vriespunt gaan, maar dan liggen wij goed toegedekt.
Wij vinden ons hotel op 200m van het Labrangklooster. Èèn van de voornaamste kloosters buiten Tibet. Het grootste na Lhassa (in Tibet zelf). En zeer toonaangevend. Een tempelcomplex waar nog 1000 monniken studeren en mediteren.
Wij zien onmiddellijk in het straatbeeld monniken in hun donkerrode pij rondlopen. Tibetanen in traditionele klederdracht vullen het beeld aan. Want hier zijn de Tibetanen in de meerderheid en niet de Hanchinezen zoals overal elders in het land. De Hanchinezen werden massaal overgeplaatst om de meerderheid te gaan vormen. Deportatie noemen wij zoiets.
Wij wagen ons aan een wandeling van 3 km rond het klooster. Wij vertragen onze stap omwille van de hoogte.
Wij draaien aan de gebedsmolens als volleerde bedevaarders ( dat zijn wij toch tenslotte nietwaar) En de honderden pelgrims lopen ons voorbij in gezwinde passen en maar draaien aan de reeksen gebedsmolens rondom. Want dit is een pelgrimsoord buiten categorie. ( de vergelijking met Compostela gaat door) De gebedsmolens zijn van een groot kaliber en er zijn er zeker over de duizend.1174 om precies te zijn.
Wij sluiten onze avond af met lekker Tibetaans eten in de Nomad. Een restaurant met zicht op het klooster. Wij eten tsampa en momo. Curieus?
Ik smul ook wel eens graag van die ene momoons.
Gegroet
Joos en Frieda
|