Wij rijden nog altijd op een hoogte van +- 2000 meter met prachtige berglandschappen en brede vruchtbare valleien. Terrassencultur en voor het eerst ook rijstvelden. De boeren  zijn in  perfecte lijn op rijtes aan het planten of aan  het wieden. Perfecte beelden zoals de tv ze ons laat zien

Dali is beschermd werelderfgoed. Het is een  omwald stadje dat aan een  binnenmeer ligt. Het Erhailmeer. Er is oor. Hail is zee.

Sinds 3000 jaar leeft hier het Bai volk. Ze hebben een eigen cultuur ontwikkeld. De tempels verschillen duidelijk van de boeddha tempels. Meer statige menselijke figuren omgeven de Boeddha. Confucius krijgt een betere ereplaats. De tempels zijn een opeenvolging van meerdere versierde ingangspoorten met ruime binnentuinen.

Jonge moslim mannen die in vervlogen tijden de Bai kwamen bijstaan in èèn of andere oorlogje hebben zich vermengd met de Baimensen. Moskeeën naast de tempels. In het begin van de twingste eeuw heeft een Franse missionaris hier een katholieke kerktempel gebouwd. Na wat te lang zoeken staan we voor de gesloten  deur. Het opschrift laat ons geloven dat er eenheid is in diversiteit.  Bai, moslim, katholiek. Prima dat prisma.

Dali is weer een dambordpatroon stad. Eenvoudig zou je zeggen. Maar wij lopen altijd verloren met de zovele gelijkende straatjes. In de hoofdstraat kabbelt een riviertje( 1,5 m breed) licht dalend naar beneden. Charmante bruggetjes om de oversteek te maken naar dat andere souvenierwinkeltje. De Bai vrouw met sierlijk hoofddeksel,vooraan een 

mooi rechtopstaande veelkleurige geborduurde kap naar achteren smal uitlopend, tracht ons vriendelijk haar waar aan de man/vrouw te brengen.

De Bai mensen gaan mee met hun tijd en proberen hun van oudsher artisanaal batik- en borduurwerk te verkopen aan de toeloop van toeristen.