Zachtjes tikt de regen tegen het vensterraam.... 14 mei
Nog vergeten, een fikse plensbui eergisteren. Gisteren wilde de zon maar niet tenvolle schijnen. De wolken geraakten niet over de Marmerbergen. Dali is ook bekend voor zijn Marmer. Maar de bergen zullen wij niet intrekken.
Onze wandeling gisterenavond leidde ons naar een restaurant met twee aangename binnentuinen omgeven door authentieke Bai-huizen. Wij aten weerom lekker. Het gekonfijt spek met pruimen was een driesterrenrestaurant waard. Wij dronken ook pruimenalcohol. De eigenaar heeft een eigen pruimengaard en het water haalt hij uit een bronnetje in zijn binnentuin. Na drie jaar is de eau de vie klaar. Neen, dronken waren wij niet.
Vandaag ons ontbijt gezocht bij de plaatselijke kraampjesvrouw. Deegzakjes gevuld met rijst en tofu. Een yougurtje aan toe.
Klaar voor de fietstocht langs het Erhaimeer. Het meer ligt in een breed dal en is omgeven door die Marmerbergen van wel 4000 m hoog. De wolken dreigen, ze geraken niet over de bergen.
Wij genieten van de vruchtbare vallei en het rustige meer aan onze linkerkant. Alle groenten, prei, ui, pepers, paprika's, venkel, selder...noem maar op, staan te pronken op de kleine percelen. Natuurlijk ook maïs, want de Chinezen zijn er dol op. Maar geen monocultuur hier.
Wij zien de vrouwen op de rijstvelden in de modder en het water de rijstplantjes in de drab steken. Mooi op een lange rij langs de gespannen koord.
En dan weerkaatsen de bergen de wolken en zachtjes tikt de regen tegen onze vensterramen. Wij willen uit onze ogen blijven zien en stappen af bij een zeer chique hotel/ restaurant/ koffiehuis. In een veranda met zicht op het meer. De malse zetels zijn splinternieuw en zouden niet misstaan in de lobby van klassehotels. Alles is hier Westers. Alleen de bediening van het koffieapparaat hebben ze nog niet in de vingers. Het duurt te lang. Maar de koffie is wel lekker. In èèn moeite blijven wij er ook eten. De Chinese smaken yin en Yang blijven ons verrassen. De naam van de bedoening : Santorini.
De eigenaar heeft de grond ter beschikking gesteld aan een coöperatieve die nu het gehele beheer regelt bvb de coöperatieve bouwde zelf de "building"; ander bvb de groenten komen van de coöperatieve samenwerking in het binnenland.
Na 30 jaar mag de eigenaar van de grond de eigenaar worden van het ganse gebouw. De kinderen kunnen er maar goed mee zijn.
De eerste schuchtere vakantiewoningen laten zich zien. Op het meer nog geen zeilboot of -plank te zien. Houden zo.
Wij fietsen verder regenjas aan en uit. Als wij terugkeren laten de wolken de regen plenzen. Terug bij de fietsenmaker probeert de zon door te breken,helaas. Maar het blijft droog.
Dag Dali.
Bai. Bai
Joos en Frieda
P.S. Morgen een heuse verplaatsingsdag, dus zal er niets te melden vallen, tenzij Laura en Anderlecht gaan winnen.
