|
Er was eens... 17 mei
Op die mooie pinksterenavond in het land waar de Wanli's al heel lang woonden, voeren ze hun volksverhalen op.
Het meisje dat graag zou huwen maakte een geborduurde bal en ging naar daar, waar de jongens waren. De vriendinnen van het meisje zongen vrolijke liederen. De jongens vol ongeduld voor wie er uitverkoren zou worden, antwoordden met beste verleidingsliederen. Antoine die de bal kon vangen werd de verloofde van het balmeisje. Nog meer gezang. De verloofde moest dan met knikkende knieën naar de toekomstige schoonouders. Hij moest als cadeautje voor het balmeisje zelfgemaakte schoenen aan bieden. Bovendien moest hij nog drie proeven afleggen : 1 liter straffe eau de vie rijstwijn drinken, een kilo of twee spek eten en met het balmeisje op zijn rug een paar bergen op en af lopen. De ultieme test om na te gaan of Antoine wel sterk genoeg was om op het veld te werken : Kon hij genoeg eten om het hard labeur de baas te kunnen; kon hij genoeg drinken om al dat zweet te compenseren bij dat harde labeur in de hete heuvels en was hij sterk genoeg om het gewicht van het huwelijk te dragen.
( Onze lokale gids vertelde dat in de afgelegen dorpen deze traditie nog sporadisch verder leeft- hij zei ook dat de balvanger soms niet Antoine was en dus niet de ware Jacob , maar de test bij de schoonouders ging toch gewoon door).
Stel je nu voor: de Li, de brede rivier die zich vleit tegen een zestal karstbergen als een amfitheater. De valavond voert de mystiek ten top.
De man die de openingsceremonie van de olympische spelen in Beijing bedacht heeft, is met deze volkstraditie aan de slag gegaan.
Een schouwspel. Kleur, licht, zang, muziek.
Wuivende rode korenvelden , mannen getooid met de strohoeden op de rijstvelden in geelwitte kleuren. De vrouwen- en mannenkoren in vraag en antwoord. Duizend gele lichtjes op het meer. Het balmeisje en Antoine in duet. Het feestgezang. De gele sikkelmaan met een dansende nimf in haar holle zijde.
Er is een klein vast podium. Op de grote waterpartij wordt alles in bootjes ( en boten) opgevoerd. Ook op de twee oevers dansen en zingen de acteurs in alle kleuren en geluiden. Waterbuffels en koeien vertolken mee de landelijkheid. Onbeschrijfelijk.
De Li zien en sterven ; het Napels van China. Het is het handelsmerk van Yangshuo : het karstgebergte en de Li.
Maar als er toch nog zoveel schoonheid is op de wereld willen wij toch nog blijven leven. Hopelijk sterven de gedachten aan dit magnifieke optreden nooit af.
Gegroet
Antoine en het Balmeisje
P.S. Wij kunnen niet googlen en kunnen de naam van de maker van dit spektakel en de O.S. niet achterhalen.
|
