Bij het station van Denderleeuw lopen we langs een lange rij geparkeerde wagens. Een parkeerwachter voert er controle uit en meent ons een hart onder de riem te steken door te zeggen dat hij dagelijks 20 km aflegt, maar dan voor zijn job. We vinden probleemloos de Rodestraat maar nergens een spoor van een informatiebord of slagboom, dus dan maar bij een wandelpaaltje het natuurgebied binnengestapt. Een kwartier lang gaat het over knuppelpaden die wegens de regen van de voorbije dagen er soms erg gladdig bij liggen; Daarna volgt een drassig, grassig pad dat in geen tijd onze schoenen doorweekt en het metershoge gras en brandnetels langs de zijkanten zwiepen ook nog eens ons broek kletsnat. We lopen door een waar moerasgebied, het overstromingsgebied van de Dender, met plassen en brongebiedjes. Her en der zelfs nog bomputten ontstaan als gevolg van het bombarderen van het station van Denderleeuw in de Tweede Wereldoorlog.Bij de Denderoever slaan we links af. Tussen haagbeuken, hazelaars, netels en smeerwortels vangen we af en toe een glimp op van de oever aan de overzijde.Deze is in tegenstelling met ons grassig eenmanspad, prachtig geasfalteerd. Aan onze linkerzijde drassige, natte weilanden waar enkele Galloway runderen ons verbaasd aanstaren ( dergelijke runderen ook gezien op tocht 134 in de Kalmthoutse Heide ). Bij de E40 slaan we links af en lopen nu geruime tijd tussen de autosnelweg en Gatesvijver die in de jaren vijftig uitgegraven werd om de snelweg aan te leggen. En dan komen we in de bewoonde wereld. Over een spoorweg, 200 meter verder onder een spoorweg om dan iets verder terug enkele sporen te dwarsen. Het kan niet ontkend: Denderleeuw is een spoorwegknooppunt. In het dorp Welle zijn we even verstrooid en belanden in het centrum. Mondelinge hulp en ons plannetje brengen ons weer op het rechte ? ( =juiste ) pad.. We lopen langs twee voetbalvelden, onbeschermd gelegen op het hoogste punt van het dorp.De wind zal hier soms wel de lastigste tegenstrever zijn ? Het gaat nu langs vruchtbaar akkerland beplant en bezaaid met aardappelen, bieten, tarwe en maïs. En dan afdalen, eigenaardig genoeg, naar het Hemelrijk, een gehucht van Welle. Er volgen nog enkele drukke straten en we bereiken terug ons startpunt : het station van Denderleeuw.
