Druk op onderstaande knop om je bestand naar mij te verzenden.
Yron's blog
de belevenissen van een Drentse Patrijshond in Belgie
06-04-2014
2014-04-06
Al weer een paar weken sinds de vorige blog.... We vergeten met regelmaat om nieuwe foto's te maken, en een blog zonder foto's is nu ook weer niet leuk.
Yron is weer helemaal beter van zijn ziekte, en ook het haar op zijn buik is weer aan het aangroeien. Speels is hij volop, zeker met het mooie lente weer van de afgelopen weken is hij druk bezig in de tuin.
We hebben een aktiefoto-serie geprobeerd te maken terwijl hij en het baasje aan het spelen waren met Yron's bal.
vol aandacht voor de aankomende bal
daar komt tie, ik ga nu springen
merde, hij vliegt te ver naar rechts, draaien in de lucht is niet zo eenvoudig!
hier is tie baas, pak aan en gooi maar weer weg, kan ik nog meer springen, da's leuk!
De boeren zijn volop op de velden bezig met bemesten, en ook al met zaaien van nieuwe gewassen. En ook de vogels gaan nestelen om nageslacht te gaan produceren. Dus moet Yron voorlopig even uit het veld blijven. Komt eigenlijk mooi uit, over een paar weken gaan we weer aan het werk op de jachthonden training, en dus kunnen we nu al gehoorzaamheid en volgen en zo oefenen.
En om te wandelen zoeken we de bossen op. Bij opa en oma is een heel groot hondenlosloop gebied in het bos, en als we dus in Rijen zijn voor familiale activiteiten, gaan we ook wandelen met Yron in dat bos.
even poseren
En ook op de foto met de baas: je broek wordt groen van die bank hoor baas!
Een eigenschap, waarvan we wel van meer drenteneigenaren horen dat hun hond dat ook doet, is het gaan liggen "flokken" op iets. Yron's varken is daar een ideale knuffel voor.
mmmmm, lekker soezen samen met mijn varken
Dat Yron een echt varken is, blijkt wel uit het feit, dat toen we in een bos aan het wandelen waren, er ergens een dode vos lag. Yron kon zich niet anders dan lekker in dat dooie beest te gaan liggen rollen: heerlijke lucht, moet je ook eens proberen in je vacht te krijgen baas!
We hebben afgelopen ook een "leuke"ervaring met eten mee gemaakt. Yron eet 's morgens brokken, en krijgt 's avonds (diepvries) pens of rundsvlees. In de dierenwinkel waar we het vlees/pens kopen, had de fabrikant een nieuwe soort toegevoegd: eend. En dus had het vrouwtje een rol meegebracht, eens kijken of dat ook lekker is. Ondanks dat het er hetzelfde uitzag als vlees, begon Yron niet direct met eten. Hij stond voor zijn bak met zijn kop te draaien, alsof hij erin wilde rollen. Hij stond iedere keer met zijn neus boven de bak, maar ging niet eten, maar zocht naar een manier om zijn kop in het vlees te draaien. Tijdens de jacht in het najaar en winter heeft hij natuurlijk genoeg fazanten en eenden geapporteerd, en daarbij mocht hij uiteraard niets kapot bijten of opeten. En dus snapte hij niet dat dat nu wel mocht.... Toen het baasje de eend voor brokjes omwisselde, gingen die met een noodgang naar binnen.... Weer wat geleerd, geen vers gevogelte vlees meer voor ons woefje...
Ook nieuw in de dierenwinkel: gedroogde varkensoren, een ware delicatesse Hieronder een filmpje hoe leuk Yron het wel niet vind om zo'n oor te krijgen (overigens is het oor niet zo lang na het beeindigen van filmen naar binnen gegaan)
Yron is afgelopen week langzaam weer hersteld van zijn ziekte. Vanaf maandag heeft hij het licht verteerbare voer gemengd gekregen met zijn normale eten. Gelukkig heeft hij niet meer moeten overgeven, maar de dierenarts in het ziekenhuis had al gewaarschuwd dat hij diaree zou krijgen, en dat was ook zo. Dus een aantal keer per nacht het bed uit om ons woefje van zijn dringende spuitpoep te verluchten. Een keer was het misgegaan en lag er een straal in de kamer... Gelukkig wordt poep niet zo verdedigd als braaksel , en dus met was dat weer snel opgeruimd met wat dettol en dweil. Vanaf dinsdag is zijn ontlasting langzaam maar zeker wat vaster geworden, en vrijdag was het weer normaal.. Nu krijgt hij nog een dubbele ontwormingskuur, voor het geval dat er nog iets in zijn darmen is achtergebleven is dat dan ook weg.
Hoe blij kan een mens zijn met een hondendrol, dat je er foto's van gaat maken...
Dat ons woefje weer zijn oude ondeugende zelf is bleek woensdag wel, toen hij eerst 's morgens het LIDL reclame foldertje goed gelezen had: "er stond niks bijzonders in vrouwtje"
Om vervolgens 's avonds het GFT bakje leeg te trekken, want daar had het vrouwtje een restje stamppot (oftewel stoemp in die mooie vlaamse taal) in gegooid, en dat rook veel te lekker. Nu was hij er vroeger al eens eerder in geslaagd, om het deksel van dat bakje omhoog te krijgen, dus hadden we het zo weggezet, dat de opening aan de achterkant zat. Maar dan trek je toch gewoon het hele bakje om, en sleur je die zak eruit. En als die dan helemaal open ligt, kan je lekker smikkelen. De pasta van de dag ervoor ging maar in een moeite mee, in het kader van "ik ben nou toch bezig met iets wat niet mag".
"zonde om weg te gooien hoor, die stamp paste er echt nog wel bij in mijn buikje"
De paprika schillen en koffiegrom waren duidelijk minder lekker, want die had hij netjes opzij geduwd
Met het mooie weer is Yron uiteraard veel in de tuin aan het ronddartelen, en als er dan in een van de bomen wat vogels voorzichtig voorjaarswerkzaamheden beginnen te verrichten, moet je daar als geduchte waakhond natuurlijk wat van zeggen.
"kom hier koolmees zeg ik, dan kan ik je pakken"
Toen even later een van de katten met een koolmees naar binnen kwam (volgens het vrouwtje was het dezelfde als die Yron in de boom had zitten uitdagen) moest hij er natuurlijk ook direct bij zijn. Het beestje was wel slim, ze ging onder het bankje van het tuinsetje zitten, en daar kan geen beest erbij. De katten dropen na een minuut of 10 hengelen en wachten af, Yron heeft het wel een half uur vol gehouden. Hij kon de koolmees echt niet verleiden tot een goed gesprek van hond tot vogel. Even later kon het vrouwtje het arme beestje toch bevrijden, en is het geschrokken maar ongedeerd richting het dak gevlogen.
Het voorjaar is begonnen! Alhoewel, het lijkt al wel zomer, hopelijk gaat het niet sneeuwen in Juni of zo
De Kauwpollekes wandeling van vorige week was een groot succes. Een behoorlijk aantal leden van de Belgische Drentenvereniging was zondag 's morgens al vroeg samengekomen in Chaam, waar 2 leden een prachtige wandeling hadden uitgezet in het honden losloop gebied. baas en hond klaar voor de start
De spaarzame Nederlandse bezoekers keken wel wat raar op van al die
Belgische nummerplaten, en de vele bruin-witte woefjes die ongeduldig
moesten wachten tot de wandeling van start ging. Spaarzame Nederlanders,
want ondanks het prachtige weer was het heel rustig in het bos, daar
zal de carnaval en de diverse optochten in de omgeving wel voor tussen
zitten. Na het traditionele bakje koffie met cake gingen we van start, en al snel waren alle honden los van hun lijn en gingen in troepen in het rond, overal eens lekker snuffelen aan al die nieuwe luchtjes. Van Kauwpollekes was niet veel sprake, het was prachtig weer, volop zon en een lekkere temperatuur. Wat een verschil met vorig jaar toen het ging sneeuwen tijdens de wandeling.
op de diverse splitsingen even wachten op de achterop liggende wandelaars
In de bossen konden we wel duidelijk merken dat het de afgelopen tijd flink wat geregend heeft, op sommige plekken was het echt zompig en/of drassig en er stond behoorlijk veel water in de lagere plekken. De aangeraden laarzen waren geen overbodige luxe. In het midden van de wandeling lag een grote poel, waar het duidelijk werd, dat weliswaar Drenten geen echte waterhonden zijn, maar dat daar altijd uitzonderingen op zijn. Sommige honden zaten zo in het water, en zwommen vrolijk in de ronte. Yron niet... Met zijn poten in het water, dat wilde hij wel, maar toen het baasje een tak wat verder in het water gooide, vertikte hij het om die te gaan halen. weet je wel hoe koud dat is baasje?
Halverwege de wandeling stond de traditionele zelfgemaakte citroenjenever al op ons te wachten: lekker! Een van de honden verdween na een tijdje in de bossen, en kwam even later trots een nageboorte naar zijn baasje brengen. Hoogstwaarschijnlijk van een vos of zo, die nog niet zolang geleden een kleintje heeft gebaard.Zo'n stinkend groen ding ruikt interessant, daar wilden de meeste honden wel meer van weten. We hebben Yron toch maar weggehouden bij dat vieze geval.
Er zijn tussen de reuen altijd meer en minder dominate honden. En soms zijn ze te dominant. Tijdens het vervolg van de wandeling, wilde een reu nog even zijn dominantie hormonen een plaatsje geven, en hij koos Yron uit als slachtoffer. Nu is het baasje niet zo van de ingrijperige (rangen en standen moeten de honden maar zelf uitzoeken), maar toen hij zag dat er flink gebeten werd heeft hij met enkele welgemikte karateschoppen de hond van Yron afgetrapt, en de baas van die hond verzocht zijn hond aan de lijn te houden. Schijnbaar heeft deze hond al op meerdere wandelingen problemen veroorzaakt. Jammer dat als je weet dat je hond zich zo gedraagt, je je hond niet standaard aan de lijn houdt, of een muilkorf aan doet. Yron was er wel van geschrokken, hij heeft een hele tijd vlak in de buurt van het vrouwtje en baasje gelopen. Pas toen er wat teefjes nadrukkelijker kwamen vragen of hij mee wilde rennnen, ging hij weer wat verder van de baasjes vandaan. Na de wandeling heeft Yron lekker achter in de auto uitgerust, terwijl de baasjes samen met een aantal andere leden nog een koffietje dronken. Al met al weer een heel geslaagde wandeling, waarvoor hartelijk dank aan alle organisatoren.
De week na de wandeling hadden de baasjes allebei krokus vakantie, en met het voorspelde mooie weer in het vooruitzicht werd er uitgekeken naar een aantal flinke wandelingen. Helaas werd ons woefje maandag ochtend ziek. Hij liet zijn eten staan, en ging wat lusteloos op zijn kussen liggen. Tegen de middag had hij nog niet had gegeten, en even later liep hij flink te braken in de tuin. Nu gebeurd dat wel vaker (niet wekelijks, maar toch wel 1x in de twee maanden), en meestal zit er dan gras in zijn maag. Op de een of andere manier gebruiken honden gras om hun maag leeg te maken. Zoals meestal, werd zijn braaksel met verve verdedigd, en ging het even later weer terug naar binnen. Om er weer uit te komen... Toen liet hij het wel met rust, en kon het baasje het opruimen. In plaats van brokken of pens, had het vrouwtje 's avonds rijst met kip voor meneer gekookt, maar ook dat kwam er weer terug uit. Zelfs als hij water dronk moest hij het even later weer uitbraken. De wasmachine heeft overuren gemaakt, steeds werd een ander kleedje gevonden om overeen te kotsen Op bezoek bij de dierenarts leek er niet veel bijzonders aan de hand te zijn. Geen verhoging, geen bijzondere zaken uit het klinisch onderzoek. Toen het op woensdag nog steeds niet veel beter ging, heeft hij bij de dierenarts een anti-braak middel gekregen, en dat zorgde ervoor, dat Yron's rijst met kip er 's avonds wel in bleef. Helaas was dat van korte duur, die kip lag donderdagmorgen weer terug in het gras. Omdat het erop leek, dat er iets in zijn maag zat wat er niet hoorde, en wat er niet vanzelf uitkwam, zijn we op advies van de dierenarts naar het Gentse universiteits dierenziekenhuis gegaan voor verder onderzoek. We vermoedden, dat er iets in zijn maag zat, wat er niet hoorde, maar wat er ook niet meer uit kon. Na een uitgebreid onderzoek (en Yron die 3 verschillende dames rustig aan zijn buik liet voelen ;-) ) , en bloedafname voor een uitgebreid onderzoek (ook tijdens het afnemen van bloed was ons woefje een schoolvoorbeeld) werd er eigenlijk niets bijzonders geconstateerd. Er werd aangeraden een echografie te maken, om te kunnen zien, of er van binnen iets verkeerd zat. De echo gaf niets bijzonders aan (we weten nu in ieder geval dat alles wat er hoort te zitten er ook is), er zat niets in zijn buik wat er niet hoorde.
kaal geschoren buik voor de echo, de pluimen aan zijn piemel zijn wel netjes blijven zitten
De uiteindelijke diagnose was een ontsteking aan het maagslijmvlies, en dat kan door vanalles veroorzaakt zijn (virus, iets verkeerd gegeten, ...). Met een recept voor medicijnen, een paar blikken speciaal voer en een lichtere portmonee zijn de gerustgestelde baasjes en het woefje weer huiswaarst gegaan. Yron krijgt het speciale lichtverteerbare voer om de paar uur (we zijn begonnen met 2 eetlepels, en nu krijgt hij een half blik ineens). Morgen mag hij weer langzaam overschakelen naar zijn normale voeding. Hij wordt ook weer zijn ondeugende zelf, dus we hopen dat hij weer beter is. Wel jammer van het vele mooie weer en gemiste wandelingen, maar dat zal in de toekomst wel weer goedgemaakt worden.
Tijdens het mooie weer kon Yron lekker in de tuin "herstellen", dus hij lag lekker te snurken in de zon op een kleedje naast het vrouwtje. Totdat het baasje en het jongste puppie het kippenhok in gingen, om de kip daar een lekker schoon hok met vers stro te bezorgen. En daar moet je als woef toch wel echt bij zijn, hij zou zo graag eens in dat hok gaan, maarja, dat mag steeds niet, ze doen het deurtje steevast voor zijn neus weer dicht. en dan moet je achter het gaas gaan zitten kijken wat er in het kippenhok gebeurd
De afgelopen weken zijn rustig voorbij gekabbeld, en er zijn ook niet zo veel foto's van ons woefje gemaakt. Het jachtseizoen is afgelopen, en de trainingen nog niet begonnen. Ons woefje krijgt dus ook een paar weken "winterstop", net als de voetballers. Niet zeker of dat nodig is bij onze spring-in-het-veld, maar meer noodgedwongen, het is veel te slecht (lees regen-) weer om te lang buiten te zijn. Maar we zijn vanavond maar weer eens gaan zitten om een nieuw epistel voor de blog te maken, anders komt er helemaal het klad in.
Tijdens zo'n rust periode is het belangrijk, goed te slapen. Omdat ook de poezen een hekel aan al dat natte weer hebben, zijn ook die veel binnenshuis te vinden. En wat kan een kat heel goed? Juist ja, slapen! Goed voorbeeld doet volgen zeker? wedstrijdje synchroon slapen
Behalve veel regen, zijn natuurlijk de temperaturen ook aan de hoge kant. Het is meer herfst dan winter. Zou moeder natuur gewoon een maand of wat achterlopen? As de wolken wat openbreken, is er ook nog een lekker najaarzonnetje te vinden. En daar kan je dan lekker in de tuin van genieten: even wat vitaminen D opdoen baasje!
Zoals tijdens de vorige blog beschreven, hebben we rontgen foto's van Yron's heupen, ellebogen en schouders laten maken, en die zijn ondertussen opgestuurd naar de Koninklijke Kynologische Unie St. Hubertus. Die KKUSH is het Belgische orgaan rondom de officiele kant van de honden (zij geven stambomen uit en zo). Om de procedure helemaal te doorlopen, moest ook Yron's stamboom overgezet worden, dus zitten we hier met een hond die genaturaliseerd wordt naar Belg Ook moet zijn DNA nog in de database opgenomen worden, dus afgelopen week heeft de dierenarts nog twee "watten"staafjes van Yron's speekel voorzien. Gelukkig deelt Yron zijn kwijl graag, dus dat was allemaal geen probleem. Links 2 zakjes met daarin de twee staafjes met kwijl.
Laatste stap is nu een fokattest te behalen, en daarvoor moeten we nog meedoen met een hondenshow. Moeten wel eerst alle papieren terug thuis zijn. En dan natuurlijk nog een teefje vinden die Yron wel ziet zitten. LOL
Afgelopen weekend was het mooi weer, en dus zijn de baasjes naar de zee getrokken om een lekkere wandeling aan het strand te maken. Dat was zeer naar de zin van ons woefje, hij heeft de afstand misschien wel 3x afgelegd. Er stond wel een beetje veel wind, maar er was zo'n lekker zonnetje, dat het behoorlijk druk was op het strand met hondeneigenaren die allemaal hun viervoeter kwamen laten uitrazen. Dubbel voordeel voor ons woefje dus, behalve lekker kunnen rennen, waren er ook nog veel andere honden om mee te spelen.
samen met het vrouwtje op het strand van Breezand-Vrouwenpolder
Na ongeveer een uur wandelen (springen, rennen en vliegen voor ons drentje) vonden de baasjes het wel tijd voor een bakje koffie. Gelukkig waren de strandpaviljoens allemaal open, en vinden ze het geen van allen erg dat de honden mee naar binnen komen. Dat beetje zand uit de vacht maakt niet veel uit met al het zanden dat de schoenen mee brengen..
Wachtend op de koffie, ontdekte Yron dat het tafeltje precies op de goede hoogte stond: zet hier maar neer hoor die appeltaart, daar kan ik dan prima bij, mes en vork is niet nodig!
Volgend weekend is de jaarlijkse kauwpollekes wandeling van de Belgische Drenten vereniging. Dit jaar in de bossen van Chaam. Hopelijk met mooi (in ieder geval droog) weer, en vele andere bruin-wit gevlekte maatjes om mee te kunnen spelen! Waarvan volgende week verslag
Omdat het baasje vorige week zondag geen tijd (genomen) had om te bloggen, deze week een extra lange blog. Er is tenslotte de afgelopen twee weken van alles gebeurd in het leven van ons woefje.
Allereerst, zoals vorige blog al geschreven, er zijn rontgen foto's van zijn heupen, schouders en ellebogen gemaakt. Dit om te kijken of Yron ergens een dysplastische afwijking heeft in zijn skelet (dus HD, SD or ED). Nu hebben allebei zijn ouders wel A heupen, maar in een klein ras als de Drent komt HD helaas wel eens voor. Behalve voor het fokken is het ook belangrijk om eventuele afwijkingen op tijd te weten, zeker omdat ons woefje zoveel bezig is in het veld & tijdens het jagen. Het officiele verslag van de KKUSH moet nog komen, maar de dierenarts van het Gentse Academisch Dierenziekenhuis was vol vertrouwen over A-1 heupen, dus voorlopig zijn we erg blij.
Ons woefje gedroeg zich voorbeeldig in het dieren-ziekenhuis, hij liet zich keurig betasten en onderzoeken, hij liet gedwee een infuus voor de narcose steken, en is netjes met de assistent-dierenarts mee gehuppeld naar de rontgen ruimte om de foto's te maken. Een klein uurtje later mocht het vrouwtje hem alweer mee naar huis nemen, maar hij had toch wel wat last van de narcose. Als een ware dronkenman is hij mee terug naar de auto gelopen, om de hele weg rustig te blijven liggen. Gelukkig is hij niet misselijk of zo geworden, maar toch wel heel zielig. En toen mocht hij dus lekker bij het vrouwtje op de bank bij komen van de narcose.
De volgende keer zal hij wel wat minder gedwee dat ziekenhuis mee in gaan
Gelukkig was het de volgende dag weer allemaal normaal, maar we hebben het toch maar een paar dagen wat rustig aan gedaan om de narcose helemaal uit te laten werken.
Later in de week was het vrouwtje jarig, en op zaterdag ze was druk in de weer in de keuken met de culinaire voorbereidingen voor het feestje. Daar moet je als Drent natuurlijk bij zijn, je weet immers nooit, of er iets lekkers van het aanrecht jouw riching in komt (bedoeld of onbedoeld). En dan is het helemaal fantastisch als je de kom het de restjes kwarktaart beslag mag uitlikken. Alhoewel, die kom wiebelde wel erg, dus er moest voorzichtig gelikt worden.
"blijf staan stomme kom, dan kan ik je leeg slubberen"
Op enig moment dook er bij een van de bosjes in de buurt een skippiebal op. We denken dat een van de kinderen uit de buurt hem vergeten is. Yron vond dat maar in interessant ding, en toen hij na 4 dagen nog steeds rondom het bosje tegenover ons huis lag, hebben we Yron hem maar laten apporteren. En die bal is een geweldig speelgoedje, veel leuker dan de voetbal waar hij al meer dan een jaar mee speelt in de tuin. Het handvat is handig om het ding op te pakken, en de bal is precies groot genoeg om niet op de grond te stuiteren als Yron er mee door de tuin heen dendert. "kijk baasje, hier moet je hem vastpakken, daar is die handige hendel voor"
Het is nog steeds niet echt winter (behalve dat hele kleine beetje nachtvorst), en dus blijft de gele mosterd in het veld nog redelijk omhoog staan. En dat is dus een ideale plaats om wat te oefenen met verloren zoeken. We laten Yron netjes zitten, een eind verder gooien we een apport het veld in, en dan eenmaal terug bij Yron mag hij pas gaan zoeken. Hij onthoudt de locatie van de apport meestal erg goed, en gaat dan in een streep richting de valplaats van de apport. Soms komt er wat heen en weer gespring en gesnuffel aan de pas, maar hij komt steevast keurig met apport weer terug voor je zitten. Mooi hoor, dat gaat op de jachthondenproeven geen probleem zijn. "hij lag een eindje verder hoor, ik had hem direct geroken"
Het baasje had afgelopen zondag (tussen de twee veldrit kampioenschappen kijken op TV door) het idee, om zijn grote kamera eens mee te nemen tijdens de zondagwandeling. Het viel wel moeilijk om zowel hond aan te sturen als fatsoenlijke foto's te maken, maar er zijn er toch een heel aantal goed gelukt. Het helpt dat ons woefje zich op zijn fotogenieks doordeed
In volle concentratie op een apport af
De apport is duidelijk geen eend of fazant (deze is een combinatie van een konijnenvel en patrijsveren), en soms heeft hij hem niet goed vast in zijn bek. En dan moeten er vreemde maneuvers uitgevoerd worden om het ding tijdens je sprint naar het baasje toch in je bek te houden. en zo moet het dus niet, zo wordt de fazant van zijn pluimen ontdaan voordat hij bij de voorjager is...
Zo moet het wel, de apport keurig in de bek, en dat takje gele mosterd is voor de smaak zullen we maar denken hijg hijg hijg, ik ben er weer hoor!
Het baasje heeft geprobeerd om het zn hoppen (met vier poten tegelijk van de grond springen) in de gele mosterd te fotograferen, en ondanks dat hij zijn camera op snelle stand had staan, heeft hij toch vele foto's waar er alleen een puntje van een staart te zien is, of waar de fotos onscherp zijn. Gelukkig was er eentje wel gelukt: "hop hop hop, ik moet springen om te zien waar ik naar toe ga"
"ik heb hem gevonden hoor.... waar ben je.... ooh aan die kant"
Aan het eind van de wandeling (opschieten, want het wereldkampioenschap veldrijden voor elite begint zo, en het baasje wil Lars aan gaan moedigen) was er nog even tijd om een mooie 'blijf' te doen recht voor een plas, en die baas wilde perse de weerspiegeling fotograferen. Dus hij bleef maar heen en weer lopen, en ons woefje bleef rustig liggen. Wat een voorbeeldhond! "mag ik die plas nu leeg gaan lebberen? Van al dat gespring en geren heb ik dorst gekregen"
De tweede blog van dit jaar alweer. Vorige weekend zijn we toch nog mee gaan jagen, de jagers mogen tijdens de maand januari nog schieten op fazantenhanen en bepaalde soorten eenden. Yron heeft ondertussen heel goed door hoe hij onder de bramenstruiken allerlei sporen kan vinden, maar of het allemaal van gevederd wild is? Het baasje denkt van niet, maar dat kan Yron niet schelen, "heerlijk mijn neus gebruiken..." is de boodschap.
Tijdens een van de zoektochten (tracken noemen de jagers dat, we doen er op zo'n zondag wel een stuk of 7), zat Yron wel goed vast in de bramen, hij hing met zijn achterhand (ja dus ook de edele delen) vast in een paar weerspannige bramentakken. Toen heeft het baasje toch maar even geholpen... Arm beest dacht hij nog, maar Yron ging enthousiast in volle ren verder door zonder verpinken. Het baasje heeft wat bezorgd hem toch maar terug geroepen en even gecontroleerd of er geen wondjes of iets dergelijk te zien waren. Gelukkig was er geen bloed of zoiets dergelijks te zien.
Even laten moest het baasje voor het eerst de noodrem gebruiken. We hebben sinds december zo'n op afstand bedienbaar stroomband om de nek van ons Drentje zitten, en toen zijn neus een ree had gespot, ging hij daar in volle vaart achteraan. Vol adrealine, reageerde hij totaal niet op wat voor fluit dan ook. Op de stroomstoot gelukkig wel, anders had hij het reetje zo de A12 opgejaagd. We hadden tijdens de kerstvakantie al wel een keer geoefend toen Yron in het veld achter een haas aanging, maar dit was voor het echt. Geschrokken kwam Yron keurig aan de voet zitten. Vervolgens zijn we weer verder gegaan, en ging Yron weer keurig op zoek naar gevolgelte. In een veldje heeft hij wel op een stuk of 6 fazanten-hennen voorgestaan, en vervolgens opgestoten, en het was mooi om te zien hoe hij naar de jagers keek, met iets van "schiet dan". Maarja, die schoten alleen maar op de hanen. Aan het eind van de dag maar een klein plateau (3 fazanten-hanen), maar toch, lekker bezig geweest.
En dan is het bij thuiskomst goed slapen. Als hij de kans krijgt,sleept hij zijn varken mee in zijn bench, en gaat er vervolgens lekker op liggen: als avondmaal heb ik lekker pens gekregen van het vrouwtje, en nu mezelf even goed installeren in mijn bench
hier zijn de ogen open vanwege de eerste flit, maar die gingen gelijk weer dicht, verder snurken met een varken als hoofdkussen!
Afgelopen zondag hadden we de test voor sociaal gedrag op het programma staan. Yron en het baasje zijn zaterdag nog even gaan oefenen op de hondenschool, waarbij het baasje zich realiseerde, dat het wel heel lang geleden was dat we op zo'n manier met gehoorzaamheid bezig waren geweest. Dat was weer even wennen! Yron was nogal opgewonden, en dan al die andere honden bij je in de buurt, en dan mag je niet eens lekker spelen of aan de achterkant ruiken.... Dus echt een toonbeeld van gehoorzaamheid was Yron niet. Gelukkig is dat ook niet belangrijk voor de test, die erover gaat, om te controleren, of de hond niet agressief naar andere dieren of mensen is.
Het was goed geweest om zaterdag wat te oefenen, want zondag was Yron goed in zijn element. Hij wist schijnbaar waar hij was, en wat er van hem verwacht werd. Hoogstwaarschijnlijk hetzelfde geldig voor het baasje... Hij heeft alle onderdelen met vlag en wimpel afgelegd, bleef netjes liggen waar nodig, liep netjes met het baasje mee, stoorde zich niet aan al die afleidende zaken (brommer, auto, andere honden). Behalve een attest voor goed gedrag, kreeg Yron zelfs een medaille, en weer terug thuis, ging hij die vol trots direct aan het vrouwtje laten zien.
zijn allereerste medaille!
Nu van het voorjaar op naar een jachtbrevet. Daarvoor moeten we eerst het commando "over" goed onder de knie krijgen. Het baasje heeft aan de jagers een paar eenden gevraagd, zodat we kunnen gaan oefenen. Als er iemand nog een kleine diepvries in de aanbieding heeft, laat maar weten, want het vrouwtje weigert om die beesten met de veren ernog aan toe te laten in haar diepvries
Maar eerst aanstaande woensdag rontgenfoto's van heupen, schouders en elebogen laten maken, om te kijken ons hij iets van aanleg voor HD heeft. We zijn benieuwd!
Zowaar, de eerste zondag van het nieuwe jaar gelijk weer een blog! We wensen alle bloglezers en aanverwanten een gezond en heel leuk 2014 toe, met vele (honden)streken om van te genieten!
Een jaarwisseling betekent ook vuurwerk. Nu wordt er in Belgenland al niet zo veel afgestoken als in het Nederlandse, niet op oudejaars avond zelf, en ook opgeschoten jongentjes met een rugzak met knallers, die de hele dag (of dagen aan een stuk) gooien met allerlei knallend tuig, zijn hier gelukkig niet te vinden! En in ons dorpje wordt al helemaal niet veel vuurwerk de lucht in geschoten. Ons hondje reageerde echter wel op de knallen, maar niet angstig: hij stond klaar om het uit de lucht geschoten gevogelte op te gaan halen "laat me nu naar buiten, ik vind die eend wel hoor" ...We hebben hem toch maar binnen gehouden... Bob had duidelijk meer last van dat geknal en geflits, en mocht dus zomaar bij Yron op zijn dekentje bij komen liggen
Op 1 Januari kwam er een hele berg familie van het baasje langs om nieuwjaar te wensen, en met zo veel man, vrouw en kind had Yron zijn handen, ooh nee poten, of liever nog, zijn bek, meer dan vol. Je moet dan overal bij zijn, en iedereen wil je aaien, en vooral, er viel overal wel wat lekkers te snaaien. De diverse familie leden konden de meelijwekkende blik van ons woefje niet altijd weerstaan, en dus hup daar, ging weer een stukje de verkeerde kant uit. Nou ja, de komende weken maar weer afleren, want bedelende honden da's niet leuk.
Toen we later in de week bij de Zeeuwse familie de nieuwjaarswensen gingen brengen, zijn we uiteraard ook een lekker lange strandwandeling gaan maken. De duinen hadden duidelijk te lijden gehad van de recente stormen, daar zal in het voorjaar wel het nodige zand bij op gespoten moeten worden. Werk aan de winkel voor de baggeraars! Die duinafslag was voor ons woefje echter geen enkele beperking, hij sprong zo tegen een twee/drie meter hoge duin omhoog toen het baasje zijn apport naar boven gooide, en bracht die keurig terug. Neef Bram was met ons mee gegaan op het strand, en ook hij wilde dat apporteren wel eens proberen. En na wat oefenen bracht Yron hem de apport keurig terug, en ging voor hem zitten "gooi maar weer weg!"
hier is Yron al weg voordat Bram de apport weggegooid had, maar ja, hij deed het wel keurig verder
Er stond een stevige wind (kracht 6) op het strand, dus toen het baasje de apport een keer hoog weggooide, vloog hij een heel stuk de duinen in. En Yron maar zoeken. Omdat het wat lang duurde (en er een donkere regenwolk aankwam), zijn het baasje en Bram maar mee omhoog geklauterd om mee te zoeken. Yron was al druk bezig onder de duinstekelstruiken, maar de apport lag een heel eind verderop in het lange helmgras. Gelukkig heeft Bram nog goede ogen, want die zag het touwtje er nog net uit steken.
Terug bij de duinafslag kon het vrouwtje nog wel een mooie foto maken:
terug naar beneden ging voor Yron een stuk sneller dan voor Bram en het baasje, maar ja, een woef hoeft zich geen zorgen te maken over zand dat in de onderbroek terecht gaat komen of zo.. hierlangs baasje, hier kan je zo naar beneden springen!
Helaas zijn we tijdens de kerstvakantie niet meer gaan jagen, er werd niet meer gejaagd door het vaste groepje waar we al een aantal keren mee mee zijn geweest. Sinds 1 januari is voor veel wild het jacht seizoen nu gesloten, dus het zal wel tot volgend najaar zijn voor we weer gaan jagen. Geeft ons mooi de tijd, om de wettelijk voorgeschreven test sociaal gedrag af te leggen, wat er steeds bij in geschoten is. We hebben half januari een afpraak. En kunnen we in het voorjaar gaan oefenen voor het africhtingbrevet. Tijdens de regelmatige wandelingen en natuurlijk ook tijdens het jagen hebben we voldoende geoefend op markeren en apporteren en zo, dus dat zal allemaal we geen probleem zijn. En we gaan ook rontgen foto's van heupen, schouders en ellebogen laten maken, en een DNA onderzoek laten doen. Dat geeft ons de mogelijkheid om Yron als fokreu te laten gebruiken als we dat zouden willen. En heeft als voordeel dat we zeker zijn dat er met zijn heupen niets mis is.
Dit is alweer het laatste blog verslag over het leven van ons Drents eigenwijsje van het jaar 2013....
Zoals jullie allemaal weten, is ons woefje een schoolvoorbeeld van een Drentsche kroelhond, en dat vindt het vrouwtje helemaal niet erg. Als er dan een fototoestel of gsm of zoiets in de buurt is, levert dat meestal een mooi plaatje op, zoals hier: doorgaan met kriebelen vrouwtje, da's wel aangenaam
Zoals alle trouwe bloglezers weten, heeft Yron ontdekt, dat als hij in de deuropening van de veranda gaat zitten, hij het bewegen van de vogeltjes in de tuin mooi in de gaten kan houden. Er hebben al meer van dit soort foto's op de blog gestaan, maar het blijft leuk om hem zo bezig te zien op zijn karakteristieke 1-bil-zithouding: wat zien ik daar?
Overigens, een andere drenten-liefhebben vertelde ons, dat zijn hond regelmatig met mussen naar binnen komt. We weten zeker dat daar in het huis een echte drent aanwezig is, anders zouden we nog gaan twijfelen. Het vangen van mussen lijkt ons toch meer iets voor de katten, niet voor een hond... Wel weer makkelijk met jagen, hoeft de jager niet eens te schieten, komt de hond gewoon met het wild bij je aangelopen
Tijdens de buitenlandse aktiviteiten van het baasje, zijn de andere gezinsleden de aangewezenen om ons Drents-spring-in-het-veld-je van zijn dagelijkse lichaamsbeweging te voorzien. Tijdens de weken voor de kerstvakantie, was het jongste puppie druk aan het blokken voor zijn examens. En als je dan de hele dag boven de boeken zit, is het wel lekker om een stevig stuk te gaan wandelen. En als het woefje ook nog even mooi wil gaan zitten tegen de ondergaande zon, krijg je het onderstaande resultaat Opschieten met die foto Rik, ik heb daar een fazant gespot!
De baasjes waren aan het winkelen geslagen in den IKEA, en daar is een grandioze aktie gaande, waar voor iedere verkochte knuffel 1 euro naar Unicef gaat. Om hun steentje bij te dragen, hebben ze daarom een nieuw speeltje voor Yon gekocht, het is welliswaar geen familie, maar toch, kwa gedrag komt zo'n varken wel dicht bij een Drent...
en als je dan iets nieuws hebt, moet je het een eind weg van de roedel eens goed bekijken.
De baasjes verwachtten niet, dat dat pluchen geval lang mee zou gaan (en in ieder geval blijft zo'n roze geval niet lang schoon, maar ja, dat zijn ze in het echt ook niet). Buiten verwachting leeft het ding al twee weken, en er is nog niets aan kapot! Degelijke IKEA kwaliteit, zelfs bestand tegen hondentanden LOL lekker zacht ding om je kop op te leggen tijdens het middag dutje...
Rest ons nog om alle bloglezers een geweldig 2014 toe te wensen, met vele spannende honden-gebeurtenissen!
Oeioei, de afgelopen weken is er eigenlijk weinig enerverends gebeurd, en daarnaast was het baasje steeds druk op zondag(avond), en dus is de blog er een beetje bij ingeschoten... Deze week toch maar eens voor gaan zitten om de bloglezers weer uitgebreid informatie over het wel en wee van ons Drents eigenwijsje te geven.
De herfst is volop aan de gang (maar dat hadden jullie zelf ook al wel gemerkt met al die regen, wind en kou), en dan zijn de katten wat vaker binnen te vinden. En wordt er gestreden om de warmste plekjes. Normaal zijn de katten wel op de een of andere manier bij Elise op schoot te vinden, maar als die er niet is, is het kussen van Yron wel een alternatief. En als het baasje er dan ook nog een vetbedje over heen heeft gelegd (voor de stramme spieren van ons woefje na het jagen), dan is dat kussen helemaal de max. Dan is er weinig discusie mogelijk, de poezenbeesten bepalen waar ze willen liggen en ons arme woefje schikt zich.. "en als dan allebei die hak- & blaas beesten op mijn kussen gaan liggen, zit er niet anders op, dan ernaast te gaan liggen op de koude tegelvloer.."
Om Yron tijdens de regenbuien wat bezig te houden, laten we hem allerlei
spelletjes doen. Hersengymnastiek is immers net zo belangrijk als
fysieke beweging. Maar soms is een eenvoudig nieuw bot genoeg voor uren
kauwplezier. "smak smak smek lebber, ik lig hier lekker met mijn botje, ik negeer die kat gewoon"
Yron is er aan gewend (min of meer toch), dat het baasje door de week een paar dagen niet thuis is. Dan is hij altijd extra blij als die baas weer te begroeten is. Gelukkig is het vrouwtje wel altijd in de buurt om mee te wandelen, en knuffelen en kroelen! En uiteraard blijft Yron regelmatig ook een paar uur alleen thuis, of is een van de puppies thuis om voor gezelschap te zorgen. Maar als dan 's morgens vroeg zowel baasje als vrouwtje weg gaan, en maar weg blijven, dan is dat toch wel wat reden voor ongerustheid. "ze laten me toch niet alleen achter?" Als dan de baasje's laat in de middag nog niet thuis zijn, moet je wel bij iedere auto die voorbij komt, voor het raam gaan kijken of ze er al aankomen.... "gelukkig is er zo'n mooi opstapje wat lekker warm is, daar kan ik mooi op leunen om te kijken of ze al terug thuis komen"
De afgelopen weken zijn we steevast op zondag mee gegaan met de plaatselijke groep jagers. Het gaat nog niet zo goed als het baasje en de jagers zouden willen, maar toch, over het algemeen zijn ze wel blij dat ons drentje en het baasje erbij is. Als echte eigenwijs, luistert Yron niet altijd zo goed naar het baasje (zeg maar helemaal niet) als hij wat interessants heeft gezien of geroken. Soms is dat niet zo erg, soms wel, omdat hij dan te ver voor de voorjagers (die hier trackers worden genoemd) loopt, en het wild te vroeg opstoot. Of hij heeft een haas gezien, en is niet te houden maar gaat volle vaart honderden meters ver achter dat beest aan. En behalve dat dat niet de bedoeling is, is het ook wel gevaarlijk omdat zo'n haas ook wel een weg kan oversteken, en ons woefje houdt niet echt rekening met het verkeer . Eenmaal gefocused op iets, hoort Yron de baas en zijn fluit niet eens...
Er bestaat een apparaat, waarmee je je hond op afstand kan corrigeren. Dmv van een halsband met 2 contact punten erin, kan je de hond een stroomstootje geven, zodat zijn concentratie onderbroken wordt. Zo'n teletac wordt ook wel noodrem genoemd, en is bedoeld om in uiterste gevallen in te kunnen grijpen. Aan de ene kant lijkt het het baasje wel een goede manier om Yron te corrigeren als hij niet luistert, aan de andere kant kan het ook averechts werken met een zachtaardige hond als een Drentsche Patrijs. En in ieder geval is het niet iets wat je zomaar kan gaan gebruiken, daar moet het baasje (en Yron) eerst goed mee oefenen onder begeleiding. Nog maar eens over denken, en misschien de kerstvakantie gebruiken om te proberen.
Tijdens het jagen, heeft het baasje het zo druk met opletten wat er allemaal gebeurd, en waar ons woefje mee bezig is, dat hij eigenlijk niet veel tijd heeft om foto's te maken. Zo werd er afgelopen zondag een fazant geschoten, en die viel een eind verderop in het veld. Ons woefje had keurig gemarkeerd, en hij ging op commando als een speer naar de plek waar de fazant neer gekomen was. Binnen no time had hij hem gevonden, en werd de fazant keurig naar het baasje gebracht. Natuurlijk had die toen precies niet zijn foto toestel in aanslag, dus daar is geen beeld materiaal van.
Toch heeft het baasje wel wat foto's tijdens de jacht bezigheden gemaakt, hieronder is ons woefje samen met Kyla in het bos in de bramenstruiken op zoek naar wild. netjes wachten op het baasje
De honden springen over de bramen, of gaan juist er onder door, of er dwars doorheen, alles doen ze om het wild op te sporen.
In het bos is de verwaaiing natuurlijk nog moeilijker, en dus komt er van lussen lopen niet veel. Op commando van het fluitje van het baasje wordt er wel af en toe van links naar rechts gedraaid, maar over het algemeen wordt er in het bos kriskras gelopen. "floot je baasje?"
Eenmaal terug thuis op zondag, is ons woefje steenkapot. Het vrouwtje heef dan altijd wat lekkers te eten, en vervolgens ploft Yron neer om de rest van de avond alleen nog overeind te komen om eens om te draaien ;-) helemaal fantastisch is het dan als ook de haard nog brand, kan je lekker warm slapen
Tenslotte, hieronder een filmpje waar de fanatieke biljartliefhebber beter niet naar kijkt. Tijdens de 75ste verjaardag van Oma werd er in het feestzaaltje een biljartje opgezet. En die bewegende ballen vond Yron duidelijk ook heel leuk...
De week is rustig voorbij gekabbeld, na alle jacht avonturen heeft Yron zich maandag lekker kalm gehouden.... Dat was dinsdag wel anders, toen had hij de wind in de kont! Het vrouwtje had 2 nieuwe plantjes voor in de kamer gekocht, en Yron was binnen no-time met de potjes aan de haal, waar hij vervolgens vrolijk mee aan het spelen was. Kijk maar eens naar het filmpje dat onder aan de blog staat.
Het baasje was afgelopen week wat geschrokken door de eerste nachtvorst van het jaar, hij moest in ieder geval 's morgens de ramen van zijn belgomobiel schoonkrabben voordat hij er mee weg kon. En nachtvorst, daar kunnen de bloempotten die op het terras staan niet echt tegen, en de planten erin al helemaal niet. Dus had hij die 's avonds nog snel even binnengehaald, en in de veranda gezet (of liever: in de serre voor de niet-Belgische lezers ). Nu staan die potten de hele tijd buiten, en dan kunnen de beesten er uiteraard gewoon aan, maar dan wordt er niet naar omgekeken. Maar als ze dan ineens binnenstaan, wordt het interessant. Dus als Mieke dan eens op ondekkingstocht gaat, moet je daar met de grote snuit bovenop staan: "zitten er fazanten in Miek?"
Het vrouwtje had woensdag het baasje verwend met zijn lievelingskost: boerenkool stamppot met rookworst! Voor de Belgische lezers: ja, dat wordt in België aan de konijnen gevoerd, maar in Nederland wordt dat ook door mensen gegeten . En er was een stuk rookworst over, en dat had het baasje donderdag in een van zijn speeltjes gedaan. We hadden het ding in geen half jaar gebruikt, maar Yron kon zich nog heel goed herinneren, dat die klepjes omhoog moesten. "ik weet heel goed hoe die klepjes omhoog moeten om de worst te kunnen pakken baasje, da's geen geheim voor me"
Zondag zijn we opnieuw mee gaan jagen, en alhoewel het 's morgen redelijk goed ging, lukt het 's middags van geen kant. Hij stootte 's morgens twee keer een fazant mooi op (de eerste keer veel te ver vooruit, dus die was weg voordat de jager kon schieten, maar bij de tweede ging hij zelfs netjes een seconde of wat voorstaan), en ging de geschoten fazant ook keurig uit het veld ophalen. Met het ophalen van een aangeschoten eend ging het mis, het beest spartelde hem te veel en Yron weigerde hem te apporteren, hij stond erbij en keer er naar, en kwam vervolgens gewoon terug naar het baasje. Nu snapt het baasje wel dat zo'n spartelend beest niet makkelijk is om te pakken, maar dat is juist een van de redenen om een hond mee te nemen tijdens de jacht. Gelukkig werd er even later wel een eend goed geschoten, en die ging Yron (na de nodige aanmoedigen) wel keurig halen. Na de lunch had hij totaal geen zin meer om naar het baasje te luisteren. In een veld met koolzaad ging hij als een razende naar de andere kant van het veld (hoogst waarschijnlijk had hij iets gezien in de verte), en het baasje kon fluiten en roepen totdat hij eens ons woog (en dat duurt lang hoor...), hij ging lekker door de verkeerde kant op. En dat bleef hij lekker herhalen, als het baasje naar links stond te wijzen ging ons eigenwijsje lekker naar rechts, of naar achter, of veel te ver naar voor, of.....). In een wei was de andere kant als waar het baasje naar toe wilde veel interessanter. En vervolgens liep hij tot 3 keer toe over een geschoten fazant in het bietenveld in plaats van hem te apporten. Toen heeft het baasje de moed maar opgegeven, en zijn we naar huis gegaan. Een niet luisterende of werkende hond hebben de jagers ook niet veel aan. De dag is wel behoorlijk enerverend geweest, de rest van de dag & avond hebben we aan ons woefje geen kind meer gehad "dank je wel baasje, dat ligt lekker, zo'n extra dekentje op mijn kussen, lekker zacht snurken zo!"
We gaan de komende week eens oefenen met een lange lijn in het koolzaad, om Yron wat te laten wennen dat hij korter bij moet blijven.
Als eerste een verslag van de vakantie met het vrouwtje en baasje in het verre Limburg. Het vrouwtje had een heel mooi huisje georganiseerd, met lekker veel velden en bossen erom heen, waar ons woefje naar hartelust kon ronddartelen. Wat hij dan ook met veel overgave heeft gedaan. Uiteraard zijn er ook wat toeristische uitstapjes gemaakt, zo was het vrouwtje nog nooit bij het magische drielandenpunt geweest. Zoals iedereen die er al eens een keer geweest is weet, valt dat eigenlijk behoorlijk tegen. Omdat we buiten de Nederlandse vakanties waren, was er vrijwel niemand, maar gelukkig waren de uitkijk toren en sommige horeca gelegenheden wel open. Dus hebben we eerst de uitkijktoren bezocht, en vervolgens een koffietje met een lekker stuk vlaai gegeten. En Yron mocht de slagroom hebben!
samen met het vrouwtje op het hoogste punt van Nederland
Een andere uitstap ging naar het Duitse Aken. Tijdens de wandeling door het mooie centrum, ontdekte het baasje, dat er een Elise bron is in Aken. Het is niet een grote straal, maar toch, het baasje wilde wel even poseren bij het vloeibare vrouwtje.
Omdat het zonnetje wel lekker tussen de wolken doorkwam, besloten de baasjes een koffietje op een terrasje te drinken. Toen het baasje een beetje schuim van zijn cappuchino met wat koffie op het schoteltje deed, was dat binnen no-time weg. lebber, lebber, lebber, dat bordje kon zo terug de kast in
Al vanaf puppie zijnde, moet Yron helemaal niks hebben van van die grote poppen die soms voor een winkel staan. Zo wilde hij als pup een keer een dierenwinkel niet binnen, omdat er een plastic varken voor de deur stond. Dus toen het baasje bij een Duitse slager een grote koe zag staan, wilde hij Yron nog eens een keer testen. Nou dat is wel duidelijk, dat is er goed in geprent en hoe meer je dan probeert om hem er bij te krijgen, hoe harder hij weg wil, dan kan het baasje VOET roepen wat hij wil
Zoals boven geschreven, waren er rondom het vakantiepark volop velden en bossen om in te ravotten. In de velden zaten behoorlijk veel hazen, en die zijn goed achterna gezeten... In het bos wist het baasje niet zeker wat voor wild er zat, en er zijn nogal wat problemen met vossen in Europa met hondsdolheid gemeld. Nu is ons woefje daarvoor wel ingeent, maar toch maar een beetje voorzichtig aan, en ons woefje niet te ver weg laten gaan, maar goed in het zicht houden. Gelukkig was er ook nog wat tijd, om Yron te laten oefenen met de gehoorzaamheid, bijvoorbeeld in het afliggen: ja kan ik weer opstaan baasje?
Het voordeel van zo'n weekje vakantie is dat de baasjes werkelijk de hele dag bij je zijn, dus da's voor ons Drents kroelhondje een geweldige week. Toen het baasje op een dag weer met al die tassen richting auto ging slepen, moest ons woefje dan ook zeker zijn, dat hij niet vergeten werd. Als je dan voor de deur gaat liggen waar het baasje steeds doorheen wil, vergeet hij je zeker niet..
dit matje slaapt ook wel lekker hoor, en zo weet ik zeker dat ik niet vergeten wordt
Eenmaal terug thuis hadden de baasjes nog een verrassing in petto: de jaarlijkse Drenten strandwandeling. De laatste zondag van de herfstvakantie is steevast een samenkomen van een hele hoop Belgische drentjes en hun baasje op het strand van Blankenberge. Heerlijk zo als die bruin-wit gevlekte woefjes op het strand en in de zee te zien dartelen. zeker in het begin van de wandeling moet de energie eruit, en dus worden de eerste kilometers wel een keer of 4 afgelegd..
Halverwege werd weer de traditionele zelfgemaakte citroenjenever versnapering genoten door de baasjes, samen met een lekker hondenkoekje voor de honden. Ook dit jaar weer prima georganiseerd, waarvoor dank aan het bestuur van de Belgische Drenten vereniging! Onderweg had het vrouwtje lopen vertellen over de plannen, om een tweede woefje bij te nemen, waar zij dan mee kan gaan werken. Erg concreet zijn die plannen nog niet, en dus wilden een paar andere honden ook wel aandacht van haar: vrnl: Eska, Yron, Juta en Heike vinden het vrouwtje alle 4 erg lief
Terug thuis van al dat geren op het strand, moest er lekker gerelaxed worden, en waar kan je dat beter, als bij een van de andere puppies op de bank: stil liggen is nog wat moeilijk, maar zo ligt het wel lekker hoor
Het baasje had van Etienne geleerd, hoe je zelf pasta kan maken, en zaterdag avond werd het gezin vergast op spaggetti a la Hendrika. Tijdens het maken van de pasta was Yron niet weg te slaan, gelukkig viel het kwijl op de tegels van de keukenvloer en is niet in de pasta beland... Baaaaasjeeee, wanneer krijg ik nu wat?
Gelukkig was er nogal wat spagetti over, en dus kreeg Yron ook een beetje: ik moest er wel lang op wachten, maar het is heel lekker baasje, geef me nog maar wat meer..
Slaaphoudingen zijn nog altijd heel vertederend, zeker als Yron en Bob naast elkaar in tegengestelde richting liggen: snurk, snor, snurk, knor, ronk
Afgelopen zondag zijn we weer de hele dag met de jagers mee gegaan, en Yron heeft opnieuw ontzettend veel plezier gehad (en het baasje ook). We zijn deze keer uit de mais weggebleven (die was ook al voor een groot deel gerooid), maar het heeft natuurlijk afgelopen week ontzettend veel geregend, dus de velden lagen er erg nat bij. Zeker in wat lager gewas, zoals bieten en gele mosterd (het baasje denkt dat dat in Nederland koolzaad genoemd wordt), werd vol geestdrift gezocht naar gevogelte, samen met een andere hond, Kyra, een kleine munsterlander. Ze gingen redelijk mooi in kruisende slagen naast elkaar door het veld, soms wel een beetje te ver van de jagers, maar dat mocht het resulaat niet drukken. Beide honden hebben regelmatig fazanten en patrijzen opgestoten, en als die afgeschoten werden, ook keurig geapporteerd.
in akie in de gele mosterd, goed met de neus omhoog om de verwaaiing op te pikken
Kyra is al wat volwassener en heeft meer jacht ervaring, en blijfd dus beter voorstaan als Yron. Als hij een spoor of luchtje oppickt, gaat hij er direct achteraan, zonder de jager de kans te geven, dichterbij te komen. Door ervaring zal hij dat wel leren (als het wild maar steeds opvliegt, zal hij zich op enig moment realiseren dat hij steeds met lege poten achterblijft, en volgens trainer Johan Kraay zal hij er dan rustig naartoe gaan.). Ook deze zondag heeft zijn neus weer overuren gemaakt, en het hoppen door de natte velden was behoorlijk vermoeiend. Toch bleef ons woefje tot het einde van de dag enthousiast zoeken naar wild.
aan het eind van het veld met de jager mee
wat ruik ik daar
Hier staan we te wachten tot er geschoten wordt, in de schaduw van een aantal bomen zodat het overvliegend wild ons niet ziet: baas en hond "en profiel"
En als er dan verderop in het veld een eend neerkomt, markeert Yron die keurig, en brengt hem bij het baasje Dat beest is nog warm baasje, maar wel dood hoor!
Aan het eind van de dag is ons woefje dan volledig uitgeteld. Volgende week zondag gaan we weer mee, kijken of het weer beter gaat!
Na de jachtinspanningen van vorige week zondag was ons wafje maandag niet echt veel voorruit te branden. Lekker rustig liggen was de boodschap! Gelukkig was dindag zijn spierpijn vermoedelijk weer over (en ook bij het baasje...) en kon hij mee helpen toen het baasje aan het snoeien sloeg in de tuin. Yron heeft zoals een goede hulphond betaamd alle takken keurig door de tuin heen verspreid. Alleen bij de heggenschaar bleef hij mooi uit de buurt, dat vond hij maar een vreemd ding.
Toen het baasje later in de middag even bezig was aan de eettafel, lag Yron heerlijk naast hem te dromen: mijn dekentje lekker opgerommeld, dan lig ik het lekkerste
Uiteraard is onze drent ook een echte drent, en haalt dus allerlei ondeugendheden uit. En als hij dan iets heeft uitgevreten, gaat hij meestal ergens op een van zijn vaste plekjes liggen, zoals bijvoorbeeld onder de struiken achter in de tuin: ik?, ik ben de onschuldigheid zelve, ik lig hier gewoon lekker, ik deed niks!
Volgens het baasje hebben we nog meer van dit soort foto's op de blog staan, maar hij is nog altijd leuk: met het koudere/nattere herfstweer neemt Mieke regelmatig zijn bench in gebruik. "En dan weet ikniet hoe je die eruit krijgt, zelfs als ik zenuwachtig voor de bench op en neer ga staan miepen, blijft ze gewoon liggen." Maar erbij gaan liggen doet hij niet, hij staat net zo lang te zeuren totdat eens van de baasjes die poes uit de bench jaagt, waarop Yron steevast met een grote zucht in zijn nestje kruipt. en als het baasje dan heel gemeen wat hondesnoepjes naast Mieke gooit, pakt hij ze vlug, voordat dat poezebeest ze zelfs maar ziet.
Afgelopen weekend hebben we aan de kust door gebracht, waar de baasjes een feestje georganiseerd hadden in een strandpaviljoen. Dat vond onze spring-op-het-strand geweldig, hij mocht vrij het strand op, en weer terug, en weer naar het strand. Zelfs in het donker is het leuk om aan de golfbrekers te snuffelen. Als kers op de taart bleven er ook nog overnachten, en dus mocht hij bij de baasjes op de kamer slapen. Het baasje had zijn dekentje aan het voeteneind van de bedden gelegd, en aangezien Yron de hele dag & avond druk was geweest, heeft hij werkelijk de hele nacht aan een stuk door geslapen. Zelfs het terugzetten van de klok werd mooi verwerkt, hij vond pas rond 8;30 uur in de ochtend (dus voor zijn interne klok 9:30 uur) dat het welletjes was, en of de baasjes wel eens een keer wakker wilden worden. leuk wakker worden zo met zo'n uitzicht
Maar toen wilde Yron ook echt wel naar het strand, gelukkig vond het baasje zijn kleren en schoenen snel en waren we binnen no-time op het strand.. Waar het baasje ontdekte dat de luchten en zee werkelijk fantastisch fotogeniek waren, en dat zijn foto toestel nog bij het vrouwtje op bed lag... Er stond een hele harde wind, en zo in de ochtend hadden we het hele strand voor onszelf: behalve een paar meeuwen was er niemand! Jammer dat er geen foto's van voor de blog zijn... Wel lekker zo, een uurtje rennen (wandelen voor het baasje) voor het ontbijt.
Bij terug komst ging het baasje ook nog eerst douchen, en dan ga je daar maar vlak bij liggen: lekker kleedje ligt er voor die douche, daar kan ik ook even bijkomen van het rennen op het strand.
Komende week gaan we op vakantie, en zondag de jaarlijkse drentsche verenigings strandwandeling, waarvan volgend weekend weer verslag!
Het baasje was afgelopen week de hele week thuis, met zijn verkoudheid en hoest was het niet verstandig om buitenshuis te gaan werken. Gelukkig kan hij veel vanuit zijn kantoortje thuis doen. En daar heeft Yron ook een lekker kussentje liggen, dan kan je heerlijk aan zijn voeten liggen terwijl hij met dat computerding bezig is.. Het vrouwtje was wel duidelijk minder in trek, tenzij ze met iets van eten bezig was, dan is Yron steevast in de keuken te vinden...
En als het baasje dan even weg is, dan kan je heel mooi voor het raam gaan staan kijken wanneer hij terug komt: joehoe, ik ben hier hoor!
Vorige week had de plaatselijke jager gevraagd, of we niet eens mee wilden gaan, en dat wilden we wel. Zondag was het zover, kon Yron al wat hij het afgelopen 1,5 jaar geleerd had eindelijk in de praktijk brengen. In alle vroegte (althans, voor het baasje is zondagmorgen 9 uur vroeg...) werden we ontvangen met koffie, en na een kennismaking en uitleg gingen we met 5 jagers en 7 voorjagers op pad. Terwijl de jagers zich tactisch opstelden bij de locatie waar we waren, gingen de voorjagers vanaf de andere kant door weien, mais- en bietenvelden, volgeregende veldweggetjes, en over of onder prikkerdraad door, richting de jagers. Bedoeling was de fazanten en patrijzen op te jagen en ze zo af te kunnen schieten. Er werd niet altijd met de windrichting mee gedreven, en ons woefje was dan duidelijk in verwarring. "Ik loop met de wind mee, zo ruik ik niks!". Hij wilde dan de andere kant op lopen, maarja, het baasje ging daar niet naar toe.. Wanneer we op een veld tegen de wind inliepen ging hij wel mooi lussen maken. Dwars door een maisveld was wel te moeilijk, daar zijn zoveel sporen van van alles aan wild, en is er geen verwaaiing, ons woefje vond het wel leuk om door die mais heen te springen, maar veel toegevoegde waarde had hij daar niet. Om 11 uur mocht Yron voor het eerst een geschoten fazant gaan opzoeken.
En dat deed hij met verve, hij bracht hem keurig bij het baasje.
Na de lunch besloten de jagers om het teveel aan hazen wat terug te brengen, en gingen we naar een groot grasveld waarvan ze dachten dat er veel hazen in schuilden. Opnieuw kon ons woefje zich helemaal uitleven, en met mooie lussen ging hij door het veld. Omdat een haas natuurlijk niet kan weg vliegen maar het op een lopen zet, ging Yron wel steevast achter de haas aan. Het baasje heeft de raad van Johan van vorige week geprobeerd op te volgen, flink komplimentjes geven bij het opstoten van gevogelte, negeren als hij achter een haas aanzat. Apporteren van zo'n geschoten haas is overigens wel een heel karwei, zo'n beest is behoorlijk zwaar in je bek. Apporteren ging dan ook met veel moeite, en zeker niet van harte.
Later op de dag werd er nog op eenden geschoten, en een van de eenden leefde nog toen hij op de grond terecht kwam. Yron markeerde de eend mooi, en ging er in volle ren op af. Maar toen hij bij het beestje kwam, en het nog met zijn pootjes wat lag te stuiptrekken, wilde Yron hem niet apporteren. Pas toen het beest stil lag, en na veel aandringen van het baasje werd de vogel aan een vleugel gepakt en richting baasje gesleept. Heeft het baasje weer van geleerd even te wachten met apporteren.
Aan het eind van de dag was Yron duidelijk bek-af, na een hele dag rennen in het veld was zijn potje energie duidelijk leeg. De jagers hadden nog een wild-diner voor alle deelnemers, maar dat heeft het baasje vriendelijk afgeslagen, en om 6 uur waren vermoeide baas en nog vermoeidere hond weer thuis. Na allebei lekker gegeten te hebben, mocht er samen met het baasje uitgerust worden op de bank: en zo met je kop op de schoot van het baasje lig je heerlijk. Kan hij TV kijken terwijl ik nog droom van fazanten en patrijzen.
De hele avond heeft ons woefje niet meer bewogen , behalve 's avonds nog even met stijve poten gaan plassen in het perkje aan de overkant van de straat... "Snel weer terug naar mijn kussentje baasje".
Jammer genoeg had het baasje wel een telefoon met een camera erin bij, maar als de batterij leeg is kan je daar niet veel mee... Maargoed, over een paar weken mogen we weer mee, dus dan opnieuw een poging om wat foto's te maken..
Yron is de week rustig en zonder al te veel kattekwaad doorgekomen. Toen het echt herfstweer werd, en het vrouwtje lekker de haard aangestoken had, heeft Yron lekker op zijn kussentje voor die haard liggen slapen: snurk, snurk, ik lig hier lekker warm
Zoals al in eerdere blogs verteld, zijn we afgelopen zaterdag naar een veldwerk workshop in St Gillis Waas geweest. Jachthonden opleidingscentrum KC de Wieltjes had expert Johan Kraay uitgenodigd om aan een aantal beginnelingen wat kneepjes van het vak over te brengen. Het was vrijdag echt hondenweer, en het baasje was met een flinke verkoudheid van zijn werk thuis gekomen. Heel even had hij het idee om de workshop af te zeggen, maar gelukkig voelde hij zich zaterdag ochtend beter, en werd er de hele dag droog weer voorspeld door de Belgische meteorologen, dus zijn we, met een hoop chemicaliën in neus en buik van het baasje, toch afgereden. En daar hebben we geen spijt van gehad.
Na een hartelijke ontvangst met koffie en thee, en honden die even vrij met elkaar kennis mochten maken, begon Johan met een stuk theorie, waar hij met een aantal video filmpjes de basis beginselen van het werken in het veld uitgelegde. Vervolgens zijn we naar een landbouw gebied gereden, waar velden met verschillende gewassen te vinden waren. In een bietenveld werd eerst gekeken, hoe de honden reageren op pluim-wild. Met een duif in een werpkistje, werden de honden een voor een wat bekend gemaakt met voorstaan en opspringend gevogelte.
hier krijgt het baasje uitleg van Johan wat hij moet doen
en hier zijn hond en baas op zoek naar de duif
Vervolgens gingen we verder in het veld op zoek naar fazanten en/of patrijzen. Het was een plezier om te zien, hoe Yron zijn aangeboren jachtinstict in de praktijk bracht. Hij ging mooi recht op de wind lussen maken van links naar rechts en weer terug, met zijn kop mooi boven de bieten om de verwaaiing goed te kunnen ruiken. Het baasje hoefde maar een keer met zijn hand te wijzen en andere richting uit te lopen, en Yron ging mooi mee en als een volleerde jachthond naar de andere kant van het veld. Alleen het voorstaan ging nog niet zo goed, na hem geroken te hebben, ging hij direct naar de fazant, terwijl hij eigenlijk eerst moet wachten totdat de voorjager bij hem is, en de jager zijn geweer in aanslag kan houden. Daardoor ging het opstoten te snel, en als dat te ver van de jager gebeurd, heeft die natuurlijk geen kans om te schieten. Volgens Johan kan dat ook niet dat een jonge/onervaren hond dat gelijk goed doet, hij moet leren, dat er direct achteraan gaan alleen maar tot gevolg heeft dat het wild ongehinderd weg fladdert. Dat kan een hele tijd duren voordat de hond in de gaten heeft dat hij beter stil kan blijven en er langzaam naar toe moet gaan. Zijn advies was dan ook om veel te oefenen in het veld.
Ook Manuela, die we kennen van de Belgische Drentenvereniging, was er met Jarno. En als er dan drinken uitgedeeld wordt, kan je best met zijn tweeen uit dat bakje lebberen: hoezo, dat kan niet, twee reuen zo bij elkaar, het kan wel!
Aan het eind van de dag hebben we nog een evaluatie gedaan, en kreeg het baasje een fiks compliment van Johan: "ik vond jouw hond geweldig vandaag, ik heb echt van hem genoten!" . Moe en voldaan zijn we terug naar huis gegaan, waar Yron de rest van de avond voor pampus in zijn bench heeft gelegen. Zondag de hele dag regen, dus we hebben met die droge zaterdag echt geluk gehad!
Als kers op de taart had de plaatselijke jager zaterdag middag een berichtje op het antwoord apparaat achter gelaten, met de vraag of het baasje volgend weekend zin had om mee te gaan met de eerste jacht op gevederd wild van het seizoen. Kunnen we gelijk het geleerde in de praktijk brengen. Waarvan volgende week verslag.
Ons woefje heeft de afgelopen 2 weken wat minder spannende beweging gehad, en dat is wel te merken aan zijn onrustige gedrag thuis. De jachttrainingen zijn afgelopen, en helaas, het vrouwtje een probleem met haar voet opgelopen tijdens de laatste africhtingsproeven wedstrijd, en heeft daarom met haar been in het gips gezeten. En met krukken en gips aan je been gaat het niet zo gemakkelijk om een wandeling in het veld te maken... En als dan het baasje ook nog niet thuis is vanwege zijn werk, dan blijft het uitlaten beperkt tot aan de lijn en in het dorp. Wel lekker is het dan, dat het vrouwtje de hele dag bij je is om te kroelen, dus daar is ons woefje niets aan tekort gekomen. En het vrouwtje had wel wat vervangende spelletjes verzonnen, zoals het verstoppen van verschillende speeltjes in de tuin. Die allemaal zoeken is ook heel leuk.
En als je dan al weer mee naar het strand mag, is het natuurlijk feest. Zeker als er andere honden zijn om mee te spelen. lekker springen samen met een Rodesian Stripeback, ik kan er geen genoeg van krijgen
Het baasje vond dat Yron wat groezelig was, en naar het veld stonk, dus hij had het idee dat het wel lekker was voor Yron om een beetje in de zee rond te poedelen. Eerst werd er niet verder gelopen dan elleboog hoogte en werd er wat zenuwachtig getwijfeld om verder te gaan vanwege de golven, maar ja, die apport ligt toch echt een eind verder, en dan maar dieper het water in... En als je hem dan te pakken hebt, gauw terug zwemmen, en direct het water uit om dat ding naar het baasje te brengen: ik nat, jij zo ook baasje...
Yron heeft nog altijd een hekel aan het vasthouden, hij is zijn apport het liefst zo snel mogelijk kwijt. Dus dan even oefenen, met een bootje op de achtergrond wordt dat nog een mooie foto ook: bluuh, dat ding smaakt vies, mag dat nog niet uit mijn bek?
Van zand is Yron minder vies, het hindert hem helemaal niet dat zijn neus helemaal vol zit waar moet ik kijken baasje, achter je?
Van de zomer hebben we een nieuw vliegengordijn in de veranda opgehangen, en Yron heeft ontdekt, dat als je daar achter gaat zitten, je van buitenaf nauwelijks te zien bent. Een soort van camouflage dus. En dan is het leuk om de katten te zien aankomen, en dan ineens vanachter dat gordijn te springen. We hebben al een aantal keer geprobeerd, dat te fotograferen, maar iedere keer als Yron de camera ziet, is het moment weg en staat hij kwispelend bij je.
hier lukte het nog net om een foto te maken voordat hij omdraaide
Zondagmorgen was het gras wat vochtig, en was het baasje zijn fiets aan het schoonmaken. En dan is het lekker, om precies in die plek waar het baasje wat ontvetter had gemorst in het gras te gaan liggen draaien.. Lekker vettig aan je kop. Grrrr....
een foto door het raam, dus jammer van de reflecties, maar die kop is een slechte foto waard: "ik doe toch niks, dat spul wat het baasje daar in het gras heeft gemorst ruikt gewoon lekker"
Zondagmiddag zijn we in het veld wat gaan trainen, en het baasje had een veld met koolzaad in aangroei gevonden. Kan weinig in kapot, en wordt over een maand toch omgeploegd. Ons woefje kon de apport steevast goed vinden, ook toen het baasje het moeilijk maakte, door Yron af te leggen, en helemaal aan de andere kant van het veld 2 apporten weg te leggen. Terug bij Yron, wist die nog precies waar die lagen en ging ze keurig een voor een halen.
van zo'n middag wordt je wel moe, dus dan kan je lekker ontspannen op je kussentje die rest van de middag snurken!
Zoals de trouwe lezers zich nog kunnen herinneren, heeft Yron samen met het vrouwtje meegedaan aan de jachthondenproeven in Merkem op 8 september. Dat het lekker weer was die dag blijkt wel uit de twee foto's hieronder: hier zijn ze onderweg naar de jammerlijk mislukte apport uit het water
vlnr: Elise met Yron (maar die herkenden jullie vast al wel ), Anniek met Ixina en Ingrid met Jora
Onze woef leek de afgelopen week constant honger te hebben. Alles wat maar te eten lijkt gaat naar binnen. Het vrouwtje vroeg zich af of de beker waar we de porties brokken mee afmeten misschien gekrompen was in het vaatwasmachien. Als de katten 's avonds eten krijgen, mag Yron meestal het zakje uitlikken, maar deze week was dat niet genoeg. In navolging van zijn vriend Lando (die een pan van tafel af wist te jatten), was hij zover de aanrecht op gekropen, dat hij bij het bakje van Bob kon. Die moest maar opzij, terwijl Yron lekker zijn bakje vlees naar binnen stond te werken
mmmm, lekker Bob, dank je wel dat je opzij bent gegaan.
Op zaterdag kon het baasje eindelijk het gras maaien, en dat was dringend nodig. Na de maaibeurt, kon Yron lekker gaan liggen rollen in dat vers gemaaide gras. Hij was eerder op de dag al met het baasje in het veld geweest, dus na die rolbeurt zag hij behalve bruin en wit ook zwart en groen. Vrouwtje weer erg blij! Na een tijdje ging hij in jachthouding staan en had vervolgens iets te pakken. Jawel: onze grote jager had een vlinder te pakken weten te krijgen. schijnbaar kriebelde het spartelende beestje te veel in zijn bek om te apporteren, want hij liet hem steeds los. Uiteindelijk is die arme vlinder in de maag van ons woefje terecht gekomen
Het baasje is vorige week een hele week weg geweest naar het verre Canada, inclusief het weekend. Dat was wel erg lang weg, zowel voor baas als hond. Gelukkig had het vrouwtje goed getraind met Yron voor de africhtingsproef, die JAC Orion georganiseerd had in Merkem (in de Westhoek aan de kust). Het vrouwtje moest heel vroeg vertrekken, en na 2 uur rijden mocht Yron aan de slag. Helaas ging het opnieuw fout bij het kort apport uit het water, waar Yron zijn eend keurig ging halen, maar toen de moeilijkst mogelijke weg terug koos en vervolgens ook nog de eend eerst tegen de grond gooide, zich lekker uitschudde en toen pas de eend naar het vrouwtje ging brengen. Net als vorige proef ook nu weer een nul op dit onderdeel, en dus ondanks voldoende punten weer geen africhtingsbrevet. Er zijn foto's gemaakt, maar die zijn nog niet beschikbaar. Misschien later.
Het baasje eenmaal terug thuis, was Yron niet meer bij hem weg te slaan. Gelukkig had het baasje ook wat tijd, en was er tijd voor een lekkere strandwandeling. die schelpen doen zeer aan mijn poten, daar loop ik niet graag op, hier in het water in de modder is het beter...
Bootjes kijken die de Schelde afvaren:
Er liggen op het Sloestrand (bij de haven van Vlissingen) 2 betonnen boten op het strand, die bij laag water boven komen. Daar valt vanalles te snuffelen, en kan je ook leuke foto's maken:
Tijdens een van de wandelingen thuis was het baasje richting een gebied gelopen, waar nog veel mais op het veld stond. Al na 50 meter los schoot Yron het mais in, waar even later een fazant uit op fladderde. Mee dat het baasje met zijn fluitje in zijn mond stond om Yron bij zich te laten komen, kwam hij al terug het mais uit, met een jonge fazant in zijn bek. En die kwam hij keurig apporteren naar het baasje (voor zitten, het wild aanbieden, keurig los laten op het commando "los"). Het beestje leefde nog volop, er was (zoals bij een goede jachthond betaamd) niets aan kapot gebeten, maar het was uitsluitend flink geschrokken. Het baasje heeft het beestje maar in de zijkant in het gras gezet, en Yron uitgebreid beloond. Omdat er verderop weer fazanten wegvlogen, heeft het baasje Yron maar aangelijnd. Vermoedelijk zijn die vogels uitgezet door de jager, om er in het najaar op te kunnen jagen. De jager, die het baasje in het voorjaar nog ontmoet had, heeft overigens gebeld, of het baasje nog geinteresseerd was om mee te gaan jagen. "Ja natuurlijk, graag", dus nu staan we op de lijst van honden om op te roepen voor de volgende jacht.
Zondag was het oudste puppie jarig. De week daarvoor had hij nog gezegd: "als ik iets op mijn kot wil ophangen, moet ik altijd gereedschap van thuis mee nemen; misschien handig om een hamer en wat schroevendraaiers daar te laten", en dat was niet tegen dovemansoren gezegd. Het baasje kon zich eens lekker uitleven bij de bouwmarkt, en had een gereedschapskist met basis materiaal bij elkaar gezocht. Het vrouwtje vond het wel leuk om dat allemaal apart in te pakken En Yron mocht alle pakjes een voor een aan het oudste puppie aangeven, wat hij maar al te graag deed:
De herfst lijkt wel begonnen, en ons woefje is steevast lekker nat als hij thuis komt van het uitlaten. Gelukkig laat hij zich netjes afdrogen, maar toch, dat natte hond gebeuren in huis was voor de baasjes nog niet echt nodig. De zomer had nog even mogen duren
Oeioei, uw blogschrijver had al weken geen blog meer geschreven... Tijdens de vakantie was er nauwelijks internet op de camping, behalve vlak bij de receptie. Maar toen ging het internet-licht helemaal uit na een flinke onweersstorm, de campingbaas heeft een week zonder telefoon en internet gezeten (maar als echte Fransman maakte hij zich daar niet zo druk over). En de zondagen na de vakantie was er steeds wel een ander excuus om geen blog update te doen. Vanaf nu weer beterschap, iedere week weer een update over het reilen en zeilen van het Drenten leven. Overigens, vanavond zijn er nog twee bloggen hieronder verschenen, met vakantie foto's, dus gewoon even naar beneden scrollen om nog meer te lezen!
Toen het vrouwtje Yron afgelopen week op een avond voor het slapen gaan nog even uit ging laten (gewoonte van iedere avond net voordat we naar bed gaan nog even een frisse neus), stond hij ineens neus aan neus met een egel. Dat beest was duidelijk de weg kwijt, het is nog geen najaar/winter, en hij was al in de tuin op zoek naar een plekje om te slapen. Uiteraard, groot dierenhart als het vrouwtje heeft, is er een schaaltje kattenvoer weggezet, maar dat stond er de volgende ochtend nog... De egel hebben we daarna niet meer gezien, die zal wel pas over een paar maanden weer terug opduiken.
In Juni had Yron al een keer mee gedaan aan een africhtingsproef (zie de blog van 2013-06-30), en volgende week is er opnieuw zo'n proef. Helaas is het baasje die dag (week) voor zijn werk naar de andere kant van de wereld De baasjes toch wel graag een brevet willen hebben (Yron zelf is niet zo geinteresseerd in zo'n stuk papier, de proeven zelf zijn veel leuker om te doen). Daarom hebben ze afgesproken, dat het vrouwtje de proeven gaat afleggen. En dus zijn de laatste trainingen in Heurne door het vrouwtje gedaan. Zolang het baasje niet in de buurt is gaat alles goed, maar wee gebeente als Yron het baasje in het vizier krijgt, dan wil hij perse naar hem toe. Dat zal dus komende zondag niet zo'n probleem worden
De gehoorzaamheids proeven zijn allemaal geen probleem, dat doet Yron uitstekend. Hier is het vrouwtje zich aan het afvragen hoe dat achtje ook al weer moest, terwijl Yron keurig met haar mee loopt (en mooi verkeerd mee liep, is dat nog eens goed volgen!).
Uit het water komen met apport is een ander paar mouwen, daar wil hij
nog wel eens zich eerst lekker afschudden voordat hij de apport naar de
voorjager brengt. Dus ook dat moest geoefend worden.
hier zijn ze onderweg naar de zwemplek, en stond het baasje de boel aan de overkant om zeep te helpen met zijn gefluit.
Wat er uit het water gehaald moet worden is eigenlijk niet zo belangrijk, Yron gaat keurig netjes direct het water in, en zwemt keurig naar de apport, en weer terug:
En klimt dan zonder aansporingen nodig te hebben weer uit het water (en die oever is best hoog en glad)
Om dan vervolgens het vrouwtje lekker nat te spetteren door te vroeg te gaan schudden
Tijdens het vrij lopen, had meneer het baasje gezien, die een eind verderop op de dijk met zijn foto toestel stond. En eenmaal gezien, was het een streep door de prikkeldraad heen richting baasje.... Ik heb je wel gezien hoor, als ik omhoog spring kan ik echt niet om je heen kijken! Ik kom eraan hoor
Een stukje van de camping, is door de plaatselijke gemeente een turfafgraving omgetoverd in een mooi stukje natuur. Aan de achterkant werd het reservaat afgebakend door een klein riviertje, waar het baasje ging oefenen met Yron op het commando "over"'. In het reservaat zelf mocht gevist worden in de poelen die ontstaan waren door de turnafgravingen, en na 6 uur 's avonds mocht Yron er vrij rondlopen. Mensen mochten er niet zwemmen (zo diep was het ook allemaal niet), maar Yron is toch wel een aantal keren zo'n poel ingesprongen.
lekker water baasje, kom je er ook in?
Omdat de bodem van die poelen nog altijd van turf waren, en ons woefje dat lekker omwoelde, kwam hij er meestal lekker zwart uit: Dus dan moesten we weer terug naar de rivier om mijn vacht weer schoon te zwemmen, lekker nog een keer erin!
Yron is een staande jachthond, die normaal het wild moet aanduiden door stokstijf stil te blijven staan. Nu gaat hij er meestal direct achteraan, maar soms blijft hij vol aandacht en gefixeerd staan. Zoals hier, waar hij een waterhoentje in het vizier had:
Ongetwijfeld ondersteund door een hele berg subsidies, hadden de beheerders van het natuurpark een aantal bruggetjes over de poelen gemaakt, zodat je goed zigzaggend door het park kan lopen. Tijdens de ondergaande zon was dat dan wel een mooi plekje om een portret foto te maken:
Geen vakantie kompleet, zonder een foto met z'n allen erop: hier staan we voor de katadraal van Seés, een stadje waar we onderweg terug naar huis een dagje zijn blijven staan, omdat het er zo mooi was.
En behalve een katedraal was er ook een prachtige baseliek in Seés, die aansluitend aan een basisschool gebouwd is. Aan de buitenkant niet zo spectaculair, aan de binnenkant des te meer! Als je ooit in Haute-Normandie passeert, die baseliek zeker niet overslaan. Uiteraard mocht Yron niet mee naar binnen, dus die moest buiten wachten op zijn baasjes: Vind ik niet zo erg hoor, die stenen zijn lekker koel, dus ik wacht wel even
Hierbij wat foto's van ons drentje op vakantie in de Dordogne in Frankrijk. We zijn met de caravan gaan kamperen, en dat witte huisje voor de deur thuis kent hij wel, dus dan staat hij te springen om mee te mogen. Zoals andere jaren, namen we de tijd voor de heen reis. Het baasje wil niet gaan stressen in de auto, en is het gehobbel met die caravan achter zijn auto na een uur al beu, dus na een paar honderd kilometer wordt de caravan ergens op een camping gepoot, en zitten we lekker te genieten van een glaasje wijn. Ons woefje vind dat helemaal niet erg, hij vind dat slapen in de bench in de auto helemaal niet erg, maar lekker los rondspringen is veel leuker.
mag ik binnenkomen?
en mag ik nu weer naar buiten?
Een paar jaar terug is Elise helemaal verliefd geworden op een ezeltje (nee, da's niet het baasje), en dus had ze een sticker van een ezel achterop de caravan geplakt. Die sticker is het teken van een of andere Franse provincie, maar dat is de blogschrijver even vergeten... Dit jaar stond er opnieuw een ezel in de buurt van de camping, en toen die aan het balken was, werd de sticker op de caravan eens goed bekeken: "dat ding kan toch geen geluid maken?"
Ondanks dat het heel warm was daar in de Dordogne (tussen de 33 en 36 graden), hebben Yron en het baasje behoorlijk wat kilometers gewandeld (nou ja, het baasje gewandeld, Yron gesprongen, op- en neer gerend, gesnuffeld, en zo voort). Meestal in de vroege ochtend, of in de late avond, als het wat koeler was en de zon niet zo heftig scheen. De camping stond midden tussen de zonnebloemen, en daar kan je lekker tussendoor rennen. Een keer was hij zeker 500 meter verderop (op de foto helemaal van onder), maar kwam keurig terug op het fluitsignaal van het baasje gelukkig wil het baasje dan een foto maken, zodat je even kan uitrusten van die lange ren
Vanwege het warme weer, hebben we een aantal keren de dag doorgebracht aan de rivier de Dronne, en daar kan je lekker in zwemmen.
lekker afkoelen samen met het baasje
En na het zwemmen is het lekker op drogen in de wind:
en als het vrouwtje dan ook nog voor ijs zorgt is het feest kompleet:
dan kan je vervolgens gelukzalig gaan liggen uitbuiken:
Yron gedraagt zich altijd voorbeeldig als we een stadje gaan bekijken, hier zijn we bij het klooster van Brantome, en daar stroomde een rivierje waarop gekajakt werd. En dat moest uiteraard even bekeken worden: wat zijn jullie daar aan het doen?
Behalve zonnebloemen, stonden er bij de camping ook een aantal maisvelden en links en rechts wat koren. Uit het koren moest Yron uitblijven (korenhoppen veroorzaakt nogal wat schade, en dat vind de boer vast niet fijn). Maar tussen het mais is het ook lekker. Daar kan je net zoals tussen de zonnebloemen, heerlijk tussendoor rausen, op zoek naar konijntjes en/of muizen. Op een dag zat er een stuk mais vast in zijn riem, dat is de enige keer dat hij het mais kapot heeft gemaakt...
En als het koren gedorst is, dan kan je wel in dat veld springen en vliegen, maar ja, dan is er niet zo veel aan natuurlijk....
Ook met het vrouwtje is het goed zwemmen, alhoewel Yron hier met zijn apport terug onderweg naar het baasje is. We hadden een spik-splinter-nieuwe dummie bij, met een fazantenvel erom heen, en Yron was wild van dat ding. De fransen rondom ons heen vonden het maar een vreemd ding, ze dachten zelfs dat het baasje met een echte fazant aan het gooien was
Sommige Franse gemeenten doen erg veel moeite om hun dorp vol met bloemen te krijgen (ville fleurie noemen ze dat dan). En gelukkig wilde Yron wel een keer op de foto tussen de bloemetjes. Er is geen bloem gesneuveld!
En na het zwemmen in die Dromme, moet je natuurlijk uitrusten. En wat is er dan lekkerder, om dat dicht bij het vrouwtje te doen. Wat 36 graden, ik leg mijn kop gewoon op jouw been.
Introductie Deze blog gaat over Yron Nynke van de Bezelhonk, onze Drentsche Patrijshond. Met de blog willen we iedereen die geinteresseerd is op de hoogte houden van alle reilen en zeilen rondom Yron. We dateren de blog met regelmaat op, dus kom geregeld eens kijken!
