Weer al een
maand voorbij. Het einde van mijn mandaat nadert maar gelukkig lijkt het
actieplan voor de politiehervorming toch af te raken. Zo zal ik toch een klein
steentje bijgedragen hebben aan een enorm project. De laatste weken hebben we
intens gecijferd. Berekenen wat de installatie van een performante politie gaat
kosten in een enorm land waar je van nul moet beginnen is geen kleintje. Het totaalbedrag is om achterover te vallen. Het is dan ook nodig om een mini versie te maken van prioritaire projecten om de partners (lees geldschieters) niet onmiddellijk af te schrikken.
Op sportief
vlak niet veel positiefs te melden. De finale van het squash tornooi verloren, een
tenniselleboog overgehouden aan mijn poging om te leren tennissen en een tijdje
niet kunnen zwemmen wegens een stomme val tijdens het lopen.
Vanavond
film, deze week is het weer festival van de Europese film en daar moeten we van
profiteren.
Na het
nieuws van vanmorgen ben ik blij dat ik binnenkort nog even naar huis kan komen
voor op 8 juli definitief terug te keren.
Ik ben nu
reeds een jaar in Kinshas, zeker de laatste maanden is het
voorbijgevlogen.Onder lichte drang van
mijn collegas heb ik gevraagd om nog enkele maanden langer te mogen blijven. Ook al heb ik nog geen officieel antwoord
gekregen, vanaf morgen zal de verlenging de facto ingaan. Einde missie nu
voorzien op 30 juni.
Enkele
weken geleden ben we een medaille gekregen. Niet dat we daar iets bijzonder voor moesten
gedaan hebben, blijkbaar is gewoon aanwezig zijn genoeg. Het was wel een grootse ceremonie waarvoor we
twee maal hebben gerepeteerd om terug in de pas te kunnen lopen. De eerste minister, verschillende ambassadeurs
en andere hoogwaardigheidsbekleders waren aanwezig, mijn medaille werd
overhandigd door onze nieuwe Belgische ambassadeur Dominique STRUYE de SWIELANDE.
Maar veel
belangrijker was de volgende dag, toen ben ik vertrokken voor mijn fietsreis in
Zuid Afrika. Na maanden zonder fiets was
het echt genieten, de liters zweet en de zadelpijn heb ik er graag bijgenomen.
Deze keer heb ik de omgeving van het Krugerpark bezocht. Acht dagen fietsen en
twee dagen safari met verblijf in prachtige lodges met ongelooflijke
uitzichten. Een echte verademing na de
drukte van Kinshasa.
Maar nu dus
terug aan het werk, met de drie (eigenlijk maar twee en een half want in juni
kom ik nog eens op vakantie) maanden extra hoop ik toch mee het actieplan voor
de politiehervorming te kunnen beëindigen.
Ondertussen
bereid ik me voor op het squash tornooi dat op 21 april begint. Wil in topvorm zijn want er is een grote beker
te winnen!
Om iedereen
gerust te stellen dat ik nog niet van de aardbodem verdwenen ben vlug even de
laatste nieuwtjes vertellen.
Twee weken
geleden een Congolees huwelijk meegemaakt, wel een belevenis.We waren uitgenodigd op de trouw van één van
onze guardes.De ceremonie begon om
16u maar gelukkig was zijn collega een dik uur te laat om ons te komen ophalen
zo hebben we maar 1.30ukunnen
meemaken.Een viering met veel zang,
dans en preken met vertaling.Hier is
het de gewoonte om te preken in het Frans en dan te vertalen in het Lingala.
Maar dat zijn we al gewoon, daarvan kunnen we elke zondagmorgen genieten,
geluidsoverlast kennen ze hier immers niet.Tussen de ceremonie en het feest zijn we even op bezoek geweest bij onze
andere wacht.Het is toch wel pijnlijk
om hun leefomstandigheden te zien maar in vergelijking met wat we vorig weekend
gezien hebben kan ik begrijpen dat hij toch fier was om zijn huisje te laten
zien.
Vorige
zaterdag hebben we één van de armste buurten van Kinshasa gezien, een vissersdorp
aan de rivier, letterlijk op de vuilnisbelt van Kin (heb enkele fotos
toegevoegd).We zijn er op bezoek
geweest bij een Belgische die directrice is van een centrum voor alfabetisatie dat
als doel heeft kinderen die wegens één of andere reden niet meer naar school
gaan (of nooit geweest zijn) op niveau te brengen om hen toe te laten tot het
regulier middelbaar onderwijs.Na het
bezoek aan het centrum zijn we door de wijk gewandeld, zelfs een Congolese die
bij ons was zei dat ze niet wist dat dit bestond in Kin. Kinderen spelen er
tussen de krotten en het afval met zelfgemaakt speelgoed, hier geen gameboys
maar toch overal een glimlach! Lore (de directrice) is echt te bewonderen, zij
doet dit werk op vrijwillige basis en durft daarom ook met haar vuist op tafel
slaan.Een project als het hare steunen
is echt de moeite waard.
Als ik moet
kiezen voor een koudeshock of een warmteshock dan kies ik toch voor het
laatste.Ik wist dat vanuit Congo direct
op de latten gaan staan misschien moeilijk zou zijn maar had niet gedacht dat
ik het zo koud zo hebben. Gelukkig heeft de skivakantie me gesterkt om nadien
de vrieskou in België te doorstaan. Lopen
in de sneeuw en schaatsen onder een winterzonnetje is immers prachtig.
Nu terug in
de warmte voor een laatste periode Kinshasa, ja een jaar gaat vlug voorbij.
De
aanpassing aan de warmte gaat zoals gezegd zonder veel problemen alleen bij het
lopen is het terug even naar adem happen.De chaos op de weg hoort er ook weer bij en de nieuwe te ontwijken
putten in de baan heb ik al gememoriseerd.
Voor deze
laatste maanden heb ik een nieuwe huisgenote. Georges is vertrokken naar Goma
(Oost Congo) waar er een post is van onze missie en in zijn plaats is Fréderique,
een franse advocate, gekomen. Zal toch
weer even aanpassen zijn.
Op het werk
niet al te veel veranderingen nu bijna iedereen terug is van zijn vakantie
kunnen we weer verder.
Hanne, de truffels
van Chiro Battel werden door iedereen zeer geapprecieerd, vooral door de
Afrikaanse collegas, je kan niet geloven hoe snel een doos kan leeggemaakt
worden!
Vier dagen gewerkt in Kisantu, een klein stadje 120 km ten zuiden van Kinshasa. Voor het eerst dus de grootstad verlaten en dat was wel een opluchting, een beetje frisse lucht doet deugd. Kisantu ligt op de weg van Kishasa naar Matadi de grootste haven van Congo. De weg waarlangs dus alle producten aangevoerd worden met als gevolg overvolle vrachtwagens (zie fotos) maar de omgeving is prachtig.
Lange dagen gewerkt maar de meeste tijd in een heel mooie botanische tuin en dan is het werk toch heel wat aangenamer.Ons hotel was iets minder aangenaam, naar Congolese normen 4 sterren maar niet volgens onze standaard.De kamer viel nog een beetje mee (had gelukkig wel eigen muskietennet en linnen slaapzak meegenomen) maar de badkamer wil ik liever niet beschrijven.Gelukkig was het personeel mij goedgezind en heb ik regelmatig op aanvraag een douche kunnen nemen, wel met het nadeel dat de kraan van mijn douche kapot was en ik dus dan maar de watertoevoer op het balkon moest regelen.
Nu is het uitkijken naar mijn vakanties. Vrijdag vertrek ik voor een weekje naar Kaapstad en daarna wacht de skivakantie
Drie weken geleden zijn we met een cursus Lingala gestart, 2 x in de week proberen we iets van de plaatselijke taal op te steken. Persoonlijk heb ik nog niet veel vorderingen gemaakt en ik denk niet dat de maanden die mij hier nog resten zullen volstaan om me behoorlijk te kunnen uitdrukken. Ik moet wel onmiddellijk toegeven dat ik af en toe een les zal overslaan want op woensdagavond valt ze samen met mijn uurtje voetbal en dat wil ik toch niet altijd missen.
Wat het werk betreft, ik ben hier de project management specialist aan het worden! Binnenkort gaan we ons zelfs met een beperkt groepje afzonderen om ongestoord ons intellectueel werk te kunnen verder zetten.
Vorige zondag hebben we een mooie uitstap gemaakt. Onze chef organiseerde een tripje met de 2 boten die de missie rijk is voor het geval we moeten evacueren naar Brazzaville. Gelukkig is evacuatie nog niet aan de orde want één van de twee boten viel al onmiddellijk in panne. Iedereen dus op 1 boot om te genieten van de prachtige rivier.
De toegevoegde fotos bewijzen de pracht maar tonen ook de miserabele leefomstandigheden van een (groot) deel van de bevolking.
Iedereen heeft
waarschijnlijk de beelden van Goma in Oost Kongo gezien. De toestand is daar is niet al te best maar
voorlopig blijft hier alles rustig.Afwachten wat Nkunda de volgende dagen gaat doen.Hier is er dus niet veel te merken van de
toestand in het oosten, de eerste dag was het hier wel wat nerveuzer en werden
onze veiligheidmaatregelen iets strenger maar het bleef rustig.De eerste dagen heeft het regenseizoen ons
wel een beetje geholpen.Woensdagnacht
en donderdagmorgen heeft het hier ononderbroken enorm geregend en dat betekent
veel minder volk op straat. Het openbaar vervoer ligt dan bijna stil want dat
bestaat uit taxis en busjes die in de jaren 7O nog bij ons gereden hebben.
Het is juist de massa die hier gevaarlijk kan zijn, op enkele ogenblikken
kunnen er zich honderden zelfs duizenden mensen verzamelen.Heb enkele weken geleden een heel klein
voorbeeldje gezien en dat is toch wel indrukwekkend.
Op het werk is
het weer wat drukker geworden, heb zelf vrijdag (hadden we verlof i.p.v.1/11) en
zaterdag moeten werken! En met de weekendfeestjes was dat gisteren toch wel
zwaar. Maar niet geklaagd vandaag weer
van de zon kunnen genieten.
Erger is dat ik
het bal van de eeuw ga missen, vind ik heel spijtig!
Het werk kabbelt rustig verder, af en toe in verhitte omstandigheden want het is terug warm en de stroom laat het vaak afweten in de lokalen van het CSRP.Onze chef was een tijdje in Brussel en dan draait de missie op een laag pitje.
De weekends zijn de laatste tijd iets zwaarder.Een weekend met twee feestjes waarvan ééntje heel leuk, alhoewel het bij Nederlanders was (heb enkele fotos toegevoegd).Luc zou zeggen: dat is nu het leven van de expats in Afrika. Dankzij een weddingschap die ik gewonnen heb van met mijn collega Livia (met dank aan Ilse) is het afgelopen vrijdag ook heel laat geworden.Gelukkig zijn er nog de zondagen om te recupereren aan het zwembad.
Maar niet alleen feestjes, op sportief vlak iets minder activiteit.Wegens wat rugproblemen heb ik het iets rustiger aan moeten doen.Gelukkig heb ik een goeie kiné gevonden, een Belg die pas vanaf februari hier werkt en voordien in Brussel heeft gewerkt.
Heb ondertussen wel één keer gesquasht, wat was dat lang geleden, nadien kon ik zelfs mijn glas niet meer opheffen! Maar heb mijn collega wel kunnen verslaan. Misschien ga ik wel lessen volgen om mijn techniek wat bij te schaven, kan ik nog goed gebruiken.
Om af te sluiten een proficiat aan Hanne die ondanks mijn afwezigheid toch heel flink gelopen heeft op de cross in Leest, volgend jaar kom ik zeker terug supporteren!
De vakantie heeft weer deugd gedaan. Dankzij mijn lieve vriendinnen heb ik mijn innerlijke bierreserve op peil gebracht en kan ik er weer een tijdje tegen. Het zal nodig zijn want ik heb beslist dat ik hier nog een even blijf. Na de feestjes thuis met vrienden en familie heb ik hier nog even doorgevierd maar nu ben ik terug serieus aan het werk.
Ondertussen is ook het internetprobleem opgelost, dank zij een sterkere verbinding op het werk kunnen we nu van thuis uit deze connectie gebruiken. Op voorwaarde dat de elektriciteit ons natuurlijk niet in de steek laat wat in ons nieuwe huis (heb enkele fotos toegevoegd) toch wel vaker (bijna dagelijks) gebeurt dan vroeger in de villa.Maar ook dit probleem wordt misschien opgelost.Nathalie, mijn nieuwe Belgische collega die ondertussen ook is aangekomen en mijn buurmeisje is, heeft vorige week één van de directeurs van de SNEL (elektriciteitsmaatschappij) ontmoet en dat kan hier wel eens wonderen doen, alles kan geregeld worden.
Het weer is deze week typisch Belgisch, heel de week mooi weer en nu het hele weekend grijs en regen.Gelukkig zijn we in de week een paar keer s middags gaan zwemmen zo hebben we er toch een beetje van kunnen profiteren!
Nog altijd geen internet thuis daarom is het al een tijdje geleden dat hier een berichtje verschenen is. Gelukkig is er het werk nog waar ik een beetje de actualiteit kan volgen en afgelopen weekend ook een douche kon komen nemen. Ja, het voorbije weekend was er één van ongemakken, bijna het hele weekend geen electriciteit en geen water (wat nog het ergste is). Ook al hebben we nu TV, zonder electriciteit geen OS. Heb Tia's prestaties toevallig op de radio kunnen volgen omdat ik op terugweg was van het ziekenhuis. Mijn huisgenootje is ziek en hier is het toch altijd een beetje oppassen, daarom ter malaria-controle naar het ziekenhuis. Gelukkig was het resultaat negatief. Zondag hebben we dan maar de dag aan het zwembad doorgebracht om alle ongemakken te vergeten. Voor al diegenen die het slechte weer een beetje beu zijn in België, binnen 2 weken kom ik naar huis en dan zal natuurlijk de zon schijnen!!!