Net nu ik dacht dat met mijn benoeming alles in orde zou zijn en ik vooral rustig naar mijn bevalling kon toeleven, moet men toch weer roet in eht eten kunnen gooien. Het is typisch iets voor mij hoor. Eerst vergeet men op school dat ik al 4 jaar in plaats van 3 jaar lesgeef daar (en dus een jaar 'te laat' benoemd wordt), dan vergeet men de benoemden te vermelden op de nieuwjaarsreceptie en nu vergeet de secretaresse om naar de dienst voor benoemingen te bellen zodat mijn benoeming niet bevestigd werd en ik dus nu 'onterecht' op zwangerschapsverlof ben!! Het is toch echt om moedeloos van te worden hè. Och ja voor de eerste 15 dagen van januari(die ik nog gewerkt heb) zou ik wel betaald worden, de rest tja dat is afwachte!! Fijn, alleen wacht de bank niet om de aflossing van onze lening van de rekening te halen! Altijd moet zoiets bij mij gebeuren hè!!! Ik ben het KOTSBEU!!!!!
Sinds vandaag 16u ben ik in zwangerschapsverlof!! Inderdaad, ik heb vandaag, voorlopig, afscheid genomen van mijn lieve leerlingetjes. Het was best wel een raar gevoel, hoor. Bij Thomas was dat anders. Toen ik van hem zwanger was ben ik niet meer teruggekomen na de kerstvakantie. Dus mijn leerlingen hadden dat zo niet echt in de gaten en ik ook niet. Nu was het toch best raar om zo te zeggen, allee mannen, vanaf morgen komt er dan iemand anders. Ik moet zeggen dat ik bij sommige klassen toch de tranen heb moeten bedwingen. Het is raar maar ik ga er echt een aantal missen. Ik hoop dan ook dat ze mij niet vergeten en af en toe een mailtje sturen of zo.
Morgen gaan we nog eens naar de gynaecoloog. Ik ben eens benieuwd, ik zal dan 35 weken en 4 dagen ver zijn. Op 33 weken woog het al 2550gr dus ik ben echt benieuwd nu naar ons boeleke en hoe groot het zal zijn en hoeveel het zal wegen.
Ondertussen zijn de meter en de peter ook al gevraagd en ze waren beiden erg enthousiast. De peter wordt onze pa en de meter wordt Debby, waarvoor onze hartelijke dank!!
Als ik zo naar dat 'aftellertje' kijk op deze blog dan zie ik daar staan 66 dagen, dat is eigenlijk helemaal zo lang niet meer! Eerlijk gezegd kan de tijd voor mij neit snel genoeg gaan. Ik heb zoveel last van vanalles en nog wat ... Ik zou het nooit gedacht hebben maar ik kijk er al echt naar uit om aan een nieuwe dieetbattle te beginnen! echt waar, ik ben al aan het plannen hoe ik het ga aanpakken deze keer. Ik heb me voorgenomen om deze laatste 10 weken extra goed op mijn eten te letten en tot hiertoe is dat al redelijk geod gelukt. Ik weet niet of dat nu al effect heeft op de weegschaal want de batterijen zijn op !! Het is zo dat je 6 weken na de bevalling moet wachten om te beginnen diëten en te sproten maar dat neemt niet weg dat je wel meteen gezond mag (blijven) eten. Ik hoop dat dit in mijn geval gewichtsafname gaat betekenen. Ik zet zeker niet meer mijn hoop op Dr. Peiffer. Bij mijn eerste zs sprak ze immers over een bepaalde studie waar ik eventueel zou aan kunnen deelnemen maar achteraf heeft ze me echt in de kou laten staan vond ik. Ik had daar toen zoveel van verwacht maar helaas. Ik ga gewoon keihard sporten en misschien toch eens zo'n proteïnedieet volgen, eht moet immers rap gaan want eind april staat er alweer een cabaret op eht programma. Ok het is nog niet gezegd dat ik deel zal uitmaken van de 'cast' maar stel dat het toch zo is, dan wil ik er echt op mijn best uitzien. Ons gezinnetje zal compleet zijn met ons tweede prutske en dan is het echt ME-time. Het enige waar ik nu nog op hoop is dat mijn 'zondigingen' geen negatieve effecten zullen hebben op ons kleintje. Ik heb het deze keer geweldig moeilijk gehad met het dieet en heb meermaals gezondigd. Ik hoop en bid dat dit geen negatieve gevolgen zal hebben.
Hier zijn we nog eens met een update. We zij ondertussen 29 weken ver, nog 11 te gaan dus. Gelukkig zitten we nu op school vlak voor de examens want heel lang trek ik eht neit meer hoor. Ik hoop maar dat ik na het kerstverlof nog terug ga kunnen gaan. Ik heb overal, werkelijk overal pijn. Vooral mijn lies is zwaar getroffen. Het lijkt alsof ik dagelijks een marathon wandel maar neem gerust van mij aan dat dat niet eht geval is. Blijkbaar beginnen mijn 'kleine' bekken uit te zetten om de baby meer plaats te geven. Daardoor worden de ligamenten die aan die kleine bekken vastgehecht zijn stevig uitgerokken. De pijn komt dan van het tegenwringen van die ligamenten. Allee nu weten we dus vanwaar de pijn komt, maar hoe gaat ze weg?? Volgens de kine, erop hopen dat de ligamenten snel hun strijd gaan staken en gaan meegeven. Voor de rest kan je er niks aan doen. Pfff vervelend hoor want gisteren zijn we heel even naar het shopping center geweest maar amai ik heb het gevoeld hoor!! Ach en zo waggelen we rustig verder hè! nog 11!
Ik weet het, het is weeral lang geleden dat ik hier nog eens kwam berichten over ons tweede wondertje. Daarmee gaat het nog steeds goed hoor. Het is wederom een zeer actief boeleke. Mijn buik krijgt allerlei rare vormen en ik voel lang alle kanten handjes en voetjes duwen, trappen en wrijven. Ondertussen staat ook ons eerste wondertje niet stil. Hij geeft geregeld zelf aan wanneer hij naar het toilet moet. Helaas hebben we hem nog niet zover gekregen om hem ook effectief op zijn potje of op het grote toilet iets te laten doen. Op 20/11 mogen we nog eens op controle, tot dan!!!
hier niet zo'n leuk nieuws. Ik moest dus daarnet naar de endocrinoloog voor de bespreking van de uitgebreide glucosetest die ik vorige week liet doen. Vrijdag had ik al met de secretaresse van de gyne gebeld voor de uitslag en zij liet weten dat alles in orde was. Niet dus! Mijn suikerwaardes waren nog slechter dan tijdens mijn eerste zwangerschap, diagnose: zwangerschapsdiabetes. Al bij al had ik me er al aan verwacht maar omdat ik vorige week die uitslag had gekregen was ik door het dolle heen en vandaag natuurlijk ferm teleurgesteld. Bovendien zijn ook mijn schildklierwaardes te lag. Het is niet alarmerend maar moet toch opgevolgd worden. Beide diagnoses verklaren wel mijn vermoeidheid, zowel de lage werking van de schilklier en de hoge schommelende suikerwaardes in mijn bloed zorgen er dus voor dat ik na enkele uurtjes totaal uitgeput ben! Dit zou met het diabetesdieet kunnen opgelost worden. Allee dus gedaan met de chocolade, geen Kerstdiner noch oudjaar of nieuwjaardiner en ja ook geen Valentijnsetentje voor mij Mar het is wederom voor het goede doel dus hier gaan wel dan hè! Op naar nog 4,5 maand suikervrij leven!
Het is weeral een tijdje geleden ik weet het. Ondertussen ben ik halverwege mijn zwangerschap, ja het gaat vooruit. Met mijn buik ok hor, amai als die zo blijft groeien dan weet ik het allemaal zo heel erg goed niet meer. Vorige week liet ik de uitgebreide glucosetest doen en deze keer heben ze me serieus zeer gedaan. Pfff deze verpleegster kon het niet zo goed als al de andere dar. Maar goed vrijdag heb ik dan gebeld naar dr. Caeymaex voor het resultaat, en weet je wat?? Ik ben geslaagd hihihihihi, jaja voorlopig werkt mijn lichaam nog optimaal!!! Nu ben ik eens benieuwd wat dr. Peiffer gaat vertellen donderdag, ik vermoed dat ik het toch een beetje in het oog ga moeten houden en binnen een paar weken opnieuw zo'n horrible test zal moeten ondergaan. Ik hou jullie zeker op de hoogte!
Hallo beste lezers!! Het is alweer een tijdje geleden maar hier ben ik weer met meer nieuws. Vandaag mochten we voor een tweede echo naar Dr. Caeymaex. Ik ben nu 17w en 3d zwanger en alles verloopt volgens schema. Mijn gewicht blijft wel een probleem dus nu moet er echt op gelet worden. Vandaar dat we bij Carrefour gestopt zijn voor yoghourt en zo. Normaal zouden we het geslacht kunnen weten maar Sven wilde het nog niet weten en bovendien lag ons tweede wondertje in kleermakerszit zodat de dokter niks kon zien, allee dat beweerde ze toch ;-)!! Binnen een goei maand mogen we terugkomen. Binnen 2 weken moet ik nog wel een uitgebreide glucosetest ondergaan en dan nog eens 3 weken later gaat een gespecialiseerde gynaecoloog een expertise echo uitvoeren. Dit is blijkbaar iets dat men meer doet maar zeker bij 'risicogevallen' als ik. Doordat Thomas een aangeboren hartafwijking had wil de dokter nu geen risico nemen en me dus grondig laten onderzoeken. Maar ze verzekerde me wel dat alles er heel normaal uitzag en dat die expertise echo gewoon voor alle zekerheid was. Zo dat was het weer voorlopig, hopelijk krijg ik één van de dagen toch eens de kans om de echo hierop te zetten!
hallo allemaal. Lang geleden weeral hè. Ondertussen heb ik nog steeds niet de echo op mijn blog gezet maar eigenlijk is er niet echt veel op te zien dus ga ik maar wachten tot ik er een duidelijkere heb. De vakantie loopt stilaan op zijn einde en wat ben ik daar blij mee seg!! Ik verveel mij steendood, ik heb nog niks leuks gedaan van de zomer en mijn man is meer weg dan thuis. Ik zit constant alleen, met Thomas natuurlijk, maar ik heb echt echt echt nood aan volwassenen. Voor mijn man is eht een evidentie dat hij gewoon vertrekt wanneer hij daar zin in heeft en hij doet dat dan ook. Als ik er dan iets op zeg, tja dan wordt hij steeds beknopt in zijn vrijheid. Pfff ik kan er nog uren over doorgaan maar er zal toch niks aan veranderen. Verveling betekent bij mij ook automatisch eten. Ik eet mezelf te pletter!! Op mijn achterwerk kan er ondertussen al het één en ander gestockeerd worden en mijn buik neemt nu al angstwekkende proporties aan. Ik voel me helemaal niet zo 'zalig zwanger' als de eerste keer en daardoor voel ik me nu al schuldig tegenover ons kleintje. Toen ik zwanger was van Thomas ging ik gewoon nog overal mee naartoe en nu word ik thuis gedumpt, achtergelaten alsof het niks is. Ik heb het daar heel moeilijk mee en neem het mijn man soms zeer kwalijk!!! Thomas kan er uiteraard niks aan doen, Sven wel!! Ik hoop echt op beterschap de komende dagen want jaja komende donderdag word ik 30. Stel je voor, ik 30, brrrrrrrrrr, ik voel me zo oud nog niet en toch ben ik het. Ik zit precies al in een vervroegde midlifecrisis en het kaartje van tante nonneke deed er niet echt goed aan. Zij feliciteerde me immers met mijn ... 40 ste verjaardag. Ach ja ze zal fout geteld hebben, toch doet het pijn en geen goed aan mijn dipje.
Het is alweer even geleden dus hier een update. Vorige week waren we dus naar de gynaecoloog geweest en zij stuurde me meteen naar de endocrinoloog om de diabetes op te volgen. Ik daar dus dinsdag naartoe. Ik had het kunnen weten hè, anderhalf uur heb ik moeten wachten. Plots herinnerde ik me dat zij nooit op tijd was voor haar afspraken en dat is dus nog niet gebeterd. Maar ze was heel vriendelijk en helemaal niet 'boos' omwille van mijn gewicht. Ik vertelde haar over mijn afvalrace en de reactie van mijn lichaam op de zwangerschap (lees de gewichtstoename) en ze legde uit dat een lichaam zachtjes aan moet wennen aan een toename van calorieën. Vandaar dat er zo plots en zo snel veel kilo's zijn bijgekomen. Voorlopig moet ik nog niet echt diëten, joepie!! Ik moet wel binnen 7 weken ineens de uitgebreide suikertest laten doen (brrrrrrrrrr weer 4 keer op 3uur tijd laten bloedtrekken). Dus tot dan hoef ik me nog niets lekker ontzeggen, in beperkte mate natuurlijk. Ik lees en schrijf veel op het forum van Zappybaby maar soms kan ik me toch ergeren aan enkele van die trienen die daar schrijven. Zo is er eentje die 32w ver is, 7kg is bijgekomen en klaagt over het feit dat ze geen taille meer heeft. Als je dan haar BMI berekend kom je op 18. Kijk daar krijg ik dus rooi boebbelkes van hè!! Wat is het toch erg hè om te verdikken, oh jee!! Hoe moet ik me dan voelen?? Ik heb nooit een taillen zelfs niet als ik niet zwanger ben!! Moet ik me dan maar meteen verhangen? Jongens toch sommige vrouwen zou je nen hoop kilo's toewensen, enkel en alleen om eens in die situatie te zitten dat je het er niet zomaar afkrijgt, dat je steeds teleurgesteld terug komt van het shoppen, dat je constant geconfronteerd wordt met je 'anders zijn', dat je je steeds minder vrouw voelt want het wordt je zo ingeprent dat dikkere vrouwen niet aantrekkelijk zijn,.... Ach ja, even hartje luchten kan deugd doen hè. Zo overmorgen zijn we alweer 14 weken ver. Nog aftellen tot 11 september en dan krijgen we ons kleine ukje nog eens te zien!!
Hallo allemaal, vandaag zijn we naar de gynaecoloog geweest. Het is geen tweeling, wel 1 heel mooi klein volmaakt wezentje. Het lag erg rustig te wezen voor de foto en het hartje ging fel te keer. Dus alles in orde!! Ik moet wel terug naar Dr Peiffer, de endocrinoloog. Op die manier wordt de zwangerschapsdiabetes die mogelijk terug is van in eht begin opgevolgd. Ik moet dus opnieuw op dieet!! Tja het was te verwachten. Morgen probeer ik de eerste echo in te scannen zodat jullie allemaal ons mooie wondertje kunnen bekijken!
hallo allemaal. Het bezoek aan de dokter nadert stilaan. Langs de ene kant goed want nu begin ik toch wel een beetje nerveus te worden (of alles in orde is natuurlijk) en langs de andere kant niet goed want ik ga heel erg naar mijn vijs krijgen. Vanmorgend was er nog maar eens een kilo bij. Dat brengt het totaal al bijna op 6kg. Dat op een kleine 3 maanden tijd, niets om fier op te zijn dus. Ondertussen gaat het leven zijn gangetje hier. Het voetbalseizoen start terug en jawel hoor hier zit ik weer, moederziel alleen met onze Thomas die ongelooflijk vermoeiend is. Hij doet vanalles dat em niet mag, ik word er doodmoe van. Ik had gehoopt dat eens de papa verlof had, dat ik wat verlicht zou zijn van de 'oppastaak', maar nee hoor hij is niet thuis te houden. Hij moest zo eens iets missen. Vragen of we niet willen meegaan is er ook al lang niet meer bij dus hier zit ik dan mijn frustraties op het net te gooien. Nu op zich vind ik die 'oppastaak' niet erg natuurlijk maar af en toe zou ik toch ook eens graag rustig van de vakantie en mijn zwangerschap genieten zonder dat ik steeds moet kijken wat Thomas nu weer aan het uitspoken is. Maar goed niks aan te doen, papa is weg en mama zit thuis voor de zoveelste dag op rij deze vakantie. Je kan begrijpen dat ik hier met tranen in mijn ogen zit maar kzal het maar weer op de hormonen steken zeker. Tenslotte heeft papa 'lang' thuis gebleven in het tussenseizoen en tja als dat gedaan is is de pret hier ook gedaan. Hij mag ook zijn verzetje hebben maar ik mag daar dan ook over zeuren vind ik.
Ja hoor ook week 10 is weeral voorbij. En voorlopig niks nieuws onder de zon, allee ja zon, onder de typisch Belgische rotzomerhemel. Dat wil zeggen, nog steeds misselijk en toch altijd honger, nog steeds stikkapot na de middag, nog steeds slecht slapen 'snachts (zeker nadat ik een thriller las van Deflo brrrrrrrrr), steeds dikker wordende buik, ... Binnen 2 weken heb ik meer en hopelijk goed nieuws want ik moet op 6 augustus voor de eerste keer op controle bij de gynaecoloog.
Jazeker we zitten alweer in week 9, of beter in week 10 want week 9 is sinds zaterdag achter de rug. Wat is er in die week gebeurd? Niet veel, slecht weer, veel geslapen, veel gegeten, heel misselijk geweest, ... Ik probeer mijn dagen te vullen met het entertainen van onze Thomas en boeken lezen. Ik ben vandaag met goede moed begonnen aan mijn suikervrij dieet maar echt gelukt is het nog niet. Ik probeer alvast minder te eten want ben vannacht echt niet goed geweest. Wat heel raar is maar wat ik vroeger ook al had: als ik superveel last heb van mijn maag dan moet ik om de 5 minuten gaan plassen!! Raar maar waar! Vannacht was dat dus ook het geval. Ik ben tussen 23u30 en 00u30 zonder overdrijven 5 maal dringend moeten gaan plassen! Je zou misschien denken dat ik nog liters water had gedronken voor ik ging slapen maar dat is ook niet zo! Heel raar allemaal en zeker een vraag aan de gynaecoloog binnen 3 weken!
Het is alweer 8 weken geleden sinds ik voor de laatste keer het 'rode leger' op bezoek kreeg. Hopelijk zie ik het legioen pas binnen 32 weken terug!! Voorlopig voel ik me nog steeds hetzelfde: moe, elastieke benen, duizelig, misselijk, ... Wat toch ook opmerkelijk is, ik ben al bijna 5 kg bijgekomen. Okee ik eet nu wel behoorlijk veel maar 5 KG!!!!!! het is echt overdreven. Ik vrees dus dat ik opnieuw een bezoekje ga moeten brengen aan het diabetescentrum in het UZA. Ik heb nochtans hard gewerkt om dit te kunnen vermijden maar ik vrees dat het mislukt is. Ik ga in ieder geval (weeral vanaf morgen) proberen mijn suikerinnames drastisch te verlagen en dan kijken welk resultaat dat geeft op de weegschaal. Ik hou jullie op de hoogte!
!! Het is zo dat je 6 weken na de bevalling moet wachten om te beginnen diëten en te sproten maar dat neemt niet weg dat je wel meteen gezond mag (blijven) eten. Ik hoop dat dit in mijn geval gewichtsafname gaat betekenen. Ik zet zeker niet meer mijn hoop op Dr. Peiffer. Bij mijn eerste zs sprak ze immers over een bepaalde studie waar ik eventueel zou aan kunnen deelnemen maar achteraf heeft ze me echt in de kou laten staan vond ik. Ik had daar toen zoveel van verwacht maar helaas. Ik ga gewoon keihard sporten en misschien toch eens zo'n proteïnedieet volgen, eht moet immers rap gaan want eind april staat er alweer een cabaret op eht programma. Ok het is nog niet gezegd dat ik deel zal uitmaken van de 'cast' maar stel dat het toch zo is, dan wil ik er echt op mijn best uitzien. Ons gezinnetje zal compleet zijn met ons tweede prutske en dan is het echt ME-time. Het enige waar ik nu nog op hoop is dat mijn 'zondigingen' geen negatieve effecten zullen hebben op ons kleintje. Ik heb het deze keer geweldig moeilijk gehad met het dieet en heb meermaals gezondigd. Ik hoop en bid dat dit geen negatieve gevolgen zal hebben.
Mar het is wederom voor het goede doel dus hier gaan wel dan hè! Op naar nog 4,5 maand suikervrij leven!
