Dit artikel werd reeds vroeger geschreven , tijdens onze terugvlucht verschijnt het op onze blog .
Venezuela is niet echt een gewoon land .
Niet enkel het geld wisselen is een beleving , het toerisme voor niet-Zuid-Amerikanen is zoals een pudding in elkaar gezakt
Een reisgids van twee jaar oud is reeds hopeloos verouderd .
Restaurants gesloten , hotels overgenomen , niet veel info van de boekjes klopt nog .
Anderzijds is het een land met mogelijkheden : natuur , prachtige kusten , oude indianencultuur , fauna en flora , tropisch klimaat , rijkdom van oliebronnen ,...
We tonen nog enkele foto's als bewijs .
En hartelijk dank om steeds onze blog te volgen .
Tot binnenkort .
Of vanaf woensdag op de fietsblog , hier rechtsboven .
Taxi voor een dag gehuurd , chauffeur is ineens ook gids en stapt overal mee uit en begeleid meter per meter . 12,50 , dat is niks voor je veiligheid ...
Rustig begonnen met kolibri-spotten in La Casona .
We hadden een vluchtje geboekt van Isla Margarita naar Caracas .
12 uur 15 vliegen , dus om half tien vertrokken naar de luchthaven .
De vlucht van twaalf uur meneer , die vliegt om elf uur , hoor .
Geen probleem , inchecken en wegwezen .
Op onze boardingpass stond letterlijk te lezen : flighttime 9 uur 30 , boardingtime 10 uur 30 . En U leest juist als U denkt , dat kan toch niet .
Om een lang verhaal te sluiten : rond twaalf uur zijn we gevlogen , vluchtje van amper een uur .
In Caracas wees onze reisboek-gids ons naar een iets te duur hotel : 1000 dollar voor een kamer .
Na een uurtje of twee had één van de bagageboys een voorstel : een ander hotel net in de bergen , hij reed mee om te pinnen , wij gaven hem dollars aan zwarte markt prijs .
Na twee uur telefoneren en te horen krijgen full , nada , no hotel , ... hebben we dat dan maar gedaan .
Montaña suites ( hoera , ik heb eindelijk de Spaanse snor boven de letters gevonden ).
Net binnen en het werd donker en het regenseizoen in Venezuela opende volledig .
