KSVO Dender was een rollercoaster van emoties. 1-0 achter,
in de laatste minuut 1-1 gelijk en in de slotseconden 1-2 Een vat vol emoties
om energie uit te putten zou je denken
De omstandigheden waren ideaal, lekker weer,
kunstgrasterreintje en een goede tegenstander om ons niveau op te krikken.
De match zouden we echter verliezen in de eerste 5 minuten.
Laks verdedigen leidde tot een gemakkelijke 2-0 achterstand. Nochtans speelden
we degelijk voetbal met enkele mooie combinaties. We kwamen zelfs terug tot 2-2
en Dender panikeerde. Het kantelmoment werd ingeluid door de goallie van Dender
wanneer die een goed gegeven strafschop, knap uit de hoek dook.
Met enige hulp van de scheids (balvoordeel geven aan ons,
wanneer onze verdedigende middenvelder geblesseerd op de grond ligt, en meteen
balverlies geleden wordt ???) kon Dender een vrije trap afdwingen en scoren.
Van een deja vu gesproken: fantastisch terugkomen en toch de boot in gaan. We
probeerden er nog alles aan te doen, maar namen iets te veel risicos. De 5-2
eindstand is dan ook een overdreven uitslag voor het goede spel dat de jongens
op de grasmat gelegd hadden!
Opnieuw
troffen we een sterke tegenstander. Uit verloren we met 4-2 en werden we de 2de
helft weggespeeld. Tot mijn spijt speelde dit bij enkele jongens mee en was het
geloof in een goede afloop klein. De weinige mogelijkheden om deftig te
trainen, leidden tot een gebrek aan scherpte en concentratie wat reeds in de
opwarming al te zien was.
De eerste
helft was er dan ook één om snel te vergeten. Ondanks de aanwijzingen werd er
absoluut niet scherp verdedigd. De speler aan de bal werd nauwelijks onder druk
gezet, in de buurt van de bal werd veel te ver van de man verdedigd en weg van
de bal werd te weinig ruimtedekking gedaan. De omschakeling naar balbezit
verliep ook moeizaam. Dit kwam omdat de spelers die voor de omschakeling
moesten zorgen, soms te ver terug plooiden en kwamen meehelpen verdedigen,
waardoor we geen afspeelpunten meer hadden vooraan. Dit leidde bij momenten tot
een verstikkend effect en keer op keer balverlies.
De tweede
helft werden de nodige bijsturingen gedaan. Waasland-Beveren bleef de dominante
ploeg, maar kon enkel nog via stilstaande fases dreigen. Opnieuw maken we te
vaak fouten in de buurt van onze backlijn. Gelukkig werden vele vrije trappen
hoog over het doel getrapt.
Het
voordeel van hun speelstijl (3-4-3) was dat ze veel ruimte weggaven achteraan.
Via een snelle omschakeling kregen we enkele kansen waarvan we twee konden
benutten. Een 2-2 eindstand is een beloning voor onze tweede helft. Willen we
de komende jaren meespelen in de top 5, zullen we nog heel wat progressie
moeten maken, zowel individueel (thuis inoefenen coervertechnieken/passing/traptechniek)
als collectief.
Vandaag
konden we nog maar eens beamen dat er 1 ploeg boven uitsteekt in onze
competitie en dat naar alle waarschijnlijkheid Tubize de verdiende kampioen in
onze reeks zal worden.
De eerste
helft konden we nog de schijn ophouden. We speelden een sterke eerste helft,
gaven weinig ruimte weg, zetten veel pressing op de bal en konden bij momenten
scherp tegen prikken.
Dankzij een
sterk collectief en 2 klasse flitsen van de spits van Tubize gingen we met 2-1
de rust in.
De tweede
helft dienden we echter de rol te lossen. De ruimtes werden groot, taken werden
niet meer naar behoren uitgevoerd en enkele individuele fouten leidden tot een
7-1 eindstand.
Met 7-1
verliezen is nooit fijn. Toch kunnen we terugblikken op een sterke eerste helft
tegen een erg sterke tegenstander.
Verder
moeten we in ons bewust zijn dat het niet het aantal keren dat we tegen het
canvas gaan dat belangrijk is, maar het aantal keren we terug overeind kruipen.
We moeten blijven werken aan ons balbezit om zo meer ademruimte te krijgen in
balverlies. Zorgvuldiger omspringen met onze passing en meer lef tonen aan de
bal is de opdracht die ons de komende weken te wachten staat.
De eerste
wedstrijd van de terugronde was tegen Sp. Charleroi. De heenmatch verloren we
kansloos met 4-2, toch geloofden we in onze mogelijkheden en de progressie die
we gemaakt hadden.
Nog nooit
speelden we dit seizoen in dergelijke offensieve opstelling (3-4-3). Desondanks
dienden we de volledige match te verdedigen en hadden we het erg moeilijk de
bal in de ploeg te houden. Ons balverlies en onze omschakeling naar balbezit
daarentegen waren optimaal. We creëerden 3 kansen, waarvan we twee scoorden.
Een sterke teamprestatie waarin inzet beloond werd. Toch moeten we nog heel wat
progressie maken, willen we onze speelstijl (aanvallend en dominant voetbal)
tegen iedere tegenstander opleggen!
Met
Moeskroen troffen we een ex-eersteklasser. Dat deze ploeg goed kan voetballen
bleek niet enkel uit de klassering (2de plaats), maar merkten we
vrij snel op het veld. Onze centrale driehoek kreeg moeilijk grip op de technische
spelers. Een aantal aanpassingen leidde tot meer controle en de wedstrijd ging
op en af. De eerste helft bleef scoreloos. Het was wachten tot de 42ste
minuut, wanneer Moeskroen via stilstaande fase met 1-0 op voorsprong kwam.
Moeskroen dacht hiermee onze weerstand gebroken te hebben, doch niets was
minder waar. In de 48ste minuut kwamen we terug tot 1-1 en ei zo na
gingen we nog met de overwinning lopen. Het bleef echter bij een
verdienstelijke 1-1 eindstand.
De voorbije
wedstrijden bleek duidelijk dat we vrij aanvallend spelen (creëren kansen)
zonder dat we dominant kunnen zijn. De doelstelling tegen de voorlaatste in de
stand was om niet enkel de kansen te creëren, maar ook de tegenstander met de
rug tegen zijn eigen doel te dwingen.
Deze
offensieve speelstijl houdt echter ook risicos in. We kwamen in de 9de
minuut achter na een snelle uitbraak. Doch kon La Louvière het hoge tempo niet
volhouden en gingen we de rust in met een 1-1 stand. In de tweede helft
speelden we nog een versnelling hoger wat resulteerde in een 6-1 eindstand.
Een sterke
wedstrijd met aanvallend en dominant voetbal. Dikke proficiat jongens!!!
