Mijn boekenkast kreunt. Dat is al een tijdje zo, maar ik kon het tot nu toe negeren omdat ze zachtjes kreunde. Helaas lijkt die tijd definitief voorbij. Nu kreunt het ding steeds harder en opvallender, zodat er geen negeren meer aan is. Dat is een beetje mijn eigen schuld, uiteraard. Omdat ik geen grotere boekenkast heb gekocht bijvoorbeeld, of omdat ik er twee had moeten kopen, of drie. Of wie weet een groter huis. En ja, een en ander heeft natuurlijk ook te maken met mijn obsessief aankoopgedrag en met mijn werk als recensente. De postbode zal het geweten hebben: sinds wij naar hier zijn verhuisd, moet hij minstens twee of drie keer per week loodzware pakjes meezeulen op zijn fiets, onze blaffende honden trotseren en wachten tot ik toonbaar ben om de deur open te maken. Hij heeft er op minder dan een jaar tijd kuitspieren van gekweekt als van een professionele topwielrenner. Maar wat hebt u daarmee te maken? Veel. Omdat u dankzij de kuitspieren van mijn postbode en het gekreun van mijn boekenkast de unieke gelegenheid krijgt om voor een appel en een ei boeken aan te kopen. Nieuwe boeken, eigenlijk, omdat ze maar één of twee keer gelezen werden en daarbij met ontzettend veel zorg werden behandeld. Want zo zijn we hier wel ten huize Zoeper: boeken zijn heilig. Maar een kreunende boekenkast kunnen we dan ook weer niet hebben. Dat zou niet fair zijn tegenover de postbode. Of zoiets. Enfin, waar het op neer komt: ik doe een aantal boeken van de hand. Ze zijn spiksplinternieuw en kosten gemiddeld 20 à 40 % minder dan de gewone aankoopprijs. Een mailtje volstaat om een lijstje met prijs, verzendingskosten en andere details te bekomen. Als dat geen schone deal is.