Op speeldag 26 waren we alweer toe aan de laatste wedstrijden in de KBOV-competitie seizoen 2016-2017. Veel spanning viel er op deze laatste speeldag, in vergelijking met de voorbije seizoenen, niet meer te beleven. De kampioen, De Maeght van Ghent, was reeds gekend en de plaatsen 2 en 3 waren al langer in de archieven opgenomen. Enkele ploegen konden nog een plaatsje opschuiven maar veel meer dan de eer stond er niet meer op het spel. Voor de Young Ones was het veel eerder een seizoen in mineur. Na de voorbije 2 seizoenen telkens als vice-kampioen te hebben afgesloten leefde ergens wel de hoop om ooit eens op het hoogste schavotje te eindigen. Die ambitie kon al vrij snel worden opgeborgen en halfweg de competitie brak de veer pas helemaal. Met reeds 10 nederlagen achter onze naam was er zelfs bij winst op en tegen Sivi amper van eerherstel te spreken. Naast een minder sportief jaar dreigde ook nog eens een leegloop bij de lichtblauwen te ontstaan. Luc, Gert, Stanny en Andy spuwden eerder al wat mist rond het feit dat men wel eens hun shoes aan de haak zouden willen hangen. Voor deze laatste match lieten, op Dimi na, zowel Kenneth, Sid, Matthias en Bart verstek optekenen wegens rugproblemen. Niet geheel onverwacht werd er argwanend richting Matty gekeken.

Coach Chris wou absoluut het seizoen eindigen met een positieve noot en herinnerde zijn ploeg eraan dat de vorige confrontatie bijna verkeerd afliep na een zwakke opener (15-2). Een gewaarschuwd man is er 2 waard en laat dat nu net de score zijn na 3’: 11-2. Geen minuut later was dat zelfs 15-4 en leek het alsof we niks uit het verleden hadden opgestoken. Een ezel stoot zich geen 2 keer … Drie van de 4 scores van de thuisploeg kwamen vanachter de driepunterlijn en geloof me, dit kwam hard aan. Even hard waarschijnlijk als Aiko zijn kop die onzacht in aanraking kwam met zijn ploeggenoot Luc. Exit Luc met een gekloven wenkbrauw en een waardig afscheid aan diggelen. Een krijger van het eerste uur die we, niet alleen vanavond, serieus zullen missen. Een bommetje van Andy leek voor een kentering te gaan zorgen maar daar stak Kochuyt wederom een stokje voor. Bij 21-7 na 5’ was het kalf al bijna verdronken. Sivi overklaste ons niet alleen qua afwerking maar eveneens op inzet en op het tonen van een  strijdershart. De eerste puntjes van Aiko, Fred en Matty brachten ons geen micrometer dichterbij (27-13).

Met een bliksemstart (0-7) gaven Gert en Matty al in de allereerste minuut van het tweede quarter de partij haar geringe waardigheid terug. Sivi was even aangedaan maar herstelde na 31-26 vrij snel de situatie via die dekselse Kochuyt en Vandriessche (38-28). De bezoekers lieten niet begaan en vuurden een tweede kartouche af. Via enkele splijtende drives van Fred werd het verschil andermaal teruggebracht tot 5 punten maar Vandriessche had zijn antwoord al klaar. Zijn vierde driepunter riep onze remonte terug een halt toe. Het laatste woord in de eerste helft was echter voor Fred. Ruststand: 41-37.

Ook al hadden we de lijn graag doorgetrokken toch zorgt de pauze zelden voor de juiste kadans. Sivi kon niet direct munt slaan uit het dipje bij de bezoekers en dat kwam hen duur te staan halfweg het derde quarter. Fred, Gert en Steven brachten ons voor het eerst langszij 47-48. Lang duurde ons geluk niet. Amper één minuut later nam Sivi terug de leiding. Beide teams losten elkaar van geen vin en dat begon zich langzaam te weerspiegelen in de duels. Vandriessche geraakte alsmaar gefrustreerder dat zijn teller op 4 driepunters bleef steken en Kochuyt zat een tiental minuten in de zak van Aiko en Steven. Het aantal ploegfouten steeg bij beide teams en hierdoor kwam men al wat vaker aan de vrijworplijn. Een 6 op 6 via Steven, Fred en Vollie hield ons op koers (60-58).

In een spannend laatste quarter, waarin beide ploegen elkaar geen duimbreed toegaven, kookten de potjes stilaan over. Steeds vaker werd de confrontatie aangegaan met tegenstrever en scheidrechters waardoor coach Chris de handen vol had om de focus bij zijn spelers op de wedstrijd te houden. Wie zou het langst standhouden in deze psychologische oorlogsvoering? Halfweg het quarter was nog niks beslist (65-64). Vast stond wel dat Dellaert reeds de 8^ste driepunter door onze korf joeg en dat Kochuyt zich aardig uit de omklemming had gewurmd. Met 11 punten in dit quarter, 25 in totaal, was hij de hoofdaandeelhouder van zijn team. Dat dit niet altijd zonder slag of stoot verliep mocht Aiko aan de lijve ondervinden. Een rake elleboogstoot verbouwde de bovenkaak van onze dubbele meter. Het leidende duo verloor steeds meer de grip op de partij waarin beide ploegen er duchtig op loshakten. Tussen alle herrie en schermutselingen door had Sivi zich ondertussen ook verzekerd van een felbevochten maar verdiende overwinning. Eindstand: 78 – 74

Rest mij nog de spelers, trainer, staff en diehard supporters te bedanken voor hun onvoorwaardelijke inzet en engagement voor hun ploeg dit seizoen. Mits een beperkte vernieuwing via enkele gerichte versterkingen hopen we volgende seizoen terug een aardig seizoen te mogen beleven samen met jullie allen! (C.T.)

Speelden: Matty 14, Vollie 8, Stanny, Fred 22, Gert 6, Luc 2, Steven 8, Andy 6 en Aiko 8.

3 driepunters

04-05-2017 om 22:08 geschreven door 130  

We kunnen er niet langer omheen. De Young Ones beleven hun minste seizoen sedert jaren. Statistieken zeggen niet alles maar uit de onze was er alvast het een en ’t ander op te maken. Met reeds 9 nederlagen, twee speeldagen voor het einde, waren we ondertussen in de buik van het klassement terechtgekomen. Een nog pijnlijkere vaststelling de laatste weken was het gebrek aan offensieve kracht en precisie. Als je er de tabellen bij haalt dan valt op dat wij slechts 4 teams achter ons laten qua gescoorde punten. De reden dat we algemeen nog gemiddeld scoren hebben we zonder twijfel te danken aan de sterke verdediging. Slechts 1 team kreeg tot op heden minder doelpunten tegen dan de Young Ones (nvdr De Plankshotters). Al was dat slechts een pleister op de wonde. Voor het duel tegen BC Vlaamse Ardennen konden we geen beroep doen op de gebroeders Van Vooren. Beiden waren op hoogtestage waarvan we allen weten dat het maximale rendement pas na 4 weken zal optreden, te laat maw. Enfin, met 11 spelers had coach Chris meer dan zijn handen vol en was het een uitdaging om de ideale combinaties te vormen.

De bezoekers schoten het best uit de startblokken, wij daarentegen bleven er eerder in steken. Na 3’ (2-6) waren we al op achtervolgen aangewezen en dat zou helaas niet meer veranderen. Niet veel later begon coach Chris zich al af te vragen of hij of zijn volledige team de Ronde van Vlaanderen had gereden. BC Vlaamse Ardennen, zonder basisspeler Veldeman, had geen kind aan onze verdediging. Steeds weer werd de vrije man gevonden en in de helft van de gevallen was dit Van Den Heede (3-10). Het verhaal werd steeds schrijnender. Er waren nog 2 minuten te spelen en het scorebord wees 5-17 aan. ‘Game over’ na amper 1 quarter? Eens te meer was de inbreng van ‘supersub’ Matthias een gouden zet. Met 6 punten op rij krikte hij het doelsaldo op van ‘belachelijk weinig’ naar ‘aanvaardbaar weinig’. Van cohesie was er in defense vooralsnog geen sprake. Als onze verdediging een zeef was dan waren de bezoekers de zandkorrels (11-24).

Aanvallend hadden we de grootste moeite om aan een verantwoord shot te geraken en dat liet zich ook in het volgende quarter duidelijk voelen. Het begrip ‘team’ was ver te zoeken en een aanvallend patroon was al even onherkenbaar. Gelukkig voor de thuisploeg werd ‘killer’ Van Den Heede een pauze gegund waardoor er geen verdere averij werd opgelopen. Matthias, Luc, Matty en Aiko zorgden voor de schamele 10 punten. Rust: 21-34

Was dit nu wat ze noemen een collectieve offday? Een déclic zou snel moeten volgen in de tweede helft of we konden het wel schudden. Wie kon de kar trekken? Niemand stond op. Ondanks verwoede pogingen bleven we aanvallend te vaak in hetzelfde bedje ziek. Het hing allemaal als los zand aan elkaar. Enkel via een paar individuele acties konden Matty en Matthias af en toe tegenprikken maar dat bracht ons geen centimer dichter. Aan de overkant liep een trefzekere Van Den Heede terug tussen de lijnen waar niemand echt vat leek op te krijgen. Praktisch in zijn eentje hield hij de Young Ones onder de knoet. Veel arbeid hoefde hij daarvoor echt niet aan de dag te leggen. De stand evolueerde nauwelijks. Van 27-39 (3min) naar 33-47 (7min) en 34-49 (einde quarter).

Alle hoop rustte op een ommekeer in het laatste quarter en niet zonder reden. Uit het niks zag coach Chris plots de eerste tekenen van samenhorigheid ontspruiten. De lome en lustloze uitstraling maakte plaats voor een gezonde agressiviteit in verdediging. BC Vlaamse Ardennen liep stelselmatig op een hecht blok en kwam meermaals in tijdnood voor een fatsoenlijk shot. Toen Gert en Aiko ook aanvallend hun neus aan het venster staken (39-51) en Matthias mee in de bres sprong (43-51) leek er toch nog een mirakel mogelijk met slechts 2’15” op de klok. Even snel als de storm was opgekomen ging hij ook weer liggen. Een droge 0-6 vanop de vrijworplijn plaatste ons met beide voetjes terug op de grond. Ere wie ere toekomt. Na het belabberde spel konden we eigelijk nooit aanspraak maken op de overwinning. Het feit dat teveel spelers onder hun niveau bleven en we er niet in slaagden om één enkele driepunter te scoren zal daar niet vreemd aan zijn. Eindstand: 43 – 57 (C.T.)

Speelden: Matty 8, Vollie, Stanny, Sid, Matthias 16, Gert 2, Bart 1, Dimi 2, Luc 3, Andy 2 en Aiko 9.

06-04-2017 om 21:52 geschreven door 130  

De ietwat pijnlijke nederlaag van vorige week was nog niet volledig verteerd maar toch diende de volgende opdracht zich al aan. Tegen Workout, de voorlaatste in de stand, kregen we de uitgelezen kans op eerherstel. In tegenstelling tot de partij tegen Beautox haakten Aiko en Luc af maar konden we terug rekenen op Matty, Vollie, Matthias, Fred, Bart en eveneens coach Chris.

De wedstrijd kende een aangename start. Na nauwelijks 3’ spelen hadden we reeds evenveel punten gescoord als in het volledig eerste quarter vorige week (10-7). Steven en Matty zorgden voor de eerste driepunters en Dimi leek zijn sterke partij van vorige week te gaan bevestigen. Voor het vervolg bleven we echter op onze honger zitten. Enkele rommelige minuten later was de score amper gewijzigd (10-9). Een kwaliteitsinjectie zorgde ervoor dat de scoremachine terug op gang kwam maar Workout hield alles nog speelbaar (18-13).

Die schijn kon men slechts kort ophouden in het tweede quarter. Er waren amper enkele minuten verstreken of de bezoekers keken al tegen een 26-13 achterstand aan. Een hardwerkende Vollie hield samen met Fred en Matthias continu een 10 puntenkloof op het scorebord. Ondanks een mogelijks gestalteoverwicht onder de borden speelde Workout dit nauwelijks of niet uit. Een gemiste kans, me dunkt. Tegen de rust had Steven met zijn 2^de driepunter een geruststellende voorsprong vastgelegd (38-26). En zeggen dat we daar vorige week bijna 40’ voor nodig hadden…

Lange pauzes staan zelden of nooit garant voor een spetterend vervolg en dat was ook deze keer niet het geval. Inspiratieloos en slordig basket resulteerden in een overweldigende 2-2, na jawel 4’ minuten spelen. We hebben dringend nood aan nieuwe technologieën om in realtime toch te kunnen doorspoelen. Zelfs een vervelende commercial break had niemand verleid om de fast forward toets in te drukken. Over halfweg in het 3^de quarter was de score nauwelijks aangedikt (43-30). De trofee voor moed en zelfopoffering ging voor de zoveelste keer dit seizoen naar onze trouwe supporters. Al was het algemeen spelbeeld vaak pijnlijk om zien toch kreeg Fred, met zijn individuele klasse, de handen enkele keren stevig op elkaar. Met 8 punten op rij was hij hoofdaandeelhouder in de maximale voorsprong van 15 punten (49-34).

De overwinning was zo goed al binnen en dat liet zich duidelijk voelen in de laatste 10 minuten van deze wedstrijd. De veilige marge van 10 punten kwam nooit echt in het gedrang en de score werd gevoelig opgedreven. Beide teams legden elkaar dan ook geen duimbreed in de weg. Scoren en laten scoren was het motto. De thuisploeg kwam enkele malen gevaarlijk dicht bij de 24’ shot clock maar daar wist Fred wel raad mee. Drie driepunters was het kurkdroge antwoord. Ook al nam Workout lichtjes de bovenhand in het laatste quarter toch hielden Vollie en Matthias de tegenstander op respetievelijke afstand. Eindstand: 72 – 61 (C.T.)

Speelden: Matty 9, Sid 5, Vollie 12, Matthias 11, Fred 21, Gert 2, Bart, Dimi 2 en Steven 10.

7 driepunters

30-03-2017 om 21:32 geschreven door 130  

Met nog 4 speeldagen voor de boeg waren er in de middenmoot van de rangschikking nog veel verschuivingen mogelijk. De plaatsen 3 tem 8 lagen op een zakdoek bij elkaar. In een onderling duel op dinsdagavond konden we alvast met één van die teams (Beautox, n.v.d.r.) afrekenen. De vooruitzichten waren allesbehalve hoopgevend. Het regende namelijk afzeggingen die avond. Onze WhatsApp beheerder Andy had de drukste avond sedert ons bestaan. Zet u schrap voor het lijstje afvallers: Kenneth, Fred, Matthias, Andy, Bart, Matty, Vollie en last but not least coach Chris. Veel ploegen zouden meteen de handdoek (moeten) werpen. Niks is minder waar bij de Young Ones. Na een beetje puzzelwerk werd alsnog een 7-koppige selectie geassembleerd. Dat Stanny in extremis zijn baskets nog eens aanbond is een speciale vermelding waard. Sid, Gert, Dimi, Luc, Steven en Aiko waren de andere gegadigden.

Hoge verwachtingen stellen was onrealistisch maar ons zomaar gewonnen geven was ‘not done’. Om het tempo enerzijds te breken en ons fysiek heel wat leed te besparen anderzijds werd er, geheel tegenstrijdig, gekozen om de shotters van Beautox op te vangen in een zoneverdediging. Aanvankelijk leek de strategie enigszins te mislukken maar na het herschudden van de kaarten stond er een defensief blok die het Beautox knap lastig maakte. De eerlijkheid gebiedt me wel te zeggen dat de thuisploeg hun vizier allesbehalve op scherp stond. Veel erger nog was het gesteld met onze afwerking. Door de trage balwisseling, indien ze er al was, en de kort opzittende tegenstander werd er zelden of nooit een vrijstaande man gevonden, laat staan een fatsoenlijk shot genomen. Echt ver weglopen deed Beautox niet maar met een 10-2 naar 7 minuten spelen zag het er echt niet rooskleurig uit. De resterende 3 minuten waren daarentegen wel weer hoopgevend. Aanvallend schenen we dan toch de weg naar de korf te hebben gevonden. Steven nette 3 punten op rij en de driepunter van Dimi verraste Jan en alleman. Plots zag het er toch een stuk beter uit. Verdedigend hielden we de deur op slot en in de zone van de waarheid lukten nog 2 vrijworpen. Een 10-10 tussenstand na quarter 1 sprak voor zich.

Copy paste in het tweede quarter. Beautox vond niet direct een barstje in de Young Ones verdediging waardoor het genoodzaakt was om steeds weer beroep te moeten doen op hun afstandsshot. Outstanding van die afstand was men zeker niet maar 2 driepunters volstonden wel om een kloofje te slaan (16-10). Bij de bezoekers ging het van kwaad naar erger. Scoren leek stilaan het achtste wereldwonder te gaan worden. De inkt in Antoine’s schrijfstok was al versteend toen Aiko een driepunter scoorde. We bleven ook niet van tegenslag gespaard. Een verrekking noopte Luc er onmiddellijk de brui aan te geven. Een zoveelste aderlating net op het moment dat de thuisploeg dreigde de partij voor de rust al te gaan beslissen (20-13). Ook al gaven we verdedigend weinig of niks weg toch konden we daar aanvallend weinig tegenoverstellen. Dimi en Aiko waren, elk met 5 punten, de ‘betere’ afwerkers van dienst. Rust: 20-16 (jawel, u leest het goed!)

Doorgaans zijn de derde quarters al niet onze productiefste 10 minuten van de partij maar dit keer was het geluk aan onze kant. Niet geheel vreemd was de betere balcirculatie de bron van de betere doelpogingen. De betere momenten van de wedstrijd waren duidelijk in dit quarter terug te vinden. Gert en Dimi kwamen steeds vaker in het stuk voor en lieten zich ook aanvallend niet onbetuigd. Een betere afwerking vanop de vrijworplijn had ons waarschijnlijk al iets vroeger terug in het spoor van Beautox gebracht maar uiteindelijk kwamen we zelfs via scores van Sid, Dimi en Steven op en over de thuisploeg (29-31). Een onbestrafte en overduidelijke vrijwillige fout op de doorgebroken Sid weerhield ons van een betere uitgangspositie. Waar het 4^de quarter aanvankelijk nog de hoop deed oplaaien met 2 knappe inside bewegingen van Gert bleek het vat halfweg al snel leeg te lopen. Aanvallend hervielen we terug in ons stereotiep aanvalsspel van in de aanvangsminuten met weinig of geen balwisselingen en geforceerde doelpogingen. Het bracht allemaal geen zoden aan de dijk, integendeel de cohesie op verdedigend vlak smolt als sneeuw voor de zon. De 6 overgebleven strijders lieten gaandeweg hun armen zakken. De laatste 5 minuten waren er duidelijk teveel aan. In geen tijd trakeerde Beautox ons nog op een 24-8 waardoor het allemaal nog wat pijnlijker werd. De 53-39 eindstand moet zowat het dieptepunt van de afgelopen jaren zijn. De beelden hiervan laten we om begrijpelijke redenen achterwege. (C.T.)

Speelden: Sid 5, Gert 7, Stanny, Dimi 11, Luc 2, Steven 9 en Aiko 5.

2 driepunters

24-03-2017 om 22:11 geschreven door 130  

Met de pijnlijke nederlaag (60-59) uit de heenwedstrijd in het achterhoofd waren de Young Ones tuk op revanche. Zonder de afwezigen Kenneth, Gert, Bart, Andy, Matty en Stanny waren er nog 8 spelers ter beschikking van de coach. De lichtjes gewijzigde starting five had niet meteen het beoogde succes want met een driepunter van Scheirlinck en Van Troye werd de thuisploeg meteen op achterstand geplaatst (3-6). Een trefzekere Matthias bracht dan weer zijn ploeg langszij. In een holderdebolder fase hielden beide teams elkaar in evenwicht, qua balverliezen dan toch. Het hoge speltempo stond allesbehalve recht evenredig met de efficiëntie. Het was wachten op de tempoversnellingen van Fred om BT Groep De Meyer een eerste keer van ons af te schudden (15-10). Broertje Steven neutraliseerde niet veel later de korven van Deman en Scheirlinck met 2 opeenvolgende driepunters. (21-16)

Van Troye en Deman leken de scheve situatie halfweg het 2^de quarter weer helemaal onder controle te hebben (23-23) want bij de Young Ones vond niemand de weg naar de korf. Het was de wederom hardwerkende Luc die zijn ploeg met 2 shots uit het slop probeerde te halen. Sid en Vollie sprongen uiteindelijk in de bres en brachten hun team terug (29-30). Groep De Meyer zat duidelijk door hun reserves heen en dat was het teken voor Fred en Vollie om via enkele snelle omschakelingen de bezoekers een nieuwe oplawaai te verkopen. Matthias en Dimi deden eveneens hun duit in het zakje. Rust: 39-30.

De break had voor het eerst sedert lang zijn effect niet gemist bij de thuisploeg. De broertjes van Vooren hadden met een 11-4 tussensprint de wedstrijd na 5’ al in een definitieve plooi gelegd (50-34). Of toch niet! De match kende zijn zoveelste dip en ja dat was in het derde quarter niet anders. Scheirlinck was dan wel uit het wedstrijdbeeld verdwenen maar Van Troye en Deman waren dit geenszins. Geen 5 minuten later hadden de twee hun ploeg nog maar eens in de match geknokt (51-45).

Sid, Luc en Vollie dreven BT Groep wel onmiddellijk terug op 10 punten maar veel groter werd de kloof niet. Met een 8-10 ‘foutenlast’ werd de wedstrijd amper stilgelegd door beide refs. Naast beide heren sloeg de tegenstander ook al eens ‘de bal’ mis. Na een klein oponthoud en adempauze voor Luc probeerden Van Hee en Deman, elk met een driepunter, de partij alsnog te doen kantelen (59-51). De sterk eindigende Sid en Matthias hielden echter andermaal de boot af. Een deugddoende overwinning sloeg BT Groep De Meyer definitief uit koers voor de 6^de plaats. Later op de avond volgde nog meer goed nieuws. Door de nederlagen van De Plankshotters en Dynamo Dampoort ligt de 3^de plaats, met slechts 1 overwinning meer, terug binnen handbereik. Eindstand: 70 – 57 (C.T.)

Speelden: Vollie 6, Sid 10, Matthias 16, Fred 17, Dimi 4, Luc 6, Steven 9 en Aiko 2.

3 driepunters

14-03-2017 om 22:45 geschreven door 130  

De Krokusvakantie was een welgekomen periode van herbronning voor de Landegemse veteranen na enkele belabberde prestaties in de KBOV-competitie. De ambitie om voor het derde jaar op rij vice-kampioen te worden konden we maanden terug al opbergen. Het enige wat ons seizoen nog wat kleur kon bezorgen was een knappe prestatie in de bekercompetitie en met wat geluk misschien zelfs de finale spelen. In de vorige ronde werd niet zonder moeite Beautox huiswaarts gestuurd. Voor de ¼ finale kregen we niemand minder dan de regerende kampioen en ons eeuwige zwarte beest BBC ING voorgeschoteld.

Een 9-koppige kern kreeg de opdracht om de sponsoravond wat extra glans te bezorgen.

Geen sinecure als je weet dat er bij de tegenstander met Robeyst, De Visscher, De Caluwé en Sesselle en Van Hecke heel wat kwaliteit rondloopt. Eén voor één bijna allemaal shotters van de zuiverste soort. ING zette meteen zijn voornaamste wapen, het driepuntshot, in. De Visscher nam de maat van Luc en dropte een eerste bommetje. Verdedigend ving het de thuisploeg op in een vrij statistische zone verdediging waar het verrassend genoeg de grote jongens waren die de ruimte wisten te vinden. Twee knappe assists van Matty werden zonder veel franjes door Aiko afgerond. Tussendoor had Luc van de vrijheid aan de vrijworplijn gebruik gemaakt om zijn eerste punten te laten noteren. Met 6-7 na 4’ verliep alles nog volgens plan. De minuten daarop vergat de thuisploeg te profiteren van de geboden vrije ruimte. Een karrevracht aan turnovers nam ING met open armen in ontvangst om een eerste tussensprint te plaatsen. Het kanon van De Visscher stond al meteen op scherp waarna Robeyst niet kon achterblijven. Bij 10-17 na 6’ zag Chris zich genoodzaakt om met een time-out de pletwals een halt toe te roepen en zijn spelers te wijzen op de opportuniteiten die de slome zone verdediging gaf. Fred en Vollie trokken het tempo met een ruk de hoogte in en met een beweeglijker concept in aanval werd er vaker een vrijstaande medemaat in stelling gebracht. Niettegenstaande het secure duo De Visscher – Robeyst sloop de thuisploeg via Vollie en Matthias bijna onopgemerkt dichterbij. Met 19-21 na quarter 1 werd het publiek op een plezant kijkstuk getrakteerd. Ook in het tweede quarter bleef het gevaar aan beide kanten van dezelfde duo’s komen. Al bracht de bommenregen van de bezoekers helaas iets meer schade toe. Na 26-31 liepen de bezoekers terug uit tot 28-37 via enkele halluciante driepunters van Robeyst. De middellijn kwam bij iedere nieuwe poging steeds dichter in beeld dan de eigenlijk driepunterlijn. Onze verdedigers waren de wanhoop nabij. Met 5 tegen 11 driepuners konden we niet anders dan onze meerdere herkennen. De schade beperken en hopen op een inzinking van de tegenstander waren de enige opties. Ook al werden De Caluwé (0 pt) en Van Hecke (2 pt) tot figuranten herleid dan nog loopt er meer dan voldoende scorend potentieel rond waar we maar geen vat op kregen. Bij de rust (44-57) leek dan ook een monsterscore in de maak.

Wie had gehoopt op een kentering in de tweede helft was eraan voor de moeite. Iedere opflakkering van de thuisploeg om de achterstand te herleiden tot 10 punten werd steevast gevolgd door een ferme tegenprik. Nu de kanonnen van Robeyst en De Visscher zwegen in het derde quarter probeerden Fred, Aiko en Vollie alsnog het tij te doen keren. Met hun 3 driepunters wonnen ze het shotfestival in dit quarter maar De Caluwé, Sesselle en Adriaens hielden vrij makkelijk stand. Na 8’ waren we amper 1 puntje opgeschoten (60-75). Er moest zich al een heus mirakel voltrekken indien we deze geoliede machine tot stilstand zouden brengen. Robeyst nam al van bij de start van het laatste quarter meteen alle wind uit onze zeilen door zijn 6^de en 7^de driepunter door de korf te jagen. De verdienstelijke pogingen van Fred, Matthias en Andy waren slechts een doekje voor het bloeden. Via 72-87 liep ING genadeloos uit naar 76-97 na 6 min. De offensieve weelde van de bezoekers met Robeyst (34pt), De Visscher (20pt), Sesselle (12pt) en Adriaens (12pt) woog helaas veel zwaarder door. De verhouding driepunters (9 – 17) en het motto scoren en laten scoren was een perfecte weergave van de wedstrijd. Eindstand: 87 – 108. (C.T.)

Speelden: Vollie 14, Matty 9, Matthias 16, Fred 18, Gert, Luc 6, Steven 7, Andy 6 en Aiko 11.

9 driepunters

08-03-2017 om 23:16 geschreven door 130  

Na de felbevochten zege tegen de hekkensluiter, BBC Salamander, kregen de Young Ones de derde laatste in de stand, Feniks, voor de kiezen. Een op papier makkelijke tegenstander maar sedert de jaarwisseling geraakte de vice-kampioen in vieze papieren. Nog geen enkele partij werd overtuigend gewonnen waardoor iedere wedstrijd veel weg had van een strijd op leven en dood. Naast kersverse papa Andy kon coach Chris ook niet rekenen op de basketball skills van Fred, Vollie, Kenneth en Matthias. Alsof we het nog niet moeilijk genoeg hadden.

Geloof het of niet maar van bij het startsignaal waren we ook hier op achtervolgen aangewezen. De thuisploeg startte vinnig maar miste de scherpte voor doel om ons al meteen KO te slaan. Krijger van het eerste uur, Luc, hield ons met 2 opeenvolgende korven in het spoor van de tegenstander. Overweldigend was het allemaal niet maar toch slaagde Feniks erin om ons, hetzij nipt, op afstand te houden. Via 5-4, 6-5 ging het naar 8-6 na 6’ minuten. De score keeper had niet de minste moeite om volgen. Na enkele afgeblokte pogingen kon Matty toch 2 drives tot een goed einde brengen. Inside kreeg Aiko nog niet onmiddellijk poot aan de grond maar 3 persoonlijke fouten van zijn rechtstreekse opponent leverden wel 3 vrijworpen op die de Young Ones meteen aan de leiding brachten 10-12.

De korte break had nauwelijks voor inspiratie gezorgd aan beide kanten waardoor de partij langszaam voort kabbelde zonder echt te boeien. Aanvallend liep het voor geen meter en daar had het grijze duo blijkbaar hun plezier in om er nog een handje aan mee te helpen. Het duurde tot Vandemaele 6 punten op rij scoorde vooraleer er wat vuur in de wedstrijd kwam. Helaas voor ons was het aan de verkeerde zijde. Feniks buigde de 10-12 achterstand na 6’ spelen om in een 22-16 voorsprong. Voor de bezoekers hadden enkel Aiko en Sid kunnen tegen prikken. De eerste en enigste 2 driepunters van de Young Ones, via Steven en Matty, zorgden 2 minuten later alweer voor het evenwicht (24-24) maar Pauwels had genoeg aan 1 driepunter om zijn team weer langszij te brengen net voor de rust (27-24).

Ook in het derde quarter bleef het wachten op Godot. Aan beiden zijden was er geen greintje beterschap te bespeuren. Het enige wat wel in stijgende lijn ging waren de frustraties bij de spelers bij enkele opmerkelijke beslissingen van de spelleiding, als die al genomen werden. Twee onsportieve – en een technische fout hielden Feniks aan de leiding waar Boucherie en Vandemaele de punten, in het derde quarter, netjes onder elkaar verdeelden. Ook al scoorden er met Aiko, Luc, Sid, Dimi, Matty en Steven maar liefst 6 Young Oners toch bleef de thuisploeg, hetzij nipt, uit de greep van de bezoekers.

Net als in het vorige quarter kwam het gelimiteerde gevaar ook in het laatste quarter telkens weer van Boucherie en Vandemaele. Pas na 5’ kwamen de Young Ones, via vrijworpen van Aiko, terug op gelijke hoogte (45-45) en dat was, schrik niet, welgeteld 27 minuten geleden. Feniks was niet van plan zich zomaar gewonnen te geven en hield via De Sutter gelijke tred. Een netjes tegen het bord vallend shot van Dimi bracht 3’ voor het einde de bezoekers terug aan de leiding (46-48). Met  Matty, Sid, Luc, Aiko en Steven bracht coach Chris, met nog 2’ op de klok, de meest ervaren ploeg tussen de lijnen. Twee drives van Steven, een fieldgoal en vrijworp van Luc tekenden voor de ruimste voorsprong in deze wedstrijd (50-55). Een kloof die Feniks niet meer kon overbruigen ondanks het feit dat men 35’ de leiding in handen had. Eindstand: 52-56 (C.T.)

Speelden: Matty 14, Stanny, Sid 6, Gert, Bart 2, Dimi 4, Luc 9, Steven 10 en Aiko 11.

2 driepunters

01-03-2017 om 23:40 geschreven door 130  

BBC Salamander, de tegenstander van speeldag 20, was met 18 nederlagen en 1 overwinning (tegen Workout) de rode lantaarn, met ervaring, van de KBOV-competitie. De uitgelezen wedstrijd om het blazoen van de Young Ones terug op te poetsen. Aanvankelijk was het de bedoeling om meerdere basisspelers te laten rusten maar met de afwezigheid van Aiko (toneel), Kenneth en Matthias (speelde geen toneel) en het feit dat onze ploeg niet overliep van vertrouwen werden alle bye-spelers van stal gehaald. Met 11 fitte spelers waren we alvast numeriek in de meerderheid. De boutade van coach Chris, al zou hij de pijp aan Maarten geven indien er vanavond niet gewonnen werd, miste zijn effectief bij de start niet maar ging al even snel liggen als ze gekomen was. Vollie had de kamp stijlvol geopend met een driepunter maar na 4’ spelen was dit eveneens het minieme verschil tussen beide ploegen (7-4). De ‘zakdoek zone’ werkte duidelijk verlammend en net zoals in de heenmatch was er een schrijnend gebrek aan afwerkers in beide teams. De luttele punten van Steven en Luc die er alsnog kwamen werden al heel snel geneutraliseerd door De Maeyer (15-12).

Aanvallend lieten de vaste waarden het enigszins afweten. Hulp kwam ietwat uit een verrassende hoek. Gert pakte uit met 4 assists en vond in Bart de ideale afwerker. Veel verder dan 25-20 reikte hun samenwerking echter niet en dat was het sein voor BBC Salamander om zelf toe te slaan. Via De Beule en De Maeyer namen de bezoekers zelfs na 8’ spelen de leiding even over (28-29). Het angstzweet brak nog net niet uit bij coach Chris. Al hadden sommigen eerder last van zweethanden en stapelden de turnovers zich sneller op dan we konden scoren. Een driepunter van Fred voorkwam het schaamrood op onze wangen. Rust: 31-29

Wie op voorhand geld had ingezet op een overwinning van de hekkensluiter begon halfweg al dik te dromen van een vette financiële winst. Bij dergelijk gang van zaken zou men al snel geneigd zijn om op zoek te gaan naar een Chinees in de tribune. Daar bijna iedereen ver onder zijn beste niveau bleef waren de verdenkingen vlug gemaakt. Eén speler daarentegen voelde zich wel in zijn sas. Bart gaf zijn vooralsnog bleek seizoen extra kleur door ook in het derde quarter de afwerkersrol op zich te nemen. Met een 3 op 3 onderstreepte hij zijn knappe wedstrijd maar eens te meer liet Salamander, via De Bondt en Poppe, niet begaan (39-35). Het tempo moest dringend de hoogte in en dan is Fred de aangewezen man. Via enkele tempoversnellingen bracht hij niet alleen de bezoekers in de problemen maar ook zijn eigen ploegmaats die duidelijk koud van de bank kwamen. De tussensprint leverde uiteindelijk een iets comfortabelere voorsprong op met de 4^de periode in zicht (50-42).

Het wedstrijdniveau kon nooit echt overtuigen maar als we dan toch het minst slechtste moment moeten kiezen dan kwam de aanvangsfase van het 4^de quarter misschien wel in aanmerking. Onder impuls van, aanstaande vader, Andy en Matty kwam uiteindelijk dan toch de verhoopte tienpuntenkloof op het scorebord. Met zijn 8 punten hield Andy het verschil intact tot zo’n 2 minuten voor affluiten. Een allerlaatste inspanning van de bezoekers en een zoveelste dip van de thuisploeg brachten eens te meer de partij quasi in evenwicht. Gelukkig voor de Young Ones kon het andermaal rekenen op een secuur spelende Bart om de wedstrijd zonder glans winnend af te sluiten. Eindstand: 70 – 63 (C.T.)

Speelden: Matty 10, Vollie 5, Stanny, Sid 2, Fred 14, Gert 1, Bart 22, Dimi, Luc 3, Steven 5 en Andy 8.

5 driepunters

16-02-2017 om 21:55 geschreven door 130  

Na de deugddoende en hard bevochten overwinning tegen The Old Stars stond een week later al de volgende klepper van formaat te wachten. Een verplaatsing naar sporthal Rozebroeken staat al langer dan vandaag niet meer garant voor een walk-over. Wat eveneens een constante aan het worden is, is de uitdunnende spelerskern in de terugronde. Vorige week had de coach nog 10 spelers ter beschikking, nu … slechts 7. De schrik zat er dan ook danig in om hier een serieuze bolwassing te krijgen van het uitgebalanceerde team van Dynamo Dampoort.

Uit een steal van Steven ontstond de eerste fastbreak via Matty die vanachter de driepunterlijn geen seconde twijfelde. Een mooie opener die meteen de ploeg een boost gaf. Ondanks het weerwerk van Pulfliet, die niet eens op het wedstrijdblad vermeld stond, en de vele turnovers bleven we gelijke tred houden met de thuisploeg via Sid en Matthias (5’: 7-8). Door het uitstekend verdedigend werk van Matthias op Van Pymbroeck werd er een belangrijke aanvalspion geneutraliseerd en werd Dynamo verplicht om op zoek te gaan naar andere afspeelpunten. Behalve een driepunter van De Vriendt leverde dat niet veel op. Aanvallend was de progressie bij de Young Ones zeer hoopgevend. Via Matthias en een driepunter van Matty werd de score naar 11-16 opgedreven na 7’ spelen maar nog was de honger niet gestild. Terwijl sommigen reeds naar lucht hapten trapten Sid, Matthias en Aiko het gaspedaal nog eens stevig in. Dynamo werd door hen net voor het einde op een droge 0-6 getrakteerd. Totaal tegen de verwachtingen in sloten we af met een 11-22 voorsprong.

De bedoelingen van de thuisploeg werden in de aanvangsfase van het 2^de quarter meteen duidelijk. Terwijl de Young Ones nog hun zweet aan het afdrogen waren, hadden Van Puymbroek, zijn eerste punten, en Bonte een 15-2 geplaatst en meteen ook de leiding overgenomen na 6’ (26-24). Door de overmacht aan vers bloed kon Dynamo voortdurend wisselen maar dat was niet altijd de garantie voor een even strak tempo. De wisselmogelijkheden aan bezoekerszijde daarentegen waren al zeer beperkt en dat werd alleen maar erger toen Matthias met een pijnscheut in de bil definitief naar de kant moest. Lange rustpauzes op de bank waren de Young Ones spelers niet gegund en de rotatiepolitiek van de coach kon naar de prullenbak. De eerste serieuze aanvalsgolf werd net op tijd staande gehouden en dat was grotendeels te danken aan een vlot scorende Sid die samen met Matty, reeds aan zijn derde driepunter toe, alles speelbaar hielden aan de rust (40-37).

Een switch van bewaker had Van Puymbroeck monddood gemaakt, al ontsnapte hij nog 2 keer aan onze aandacht. Dat dit net na de pauze gebeurde en onmiddellijk volgde na een driepunter van Bonte was extra pijnlijk. In één ruk had Dynamo ons een 8 puntenkloof aangesmeerd. De eerste punten van de bezoekers werden aan de vrijworplijn gescoord en dat hadden er gerust veel meer kunnen zijn indien er iets secuurder mee omgesprongen werd. Maar liefst 7 van de 11 punten in dit quarter kwamen zo tot stand. Aiko en Steven brachten ons even terug tot 49-44 maar nauwelijks 2’ minuten later snelde de thuisploeg naar 56-46. Was dit de genadeslag?

Met 6 spelers, die zo stilaan op hun tandvlees zaten, bleven de Young Ones de moed opbrengen om te vechten voor wat ze waard waren. Dat sommigen er letterlijk bij gingen liggen kon op weinig begrip rekenen van het nochtans niet zo onaardig leidend duo. ‘Flopping’ Aiko kreeg het even aan de stok met de ref maar haalde dan maar zijn gram thuis door met een driepunter en 2 omgezette vrijworpen zijn ploeg terug in het spoor van de leider te brengen 62-56. Met nog zo’n kleine 4’ te spelen was alles weer mogelijk. Eigenaardig genoeg leken het eerder de bezoekers te zijn die over een paar extra longen beschikten. Enkele verwoede driepuntspogingen van Steven verdienden beter maar brachten ons helaas geen stap dichter. Pas 20” voor het einde viel uiteindelijk de ‘lelijkste’ driepunter van het seizoen in het mandje en kneep Dynamo nog even de billen dicht (62-59). Moegestreden maar tevreden over de geleverde presentatie moesten we finaal de duimen leggen. Eindstand: 64-59 (C.T.)

Speelden: Matty 14, Sid 15, Matthias 8, Gert 2, Dimi 2, Steven 7 en Aiko 11.

5 driepunters

01-02-2017 om 23:35 geschreven door 130  

Met nederlagen tegen ING, De Maeght en De Plankshotters had de tweede seizoenshelft ons tot op heden nog geen enkele overwinning opgeleverd. Een terugval naar de buik van het klassement voor de vice-kampioen was dan ook het trieste gevolg. Tegen sterkere tegenstanders de duimen moeten leggen kan iedere ploeg overkomen maar het gebrachte spel, op de match tegen ING na, baarde ons des te meer zorgen. Een thuismatch tegen een herboren Old Stars was dan ook niet meteen een geschenk. Met de scalp van De Maeght, Santobas, De Vlaamse Ardennen en Group De Meyer in hun handen konden we maar beter zo snel mogelijk ons beste niveau etaleren. Op Kenneth, Andy, Stanny en Vollie na was onze kern compleet.

Bracke (ex-De Maeght) opende de score voor de bezoekers waarna Aiko, net als vorige week, meteen orde op zaken stelde. Een tweede driepunter volgde al niet veel later toen Matty de Maeght al na 3’ op 8-2 plaatste. Een gevolg kwam er aan beiden kanten niet waardoor de partij eerder in een impasse dreigde terecht te komen.  De inbreng van Van Holme bracht meer scorend vermogen tussen de lijnen bij de bezoekers en dat legde ook zijn collega Haeck geen windeieren (8-8). Beiden stuwden hun ploeg voorbij de Young Ones waar het vooral wachten was op de inbreng van Matthias die steevast voor een offensieve meerwaarde kon zorgen. Meer dan de schade beperken zat er vooralsnog niet in voor Matthias want Haeck was met 9 punten in dit quarter moeilijk af te stoppen (12-19).

Aanvankelijk bleef Matthias de lijn doortrekken in het 2^de quarter maar toch kon hij de thuisploeg niet langszij brengen. Pas toen Bart, Aiko en Matty een 8-0 lieten optekenen werden de rollen eindelijk terug omgedraaid (29-26). De reactie aan de overzijde liet niet lang op zich wachten. Haeck veegde de vloer aan met zijn rechtstreekse opponent waardoor de Maeght nooit echt de rol moest lossen. Een ‘no-look Stanny hook’ van Dimi als afsluiter was misschien wel het teken dat het geluk onze kant had gekozen. Rust: 37-36

Het derde quarter leek als twee druppels water op het eerste. Beide ploegen namen om beurten de leiding maar zonder echt te imponeren. Met een score van 7-7 na 6’ spelen kreeg geen enkele supporter het er erg warm van. Uiteindelijk waren het weer Van Holme en Haeck die het spelletje haasje over nipt in hun voordeel beslechtten (48-50).

Wie dacht dat we in het 3^de quarter het dieptepunt van de wedstrijd hadden bereikt kwam bedrogen uit in het laatste quarter. Na 3’ waren er welgeteld 2 punten gescoord en dan nog door de bezoekers. 5 minuten later veegden 3 vrijworpen van Fred de ‘0’ weg bij de Young Ones. De supporters waren, met nog 2’ te gaan, de wanhoop nabij. De kloof bleef speelbaar maar geen enkele aanval kon succesvol afgerond worden. Voorlopig konden we enkel aan 50% vanop de vrijworplijn scoren. Eentje van Gert, eentje van Aiko en zowaar stond het 53-54. Niemand minder dan Haeck (19p) leek met een ultieme inlegger het pleit te gaan winnen (53-56). Met de moed der wanhoop werd de laatste Young Ones aanval aangevat en met nog enkele seconden op de shotclock nam Fred zijn verantwoordelijk vanachter de driepunterlijn. BAM! De eerste en meteen laatste fieldgoal van de Young Ones was meteen goed voor 5 minuten extra time (56-56).

Beide ploegen begonnen met lood in de schoenen aan de extra periode. Toen wederom Van Holme zijn ploeg op voorsprong bracht vreesde iedereen voor een nieuw doemscenario. Gelukkig bleef het bij een laatste stuiptrekking van hun kant. Via Aiko, Fred en Matthias werden alsnog de broodnodige punten opgetekend om finaal met een driepunter van Fred de eerste overwinning van 2017 te mogen ‘vieren’. Mooi was het allemaal niet maar zelfs een wrange nasmaak werd overvloedig doorgespoeld. Eindstand: 65-60 (C.T.)

Speelden: Matty 11, Sid 2, Matthias 12, Fred 14, Gert 1, Bart 5, Dimi 2, Luc 2, Steven en Aiko 16

8 driepunters

28-01-2017 om 20:52 geschreven door 130  

Het was harken voor onze SMS-dienst ‘Endy’ om op dinsdagavond van de 13-koppige kern uiteindelijk nog 7 fitte patriotten bereid te vinden om het op te nemen tegen de Plankshotters. Dat ‘social media’ af en toe ook eens zijn nut bewijst werd deze avond duidelijk. Of hoe een aerobic foto via WhatsApp Aiko uiteindelijk naar de juiste zaal navigeerde. In eigen zaal hadden we in de heenronde geen partij aan de Plankshotters. In Geraardsbergen lagen de zaken anders. Een combinatie van luide Aerobic en basketten was nu eenmaal geen ideale match voor ons.

Na een kleine studieronde nam de thuisploeg via Denie het heft in handen (6-2). Met een ultrakorte opwarming in de benen was het verrassend genoeg Aiko die meteen op temperatuur stond. Na de opener van Steven nam hij het offensief subliem over. Met 11 punten op rij, waaronder 2 driepunters, bracht hij de Young Ones terug aan de leiding. Via een driepunter van Vollie en 2 omgezette vrijworpen van Fred zag het er alvast veel belovend uit. De Plankenshotters waren echter minder onder de indruk. Vier balverliezen werden via Denie, Thesin en Mollaert pijnlijk afgestraft waardoor de schade na het 1^ste quarter zeer beperkt bleef (16-18).

Met iets meer focus op de passing werden de aanvallen beter uitgespeeld en vaak succesvol afgerond. Via Luc, Sid en een driepunter van Vollie werd de thuisploeg op achtervolgen aangewezen (18-25) al verloor de tegenpartij ons nooit echt uit het oog. Toen al was het zonneklaar dat Denie, net als vorig seizoen, wel eens de spelbreker zou kunnen worden. Na een nieuwe score van zowel Aiko als Denie volgden 2 lange scoreloze minuten (24-28). Met nog 2 minuten te spelen voor de rust plaatsten de broertjes Van Vooren een welgekomen tussensprint. Met 2 vrijworpen, een fieldgoal een driepunter zorgde men voor een vrolijke noot aan de rust (28-35).

Het derde quarter draaide daarentegen andermaal uit op een waar rampscenario. Niks scheen nog te lukken. Zowel verdedigend als aanvallend ging het van kwaad naar erger. De frisheid en snelheid was zowaar uit ons spel verdwenen. De thuisploeg rook bloed en had na amper 5’ spelen alweer de leiding genomen (41-40). Eens op dreef leek er geen stoppen aan. Luc spartelde bij 47-44 nog even tegen maar door toedoen van Mollaert en Goorman smeerde het ons nog eens een 6-0 aan in de laatste 2 minuten (53-44).

Het vierde quarter bracht al niet veel beterschap voor onze troepen. Aanvallend bleven we onmondig waardoor een déclic er niet meteen zat aan te komen. Het tempo en de balcirculatie zakte al een kaartenhuisje in elkaar. De Plankshotters hadden het zaakje onder controle en stevigden, door veelvuldig balverlies aan onze kant, op een riante voorsprong van 20 punten af. Enkele individuele acties konden deze vernedering maar op het nippertje afwenden al was een derde opeenvolgende nederlaag incontournabel. Met in totaal reeds 6 competitienederlagen dit seizoen verzeilen we in de buik van het klassement.

Eindstand: 68-56 (C.T.)

Speelden: Vollie 8, Sid 2, Dimi 2, Luc 8, Fred 11, Steven 11 en Aiko 14.

6 driepunters

21-01-2017 om 18:20 geschreven door 130  

Na 3 weken van Kerstmarkten afschuimen, christmas shopping en het zichzelf vetmesten tijdens de Kerstdiners en Nieuwjaarsfeesten was het zo stilaan tijd om de competitie te hervatten. Uitspelen tegen De Maeght is al geen pretje, laat staan dat de meesten onder ons begonnen te detoxen en laat dat nu net de brandstof bij uitstek zijn voor de Young Ones. Naast de uitschuiver van ‘Endy’ waren Aiko, Kenneth, Stanny en Andy de afhakers van dienst.

De partij startte met een verschroeiend tempo maar beide teams lieten het na om zorgvuldig af te werken. Van Belleghem beukte er, naar gewoonte, van harte op los en samen met Truyens bracht hij de thuisploeg op voorsprong (7-4). Een reactie van de Young Ones liet niet lang op zich wachten. Fred (2 driepunters), Matty (1 driepunter), Sid en de alweer sterk ingevallen Matthias (6 p) trokken het laken naar zich toe. De veelvuldige pogingen van Truyens, Gekiere en Van Herreweghe stierven allen op de ring. Hulpia, what’s in a name, kwam zijn team met 7 opeenvolgende punten, waaronder 1 driepunter, te hulp (14-21).

Zelden hadden we De Maeght zo weggespeeld als nu. Vrij lang zag het ernaar uit dat we dit ook in de 2^de quarter zouden doen. De tegenstander kwam maar niet onder stoom en daar konden we maar best optimaal van profiteren. Met 19-28 na 4’ leek er dan ook geen vuiltje aan de lucht en begon men langzaam achterover te leunen. Ruimte weggeven aan een trio shotters is nooit een goed idee. In een zot moment drukte Van Herreweghe met 2 opeenvolgende driepunters en een fieldgoal ons met de neus op de feiten. Toen dat nog niet genoeg was maakten Abdouckarim en Truyens de remonte compleet. Van 19-28 evolueerde de stand in amper enkele minuten naar 37-36 bij de rust.

Een tevreden gevoel konden we zeker niet overhouden aan het einde van het 2^de quarter. Coach Chris kon enkel hopen dat de aanvangsminuten van de wedstrijd een vervolg zouden krijgen. Hoop doet leven maar veel meer dan aanklampen zat er na de rust niet in. De Maeght kwam stilaan op dreef en dat uitte zich ook in een ‘gezonde’ agressiviteit die balanceerde op het randje van de onsportiviteit. Een strakkere leiding had ons zeker een handje geholpen want de tegenstander won ruim op punten in de scrimmage. Matty opende met een driepunter maar Abdouckarim veegde die meteen van tafel. Luc had zijn dosis pech bij de afwerking waardoor de broodnodige punten rond de bucket bijna uitsluitend van een secuur afwerkende Matthias kwamen. Het fraaie afstandsshot van Gert bracht ons eindelijk terug langszij (48-48) na 7’ spelen. Het laatste woord was voor de thuisploeg die met driepunters van Truyens en Van Herreweghe al toe waren aan 8stuks. (54-50)

Alles was nog speelbaar maar de fut ontbrak bij een groot deel van de ploeg. De Maeght was zeker agressiever maar duidelijk meer begeesterd dan de vice-kampioen. In no time braken Gekiere, Hulpia en Van Herreweghe (20p), ja weer hij, door de laatste verdedigingslinie. We stonden erbij en kijken ernaar … In nauwelijks 2’ doofde De Maeght met 63-50 de lichten helemaal. Beterschap was er allerminst merkbaar bij de bezoekers en via 3 opeenvolgende driepunters van Hulpia, Abdouckarim en Truyens werd er niet alleen een vinger op de wonde gelegd maar werd er nog eens duchtig zout in gestrooid ook (71-52 na 6’). Een uppercut van jewelste. Een vrijworp van Sid en een driepunter van Dimi behoedden ons alsnog van een twintiger. Eindstand: 76-60 (C.T.)

Speelden: Matty 8, Sid 6, Matthias 16, Fred 12, Gert 2, Bart 4, Dimi 3, Luc 2 en Steven 7.

Young Ones: 6 driepunters

De Maeght: 12 driepunters

12-01-2017 om 21:19 geschreven door 130  

Met de 14^de speeldag in de KBOV-competitie waren we al toe aan de 1^ste speeldag van de terugronde. Deze stond volop in het teken van de confrontatie met de autoritaire leider BBC ING. De nipte 69-64 nederlaag van in de heenronde bood alvast perspectieven en dat was van kapitaal belang om terug wat spanning in de competitie te brengen. Een nieuwe nederlaag van de Young Ones betekende niet alleen een eerste thuisnederlaag maar tevens een terugval in het klassement en een quasi vrijgeleide voor ING om hun 2^de opeenvolgende titel binnen te halen. Voor het duel tussen de kampioen en vice-kampioen waren een 20-tal kijklustigen bereid gevonden om af te zakken naar sporthal Oostbroek in Nevele.

Zonder Matthias, Kenneth, Dimi, Stanny en in laatste instantie Andy was de kern van de thuisploeg flink uitgedund tot 8 stuks.

Dat ING uit prima scherpschutters bestond onderstreepte Sesselle al in de eerste seconden van de wedstrijd door met een driepunter de debatten te openen. Een pasklaar antwoord kwam er van de lichtblauwen pas na enkele minuten maar het mocht dan ook gezien worden. Via 2 driepunters van Aiko en één van Matty werd ING meteen op een 9-4 getrakteerd. De bezoekers leken even van slag maar lang duurde het niet of Van Hecke en Robeyst zorgden na 8’ opnieuw voor haasje over. (11-15) De inbreng van Vollie bracht iets meer snelheid in het aanvallend compartiment waardoor de stugge zoneverdediging van ING vaak iets te laat kwam. Fred, Vollie en Aiko profiteerden hier optimaal van zodat de bordjes al vlug terug in evenwicht hingen (19-19).

Het talrijk opgekomen publiek, naar Young Ones normen dan toch, zagen een aangenaam kijkstuk waarbij beide ploegen voluit voor de aanval kozen maar defensief regelmatig een steek lieten vallen. ING had het klaarblijkelijk moeilijk met de snelheid en speldenprikken van de immer penetrerende Fred. Het was de sleutel tot succes om de verdediging te ontwrichten want éénmaal ING zich had georganiseerd waren de openingen vrij schaars te noemen. Aan de overzijde vonden de bezoekers maar al te vaak een opening of een vrijstaande man waardoor de Young Ones constant op achtervolgen aangewezen waren. Robeyst dreigde heel even zijn stempel te kunnen drukken op de partij maar 6 opeenvolgende vrijworpen van Fred, Sid en Steven hielpen ons terug in het spoor van de leider (26-28). Ook toen Seselle, met 6 punten op rij, zijn duivels ontbond liet het antwoord niet lang op zich wachten. Vollie en Fred scoorden elk een fieldgoal en 2 omgezette vrijworpen en tussenin had Aiko reeds zijn 12^de punt van de match weten te verzilveren. Bij 39-40 en op enkele seconden van het rustsignaal ontdeed De Caluwé, tot dan toe nauwelijks aan scoren toegekomen, zich van zijn bewaker waarna hij ongehinderd kon uitpakken met zijn handelsmerk. Ruststand: 39-43

De tik die De Caluwé had uitgedeeld zinderde kennelijk nog na in de kopjes van de thuisploeg. Het feit dat hij onmiddellijk terug uitpakte met een driepunter en fieldgoal deed er alleszins geen deugd aan. Toen ook Windels, na een offensieve rebound, er 2 punten bovenop deed was coach Chris al na 1’ en een 39-48 stand genoodzaakt om zijn time-out erdoor te jagen. Indien er niet snel een ommekeer kwam was de vogel meer dan waarschijnlijk gaan vliegen. Bart, als heel vroeg in foutenlast, kon dan toch het ijs breken waarna er terug vaart kwam in het spel van de Young Ones. Fred was zoals steeds de gesel van de ING-verdediging. Als een magneet zoog hij keer op keer de aandacht van de tegenstander naar zich toe. Door de double teaming bij ING kon Luc, die wederom de ziel uit zijn lijf liep op zijn 50^ste, enkele malen succesvol profiteren. Na 5’ bij 47-52 zag de situatie er al heel wat rooskleuriger uit. ING miste duidelijk vuurkracht nadat Robeyst het aan de rust voor bekeken hield en De Caluwé zich nog niet echt uit de greep van Matty kon bevrijden. Met veel geduld en inzet werkte de thuisploeg de opgelopen achterstand weg. Een driepunter van Steven bracht ons bij 56-56 zelfs langszij waarna Fred en Luc de hoop op een definitieve ommekeer nieuw leven inbliezen. (60-56)

De laatste 10 minuten beloofden een strijd op leven en dood te zullen worden. De onderlinge strijd tussen de ex-Sleidingespelers kruidde dit duel natuurlijk wat extra. Beide teams bleven in elkaars buurt. Na 64-62 nam de thuisploeg via Aiko en Fred bij 69-65 na 6’ een kleine optie op de overwinning. Zou het dan eindelijk eens lukken tegen ING? Het geloof was zeker aanwezig en dat werd alleen maar versterkt door een derde driepunter van Aiko. Met ING heb je natuurlijk nooit gedaan en dat wist iedereen. Alsof de pest ermee gemoeid was ontwaakte aan de overzijde ene De Caluwé. Aanvankelijk hield hij zijn team met een fieldgoal en 2 vrijworpen in de match maar nadat Aiko ons met 77-74 praktisch op rozen had gezet steeg hij als het ware boven zichzelf uit. Eenmaal aan de bal was hij de laatste minuten incontournabel. Hij nam de laatste 12 punten van zijn ploeg voor zijn rekening. Nadat hij met een driepunter 77-77 gelijkmaakte herhaalde hij zijn huzarenstukje in de laatste 3 seconden nog eens … 77-80 … en dat sloeg in als een bom! Een  wanhoopspoging van Luc in laatste seconde van de wedstrijd kon helaas niet meer voor een delirium zorgen. Met 2 gewonnen wedstrijden meer dan eerste achtervolger Dynamo Dampoort lijkt BBC ING al voor Nieuwjaar het kampioenschap te hebben beslecht. Eindstand: 77-80 (C.T.)

Speelden: Matty 6, Vollie 10, Sid 5, Fred 21, Bart 2, Luc 8, Steven 5 en Aiko 20.

6 driepunters

20-12-2016 om 16:49 geschreven door 130  

Nauwelijks enkele dagen na de hard aangekomen verliespartij op de Vlaamse Ardennen wachtte de Young Ones, op papier, een relatief makkelijkere tegenstander. Met reeds 8 nederlagen en slechts 4 overwinningen had Sivi nog niet teveel potten gebroken in de KBOV competitie. Luc, Aiko, Vollie en Kenneth waren niet van de partij en na een weekje rust waren Andy, Matthias, Bart en Gert er terug bij. Uitrusten voor een belangrijke wedstrijd… waar hebben we dit nog gehoord vorige week?

Na 3 minuten spelen waren de vergelijkingen met de voetbalmatch RSCA – Brugge van afgelopen zondag uitermate treffend. Wie toen niet in slaap viel kon nu gerust zijn ogen de eerste 3 minuten sluiten want naast wat heen en weer geloop had men niks maar dan ook niks gemist, zelfs geen enkele korf. En geloof me vrij dit had geenszins te maken met de sterke defense van beide ploegen. Niet verwonderlijk dat het eerste puntje te rapen viel aan de vrijworplijn. Het zorgde voor een wonderbaarlijke déclic. Matthias tekende ei zo na op zijn eentje voor de 7-0 tussenstand, na jawel 5’ spelen. Sivi bleef maar worstelen met de afwerking niettegenstaande ze naar hartenlust de terugkaatsers konden wegplukken. Pas laat in het eerste quarter kon men de ‘0’ wegvegen via Finjaer, broer van. De geruststellende voorsprong zorgde voor een gevaarlijke gemoedsrust die al vlug de aandacht verplaatste naar de bitsige duels onder de nrs 4 van beide ploegen. Veel meer viel er dan ook niet te beleven in het eerste quarter (17-9).

Het 2^de quarter bracht al niet veel soelaas, integendeel. Sivi kwam op kousenvoeten dichterbij (19-12) niet tegenstaande het weerwerk dat de gebroeders Van Vooren boden in de openingsfase. Na 6’ stak Sivi, via het wroetwerk van Kochuyt, pas echt hun neus aan het venster (21-17). De bezoekers geloofden steeds meer in hun zaak en dat liet zich ook, letterlijk en figuurlijk, voelen in de vele duels. Een score van Dimi en Sid kon nog net de boot afhouden aan de rust (28-23).

De openingsminuten van het 3^de quarter brachten aanvankelijk wat beterschap al moet het gezegd worden dat het eerder de individuele acties van Fred en Matty waren die voor de punten zorgden. Onze motor draaide niet op volle toeren en de bezoekers waren niet van zinnens om zich zo maar opzij te laten schuiven. Via 32-27 liepen we met mondjesmaat uit tot 40-33 na 8’ maar Sivi definitief uit koers slaan lukte vooralsnog niet. In een partij waar aan de rust slechts 10 fouten waren gefloten liep de frustratie aan beide kanten hoog op. Beide refs lieten de vele fysieke contacten te vaak onbestraft waardoor het bij momenten even uit de hand dreigde te lopen. Tussen al het geharrewar, tikjes uitdelen en incasseren boekte Sid tweemaal succes maar ook hij kon niet verhinderen dat onze 2 trouwste supporters ondertussen, bijna geruisloos, waren doorgeschoven naar het midden van de tribune om even naar het badminton te kijken. (46-36) Wie kon ze ongelijk geven?

Terwijl iedereen zijn geweten suste met het feit dat we nog steeds de leiding hadden, ondanks het erbarmelijke spel, kwam Sivi via Kochuyt en Van Oost terug sterk opzetten (47-41). Een driepunter van Andy en een lay-up + bonusvrijworp van Matty zorgde dan weer voor enige ademruimte (57-46). Van Oost, Finjaer en Van Driessche, elk met een driepunter veroorzaakten, dicht bij het einde, nog voor de nodige nervositeit en opwinding bij onze troepen, getuige de technische fout van Sid en de onsportieve fout van Andy. Een bestraffing die in het Young Ones strafwetboek geassocieerd staat met een traktatie voor de volledige équipe. Behalve de heren die eens diep in de buidel moesten tasten was niemand daar rouwig om. Een soloslim van Fred met 6 punten, waaronder 4 vrijworpen, diende Sivi uiteindelijk de genadeslag toe. Eindstand: 65 – 55 (C.T.)

Speelden: Matty 9, Stanny, Sid 11, Matthias 8, Fred 21, Gert, Bart, Dimi 4, Steven 9 en Andy 3.

2 driepunters

13-12-2016 om 18:51 geschreven door 130  

De tijd dat Vlaamse Ardennen de KBOV competitie domineerde lag nu al een paar jaren achter de rug. Na een teleurstellend resultaat vorig seizoen zag het er voor de Ronsenaars bijna halfweg de competitie nog minder rooskleuriger uit. Met al 5 competitienederlagen achter hun naam was men reeds verzeild geraakt in de onderste regionen van de rangschikking. Een groot deel was natuurlijk te verklaren door de enorme blessuregolf die de ploeg had geteisterd tot dusver. De match van donderdag bracht alvast geen beterschap. Het was zelfs zo erg gesteld dat mannen op pensioen Van Hulle en De Mulder senior hun ploeg in nood moesten bijspringen. Aan bezoekerszijde was het al niet veel beter. Met de afwezigheid van Kenneth, Bart, Matthias, Gert, Fred en ook Chris was naast de spelerskern ook de coaching staff voor het grootste gedeelte onthoofd. Als dat maar goed kwam…

Het ruime speelveld zorgde voor veel kunst- en vliegwerk, maar al te vaak liep het mis in de zone van de waarheid. In beide teams was het de nr 4 die voor de eerste opwinding kon zorgen. De 6 punten op rij van Looverie werden deels gecounterd door de eerste driepunter van de wedstrijd via Matty. De Vlaamse Ardennen hielden de court vrij compact en inside was er al zeker geen doorkomen aan. Luc was de enige centerspeler die 2 keer aan hun aandacht kon ontsnappen. De tegenstander miste duidelijk de slagkracht van Veldeman om hun gevreesde driepunterwapen te hanteren. Pas in het slot van het eerste quarter kon Van Den Heede de eerste bom verzilveren. Lang kon hij echter niet genieten want Steven neutraliseerde die meteen. Even later bracht diezelfde Steven met 2 feilloos omgezette vrijworpen de bezoekers nipt aan de leiding. (16-17)

Steven had klaarblijkelijk zelfvertrouwen getankt en dropte, met een ietsie pietsie geluk, 2 opeenvolgende driepunters in het mandje. De boost was meer dan welkom want Furnière en De Mulder junior hadden ondertussen de fakkel van Looverie en Van Den Heede overgenomen. Een alerte en hardwerkende Dimi kwam de al even hardwerkende Luc bij regelmaat vervangen om ons luchtruim met succes te verdedigen.  Slechts zelden kwamen de terugkaatsers in de verkeerde handen terecht, iets wat ons in het verleden hier al vaak de overwinning had gekost. Dat er aan beide kanten meermaals gefaald werd in de afwerking had niet altijd met de slordigheid van de spelers te maken. Het gebeurde frequent dat men een los handje van beide ploegen onbestraft liep. Objectief gezien konden we zeker niet klagen van de thuis fluitende refs. De thuisploeg kon zich daar absoluut niet in schikken en probeerde met de nodige argumenten en bewijslast het leidende duo van kant te doen veranderen. Rust: 29-30

Pech bleef de Vlaamse Ardennen achtervolgen. De zoveelste gekwetste in het rijtje was De Mulder junior (8 pnt). Nadat hij onzacht in aanraking kwam met de elleboog van Steven moest hij met een gekloven lip de wedstrijd verlaten. Steven was niet meteen onder de indruk en likte zijn lichtjes geschonden elleboog. Met een fieldgoal en 2 omgezette vrijworpen hield hij ons in het spoor van de thuisploeg. Echt overtuigend en sprankelend basket was het aan beide kanten echter niet. De talrijke balverliezen en unforced errors bleven zich opstapelen en naarmate de fysieke inspanningen begonnen door te wegen werd dit alleen maar erger. De fysiek sterkste ploeg kon hier wel eens het laken naar zich toe trekken aan het einde van de partij. Vooralsnog hielden beide ploegen elkaar op allerlei vlakken in evenwicht. Een beter moment van de Vlaamse Ardennen via Spileers, Van Den Heede en Looverie beantwoordde Aiko net op tijd met 7 punten op rij, waaronder 1 driepunter. (46-43)

Het 4^de en laatste quarter moest de beslissing brengen over winst en verlies. Wie kon zijn hoofd boven water houden in deze fysieke veldslag? Veel scores vielen er niet meer te noteren. De inspanningen eisten duidelijk hun tol. Geen van beide teams kon een degelijk tempo ontwikkelen om de tegenstander uit verband te spelen waardoor de shot clock maar al te vaak een geforceerde poging inluidde. De pionnetjes bleven alsmaar langer op het schaakbord stilstaan. De frisheid verdween zienderogen uit de ploeg en het wedstrijdbeeld leek steeds meer op die van een stervende zwaan. De luttele punten van Vollie, Luc, Matty en Aiko waren dan ook van primordiaal belang. Na een knappe driepunter van Vollie leek de thuisploeg bij 50-54 op 3’34” van het einde uiteindelijk toch te zullen gaan kraken. Met de laatste verenigde krachten werd in defense ieder gaatje dichtgelopen. Op 1’45” van het eindsignaal zag alles er nog veelbelovend uit toen plots de chrono verdacht veel stil bleef staan. De 6^de man van de Vlaamse Ardennen zorgde voor wat extra speeltijd en daar werd dankbaar gebruik van gemaakt. Van Den Heede had zijn 2^de adem gevonden en knokte in zijn eentje zijn team terug in de wedstrijd. Met een fieldgoal en een driepunter bracht hij de stand op 55-54… en gingen de seconden plots vlugger lopen. Met balbezit en nog zo’n 30” te spelen hadden de Young Ones hun lot nog in eigen handen. De laatste doelpoging strandde echter op de ring waarna Van Den Heede met een buzzer beater en zijn 21st punt de partij beslechtte. Eindstand: 58-54 (C.T.)

Speelden: Matty 5, Vollie 6, Stanny, Sid 2, Dimi 2, Luc 9, Steven 17 en Aiko 13.

6 driepunters

10-12-2016 om 20:59 geschreven door 130  

Na een meer dan geslaagde editie van reeds de 8^ste Algemene quiz van The Young Ones bleef er maar weinig tijd over om de kopjes leeg te maken, laat staan alcoholvrij. Een verplaatsing naar sporthal De Keiskant zal nooit onze favoriete uitstap worden maar een wedstrijd tegen de voorlaatste in de stand, Work Out, kon er nog wel bij. In tegenstelling tot vorige week verloren we met Kenneth, Gert, Dimi en, in laatste instantie, Aiko heel wat centimeters.

Matthias liet het niet aan zijn hart komen en had duidelijk het minst last van zware benen. Met een 4 op 4 was de thuisploeg al meteen op achtervolgen aangewezen maar tot halfweg het eerste quarter lukte hen dat vrij aardig. Dit had natuurlijk meer te maken met het weinig imponerende spel van de bezoekers. Met de inbreng van Fred werd alvast de fysieke paraatheid van Work Out op de korrel genomen. Niet veel later kwamen de eerste barsten in het pantser. Aanvallend reeg men de airballs aan elkaar en verdedigend verloor men meermaals Bart en Andy uit het oog. (7-17)

In het 2^de quarter kwam de thuisploeg dan toch even onder stoom of liever hadden ze ons in slaap gewiegd. Met een 9-2 tussensprint, weliswaar over 4 minuten, stond het plots 16-20. Hoog tijd voor de Young Ones om het gas terug iets dieper in te drukken. Nauwelijks enkele doelpogingen later resulteerde een 4-13 via Steven, Matthias en Fred in een weinig flatterende 20-33 ruststand.

Veel inspiratie had Work Out echter niet opgedaan tijdens de rust. Ondanks verwoede pogingen slaagde men zelden of nooit om een uitgespeelde aanval op te zetten. Voor onze coach was het dan ook geen sinecure om zijn team niet mee te zien afglijden. Een match in een match is vaak het enige redmiddel. Het resultaat was dat met Matty, Andy, Luc, Sid, Matthias, Fred en Steven maar liefst 7 van de 9 spelers de weg naar de ring vonden. Orgelpunt waren de 2 opeenvolgende driepunters van Steven, de enige van onze kant, die met 30-54 de boeken definitief dicht deed.

Veel animo viel er niet te beleven in een partij die er al lang geen meer was. Grotendeels was dit te ‘wijten’ aan een zeer sportieve tegenstander waardoor, het moet gezegd, het scheidsrechterlijke duo nooit echt in verlegenheid werd gebracht en bijna foutloos de partij in goede banen leidde. In een overbodig maar uiterst productieve 4^de quarter hielden beide partijen elkaar in evenwicht mede de teugels aan beiden zijden werden gevierd. Bart, Fred en Matty dreven de score nog wat op maar dat was louter voor de statistieken. Eindstand: 57 – 74 (C.T.)

Speelden: Matty 6, Stanny, Sid 5, Matthias 16, Fred 11, Bart 14, Luc 5, Steven 11 en Andy 6.

2 driepunters

29-11-2016 om 22:57 geschreven door 130  

28-11-2016 om 00:00 geschreven door 130  

De tweede confrontatie met Beautox in nauwelijks 14 dagen tijd en ditmaal in competitieverband. Na de spannende maar verloren bekermatch waren de mannen van Melle gegarandeerd tuk op revanche. In beide kampen was de bezetting nagenoeg dezelfde gebleven al was die ene switch bij beide teams, Bernaerd voor De Clercq bij Beautox en Sid voor Fred bij de Young Ones, niet van de minste.

Net als in de vorige match nam Beautox via ’t Kindt en Reyntens meteen het heft in handen (0-6) maar niemand kon er meteen een vervolg aan breien. De talrijke terugkaatsers werden steevast door de goed gepositioneerde en hardwerkende Gert onschadelijk gemaakt. Aan Young Ones zijde was het ouwe getrouwe Luc die met een dubbele score de Young Ones terugbracht (4-6). De boosdoener van 2 weken geleden, Reyntens, zat ditmaal stevig in de greep van Steven maar met ’t Kindt (12p) had Beautox nog een pur sang afwerker in de rangen. In no time hadden de bezoekers de bordjes terug gevaarlijk laten overhellen (5-17). Met het einde van het 1^ste quarter in zicht kon de thuisploeg via Sid, Matthias en Dimi milderen (11-19).

Verdedigend en aanvallend zat het nog niet snor en daar kwam pas verandering in met Sid en Matty tussen de lijnen. Samen draaiden ze de gashendel helemaal open en via 20-23 na 2’ en 29-25 na 4’ zag de situatie er plots heel wat rooskleuriger uit. Beautox leek maar geen pasklaar antwoord te vinden op de onhoudbare Sid en Matty. Met hun tweetjes namen ze maar liefst 24 punten voor hun rekening waaronder 3 driepunters (36-25). De zeldzame keren dat ze zich dreigden vast te lopen verschenen Matthias en Dimi alert op het toneel om succesvol af te ronden (42-29). Het knap staaltje basket eindigde, totaal onverwacht, toch met een kleine valse noot. Een miscommunicatie (hoor: one shot of shot) tussen bank en onze nr 16 (Aiko had gevraagd om geen namen te noemen) had niet alleen een air ball van onze kant tot gevolg maar ook een geslaagde wanhoopsdriepunter van Beautox. De marge werd herleid tot 8 ipv misschien wel 13. Ruststand: 42-34

Na de break leek Matty op zijn elan door te gaan maar de eerste tekenen van krampen beperkten zijn actieradius. Sid van zijn kant werd dan weer iets nauwlettender in de gaten gehouden waardoor het geweer dringend van schouders moest veranderd worden bij de thuisploeg. In de eerste plaats werd de hete aardappel doorgeschoven naar Aiko en Matthias maar onder de borden was er bij momenten geen doorkomen aan. De in verdediging hard werkende Luc en Steven namen dan maar hun verantwoordelijkheid (60-48). Net als een quarter geleden zorgde een onoplettendheid in de laatste minuut voor een bittere pil. Beautox shotte zich, met 2 opeenvolgende driepunter en nog 10 minuten te spelen, helemaal terug in de wedstrijd (60-54).

De beslissing zou andermaal vallen in het laatste quarter. Beautox startte furieus (60-58) maar werd na enkele minuten al gecounterd door Sid en Andy. Toen Aiko zijn eerste fieldgoal en 2 vrijworpen lukte kwam er weer wat ademruimte (69-64). Lang genieten was ons niet gegund want Benoot dropte zijn derde en vierde driepunter. Toch sloeg dit ons niet uit ons lood want met een weergaloze driepunter en 2 feilloos omgezette vrijworpen deelde Steven een zoveelste tik uit aan de bezoekers. Beautox kraakte en niet onlogisch was het Sid die de genadeslag toediende. Eindstand: 79-72 (C.T.)

Speelden: Matty 16, Sid 24, Matthias 8, Gert, Dimi 4, Luc 9, Steven 10, Andy 3 en Aiko 5.

6 driepunters

23-11-2016 om 21:28 geschreven door 130  

20-11-2016 om 00:00 geschreven door 130  

Met reeds 8 competitiematchen op de teller waren er nog 3 leiders in de KBOV-competitie. Wij behoorden tot maandagavond alvast tot dit elite clubje. De wedstrijd tegen BT Groep Demeyer kon en mocht daar in principe niet direct verandering in brengen. Niet dat er blijk was van onderschatting van de tegenstander maar de sterke en zwakke punten waren ons genoegzaam bekend. Het kwam erop aan om de pijlsnelle en veerkrachtige Deman en afstandschutter Van Troye zoveel mogelijk uit de wedstrijd te houden.

De starting five Fred, Luc, Steven, Andy en Aiko slaagden in de aanvangsminuten met verve in hun opdrachten. Fred hield het tempo zeer strak waardoor BT vaak met de ‘man minder’-situatie te maken kreeg en daardoor verdedigend niet alles tijdig kon belopen. Aiko had Van Troye in zijn zak en liet hem dan ook nog eens achter zich aan ‘hollen’. De kort opzittende defense aan de YO-kant zorgde dan weer voor talrijke steals en balverliezen met een eerste kloofje tot gevolg. Het plaatje klopte bijna 100% was het niet dat de op vinkenslag liggende Deman echter 3 keer als een paling uit onze handen glipte. Alles was bijna te herdoen tot Steven, reeds 7 punten in het eerste quarter, en Matthias, terug sterk ingevallen, met 6 punten de balans liet overhellen naar 11-18.

Een driepunter van Matty en scores van Sid, Matthias en Luc hielden BT voorlopig op een veilige afstand maar je kon toen reeds voelen dat het allemaal iets stroever verliep dan voorheen. Het tempo verdween en de scores waren niet meer van zelfsprekend. Aan de overzijde knokten Heyvaert en Van Hemmens zich gestaag terug in de wedstrijd maar zonder de steun van Deman en Van Troye leek dit geen lang leven beschoren. Naarmate de partij vorderde werd wel duidelijk dat de refs niet de Oscar voor beste regisseur zouden winnen maar eerder van zwakste mannelijke bijrol. Fouten blazen stond duidelijk niet in hun script of althans niet in het huisreglement. Laatste wapenfeit van de eerste helft was de eerste 3 punten en enige score van thuisspeler Van Troye, al werd dat onmiddellijk geneutraliseerd door een bom van Aiko. Ruststand: 25-32

De partij, die zeker niet onaardig was begonnen voor de bezoekers, escaleerde stilaan naar een regelrechte frustratie. BT profiteerde optimaal van de laksheid van de scheidsrechters en de YO hadden het steeds moeilijker om zich te concentreren op de wedstrijd zelf. De aandacht ging stelselmatig richting de plaatselijke Peppi en Kokki waardoor bijna niemand in de mot had dat de thuisploeg zich langzaam terug op gelijk hoogte had gehesen. Een driepunter van Matty en Steven in het slot van het derde quarter voorkwam toen al erger. (43-48)

Het laatste quarter beloofde helemaal geen beterschap en naast het feit dat ons afwerkingspercentage en de refs beneden alle niveau was gezakt kwam daar nog bij dat het evenwicht in de ploeg precies helemaal verstoord was. Inside had BT al geruime tijd niemand van de bezoekers meer onder de korf gezien en dat maakte het voor hen dan ook makkelijker om hoger druk te zetten. Met slechts enkele povere verre pogingen verloren we gaandeweg de greep op de wedstrijd. Punt na punt kroop BT dichterbij en velen kregen er een onaangenaam ‘déjà vu’ gevoel bij. Bijna exact dag op dag 1 jaar geleden leidde BT tot op 0,4” van het einde, maar verloor het toen in extremis door oa een discutabele driepunter die werd afgekeurd door de ook al niet vrijuitgaande ref. Echt mooi was het al lang niet meer maar ondanks het feit dat BT kort voor het einde de leiding had genomen was alles nog speelbaar. De bepalende factor in de eindfase zat jammerlijk in het andere kamp. Hoewel Van Troye meer dan 35 minuten aan banden lag verloren we hen net in de cruciale fase van de wedstrijd uit het oog. Met maar liefst 11 punten in het laatste quarter trok hij praktisch in zijn eentje BT over de eindmeet. Al had hij en zijn team alsnog de juiste dosis geluk toen de laatste poging van Matthias ietwat kracht ontbrak om de YO uiteindelijk nog de overwinning te bezorgen. Eindstand: 60-59 (C.T.)

Speelden: Matty 7, Matthias 12, Fred 15, Bart, Dimi, Luc 4, Steven 10, Andy 2, Aiko 5 en Sid 4.

5 driepunters

18-11-2016 om 22:01 geschreven door 130  

Na een weekje (school)vakantie konden onze troepen zich opmaken voor de eerste ronde van de KBOV Bekercompetitie. Ook al was bekerwinnaar ING ‘bye’ toch stonden er enkele leuke affiches op het programma. Met Beautox troffen de Young Ones misschien wel de moeilijkste tegenstander uit het kransje favorieten. Zonder Vollie, Stanny, Kenneth, Bart en Sid ontbrak er danig wat ervaring.

Beautox stak hun ambitie niet onder stoelen of banken en opende droogweg met een 0-6 via via Careel en Reyntens. Amper 2’ onderweg en coach Chris werd genoopt om zijn eerste time out op te souperen. De korte rustpauze riep de bezoekers een halt toe en met 2 driepunters van de broertjes van Vooren hingen de bordjes na 5’ al terug in evenwicht (8-8). Via een sterke invalbeurt en een 3 op 3 van Matthias namen de lichtblauwen uiteindelijk de leiding ondanks hevig weerwerk van Reyntens (23-17).

Door toedoen van een foutloze Matthias flirtte Beautox, in de opening van het tweede quarter, heel even met een tienpuntenkloof (28-19) maar wie anders dan jawel Reyntens bracht de bezoekers terug ‘on track’. Via 28-21 en 28-24 zorgde Declercq zelfs met een driepunter voor de 28-29 op 4 minuten van de rust. Tijd om nog eens met de pionnen te schuiven tegen de verlammende zoneverdediging. Aiko werd op zijn geliefkoosde vleugelpositie geposteerd en het resultaat liet niet lang op zich wachten. Met 5 punten op rij gaf hij de thuisploeg andermaal wat ademruimte. Ruststand: 38-33

Tot grote verbazing van de YO-coach liet de bezoekende ploeg zijn zoneverdediging varen en schakelde het over op een man-to-man defense. Tactische blunder? Vermoedelijk wel want simultaan hiermee overdonderden de Young Ones de tegenstand in de openingsminuten. Fred trok maar wat graag het spel naar zich toe om daarna zijn vrijstaande ploegmaats, in dit geval Dimi en Matthias, te bedienen. Voor Beautox enigszins kon reageren was de score al opgelopen tot 49-36. Niet toevallig was het Reyntens (31), al aan een dikke twintiger toe, die alsnog probeerde de meubelen te redden voor zijn ploeg. Veel meer dan de schade beperken zat er niet in want Steven, Luc en Aiko rondden een 21-12 tussensprint perfect af. (59-45)

Partij gespeeld denk je dan. Andy zag er alvast geen g(r)aten in dat hij met 5 streepjes achter zijn naam plaats mocht nemen op de bank. Beautox leek zich alvast niet te willen neerleggen bij de situatie en beet zich terug vast in de wedstrijd zoals in het 2^de quarter. Na scores van Matthias en een welgekomen driepunter van Matty stokte plots de YO-motor bij 65-56. Aanvallend liepen we frequent tegen de shotclock aan en verdedigend konden we de terugkaatsers niet in eigen rangen houden. Minuut na minuut kwam Beautox steeds sterker opzetten. Via 65-58 en 66-59 kwam men op 37”van het einde, na missers van Matthias en Fred aan de vrijworplijn, tot 66-63 terug. Om tijd te blijven winnen bleef Beautox telkens voor de snelle fout opteren maar Fred herpakte zich al snel met een 5 op 6. De buzzer beater van Steven, vanachter de driepunterlijn, zorgde alsnog voor een ruime overwinning. Eindstand:

73-63. (C.T.)

Nog voor het einde van deze bekerwedstrijd bereikte ons team echter bijzonder droevig nieuws. De moeder van onze ploeggenoot Sid was na een zware en moedige strijd helaas overleden. We wensen Sid, Muriël en familie dan ook vanwege de volledige Young Ones familie veel sterkte in het verwerken van dit grote verlies.

Matty 3, Matthias 18, Fred 18, Luc 4, Steven 12, Andy 2, Aiko 12, Gert en Dimi 4.

7 driepunters

08-11-2016 om 22:51 geschreven door 130  

06-11-2016 om 00:00 geschreven door 130  

Met amper 1 overwinning uit 7 wedstrijden was Feniks niet meteen de ‘killer’ van onze KBOV-competitie maar met Fred, Stanny, Luc en Aiko ‘bye’ en daarenboven de afzeggingen van Kenneth (rug), Matthias (ziek) en Vollie … en een coach die maar net op tijd binnen was sloop er toch enige paniek in onze rangen. In laatste instantie werden Aiko, Luc en Stanny terug opgevist.

Matty nam met 1 driepunter en 2 omgezette vrijworpen na 3’ de 5-0 voor zijn rekening. Feniks nam zijn tijd maar herstelde toch min of meer het evenwicht na 6’ minuten via hun kapitein Defloo. (11-7). Pas met het einde van het eerste quarter in zicht konden de Young Ones via Sid en ‘bomber’ Andy de tegenstander terug op een iets veiligere afstand plaatsen (16-7).

Veel beleving en cohesie was er bij de bezoekers in de eerste helft niet te bespeuren en dat liet zich niet onbetuigd in de aanvangsfase van het 2^de quarter. Na 6 minuten klooien waren er dan ook amper 6 punten gescoord aan elke kant. In de resterende 4 minuten liep de thuisploeg op hun kousenvoeten weg en werd de voorsprong stelselmatig verder uitgediept. Terwijl Aiko, Matty en Bart hun puntje konden meegraaien was Sid alom aanwezig en met 9 punten in dit quarter de grote slokop. Aan de rust konden we met manier van spreken onze rechterhand al op de rug vastbinden. Ruststand: 33-17

Voor wie op een attractieve 2^de speelhelft en achteraf op een boeiend wedstrijdverslag had gehoopt kan hier beter afhaken en zich gaan verdiepen in het plaatselijke parochieblad of een gokje gaan wagen op de één of andere gemanipuleerde voetbalwedstrijd. Enfin, u bent gebleven, waarvoor dank, maar u was gewaarschuwd. Voor de 2^de week op rij moest de tegenstand en animo in eigen rangen worden gezocht en met een plaaggeest als Matty in de rangen werden de lachspieren duchtig op de proef gesteld. Zo erg zelfs dat niemand in de smiezen had dat Feniks gewoon gelijke tred (11-11) met ons hield. (44-28)

Het 4^de en laatste quarter was er eentje die godzijdank als een stuk productiever kon worden omschreven, al was een opendeurdag misschien beter op zijn plaats. Met amper 6 en 12 ploegfouten kon je moeilijk spreken van een ‘over mijn lijk’-mentaliteit in beide kampen. Opmerkelijk was dan weer wel dat liefst 8 van de 10 Young Oners de weg naar de korf vonden. Daarenboven konden er terug 4 spelers zich in de dubbele cijfers spelen. Na scores van Dimi, Matty, Sid en een secure Gert kon Bart met 6 punten op rij de eindstand alsnog op 68 – 50 brengen. (C.T.)

Speelden: Matty 12, Sid 13, Gert 5, Bart 10, Dimi 2, Steven 4, Andy 11, Aiko 7, Stanny en Luc 4.

4 driepunters

26-10-2016 om 00:00 geschreven door 130  

Na de vrij makkelijke overwinning tegen Santobas stond ons deze week een vrij onaangename verplaatsing naar Lokeren te wachten. Het late aanvangsuur (21u15), het einde van de werkweek in zicht en niet in het minste de tegenstander waren maar enkele bepalende factoren. De wedstrijden tegen Salamander staan dan ook niet in het geheugen gegrift als de meest boeiende. Met de afwezigheid van Andy, Vollie, Dimi, Kenneth en Matthias werd er ook nog eens een pak snelheid en gestalte thuis gelaten.

Op het niet al te brede terrein pakte Salamander andermaal uit met een zonedefense. Net als de voorbije jaren werd het zwoegen in de openingsfase om het systeem te ontgrendelen. Ondanks enkele verdienstelijke pogingen van de bezoekers bleef de teller op ‘0’ staan. Aan de overzijde was het al geen haar beter met enkele onstuimige en overhaaste probeersels die nergens toe leiden. Beide ploegen hielden elkaar zowaar in ‘evenwicht’. De eerste driepunter van Aiko was dan ook het eerste lichtpuntje van de match. De zoneverdediging maakte het vrijwel onmogelijk om gevaarlijk te zijn in en rond de bucket. Luc slaagde er als enigste in om vanuit deze positie 2 punten te scoren. De overige korven kwamen van de hand van Aiko (2x) en Fred vanachter de driepunterlijn. Maar liefst 12 van de 15 punten in het eerste quarter werden gescoord voorbij de rode lijn. (10-15)

Om aan de gijzeling van de zoneverdediging te ontsnappen werd het geweer van schouder veranderd. Het tempo werd gevoelig opgedreven in de hoop om de verdediging uit verband te spelen en ruimte voor onszelf te creëren. Het opzet lukte want zowel in- als outside konden Luc, Aiko, Gert, Fred en Matty meermaals succesvol afronden. Salamander wegspelen was echter een ander paar mouwen. Mede dankzij een duidelijk gestaltevoordeel waren ze bij momenten nadrukkelijker aanwezig onder de borden. Meer dan 6 luttele punten extra weggeven deden ze niet. Ruststand: 27-38

Wat we in het derde quarter te zien kregen moet zowat het saaiste en wanordelijkste geweest zijn uit de KBOV geschiedenis. Turnovers en gemiste doelkansen à volonté. Een mens zou voor minder een pintje bier in zijn drinkbus verstoppen … en verwisselen. Het moet zowat het enige wapenfeit van een armtierige quarter zijn geweest naast het feit dat Luc, bezig aan een sterke partij, de enige was die zijn beide vrijworpen konden verzilveren. O ja, voor wie dacht dat wij al ondermaats presteerden … de tegenstander lukte 4 schamele puntjes. (31-49) 

Ooit zei onze coach dat je minstens 60 punten moet scoren om een wedstrijd winnend af te sluiten. Wel, het werd een drijfveer in het laatste quarter om … het tegengestelde te bewijzen. Salamander was al een tijdje niet meer bij machte om aanvallend iets in elkaar te knutselen en wij, wij moesten zeker niet onderdoen. Stanny had een reden (lees: scoren = lidgeld betalen) maar de rest helaas niet. Het laatste fluitsignaal was dan ook een bevrijding voor iedereen. Gelukkig voor het nageslacht zijn er geen beelden van. Eindstand: 43-58 (C.T.)

Speelden: Matty 8, Stanny nr 3: 1, Sid 2, Fred 13, Gert 4, Bart 2, Luc 14, Steven en Aiko 14.

7 driepunters

22-10-2016 om 21:55 geschreven door 130  

Speeldag 6 had alweer een leuke wedstrijd voor ons in petto. Een verplaatsing naar Maldegem voor een derby tegen Santobas. In het tussenseizoen had Santobas zich, net als de Young Ones, versterkt met één gerichte versterking. Niettegenstaande zijn 26 lentes had Stind Vanderbauwheede toch een pak ervaring op landelijk niveau meegebracht. Met slechts 1 nederlaag in 5 wedstrijden deed Santobas het zeker niet onaardig. Met enkel Brecht De Meyer afwezig, niet de minste, kon de tegenstander rekenen op een nagenoeg volledige kern. Dit in tegenstelling tot de Young Ones die maar liefst 7 spelers zagen afhaken in de aanloop van de wedstrijd. Dankzij onze brede kern bleven er dus nog de helft in zetbaar.

De openingsfase konden we maar beter skippen want naast wat missers en enkele knullige balverliezen was er absoluut niks te beleven, tenzij je natuurlijk kickt op passes die zomaar eventje een meter of 2 over hun doelwit vlogen. Snel doorspoelen naar minuut 3 was dus de boodschap. Niet onlogisch was het Fred, die samen met Luc en Aiko, voor ons het pad effende terwijl Santobas aan het klungelen bleef. Na 7 min prijkte reeds 5-16 op het scorebord en leek de tegenstander een vogel voor de kat. De inbreng van Vandenberghe leek echter een bron van inspiratie voor zijn medemaats. Met een driepunter zorgde hij en Stind voor 2 dolle minuten van de thuisploeg en de Young Ones zagen hen tot op 17-20 naderen.

In het tweede quarter herviel alles terug in dezelfde plooi. Stind liet dan wel nog een driepunter noteren maar de ruggesteun liet op zich wachten. Onmondigheid aan de ene kant en een geoliede machine aan de andere kant. Met maar liefst 5 scorende spelers en een efficiënte Sid werd de tegenstander na 7 minuten terug op een 10 puntenkloof geplaatst. Met de rust in zicht legden Fred en Sid de wedstrijd mogelijks al in een definitieve plooi. Rust: 26-41.

Met een ondermaats shottend Santobas werd het derde quarter aangevat met een zoneverdediging al liep dit niet meteen van een leien dakje. Een bewegelijke en bij momenten ongrijpbare Stind maakte echter samen met Vandenberghe meteen brandhout van onze onzekere en onsamenhangende verdediging. Met 16 punten van beiden sloop er toch wat ongerustheid in onze ploeg. Een tactische time-out en de nodige aanwijzigingen van coach Chris hielp iedereen terug bij de les en zodoende kon men tijdig de aansluiting vermijden. Een onstuimige en ontembare Vollie hield samen met Sid, Fred, Dimi en Steven Santobas terug op een veilige afstand tegen het einde van het 3^de quarter 49-66.

Er zou al veel moeten gebeuren mocht dit alsnog in het laatste en 4^de quarter verkeerd aflopen. De Young Ones bleven rustig op hun elan doorgaan en na een goeie 3 minuten stond met 53-73 een twintiger op de tabellen. De match leek stilaan dood te bloeden tot de scheidsrechters zelf de nodige commotie en ergernis organiseerden. Na een duidelijke aanvallende fout op Aiko trakteerde de ref hem op een technische fout wegens ‘flopping’, in voetbaltermen ook wel eens een schwalbe genoemd. Een slechte acteerprestatie die beiden geen Oscar opleverde maar ons wel een traktatie. De hilariteit rond deze fase zinderde nog lang na maar bracht geenszins inspiratie voor een onmondig en onmachtig Santobas die zielloos onderuit ging en ei zo na tegen een dertiger opliep. Eindstand: 57 – 83. (C.T.).

Speelden: Vollie 16, Sid 12, Fred 25, Dimi 6, Luc 10, Steven 4 en Aiko 10.

Driepunters: 3

15-10-2016 om 22:44 geschreven door 130  

Na 4 speeldagen stonden maar liefst 8 teams met slechts 1 nederlaag aan de leiding. Het niveau in de KBOV competitie is er de laatste jaren gestaag op vooruit gegaan. Steeds meer ploegen zijn sterk aan elkaar gewaagd wat de spanning alleen maar ten goede komt. De tegenstander van speeldag 5, Dynamo Dampoort, heeft waarschijnlijk het record qua naamsveranderingen en gedaanteverwisselingen op zijn conto. Merkwaardig is wel de geleidelijke groei die het gezelschap heeft ondergaan. Hun eerste seizoen was een castrofe waarin geen enkele overwinning werd geboekt. Zoveel jaren later kloppen ze aan de deur van de subtoppers. Met slechts één nederlaag, tegen ING dan nog, was dit niet meteen een hapklare brok voor de Young Ones.

Na een slordige openingsfase, waarin beide ploegen zoekende waren, was het Dynamo die uiteindelijk de bal aan het rollen kreeg. Met snedige drives, snelle balwisselingen en rake afstandsshots hadden ze in no-time een 2-9 voorsprong bij elkaar geharkt. De fletse indruk die we zowel in aanval als in verdediging gaven was om bij te huilen. Dynamo werd weinig of niks in de weg gelegd. 2-13 na 4’ en 2-16 na 5’ dwong coach Chris om in te grijpen. Een gouden wissel was de inbreng van Matthias en Fred. Fred trok met zijn gekende drives de aandacht van de hele Dynamo defensie waarna hij telkens de vrijstaande Sid bediende. Net als Matthias werkte Sid bijna foutloos af maar meer dan de schade beperken zat er voorlopig niet in 13-25.

De sleutel van deze match lag in defense en net daar wrong het schoentje bij de thuisploeg. De boodschap die de spelers dan ook meekregen was niet te misverstaan. Op aanvallend vlak kon er maar best ook wat diversiteit komen want tot nu toe waren enkel Sid en Matthias succesvol. Een kolfje naar de hand van Fred want zijn bewaker kon hem amper bijbenen. Snelheid en penetraties leken de enige manieren om de stugge en nogal pottige verdediging van de Dampoort uit verband te spelen. Met Sid, Fred, Matty en Steven hadden we daar de ideale spelers voor. Toen ook Aiko even uit de greep van zijn bewaker ontsnapte smolt de voorsprong van Dynamo zienderogen. De feilloos omgezette vrijworpen van Steven en Sid plaatsten ons ei zo na op gelijke hoogte bij de rust. 34-35

De pauze had er voor gezorgd dat de tegenstander zich kon herstellen van de 21-10 die ze om de oren kregen. Ze waren echter allerminst aangeslagen en namen onmiddellijk terug de draad op. Vanaf die moment bleven beide teams steevast in elkaars buurt. Pas na 2’30” kwamen de Young Ones voor het eerst op voorsprong maar lang kon men dit niet vasthouden. De spanning was te snijden en dat was merkbaar in de reacties van spelers en refs. De ene woordenwisseling volgde de andere op en beide kampen waren natuurlijk overtuigd van hun gelijk. Het werd stilaan een fysieke veldslag waarin enkele spelers klaarblijkelijk op hun adem trapten. Ondanks het feit dat Aiko, Steven en Fred enkele punten konden sprokkelen liepen de bezoekers weer 5 punten uit. De eerste driepunter via Andy kwam dan ook als een geschenk uit de hemel. Met 48-50 was er nog niks verloren.

Over winst en verlies zou dus pas in het laatste quarter worden beslist. De spanning liep hoog op en dat was zeker te merken aan de zijde van de Young Ones, die ten allentijde hun eerste thuisnederlaag wouden vermijden. Iedere beslissing van de refs werd onder de loep genomen en hierdoor lag de focus bij momenten niet waar die moest liggen, bij de match zelf. Met zijn eerste punten schoot Bart het laatste quarter op gang. Beide teams gaven elkaar geen duimbreed toe waardoor men zij aan zij de laatste minuten aanvatten. 59-58 met nog 3 minuten te gaan en 62-61 met 1’57” op de shotklok. Met achtereenvolgens Sid, Matthias en Matty aan het kanon bleven we lichtjes in het voordeel. Een kloofje slaan leek onmogelijk tot onze nummer 14, Steven, niet onopgemerkt door een schare fans, zijn moment had uitgekozen. Met 4 feilloos omgezette vrijworpen en een driepunter tikte hij Dynamo definitief uit koers. Hun laatste poging om Matty voortdurend onder druk te zetten aan de vrijworplijn mislukte. Met 4 benutte vrijworpen en een fieldgoal hield hij definitief de boot af. Eindstand: 72 – 64. (C.T.) 

Speelden: Matty 13, Sid 13, Matthias 8, Fred 12, Bart 2, Dimi, Steven 13, Andy 3 en Aiko 8.

3 driepunters

06-10-2016 om 20:52 geschreven door 130  

Vorig jaar wou menig verzekeraar en dokter het risico niet nemen om de Old Stars nog groen licht te geven met een gemiddelde leeftijd die dicht bij de gewettigde pensioenleeftijd lag. De ploeg was dan ook, in de gewezen samenstelling, op sterven na dood. Verjongen was de niet te misverstane boodschap. Twee spelers van de Maeght kozen eieren voor hun geld en kwamen de Old Stars vooral versterken in de breedte. Van Cleemput, Gentbrugge en Haeck moesten voor de directe kwaliteitsinjectie zorgen. Met drie opeenvolgende nipte nederlagen stond de ploeg dan ook duidelijk onder hun waarde genoteerd. 

De intensies waren overduidelijk van de thuisploeg en Van Holme liet er dan ook geen gras over groeien. Met 6 punten op rij drong hij de Young Ones in zijn eentje in het defensief. Bewust of onbewust had hij er ook nog eens voor gezorgd dat de focus bij de tegenstander niet altijd op de juiste opening was gericht. Na 5 minuten van onvruchtbare pogingen kon Fred met enige moeite het eerste puntje laten optekenen. Voor een kentering zorgde het helaas niet. De thuisploeg daarentegen trok na een klein oponthoud terug alle registers open. De scores van Matthias en Sid waren slechts een pleister op de wonde. Met een 16-7 tussenstand na 10 minuten konden we enkel hopen dat ons traditionele zwakke 3^de quarter zich verplaatst had naar de openingsfase van de wedstrijd.

Het was zoeken naar een barst in het pantser van de Old Stars. Op het kleinere terrein hielden ze alles netjes afgesloten en was er bij momenten geen doorkomen aan. Door het tempo de hoogte in te jagen kwam er steeds meer ruimte en afspeelmogelijkheden. Bart en Matthias kwamen beter in het stuk voor en stilaan luidden ze de ommkeer in. Toen ook Steven en Aiko in de bres sprongen en Matthias een knappe doorsteek pass van Gert afrondde konden de Old Stars alleen maar vaststellen dat een 12-24 tussensprint hun voorsprong teniet had gedaan. Een 28-31 ruststand liet alle opties open.

De break kon echter niet verhinderen dat de Young Ones op het elan voort gingen. Met enkele weergaloze tempowisselingen zorgde Fred en Sid ervoor dat de verdediging van de tegenstander geen moment rust kende. Op defensief vlak werden de rollen ook omgedraaid. De bucket werd een no-go-zone die hermetisch werd afgesloten. Het resultaat laat zich dan ook raden. Met slechts 8 schamele puntjes leken de Old Stars de rol te moeten lossen. Een driepunter van Matty bezorgde ons een aangename 10 punten voorgift voor het laatste quarter.

Van Holme, na een sterk eerste quarter ietwat weggedeemsterd, en Haeck probeerden met de laatste moed de trein terug op de rails te krijgen maar de Young Ones waren niet van plan hier enigszins aan mee te werken. Met scores van Steven en Matty werd iedere opflakkering in de kiem gesmoord. Een driepunter van Andy, Aiko en Steven brak uiteindelijk de laatste weerstand waarna de partij langzaam naar het einde kabbelde. Een mooie 57 – 69 overwinning werd evenwel overschaduwd door de voortijdige exit van Luc en Matthias met opspelende rugproblemen. Hopelijk volstaan een paar dagen rust om het euvel te helen. Eindstand: 57 – 69. (C.T.)

Speelden: Matty 7, Sid 6, Matthias 12, Fred 10, Gert, Bart 9, Luc, Steven 9, Andy 7 en Aiko 9.

6 driepunters

29-09-2016 om 21:28 geschreven door 130  

24-09-2016 om 00:00 geschreven door 130  

Het voelt nog steeds een beetje onwennig om de sporthal van Landegem, jarenlang onze thuishaven, te passeren en te beseffen dat sporthal Oostbroek nu ‘the place to be’ is. Een grote aanpassing voor de spelers bleek het achteraf niet te zijn want vorige week werd de maat van één van de titelkandidaten bij uitstek, De Maeght, genomen. Voor de omkadering daarentegen is het nog even zoeken naar de juiste aansluiting of bedieningsknop om de doelen en elektronische scorebord te bedienen. Een tweede black out van het scorebord in 2 weken tijd was dan ook niet echt welkom.

Als alternatief voor de storende zumba van vorig seizoen, die ons toen een pijnlijke nederlaag bezorgde bij de Plankshotters, hadden wij gekozen voor enkele dartelende badmintonners, weliswaar zonder de zware beats. Met 11 spelers op het veld en slechts 10 op het wedstrijdblad zorgde Stanny in beide kampen voor de nodige verwarring. Een probleem met de medische fiche was het excuus, al weet iedereen dat bvb in het voetbal dit vaak een voorbode is van een nakende transfer. De geplande trip naar Amerika doet de wildste geruchten verspreiden. Naast Stanny waren ook Vollie, Kenneth en Gert nog niet van de partij.

Coach Chris schudde zijn kaarten en toverde met Matty, Aiko, Sid, Dimi en Steven zijn starting five uit zijn hoed. Een verschroeiende openingsfase via Aiko, 11 punten waaronder 3 driepunters, en Matty, 2 driepunters, zorgde voor een waar spektakelstuk. Dit in tegenstelling tot de tegenstander die amper hun naam konden benaderen. De bijna perfecte opener werd nog eens extra in de verf gezet doordat Luc de schaarse missers ook uit de lucht wist te plukken. De Plankshotters restte alleen een time-out om het tempo te breken en een ware afslachting te voorkomen. Met zijn enige score van de wedstrijd liet Sid uiteindelijk de 21-13 tussenstand optekenen.

De prestatie van de Plankshotters bleek echter als een virus onze troepen te hebben geïnfecteerd. Alsof het een weddenschap was hielden beide teams het ettelijke minuten opvallend ‘droog’. De scorekeeper had dan ook de nodige moeite om zijn schrijfstok terug op gang te trekken. Matthias, Bart, Andy, Fred en Dimi sprokkelden, niet zonder moeite, 9 punten bij elkaar… wat, geloof het of niet, nog 7 punten meer was dan de tegenstander. Een quarter om zo snel mogelijk te vergeten. Ruststand: 30-15.

Niet dat de overwinning in gevaar kwam maar we konden ons maar beter niet in slaap laten wiegen door een ontiegelijk zwakke tegenpartij. Coach Chris probeerde zijn spelers te triggeren op allerlei manieren en dat werkte aanstekelijk. Het tempo werd de hoogte ingejaagd en dat werkte versmachtend voor de Plankshotters. Een vrijstaande Steven gaf met een geslaagde driepuntspoging de aanzet en broer Fred piloteerde met enkele gemeten passes Bart richting doel. In geen tijd stond er een twintiger op het bord waarna de 5 wisselspelers de klus, via een trefzekere Matty, helemaal afmaakten. (51-22)

Bij wijze van experiment gaf de coach de opdracht om het laatste quarter in zoneverdediging af te werken. Een belangrijke test om eventueel later in het seizoen te kunnen op terugvallen. Door telkens 5 spelers te wisselen, niet het geliefkoosde systeem voor spelers, werd er een match in een match gecreëerd en bleef iedereen op scherp tot de laatste minuut. Ondanks het feit dat de Plankshotters het laatste quarter winnend konden afsluiten was de zoneverdediging voor herhaling vatbaar. Eindstand: 64 – 36. (C.T.) 

Speelden: Matty 12, Sid 2, Matthias 4, Fred 5, Bart 8, Dimi 3, Luc 1, Steven 11, Andy 5 en Aiko 13.

21-09-2016 om 22:21 geschreven door 130  

12.09.2016: The Young Ones Landegem – De Maeght van Ghent: 71 – 62

Onze eerste thuiswedstrijd van het seizoen was er eentje met gemengde gevoelens. Eindelijk mochten we aantreden in onze nieuwe sporthal Oostbroek te Nevele … maar dit maakte het eigenlijk ook meteen terug een beetje een uitmatch en dat dan nog tegen ons zwarte beest nr 2, nl: De Maeght van Ghent. De fysieke spelwijze van de tegenstrever lag ons jammergenoeg zelden of nooit. In het tussenseizoen gonsde het van de transfergeruchten en mogelijke versterkingen in het Gentse. Niemand minder dan Hulpia, Brkic, Truyens en Van Herreweghe kwamen de Maeght versterken. De nederlaag op en tegen ING kon maar beter niet in onze hoofden blijven spoken.

Beide ploegen hielden elkaar aanvankelijk in evenwicht en dat vooral qua falende afwerking. De reden daarvan kon zeker niet gezocht worden in de aangeboden infrastructuur. Een heerlijk groot terrein met een sportvloer om ‘u’ tegen te zeggen nodigde alvast uit voor een heerlijke pot basketball. Het was echter de Maeght, onder leiding van Hulpia, die de netten het meest deed trillen. Met 7 punten op rij had hij het grootste aandeel in de voorsprong. Bij de Young Ones was het wachten op een bom van Andy voor het eerste spontane applausje. (9-12)

De opwarmingsronde was achter de rug en de gevreesde afstandschutters van de Maeght staken dan toch hun neus aan het venster. Een driepunter van Truyens kon Matty nog beantwoorden met 5 punten op rij maar tegen de driepunters van zijn collega’s kwam er geen pasklaar antwoord. De afwerking stond duidelijk nog niet op scherp. De Maeght had ondertussen ook de mogelijkheden van het ruime speelveld opgemerkt waardoor Bart enkele keren machteloos moest toekijken hoe een zoveelste fast break succesvol werd afgerond. In een mum van tijd werden de Young Ones op 15-punten geplaatst. Het begon er stillaan hopeloos uit te zien. Met de rust in zicht konden Steven, Aiko en Luc nog wel milderen maar veel dichter dan 12 punten kwam men niet. Rust: 23-35

Werk aan de winkel in de laatste 2 quarters. Defensief zat het bij momenten stevig in elkaar maar aanvallend konden we heel weinig doelkansen verzilveren. Wie kon het tij doen keren .. en dan nog in het 3^de quarter? Aiko, Luc en Sid zorgden voor de aanzet maar de ontbranding kwam pas toen Steven zijn duivels ontbond en vertrouwen putte uit 2 omgezette vrijworpen na een foutief afgestopte drive. Hij maakte dankbaar gebruik van de geboden ruimte achter de driepuntlijn en nette 2 bommen op rij. Meteen sloeg de vonk over op de rest van het team en dat zal de Maeght geweten hebben. Nadat Sid en Matthias even hadden overgenomen was het terug de beurt aan een ontketende Steven. Toen zijn derde driepunter voor een ware extase zorgde bij de spelersbank en aanwezige supporters, kwam er nog een verpletterende reeks van Andy als toetje erbij. Met 2 opeenvolgende driepunters bezorgde hij de Maeght een opdoffer van jewelste. De rollen waren met 55-46 compleet omgedraaid. Het 3^de quarter (32-11) staat nu al als grandioos te boek. Wat een dreigement (lees: terug zijn schoenen aanbinden) van onze penningmeester allemaal niet goed voor was. De boodschap was klaarblijkelijk aangekomen.

Dat niet iedereen de ommezwaai kon appreciëren was merkbaar bij verschillende spelers die steeds meer de mentale strijd aangingen in plaats van de sportieve. De irritaties liepen aan beide kanten hoog op en dat had niet enkel te maken met de tegenstander. Onsportieve- en technische fouten waren het logische gevolg. Het hoofd koel houden in deze tropische temperaturen was dan ook niet vanzelfsprekend. Vraag het maar aan Dimi, die een paringsdans met Van Herreweghe niet meteen zag zitten. Coach Chris kon de steeds vaker opspelende brandjes steevast blussen en de focus op de wedstrijd houden. Met een dreigende Matthias onder de borden, de alomtegenwoordige werkmier Luc, allerte Dimi en een clever spelende Sid bleef de Maeght op een veilige afstand steken. Dankzij een bijna feilloos parcours aan de vrijworplijn kon Fred uiteindelijke de welverdiende zege vastleggen.

Eindstand: 71-62. (C.T.)

Spelers: Matty 8, Sid 11, Matthias 7, Fred 8, Bart, Dimi, Luc 4, Steven 17, Andy 9 en Aiko 7.

7 driepunters

14-09-2016 om 21:49 geschreven door 130  

Speeldag 1 van het seizoen 2016 – 2017 had meteen een klapper van formaat op de affiche.

Regerend kampioen BBC ING kreeg de vice-kampioen The Young Ones Landegem op bezoek. Niet meteen de gedroomde opener voor de Young Ones aangezien men vorig seizoen 2 x in de competitie en 1 x in de KBOV het onderspit moest delven en er volgende week eveneens een aartsmoeilijk duel wacht tegen De Maeght van Ghent. Bij beide ploegen ontbraken er nog een paar pionnen maar er was voldoende kwaliteit aanwezig om er een aangenaam kijkstuk van te maken. In tegenstelling tot ING liep er bij de Young Ones wel een nieuw gezicht rond, Matthias De Beuf, voormalig speler van BBC Hyundai Wille Hansbeke en … BBC ING.

Matty, Fred, Steven, Luc en Aiko trokken het seizoen op gang. Het werd een start om duimen en vingers van af te likken. Luc opende de score en al vlug deden Matty en Aiko hetzelfde. Een ietwat loom en nonchalant ogend ING leek vooralsnog niet verontrust. Toen Fred met 2 opeenvolgende driepunters en een fieldgoal de thuisploeg op een 0-14 trakteerde was een ingreep onvermijdelijk. Waar iedereen een spelerswissel op het oog had probeerde ING op een listige, uitgekookte manier de wedstrijdbal te wisselen tijdens hun time out. De spelleiders zagen er geen graten in waardoor we plots met een andere bal de wedstrijd hervatten. Alsof de duivel ermee gemoeid was lukte Van Hecke dan toch de eerste score. De nieuwe bal legde ING duidelijk geen windeieren want met 3 opeenvolgende driepunters werd de kloof meteen een stuk kleiner. Net op het moment dat ING de kloof helemaal wou dichten dropte Matty een bommetje. Niet veel later dikten Matthias, Andy en Fred de score weer aan. (15-24)

We namen een mooie welverdiende bonus mee naar het 2^de quarter maar toch zat iedereen te wachten op het moment dat De Caluwé (5p) en Robeyst (0 p) het voortouw zouden nemen want  het gevaar kwam voorlopig enkel van de jarige Seselle (8 p). Het echte ING hadden we nog niet gezien. Robeyst was de eerste die uit de greep van onze defense ontsnapte. Langzaam maar zeker knabbelde ING aan de achterstand maar Matthias, Matty, Aiko, Luc en Sid konden net op tijd de zeilen bijzetten om met een 32-39 stand te gaan rusten.

Met een steeds kleiner wordende voorsprong braken er nog 2 moeilijke periodes aan, zeker als je weet dat we sinds mensenheugenis kampen met een ‘3^de quarter syndroom’. Het duurde slechts enkele minuten vooraleer ING de situatie weer helemaal onder controle had. Niet dat ING aan hun beste match in jaren bezig was. Het lag veeleer aan de onmacht die we etaleerden in de zone van de waarheid. Het shotpercentage nam dramatische proporties aan terwijl Robeyst en Co er af en toe wel eentje door de ring konden jagen. Mooi was het allemaal niet, frusterend daarentegen wel. Eens te meer nam ING de bovenhand en het duurde eeuwig alvorens de Young Ones daar iets konden tegenover stellen. Fred en Bart waren de acteurs van de 6 schamele puntjes in dit quarter. Het positieve aan heel het verhaal? Inderdaad Matty, we speelden een kl*tequarter en toch stonden we maar 1 luttel puntje achter. (44-45).

ING had bloed geroken en het was duidelijk dat we daar geen pasklaar antwoord op hadden. De Caluwé (9 p) en Robeyst (10 p) verdwenen helemaal uit onze greep en legden de partij in een definitieve plooi. Pas diep in dit laatste quarter vonden Steven en Aiko de weg terug naar doel maar helaas volstond dit niet meer om de partij alsnog te doen kantelen. Net als in de vorige partijen slaagden we er niet in om het duo Robeyst (22 p) – De Caluwé (21 p) enigszins aan banden te leggen en dat kwam ons andermaal duur te staan. (C.T.)

Eindstand: 69 - 64

Speelden: Matty 9, Sid 4, Matthias 8, Fred 14,  Bart 2, Luc 4, Steven 11, Andy 2 en Aiko 10.

6 driepunters

13-09-2016 om 21:52 geschreven door 130  

17-08-2016 om 00:00 geschreven door 130  

21-06-2016 om 00:00 geschreven door 130  

01-06-2016 om 00:00 geschreven door 130  

07-05-2016 om 00:00 geschreven door 130  

03-05-2016 om 00:00 geschreven door 130  

Match 26 van de KBOV-competitie had DE ultieme afsluiter moeten worden van ons jubileumjaar en tevens het gehoopte kampioenenfeestje moeten inluiden. De smadelijke nederlaag vorige week, tegen ING, zorgde ervoor dat dit wel eens een typische eindeseizoensmatch kon worden waar geen van beide teams nog iets te winnen of te verliezen had. Dit weerspiegelde zich dan ook in de afvaardiging van spelers (8) en staff (5). We hoeven al even terug te gaan in de tijd om nog zo’n ‘magere’ opkomst te noteren. Dat het toen net ook 2 nederlagen en uitmatchen waren op de Plankshotters en ING voorspelde niet veel goeds. Ondanks het feit dat de Vlaamse Ardennen dit seizoen al snel de titelambities konden opbergen bleven ze een te duchten tegenstander en niet te vergeten uittredend kampioen.

De kwaliteiten van onze tegenstander waren genoegzaam bekend maar net daar lieten we ons al meteen ringeloren. Met 2 driepunters op rij namen de mannen van Ronse de match direct in handen. Aan de Young Ones zijde was het zoeken en wroeten om ook maar in de buurt van de korf te geraken. Het vergde enige tijd vooraleer men zich kon aanpassen aan het stugge collectieve blok die men had neergepoot. Het was eerder verrassend dat Aiko, nochtans niet zo’n liefhebber van het fysieke spel en de laatste weken wat minder nadrukkelijk aanwezig, de handschoen opnam. Met sterk insidewerk en een driepunter hield hij de Young Ones in leven maar op zijn eentje kon hij ook niet verhinderen dat men al tegen een 10 puntenkloof aankeek. De Mulder had ondertussen, met zijn geringe gestalte, enkele keren de maat van onze grote jongens genomen waardoor het nog steeds zoeken was om hen een hal toe te roepen. Aanvallend hadden we met een Fred een tweede afwerker in huis gevonden en dat was meer dan welkom want de Vlaamse Ardennen deelden ons met 3 driepunters op rij een nieuwe tik uit. (21-15)

Dat we de Vlaamse Ardennen best monddood konden maken vanachter de driepunterlijn had iedereen al een tijdje door. Met een kort opzittende man-defense werd dit aan banden gelegd maar dit gaf hen dan weer de gelegenheid om met kwieke beentjes enkele verdedigers van ons meermaals het nakijken te geven. We gaven op geen enkel onderdeel van het basketspel thuis. In geen tijd groeide hun voorsprong dan ook uit tot 20 punten (37-17) via een bedrijvige Veldeman.  Boeken toe? In de meeste gevallen wel … of er moest een déclic volgen. Nam de opponent het wat gemakkelijker op of hadden wij geen zin in een 2^de opeenvolgende nederlaag? Iets zorgde er alvast voor dat de verdediging beter zijn rangen sloot en aanvallend er meer variatie in het spel kwam. Matty en Steven boden, een bij momenten niet te stoppen, Fred offensieve steun. De Vlaamse Ardennen kregen het steeds moeilijker om hun wil op te dringen en dat uitte zich meermaals in de ondernomen doelpogingen. Naast het feit dat de terugkaatsers steevast in de handen vielen van Luc, Dimi, Gert en Fred liep men ook vrij regelmatig tegen de shotclock aan. Een onwaarschijnlijk 2-14 zorgde ervoor dat onze kansen nog enigszins gaaf bleven aan de rust. (39-31)

De Vlaamse Ardennen waren allesbehalve onder de indruk van onze opmars. Wat jullie kunnen, kunnen wij evengoed moet men gedacht hebben. Door een gebrek aan alertheid en agressiviteit daarbovenop kwamen we de eerste minuten van het 3^de quarter niet in het stuk voor. We leken een vogel voor de kat toen Veldeman & Co terug een 16-puntenvoorgift hadden. De sneltrein kon enkel met een minuut rust tot stilstand worden gebracht. Behoorde een 2^de remonte nog tot de mogelijkheden? De kopjes werden nogmaals bij elkaar gestoken. Indien we dit nog tot een goed einde wouden brengen mocht het verschil maximaal 10 punten bedragen voor het laatste quarter… en zo geschiedde. De wil, ‘grinta’ en een tikkeltje geluk hadden duidelijk onze kant gekozen en dat maakte een hemelsbreed verschil. Matty, Aiko en Fred lukten elk een driepunter waardoor we met een 58-48 stand aan het laatste quarter konden beginnen.

Zelf liefst 20 punten maken en de tegenstander tot minstens de helft beperken was de boodschap. Geen gemakkelijk opdracht, misschien zelfs onmogelijk, als je de kwaliteiten van de andere ploeg bekijkt. We konden het op zijn minst proberen. De sterke aanzet van Aiko, met 2 fieldgoals en een driepunter, deden alvast het geloof in de zaak sterk toenemen. Dit laatste quarter leek alvast heel sterk op het eerste quarter maar dan wel met de rollen omgedraaid. De Vlaamse Ardennen liepen zich steeds vaker vast in ons collectief sterke defense. Er was bij momenten geen doorkomen aan en indien dit toch lukte, moeten we toegeven, was de afwerking maar povertjes. Steven en Sid staken inmiddels offensief Aiko en Fred een handje toe waardoor de tegenstrever zijn focus op meerdere pionnen moest blijven behouden. Tot op heden hadden we nog geen seconde aan de leiding gestaan in dit treffen maar we hadden er ook nog nooit zo dicht bijgestaan. Met nog 2’30” op de klok was het onmogelijke werkelijkheid geworden. Via enkele splijtende drives van Fred hadden we de fakkel overgenomen van een stuurloos Vlaamse Ardennen. Iedere score was van tel en elke misser kon de partij terug doen kantelen. In een bloedstollend slot, waarin iedere seconde minuten leken te zijn, rondde Luc nog 2 vrijworpen feilloos af waarna Aiko met een fieldgoal niet alleen zijn sterke partij bekroonde maar tevens een onwaarschijnlijke overwinning op het scorebord toverde. Eindstand: 69-70. (C.T.)

Deze mooie overwinning betekende meteen ook het einde van het seizoen 2015-2016 waarin we net als vorig seizoen helaas sneuvelden in het zicht van de meet. Met slechts 4 nederlagen mogen we fier en tevreden terugblikken op een heel sterk seizoen. Langs deze weg willen we ook iedereen bedanken die zich dit seizoen op de één of andere manier heeft ingezet of gesympathiseerd heeft met of in ons team om tot dit succes te komen.

We zien jullie graag, allemaal, volgend seizoen terug!!

Speelden: Matty 6, Sid 2, Fred 27, Gert, Dimi, Luc 6, Steven 6 en Aiko 23.

5 driepunters

30-04-2016 om 15:21 geschreven door 130  

Weken op voorhand was de match tegen BBC ING aangestipt in ieders agenda als zijnde de beslissende match in het KBOV kampioenschap. Terwijl heel het land praktisch lam lag of ‘significant’ nu wel het juiste woord was om te gebruiken in een tijd van terreurdreiging had de Young Ones aanhang wel grotere bekommernissen maar dat haalt dan wel de wereldpers niet. Logisch uiteraard, maar toch leek die ene match het summum van euforie te moeten weerspiegelen. Er waren 3 opties. Winnen met 8 punten of meer verschil betekende dat de Young Ones zich voor het eerst in 25 jaar tot kampioen konden kronen en dat in hun jubileumjaar. Winnen met minder dan 8 punten verschil, dan was een overwinning op de Vlaamse Ardennen nodig om zich alsnog tot kampioen te mogen uitroepen. Of, ’t ja verliezen en een kruis mogen maken over de eigen titelambities en lijdzaam moeten toezien hoe ING de champagne zou ontkurken. Met dat laatste hielden we liever niet al teveel rekening want voor de gelegenheid waren enkele WAG’s en sympathisanten uitnodigd. Met een volledige spelerskern en staff was ook daar niks aan het toeval overgelaten.

We wisten maar al te goed dat alles op de juiste plaats moest vallen en de ploeg zijn beste form zou moeten benaderen indien we ING het vuur aan de schenen wouden leggen. Met mannen als Robeyst, De Caluwé, De Visscher en Van Hecke had ING niet toevallig de productiefste groep van deze competitie.

De partij startte furieus. Zowel Fred als De Visscher trokken elk met een driepunter hard van leer. Met Kenneth onder de borden hadden we een extra troef voor handen en dat werd duchtig uitgespeeld. De combinaties tussen de Young Ones pionnen verliep heel erg vlot en dat bracht de tegenstander toch heel even van de kaart. De thuisaanhang genoot met volle teugen van het gebrachte samenspel al viel toen al op dat enkel Fred en Kenneth voor de puntjes zorgden. Aan de overzijde was het vooral uitkijken naar het moment dat Robeyst de weg naar de korf zou vinden. Vooralsnog waren het De Visscher en De Caluwé die ING in het spoor hielden. Na goed 7 minuten hadden de oranjehemden het kloofje gedicht en niet toevallig via Robeyst. Niet veel later had de tegenstander al de leiding overgenomen en een kleine voorsprong bij elkaar geshot. Met 3 van de 4 omgezette vrijworpen kon Aiko enigszins milderen. Na 10 minuten en een 23-27 tussenstand hadden de supporters een leuke helft gezien maar coach Chris zat wel met defensieve kopzorgen.

Aanvankelijk leken de wijzigingen in defense weinig impact te hebben want Robeyst opende met alweer een driepunter, in totaal al de 6^de voor de tegenstrever. Totaal onverwachts stokte echter de precisie van uitvoering. Helaas voor ons aan beide kanten. Alsof de duivel ermee gemoeid was kregen beide teams plots minuten lang geen bal door de ring. Van de uitstraling van het eerste quarter bleef weinig of niks meer over. Terwijl iedereen hoopte dat onze motor als eerste terug zou aanslaan waren het echter De Caluwé en Van Hecke die terug de score konden aanzwengelen, weliswaar vanop de vrijworplijn. Het duurde tot diep in het tweede quarter vooraleer de bordjes aan onze kant nog bewogen. Niet toevallig was het Fred die, ook via vrijworpen, ons van grotere schade kon behoeden. Het feit dat Kenneth steeds meer in de greep kwam te zitten van een dubbele mandekking zorgde ervoor dat enkel Fred kon scoren in het 2^de quarter. Een situatie die allesbehalve lang houdbaar was. Met een 33-41 ruststand was nog niet alles verloren maar de titelambities kreeg hiermee al een stevige tik.

Terwijl een knappe driepunter van Matty nog een sprankeltje hoop bezorgde maakte ING al snel brandhout van enig weerwerk. Robeyst, De Visscher en Van Hecke pikten de draad van het eerste quarter op en daar had niemand een pasklaar antwoord op. Hingen we aan de rust nog niet in het canvas dan leidde het derde quarter niet tot de minste twijfel hierover. ING overklaste ons op alle vlakken van het basketball en een ware afstraffing was in de maak. Een ploeg die met een ongelofelijke precisie scoort zowel vanop de vrijworplijn als van (ver) achter de driepuntlijn kan je enkel stoppen in een superdag en die hadden we geenszins. Na een 7-22 tussensprint was het boeken toe en de ambities opbergen (40-63).

Een vierde quarter hadden zowel spelers als thuisaanhang maar al te graag geskipt maar ook daar konden we niet aan ontsnappen. In tegenstelling tot het vorige quarter konden we toch iets meer weerwerk bieden, al was het maar omdat de tegenstander het oogluikend toeliet. Met een pak meer scorend vermogen had ING zelfs in het laatste quarter niet de minste moeite om hier de bovenhand te nemen. De trefzekerheid van Robeyst (27p), De Visscher (17p), Van Hecke (15p) en De Caluwé (12p) kenden dan ook geen enkel teken van verzwakking terwijl aan onze kant enkel Fred (32p) zich in de dubbele cijfers kon shotten. Zoals zo vaak de laatse weken waren we teveel afhankelijk geworden van zijn bevliegingen om het laken alsnog naar ons toe te trekken. Tegen een collectief sterk en uitgekookt team als ING is dit dan ook onbegonnen werk. Wie dacht dat Robeyst de mooiste driepunter van de avond op zijn conto kon schrijven had het lelijk mis. Andy zette met een fenomenale driepunter van aan de middellijn de zware 61-86 eindstand op het bord. Deze pandoering kwam misschien als een ware kaakslag aan, bij sommigen zelfs letterlijk te nemen, maar iedereen van de lichtblauwen kon zich vinden in het feit dat ING de terechte kampioen was. De evenaring van vorig seizoen als vice-kampioen zal andermaal het hoogst haalbare voor ons team worden wat in een steeds hoger aangeschreven en sterker wordende competitie zeker geen troostprijs is. (C.T.)

Speelden: Matty 3, Vollie, Stanny, Sid 2, Fred 32, Bart, Dimi 1, Luc 2, Steven, Andy 7, Aiko 8 en Kenneth 6.

7 driepunters

20-04-2016 om 23:49 geschreven door 130  

Na het verstrijken van de Paasvakantie kon gisterenavond ook de KBOV competitie terug op gang worden gefloten. Met slechts één training in de benen was het enigszins bang afwachten of we het aartsmoeilijke drieluik (BT Groep Demeyer, ING en Vlaamse Ardennen) voldoende hadden voorbereid. Drie keer op rij verliezen zou ons alsnog uit de top 3 bonjouren, aan de andere kant 3 keer winnen betekent … nee daar denken we vooralsnog niet aan. Echt ideaal was de aanloop naar de confrontatie met Groep Demeyer niet. De voorzitter en Stanny waren weerhouden en volop bezig met de toekomst en uiteenzetting van de nieuwe basketballtempel in Nevele. Aiko kon pas later aansluiten en Matty kwam tot de constatatie dat voetballen geen voorbeeldige voorbereiding is op een basketmatch. Een kuitverrekking hield hem aan de kant. Door de afwezigheid van Gert waren Luc, Kenneth en Dimi de enige beschikbare centerspelers voor coach Chris.

 De heenmatch draaide, na een ware thriller en een discutabele eindfase, nipt in ons voordeel uit. Een gelijkaardig scenario zagen we liever niet meer opduiken. Door de flauwe opkomst bij de tegenstander, amper 6 man, konden we er maar beter een hels tempo op na houden. Jens Van Troye kreeg Kenneth als waakhond mee en dat zal hij geweten hebben. De aanvalstrategie van Demeyer diende al vanaf minuut 1 te worden aangepast. Dit leek aanvankelijk nog te lukken ook. Duhain en Degryse kregen net iets teveel ruimte waardoor het puike aanvalswerk van Fred en Kenneth keer op keer teniet werd gedaan. Na een tactische aanpassing werd Duhain wel het zwijgen opgelegd maar Degryse bleef als een gladde paling ontglippen aan zijn bewaker. Met een fieldgoal en een driepunter kon Vollie zijn verdedigende frustraties ombuigen in een eerste tussenprint. Demeyer hapte naar adem maar kon die voorlopig enkel krijgen door zelf een time-out te nemen. Fred en Kenneth duwden, met het einde van het eerste quarter in zicht, het gaspedaal nog wat verder in. Na een knap uitgesponnen aanval over meerdere stations was het Sid die het eerste quarter afsloot. (16-24)

We hadden Groep Demeyer waar we hen wouden en we konden dat maar beter optimaal benutten. De aanval van de tegenstander was volledig ontregeld en slechts sporadisch kon Deman via een snelle uitbraak toch nog een goaltje meepikken. Ondertussen hadden The Young Ones met Bart, Fred, Steven, Vollie, Kenneth en Luc meerdere spelers aan het kanon gebracht waardoor we steeds moeilijker te bespelen waren. Er dreigde zowaar een twintiger op het bord te verschijnen aan de rust. Het enige minpuntje dat aan onze kant te bespeuren viel waren het aantal terugkaatsers die in de verkeerde handen vielen. Gelukkkig voor ons deed de opponent daar niet bijster veel mee. Op slag van rust deelde Steven met een loopzuivere driepunter nog maar eens een dreun uit. Rust: 25-42

Met nog 20 minuten te gaan lag een noodzakelijke overwinning binnen handbereik. Dat het spelbeeld hier en daar wat verwaterde had vermoedelijk te maken met een verslapping van de concentratie. Na wat holderdebolder basket, waarin we overklast werden qua rebounds en missers, was het uiteindelijk Andy die met een magistrale lay back Deman te kijken zette. Een driepunter van Aiko en de 2 fieldgoals van Luc waren een aangenaam vervolg maar het was Steven die andermaal de mond van Groep Demeyer snoerde en een twintiger op het bord plaatste. (40-60)

Onze jongens hadden er duidelijk zin in en dat bewijs werd nogmaals geleverd in het 4^de en laatste quarter. Groep Demeyer moest de kelk tot op de bodem ledigen. Steven kreeg er maar niet genoeg van en bekroonde zijn sterke match met zijn 18^de punt. De tegenstander kon het steeds moeilijker belopen waardoor er steeds vaker ruimte kwam in de zone van de waarheid. Dimi was vaker aanspeelbaar en sprokkelde ook zijn eerste punten. Andy dropte een driepunter in het mandje waar menig korfbalspeler jaloers op kon zijn. Natuurlijk kon Fred niet achterblijven. Dat Jens ondertussen, na meer dan 30 minuten droog te hebben gestaan, ook aan een reeksje was begonnen kon weinigen deren, tenzij Aiko misschien, want Bart zette aan de andere kant een al even mooie reeks neer. Groep Demeyer ontsnapte in extremis aan een dertiger in een match waarin het, op de eerste minuten na, nauwelijks een vuist kon maken. Opdracht 1 volbracht. Volgende week wacht DE uitdaging van het seizoen want dan komt ING op bezoek in Landegem met de titel als inzet. Eindstand: 56-83 (C.T.)

Speelden: Vollie 7, Sid 4, Fred 19, Bart 13, Dimi 2, Luc 6, Steven 18, Andy 5, Aiko 3 en Kenneth 6.

7 driepunters

12-04-2016 om 22:31 geschreven door 130  

24-03-2016 om 00:00 geschreven door 130  

Na een weekje bezinnen, nodig na de oplawaai tegen De Maeght, was het uitkijken hoe de troepen zich konden herpakken tegen de Crooky Monsters, 11^de in de stand. Na het Crocky C(l)u(p)(b) debacle van afgelopen weekend konden we maar beter niet dezelfde toer opgaan. Met enkel Kenneth en Gert bij de afwezigen kon Chris op een uitgebreid elftal rekenen. Maar daar stopte de vergelijking met het elitespelletje niet.

Na enkele erbarmelijke doelpogingen begonnen de refs zich stilaan af te vragen of ze nu het voetbal- ipv het basketreglement moesten hanteren. De brilscore bleef onnoemelijk lang op het scorebord prijken. Uiteindelijk waren het de broertjes Van Vooren die de ‘0’ konden wegvegen. Nauwelijks enkele seconden later konden de Crookies ons reeds vervoegen. De partij kon eindelijk beginnen…  of toch niet … Echt hoogstand was allemaal niet. Beide teams bleven zoeken en spartelen naar een vlotte uitgespeelde combinatie maar slaagden daar allesbehalve in. Het enige lichtpuntje aan onze kant viel te bespeuren bij een sterk ingevallen Matty. Met drie drives nam hij evenveel keer zijn tegenstander te grazen en rondde hij succesvol af. Tussendoor had Dimi ook zijn hoofd boven water gestoken door een terugkaatser om te zetten in een score. Een moeilijk eerste quarter werd met een flauwe 15-13 afgesloten.

Het tweede quarter oogde heel wat meer in zijn mars te hebben. Met iets meer tempo in de spelfases en balwisselingen werd steevast een vrije teammaat gevonden. Sid spande de kroon met 3 opeenvolgende scores waarmee hij terug de partij wat kon aanzwengelen. Een driepunter van Aiko, tegenwoordig eerder een uitzondering, zorgde voor wat animo maar het was uiteindelijk wachten tot Fred de gashendel, met 8 punten op rij, volledig opendraaide. Wie dacht dat Crooky nog voor de rust zou kraken was er helaas aan voor de moeite. Met een 37-31 ruststand hield de tegenstander ons nog duidelijk zichtbaar in het vizier.

De afspraak met het derde quarter werd andermaal geen groot succes. Vorige week maakten we amper 3 punten in 10 minuten en het koste ons de broodnodige zege tegen de Maeght. Luc opende sterk met 2 fieldgoals vanop zijn gekende en dodelijke afstand. Veel medewerking en aanvallende steun van zijn ploeggenoten kreeg hij echter niet. Sid en Steven lukten 1 vrijworp, Aiko deed met 2 nauwelijks beter. Veel zoden aan de dijk bracht dit niet want aan de overzijde scoorde de tegenstander bijna aan 100% vanop de vrijworplijn. Dit quarter duurde ontiegelijk lang en daar zat de kordate, maar niet altijd consequente, leiding voor grotendeels tussen. Het ging van kwaad naar erger met onze inzet en goede bedoelingen. Scoren lukte bij velen amper laat staan dat men altijd de ring, net of het bord raakte. Een nieuwe tussenspurt van Fred, afsluitend met een driepunter, kon op het nippertje vermijden dat we met een nipte achterstand het laatste quarter moesten aanvatten. (52-51)

De Crookies bleven, met hun 7-koppige spelerskern, verrassend sterk aanklampen. Grotendeels was dit wel te verklaren door de zwakke en onsamenhangende verdediging van onze lichtblauwen. Het duurde tot diep in het laatste quarter vooraleer alle spelers op dezelfde lijn zaten qua verdedigende inspanningen en afspraken. De verhoogde druk op de man in balbezit brachten de Crookies herhaaldelijk in de problemen waardoor de ene na de andere steal volgde. Fred deed, terug met 8 punten op rij, meer dan zijn duit in het spreekwoordelijke zakje. De inspanningen stonden helaas niet rechtevenredig met de voorsprong want die werd keer op keer door Hanssens, eveneens 8 punten op een rij, teniet gedaan. Defensieve foutjes en een zekere laksheid van onze kant hielden de Crookies in koers. Bij een 65-60 stand zette Matty zijn 2 vrijworpen feilloos om waarna Andy, uiteindelijk eens, kon uitpakken met zijn gekende drive. Met nog eens 2 omgezette vrijworpen kon Matty een magere 71-62 winst vastleggen. Het was voor iedereen merkbaar dat het merendeel van de spelers op zoek is naar hun beste form. Hopelijk kan de 14-daagse ‘paasstop’ voor een herbronning zorgen om de 3 resterende kaskrakkers tot een goed einde te brengen. Eindstand: 71-62 (C.T.) 

Speelden: Matty 10, Vollie, Stanny, Sid 7, Fred 31, Bart 5, Dimi 2, Luc 6, Steven 3, Andy 2 en Aiko 5.

2 driepunters

22-03-2016 om 22:34 geschreven door 130  

Met nog 5 competitiematchen voor de boeg komt het competitieslot stilaan in zicht. Wetende dat we in de resterende matchen nog 4 teams uit de top 6 treffen kan alleen maar voor wat extra suspense zorgen. De verplaatsing naar de Maeght van Ghent was een eerste harde noot om kraken. In het verleden konden we slechts zelden punten wegkapen en al zeker niet op verplaatsing. De heenmatch werd dan wel winnend afgesloten maar dat ging niet zonder slag of stoot. Niks deed vermoeden dat deze partij anders zou verlopen. Zonder Kenneth, Gert en Stanny misten we toch een pak ervaring, gestalte, ‘body’ en leepheid.

Met Matty, Sid en Fred werd duidelijk voor extra snelheid gekozen om het statische spel van de tegenstander te ontwrichten. Luc en Aiko kregen de plezante taak om Van Belleghem en Gekiere aan banden te leggen. Geen secure want vooral de eerstgenoemde schuwt geen enkel potig duel. Achteraf bekeken kon Van Belleghem maar weinig waarmaken en dat was grotendeels te danken aan de sterke defense van Luc en Aiko. Het werd voor hem enkel maar zuurder om machteloos te moeten toekijken hoe een gedreven vijftiger gestaag zijn bakje aan het vullen was. Matty had ondertussen 3 vrijworpen omgezet na enkele foutief afgestopte drives richting de basket. Het was al enkele confrontaties geleden dat we onze start tegen de Maeght niet gemist hadden. De weergaloze driepunter van Andy, die de ervaren korfbalspeler bleek deed uitslaan, zorgde bovenop de ijzersterke penetratie van Steven, beloont met een bonusvrijworp, voor een krappe voorsprong die zoet smaakte. (16-17)

Steven had de smaak te pakken en beantwoordde een driepunter van De Baets met een evenwaardig afstandsshot.  Fred, Vollie, Sid, Bart en Matty dikten elk om beurt de score aan maar veel meer dan de stand in evenwicht houden zat er voorlopig niet in. De Maeght speelde het slim en liet afwisselend het gevaar van zowel outside als inside komen. Zonder Luc en Aiko onder de borden kreunden Bart en Dimi onder de BMI van Courteyn en de wroetende Van Belleghem. Sid en Fred konden echter verhinderen dat de Maeght de leiding nam aan de rust (37-40).

Op de één of andere manier zorgt de pauze er telkens voor dat ons derde quarter niet hetzelfde spelpeil haalt als de rest. De start was nochtans veelbelovend toen Steven een fast break knap afrondde na een assist van broertje Fred. Wat volgde moet zowat tot de zwakste minuten van ons Young Ones bestaan toebehoren. Geen enkele, maar dan ook geen enkele doelpoging die volgde kende succes. Het was teleurstellend, frustrerend, jammerlijk, pijnlijk en bij momenten schaamtelijk om te moeten vaststellen dat onze voorsprong smolt als sneeuw voor de zon. De Maeght kende geen genade en sloeg keihard toe. Een 16-3 was het zware maar logische verdict. Om dit nog tot een goed einde te brengen was er meer dan een wederopstanding nodig. (53-43)

Heel lang kon er niet gewacht worden om de bakens te verzetten maar de eerste minuten van het laatste quarter brachten weinig kentering. Dimi rondde weleenswaar een knappe aanval af maar aan de overzijde woogt onze defense op Courteyn en Gekiere veel te licht om de kloof te kunnen dichten. De coach van de Maeght wist waar Abraham de mosterd haalde. Even was er nog een korte opflakkering toen Aiko drie keer op rij de weg naar de korf vond en Fred uitpakte met een paar splijtende drives. Lang duurde de remonte niet. De verhoopte inzinking van Courteyn, Walraef en De Baets kwam er niet al bleek die eerder te hebben toegeslaan bij de spelleiding. Enkele onwaarschijnlijke (niet) genomen beslissingen zorgde in beide kampen voor verhitte discussies. Op het hoogtepunt/dieptepunt werden zelfs 2 thuissupporters uit de zaal gezet. Veel veranderde dit niet aan het spelbeeld. De Maeght kreeg ons andermaal op de knieën en blijft ons zwarte beest uit deze competitie. Eindstand: 75-65. (C.T.)

Speelden: Matty 5, Vollie 3, Sid 4, Fred 19, Bart 4, Dimi 2, Luc 6, Steven 9, Andy 5 en Aiko 8.

2 driepunters

15-03-2016 om 22:50 geschreven door 130  

Na 20 speeldagen slechts 2 nederlagen tellen, dit kan niet louter aan toeval en geluk worden toegeschreven. Wie zijn wij om te ontkennen dat we reeds een aantal keer door het oog van de naald zijn gekropen? Daarentegen mogen we ook gerust stellen dat we meer dan eens tegen een concurrent en zijn refs mochten optornen. De heenmatch in Geraardsbergen mag gerust in dit laatste lijstje opgenomen worden. Onze 1^ste nederlaag van het seizoen ligt nog steeds zwaar op de maag. Wat als … en nee we gaan hier geen nieuwe 2BE reeks van maken. In de 1/8^ste finale van de KBOV beker konden we al een kleine revanche nemen maar onze honger was allesbehalve gestild hierdoor. Net als in de heenronde misten we onze 2 dubbele meters waardoor Luc zich terug genoodzaakt zag om de bedrijvige Spiesschaert aan banden te leggen. Andy en Stanny verkozen om diverse redenen om vanavond de vocale steun te verzorgen.

Dat Luc niet zijn plezantste avond zou beleven met Spiesschaert was al na 2 minuten duidelijk. Hoe breed en groot Luc zich ook posteerde, toch leek zijn opponent daar nauwelijks hinder van te ondervinden. Pas later kon Sid met vereende krachten weerstand bieden. Net als Salamander vorige week trachtten De Plankshotters hun voordeel te halen uit een zone-defense. Om de verdediging te ontregelen werd terug de snelle passing als succesformule bovengehaald. Sid voelde zich duidelijk terug in zijn sas en nam met 2 rake halve afstandsshots de tegenstander te grazen. Een driepunter van Matty bracht de zone-defense aan het wankelen maar men wou van geen wijken weten. Door de beperkte bewegingsruimte voor onze centerspelers werd het niet alleen voor hen een ondankbare wedstrijd maar tevens moest het gevaar van buitenaf komen. Met 4 punten op rij en een sterke invalbeurt bevestigde Bart nog maar eens zijn groeiend vormpeil. (17-12)

Ook in het 2^de quarter bezorgde Bart, Sid en Fred ons de broodnodige punten want De Plankshotters waren geenszins van plan zich zomaar gewonnen te geven. Luc had dan wel Spiesschaert in zijn zak maar tegen Goorman was nog geen remedie gevonden. Met 2 driepunters hield hij in dit quarter zijn ploeg mooi in het spoor van de Young Ones, al moeten we eerlijk toegeven dat we niet echt aan onze productiefste quarter bezig waren. Met amper 12 punten bleven we tamelijk onder de verwachtingen en moesten we de Plankshotters op korte afstand dulden. Rust: 29-24

Na de pauze kwamen stilaan barstjes in de Geraardsbergse vestiging. De frisheid verdween zienderogen uit hun beperkte spelerskern. Het ideale menu voor ‘bloedhonden’ Fred, Sid, Matty en Vollie. In geen tijd zag de tegenstander de achterstand oplopen. Vollie en Steven namen elk met een driepunter en fieldgoal de laatste twijfel weg. De Plankshotters zouden voor de 2^de keer voor de bijl gaan. (50-37)

In het laatste quarter ontbond Vollie helemaal zijn duivels. Met 2 driepunters en een fieldgoal bezegelde hij definitief het lot van de roodhemden die het defensief nog moeilijk konden belopen. Onze centers waren maar wat blij met de ontstane ruimte onder de borden. Gert, Luc en Bart pikten hun puntjes nog mee terwijl Dimi, worstelend met het zelfvertrouwen de laatste weken, eerder koos voor de ploeggenoten dan zelf zijn kans te gaan. Al bij al hadden de aanwezigen enkele fraaie combinaties op de mat gezien maar het was Matty die met een achterwaartse doelpoging de ‘score van de match’ op zijn conto mocht schrijven. Na een sublieme pass van Fred kon Sid de 71-48 eindstand vastleggen.  (C.T.)

Speelden: Matty 5, Vollie 13, Sid 10, Fred 16, Gert 4, Bart 11, Dimi, Luc 7 en Steven 5.

7 driepunters

08-03-2016 om 23:52 geschreven door 130  

Voor het duel van afgelopen donderdagavond gaven Kenneth, Vollie, Andy, Luc en zelfs coach Chris verstek. Best te begrijpen als je weet dat je naar Lokeren moet op donderdagavond en pas om 21u15 in actie mag schieten. Een onoverkomelijk probleem was het niet want Salamander blijft net als de voorbije jaren aan de start van het peloton bengelen. Een tijdssprong van 2 uur stond bij velen die avond bovenaan de verlanglijst, geloof me vrij.

Even snel afstand nemen van de tegenstander zat er niet direct in want een zekere De Nulf, met zijn 60 jaar de ouderdomsdeken van onze competitie, strekte 2 maal zijn oude knoken, tot grote verbazing van zijn bewaker Gert. Op zijn eentje hield hij zijn ploeg in de wedstrijd (4-4). Tegen een vrij bewegelijke zone-verdediging hadden onze spelers het aanvankelijk vrij moeilijk om de juiste opening te vinden. Toen de bal iets sneller werd rondgespeeld kwamen de kansen wel maar bij de afwerking  kenden we de nodige dosis pech. De enige 2 spelers die daar enigszins wel aan ontsnapten waren Sid en Fred. Dankzij hun scores kwamen we alsnog aan een 6-11 stand na 10 minuten.

Aan onze afwerking was duidelijk nog wat werk maar … wat dan gezegd van de thuisploeg? Het was werkelijk niet om aan te zien. De missers vlogen ons rond de oren … of waren dat de hakbijlen van enkele gefrustreerde tegenstanders? Op veel sympathie van de refs moesten we ook al niet rekenen want net als passieve huizen zijn tegenwoordig passieve refs meer dan ooit in de mode. Dan maar Salamander met gelijke wapens bestrijden. Met de inbreng van ‘pitbull’ Matty, de op vinkenslag liggende Fred en de immer genadeloze Stanny werd het de opponent quasi onmogelijk gemaakt om te freewheelen op onze speelhelft. Met amper 3 omgezette vrijworpen in het 2^de quarter moest men onverbiddelijk de rol lossen. Noch Steven noch Sid konden met een driepunter de aanval een definitieve boost geven maar Bart kon wel net voor het rustsignaal een pak frustraties van zich afwerpen met zijn eerste score. Rust: 9-23

Het derde quarter bracht helaas weinig verandering in de situatie. Van een sportieve wedstrijd was al van bij aanvang geen sprake maar dit dreigde stilaan te ontaarden. Bij iedere doelpoging werden alle middelen aangewend om de speler het scoren te beletten. Sid, Aiko en Steven konden slechts 1 keer ontsnappen aan hun vernietigende manier van spelen. De enige waar ze echter geen vat op kregen was de aanvalslustige Fred. Met de ene penetratie na de andere bleef hij de verdediging van Salamander pijn doen. (18-37)

De match was allang gespeeld maar toch diende er nog een 4^de quarter te worden afgewerkt. Ik hoef niemand te vertellen dat geen van ons hier stond te springen. De deceptie in de refs had ook stilaan zijn hoogtepunt bereikt. Aiko zat eerder letterlijk dan figuurlijk in de greep van zijn tegenstander maar zelfs dat kon de refs niet op andere gedachten brengen. Verder aandringen had dan ook geen zin meer. De broertjes van Vooren konden samen met de naar zijn beste niveau groeiende Bart Keukelier de score nog wat aandikken tot de verhoopte 30-tiger op het bord stond. Een eigenaardig en naar ‘collaboratie’ ruikend screen van Gert op Matty zorgde er echter voor dat een onverhoopte driepunter Salamander alsnog een dertiger ontliep. Eindstand: 31-60 (C.T.)

Speelden: Matty, Stanny, Sid 11, Fred 22, Gert, Bart 12, Dimi, Steven 11 en Aiko 4.

5 driepunters

08-03-2016 om 21:35 geschreven door 130  

Na de pijnlijke uitschuiver in de bekercompetitie vorige week tegen ING kon de focus, op 8 speeldagen van het einde, volledig op de competitie worden gelegd. Met slechts 1 nederlaag minder dan onze grootste concurrent kunnen we ons simpelweg geen misstap permitteren tenzij we winnen in de thuismatch tegen datzelfde ING op de voorlaatste speeldag. Spanning alom! De rotatie blijft niet alleen in het voetbal voor beroering zorgen. Zelfs coach Chris verloor er even het noorden bij toen Stanny zich incognito tussen de staff had gemengd.  Met Steven en Matty op de latten was de selectie voor vanavond uitgedund tot 11 notabelen. Niet onbelangrijk in dit alles was de terugkeer van Kenneth en Bart. Coach Chris had zo maar eventjes 6 spelers die, mits enige moeite, uit de voeten konden op de centerpositie. Wat een weelde. Santobas, vorig seizoen lang in de running voor een top 3 plaats, kon dit seizoen nog niet bevestigen maar had met de komst van Brecht De Meyer, ondanks zijn nog jonge leeftijd, een ervaren rot onder de borden binnen gehaald.

Na de warrige openingsminuten, waarin beide teams niet al te vlot hun weg naar de korf vonden, werd met de inbreng van Kenneth de druk onder de borden gevoelig opgedreven. De Meyer had zijn handen vol, soms ook letterlijk te nemen, om Kenneth de pas af te snijden. Aanval na aanval werd het beukwerk heviger en heviger maar de refs verzaakten telkens weer om in te grijpen. Via Fred, Aiko en Kenneth werd uiteindelijk langzamerhand afstand genomen maar de eerste driepunter van Bart gaf pas echt een tikje aan de tegenstander. (16-9)

Hetzelfde spelbeeld kregen we ook in het 2^de quarter geserveerd. Kenneth had duidelijk de smaak en het ritme te pakken om zich te amuseren in de bucket maar door de hardhandige aanpak van de ex-Sgolbaspelers werden de inspanningen niet altijd recht evenredig beloond. Moet je in het voetbal 3 keer vallen om een penalty te krijgen dan diende je in dit spelletje 3 keer geslagen te worden vooraleer de ref het de moeite vond om enige lucht door zijn instrument te blazen. De gemoederen raakten stilaan verhit en de ‘handrem’ van good old ‘Cisse’ was het absolute dieptepunt van onsportiviteit in deze match. Coach Chris vond het stilaan welletjes. Zijn uithaal richting de grijze besluiteloze massa kreeg daarentegen een nog stevigere repliek waarna de rust enigszins kon terugkeren. De boodschap was overgekomen. Opzet geslaagd denk je dan. Kenneth, Fred en Luc konden, met wisselend succes, frequenter plaatsnemen aan de vrijworplijn. Brecht De Meyer kon dan wel zijn stempel niet drukken op de partij maar desondanks slaagde Santobas erin gelijke tred te houden. Een knappe assist van Dimi werd succesvol afgerond door een alom aanwezige Kenneth. Een stilaan onsterfelijke Stanny (een aanbieding van The Old Stars kan niet lang meer uitblijven) zorgde met een omgezette vrijworp dat we uit de handen van Santobas bleven. Met een 33-27 ruststand hadden we onze schaapjes nog lang niet op het droge.

De start van het derde quarter was veel belovend. Een bom van de wederom bedrijvige Fred zette  onze intenties meteen kracht bij. Dit Santobas tot de laatste minuut naast ons dulden was om problemen vragen. Gelukkig kreeg Fred vrij onmiddellijk steun van zijn ploegmaats. Gert scoorde, na een knappe assist van Sid, waarna Luc en Bart ook hun steentje bijdroegen. De laatste minuten van dit quarter waren weggelegd voor Aiko en Vollie. Met elk een fieldgoal en een driepunter hing Santobas zowaar definitief tegen de touwen. (56-35)

Met een mooie twintiger op het scorebord was alle spanning uit de wedstrijd verdwenen en werd dit 4^de quarter een stuk gemoedelijker afgewerkt. Dimi opende de score waarna Vollie zijn ‘moment de gloire’ beleefde. Met 2 opeenvolgende driepunters en vrijworpen hield hij op zijn eentje het zielloze Santobas in bedwang. Na een moeilijke eerste helft werd eens temeer na de pauze de puntjes op de ‘i’ gezet. Dankzij deze overwinning blijven we de rangschikking aanvoeren. ING moet maw, zonder zelf in de fout te gaan, alweer een weekje langer wachten op de verhoopte uitschuiver van ons team. (C.T.) Eindstand: 72-52

Speelden: Vollie 15, Stanny 1, Sid 2, Fred 18, Gert 2, Bart 10, Dimi 2, Luc 4, Andy, Aiko 9 en Kenneth 9.

7 driepunters

24-02-2016 om 00:22 geschreven door 130  

Amper 1 dag na alle Valentijn verplichtingen en de competitieloze week wachtte ons met YO-ING een prachtige affiche voor de ¼ finale van de KBOV Beker. Dat beide ploegen nog kans maakten op de dubbel kruidde de partij nog net ietsjes meer. De recentste confrontatie met ING begin november was eveneens de laatste verliespartij van de Young Ones. Er was geen beter moment om weerwraak te nemen en ING een mentale tik te geven met het oog op het spannende competitieslot. Speciaal voor deze avond werden ook de sponsors en sympathisanten van onze vereniging (en nee dit klinkt niet groen-zwart) in de bloemetjes (lees: aan den drank) gezet.

In vergelijking met het vorige duel hadden we met Fred een dikke joker extra maar de afwezigheid van Kenneth, Bart, Dimi en Stanny kon wel eens zuur opbreken. Aan de overzijde ontbrak met Robeyst misschien wel hun belangrijkste pion maar aan talent was er geenszins gebrek. ING nam de beste start terwijl er bij ons duidelijk enkele last hadden van stramme spieren of was het podiumvrees. Na enkele doelpogingen begon men zich stilaan af te vragen of de doelen wel op de reglementaire afstand stonden. De ene air ball volgde de andere in ijltempo op.  Niet alleen in het  aanvallend compartiment verliep het stroef. Verdedigend reageerden we niet altijd even alert genoeg waardoor we maar geen greep kregen op de wroetende Vergote, Van Hecke en de aalvlugge De Caluwé. Net voor het einde van het eerste quarter brachten een driepunter van Vollie en score van Steven ons terug op de afspraak. (19-22)

In het tweede quarter werden de krachtmetingen iets pittiger zonder echt onsportief te zijn. Je kon duidelijk voelen dat geen van beide teams zomaar als verliezer van het toneel wou verdwijnen. De inzet en spanning compenseerden enigszins de matige afwerking want aan beide kanten werd nogal slordig omgegaan met de wenkende kansen. Op zich een gemiste kans want zo bleef ING met het mentale voordeel als virtueel halve finalist. De fraaie tip-in van Gert en de reverse dribble van Matty, met de daaropvolgende score, werden op spontaan applaus van het aanwezige publiek onthaalt maar konden helaas de overige ploeggenoten niet inspireren om vaker de weg naar de ring te vinden. Een 36-39 rustscore daarentegen liet alles nog speelbaar.

ING had al een tijdje in het snot dat aan onze kant het gevaar steeds vaker van Fred moest komen. Aanvankelijk kon Fred nog meer dan behoorlijk zijn mannetje staan maar op een paar cruciale momenten had hij de spelleiding vierkant tegen. Een vriendelijke woordenwisseling met de refs leek dan toch enige bijstelling op te leveren want onze laatste 7 punten van dit quarter kwamen er vanaf de vrijworplijn. We bleven gelijke tred houden met ING maar we slaagden er maar niet in om ook maar even over ING te wippen in de stand. Een beresterke Van Hecke bleef een gesel voor onze verdediging. Een kranige Luc deed alles wat hij in zijn macht had maar hij beet zijn tanden stuk op de power play van deze center. (50-53)

Naarmate het vierde quarter vorderde eisten de scheidsrechters steeds vaker de hoofdrol op en dat voorspelt altijd weinig goeds. Aan de ene kant werd ieder licht contact onherroepelijk bestraft terwijl aan de overzijde vaak een duwtje door de vingers werd gezien. De frustraties liepen dan ook bij sommigen hoog op. Reken daarbij nog eens het gebrek aan geluk bij de afwerking en de potjes stonden stilaan op overkoken. ING daarentegen profiteerde maximaal van deze strubbelingen. In een mum van tijd prijkte een 10-puntenkloof op het bord en weg was onze droom om in ons jubileumjaar op beide fronten mee te doen voor de prijzen. Een laatste stuiptrekking via Fred en Aiko leverde niet meer dan een aardige 69 – 76 eindstand op. De offensieve weelde waarop we reeds meermaals konden teren bleef nu jammer genoeg in gebreke. Met een score van 69 punten weet je nu eenmaal dat je tegen ING in vieze papieren terechtkomt. Einde van het Bekerverhaal dus waardoor nu alle aandacht op dat andere gloriemoment komt te liggen. Inderdaad, het mogelijks behalen van onze 1^ste titel. Wie weet kunnen we daar de rollen omdraaien… (C.T.)

Speelden: Matty 7, Vollie 3, Sid 2, Fred 24, Gert 2, Luc 6, Steven 8, Andy 4 en Aiko 13.

5 driepunters

17-02-2016 om 00:26 geschreven door 130  

14-02-2016 om 00:00 geschreven door 130  

Februari kondigde zich, met slechts 2 competitiematchen, als een relatief kalme maand aan. Tussendoor is er wel nog het treffen met ING in de ¼ finale van de KBOV beker, niet te verwarren met die andere beker, maar de aanloop hiernaartoe is omzeggens ideaal te noemen. De eerste opdracht van de maand was de verplaatsing naar Zwijnaarde voor de wedstrijd tegen BBC Feniks. Onze opponent kent niet meteen zijn beste seizoen en hangt met slechts 6 overwinningen in 18 wedstrijden net boven de gevarenzone. Hun enige uitschieter van het seizoen was wel een verrassing van formaat. Een uitoverwinning op ING is slechts weinig ploegen te beurt gevallen. Op zich mocht dit ons geen zorgen baren maar de afwezigheid van Aiko, Andy, Vollie, Bart en de onzekerheid omtrent de fitheid van Kenneth zorgde toch even voor lichte paniek. De ongerustheid verdween echter als sneeuw voor de zon toen bleek dat Feniks amper een handvol spelers kon verzamelen.

Al na enkele minuten was duidelijk dat Feniks niet opgewassen was tegen het lichtblauwe geweld. Met dirigent Fred voorop lag de snelheid van uitvoering bijzonder hoog. In geen tijd stond er een 10-puntenkloof op het scorebord en die zou alleen maar uitgediept worden in het verdere verloop van de partij. Zowel met steals, drives en driepunters werd er geen spaander heel gelaten van de tegenstander. Fred had met 9 punten op rij het pad geëffend waarna Luc, Steven en Sid maar wat graag in de dans sprongen. Met 2 driepunters van Matty en een score van Gert werd een onwaarschijnlijke 12-30 tussenstand genoteerd.

Ook in het tweede quarter moest de tegenpartij op niet veel sympathie rekenen. De lijn werd doorgetrokken van het eerste quarter en als een ware pletwals begon Steven, met 7 punten waaronder een driepunter, samen met broer Fred over de tegenstander heen te lopen. Feniks kon slechts sporadisch een aanval succesvol afronden waardoor de wedstrijd al voor de rust gespeeld was. Na de broertje Van Vooren was nu Sid, Matty, Gert en Luc terug aan de beurt. Een 13-26 tussensprint resulteerde in een zeer comfortabele 25-56 ruststand.

Na de break kende ons team een kleine terugval. De gedachte dat de overwinning ons niet meer kon ontsnappen en dat iedereen zo snel mogelijk de ½ finale vd beker tussen Club en Gent op TV wou volgen zorgde voor enige nonchalance. Talrijke doelrijpe kansen werden vakkundig de nek omgewrongen en dat was zonde van de geleverde arbeid. De intercepties en fast breaks waren ondertussen niet meer bij te houden maar in tegenstelling tot de eerste helft kenden ze ditmaal weinig succes. Enig lichtpunt in dit quarter was de trefzekerheid van Matty vanachter de driepunterlijn. Met alweer 2 bommen en een fieldgoal nam hij de helft van de punten in het 3^de quarter voor zijn rekening. (42-72)

Om de partij enigszins boeiend te houden rees het idee om volop te gaan voor een century score. Met een tegenstander die stilaan op zijn tandvlees zat kwamen de mogelijkheden met bosjes uit de lucht vallen. De tactiek was stereotiep en vrij simpel. De terugkaatsers kwamen steevast in de handen van Fred terecht die met enkele knappe baseball passes Sid en Matty de ziel uit hun lijf liet lopen. De score werd met een ruk de hoogte ingejaagd. Ontzettend belangrijk in het hele verhaal was dat iedereen zijn deel van het werk voor zijn rekening nam. Zelfs met nog enkele minuten op de klok kon Steven met een bom de century score wat extra glans geven. Feniks moest alles met lede ogen aanzien en voor hen kon het laatste fluitsignaal niet snel genoeg volgen. Had men het op voorhand geweten dan had men waarschijnlijk voor een forfait gekozen. Eindstand: 52 – 110 (C.T.)

Speelden: Matty 22, Stanny, Sid 15, Fred 29, Gert 9, Dimi 2, Luc 16, Steven 15 en Kenneth 2.

9 driepunters 

05-02-2016 om 00:17 geschreven door 130  

Amper 24u na onze jaarlijkse nieuwjaarsreceptie strompelden de eerste Young Ones spelers alweer de Landegemse sporthal binnen. De blik op oneindig en de haren nog steeds in de war. Het kon zeker geassocieerd worden met één of andere randactiviteit de dag voordien. Met de komst van BBC The Old Stars zou een mindere prestatie nog niet al te veel problemen mogen opleveren. Kenneth en Vollie bleven met kleine kwetsuren uit de wedstrijdselectie. Na het nipt vermeden debacle van vorige week, tegen Sivi, probeerde coach Chris toch de ernst bij de wedstrijd te houden. The Old Stars, ooit één van de toonaangevende ploegen in de reeks, krijgen het elk jaar moeilijker om op hun gezegende leeftijd de plak te zwaaien. Gemiddelde leeftijd: 52 jaar, doch dit enkel voor de statistieken. Onze 2 ‘die hard’ supporters op rust waren voor het eerst jonger dan de bezoekende ploeg, aldus Aiko.

Fysiek mocht dit duel nooit een probleem vormen maar de geslepen vossen namen het tactisch slim aan. Met een poepsimpele zoneverdediging werd het inside spel quasi onmogelijk gemaakt waardoor het gevaar van buitenaf zou moeten komen. Met enkele scherpschutters in onze ploeg kon ook dat niet echt voor obstakels zorgen. Na enkele minuten werd echter duidelijk dat de pintjes en glaasjes bubbels gisteren veel makkelijker de opening vonden dan iedere ondernomen doelpoging in deze wedstrijd. Aan de overzijde liep een gretige Van Holme aardig te basketten en zonder verpinken had hij een 2-7 opener geplaatst. Veel konden wij daar niet tegenover posteren. Iedere shotpoging strandde voor, op of naast de korf. Net als de voorbije weken was het afwachten tot Fred zijn duivels ontbond. Als een waar slangenmens murwde hij zich door de kleinste openingen en in geen tijd was de scheve situatie ei zo na rechtgezet (8-9). De remonte kende niet direct gevolg. Via De Doncker en Van Hulle greep The Old Stars terug de macht. Een weinig flaterende 8-15 score was het relaas van een ontiegelijk zwak eerste quarter.

Op momenten zoals deze zou je beginnen hopen dat de digitale revolutie al zover stond dat je gewoon even kon doorspoelen. Om te voorkomen dat onze enige 2 supporters het hazenpad kozen werd het beveiligingsniveau meteen op ‘4’ gebracht. Er zat niks anders op dan met lede ogen aanzien dat de openingsfase van het 2^de quarter nog maar eens weinig soelaas bracht. Na enkele minuten kon Sid, na een gewonnen reboundduel, zijn eerste punten laten optekenen. Met 2 feilloos omgezette vrijworpen van Matty en een fieldgoal van Sid waren tot dan toe slechts 3 Young Oners aan scoren toegekomen. De overige spelers dienden nog even geduld op te brengen want Fred achtte zijn moment rijp om ons weer in het spoor te brengen van de taaie Old Stars. De eerste fieldgoal van Bart zorgde uiteindelijk voor de eerste voorsprong aan de rust. Een 22-20 score liet ook niks aan de verbeelding over.

Tijdens de rust benadrukte de coach nog maar eens het belang om het tempo zo hoog mogelijk te houden en de troepen van coach Ongenaet te blijven bestoken. Het vertrouwen in de shotcapaciteiten was na 2 quarters duidelijk zoek bij velen maar veel andere opties waren er niet. Na een score van Aiko kon Andy aansluiten met zijn eerste driepunter. ‘(H)o(e)me(e)r hoe beter’ moet hij gedacht hebben want niet veel later volgde een 2^de bom. Het werkte aanstekelijk want ook Sid dropte 2 driepunters geruisloos in het mandje. Stanny daarentegen miste op een haar na zijn 2^de doelpoging. Luc en Gert kenden weinig of geen geluk bij hun afwerking maar dit stond omgekeerd evenredig met het aantal terugkaatsers die ze uit de lucht konden plukken. Een zoveelste reeks van Fred kon maar net op tijd een serieuze bevlieging van C Van Hulle teniet doen en de niet aflatende Old Stars op 7 punten houden. (50-43)

In het laatste quarter speelde de fysieke paraatheid onze tegenstander duidelijk parten. Met 17 punten was Van Holme bij momenten een ware gesel voor onze verdediging maar met enkel C Van Hulle (11) en De Doncker (11) in steun bleek dit net iets te weinig om te komen stunten. De ontbolstering van Andy (8) en Bart (8) kwam vrij laat in de partij maar was daarom niet minder leuk om zien. De score werd nog enigszins opgedreven tot 68 – 50 maar de aanwezigen kunnen beamen dat vooral de eerste helft pijn deed aan de ogen. Een 8^ste overwinning op een rij en het behouden van de leidersplaats was het belangrijkste wapenfeit van deze avond. Eindstand: 68 – 50 (C.T.)

Speelden: Matty 2, Stanny 2, Sid 10, Fred 23, Gert, Bart 10, Dimi, Luc 2, Steven 3, Andy 14 en Aiko 2.

9 driepunters

27-01-2016 om 00:21 geschreven door 130  

26-01-2016 om 00:00 geschreven door 130  

21-01-2016 om 00:00 geschreven door 130  

Eén week na de beklijvende topper tegen Beautox moest de euforie alweer wijken voor de bittere ernst. Een uitstap naar BBC Sivi is niemands favoriete uitstapje, laat staan dat hij voorkomt op iemands bucket list. Voor deze wedstrijd waren in principe Steven, Luc en Fred bye maar daarvan werd in laatste instantie Fred geschrapt. Een beslissing die we ons later zeker niet zouden beklagen. De spelersbank zat in beide kampen overvol maar uit het verleden is al meermaals gebleken dat dit zelden een garantie is op spektakel.

Vollie, Sid, Gert, Bart en Aiko kwamen aan de opworp tegen een gemotiveerd Sivi die vermoedelijk overladen was met tactische richtlijnen. In een aftastende aanvangsfase werd er weinig hoogstaand basket geserveerd maar naast een airball viel vooral de korte en agressieve defense van de tegenstander op. Veel leverde dat aanvankelijk niet op, behalve een groeiende frustratie aan onze kant. Voor de 4^de keer in deze competitie werd het spel in handen gelegd van één enkele ref. In wedstrijden zonder inzet zorgt dit zelden voor problemen maar in alle andere gevallen … Sivi leek het niet te deren want voor we het goed en wel beseften hadden Van de Pitte, Kochuyt en Van Oost Junior een 15-2 voorsprong verzameld. Hoog tijd voor enkele ingrepen! Met Fred, Matty en Kenneth werden 3 frisse krachten in de strijd gegooid. Helaas voor coach Chris dienden al snel de tactische plannen gewijzigd te worden nadat Kenneth met een pijnlijke kuit preventief en definitief terug de bank opzocht. Doordat Fred naar een hogere versnelling schakelde kreeg Sivi het plots heel moeilijk om in defense de gelederen te sluiten. Matty, Bart en Fred zorgden voor de broodnodige punten en dichtten langzaam maar zeker de tienpuntenkloof. Het hoeft gezegd te worden dat ene Van Oost ons natuurlijk in de kaarten speelde door naast 7 punten te scoren een veelvoud hiervan de nek om te wringen. Het toppunt ‘however’ hadden we nog niet gezien. Een inworp die niet naar zijn zin was trapte hij gewoonweg buiten. Een cadeautje dat Aiko dankbaar in ontvangst nam en met een buzzer beater ons 3 extra punten bezorgde. 21-22

Het tweede quarter startte niet onaardig maar leverde niet direct scores op. De ref nam, al dan niet terecht, enkele discutabele beslissingen waardoor de aandacht zich steeds meer op de grijze enkeling ging toespitsen. Na enkele afgefloten en verwoede pogingen rondde Dimi een knappe assist van Fred af maar het bleek te weinig om Sivi een halt toe te roepen. Pottrain, Van Oost en Van de Pitte gingen onverstoorbaar verder waardoor een nieuwe tienpuntenkloof dreigde voor de lichtblauwen. Een welgekomen driepunter van Andy en een fieldgoal van Sid voorkwamen erger. Een aardige ‘finger roll’ van Gert gaf ons zwak 2^de quarter toch nog wat glans. Ruststand: 35-31

Met een achterstand van 4 punten was alles nog speelbaar maar niemand van de bezoekers had in gedachten om dit Sivi mee te tornen tot de laatste minuut van dit duel. De tegenstander direct bij de keel grijpen was de boodschap. Sommigen hadden dit ook letterlijk in gedachten. De start van dit derde quarter was alvast veelbelovend. Andy gooide de knuppel in het hoenderhok met een knappe driepunter waarna Fred praktisch in zijn eentje de stugge en potige Sivi verdediging op een hoopje liep. De ene lay up na de andere werd succesvol afgerond en werd vaak nog eens beloond met een bonusvrijworp. Sivi ging steeds driester te werk om de bakens te verzetten. Aiko had het al een tijdje aan de stok met zijn rechtstreekse tegenstander maar uiteindelijk werd de onbekwaamheid/partijdigheid van de ref hem teveel. Een cynische opmerking werd hem niet in dank afgenomen en bestraft met een eerste technische fout. Zijn evaluatie van de ref werd meteen getrakteerd op een 2^de technische fout. Nadat eerder onze zuidelijke toren het terrein had verlaten werd nu ook onze noordelijke ‘twin tower’ buiten spel gezet. Het geloof in een goede afloop kreeg toch een serieuze knauw. Gelukkig behoedde Fred ons met 13 punten op rij andermaal van een uitzichtloze situatie. Net op het moment dat Sivi Fred ietwat onder controle begon te krijgen brachten Matty en Bart de nodige aflossing. 53-51

Dat met het ontbreken van Kenneth en Aiko het spel van Sivi zich niet enkel inside ging afspelen had dan ook weer met het kranige weerwerk te maken van Gert, Dimi en Bart onder de borden. Een 3^de en 4^de block shot van Bart gaf samen met de steeds beter op elkaar afgestemde verdediging de nodige impulsen om het tij te doen keren. Beide teams gaven mekaar geen duimbreed toe. De leiding werd per score gewisseld van kant. Ieder foutje werd cash betaald. Pottrain en Kochuyt scoorden elk om beurt en enkele overbodige fouten bleven voor nervositeit zorgen. Via een driepunter van Andy en Bart bleven we haasje over spelen. De overwinning zou van details afhangen, dat was zeker. De koelbloedigheid van Matty en Sid aan de vrijworplijn brachten ons finaal de zekerheid. Eindstand: 68-72 (C.T.)

Speelden: Matty 14, Vollie, Stanny, Sid 4, Fred 23, Gert 4, Bart 11, Dimi 2, Andy 9, Aiko 5 en Kenneth.

5 driepunters

20-01-2016 om 00:24 geschreven door 130  

Voor de eerste match van het nieuwe jaar kregen de talrijk opgekomen supporters meteen een kraker van formaat voorgeschoteld. Niemand minder dan de co-leider Beautox kwam naar Landegem afgezakt. De inzet was hoog maar daar werden niet echt veel spelers bloednerveus van … tenzij van de supernerveuze voorzitter van The Young Ones. Die kon met zijn eigen geen weg en dat had wel zijn redenen. Zijn clubje kon, voor het eerst in hun 25-jarig bestaan, de absolute koploper worden in de KBOV-competitie. Na een pittige training, voor sommigen eerder een looptraining, waren de troepen klaar om de confrontatie aan te gaan. Dimi en Stanny namen plaats in de tribune en Gert moest voor de match van het jaar helaas verstek geven. De KBOV had voor een onverwachts toemaatje gezorgd door a) 2 refs te voorzien en b) refs van de betere lichting toe te wijzen.

Bij Beautox ontbrak met Sven De Clercq een niet onbelangrijke schakel maar deze ploeg was zeker nog voldoende gewapend om mee te dingen naar de overwinning. Met een uitgebreid arsenaal shotters was het voor iedereen duidelijk dat hun mogelijkheden niet onder de borden te zoeken was en net daar lagen dan wel onze kansen. Met Luc en Kenneth op de centerpositie was het niet verwonderlijk dat daar onze eerste punten werden genoteerd. Beautox was niet echt onder de indruk want met een Reyntens, Berhaerdt en Tkindt in hun rangen hadden ze meteen de leiding genomen. Het tempo lag hoog en de efficiëntie had daar duidelijk onder te lijden. Enkele foutieve passes werden genadeloos afgestraft door de tegenstander die alerter reageerde op de meeste spelfases. Het duurde tot de eerste driepunter van de thuisploeg, via Aiko, om terug enigszins aansluiting te vinden met het vinnig gestarte Beautox. Met 2 omgezette vrijworpen bracht Steven ons uiteindelijk toch terug tot 15-18.

De refs hadden de match stevig in handen maar eisten nooit echt de hoofdrol op. Ze grepen in waar nodig en waar het dreigde te ontsporen werd niet getwijfeld om de onsportieve fout te hanteren. Een voetbalschwalbe van onze Bart lieten ze dan wel ongestraft. In de tweede helft had Beautox het steeds lastiger om onze grote jongens weg te houden van de korf. Kenneth en Aiko wogen letterlijk en figuurlijk zwaar op de verdediging en hierdoor ontstonden er opportuniteiten en ademruimte voor onze spel- en vleugelspelers. De combinatie van inside en outside shooting was moeilijk te bespelen in een man to man defense waardoor Beautox stilaan begon te kraken onder de druk. Sid, Aiko en Kenneth gaven de aanzet waarna Fred met een driepunter pas echt het vuur aan de lont stak. Kort daarop kreeg Andy alle handen op elkaar na een geweldige korfbaldriepunter. Beautox kreeg geen voet meer aan de grond en zelfs de trefzekere Reyntens begon de missers aan de vrijworplijn op te stapelen. Met een 20-9 tussensprint zag de situatie er al heel wat rooskleuriger uit aan de rust. 35-27

In de rust had Beautox duidelijk een andere strategie besproken want plots werden onze spelers in een hoge zone-defense opgevangen. Dit zorgde naast de verwarring ook ervoor dat de passlijnen  keurig werden afgesneden en we vrij regelmatig tegen de shot clock aanliepen. Een aantal aanvallen leverden hierdoor geen score op waardoor de tegenstander zijn kans rook om zich terug op gelijk hoogte te hijsen. Meerdere keren stond dit te gebeuren maar telkenmale kon een alerte en klaar kijkende Fred de boot afhouden door ofwel zelf te scoren of in Vollie het ideale afspeelpunt te bereiken. Op het moeilijkste moment van de match hielden beiden onze ploeg aanvallend op het juiste spoor en hoefden we slechts 1 puntje van onze voorsprong af te staan. 49-42

Met een mooie 7 punten bonus werden de laatste 10 minuten aangevangen. Dit mocht en kon toch  niet meer verkeerd gaan? Beautox bleef wel aandringen maar naarmate de wedstrijd vorderde werd hun precisie alsmaar minder en dit tot groot jolijt van onze supporters. Aan beide kanten werd amper nog succes geoogst waardoor de voorsprong niet meer in het gedrang kwam. Een veilige 10 puntenkloof bleef quasi continu op het scorebord aanwezig. Een bevrijdende driepunter van Matty en een onvermoeibare Luc namen de laatste twijfel weg. Een collectief sterke prestatie zorgde ervoor dat Beautox onder de 50 punten bleef en deze thriller in ons voordeel kon worden beslecht. (C.T.) Eindstand: 59-49

Speelden: Matty 5, Vollie 8, Sid 4, Fred 13, Bart, Luc 7, Steven 3, Andy 3, Aiko 8 en Kenneth 8.

6 driepunters

13-01-2016 om 00:37 geschreven door 130  

28-12-2015 om 00:00 geschreven door 130  

Met de verplaatsing naar Dynamo Dampoort waren we al toe aan de eerste wedstrijd van de terugronde maar ook tevens aan de laatste wedstrijd van het jaar 2015. Met slechts 2 nederlagen in de heenronde vertoefde onze ploeg in de bovenste regionen en dat wou iedereen liefst zo houden. Uit de confrontatie in de heenronde hadden we alvast onthouden dat Dynamo niet de gemakkelijkste ploeg uit de competitie was. Voor de afspraak in zaal Rozebroeken kwam men net op tijd met 5 spelers opdraven. Daarentegen konden wij een vrij ruime kern afvaardigen waar enkel Vollie, Bart, Dimi en Stanny (beiden knieproblemen) moesten afhaken. Wegens buitenlandse betrekkingen moesten we het ook zonder de tactische richtlijnen van onze coach stellen.

De opdracht tegen het sterk uitgedunde Dynamo was vrij duidelijk: de partij direct in handen nemen en zo snel mogelijk afstand nemen van de tegenstander. Het gevaar in dergelijke matchen schuilt echter vaak in eigen rangen, simpelweg door de tegenstand ietwat te onderschatten en ervan uitgaan dat alles wel zal loslopen of doordat de concentratie bij een comfortabele voorsprong ver te zoeken is. Op het vrij ruime terrein van Rozebroeken kon men naar hartenlust fast break lopen maar daar had de ene aanwezige ref duidelijk een broertje aan dood. Situaties interpreteren, of beter niet  interpreteren, vanop ruime afstand leidde dan ook vrij vroeg naar een karrevracht aan niet gefloten fouten. Dat we het dan ook onszelf nog eens moeilijk maakten door enkele doelrijpe kansen de nek om te wringen speelde alleen maar in de kaart van Dynamo die met hun vrij kleine ploeg dapper weerwerk bood. Luc kwam in het eerste quarter het vaakst aan het kanon maar zonder de driepunter van Aiko en Matty had hij waarschijnlijk nipt de duimen moeten leggen. 10-18

Met een ‘foutenlast’ van 0 tegen 1 na 10 minuten was het toen al onbetwistbaar dat vrijworpen nemen een buitengewoon moment zou worden. Dat men in beide kampen dit aantal gevoelig wou opdrijven was overduidelijk maar de ref waande zich klaarblijkelijk op een galamatch van de mama’s tegen de papa’s en liet onwetend begaan. Via enkele splijtende drives van Fred en het betere bordenwerk van Kenneth werd de Dynamo aanhang voorlopig nog afgehouden. Ondertussen had het aantal airballs en de zichzelf gezette dakgoten al voor de nodige hilariteit gezorgd bij de meegereisde YO-aanhang. Dat de wisselspelers en veldspelers vrij regelmatig de draak staken met elkaar leidde natuurlijk niet tot de opperste concentratie waardoor Dynamo met 2 driepunters van Van de Kerckhove en een fieldgoal van Lattrez al aardig in onze buurt kwamen. Once again hield een driepunter van Aiko en een inlegger van Steven, na een sublieme 1-2 tussen hem en Sid, de 10 puntenkloof op het bord. 25-35.

Dat Dynamo na 2 x 10 minuten, met slechts 5 spelers, nog steeds geen enkele ploegfout had zorgde bij meerdere YO’-ers voor gefronste wenkbrauwen halfweg. De pauze had de tegenstrever duidelijk deugd gedaan want voor we het goed en wel beseften was hun achterstand tot op 6 punten teruggebracht. Dit terwijl het voor ons veeleer wachten was op de ontbranding van de motoren. Die kwam er pas toen Fred terug het vuur aan de lont stak. Zowel Kenneth, Matty, Gert, Steven als hemzelf scoorden ieder om beurt en dat was er voor de beperkte selectie van de tegenstander teveel aan. Met een 14-27 tussenspurt werd de match eindelijk in een definitieve plooi gelegd. 39-62

In het laatste quarter kwam het er vooral op aan om Dynamo geen spectaculaire remonte te gunnen zoals hen vorige week tegen ING wel gelukt was. Toen onze verdediging heel even de handrem optrok was het toch weer even opletten geblazen toen hun nr 14 zijn derde driepunter in slechts enkele minuten door de ring joeg. Doordat de tegenaanvallen eerder van individualistische aard waren was er geen kruid gewassen tegen ons collectief aanvallend vermogen. Aiko, Luc, Gert, Steven en Fred dikten de puntjes aan waardoor de zege nooit echt in het gedrang meer kwam. Hoezeer sommige spelers ook hun best deden om zowel de individuele- als ploegfouten omhoog te krijgen bleef de foutenlast beperkt tot een wonderbaarlijke 5-8. Met deze 57-75 overwinning sloten we ons jubileumjaar af in een sportief sterk 2015 en dat op een hoopgevende 2^de plaats. (C.T.)

Speelden: Matty 8, Sid 4, Fred 14, Gert 8, Luc 10, Steven 8, Andy 2, Aiko 11 en Kenneth 10.

5 driepunters

22-12-2015 om 22:09 geschreven door 130  

19-12-2015 om 00:00 geschreven door 130  

17-12-2015 om 00:00 geschreven door 130  

Na een weekje scouting en welverdiende rust, dankzij de vooruitgeschoven match tegen ING, kon iedereen fris en monter de loodzware opdracht aangaan tegen de Vlaamse Ardennen. De matchen in het verleden stonden steevast bol van de spanning en competitiviteit. Het ideale recept voor een gezellige avond basket onder hoogspanning. Dat de regerende en viervoudige kampioen dit seizoen al wat van zijn pluimen had verloren kon de sfeer niet bederven. Een daarenboven aangename verrassing van de Bond was ook mooi meegenomen. De heren De Clercq en Hesters werden naar Landegem gestuurd om deze partij in goede banen te leiden en niet te lijden, zoals hun collega 2 weken geleden.

Geen toss met kleingeld maar een simpele opworp bracht de wedstrijd tot leven. De opener was alvast om vingers en duimen van af te likken. Veldeman plaatste ons met een driepunter meteen op achterstand maar het antwoord van Steven liet niet al te lang op zich wachten. Met een even weergaloze driepunter kruidde hij het spektakel. De aanwezige supporters en staffleden schoven meteen naar het puntje van hun stoel. Terecht! Wat geserveerd werd, werd danig gesmaakt. De partij hing mooi in evenwicht en bij de tegenstander hadden ze dat vooral aan één man te danken in het eerste quarter. Een vierde deel van de Heemskinderen, aka Gert Veldeman, nam maar liefst 10 punten, waaronder 2 driepunters, voor zijn rekening. Zijn bewaking zat duidelijk nog niet snor. Aanvallende daarentegen kon weinig worden bijgesteld. Steven, Aiko, Kenneth, Luc, Sid, Fred, Gert en Vollie, ja alle 8, kwamen ze tot scoren. Een ongekende luxe die een 24-19 stand na het eerste quarter meer dan rechtvaardigde.

In het 2^de quarter verliep het heel wat moeizamer. De juiste pass, de juiste actie kwam er maar zelden goed uit waardoor het spelbeeld zienderogen verwaterde. Een knappe lay-up van Matty en een verrassende move van Gert waren de zeldzame hoogtepuntjes maar dit bracht net iets te weinig om een verlengde van het eerste quarter te zijn. Het onbenut laten van meerdere vrijworpen zorgde daarentegen voor de eerste nervositeit op de bank. Dreigden we nog voor de rust de leiding te moeten afgeven aan de tegenstrever? Het gevaar Veldeman was dan misschien wel even geweken maar Van Den Heede nam geruisloos over. Bijna in zijn eentje hield hij de Vlaamse Ardennen moeiteloos in de wedstrijd. Een vrijworp van Kenneth en een fieldgoal van Sid hielden maar net de boot af aan de rust. 36-33

Tijd om het één en ander bij te schaven in de onderbreking dacht coach Chris. Met een duidelijk voordeel onder de borden moesten Kenneth en Aiko maar een luxebediening krijgen onder het kot vond hij. Althans dat was het opgelegde stramien. Hoe meer de coach de nadruk legde op het inside spel … hoe vaker men het afstandsshot ging opzoeken. Misschien was zijn Zuid-Afrikaans voor beginners dan toch niet zo duidelijk voor iedereen. Enfin, de tegenstrijdige tactiek scheen te werken want ook de tegenstander was even in de war. Met Vollie, Aiko en Luc als voornaamste afwerkers werd duchtig gecompenseerd wat aan de vrijworplijn vaak verkeerd liep. Een grotere winstmarge had er dus zeker ingezeten. Een eerste driepunter van Matty, twee opeenvolgende fieldgoals van Luc en 2 succesvol omgezet vrijworpen van Steven stoomden ons klaar om het hopelijk in het laatste quarter te kunnen afmaken. 59-54

Dat je met de Vlaamse Ardennen nooit klaar bent moest ook nu weer blijken. Zij waren duidelijk niet van plan om genoegen te nemen met enkel frietjes in Den Hoet. Men wou maar al te graag de scampi’s van ons Turks brood halen. Dat hoef je natuurlijk geen twee keer te zeggen tegen onze veelvraten. Steven bracht met 2 opeenvolgende driepunters de zaal in vervoering waarna Kenneth met enkele sterke inside plays de score aandikte. Er kwamen stilaan barsten in het pantser van de opponent maar Veldeman weigerde voortijdig de handdoek te gooien. Met 8 punten dreigde hij de Vlaamse Ardennen nogmaals langszij te brengen maar daar staken Aiko en Vollie, elk met een driepunter, tijdig een stokje voor. Een mooie 10-punten kloof werd halsstarig verdedigd en gevrijwaard. Hier en daar werd de tegenstrever wat geniepiger maar de voortreffelijke leiding van het grijze duo greep kordaat en discreet in waar nodig. De sportiviteit kende hoogdagen al werd dé sportiefste daad van Matty hilarisch genoeg weggewimpeld. Met een fieldgoal van Fred en een vrijworp van Vollie werd het lot van de Vlaamse Ardennen bezegeld waarna de refs hun muntstukken konden gaan verzilveren. Een 5^de nederlaag dit seizoen voor de mannen uit Ronse zou hen wel eens definitief uit de titelkoers kunnen gooien en ons een plaatsje in de top 3 kunnen verzekeren. Eindstand: 79-68 (C.T.)

Speelden: Matty 5, Vollie 15, Sid 4, Fred 5, Gert 4, Bart 2, Luc 7, Steven 13, Aiko 15 en Kenneth 9.

7 driepunters

15-12-2015 om 22:29 geschreven door 130  

04-12-2015 om 00:00 geschreven door 130  

02-12-2015 om 00:00 geschreven door 130  

Na een collectieve sterke prestatie afgelopen zaterdag, waarbij onze 7^de algemene quiz door de overgrote meerderheid meer dan gesmaakt werd, lag de focus op maandagavond op de zoveelste topmatch in de KBOV-competitie. Tegen een verrassend sterk presterend BT Groep De Meyer gold de 3^de plaats als inzet. Door hun verlies van vorige week tegen Beautox hoefden wij hen even niet meer naast ons te dulden. Een overwinning tegen de Young Ones kon hen weer langszij brengen. Dimi (knie), Luc (een verzetje met de voorzitter) en Gert (bye) waren niet te zien in spelersplunje. Meteen 3 centerspelers minder voor coach Chris die vermoedelijk in Oostakker een kaarsje liet branden om de resterende centerspelers te sparen van enig onheil.

De organisatie en nasleep van de quiz had blijkbaar bij een aantal spelers sporen nagelaten. Of hadden de bewoordingen van de enige ref vlak voor de opworp voor consternatie gezorgd. De start was ronduit rampzalig. Van samenhang was geen sprake en voor we het goed en wel beseften keken we tegen een 0-7 achterstand aan. Meteen het teken voor Chris om zijn eerste time-out op te souperen. Kenneth kon uiteindelijk na enkele minuten de nul van het ouderwetse scorebord vegen. Met een beperkte ‘oudere’ spelerskern van 7 kwam het erop aan om het tempo voldoende strak te houden om hen minuut na minuut verder te gaan afmatten. BT Groep DM was allesbehalve onder de indruk en scoorde naar hartenlust. Het gevaar kwam eerder van outside dan van onder de borden en dat duurde helaas een tijdje vooraleer iedereen dat bij ons door had. De tegenstrever hield daarentegen hun eigen bucket potdicht waardoor het voor het ons zeer moeilijk was om een deftige aanval in elkaar te boksen. Kenneth, Sid en Bart beperkten de schade maar naast het feit dat er slechts 1 ref was opgedaagd en het grote scorebord dienst weigerde waren dit weinig opbeurende feiten. 15-23

Er moest duidelijk uit een ander vaatje getapt worden in het 2^de quarter. Dankzij een gretige en trefzekere Andy (2 driepunters op rij) werden de kopjes wakker geschud en werd het spelbeeld enigszins omgekeerd. De aanvoerlijnen van BT Groep DM werden vakkundig afgesneden waardoor de aanvalsmachine begon te sputteren. Een herboren Steven ging iets vaker de uitdaging aan en nam met Sid, Aiko en Kenneth enkele scoorders in zijn zog mee. Het kroontje op het aangename 2^de quarter kwam er met een geslaagde driepuntspoging van de oudste Van Vooren. De euforie was echter gereserveerd want broer Fred, nog niet aan scoren toegekomen in de eerste helft, was aan het bekomen aan de zijlijn van een ferme tik tegen zijn kale knikker. Ruststand: 34-34

Tijdens de rust was al voelbaar dat de overspannen ref een tikkende tijdbom was en duidelijk moest gepaaid worden om zijn zelfvertrouwen wat op te krikken. De situatie werd er jammer genoeg niet beter op. Niet dat alle tussenkomsten verkeerd waren maar het waren er gewoon veel te weinig. Dezelfde situatie tegen een ruwere tegenstander had waarschijnlijk een ware loopgravenoorlog ontketend. Gelukkig bleef het hier beperkt tot blikschade al werden de zenuwen en zelfbeheersing danig op de proef gesteld. De ref speelde meer en meer een bepalende factor en dat was allesbehalve in ons voordeel. De frustraties staken frequenter de kop op en dat bracht ons ondertussen in een lastig parket. De cohesie in de verdediging was net zoals in het eerste quarter zoek en BT Groep DM maakte dankbaar gebruik van onze opendeurdagen. Met terug 23 punten in onze ‘bak’ zag het er steeds hopelozer uit om dit tot een goed einde te brengen. Aiko (7), Vollie, Fred en Kenneth, elk 2 punten konden niet verhinderen dat de opponent een 10 puntenkloof had vergaard. 47-57

Wat ons in het laatste quarter allemaal te wachten stond konden zelfs de meest absurde bookmakers niet bedenken tot een waanzinnige weddenschap. Wie gaf, na een maximale achterstand van 14 punten, nog een cent voor onze winstkansen? Wie had ooit gedacht dat de met zichzelf in de knoop liggende ref ooit het lef zou hebben om zich terug te trekken in zijn kleedkamer? Wie heeft ooit meegemaakt dat een driepunter wordt afgekeurd op aangeven van de tegenpartij? Je houdt het niet voor mogelijk maar .. het gebeurde gisteren allemaal in de laatste minuten van de wedstrijd. Het was een ware rollercoaster van emoties, frustraties en spanning. Het dieptepunt met 14 punten in het krijt was bereikt waarna plotsklaps de knop bij iedereen werd omgedraaid. We hadden niks meer te verliezen. Een laatste eindspurt werd ingezet. En hoe? De ene na de andere steal van Stanny, Fred, Steven, Sid, Matty en Kenneth luidde een fastbreak in. Dat daarbij af en toe een stukje ledemaat zat van de tegenstander kon zelfs de ref niet deren. Als tegenprestatie hoefden we dan ook niet altijd te rekenen op zijn alertheid wanneer BT Groep DM de aanvallen foutief probeerde af te stoppen. Met nog iets meer dan 2 minuten op de klok was de kloof zo goed als gedicht maar net dan stokte de opmars. Zouden we uiteindelijk strandden op een zucht van de overwinning? Wat toen ten tonele kwam had niemand maar dan ook niemand ooit meegemaakt. Een geslaagde driepunter van Van Troye werd, op aangeven van onze bank, door de ref van de tabellen gehaald. Consternatie alom! De ref probeerde verhaal te halen bij de mensen aan de tafel maar ook zij konden dit niet bevestigen. De twist tussen de 2 ploegen was er duidelijk teveel aan bij de ref waarna hij zijn biezen pakte en zijn kleedkamer ging opzoeken. Partij te herspelen? Iedereen huiswaarts? Hoe moest dit verder? Jamais vu!! Na wat onderhandelen besloot de ref alsnog de partij af te werken. Door de annulatie van de driepunter bleef alles nog mogelijk. Echter na een zoveelste foutief afstopte doelpoging van Fred werd een verbale reactie van hem bestraft met een technische fout. Einde verhaal voor ons? Nog niet want de vrijworp werd niet omgezet en het daarop volgende balbezit werd hen eerder hardhandig afhandig gemaakt. Een eerste doelpoging van Steven werd eerst nog foutief afgeblokt maar tegen de ultieme rebound en buzzer beater van Fred had niemand nog een verhaal. Een onverhoopte 69-68 overwinning was een feit. We hadden welgeteld 0,4 seconden aan de leiding gestaan. (C.T.)

Speelden: Matty 2, Vollie 2, Stanny, Sid 8, Fred 14, Bart 5, Steven 7, Andy 6, Aiko 12 en Kenneth 13.

6 driepunters

01-12-2015 om 00:00 geschreven door 130  

Met nog 3 wedstrijden te spelen in de KBOV competitie kon er al een voorzichtige bilan opgemaakt worden. ING en Beautox telden 1 nederlaag, BT Groep Demeyer en The Young Ones elk 2. De nederlaag tegen de Plankshotters zou ons nog wel eens heel lang kunnen achtervolgen. Nu, op maandagavond betraden maar liefst 6 ploegen uit de top 7 van deze competitie de Keiskant arena. Kregen we 4 leiders of konden Beautox en/of ING een kloofje slaan? Kenneth, nog steeds last hebbend van een weerbarstige rug, gaf forfait en Steven was bye. Luc nam op zijn beurt de plaats in van de zieke Vollie. Met de Crooky Monsters als tegenstander kregen we op papier de gemakkelijkste tegenstander van de avond voorgeschoteld. Na de extra oefenmatch van vorige week in Knokke kregen enkele spelers … een paar minuten rust.

Nadat Dimi, met een fraaie ‘move’, de score had geopend bracht Bart met een driepunter de nodige ‘jus’ in de wedstrijd. De Crookies lieten zich niet van de wijs brengen en kwamen vrij vlot langszij. Het  afwerkingsniveau lag ook, eigenaardig genoeg, bij hen net iets hoger dan bij ons. Met enige verbazing kregen we te maken met een efficiëntere thuisploeg. In verdediging kregen we niet echt vat op de situatie en aanvallend werden de drives van Matty, Andy en Bart vaak foutief afgestopt. Doordat we aan de vrijworplijn niet verder kwamen dan een povere 50% konden de Crookies lichtjes uitlopen. Met 2 vrijworpen en een veldkorf van Bart werd erger vermeden. (22-17)

Een duidelijke boodschap van coach Chris had als doel om iets korter op de man te spelen en het shot van buitenaf drastisch te reduceren. De aanpak wierp zijn vruchten af en de Crookies konden op zoek naar een doeltreffendere tactiek. Gert scoorde na een knappe rebound waarna Fred met een driepunter en fieldgoal de partij gaandeweg deed kantelen. Door meer gebruik te maken van de breedte van het terrein moest de tegenstrever hun stelling enigszins verlaten. De vrijgekomen ruimte speelde duidelijk in de kaart van Fred en Luc. Liefst 12 van de 18 punten in dit quarter kreeg hun handtekening. Ruststand: 34-35

Van de 3 partijen in de Keiskant hadden wij blijkbaar de beste intenties om het spannend te houden. Niet dat we daardoor een massa volk over de vloer kregen. Daarvoor bleven we als team te nadrukkelijk onder ons normale niveau. Dat voor sommige de wedstrijd of de balletjes met friet in Knokke nog in de benen zaten was ontegensprekelijk. Inzet, kracht, snelheid, balverliezen, airballs en een paar stevige overtredingen waren het algemene spelbeeld van het derde quarter. De Crookies leken hun beste pijlen verschoten te hebben en helaas dreef hen dat een beetje teveel naar het hanteren van de noodrem. Sid, Fred, Matty, Luc en Aiko overleefden enkele regelrechte aanslagen maar dat weerhield hen niet om de Crookies op een kleine achterstand te plaatsen. 41-48

De lijn doortrekken in het laatste quarter was sterk aangewezen want de thuisploeg had het fatale nekschot nog niet gekregen. Met een verrukkelijke steal van Stanny werd de toon van een agressiever en doortastender Young Ones zichtbaar. Na een fieldgoal van Matty en het vijfde punt, slechts, van Aiko werd het geweer van schouder veranderd. Na 2 heerlijke scores van Fred werd de tegenstander gedwongen steeds drastischer op te treden en te gaan rekenen op enkele missers aan de vrijworplijn. Helaas voor hen koos men met Fred de verkeerde speler uit. Met 6 op 6 vrijworpen bleef hij feilloos waardoor men geen stap dichter kwam. Dat hij met 11 punten op rij een nieuwe pijnlijke nederlaag voorkwam mag maar wat duidelijk zijn. Eindstand: 58 – 62. (C.T.)

Speelden: Matty 9, Stanny, Sid 6, Fred 20, Gert 3, Bart 9, Dimi 2, Luc 7, Andy 1 en Aiko 5.

2 driepunters

24-11-2015 om 23:10 geschreven door 130  

Na een gitzwart weekend voor de mensheid, gepaard gaande met het feit dat ook muziek- en sportevenementen niet langer veilig zijn voor aanslagen, was de vrees voor een herhaling tijdens ons optreden, ondanks de komst van de ‘Maeghten’ bijzonder klein. Gelukkig maar. Noch de grotere aanwezigheid van ‘Maeghten’ noch het krat ‘Jupiler’ mochten ons van de wijs brengen. Aan de Maeght van Ghent hadden we alvast geen al te beste herinneringen. Vorig jaar trokken we tweemaal aan het kortste eind en stilaan werd het ons zwarte beest. Tijd om komaf te maken met het stigma. In tegenstelling tot vorige week waren Sid, Dimi en Stanny ‘bye’. Na een langdurig forfait wegens rugperikelen kwam Andy terug bij de selectie. Tegen een beperkte spelerskern (6) van de Maeght waren er duidelijk mogelijkheden.

Luc, Kenneth, Fred, Matty en Andy waren de uitverkorenen. Van Belleghem drukte meteen zijn stempel, of liever zijn elleboog, en zorgde voor de 0-3. De Maeght pakte uit met een versterkte burcht door als vanouds met een zone-defense op de proppen te komen. Het was even zoeken voor de licht-blauwen maar niet zoveel later vond Fred de eerste opening. Geheel zonder slag of stoot verliepen de duels evenwel niet. Kenneth had zijn handen vol met Van Belleghem en de fysieke veldslag eiste al vrij snel een eerste slachtoffer. Opkomende pijnscheuten in de rug weerhielden Kenneth om voluit te gaan en verder afzien had geen enkele zin meer. De eerste herschikkingen en kopzorgen dienden zich aan voor coach Chris. Met Aiko kreeg Van Belleghem een nieuwe waakhond en dat zal hij geweten hebben. In een onbewaakt moment snoerde Aiko de beukende anti-stylist de mond met een keihard block shot. Heel wat minder verliep het Luc. Nadat hij kennis had gemaakt met een puntig uiteinde van de grijparmen van Gekiere was de lens eventjes de andere kant van Luc zijn oogbol gaan opzoeken. Noodgedwongen vervanging nummer 2. Met Gert als nieuwe bewaker was ook Gekiere bijlange nog niet toe aan de nieuwe petatjes. Onze uitgebreide spelerskern bewees nog maar eens zijn nut. Bart stond intussen ook tussen de lijnen en lang duurde het niet voor ook hij zijn eerste punten liet optekenen. Met het einde van het eerste quarter in zicht kreeg Vollie een ‘boost’ van jewelste. Hij schudde met een driepunter en een veldkorf de ‘Maeghten’ een eerst keer van zich af. 19-11

Met Kenneth definitief aan de kant en Luc op verplaatsing moest coach Chris dringend gaan sleutelen op de centerpositie. Aiko, op een voor hem ondankbare positie, en Gert trokken hun streng onder de borden en laatstgenoemde schuwde de lepe foutjes niet. De Maeght kreeg slechts 1 van hun 3 spelbepalende teammakkers aan het scoren en dat was volledig onze verdienste. Alleen Schelstraete ontsnapte regelmatig aan onze aandacht waardoor de tegenstander nooit echt volledig uit de partij verdween. Net op het moment dat iedereen dacht dat we deze wedstrijd naar onze hand zouden zetten verloren we langzamerhand de greep erop. Met enkele korven, waarop de Plankshotters best jaloers zouden zijn, bracht Bart ons steevast uit de greep van een opzittende de Maeght. Een 2^de driepunter van Fred zorgde aan de rust alsnog voor een 37-31 voorsprong.

In het derde quarter konden we terug rekenen op Luc, spelend met maar liefst 3 lenzen, en dat was geen overbodige luxe in deze veldslag. Hij zette meteen zijn vizier scherp waarna Aiko en Fred, elk met een driepunter, een niet onaardig derde quarter inzetten. De Maeght wou van geen wijken weten en knabbelde gestaag aan de kleine achterstand. De vrees dat ons zwarte beest de match finaal nog naar zich toe zou trekken zorgde voor enige zenuwachtigheid binnen de ploeg. Achteraf bekeken was de fenomenale driepunter van Fred (misschien nog mooier dan degene tegen Beautox) tegen de shot clock , toen men terug tot op 1 puntje was genaderd, van primordiaal belang. Op het moment zelf bezorgde het onze ploeg niet alleen terug een beetje ademruimte maar vooral een enorme kick. Met een 50-47 stand was echter nog niks gespeeld.

Het laatste quarter zou zoals zo vaak de beslissing brengen. De Maeght bleef moed putten uit het feit dat hun soms ongeoorloofde handelingen te vaak door de vingers werden gezien door het leidende duo. Het spel werd hard tegen hard gespeeld zonder dat het ooit echt uit de hand liep. De refs lieten veelal begaan maar toch slaagde er eentje in om bijna voor de helft van onze ploegfouten in te staan, niet waar Gert? Zijn meer dan verdienstelijke wedstrijd werd zodoende voortijdig beëindigd. Met Luc, Aiko en Bart waren er gelukkig voldoende alternatieven achter de hand om de bucket te overheersen. In het aanvallende compartiment beleefde een begenadigde Fred een productieve avond. Met maar liefst 6 driepunters en 24 punten in totaal had hij een leeuwendeel in deze overwinning. Met slechts 6 van de 10 spelers in de punten kon deze avond er helemaal anders hebben uitgezien. Het bijna lam leggen van Van Belleghem (10pnt) en Gekiere (6 pnt) was zeker niet te verwaarlozen. Het beest was getemd en wij konden na 2 competitienederlagen op rij terug aanknopen met een overwinning. Met een foutloos parcours in de resterende matchen van de heenronde kan het nog een leuke tweede seizoenshelft worden na Nieuwjaar waarin waarschijnlijk 4 teams zullen strijden om de titel. (C.T.) Eindstand: 67-58

Speelden: Matty 2, Vollie 10, Fred 24, Gert, Bart 12, Luc 6, Steven, Andy, Aiko 13 en Kenneth.

10 driepunters

17-11-2015 om 23:53 geschreven door 130  

Amper 2 weken na onze 1^ste pijnlijke nederlaag tegen De Plankshotters troffen we elkaar alweer maar nu in het kader van de 1/8 finale van de KBOV-beker. Onze jongens waren meer dan ooit op revanche belust. In tegenstelling tot de verloren competitiematch konden we nu wel rekenen op de diensten van Aiko, Kenneth, Matty en Gert. Andy, Vollie en Bart bleven dit keer aan de zijlijn. Een niet onbelangrijk voordeel voor deze confrontatie was de aanwezigheid van 3 extra centerspelers die het gestaltetekort van de heenmatch ruimschoots konden compenseren. Het feit dat er nu een duo ‘niet wezenvrienden’ de partij zou leiden en de ‘zumbamuziek’ in de afgescheiden benedenzaal zou doorgaan was misschien nog crucialer.

Van bij aanvang was duidelijk dat de Plankshotters geen cadeaus hoefden te verwachten. Daarvoor waren we iets te gekrengd uit het vorige duel gekomen. Aanvallend kreeg de tegenstander de ene aanval na de andere te verwerken en dit onder de deskundige leiding van Fred en Sid. Waar men eerst nog zelf de punten voor hun rekening nam draaide men na enkele minuten de rollen gewoon om. Aiko tekende voor de eerste driepunter, Luc zette zijn vrijworpen feilloos om en Dimi ronde een knappe collectieve actie weergaloos af. Blijkbaar waren onze ‘planken’ van een andere kwaliteit want de tegenstander had de juiste afstelling alsnog niet gevonden. Slechts sporadisch konden ze zich onttrekken aan hun bewakers om een puntje te laten noteren. Na het eerste quarter was er al een eerste ferme tik uitgedeeld aan de ploeg uit Geraardsbergen. (19-8)

Ook in het tweede quarter bleven de Young Ones op hun elan doorgaan. Dimi beleefde zijn ‘moments of glory’ waarna Kenneth ook zijn eerste vrijworpen foutloos door de korf joeg. De Plankshotters bleven lijdzaam toezien hoe hun aanvalswapen uit de vorige partij monddood werd gemaakt door onze dubbele meters. De krachtsverhoudingen waren duidelijk in ons voordeel. Luc kon, met Kenneth en Aiko als bliksemafleiders, zich ook iets makkelijker manifesteren in zijn zone van de waarheid. Met enkele succesvolle doelpogingen werden enkele dolle minuten ingeluid. De Plankshotters konden nauwelijks iets inbrengen tegen deze geoliede machine. Steven, Luc, Kenneth en Fred dikten de voorsprong onnoemelijk snel aan. Aan de rust keek de tegenstrever al tegen een 40-17 achterstand aan.

De angel was uit de wedstrijd maar dat belette Fred, Sid, Steven, Kenneth en Luc niet om zich kostelijk te amuseren met een spelletje ‘laat de bal maar eens lekker rondgaan’. De Plankenshotters werden door het snelle passenspel werkelijk murw gespeeld. Superlatieven als het ‘tiki taka van FC Barcelona’ konden de vergelijking zeker doorstaan. De tegenstander op een nog grotere achterstand plaatsen was toen al even bijzaak geworden. Al vlug gingen de Young Oners op zoek naar enige vorm van concurrentie/competitie. Was die bij de tegenstander niet terug te vinden dan ging men maar in eigen rangen zoeken. Wiens opponent scoorde het minste punten, welke team leed het minste balverliezen … en wiens air ball was de mooiste? Fred kan u daar zeker een antwoord op geven. Deze tweede helft was er duidelijk teveel aan en dat was grotendeels te wijten aan de belabberde prestatie die de Plankshotters ten tonele brachten. Op geen enkele moment gaf men de indruk van een wederopstanding. (51-31)

Om als coach je ploeg bij de les te houden in een totaal overbodig laatste quarter was absoluut niet simpel. Stanny gaf met een fraai afstandsshot wel nog het goede voorbeeld maar iedereen wist toen al dat de buit en revanche binnen was en dat liet zich daarna dan ook duidelijk blijken. Het kwam er bij de meeste spelers toen op aan om geen slachtoffer te worden en te ontsnappen aan de bij momenten hilarische opmerkingen vanop de spelersbank. Niemand zou het de refs maar enigszins kwalijk hebben genomen indien ze vroegtijdig de wedstrijd hadden afgefloten en de Plankenshotters uit hun lijden hadden verlost. (C.T.) Eindstand: 62-42

Speelden: Matty 3, Stanny 2, Sid 6, Fred 18, Gert, Dimi 5, Luc 12, Steven 5, Aiko 4 en Kenneth 7.

5 driepunters.

15-11-2015 om 13:48 geschreven door 130  

‘De rangschikking geeft een vertekend beeld weer’ riep onze voorzitter 2 weken geleden nog. Wij hebben nog geen enkele topploeg partij moeten geven. De oude, wijze, grijze man zijn woorden waren nog niet koud of de door Zumbabeats gestuwde Plankshotters maakten nog voor de weken van de waarheid brandhout van onze ambitie. De echte test, 7 weken na elkaar tegen een top 7 ploeg spelen, moest er nog aankomen en de eerste barstjes in het Young Ones bastion waren reeds zichtbaar. BBC ING was de eerste in het rijtje en dit zelfs met een katholiek tintje. Alle(r) zielen kon(den) evenwel niet aanwezig zijn voor dit treffen. Coach Chris moest naast Andy (rug) en Gert (werk) ook maar eventjes 3 trefzekere pionnen weten te vervangen. Het gemis van Fred (voet), Bart (griep) en Sid (Ardennen, de echte weliswaar) zou wel eens zwaar kunnen doorwegen in aanvallend opzicht. De overtuiging om terug met een overwinning aan te knopen kreeg dus een serieuze knauw. Jammer, maar het feit dat dit stilaan een match tussen ex-Sleidingenaren aan het worden is gaf een extra elan en motivatie om er iets moois van te maken.

Het ontbreken van Stijn Sesselle halveerde het penetratievermogen van de thuisploeg waardoor de aandacht zich eerder kon toespitsen op de lange afstandshotters De Caluwé, beter bekend als ‘Pitta’, en Robeyst. Het opzet lukte deels. Het aandeel van Robeyst werd door Matty, ondanks een miss match, aardig ‘beperkt terwijl Pitta toen al aardig zijn stempel op de partij kon drukken. Naast knap verdedigend werk tekende Matty ook voor de eerste driepunter aan onze kant. Met ondertussen zowel Aiko en Kenneth op het court speelde het gestalte overwicht lichtjes in ons voordeel. Aiko debuteerde met 2 geslaagde bommen terwijl Kenneth zich posteerde in de bucket om van daaruit Van Hecke het nakijken te geven. De voorsprong die Robeyst en Vergote bij elkaar hadden gesprokkeld werd hierdoor herleid naar 23-20.

Voor het talrijk opgekomen publiek was het een leuke partij om volgen met bekende en sympathieke gezichten aan beide kanten die elkaar geen score gunden maar het vooralsnog sportief hielden. Als het dan toch een match in een match was van de ex-Sleidingenaren dan was er eentje die duidelijk de bovenhand haalde gisterenavond. Helaas voor ons liep die bij de bezoekers. De ogenschijnlijke frêle Pitta was bij momenten outstanding. Hij liet maar liefst 14 van de 19 punten, die ING scoorde in het 2^de quarter, optekenen. Veel werd er hem bij momenten ook niet echt in de weg gelegd maar dan nog, het blijft een knappe prestatie. Een duidelijk werkpunt voor de 2^de helft. De puntjes bij de Young Ones werken netjes verdeeld tussen Matty, Aiko en Vollie. Mooie uitgesponnen aanvallen, waarvan er één knap met een lay back werd afgewerkt door Dimi, wisselden soms te vaak af met knullige balverliezen waardoor de echte aansluiting steeds op zich liet wachten. Toen een 10-punten kloof dreigde kwamen de 2 driepunters van Steven als een godsgeschenk neergedaald. Bij de rust was alles nog steeds speelbaar. 42-35

Reeds 20 minuten waren we op achtervolgen aangewezen en dat voornamelijk op één man. Een scherper toezicht van zijn bewakers kon ING grotendeels gaan lamleggen en de partij mogelijks doen kantelen. Pitta kreeg pitbull Matty als waakhond en die zal het geweten hebben. Zijn bijdrage werd geminimaliseerd naar 3 vrijworpen en wat ‘vriendschappelijke’ tikken er bovenop. Tot 2 keer toe sloop er een lichte vorm van paniek in de ING-rangen toen Vollie, Luc en Steven de Young Ones tot enkele punten terugbrachten. Hadden we Pitta stevig in de greep dan verloren we tijdelijk de macht over Robeyst. Met enkele onwaarschijnlijke geforceerde shots, zoals hij alleen die kan scoren, hield hij de YO-boot nog maar eens af. Het idee om in het 4^de quarter haasje over te spelen leek plots gaan varen. 66-55.

Een snelle opener van het laatste quarter leek ten stelligste aangeraden om de voeling niet kwijt te geraken. De spelfases volgenden elkaar in ijltempo op maar de afwerking liet het te vaak afweten. Gelukkig voor ons deelde ING in dezelfde malaise. Achteraf bekeken lag hier een reuzengrote kans om de wedstrijd nog een ommekeer te bezorgen. Toen Steven, Luc en Aiko alsnog de weg naar doel vonden en 2 niet nader te verklaren ‘assists’ van Dimi succesvol werden afgerond kwam ING toch even in verlegenheid zeker nu Pitta en Robeyst niet meer aan scoren toekwamen. De drang en het geloof om te winnen werd steeds groter maar aanvallend kwam dit niet altijd ten goede. Net iets te vaak werd er geopteerd voor het snelle afstandsshot terwijl het gestalte overwicht te weinig werd uitgespeeld. Met de Kenneth uit het eerste quarter en iets attentere refs, die actie – reactie zelfs toelieten, lagen hier meer mogelijkheden. Met Pitta (25pnt) en Robeyst (23pnt) geneutraliseerd was een klein mirakel nog mogelijk maar als je bij ING 1 en 2 uitschakelt dan staat de volgende in de rij, de tot dan toe geen rol van betekenis spelende Pluym, klaar op om ons het fatale nekschot toe te dienen. (C.T.) Eindstand: 75 – 68.

Speelden: Matty 6, Vollie 10, Stanny, Dimi 4, Luc 10, Steven 18, Aiko 13 en Kenneth 7.

6 driepunters

03-11-2015 om 22:48 geschreven door 130  

Na een heerlijk weekend, waarin onze heren op zaterdagavond/nacht danig de beentjes konden strekken op de ‘Stanny-Kristien- Ella’-fuif, werd op dinsdagavond alweer verzamelen geblazen om een, op papier, gemakkelijke tegenstander te bekampen. De Plankshotters, de betekenis werd ons later duidelijk, konden tot op heden amper 1 van hun 7 wedstrijden winnend afsluiten. Onderschatting was evenwel niet op zijn plaats want tegen de overige topploegen werd met slechts met een minimaal verschil verloren. Voor een wedstrijd tegen een compleet nieuwe ploeg uit de reeks was het dus eerder een stap in het onbekende. De meeste spelers en ref hadden een verleden bij Wezenvrienden, later ook meer hierover. Coach Chris moest lijdzaam toezien hoe zijn selectie automatisch werd uitgedund. Andy (rug) en maar liefst 3 centerspelers (Gert, Kenneth en jawel Aiko), gaven verstek.

Door het vroege aanvangsuur en met een verplaatsing naar Geraardsbergen voor de boeg was het puzzelen om iedereen tijdig aan de opworp te krijgen. Het ietwat petieterige terrein, waar de vleugels op stelten dienden te gaan lopen om een driepunter te kunnen scoren, uitgerust met de vintage plexiglasborden nodigde niet direct uit voor ons favoriete spel. De openingsfase verliep desalniettemin vrij aardig. Fred nam de opener voor zich door eentje ‘op nen plateau’ simpel af te werken. Bij de volgende aanval nette Sid zijn ondertussen gekende shotje van aan de zijlijn. We leken opnieuw af te stevenen op een leuke partij tot er letterlijk iets knakte. Fred schoof uit en na amper 2 minuten spelen verzwikte hij zijn voet. Onze ploeg was lichtjes aangeslagen en de Plankshotters kregen stilaan greep op de wedstrijd. Het lichte overwicht in gestalte zorgde ervoor dat de terugkaatsers vaak in handen van de tegenstrever terechtkwamen. Na 2 eerder mislukte driepuntspogingen had Bart een productievere spot gevonden dichter bij doel. Met enkele fraaie shots bracht hij ons terug in het spoor van de thuisploeg. 23-18

Het was even wennen voor ons team om tegen een achterstand aan te kijken. Zouden we dan toch tegen onze eerste nederlaag aanlopen? Liever niet maar voorlopig kregen we geen vat op de partij en dat gaf eerder een vreemd gevoel. Fred had ondertussen zijn plaats tussen de lijnen terug ingenomen maar je kon niet ontkennen dat de schrik er duidelijk in zat. De potige tegenstander hakte er dan ook te pas en te onpas stevig op los en de enige aanwezige ref had duidelijk moeite om alles te (willen) zien. De afwerking aan onze kant kende ook geen hoogdagen en de verworven vrijworpen al evenmin. We konden maar best een kaarsje branden dat Bart de weg naar de korf bleef vinden. Net als in het eerste quarter hadden de Plankshotters nog geen remedie hierop gevonden. Het beperkte de schade maar ook niet meer dan dat. Ruststand: 39-33

Wie gehoopt had op enige beterschap in het derde quarter kon maar beter meedansen met de irritante dansmuziek van een driekwart volle zaal met BBB’ers. De keiharde muziek bezorgde ons eerder K(eb) K(ut) K(oppijn). Voor inspiratie hadden we het geenszins nodig. Onze opponent daarentegen bleef de weg naar de korf op regelmatige basis succesvol opzoeken. Enige tekenen van verzwakking waren alsnog niet op te merken, maar ook niet bij Bart. Aan een constant tempo bleef hij vrij aardig, in tegenstelling tot zijn teammaats, afwerken. De geluksvogel zat klaarblijkelijk niet op de schouders van de Young Oners. De mix van het falen in de zone van de waarheid en de steeds opzichtigere spelleiding werkte steeds vaker op de heupen. Daar waar onze invallersbank eerder al werd terechtgewezen om zich te onthouden van enige commentaren werd Sid nadrukkelijk gezocht in zijn nochtans faire defense. Met twee ‘fouten’ in nauwelijks enkele seconden tijd werd coach Chris genoodzaakt om in te grijpen en erger te voorkomen. De toon was meteen gezet en het besef groeide dat dit geen normale 5 tegen 5 zou worden. De Plankshotters daarentegen gniffelden vrolijk met onze frustraties en liepen steeds verder uit. 56-45

Met nog slechts 10 minuten op de klok konden we maar beter herbronnen en het hoofd koel houden. Het eerste verlies was namelijk akelig dichtbij. Met nieuwe moed en frisse ideeën probeerden we de bakens te verzetten maar iedere heropflakkering hield slechts enkele aanvallen stand waarna de Plankshotters de kloof telkens terug uitdiepten tot een veilige 10 punten. Na ettelijke pogingen leek het dan toch te gaan lukken toen Fred na 8 punten op rij het juiste ritme had teruggevonden en eindelijk aanvallende steun kreeg van Steven, Vollie en Dimi. Maar net als enkele minuten geleden stokte de zoveelste remonte na 2 onzorgvuldig gekozen afstandsshots. Terug naar af once again … ? Niet zonder een laatste stuiptrekking van Fred en Vollie in de laatste 3 minuten. Plotsklaps kwamen we terug tot op slechts 3 punten en leek alles nog mogelijk … ja alles … maar helaas voor onze spelers was dat een slechte inworp en iets later een technische fout, eigenaardig genoeg niet terug te vinden op het wedstrijdblad (?? ;-)) voor een gefrustreerde Bart. We ‘wezen-vrienden’ met de tegenpartij zette hierdoor niet alleen een domper op Bart zijn knappe prestatie maar tevens op onze laatste hoop om in de allerlaatste minuut alsnog met een (on)verdiende winst te gaan lopen. (C.T.) Eindstand: 72 – 65.

Speelden: Vollie 6, Stanny, Sid 8, Fred 17, Bart 19, Dimi 2, Luc 4 en Steven 9.

1 driepunter

29-10-2015 om 21:59 geschreven door 130  

Op maandagavond waren we alweer toe aan een nieuwe speeldag in de KBOV competitie. Na een zelftraktatie van de 36-koppige Young Ones-kern op zaterdagavond was het nog maar de vraag of het bij iedereen al terug fris in het hoofd zat om Salamander partij te geven. Andy D en Kenneth haakten geblesseerd af, Vollie had nog maïs in de oren en Bart zat met den thuiswacht, alles wel of niet gerelateerd aan de voorafgaande groepsactiviteit. Fred en Aiko werden opgevist uit het ‘bye-systeem’ die Luc halsstarrig en vol overgave blijft aanpassen … desnoods ieder half uur. Het vooruitzicht om tegen Salamander, voorlaatste in de stand, te mogen spelen wekte quasi evenveel belangstelling op als een speech van een voorzitter. Mogelijks had dit ook te maken met de moeilijke en stugge wedstrijden die we reeds achter de rug hadden tegen de mannen uit Lokeren. Coach Chris had dus de ravissante taak om te voorkomen dat het een slome en vervelende partij zou worden.

Met Matty, Sid, Steven, Dimi en Luc als starters werd duidelijk gekozen voor de snelle aanpak. Ideaal als je weet dat er aan de andere kant, met alle respect voor die man, een bijna zestiger rondliep. De eerste minuten zag hij, net als zijn volledige team, de bal werkelijk alle kanten uitvliegen.  De verdediging van Salamander werd via snelle passing danig op de korrel genomen maar echt uit verband spelen zat er net niet in. Dan maar blijven zoeken naar de vrijstaande man. Net als de voorbije weken was deze rol terug weggelegd voor Sid. Zijn rechtstreekse tegenstander verloor hem meermaals uit het oog en daar maakte Sid maar al te graag gebruik van om zijn secuur afstandsshot te demonsteren. Met zijn 8 punten in het eerste quarter had hij een beduidende rol in ons aanvalspatroon maar de voorsprong bleef desondanks helaas beperkt (17-15). Tegen alle verwachtingen in bleef de tegenstander zich vastbijten en met enkele knappe individuele acties bezorgde men toch een paar verwonderde blikken op onze bank.

Met een stevigere aanpak op defensief vlak ging Salamander iets vaker in de fout waardoor de bal hen meermaals vakkundig werd ontfutseld door de grijpklare handen van Sid, Fred, Stanny en Matty. Dat het daarbij niet altijd even koosjer aan toe ging kon je al raden. De refs lieten meermaals begaan maar zonder dat de integriteit van de partij ooit in het gedrang kwam. Het heeft ooit al anders geweest. De fast breaks volgenden elkaar in ijltempo op en waren een kolfje naar de hand van Sid en Fred. Typerend aan dit quarter was het scoreverloop. Als een geoliede machine, met weliswaar wat kilometers op de teller, scoorde Fred 2 korven, waarna Aiko 2 shots lukte. Fred nam daarna terug over en nette 2 driepunters, gevolgd door 2 heerlijke shots van Sid. Salamander kon enkel lijdzaam toezien hoe we eindelijk een kloofje bij elkaar hadden geshot. Aan de andere kant kon men daar enkel wat persoonlijke successen tegenoverstellen al moeten we durven toegeven dat de skyhook die Luc kreeg te verwerken door een bijna zestiger een dik applaus verdiende en specialist ter zake Stanny lijkbleek liet uitslaan. Of dit een extra stimulans is voor hem om er nog eens 10 jaar bij te doen laten we hier geheel ter zijde. Ruststand: 37-26

Zoals de traditie het wil werd het 3^de quarter eentje om vlug te vergeten. In de eerste 5 minuten van het quarter werd er amper gescoord. Solidair als ze waren liet ook Salamander het na om hun kansen te verzilveren en de kloof terug te verkleinen. Met enkele wissels bracht coach Chris daar gelukkig verandering in. Sid trof andermaal raak waarna Luc, Aiko, Steven en Dimi alsnog voor de broodnodige aanvallende steun zorgden en konden verhinderen dat Salamander helemaal terug in de wedstrijd kwam. Een bommetje van Aiko net voor het rustsignaal gaf ons nog wat extra ademruimte om de match in het 4^de quarter resoluut naar onze hand te zetten (53-38).

Een hoogstaande partij was het absoluut niet. Daarvoor lag het tempo bij momenten te laag en waren de vele balverliezen en gemiste doelpogingen een doorn in het oog. Deze, bij momenten, hilarische momenten konden makkelijk een aparte rubriek ‘bloopers’ in het Young Ones-jaaroverzicht vullen. Bij Salamander leidde het ook niet meteen tot een bron van inspiratie waardoor het geloof in een ommekeer ook helemaal naar de archieven kon verwezen worden. Met 2x Aiko en 1 x Steven succesvol vanachter de 6,75m lijn werd het aantal gelukte driepunters nog verdubbeld. Een genadeloze Sid zocht zijn geluk eerder van dichterbij en met nog eens 2 gelukte korven prijkte voor hem een mooie 20’er op het wedstrijdblad. Een poging om Stanny alsnog aan het scoren te krijgen werd helaas iets te laat ingezet. De eindwinst en dus ook een 7^de opeenvolgende overwinning werd in ons jubileumboek neergepend. Eindstand: 69-54 (C.T.)

Speelden: Matty 2, Stanny, Sid 20, Fred 12, Gert 1, Dimi 4, Luc 4, Steven 9 en Aiko 17.

6 driepunters

21-10-2015 om 20:46 geschreven door 130  

Gisterenavond stond het land even stil. Niet dat de match tegen Santobas een klepper van formaat was maar wie de sportwereld een beetje volgt wist dat onze Rode Duivels de nr 1 op de Fifa-ranglijst kon worden mits winst thuis tegen Israël. Zij konden nr 1 worden, wij waren het op dat moment al, weliswaar maar in de KBOV-competitie … maar toch. De belangen waren voor iedereen, elk op zijn niveau weliswaar, groot om de eerste plaats te kunnen vasthouden. Barstte het Koning Bouwdewijnstadion bijna uit zijn voegen, dan konden wij voor één keer niet echt rekenen op onze uitgebreide aanhang. Gisterenavond stuurden een waslijst aan spelers en staff hun kat. Kenneth, Vollie, Stanny, Andy en niet in het bijzonder coach Chris ontbraken bij de selectie. De staff op zich werd dan nog eens gehalveerd. Hendrik, Jan, Bart J en Pieter gaven om verschillende redenen verstek.

 De ruime MEOS sporthal in Maldegem was het decor van wat een aardige partij kon worden. De Santobasspelers druppelden met mondjesmaat binnen en liepen op het eerste zicht niet echt over van enthousiasme. Begrijpelijk, want hun seizoen was niet zo denderend begonnen. Met slechts 2 overwinningen en 3 nederlagen bleef men duidelijk onder de verwachtingen.

Na een warrige openingsfase met veelvuldig balverlies in beide kampen was het uiteindelijk Aiko die met een driepunter de score bij ons kon openen. 5-3, het ijs was meteen gebroken. Samen met Fred zorgde hij voor de eerste 10 punten. Santobas keek meteen tegen een eerste kloofje aan. Gelukkig voor de partij bleef hun reactie niet te lang uit. Gedurende enkele minuten maakten ze dankbaar gebruik van een kleine inzinking aan onze kant. Net op het moment dat de aansluiting in zicht was werkte Dimi 2 opeenvolgende assists feilloos af. Wat hij daarmee inluidde was even om duimen en vingers af te likken. Luc kreeg de handen op elkaar na een knappe doorsteekpass van Fred waarna Aiko en Steven ons driepuntertotaal op 4 bracht. Om de ferme tik aan Santobas nog wat extra glans te geven werkte Luc nog een aanvallende rebound met verve af. Met een 12-24 achterstand kon Santobascoach Tom Vroman even gaan herbronnen.

Het ging makkelijk, onverhoopt makkelijk zelfs en dat zorgde in het tweede quarter toch voor heel wat concentratieverlies. Verdedigend werd iets teveel ruimte gegeven en dat moet je net een zekere Van Denberghe niet geven. Hij nam het cadeau dan ook dankbaar in ontvangst. Alsof dat nog niet genoeg was, was onze offensieve weelde van het eerste quarter ver zoek. Het duurde dan ook slechts enkele minuten vooraleer Santobas de kloof van 12 naar 5 punten had teruggebracht. De reacties op zowel de bank als op het veld lieten enige zenuwachtigheid in onze rangen vermoeden. Het dipje ging zelf zover dat de zijlijnen voor problemen zorgden. Lang duurde de heropflakkering van Santobas gelukkig niet. Het evenwicht werd vrij snel hersteld en daar waren de dubbele cijfers van Fred, Aiko en Luc absoluut niet vreemd aan. Gert en Sid kwamen iets minder dan gebruikelijk in het stuk voor maar met 2 vrijworpen en een fieldgoal deden ook zij hun duit in het spreekwoordelijke zakje. Met een enorme ruk aan het tempo werd de heropstanding van de thuisploeg snel teniet gedaan. We konden rustten met een mooie 25-42 tussenstand.

Mits een sterke organisatie en een alerte spelersgroep mocht een 6^de overwinning op rij ons niet ontglippen. Tenzij, tenzij … het gevreesde 3^de quarter nog serieus wat roet in het eten kon gooien. Met Fred even op de bank konden zijn ploegmaats deze stelling toch even ontkrachten. Niemand die dacht dat dit de oorzaak was maar … de aanzet in het 3^de quarter mocht best gezien worden. Aiko bleef gezapig zijn korfjes scoren en met een driepunter shotte Matty zich als laatste op de tabellen. Hadden we even te vroeg dit quarter opgehemeld? Het leek er althans sterk op want plots stokte de aanvalsmachine een 2^de keer. Santobas nam hier nota van maar veel verder dan 4 punten inlopen zat er voor hen niet in. Met nog één quarter te gaan was een 42-55 stand wel nog niet zo geruststellend.

Mocht Santobas dan toch nog enige hoop koesteren dan duurde het niet zo echt lang vooraleer men ook dit kon opbrengen. Daar waar Luc eerst nog eens zijn sterke partij onderstreepte kwam een onbaatzuchtige Fred een reeksje neerzetten om ‘U’ tegen te zeggen. Met 4 opeenvolgende fieldgoals met en plus nog een driepunter, nam hij de laatste hoop van de tegenstrever weg. Santobas zag dat langer aandringen geen enkele zin meer had waardoor de enige aanwezige scheidsrechter, die de partij trouwens niet onaardig leidde, een einde kon maken aan de wedstrijd. Eindstand: 53-74 (C.T.)

Speelden: Matty 4, Sid 4, Fred 22, Gert 2, Bart 3, Dimi 6, Luc 12, Steven 5 en Aiko 15.

7 driepunters

14-10-2015 om 21:15 geschreven door 130  

Tijdens deze oudewijvenzomer kon niet iedereen genieten en gelukkig zijn. Zeker na een weekend van gehoon en geschater met de gevestigde waarden in het Belgische voetbal. Onze match op maandagavond kon niet vroeg genoeg beginnen voor sommigen. Met slechts 1 overwinning uit 4 wedstrijden was onze tegenstander al vrij vroeg in de competitie naar de onderste regionen verwezen. Tegen de Feniks kon en mocht dit dus niet verkeerd gaan. Vollie, Andy en Dimi waren ‘bye’ voor vanavond maar het belette Dimi en Andy niet om onze groep te komen steunen. Een mooi staaltje van de goede ploeggeest die er heerst.

Matty, Stanny, Sid, Luc en Kenneth waren de ietwat onuitgegeven ‘starting five’ maar het typeerde nog maar eens de weelde van onze uitgebreide spelerskern. Met snedig en onderhouden spel werd steeds de vrijstaande ploegmaat gevonden. Het aangenaam kijkstuk werd daarenboven nog eens extra gekruid door het hoge afwerkingspercentage. Aanval na aanval werd succesvol afgerond tot groot jolijt van de overvolle spelersbank. Maar liefst 8 van de 10 spelers, waaronder ook de herboren Stanny,  vonden in dit eerste quarter de weg naar de korf. Een ongelofelijk luxe voor een coach die 2 volwaardige ploegen kon laten opdraven tegen dit teleurstellend zwak Feniks. 22-8

Ook in het tweede quarter kon Feniks geen enkele vuist maken. Van samenspel was er weinig of geen sprake. Iedere speler ging op zijn beurt zijn kans maar veel verder dan iets dat in de verte op een doelpoging leek kwam men meestal niet. Gaandeweg verslapte onze aandacht wel wat maar het was niet dat we hierdoor in de problemen kwamen. Het verdedigende blok zat heel stevig in elkaar. De steals waren niet meer op één hand te tellen en vaak lagen Fred en Kenneth hiervan aan de basis. Bart had ondertussen ook zijn eerste korf genet waarna Aiko aan zijn festijn mocht beginnen. Zonder dat iemand er erg in had scoorde hij op zijn dooie gemakje 10 punten op een rij. Van enige weerstand was al lang geen sprake meer. Steven, Bart, Luc en Kenneth diepten de kloof net voor de rust nog iets verder uit waardoor de tegenstander al na 20 minuten tegen een 23 punten achterstand aankeek. Ruststand: 43-20

Tradities zijn er om in stand te houden, zo ook het feit dat het derde quarter meestal ook ons zwakste is. Nu, met 17 punten scoorden we nog vrij aardig, maar het bleek inderdaad ons minst productiefste quarter van de partij te zullen worden. Sid opende alweer secuur vanop halve afstand, zoals hij wel vaker in de partij liet zien. Niemand van onze spelers wou het tempo ook maar enigszins laten zakken want ondertussen was het een wedstrijd in de wedstrijd geworden. Op ludieke en sportieve manier staken de beide Young Ones teams met elkaar de draak. Gelukkig maar want van Feniks kregen we steeds minder weerstand. Amper 7 punten was het schampere resultaat van hun verwoede doelpogingen. Het gebrek aan talent en aanvallend vernuft was dan ook zeer schrijnend. Een transferoffensief in de wintermercato dringt zich op. Matty, Steven en Aiko lieten het niet aan hun hart komen en kenden succes vanaf de 6,75m lijn. Tussendoor hadden ook Luc, Bart en Fred hun goaltje meegepikt. Met een 60-27 tussenstand leek een ware afstraffing in de maak.

Als we dan toch een pluim op de hoed van de tegenstander moesten steken dan was het er één van sportiviteit. Ook al werd men bijna continue weggespeeld toch liet men zich niet verleiden tot fysiek geweld of gefrustreerde interventies. Dat het scheidsrechterlijke duo ook een snipperdag had genomen was met een 5 tegen 7 foutenlast meer dan duidelijk. Het gebeurt zelden maar het kwam deze partij echt wel ten goede. De refs lieten spelen en ons team verzorgde het spektakel tot het laatste fluitsignaal. Terwijl Aiko, Fred en Bart het eliminatieproces bleven voortzetten kreeg ook Gert, na enkele ongelukkige pogingen in het eerste quarter, de bal door de korf. Van 10 spelers in de punten kunnen vele teams alleen maar dromen. De kelk moest tot op de bodem worden geledigd door Feniks want in het laatste quarter trokken de Young Oners nog eens alle registers open. Luc, Kenneth en een ultra secure Sid lieten in de slotfase geen spaander heel van de tegenstrever. Met net geen 50 punten verschil bleef er zelfs geen as meer over van dit Feniks om uit herboren te worden. Wie weet had deze ploeg meer te maken met de Chinese mythologie ... (C.T.)

Eindstand: 86 – 36

Speelden: Matty 5, Stanny 2, Sid 12, Fred 13, Gert 2, Bart 11, Luc 9, Steven 7, Aiko 19 en Kenneth 6.

7 driepunters

06-10-2015 om 22:16 geschreven door 130  

Na het doorspoelen van de lichte ontgoocheling van het WK wielrennen konden we op maandagavond in de Keiskant onze ongeslagen status met een week verlengen. Het was een drukke avond daar in Drongen. Maar liefst 3 partijen uit de KBOV-competitie vonden nagenoeg terzelfdertijd plaats. De aanwezige supporters hadden keuze zat om een basketballmatch mee te pikken. Op papier waren Kenneth, Vollie en Dimi bye, maar deze laatste glipte alsnog op de bank door het afzeggen van Stanny in laatste instantie. Opponent Old Stars had nagenoeg dezelfde kern als vorig jaar al waren ze volgens Coach Chris, part-time infiltrant bij de tegenpartij, enkel in de breedte versterkt. Hun aanwinst had eerder een groot BV-gehalte. Dylan, zoon van (?), bleek een niet onaardige verjonging en versterking voor de donkerblauwen.

Om de Old Stars meteen bij de keel te grijpen werd gekozen voor een snelle set-play en dito afwerking. Snelheid: check, afwerking: absent. Het afstandsshot liet het afweten tegen een tegenstrever die koos voor een ‘zakdoek-zone’ waardoor de ruimte nog beperkter werd op het al smalle terrein. In de openingsfase dook Gert nog met de regelmaat van de klok op onder de borden maar de prima assists van Fred en Steven werden net iets te weinig benut om de Old Stars op andere gedachten te brengen. De verhoopte voorsprong kwam niet meteen op het scorebord. Integendeel, Carlo Van Hulle, als herboren ouderling, hield praktisch in zijn eentje zijn ploeg aanvallend overeind. Slechts 4 punten na 5 minuten, dit paste echt niet in het plannetje van onze coach. Met Luc en Matty gooide hij 2 nieuwe krachten in de strijd die niet toevallig elk één maal tot scoren kwamen. (11-10)

Met enkel Matty die succesvol was, tot dusver, vanachter de driepunterlijn werd de tactiek enigszins aangepast. Door snelle passes werd telkens de vrijstaande speler gezocht om vanaf halve afstand succesvoller te zijn. Het concept leek te werken toen de afwerker van dienst, Sid, driemaal feilloos kon afwerken. Nadat Matty nogmaals een bommetje dropte leken de Young Ones stilaan onder stoom te komen. Talrijke vruchteloze pogingen later kon ook Aiko zijn eerste punten netten tegen zijn stugge opponent die de verwezenlijking leek te zijn van de verbrede Old Stars kern. Stug was in één woord ook de samenvatting van de hele eerste helft. Een ondermaatse afwerking en passing gaf de tegenpartij steevast de kans om gevaarlijk uit te breken, jawel of hunne gezegende leeftijd. Chapeau! Met een sterk op dreef zijnde Carlo Van Hulle, 14 punten voor de rust, waren we duidelijk nog niet klaar. Net voor de rust leek het driepuntshot dan toch te lukken. Fred en Aiko legden met elk één driepunter de povere 27-28 ruststand vast.

Wetende dat ons ‘dreadful’ derde quarter er nog moest aankomen zag het ernaar uit dat de supporters van niks gespaard zouden blijven. Verrassend genoeg was, achteraf gezien dan toch, dit quarter één van de betere. De beginfase begon niet echt belovend met 2 balverliezen op rij maar Andy veegde dit onmiddellijk weg met zijn enige driepunter van de avond. Onder het aanvallend en beukende tempo van Fred kwamen steeds vaker barstjes tevoorschijn in het pantser van de Old Stars. De grootste barsten zaten helaas in het leidende duo. Gelukkig voor beide partijen werden de dwalingen aan beide kanten gefloten. Zaken fluiten die er niet waren en omgekeerd, il faut le faire. Stilaan richtten de frustraties van het mindere spelverloop zich meer en meer op de spelleiding die het nalieten enkele rake elleboogstoten te bestraffen. De spreekwoordelijke paraplu ging meermaals open. Net toen we terug een dipje leken te krijgen kwam Bart boven water. Met een driepunter en fieldgoal zorgde hij uiteindelijk voor een 9-puntenkloof. (37-46)

Met nog 10 minuten te gaan kwam het erop aan om de Old Stars zich niet terug in de match te laten knokken. Terwijl wij tevergeefs probeerden om alle spanning weg te nemen slaagde het grijze duo er telkens weer in om de gemoederen te doen oplopen. Onze opponent probeerde nog met enkele slimme trucs dichterbij te geraken maar zonder de gekwetste Carlo Van Hulle waren ze figuurlijk toch onthoofd. Ondertussen lieten wij het balletje lekker door de handen gaan … al namen sommigen dat toch iets te letterlijk. De balverliezen waren al langer niet meer bij te houden maar de score wel. Fred, Sid, Luc en de sterk eindigende Bart stelden de eindzege veilig, waarna Steven met een laatste driepunter de eindstand kon vastleggen. (C.T.) Eindstand: 51-66.

Speelden: Matty 6, Sid 8, Fred 16, Gert 2, Bart 11, Dimi, Luc 7, Steven 5, Andy 3 en Aiko 8.

7 driepunters

29-09-2015 om 21:29 geschreven door 130  

Na een deugddoende overwinning tegen Beautox, een bezoekje aan de trappistenbar van de chiro in Landegem en 3 nachtjes slaap waren onze spelers al terug tussen de lijnen te vinden. In onze 3^de competitiewedstrijd kregen we Sivi over de vloer. Door onze uitgebreide spelerskern dienden ook nu enkele spelers vanaf de zijlijn toe te kijken. ‘Karoemde’ Matty en Steven waren duidelijk bye en Luc was nog niet terug van reis. Hun plaats werd voor het eerst dit seizoen ingenomen door Sid en Gert. De hoofdbrok van Chris zijn selectie zat hem vanavond voornamelijk bij de centers. Met Kenneth, Aiko, Dimi, Bart en Gert kon de coach uit maar liefst 5 potentiële bordenspelers kiezen. Aan gestalte geen gebrek dus.

Ook aan snelheid was er geen gebrek. Starters Vollie, Fred, Andy, Bart en Aiko legden er van bij het begin duchtig de pees op. Een driepunter van Aiko en Fred legde meteen de druk in het kamp van de bezoekers, waar vader Inghelbrecht de coaching overnam van JP. Net als Beautox kreunde Sivi onder de snedigheid waarmee Fred het spel beheerste en de passes duchtig rondstrooide. De ondertussen ingevallen Sid, was zijn ideale afspeelpunt in de fast breaks. Met een driepunter en 9^de punt in het eerste quarter was hij duidelijk op de afspraak. Sivi zag sterretjes en moest zich dringend gaan herbronnen. 22-11

Het 2^de quarter werd helaas een flauw afkooksel van het eerste. De slordigheid nam stilaan de bovenhand en dat liet zich duidelijk merken in de passing en afwerking. Het speltempo bleef bij momenten wel verschroeiend hoog maar het vervolg was soms heel wat minder fraai. De balverliezen en gemiste doelkansen stapelden zich op en de hilariteit op de bank kende ongekende hoogtes. Niet echt ideaal om de concentratie van de spelers te waarborgen. Met Gert en Dimi kregen we niet meteen de verwachte doelpuntenmakers op het blad maar hun scores voorkwamen wel een verlies in het 2^de quarter (14-14) 36-25.

Na de koffiepauze kwam het gevreesde 3^de quarter aan de beurt. Eens te meer bleek scoren in dit quarter een aartsmoeilijke opdracht. Met een defensieve omschakeling van ‘man’ naar ‘zone’ zorgde de tegenstander ervoor dat we te vaak tegen de shot clock aanliepen. Andy zorgde met een driepunter voor wat animo maar algauw verdween dit heugelijke feit in de rits verkwanselde doelpogingen. Sivi maakte niet echt optimaal gebruik hiervan maar sloop toch punje bij puntje dichterbij. Fred besefte net op tijd dat er best nog eens kon worden doorgetrokken. Met enkele flitsende acties hield hij Sivi alsnog op een veilige afstand. 47-37

Helaas voor de talrijk aanwezige kijklustigen bracht ook het 4^de quarter niet veel soeps. De wedstrijd had echt heel weinig om het lijf en voor velen kon het eindsignaal niet vlug genoeg weerklinken. In weinig omhullende woorden weerklonk zelfs ‘het trok op geen kl*ten’ in de tribune. Sivi probeerde wel maar het ontbrak hen enigszins aan vernuft aanvallend talent om ons aan het schrikken te krijgen. Veel viel er dus niet meer te beleven waardoor onze man in het grijs, met enkele omstreden beslissingen, makkelijk de hoofdrol kon opeisen. Na bijna een jaar afwezigheid zorgde Bart met 4 punten alsnog voor een positieve noot in deze wel vrij saaie bedoening. (C.T.) Eindstand: 59-44

Speelden: Vollie 6, Stanny, Sid 9, Fred 16, Gert 5, Bart 4, Dimi 2, Andy 5, Aiko 6 en Kenneth 6.

5 driepunters

22-09-2015 om 22:48 geschreven door 130  

Het seizoen was amper op gang geschoten en daar was de eerste kalenderwissel al. Beautox kon zijn eerste thuiswedstrijd niet laten doorgaan in de gekende betonhal in Melle en moest dus uitwijken. Het werd uiteindelijk sporthal Driebeek in Gentbrugge … en dan nog op een vrijdagavond. Doorgaans ploft iedereen op dat tijdstip neer in zijn fauteuil na een slopende werkweek maar hier moest de fysieke arbeid nog beginnen. De tegenstander van deze avond had vorige week een knappe overwinning behaald op het veld van de vaste titelkandidaat ING. Een allesbehalve gemakkelijke opgave stond ons te wachten onder de brug van de E17. Coach Chris moest daarentegen ook nog eens centers Luc, Kenneth en Gert missen alsook spelverdeler Sid. Je zou van minder eens in je haar krabben.

De openingsfase deed niet meteen denken aan het niveau dat onze Belgian Lions haalden op het voorbije EK. Aan onze kant was het vooral aanpassen aan het gladde veld en de beslissende pass die zijn doelstelling niet bereikte. Bij Beautox vielen eerder de gemiste doelkansen op, met als ‘uitblinker’ Sven De Clercq. Aiko, Dimi en Steven braken uiteindelijk de ban waarna zowaar een driepunterfestival losbrak. Tegenstrever Tim B dropte 2 driepunters maar werd onmiddellijk gecounterd door maar liefst 4 driepunters van onze lichtblauwen. Fred, Steven, Matty en Vollie toonden zich heel secuur vanachter de 6,75m lijn. Meteen was een eerste 10-puntenkloof geslagen welke Aiko op het einde van het eerste quarter in stand hield. 14-24

 Stilaan raakte iedereen bij ons gewend aan het gladde veld terwijl men bij Beautox duidelijk nog niet op toerental geraakte. Van een zeer productief quarter was er geen sprake maar onze voorsprong werd wel lichtjes vergroot. Niet toevallig waren het terug Matty, de laatste matchen zeer doeltreffend, en Fred die de aanzet gaven. Via enkele zeldzame fastbreaks kon Andy de 10-puntenkloof op het bord houden. Ons niveau was niet direct om vrolijk van te worden maar het bracht ons nog niet echt in de problemen tegen dit sterker geachte Beautox. Ruststand: 25-38

Met een geruststellende 13 punten voorgift kon het 3^de quarter aangevat worden, maar traditioneel is dit ook meestal ons zwakste quarter. Deze match was dan ook geen uitzondering hierop. Beautox had duidelijk een betere en intensere opwarming achter kiezen. In verdedigend opzicht werden we volledig uit verband gespeeld. De cohesie was duidelijk zoek en Beautox profiteerde daar optimaal van. Aanvallend konden we daar weinig tegenoverstellen en bleven we zelfs 4 min monddood. De voorgift slonk zienderogen. Het was vijf voor twaalf en coach Chris kon gaan puzzelen. In offensief opzicht kwamen we met Vollie, Fred, Matty en Aiko terug aan de oppervlakte maar defensief bleek de scoremachine van Beautox niet meteen af te stoppen. Weg voorgift, welkom spanning. 53-54

 Beautox had duidelijk bloed geroken. Krampachtig probeerden we hen af te houden maar de druk werd te groot. Al vlug moesten we de leiding afstaan aan een ontketende thuisploeg. Eventjes zag het er wel heel benard uit toen de tegenstander plots een kloofje van 5 punten liet optekenen. Met zijn derde driepunter van de match zorgde Matty wel voor een lichtpunt maar zonder aanvallende steun waren we een vogel voor de kat. Met nog zo’n 5 minuten te spelen vond Fred het stilaan welletjes. Met een razende vaart nam hij keer op keer de tegenstrever op snelheid. Veel meer dan hem foutief afstoppen zat er niet in voor Beautox. Een ongeziene reeks vrijworpen van Fred was het gevolg. Liefst 7 vrijworpen werden keurig omgezet. Het bracht zijn medematen terug bij de les maar verder dan een aantal doelpogingen kwam men niet. Het verschil bleef speelbaar maar blijkbaar speelden de zenuwen sommigen parten. Met nog 10 seconden te spelen en 2 vrijworpen voor de boeg kon Fred het verschil tot 2 punten terugbrengen maar hij miste de 2^de vrijworp. Met ware doodsverachting stortte hij zich op de aanvallende rebound om de bal te veroveren. De spanning was te snijden. Met enkele dribbels baande hij zich een uitweg naar de driepuntlijn om dan uit te pakken met een onwaarschijnlijk fade way shot!! GOAAAAAAAAAAAAL! Een ongelofelijk euforie volgde … bij ons dan toch! Met nog 6 seconden op de klok kreeg Beautox nog één kans om alsnog de verlengingen te ontlopen maar slaagde daar niet meer in. Onze 11^de driepunter had zowaar nog voor verlengingen gezorgd! Kon Beautox zich herstellen van deze ferme mentale tik? Aanvankelijk leek men danig van slag. Op begrip van onze spelers hoefden ze alvast niet te rekenen. Fred had duidelijk voor een ‘boost’ gezorgd bij The Young Ones. Steven, Aiko, Matty en Andy zorgden in geen tijd voor een kloofje die slag om slinger onder druk kwam te staan door de om te zetten vrijworpen. Die 5 min extra time leken wel uren te duren. De zenuwen gierden door de kelen. Zelfs de zaalwachter werd er zenuwachtig van al had dat waarschijnlijk andere redenen. Beautox kwam nog heel even aandringen maar Fred bekroonde zijn sterke partij met 2 feilloos omgezette vrijworpen en legde deze match in een definitieve plooi. (C.T.)

Eindstand: 79-85

Speelden: Matty 14, Vollie 9, Stanny, Fred 26, Bart, Dimi 2, Steven 7, Andy 10 en Aiko 17.

11 driepunters

22-09-2015 om 21:17 geschreven door 130  

5 maanden! Zolang was het inderdaad al geleden sedert onze laatste competitiematch. Na enkele trainingen en een bevredigende oefenpot tegen Baasrode (titelkandidaat nr 1 in 3^de provinciale) was het uitkijken naar de eerste confrontatie van het nieuwe seizoen. In de zomermercato hadden we helaas afscheid moeten nemen van Pieter als speler. Aan inkomende zijde kwamen Vollie en Kenneth De Sloovere ons versterken. Eindelijk hadden we een dubbele meter … die ook een center was. Na een afwezigheid van enkele maanden en een lange gestage revalidatie konden we zowel Bart als Stanny terug opnemen in de selectie. Een dertienkoppige spelersgroep zorgde ervoor dat Luc zijn Exceloefening ‘bye’ op zijn enige resterende floppy-disk van onder het stof mocht halen. Gert, Bart en Sid waren de ‘afvallers’ van dienst. De plaatsjes zijn duur bij de vice-kampioen waar een evenaring van vorig seizoen in het achterhoofd speelt. De tegenstander van vanavond was Dynamo Dampoort. Dynamo wie? Bij het horen van de naam Dynamo komt het haar op mijn armen al recht en doet het me eerder denken aan de kille, grijze, oubollige voetbalstadions uit de vroegere Oostbloklanden dan aan een energierijke opgeladen basketbalploeg. Enfin zolang de tribunes maar niet gevuld werden met duizenden kaki-uniformen kon een 3^de naamswijziging van ex-Choseken en ex-Krawietelkes in hun nog prille bestaan ons verder niet deren.

Dat het merendeel van onze spelers, dankzij een oervervelende en belabberde voetbalmatch van onze Duivels de avond voordien, vroegtijdig de slaap hadden kunnen vatten bleek al van bij het eerste fluitsignaal. Via een attente Fred konden Andy en Steven zich uitleven in een aantal fast breaks met een 10-2 als gevolg. Dynamo moest zowaar naar adem happen maar herstelde toch gaandeweg het evenwicht. In grote mate had het dit te danken aan de offensieve inbreng van zowel Bonte als Van Puymbroeck. Met 10 pionnen beschikte coach Chris over voldoende wisselmogelijkheden maar net dat maakte het niet simpel voor hem om het evenwicht in de ploeg te bewaren. Fred en de sterk ingevallen Vollie en Aiko tekenden voor een indrukwekkende 28-21 score na het eerste quarter.

In aanvallend opzicht zat het dus duidelijk snor. Bij de defense daarentegen plaatste onze coach toch enkele vraagtekens. Nu, we moeten eerlijk blijven, sommige tegenscores hadden veel eerder iets mee van lucky shots dan van doelgerichte pogingen, maar ze tellen evengoed. Ondertussen wisten we ook al dat de tegenstander niet meer die voetballende basketters, of waren het nu de baskettende voetballers, waren van weleer. Het 2^de quarter leek in het niks op het eerste quarter. Na bijna 5 minuten van onnodig balverlies en gemiste shots was het uitgerekend Dimi die de score kon openen. Ondertussen was Dynamo in een zone-defense gekropen en hadden ze aanvallend stilaan hun voet naast de onze gezet. Met de rust in zicht konden we toch nog een 5 punten voorgift vrijwaren. 43-38

Een herhaling van het 2^de quarter konden we maar beter vermijden indien we niet met lege handen wilden achterblijven. Matty had de boodschap duidelijk begrepen en nam de ploeg op sleeptouw. Met 2 driepunters en een field goal, na knap samenspel met de allesbehalve zelfzuchtige Kenneth, hield hij de boot voorlopig mooi af. Niet tegenstaande het zeer fysieke en potige spel onder de korf kwam Aiko toch enkele keren als winnaar uit de strijd. Dat er na 28 minuten spelen slechts 8 fouten werden gefloten deed bij velen de wenkbrauwen fronsen. Het potige spel was duidelijk een kolfje naar de hand van Stanny. Ondanks het feit dat hij meermaals schuldig pleitte kreeg Stanny maar één enkel streepje achter zijn naam. Il faut le faire! Slechts één speler deed beter … Aiko, met 2 streepjes. Net voor het einde van het 3^de quarter deelde hij met 2 opeenvolgende scores wel een mentaal tikje uit aan Dynamo, die de kloof terug zagen oplopen naar 11 punten. 63-52

Geruststellend was onze voorsprong geenszins maar Dynamo was er in die 30 minuten nog niet in geslaagd om maar één keer de leiding te nemen in deze partij. De start van het laatste quarter liet ook niet vermoeden dat dit er meteen zat aan te komen. Aiko ging verder op zijn elan en Fred lichtte met 7 punten op rij zo goed als de optie op de eerste overwinning. Wie dacht dat de tegenstrever zich uiteindelijk zou neerleggen bij de situatie kwam bedrogen uit. Nog steeds werd voor iedere bal geknokt en gedoken. Luc is maar wat blij met compagnons als Fred en Kenneth in het luchtruim om zich over de terugkaatsers te ontfermen. Offensief kregen we verschillende ploeggenoten in de kijker vandaag. Met oa 7 punten (waaronder een driepunter) in de laatste minuten van de wedstrijd kon ook Andy terugblikken op een sterke wedstrijd. Aiko en Steven kregen het laatste woord en brachten de score op een aantrekkelijke 84-72 stand. Op enkele minuten na in het 2^de quarter, was het alvast veel belovend voor de rest van het seizoen. (C.T.)

Speelden: Matty 8, Vollie 7, Stanny, Fred 18, Dimi 4, Luc 4, Steven 9, Andy 14, Aiko 16 en Kenneth 4.

8 driepunters

08-09-2015 om 22:46 geschreven door 130