22-07-2011 om 08:32 geschreven door Ward & Katleen  

En het houtteam bouwt lustig verder: Bob de Bouwer, watch out ;)

20-07-2011 om 00:00 geschreven door Ward & Katleen  

… vandaag helemaal met buurman Jurgen erbij,  net op ’t juiste moment! Jurgen staat equivalent voor een portie gezond verstand en spierballen extra, wat wensen we nog meer! Met verenigde krachten trekken en sleuren de mannen aan een  kolom met een eigen willetje, zodat de balk er precies in past!
Mens: 1  -  Hout: 0   :D

Maar goed, terug naar de orde van de dag en dat is bouwen!
Bouwen?
Ja, echt wel … bouwen aan ons persoonlijk “ikea”-project, speciaal voor lego-liefhebbers. En op ’t programma van vandaag staat: de overige verticale kolommen verstevigen door ze met elkaar te verbinden en liefst van al de eerste hand leggen aan de vloer van de 1^ste verdieping. Werk aan de winkel dus!

Ook aan de vrouwen een dikke merci om hun mannen uit te lenen.
Dank je wel Annick en Goele (ook voor de versnaperingen en het toilet :D )

19-07-2011 om 00:00 geschreven door Ward & Katleen  

Vandaag worden de overige verticale kolommen geplaatst op de 2 kolommen van de carport na.
Waar die precies moeten komen, wordt nog serieus wat dokteren en puzzelen, dus beginnen we met de “gemakkelijke zaken”, en dan komen we vanzelf wel bij de moeilijkere verbindingen.

Uiteraard houden we ook vandaag onze eigen veiligheid, die van onze buren en onze investering in ’t achterhoofd en maken we alles stevig vast d.m.v. windverbanden.

Opnieuw willen we ons vake uitgebreid bedanken: zonder zijn hulp stonden we nergens. Lang leve zijn eeuwige geduld en oog voor detail: Thanks Daddy-oh!

18-07-2011 om 00:00 geschreven door Ward & Katleen  

Vandaag bestaat onze taak uit het verstevigen van de kolommen door ze onderling te verbinden met horizontale balken. Eerst de mastodonten van noord (straat) naar zuid (tuin), daarna de kleinere tussenbalken van oost (buur met huis) naar west (buur met bouwgrond).

Hieronder krijg je een idee van het materiaal dat we hier onder andere voor nodig hebben. Het A4-blad ligt erbij om je een idee te geven van de schaal. De onderste bouten zijn nog 12cm langer dan een halve meter!

Opnieuw werken we met ons drietjes en doen we ons best om RUSTIG te blijven, vooral als de wind onze activiteit zo leuk vindt, dat ze ook vandaag onuitgenodigd meespeelt. De verbindingen tussen de tuin en de straat zijn kanjers van maar liefst 16,5 meter lang en die moet tussen de verticale kolommen die we gisteren rechtgetrokken hebben. 1 kraanbediende en 2 begeleiders van de balk, opnieuw met onze klimkoorden.
Ready, set, G0 … maar liefst gently & slow!

Zoals je op de foto’s kunt zien, gebruiken we houten kepertjes en sergeanten om de  1^ste horizontale balk voorlopig vast te maken aan de verticale kolom. Zo blijft die balk zeker op zijn plaats totdat zijn tweelingsbroer netjes lang hem rust aan de andere kant van de kolom. Pas dan kunnen we de bouten door en door steken.

En als de 1^ste lange horizontale balken eindelijk de kolommen met elkaar verbinden, plaatsen we ook de kleinere tussenbalken om de joekels te verstevigen.

17-07-2011 om 00:00 geschreven door Ward & Katleen  

Vandaag is een grote dag: we gaan proberen om de volgende 6 kolommen van de middelste sokkels op het grondkader te plaatsen. Als we daarin slagen, weten we alvast dat werken met gigantische joekels een haalbare kaart is en dat we er zeker van kunnen zijn dat het nieuwbouwhuis van onze buren ongedeerd blijft.

Het belooft dus een spannende dag te worden, die gepaard gaat met een hele hoop denk- en precisiewerk afgewisseld met sleur en trekwerk. Rode draad: blijf kalm … we doen ons best!

Eerst even kijken of die reuzen überhaupt tussen ons grondkader passen …
We gebruiken ijzeren potten om te meten of de kolommen netjes tussen de balken van ’t grondkader zullen glijden: hmmm … daar moet duidelijk nog wat aan gesleuteld worden. Goed dat we besloten hebben ’t nog niet vast vast te draaien vooraleer alle kolommen erin staan en de tussenverbindingen gemaakt zijn.

Hoe gaan we te werk? Lang leve multifunctionele kepers en houten spieën. Met de kepers kunnen we of ’t grondkader door een combinatie van liefde en brute kracht uit elkaar wrikken, of de opening verbreden door 2 kepers tegen elkaar te zetten en er houten spieën tussen te slaan.

Ok, plaats genoeg, dus tijd voor de 1^ste hoge kolom.

Vake Jos en Katleen begeleiden de balk met klimkoord uit de Olympia, Ward bestuurt de kraan.
De wind lijkt interesse te tonen voor dit schouwspel en probeert ons een handje te helpen. De vergroot de uitdaging enkel voor ons, maar goed … we can do it!

Als de balk tussen de gleuf “glijdt”, is het tijd om deze vast te maken.

We gebruiken een houtbeitel als ijzeren spie om de verzinkte pot een eindje van het hout te trekken. Op die manier zorgen we ervoor dat opening tussen de tussenbalken van het grondkader en de verticale kolom langzaam maar zeker gedicht wordt. Laten we de beitel achterwege, dan blijft de verbinding tussen het hout open staan. Niet direct onze bedoeling.

Om zeker te zijn dat deze kolom niet meer gaat lopen, voorzien we ook wat windverbanden. Hiervoor gebruiken we houten latten van 5m lang. (22/100).  Uiteraard checken we eerst of de kolom waterpas staat: ja , vake, met de waterpas van den Aldi met de bel naar binnen  :D

Zo ver zijn we al. Maar nu … nu moeten we het touw terug naar beneden krijgen, zonder zelf naar boven te gaan: dat wordt leuk.

Gelukkig zijn de mannen zo slim geweest om daar op voorhand als eens over na te denken. Gisteren hebben ze er samen met Dries hun hoofd over gebroken. Die wist ons nl. te vertellen dat onze kraanhaak met de veersluiting het ons niet makkelijk zou maken om het touw terug los te maken op hoogte.

Dan maar werken met een strop, dacht Ward … ja, en een strop … die moet uiteindelijk lossen!

Voila! De 1^ste kolom van vandaag is geplaatst. Nu de volgende 5.

Maar eerst: DETAIL! Niets ontsnapt aan het Alziend Oog van Vake Jos!

Onze lange grondbalken lijken een beetje naar binnen te trekken over de afstand van respectievelijk 15 en 12 meter: m.a.w: ze staan een beetje hol. Om exact te weten hoe krom ze staan, nagelen vake Jos en Ward een metskoord aan de zijkant van de balken. Daar waar de afstand tussen het koord en de balk groter is, wordt de balk terug in lijn gezet met behulp van bruut geweld. 

methode 1: Een rubberen hamer (we willen ons hout beschermen) en veel kracht of methode 2: een zware hamer + een keper (we willen ons hout zeker dan beschermen) en nog meer bruut geweld.

Eenmaal het kader terug helemaal recht staat, is het klaar om alle andere kolommen er mooi en vooral ook waterpas tussen te laten schuiven.

De grote lijnen zijn nu al voor een deel uitgetekend. Dit wordt ons huis.

16-07-2011 om 00:00 geschreven door Ward & Katleen  

Rise and Shi-hine, sleepy heads!

En rijzen zullen we: vandaag gaan de eerste kolommen de lucht in, but first things first: het grondkader en de juiste nagels.

Na een hele hoop “deskundigen” te raadplegen ontdekten we dat nagelen de stevigste en duurzaamste oplossing blijkt te zijn als ’t op houtverbindingen aankomt. (Bouten en moeren natuurlijk niet meegerekend). Nagels maken in tegenstelling tot schroeven de houtstructuur niet kapot en ze plooien mee met ’t hout. Schroeven daarentegen breken als ’t hout te hard beweegt – en bewegen zal ons huis doen, want hout leeft  :D
Waarschijnlijk werden schrijnwerkers daarom vroeger timmermannen genoemd  :p

Vake Jos heeft deze voormiddag andere verplichtingen, dus bellen we “papa Jef” (de papa van Eefje), voor technische informatie. Tijdens dit telefoontje komen we aan de weet dat de ankernagels die we nodig hebben om verder te kunnen werken gewoon meegeleverd zijn met de rest van ’t ijzer. Als we dat nu gisteren hadden geweten, had ons dat heel wat discussie gespaard, maar goed: we kunnen verder!

En we krijgen hulp, zowel in het doen als met praktische tips.
’s Morgens helpt papa René ons eerst met nagelen en daarna vult hij de sleuf rondom onze kruipkelder verder aan met zand. Zéér noodzakelijk, omdat het werken met het hout zo vergemakkelijkt wordt: dank je wel!

Iets later in de voormiddag melden ook Jean-Marie en Eefje zich aan, klaar om ons met hand en antwoord bij te staan. En om ons stevige touwen te lenen, zodat we onze kraan echt zijn geld waard wordt. Eefje maakt zich meester van de dompelpomp in de kruipkelder en Jean-Marie helpt ons erop los te nagelen en geeft schrijnwerkertips: een hele dikke merci alletwee!

Wanneer J-M & E richting hun eigen werf vertrekken om dakpannen te leggen en stromuren te zetten, komt vake Jos toe. We werken het kader verder af en takelen meterslange balken in de lucht. Aan de uiteinden stroppen we klimkoorden om de kolos vanop een afstand te begeleiden … prachtig toch!

In de loop van de namiddag zegt Dries ook plotseling “Hallo!” :D

Ook hij is geladen met een heleboel knowhow en denkt en redeneert rustig mee. Bovendien steekt hij ook graag de handen uit de mouwen (lucky us), waardoor op ’t einde van de dag de 4 verticale kolommen van het plat dak recht staan. Fijn om hem erbij te hebben: thanks 4 your help!

En zo gaat de zon stilletjes aan weer onder. De transformatie van onze wijk is een feit: ’t zal er nooit meer ’t zelfde uitzien :D

15-07-2011 om 00:00 geschreven door Ward & Katleen  

Opnieuw zijn we vroeg uit de veren en dat zal zo blijven tot Ward opnieuw gaat werken in augustus.

Vandaag starten we rustig. Met we bedoelen we vanaf nu het houtskeletbouw-team dat bestaat uit de twee onnoemelijk harde werkers (krachtpatser: Ward en wiskundig genie: vake Jos) en de werfleider (die ook Manusje-Van-Alles, koffiedame en fotograaf van dienst is: Katleen). We bekijken de plannen, zoeken en vinden vrij snel de juiste balken, meten en snijden de EPDM op maat (om tussen de sokkels en het hout te leggen, zodat de balken geen water trekken via de beton, waardoor we voorkomen dat ze beginnen te rotten).

Rond de middag springt Peter even langs om de machtige houtstapel te bewonderen en natuurlijk wat fotootjes te nemen voordat hij op vakantie vertrekt. Hij was net de bouwlijnen op de werf van Benno en ?? gaan uitzetten in Aarschot. Nieuwe collega strobouwers die we misschien wel ooit in ’t echt zullen zien.

Veel had hij niet te vertellen, buiten dan dat hij ons goede moed en veel plezier toewenst en dat hij benieuwd is hoever we zullen geraken binnen de termijn van Ward zijn verlof dat nog 2,5 week duurt…

In de namiddag laat ook Tom van Omniplex even zijn hoofd zien. Net op ’t juiste moment. Wij hebben immers gééén idee hoe en met wat we de basisspanten aan elkaar moeten bevestigen: gebruiken we best schroeven of nagels, hoe lang, hoe groot en hoeveel gaatjes moeten we vullen?

Daarop belt hij naar Patrick in Sankt Vith en die verzekert ons dat we nagels moeten gebruiken. Anyway, dat is voor straks … eerst de spanten op hun plaats leggen.

En ze passen … net! ’t Is echt nipt! De balken zijn 2 cm langer dan doorgegeven op plan, wat het voor ons superspannend maakt. We hebben immers al een gevelsteen opgemetst, omdat we op de cm precies hebben gewerkt. De spouw is nu helemaal gevuld met hout.
Tom verzekert ons dat het hout enkel nog zal krimpen. Daar duimen we voor, anders wordt onze steen omvergeduwd en dat willen we liever vermijden.

Als we ’s avonds huiswaarts keren ligt al meer dan de helft van het grondkader. De rest moet wachten tot we de juiste nagels in ons handen hebben.

14-07-2011 om 00:00 geschreven door Ward & Katleen  

 Een rustige woensdag ochtend: de vogeltjes fluiten en het zonnetje lacht ons stralend toe. Om 6u30 genieten we in stilte van de rust op ons grondje.

30 min. later arriveert een gigantische, blauwe eekhoorn, rechtstreeks van ons Belgisch Ardens Woud.

De bestuurder van deze reusachtige vracht is niemand minder dan Robert, een echte houtkabouter!
Onze dag kan alvast niet meer stuk.

In de loop van de dag deelt hij de kennis en de knowhow van zijn volk en zijn gouden raad luidt:
“Blijf te allen tijde de rust bewaren en laat je vooral niet opjagen. Als je een probleem tegenkomt, zet je dan gezellig neer met een tasje koffie of thee, denk er eens over en ga dan weer aan de slag.”

Ondertussen blijft hij geconcentreerd om al dat hout met een kleine Manitoe proper op de bouwgrond langs ons huis te stapelen, aandachtig luisterend naar onze instructies.

Hoe meer hout Robert uit de vrachtwagen tevoorschijn tovert, hoe harder Ward begint te glunderen en stralen: zijn zin om te beginnen kan niet groter zijn. Een levensgrote puzzel in 3D – de ultieme droom van een voormalige lego-fanaat!
Katleens maag daarentegen krimpt helemaal samen en de moed zakt haar in de schoenen. De 2^de vrachtwagen onthult nl. meer dan 10 balken van 16,5 meter lang! Hoe gaan wij die in hemelsnaam de baas kunnen?

“Vooral rustig blijven”, herhaalt Robert.
Dat is dan ook precies wat we zullen doen!

TIP 1:

1.      Bereid de levering van het hout goed voor en zorg dat je erbij bent.
Wij hebben op voorhand de montageplannen en de bijhorende balkennummering goed bekeken. Om de levering vlot te laten verlopen en ervoor te zorgen dat het hout dat we zullen gebruiken om het kader en de 1^ste verdieping in elkaar te puzzelen bovenaan de stapel ligt, hebben we een oplopende genummerde lijst gemaakt van het hout met een indicatie waarvoor we het later zullen gebruiken: ZéééééééééééééééééééééééR handig!
We kennen immers werven genoeg waar het kaderhout bijvoorbeeld onderaan de stapel belandt.

TIP 2:

1.      Voorzie voldoende PLAATS!  Thank the heavens dat de bouwplaats langs ons nog niet is verkocht. Geen idee waar we die hoop tandenstokers anders kwijt waren geraakt.

Tegen het vallen van de avond kan onze houtkabouter eindelijk naar huis. 2x is hij op en af naar de bossen van Sankt Vith gereden om al ons hout ter plaatse te krijgen.

Tevreden en met een klein hartje rijden we naar huis. Morgen begint het pas echt!

13-07-2011 om 00:00 geschreven door Ward & Katleen  

14-05-2011 om 00:00 geschreven door Ward & Katleen