Hello zin om een beetje naar de radio te luisteren ??? Wel klik dan op onderstaande link om een paar zenders te beluisteren... TMF een aanrader... http://www.nederland.fm/
We hebben er jaren om moeten vragen, smeken en bidden maar eindelijk mogen we een nieuwe sidescroller met de volslanke loodgieter van Nintendo verwelkomen. Vol sentimentele en nostalgische gevoelens kijken (vaak ietwat oudere) gamers terug op de tijden dat Mario nog geen synoniem was voor elvendertig tennis, karting, baseball en andere spin-offs maar voor puur 2D sidescroller-plezier stond. Sinds het briljante Super Mario 64 de deur naar 3D-games opende, verdween ook de platte versie van Mario. Anno 2006 laat Nintendo een échte opvolger in de Super Mario Bros. reeks op ons af. Opnieuw platformfun van de bovenste plank of zijn de verwachtingen té hoog gespannen?
Een flinterdun verhaaltje dat nog minder tot de verbeelding spreekt dan de décolleté van Justine Henin laat zien hoe Princess Peach, na haar nochtans heldhaftige optreden in haar eigenste Super Princess Peach, voor de zoveelste keer ontvoerd wordt. Terwijl het Mushroom Castle wordt bestookt en Mario al rennend gaat uitvissen wie hier voor verantwoordelijk is, wordt de prinses heimelijk ontvoerd. Niet Bowser is de schuldige, al blijft het wel in de familie. Bowser Jr., zoon van, neemt Peach brutaal weg voor Marios neus. We hebben het al zo vaak gezien, maar het is zo typerend voor Super Mario Bros. dat we het er met de glimlach bijnemen.
Net zoals in bijvoorbeeld Super Mario Bros. 3 is het spel verdeeld in werelden, acht in dit geval. Ieder onderdeel heeft zijn eigen specifieke thema, gaande van sneeuw en water tot jungle. Op de wereldmap vind je vaak nog paddenstoelenhuizen waarin 1-ups, power-ups en meer van dat spul zit. Veel meer is er niet, de Warp Cannons even buiten beschouwing gelaten, wat de world map een inspiratieloze indruk geeft.
Na een aantal levels kom je terecht in een toren, die zoals het hoort gevuld is met Dry Bones, lavaputten en andere obstakels. Op het einde moet je het opnemen tegen Bowser Jr. die met een vuurbloem helaas erg eenvoudig te verslaan is. Enkele keren je vuurbollen afvuren en de kleine stekelschildpad legt al snel het loodje. Traditiegetrouw vlucht Bowser Jr. daarna naar de volgende toren, terwijl hij Peach bruusk achter zich meesleurt. Op het einde van een wereld moet je je een weg banen door een kasteel, dat qua layout min of meer hetzelfde is als een toren, alleen is een kasteel doorgaans iets langer en wacht de jongste der Bowsers je niet op op het einde maar moet je het opnemen tegen telkens verschillende vijanden zoals bijvoorbeeld Petey Piranha.
Wie op een overdaad aan geinige power-ups rekent, zal in NSMB teleurgesteld worden. Naast de bekende paddestoel, vuurbloem en onoverwinnelijk-voor-tien-seconden-ster heeft men slechts enkele nieuwe power-ups toegevoegd. Met een reuzepaddestoel groeit Mario tot hij bijna het hele scherm inneemt en vervolgens maait hij alles wat hij op zijn weg tegenkomt genadeloos omver. Een minipaddestoel laat de loodgieter dan weer krimpen tot een lilliputterformaat waardoor je toegang krijgt tot verscheidene geheime sluipweggetjes. Met een blauw schild krijgt Mario de eigenschappen van een Koopa Troopa. Na een sprint kan hij zich in zijn schild terugtrekken en vijanden en blokken uit te weg ruimen. Helaas zorgen deze power-ups niet voor een echte meerwaarde. Sporadisch zal je eens in Mega Mario moeten veranderen om een Star Coin te bemachtigen, maar veel meer zal je hem niet moeten gebruiken. Misschien zijn we iets te verwend geworden na het power-up-festijn van onder andere bovengenoemde SMB 3, waarin kikkerpakjes, eekhoorntenues en andere kostuums keer op keer plezierig en nuttig om te gebruiken waren. Verder kan je ook maar één power-up met je meezeulen. Zo zal je soms eens in Mini Mario moeten veranderen, maar heb je net voordien je mini mushroom verwisseld voor een vuurbloem. Een (beperkte) inventory had dit probleem kunnen voorkomen.
Ook de levensduur spreekt niet in het voordeel van Marios nieuwste avontuur. Na een uurtje of zes heb je alle levels wel doorlopen en de eindbaas neergelegd. Gelukkig zijn er nog twee ontgrendelbare werelden en een hoop sluipweggetjes naar andere levels. Daarnaast kan je nog alle Star Coins verzamelen. In elke level zijn er drie verstopt. In het begin liggen ze nog voor het grijpen, maar hoe verder je vordert, hoe meer je je platformkunsten (zoals wall jumps) zal moeten bovenhalen, specifieke power-ups gebruiken of geheime gangen vinden. Met de Star Coins kan je extra levels unlocken en nieuwe achtergronden voor op het touch screen kopen. Alle Star Coins verzamelen zal dus alleen de echte fans of mensen met tijd teveel kunnen boeien.
Het touch screen wordt voor het spel overigens nauwelijks gebruikt. Op een rechte lijn zie je hoe ver je al in een level zit en hoeveel je nog te gaan hebt tot de eindmeet, welke Star Coins je al opgeraapt hebt en je power-up. Je stylus mag trouwens gedurende de hele main game in zijn houder blijven, behalve voor het selecteren van een power-up of het verwisselen van werelden op de world map. Dit voelt behoorlijk geforceerd aan, want als je een power-up wilt gebruiken, moet je eerst de stylus ter hand nemen, het item in kwestie selecteren en het stokje weer wegsteken. De overigens niet-gebruikte Select-knop had deze functie op zich kunnen nemen, want nu zullen de meesten gemakkelijkheidshalve hun vinger gebruiken, wat dan weer tot een vuil en vettig scherm leidt.
Het touch screen wordt wel volop benut in de minigames. Helaas zijn de meeste minigames klakkeloos overgenomen uit launchtitel Super Mario 64 DS, waardoor mensen die laatstgenoemde titel bezitten, de minigames hier sneller links zullen laten liggen. Er zijn wel enkele nieuwe, zoals bijvoorbeeld Whack-a-monty, waar je zoveel mogelijk mollen moet meppen en Luigi niet mag raken.
Voor wie uitgekeken is op de singleplayer, is er ook nog altijd een multiplayer voorhanden. Mario vs. Luigi heeft qua opzet behoorlijk veel weg van de multiplayermode uit SM64DS, maar door de verschillende grafische presentatie van de games is de uitwerking een stuk anders. Je moet als eerste proberen een vooraf ingesteld aantal Star Coins in een level zien te bemachtigen. De andere speler kan natuurlijk Star Coins van jou wegsnoepen en vice versa door bijvoorbeeld een vuurbloem te gebruiken. De minigames beschikken eveneens over een multiplayeroptie. Nintendo heeft zowel Game Sharing als Multi Game Card Play voorzien.
Grafisch is New Super Mario Bros. een aardige titel. Mario en zijn vijanden zijn knap geanimeerd en zijn volledig in 3D, terwijl de omgevingen en achtergronden in 2D weergegeven worden. Deze combinatie werkt vrij goed. De game bulkt nog steeds van de typische Mario-sfeer mer kleurrijke omgevingen. Ook het geluid ademt een kenmerkende SMB-sfeer uit, met opgewekte en traditionele kreetjes die Mario voortbrengt en passende achtergrondtunes. Wanneer je een level voltooit op een bepaalde tijd (bijvoorbeeld 11, 22, 33 seconden), krijg je zelfs het klassieke deuntje uit de allereerste Super Mario Bros. wanneer je een level uitspeelt te horen.
Helaas is New Super Mario Bros. niet helemaal geworden wat er van verwacht werd. Qua graphics en geluid blijft het spel trouw aan de reeks en gaat het toch mee met zijn tijd, maar op andere vlakken schiet men wat te kort. Zo is de speelduur niet lang genoeg, is er geen hoge replay value en alle Star Coins verzamelen zal zeker niet iedereen kunnen boeien. De nieuwe power-ups zijn bijlange niet van het niveau van pakweg SMB3. De minigames zijn best leuk, maar zijn voor het merendeel overgenomen uit SM64DS. Let op, achter deze minpunten gaat nog steeds een oerdegelijke platformer schuil met veel spring- en loopplezier, maar New Super Mario Bros. heeft de ondankbare taak om zijn voorgangers in de reeks te evenaren niet tot een goed einde kunnen brengen. Voor sidescroller-platform-fans, Nintendo-aanhangers en liefhebbers van besnorde Italiaanse mannen met een licht overgewicht absoluut geen miskoop, maar New Super Mario Bros. kan niet als een klassieker bestempeld worden.