Mijn doel is gehaald! Ik heb zondag mijn laatste triatlon van het seizoen afgewerkt! De 1/8 Plas triatlon van Aarschot, zijnde 750m zwemmen, 27km fietsen en 5 km lopen. Het grote verschil met de vorige triatlons is dat het fiets- en loopparcours vrij heuvelachtig is met enkele serieuze kuitenbijters! De start was vrij rustig en het was zalig om in proper water te zwemmen! Alleen wanneer ik mijn wetsuit wou uitdoen wou het niet zo lukken. De fun met het fietsen was al snel door toen het begon te stortregenen en de hagel op mijn helm kletterde! Toen ik de wisselzone aan de knoet voorbij snorde stonden er heel wat collegas te supporteren en dan kan je toch altijd nog iets harder ;o) Het lopen ging vlot dit maal, ik heb eindelijk een paar weken vrij pijnloos kunnen trainen. Buiten het frisse, natte weer was dit een zeer fijne wedstrijd, volgend jaar ben ik hier terug! Nu ga ik een paar weken rusten en is nadenken hoe het verder moet Mijn droom is voor mijn 45ste een Ironman te doen, dus 3.8km zwemmen, 180km fietsen en 42km lopen. Hoe we daar gaan raken weet ik nog niet. Maar ik hou jullie zeker op de hoogte!
Zondagavond, the day after.. Ik voel me vrij goed, fier vooral, omdat ik het gehaald heb. Te bedenken dat ik begin januari in mijn hoofd kreeg om is een triatlon te proberen, en prompt zwemlessen nam, omdat ik maar vier lengtes na mekaar kon zwemmen! Na 2:51:44 liep ik over de finish, zo leeg als.. Maar goed, alles begon op zaterdagmorgen, om 12u vertrokken richting Brugge. Liever iets te vroeg vertrekken dan te moeten stressen op het laatste ogenblik. België en autosnelwegen.. je weet nooit wanneer je aankomt! Auto geparkeerd en richting race office. Me ingeschreven, mijn badmuts, chip, en borstnummer in ontvangst genomen en opnieuw mijn nummer (616) op hand en been laten tatoeëren. Ik heb ook een papier moeten tekenen dat ik fysisch en mentaal in orde ben. Dus dat ik gek genoeg ben om deel te nemen ;o) Mijn fiets in de wisselzone 1 gaan plaatsen en loopschoenen in wisselzone 2. Alles staat op zijn plaats en heb nog juist mijn wetsuit, badmuts en zwembrilletje bij de hand. Het is altijd een hele logistieke onderneming om alles op tijd op de juiste plaats te krijgen. Nog 2 uur voor de start, het stressen kan beginnen. Gelukkig kom ik Geert met zijn familie, Gert en nog wat bekenden uit het Leuvense tegen. We zetten ons aan de finish in het gras en proberen kalm te blijven onder een stralend zonnetje. We begeven ons langzaam naar de zwemstart achter Luc van Lierde de nummer acht van de Ironman Hawaï 2007! Het water ziet er vuil uit, en het valt op dat 1km zwemmen een heel eind is. Stress slaat om in angst. Ik trek mijn wetsuit aan, nog 15 minuten. Ik begeef me naar de start, mijn wave start om 18:10. We krijgen het signaal om in het water te gaan en ons naar de startlijnte begeven. Het water is ijskoud en mijn ademhaling stokt, ik zeg tegen mezelf kalm te blijven. Pang! Ik blijf even dobberen om niet te veel slaag te krijgen in de start. Here we go! Ik wordt nog geduwd langs alle kanten maar slaag er toch in om zonder averij te starten. Na 200 meter vind ik mijn ritme, het gaat al een stuk beter dan in Geel. Ik zwem rustiger en ben kalm. Na 500m moeten we onder een brugje door van 2m breedte, er zwemt iemand over me en krijg een paar slokken binnen. Is goed hoesten en verder ik was nu goed bezig! Terug in mijn ritme, ik zie in de verte de zwemfinish! Het duurt precies nog een eeuwigheid maar ik kruip langs het trapje uit het water op 19:55! Ik loop naar wisselzone 1 om mijn fiets te zoeken .maar ik begin plots te braken..en nog eens..en nog eens. Toeschouwers roepen dat ik moet gaan zitten. Maar ik strompel verder op zoek naar mijn fiets. Hij ligt op de grond..versnellingen ontregeld. Ik trek mijn wetsuit uit. Helm op, fietsschoenen aan en go! Op de fiets bedenk ik dat ik waarschijnlijk krachten ga te kort komen door het braken. Het fietsen loopt lekker tot we naast het water richting Oostende fietsen. Wind tegen..afzien..haal met moeite 28 km/h, ik verlies mijn drinkbus na het drinken..stoppen en terug op weg. Eindelijk het keerpunt..en dus wind mee! Ik fiets constant 37 km/h nu, ik verlies mijn drinkbus nog eens maar heb de moed niet meer om opnieuw te stoppen. Stoempen! Ik bereik wisselzone 2 op 1:22:50, dus een gemiddelde snelheid van 33 km/h op 45,7 km. Fiets op zijn plaats, loopschoenen aan en ju! Ward (vader van Geert) roept me toe dat ik rustiger moet lopen, er volgen nog 10,5 lange kilometers! En gelijk krijgt hij, na kilometer 4 krijg ik krampen en het emotioneel erg zwaar te verduren. Na de eerste ronde overweeg ik te stoppen en stap 1OO meter. Het braken eist nu zijn tol.. Ik drink nog eens en vind toch nog de moed om beginnen te lopen. Het worden nog 5 lange kilometers. Bij elke stap voel ik de spieren verkrampen en tot overmaat van ramp is mijn rechterveter los. Ik weet als ik hem probeer te binden ik in een kramp schiet van mijn kleine teen tot achter mijn oor! Laatste bevoorrading, nog 2 kilometer, drinken.. ik vraag aan de man van het drankje of hij mijn veter wil binden! Hij ziet mijn verkrampte toestand en bind hem! Waarvoor mijn welgemeende dank, op dat ogenblik zat ik zo diep dat ik had kunnen janken! Dit vriendelijk gebaar gaf me opnieuw wat kracht, hop verder! Iets verder staat Ward, hij roept me toe dat ik moet volhouden en dat doe ik, ik zie de finish en haal het in 2:51:44! In de 5 minuten na de finish laat ik de emoties de vrije loop.. ik ben zo leeg als een pier maar o zo blij dat ik doorgebeten heb! Van de after party met Zora was geen sprake meer, mijn fiets en wetsuit ophalen en nog anderhalf uur rijden richting Leuven, richting bedje! Het is goed dat ik alles nu neerpen, nu die kleine, maar belangrijke details nog vers in het geheugen liggen. Volgende week ben ik het meeste al vergeten, ik begin oud te worden ;o) Het is zoals de titel van mijn blog. Pijn is tijdelijk, eer voor altijd! Ik nodig iedereen uit om het is te proberen, welke tijd je ook neerzet; al eindig je laatste.. je hebt de strijd tegen jezelf gewonnen! Je krijgt zo een kick, zon voldoening. Nu ga ik een weekje rusten, vraag me niet naar mijn plannen, want ik weet het niet.. Ik heb mijn doel voor dit jaar gehaald en ga alles wat laten bezinken. Wat ik wel weet is dat ik bij leven en welzijn start in Brugge 2009. Met een jaartje meer ervaring! Nen dikke merci aan Dominique, Ward, Geert, Johan, Gert en Bart voor alle steun ter plaatse. Aan Peter en Katrien voor de aanmoedigingen van het thuisfront! Thanks!!
Het is alweer een tijdje geleden! Na de 20km van BXL heb ik een weekje verplichte rust ingelast ik kon bijna niet meer stappen! Maar dat is niet verwonderlijk, ik heb als voorbereiding drie maal gelopen de maand ervoor. Het zou alle wetten van trainingsopbouw belachelijk maken moest ik hier een scherpe tijd neergezet hebben. Het begon nochtans goed, de eerste 10 kilometer heb ik in 49 minuten afgelegd. Maar dan kwam de man met de hamer en het licht ging goed uit. De finish is uiteindelijk gehaald op 1u 53min. Maar het belangrijkste die dag was dat ik mijn sponsors van Kom op tegen kanker niet in de steek liet Het was weer een mooie ervaring, ik hoop dat ik volgend jaar minder last heb van die schenen.
Binnen een week staat de kwarttriatlon van Brugge op het programma. Na Brussel heb ik me vooral toegelegd op het zwemmen, omdat er in Brugge 1km moet gezwommen worden en ik in Geel al bijna verdronk na 500m! Verleden week dacht ik nog te starten in Brugge en alleen te zwemmen en fietsen, het lopen zou ik dit jaar aan me laten voorbijgaan Maar ik ben de afgelopen week een paar keer gaan lopen, en heb de dag erna al minder pijn. Ik kan terug een trap op en af gaan zonder lelijke grimassen. Dus ik weet niet wat het gaat worden. Het kan best zijn dat ik toch in die loopschoenen spring na het fietsen! Wat ik wel weet is dat het een verslaving aan het worden is je verlegd steeds je grenzen, ik heb gezien dat er op 5 oktober een kwarttriatlon in Barcelona doorgaat ;o)
Het verslag volgt nog, maar ik wou alvast mijn sponsors voor "Run For Massi" hartelijk bedanken. Mijn medaille heb ik alvast geschonken aan een van mijn grootste fans! Mijn lieve zus!
Hier volgt nog een dankwoord van de ouders van Massimo:
Beste familie, vrienden, collega's en sympathisanten.
Van harte willen we u allen danken voor de grote inzet op sportief vlak, voor de morele steun maar natuurlijk ook voor jullie gulle sponsoring. Onze dank gaat ook zeker naar de initiatiefnemers van Run for Massi en naar Luk die heeft gezorgd voor een hele mooie website waarop alle info voor iedereen beschikbaar was. Het overweldigend succes siert allen die meeleven bij het grote verlies van Massimo en van zoveel andere lotgenoten. Hijzelf zou zich ook voor meer dan 100% hebben ingezet om zo bij te kunnen dragen tot het voorkomen, verhelpen en genezen van deze afgrijselijke ziekte waar de geneeskunde nog veel te vaak machteloos tegenover staat. Hopelijk is onze aller inzet en bijdrage aan het kankerfonds een steun en hulp voor velen. Dank u wel. Els en Delio.
Na tien dagen zonder warm eten is mijn keuken (maag en darmen) terug in orde. Het is blijkbaar een gegeven dat de meeste open waterlopen in België vol bacteriën zitten Vanavond en morgen ga ik me in de spaghetti storten om genoeg koolhydraten binnen te hebben voor zondag. Mijn doelstelling om de 20km van Brussel op 1u4Omin te lopen zal ik maar laten varen. Heel mijn goede voorbereiding is naar de knoppen door de scheenbeenvlies ontsteking en een salmonella aanval op mijn darmen. Maar zondag starten we in de 20km van Brussel! Alle Run For Massi lopers moeten reeds aanwezig zijn om 13u aan de VIP tent van KBC. Zij zijn de shirtsponsor voor het Run For Massi gebeuren en er gaan dus fotos genomen worden van alle 9O lopers. Frank Deboosere had ons goed weer beloofd maar het ziet ernaar uit dat we het niet droog gaan houden. Ik ga gewoon genieten van elke kilometer en hopen dat mijn basisconditie goed genoeg is om deftig de finish te halen! Fijn weekend iedereen!
De kop is er af. Mijn eerste triatlon is een feit het is wel maar een 1/8ste maar ik daag de meeste mensen uit om eens een poging te ondernemen ;o). Zondagmorgen 11 mei 2008, supernerveus, heb ik alles? Fiets, helm, fietsschoenen, loopschoenen, elastiek voor je startnummer, zonnebril ah ja wetsuit kortom stress. Rustig naar Geel gereden, parking gevonden niet te veraf. Naar de inschrijvingen mijn startnummer gaan ophalen, op de deur hangt de mededeling dat het niet verplicht is om in wetsuit te zwemmen omdat het water 19 graden bedraagt. Ondertussen zijn twee jonge meisjes mijn startnummer op mijn hand en been aan het verven even moet ik lachen als ik dan verdrink weten ze toch dat ik nummer 292 was!
Op weg naar het fietspark, hier kom je alleen in met je startnummer, dus geen buitenstaanders meer, ook om diefstal te vermijden denk ik, want daar staat toch wel voor een kapitaal aan fietsjes bij elkaar! Eerst kijken ze je fiets na, of alles reglementair is, of je helm goed past en goedgekeurd is en dan op zoek naar je nummer. Naast mij staat een grote afgetrainde atleet, hij zag dat ik wat stond te draaien Uwe eerste vroeg hij? En dadelijk gaf hij wat tips, leg je helm en je bril hier, in de juiste volgorde, want als je uit het water komt moet alles zo vlot mogelijk verlopen. Alles klaargelegd met het wetsuit over de schouder richting start van het zwemmen. Het valt me op dat 500 meter toch wel een eindje is. Ik begin te zweten, en het komt niet door de temperatuur van 28 graden. ;o) Een plaatsje in de schaduw, ik begin mijn wetsuit aan te trekken en plots staat mijn vader naast mij! Toch één fan! Ik was blij dat hij er was, met al die nieuwe ervaringen, vraagtekens was er toch één zekerheid! Hij kwam me steunen en voor wat fotos van deze onderneming zorgen (waarvoor dank!). Richting start, en we staan daar al tien minuten in de brandende zon, ik was al aan het zwemmen IN mijn wetsuit. Ga er maar in hoor ik, spring vervolgens in het kanaal, zet mijn brilletje op en zie dat de eerste al vertrokken zijn. Ik begin te zwemmen maar merk al snel dat het koude water mijn ademhaling compleet ontregeld. Ik hap in paniek naar lucht en probeer iets te doen dat op zwemmen lijkt. Nog een groot probleem, door het feit dat je niets ziet onder je (geen zwembadlijnen) is het moeilijk om je te oriënteren. Met de tegenstroom erbij dacht ik aan de superslalom bezig te zijn! Het leek een eeuwigheid, ik was zo blij dat ik uit het water kon! Hop, richting fietspark, ondertussen wetsuit al tot je middel uittrekken. Aan de fiets, wetsuit proberen uit te trekken (is echt niet eenvoudig!) helm, zonnebril, fietsschoenen, rugnummer, go! Mijn lievelingsonderdeel, 29km vlammen, alle kruispunten afgezet door seingevers, voel me Tom Boonen! Alleen een paar echte racen me voorbij, maar ik blijf ze constant in het vizier houden. De officials houden echt de boel goed in het oog, het is immers een niet stayerwedstrijd met andere woorden, je moet minstens 7 meter laten tussen je voorganger en jezelf. Kwestie om de wedstrijd eerlijk te laten verlopen, zodat je niet kan gaan rusten in iemand zijn wiel! Ik rijd het fietspark terug binnen. Lopen 5 km. Jullie weten dat ik al een dag of tien niet meer gelopen heb en dat blijkt ook. Net of ik beton in mijn benen heb, al gauw begint mijn scheenbeenontsteking zich te laten voelen en beslis om rustig uit te lopen Moest ik blijven trainen hebben weet ik zelfs niet of ik veel harder kon lopen, 28 graden is echt niet te onderschatten Maar ik haal de eindstreep in 1u35min. Ik ben 110de op 151 deelnemers. De tijd is niet belangrijk, de finish halen wel. Als ik 15min eerder of later aankom is er geen kat die daar wakker van ligt, ik doe dit voor mezelf, voor niemand anders
Sinds gisteren ben ik zo ziek als een hond, overgeven, diaree Allemaal het gevolg van een paar slokken kanaalwater Misschien maar goed ook, nu kan ik mijn benen wat verplicht laten rusten .Ik ken mezelf ;o)
PS: Hartelijk bedankt aan iedereen die me een mail of smsje stuurde!
Slecht nieuws, het lijkt erop dat ik de titel van mijn blog ga moeten waarmaken...ik heb al negen dagen niet meer gelopen...De nachtmerrie van elke loper...shinsplints. Met andere woorden onsteking aan beide scheenbenen. Drie maand goed getraind en dan een week voor de eerste triatlon...ellende. Asirines, flexiumgel en ijsblokjes. Maar ik zal zeker starten, alleen als ik niet meer vooruit KAN zal ik de handdoek gooien. Als is het de laatste dit jaar...ook de 20km van brussel zal ik starten. Als jullie tijd hebben moeten jullie zeker surfen naar de site "Run For Massi" (zie link). Een paar maand geleden kreeg ik van een collega de vraag of ik niet wou meelopen ter nagedachtenis van Massimo ten voordele van Kom Op Tegen Kanker. Massimo is verleden jaar overleden aan kanker, hij was familie van mijn collega. Een jonge kerel met een hart van goud, veel te vroeg overleden aan de gevolgen van deze verschrikkelijke ziekte. Een paar weken geleden hebben we een oefenloop gehouden in heverleebos met de vrienden en ouders van Massimo. Zo veel warmte en verbondenheid...Er zijn een aantal mensen die me sponseren ten voordele van "Kom op Tegen Kanker". Hen wil ik niet in de steek laten, net als de ouders en vrienden van Massimo. Al doe ik er drie uur over...ik zal er zijn...pijn is tijdelijk, eer, trots, respect is voor altijd.
Vanmorgen om 7u stond ik aan het zwembad...en nee ik was niet de enige weirdo!!! 1500m gezwommen en hop naar het werk. Thuisgekomen rond zes, sportzak gemaakt en twee uurtjes RPM (zie link <--) gegeven. Probleem, ik was vergeten te eten...tja zo gaat dat als je van hier naar ginder holt! Was weer fijn, ik krijg steeds een energie-boost na zo'n sessie, zo erg dat ik nu nog steeds niet in mijn bedje lig...Mijn licentie is toegekomen, net op tijd want 11 mei nadert nu echt wel heel snel. Mijn eerste aantreden in de triatlon van Geel. Ben benieuwd.....Slaap ze!
Wat een weertje!!!! Fiets van stal gehaald en een 80-tal kilometer gaan fietsen. Ik heb het parcours verkend van de Plastriatlon in Aarschot. Eerst een 12km langs de Demer om vervolgens de hagelandse heuvels te beklimmen. Vrij pittig! Gisteren naar de tandarts geweest om de noodzakelijke onderhoudswerken te laten uitvoeren, en ik denk dat die inspuiting me vleugels gegeven heeft...erna 1500m gezwommen en vervolgens 10km gelopen. En dus vandaag die prachtige zon, heel wat anders dan verleden week. Ik heb de Amstel Gold Race gefietst, 150km met constant dreigende wolken boven het hoofd...maar dat was niets vergeleken met al die heuvels. Ik wist niet dat ze in Nederland zoveel beklimmingen hadden. Maar de lokatie was prachtig, een echte aanrader om in Nederlands Limburg een ritje te gaan maken, en vergeet zeker niet de Keutenberg (22%..) op te fietsen!
Dit zijn mijn eerste stappen in de blogwereld...maw het zal nog wel enkele maanden duren voor er echt iets te lezen valt. Ik wil via deze weg vrienden op de hoogte houden van mijn triatlon avontuur. Ik ben beginnen trainen in januari en hoop op 21 juni de kwarttriatlon van Brugge tot een goed einde (lees levend..) te brengen. Tevens geef ik 's avonds les als RPM instructor bij HealtCity Leuven, waarschijnlijk beter bekend als "indoor cycling" of "spinning". Ik hoop dat deelnemers via deze weg hun keuze van tracks zullen doorgeven evenals feedback, suggesties, ervaringen. Kortom dat dit forum kan gebruikt worden om ervaringen uit te wisselen!
1500m gezwommen en hop naar het werk. Thuisgekomen rond zes, sportzak gemaakt en twee uurtjes RPM (zie link <--) gegeven. Probleem, ik was vergeten te eten...tja zo gaat dat als je van hier naar ginder holt! Was weer fijn, ik krijg steeds een energie-boost na zo'n sessie, zo erg dat ik nu nog steeds niet in mijn bedje lig...Mijn licentie is toegekomen, net op tijd want 11 mei nadert nu echt wel heel snel. Mijn eerste aantreden in de triatlon van Geel. Ben benieuwd.....Slaap ze! 
