Na een lange afwezigheid kon Wouter na een heel voorzichtige opbouw wat wedstrijdritme opdoen in Namen, als lid van het 4x400 juniorenteam. Ik vernam dat het eigenlijk al vrij goed ging, zijn team eindigde in een tijd van 3'21. Ziehier de toestemming om zaterdag deel te nemen aan het KVV AC te Kessel-lo.
Wat kan een trainer fier zijn op zijn atleten! Ook de club mag en zal ongetwijfeld trots zijn op jullie prestaties op deze kille dag. Niet alleen de resultaten maar zeker ook de wil om deel te nemen aan soms ongewone nummers verdient respect. Jasper moest wegens kniepijn forfait geven voor de 200m maar maakte gebruik van een ander onderdeel, zijn werparm, om een knappe prestatie neer te zetten bij het speerwerpen. Een worp van 39,32m verplicht hem om eens na te denken over zijn toekomst op dit nummer. Sander moest noodgedwongen ziek afmelden voor de 800m zodat Cédric diende in te vallen op dit voor hem kort en snel nummer. Ons lichtgewicht stond opvallend goed zijn mannetje met een nieuw PR van 2.12.15, liefst acht seconden beter dan voorheen. Lucas werd tot een zeer snelle start gedwongen op de 1500m en moest naar het einde toe wat gas terugnemen. Toch lukte ook hij een grote verbetering van zijn PR met een tijd van 4.54.49. Matthias liep een groot deel van zijn wedstrijd op kop en ging aan de haal met de overwinning op de 1500m met een tijd van 4.28.31. Krachtpatser Sep waagde zijn kans op de 400m. Met een nooit geziene gelaatsuitdrukking overschreed hij de finish en won zijn reeks met een mooie tijd van 55.41. Foto's van jullie prestaties en van de verbeten trek van Sep zijn terug te vinden op deze blog, waarvoor dank aan "onzen Bart".
Onze twee dames, gekend van kamer 305 in Hotel Anabel in Lloret de Mar, moesten de eer hoog houden op de afstandsnummers. Ikzelf was niet aanwezig maar was fier te mogen horen dat het goed was. Hanne werd 's morgens, allez bijna 's middags, uit haar bed gebeld om in te springen op de 800m. Ze eindigde in een tijd van 2.42.67. Lisa moest er een lap op geven en dat deed ze ook met een dik PR als gevolg. Ze eindigde in een tijd van 5.25.41, weer wat dichter bij mijn doelstelling van..... (? verrassing) Als de zomer kan doorgetraind worden, mogen er nog mooie dingen verwacht worden.
Hanne verkoos vandaag te starten op de 800m waarin ze met een tijd van 2.42.49 op een 8ste plaats strandde. Sander trad aan op de 1500m waarin hij heel gemakkelijk provinciaal kampioen (!) werd met een tijd van 4.24.6. Hij had wellicht op iets meer tegenstand gehoopt. Matthias en Cédric namen voor de eerste maal deel aan een 3000m. Matthias eindigde ietwat ontgoocheld met een tijd van 9.46.36, net voor zijn broer Cédric met een tijd van 10.00.06.
Het PK valt steeds onbegrijpelijk vroeg op het seizoen zodat het voor vele atleten ook aanpassen geblazen is vanwege hun eerste wedstrijd op de piste. Vandaag kwamen voor onze groep twee kadetten aan de start van hun wedstrijd. Lucas koos voor de 800m. Hij ging (te) traag van start zodat hij meteen verplicht werd om bijna heel de wedstrijd alleen te lopen. Hij eindigde in een tijd van 2.25.11. Deze tijd betreft een persoonlijk record maar zal deze zomer zeker nog verbeterd worden. Lisa koos onverwacht voor de 1500m want vorige zomer vond ze dat nog veel te lang. Lisa toonde lef en liep een groot deel van de wedstrijd op kop. Zelfs de trainer kon haar niet overtuigen om de koppositie aan iemand anders over te laten. In de laatste hectometers moest ze het dan afleggen in de spurt maar eindigde toch in een nieuw PR van 5.32.63. Ook aan deze tijd wordt deze zomer nog geknabbeld.
Einde van ons verblijf in Lloret de Mar! Omstreeks 0800Hr kwamen wij terug aan in het koude Diepenbeek, opgewacht door Bart en Piet. Afgaand op de verschillende reacties heeft iedereen blijkbaar wel genoten van deze stage. De komende weken zal wel nog eens nagepraat worden over de vele grappige momenten. Naast de aangename groepssfeer en jullie positieve ingesteldheid op de diverse trainingen zijn bij de begeleiders ook jullie beleefdheid, stiptheid, goed humeur enz opgevallen. Dit maakt dat ook wij met heel veel plezier terugdenken aan de afgelopen week. En nu.....even uitrusten en morgen terug alle registers opentrekken op school!!!!!
Na onze uitstap naar Barcelona konden de voorbeeldige atleten een half uurtje langer slapen, tot negen uur dus. Voor een paar kamers kwam dat goed uit omdat de nachtrust pas inging na een soft militair optreden van de oudjes. Wie blijft een geheim tussen atleten en trainers want zo erg was het niet en hoe waren wij? Vanmorgen ideaal trainingsweer dus een extra training op de piste. Van de vriendelijke verantwoordelijke mochten wij gratis op de piste, een bewijs dat de sport hier centraal staat. Na het middageten trok iedereen de welness in in afwachting van een herstelduurloop in de late namiddag. Deze duurloop vond plaats in een helse regenbui, extra zuurstof dus...ideaal. Cedric en Lucas verteerden een verkorte versie van deze training. De dames kregen rust en trokken even de winkelstraat in. Nu wacht ons nog de afsluitende avond van een voor ons geslaagde week. Morgen vertrekken we rond kwart na vier. De voorziene aankomst is voorzien zondagmorgen tussen acht en negen.
Vandaag trokken wij met bus en trein naar Barcelona. De temperatuur viel mee alhoewel het af en toe licht regende. We bezochten onder andere Parc Guell, Sagrada Familia, het Olympisch stadium - we had a dream- , Place Espagna, de haven met standbeeld van Columbus en de Ramblas e.a. We zagen dus veel op korte tijd zodat we heel moe maar voldaan terugkeerden naar Lloret. Iedereen aan het thuisfront mag gerust zijn...er is niemand achtergebleven in deze mooie stad. Ondertussen hebben we ongeveer 1300 foto's maar Wouter heeft beloofd om die op een gigantische stick te zetten. Met onze laatste krachten hebben we jullie met dit summier verslagje willen geruststellen. Nu is het rusten geblazen ?? want morgen staat er na een verdiende rustdag weer een trainingsdag op het menu.
Een prachtige lentedag met twee trainingen, een hersteltraining met loslopen, veel stretching, stabilisatie en looptechniek en een tempotraining....alles wordt goed verteerd. Tussenin genoot de jonge garde van een vrije strandnamiddag terwijl Patrick nog maar eens goede punten verdiende bij Sandra. Het kostte hem een paar schoenen en oorbellen. Vrouwen en schoenen....het blijft een vreemd verhaal. Ondertussen zorgen de atleten naast het sportieve ook voor de nodige animo: - Lisa is al eens uit haar bed gevallen, zonder erg. -Wouter heeft oog voor vrouwelijk schoon. Matthias en Sander genieten in het geniep mee. Hormonen? -Patrick en Lucas recupereren van een lange slappe lach. -Sandra begint gezelschapsspelletjes leuk te vinden. Daar ging mijn huwelijk bijna...wat een slechte verliezer. -Cedric ontpopt zich stilaan als de knuffelbeer van de groep. -Hanne mist een zekere Thomas. Morgen wellicht een dag Barcelona dus misschien geen berichtgeving waarvoor desgevallend onze excuses.
Blijkbaar heeft iedereen goed geslapen al deden Cedric en Lucas wat verdacht over het uur. Vandaag terug een bewolkte start van de dag. De meisjes gingen met de grote mensen naar de plaatselijke markt. Lisa heeft zich ingehouden en beperkte zich tot een paar oorbellen. Hanne sluimerde al giechelend tussen de kraampjes. De jongens kregen een rustige duurloop voorgeschoteld maar ze maakten er een heuvelachtige duurloop van langs de prachtige kust richting Tossa de Mar. Cedric en Lucas hielden zich beter aan de afspraak. Even daarna gingen we met zijn allen uitblazen in het welnessgedeelte. Na het middagmaal was het tijd om het doorzettingsvermogen en de groepsgeest nog eens te testen. Sommigen doen dat in het poolgebied, wij trokken in een mix van zon en wolken richting Blanes. Het werd een stevige wandeling van ongeveer drie uur....iedereen geslaagd. Sterke Sander nam af en toe iemand op de schouders, Wouter zorgde voor de muzikale begeleiding, zowel voor de groep als voor de wijde omgeving. Dan was er ook iemand - Matthias - die herhaaldelijk zei dat hij honger had. Bij aankomst in Blanes werden wij getrakteerd op een kort en hevig omweer. Gelukkig vonden wij de bus om terug te keren. Bij aankomst in Lloret gingen we vlug wat inkopen doen en uitpuffen in de kamer. Iedereen voelt de wandeling in de benen, behalve de trainer natuurlijk. Sandra heeft deugd gehad van een lang heet bad maar dat had ze dan ook verdiend.
Vandaag een bewolkte start maar na de middag liet het zonnetje zich dan toch zien. Te fris voor het strand maar ideaal trainingsweer. Vandaag hebben wij twee trainingen afgewerkt. Iedereen is moe maar voldaan. Morgen recupereren we van deze trainingsdag met een herstelduurloopje. Na de middag waren onze atleten even vrij. De jongens gingen zwemmen, in de sauna en wat zonnebaden. De meisjes combineerden dit met een paar uurtjes ACTIEF shoppen. De trainersman en -vrouw genoten even van de rust. Het mag nogmaals gezegd worden, ondanks enkele afwezigen blijft dit een superbende. Positief is het herleven, dat vertellen we later, van Cedric. Vandaag heeft Sandra Wouter verzorgd aan een heel kleine wonde aan de knie. Wouter had zich net zoals Sander gewaagd aan een handenstand tegen de kamermuur. Morgen beginnen we de dag op de plaatselijke markt en ja.....zelfs de jongens willen mee. Verder staat er een wandeling naar Blanes op het programma. Slaapwel.
Iedereen heeft in de mate van het mogelijke redelijk goed geslapen tijdens de heenreis aan boord van een luxueuze autocar. Onderweg werd af en toe gestopt waarbij ook Hanne en Lisa te vinden waren voor wat voetbal. Enkel Lucas had even wat pech toen hij in een drol trapte.
Sander bevond zich aanvankelijk in zeer aangenaam gezelschap, velen wilden met hem van plaats veranderen.
Wouter is blijkbaar de fotograaf bij uitstek. Hij neemt foto's van enkele beweging.
We kwamen aan in het zonnige Lloret omstreeks half tien waarna we onmiddellijk afzakten naar het ontbijt.
Daarna gingen we even uitblazen op het strand. Het plezier zat er meteen in. Matthias kreeg meteen de volle laag......het water in.
De maaltijden zijn hier heel lekker en dat is vooral te zien aan de eetlust van Sander, dit is echt niet normaal. Lisa en Hanne letten blijkbaar wat op hun lijn.
Na het middagmaal vertoefden we terug op het zonnige strand bij een temperatuur van ongeveer 20 graden.
Rond vijf uur stond er een eerste herstelduurloop op het programma, door iedereen goed verteerd.
Op dit ogenblik zitten de dames en heren in de jacuzzi of het binnenzwembad.
Enkel Cedric is in mindere doen want is sterk verkouden teruggekomen uit Uppingham.
Sandra en Patrick zijn blij om met zo'n fantastische bende in Spanje te zijn. Meisjes en jongens schieten goed met elkaar op. Verdere anekdotes zijn voor later.
Thuisfront, geniet van de frisse temperaturen......hier verloopt alles naar wens.
Sander en Matthias trokken vandaag naar Oostende, koningin der badsteden, voor het BK veldlopen. Sander stond onder heel wat druk omdat hij door zijn prachtig winterseizoen door zowat iedereen als favoriet naar voren werd geschoven. Misschien gelukkig(?) verliep de aanloop naar de wedstrijddag niet echt zoals verhoopt zodat ik die druk wat kon wegnemen en zodat Sander kon starten met de gedachte "niets moet, alles mag". Sander liep enige tijd in vierde positie maar een Sanderiaanse (d.i. fenomenale) remonte in de slotfase verplichtte hem zelfs nog te spurten voor de overwinning. In die spurt moest hij heel nipt zijn meerdere bekennen maar hij behaalde een dik verdiende zilveren medaille . Terwijl ikzelf dicht bij het reanimatieteam stond te bekomen van "mijn wedstrijd in de wedstrijd", kon een enorm trotse vader (Bart) zijn zoon zien pronken op het podium. Zijn ouders hebben met hun voortdurende betrokkenheid zeker een aanzienlijk aandeel in deze prestatie. Matthias kwam ontgoocheld als 33ste over de finish in een wedstrijd waarin hij nooit in zijn ritme kwam. Gelukkig was Sander daar om zijn trainingsmaat op te monteren. Verder is het aan mij om hem na een fraaie januarimaand terug op de rails te krijgen. Niet alleen zijn gedrevenheid zal hem sterk doen terugvechten. Zowel van het wedstrijdgebeuren als van de prijsuitreiking achteraf zijn foto's te bekijken in de link verbonden aan onze blog. Verder wens ik ook die talrijk aanwezige clubvrienden te bedanken voor hun spontane en oprechte felicitaties. (I had a dream....) Tot slot wens ik gans de groep te feliciteren voor de resultaten van de afgelopen winter. Laat ons in alle bescheidenheid verderwerken!
Zelfs een "weeral halfzieke" trainer was niet weg te houden op de cross van onze clubvrienden uit Betekom. Een gemoedelijke sfeer, een mooi parcours en een grote opkomst.....het kon niet stuk voor onze aanwezige atleten. Lisa, de voorbije wedstrijden in iets mindere doen, sloot haar seizoen knap af met een 9de plaats. Ik was niet alleen tevreden over haar start en het verloop van haar wedstrijd maar zeker ook over haar spurt tot op de eindmeet. Lucas had vandaag de opdracht om al zijn troeven op tafel te leggen m.a.w. hij moest meegaan zolang hij kon. Het was een plezier om te zien hoe Lucas vandaag gevochten heeft om aan deze doelstelling te voldoen. Met daarbij nog een knappe eindrush werd zijn inzet beloond met een uitstekende 5de plaats. Iets daarvoor werd jongere zus Karen mooi 23ste in haar wedstrijd. Even dacht ik dat twee van onze atleten ongehoorzaam waren toen omgeroepen werd dat Sander en Matthias in de kopgroep zaten bij de scholieren. Gelukkig was dit een kleine vergissing en vond ik beiden later terug op training.
Na een aanslepende verkoudheid trok Matthias vandaag naar het verre Lanaken om wat wedstrijdritme op te doen. Het werd een mooie 3de plaats. Het was niet zijn beste wedstrijd maar toch verdienstelijk na een zwaardere trainingsweek.
Zelfs een "halfzieke" trainer was vandaag niet weg te houden in het verre Dour. Bovendien kregen we nog eens een echt crossparcours te verwerken bestaande uit een paar lastige hellingen en modderstroken. Karen, de jongste van het gezin Van de Putte, kwam bij de miniemen meisjes aan de start. Zij liep een erg knappe wedstrijd, bleef ervoor gaan tot aan de finish en eindigde 15de. Lucas, de braafste van het gezin Van de Putte, is een tijdje afwezig geweest van het strijdtoneel en dit door een aanslepende verkoudheid. In Dour kwam hij terug aan de start met als enige opdracht "we gaan ervoor en we zien wel". Lucas nam een eerder behouden start. De tweede ronde kwam hij in zijn ritme en peuzelde nog enkele tegenstanders op. Hij eindigde 16de, echt wel goed gezien de omstandigheden. Sep, tijdens de heenrit eindelijk eens de stilste van het gezin Schillebeeckx, moest er vandaag gewoon voor gaan. Als hij thuis zo goed luistert als op wedstrijd, dan moet dit een voorbeeldige zoon zijn. Hij liep een prachtige wedstrijd en moest van de trainer op het einde nog een spurt(je) trekken. Wat is dat voor een veeleisende man? Sep werd beloond met een 10de plaats. Ik was het bijna vergeten.....Sander, de grootste kapoen van het gezin Van de Putte, was er ook . Vóór de start geeuwde hij er maar op los maar na de start heeft hij de registers weer maar eens opengegooid. Dat was ook wel nodig want de eindoverwinning in de crosscup was nog in gevaar. Het koersverloop zorgde wel voor wat spanning maar eigenlijk behield Sander het overzicht. Zelfs Bart vergat van de spanning even dat hij een fototoestel bij zich had. Het is hem vergeven! Sander eindigde vandaag 2de en haalde de eindoverwinning in de crosscup voorgoed binnen in aanwezigheid van zijn trainingsmakker en supporter Matthias. Deze laatste werd vandaag aan de kant gelaten wegens een verkoudheid die sinds Hulshout blijft aanslepen. Dit is naast alle knappe prestaties nog maar eens een mooi succes voor onze groep. Sander, in naam van onze hele groep, CHAPEAU!
Nog steeds negatieve dagtemperaturen voor de voorlaatste manche van de crosscup. Sander kwam en vertrok in Hulshout als leider in de crosscup. Hij behaalde vandaag een heel knappe 2de plaats achter een onbekend en niet aangesloten atleet. We hebben de officiele tussenstand nog niet in handen maar zonder noemenswaardige tegenslag moet het lukken om dit crosscupklassement binnen te halen. In dezelfde wedstrijd eindigde Matthias als 12de en Jasper R. als 17de. Beiden zijn blijkbaar minder in hun sas in deze winterse omstandigheden. De prijsuitreiking kende een eindeloos vervolg omdat ons drietal ervan uitging dat ze een mountainbike gingen winnen met de tombola. Resultaat: geen fiets! Ondertussen dwaalde Jul eindeloos rond in deze thuisbasis van zijn geliefde sportmerk, de naam ontgaat me eventjes.
Het was winter vandaag in het verre Lennik: iedereen goed ingeduffeld, harde ondergrond, rillende atleten, bevroren voeten....... Wat de algemene afloop betreft, moeten we eerlijk zijn en bekennen dat het een dag werd met ups en downs. Ik begin met het mindere nieuws. Robin werd aan de kant gelaten met kniepijn. Lucas moest forfait geven wegens een aanslepende verkoudheid. Sep liet zondagmorgen weten dat hij erg verkouden is, Jasper R. kwam niet aan de start, Matthias had een offday en gaf er halfweg wedstrijd zelfs de brui aan. Gelukkig konden we ons opwarmen aan de volgende prestaties: Bij de kadetten meisjes nam Lisa een goede start . Daarna moest ze echter steeds meer en meer terrein prijsgeven. Ze kon zo haar fraaie prestatie van in Herentals niet evenaren. Ze eindigde 17de (8ste van haar jaar). Hanne bewees bij de scholieren meisjes dat haar vormpeil in stijgende lijn zit. Ze eindigde 11de (5de van haar jaar). De trainers kregen niet alleen warm van haar knappe prestatie maar ook van haar ultieme verrassing voor haar onmiddellijke omgeving d.i. twee minuten vóór de start meldt Hanne dat ze geen inschrijvingskaartje bij heeft. Gelukkig zijn de trainers ook heel snel! Cédric en Sander streden bij de scholieren jongens. Sander deed wat iedereen gehoopt en stiekem verwacht had en ging aan de haal met de overwinning en zijn tweede provinciale titel op rij. Ik val in herhaling...knap! Winnen wordt stilaan een gewoonte voor Iron Sander. Ook Cédric gaf er nog eens een (knie)lap op. Hij eindigde als 13de (5de van zijn jaar) en bewees daarmee dat hij stilaan de oude wordt. Het verdient zeker een pluim om zo snel op dit niveau te kunnen lopen. Heel verwarmend voor onze atleten was de aanwezigheid van supporters Jan en Klaas. Bedankt!
Het begin van een eerste winterprik, het WK veldrijden.......niets kon Lisa, Hanne en Jasper R. tegenhouden om aan de start te komen van de cross in Vilvoorde. Robin (kniepijn) en Lucas (verkouden) kregen in extremis startverbod. Lisa, ons dieselke, was benadeeld omdat de afstand vrij kort uitviel. Bovendien was er ook nog een lange start...een start die ze, niet alleen volgens mij, wat miste met de gekende gevolgen op een smal parcours. Ze deed erg haar best en eindigde 16de. Hanne haalde zoals verwacht nog niet haar topniveau van eind vorig jaar maar liet zeker al een betere indruk dan in Herentals. Ze vocht tot op de eindstreep en eindigde als 9de. Ziekte in de zo belangrijke trainingsperiode rond de kerstvakantie laat kennelijk langer dan verwacht haar sporen na. Jasper R., onlangs nog geplaagd door een verkoudheid, kwam eindelijk (volgens de harde supporterskern) nog eens aan de start van een cross. Jasper eindigde héél knap op een 7de plaats. Jasper nam een behouden start maar maakte heel snel werk van een sterke opmars. En wat gezegd van zijn concentratie....ik denk zelfs dat mijn sterk gewaardeerde humor hem niet uit zijn lood zou hebben geslagen!
In naam van onze groep wensen wij alle andere atleten van onze club proficiat te wensen met hun mooie prestaties. Over al deze jeugdatleten, de toekomst van deze mooie club, wordt immers veel te weinig geschreven.
Verder nog een aantal pittige details over hetgeen zich in de rand afspeelde: - Bart, opgewarmd door een mooie prestatie van stille dochter Karen, nam foto's van jullie prestaties. Thanks! - Supporter Klaas was erg onder de indruk van de humor over 'het oor' van het duo Johan (Papa Jasper) en mezelf. Neen Klaas, we hadden niet gedronken. - 'Natuurpunt' meldt vandaag een opmerkelijke afslanking van het vogelbestand in de Vilvoordse bossen. Heeft dit te maken met de geproduceerde decibels van supporter Ingrid? Knappe prestatie van Paulien en Liese.
. Terwijl ikzelf dicht bij het reanimatieteam stond te bekomen van "mijn wedstrijd in de wedstrijd", kon een enorm trotse vader (Bart) zijn zoon zien pronken op het podium. Zijn ouders hebben met hun voortdurende betrokkenheid zeker een aanzienlijk aandeel in deze prestatie. 
hem niet uit zijn lood zou hebben geslagen!
