Ik ben yentl
Ik ben een vrouw en woon in (Belgie) en mijn beroep is kinderverzorgster.
Ik ben geboren op 29/06/1991 en ben nu dus 32 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: .
Even een berichtje van op vakantie. Het is hier super tof. Echt de max. Een zalige bungalow en het zwembad is ook zeer fijn. Mooi park in het midden van de natuur. Heel even weg van al de zorgen en proberen genieten. Het lukt goed, is echt wel zalig. Rune stelt het ook redelijk, heeft wel wat aanpassingsmoeilijkheden gehad in die zin dat hij amper geslapen heeft deze nacht. Hij had hevige krampen maar de oorzaak hebben we aangepakt (constipatie) en nu is hij veel rustiger. Zijn eerste zwemervaring is ook een feit. Hij is zelf niet blauw geworden alleen vond hij het zwembad water veel te lekker naar onze zin, even drinken dacht de man. Hebben hem zo een gele zwemband gekocht en een wetsuit waardoor hij toch nog "droog" uit het water kwam, behalve zijn armen en benen dan. Het was zeer geslaagd. Nu gaan we nog wat verder genieten... We hebben hier zo naar verlangd.
Ik heb een hele zware week achter de rug de voorbije week. Ik zit met veel onopgeloste en onbeantwoorde vragen en kan er maar zeer moeilijk mee om dat mijn tante er niet meer is. Ik lig ontzettend in de knoop en hoe hard ik ook mijn best doe, ik kan er niet mee om. Het gemis knaagt aan mij... Hoe de voorbije weken zijn verlopen, veel weet ik er zelf niet meer van, ik probeer het af te blokken. Maandag vertrekken we naar center parcs, een midweek weg. Het zal hopelijk deugd doen. Quality time met ons gezin. Rune stel het goed al is zijn vochtbalans weer duidelijk ontregeld. Het afbouwen van medicatie lukt moeizaam. Ik wens iedereen een goed weekend!
Het is even geleden maar ik had even tijd nodig om afscheid van mijn lieve tante. Het was vrijdag begrafenis en ik ben heel het weekend bij mijn neef Filip en zijn lief vrouwke Inge gebleven om wat te bekomen. Het was nodig was een heel bewogen week. Amai amai... Ben er nog niet goed van. Rune stelt het redelijk goed, hij eet goed en komt toch weer beetje bij. Ik hoop dat het zo blijft!
Sorry dat ik niet eerder iets geschreven heb maar ik heb de voorbije dagen alle emoties doorlopen die je maar kan denken. Allereerst, wonderen bestaan want nu blijkt dat rune zijn klep zo goed is meegegroeid dat ze bijna niet meer lekt. Op een maand tijd is dit zo hard verbeterd dat zijn medicatie wordt afgebouwd. Anderzijds het overlijden van mijn tante, zo plots en onverwacht knaagt enorm. We hebben allemaal testen afgelegd aangezien er nog een aangeboren afwijking afwijking zit die genetisch overerfbaar is. Rune en ik hebben het voorlopig nog niet. Vrijdag wordt tanteke begraven... Ik kijk er zo tegenop, ik wil en kan het niet geloven. Ik wil het niet beseffen ik wil er niet aan toegeven. Het doet pijn... Tis allemaal zo dubbel.... Pfff
Ik schrijf na de begrafenis nog eens...
Diepbedroefd laat ik jullie weten dat mijn lieve tante en meme zee van rune is overleden. Tante had net zoals rune, mijn meter en mijn neef een hartafwijking. Ze voelde zich de laatste tijd niet zo lekker dus besloten de dokters een katheterisatie te doen. Deze is gebeurd op woensdag en donderdag mocht ze naar huis. We babbelden nog en ze voelde zich heel goed zei ze. Helaas heeft mijn papa haar deze avond aangetroffen in haar appartement. Ze was overleden.... Ik voel de grond wegzakken van onder mijn
Voeten... Ze was zo een steun. Helaas zijn nu mijn Meme mijn neef en mijn lieve tante overleden door een hartziekte. Ik ben totaal van slag.... Ik mis ze zo hard.... Tante toch, je was mijn licht in de duisternis. Sinds ik zwanger was van rune en sinds zijn hartproblematiek er is was jij zo een steun..... Ik ben totaal in shock..... Verdriet verdriet verdriet......waarom toch??? Gdv wat een klote jaar hebben we achter de rug.... Wanneer houdt het op??? Ik wou zo graag dat je rune zag op groeien, je was zijn Meme......je was zo trots op ons.... Verdomme toch.... Ik mis je zo ontzettend hard.... Het doet zo een pijn.....
Ik kan gelukkig zeggen dat de koorts bij rune even snel weggegaan is als het gekomen is. De oorzaak is ons onbekend en dit zal waarschijnlijk ook zo blijven. Ik zelf ben gisteren alweer ziek geworden. Een serieuze keel ontsteking. Ik verlang naar de zomer dan zijn er iets meer ziektekiemen die rond gaan. Ik heb soms de indruk dat ze blijven hangen hier in huis. Rune stelt het redelijk. Hij heeft maandag een spuitje gehad (prevenar) en daardoor is zijn eetlust wat aan de mindere kant. Ik hoop dat dit de oorzaak is en dat hij niet weer ziek aan het worden is. Sinds een aantal dagen geeft hij makkelijk terug. Het ruikt ook zeer zuur. Toch even opletten. Verder is hij echt heel erg schattig en speels. De nachten verlopen nog steeds moeizaam. Nog steeds zijn we meerdere malen per nacht uit de veren. Hij slaapt zeer onrustig. Maandag moeten we op controle voor zijn hartje. Spannend, ben toch wel beetje ongerust. Ik denk wel dat alles oke is maar je weet toch nooit.
Mag ik even jullie aandacht vragen voor ons spaghetti festijn ten voordele van het fonds? Op zondag 29/03 organiseren we een spaghetti festijn in het gildenhuis te grembergen (dendermonde). We hopen op een massale opkomst. Het gaat door tussen 11u30 en 15u. De prijs is 9euro voor volwassen en 6 euro voor kinderen. Er is keuze uit gewone spaghetti en vegetarische. Wie kaarten wil kan ze bij ons verkrijgen. (je kan me ook mailen dan stuur ik er op via de post).
Met rune ging alles goed, alleen maakt hij sinds daarjuist hoge koorts (38.9). De oorzaak ik me onbekend. Hij eet nog steeds goed maar is wel wat korter gaan ademen. Niet abnormaal kort dus ik denk niet dat de oorzaak daar ligt. Alleen vind ik het wel genoeg, is toch redelijk hoog. Ik ga het wat afkijken de komende dagen en eventueel bij de dokter gaan. Maak me nu wel wat zorgen...
Morgen post ik uitgebreid nieuws over ons en over het fonds.
Rune is nu nachtje bij oma op logement. Even tijd voor ons zelf. Ik voel me al schuldig, t voelt dubbel. Hoop dat hij morgen niet te boos gaat zijn als hij ons ziet. De laatste weken slaapt hij ontzettend slecht en we voelden dat we echt zeer moe werden, we moeten gemiddeld 8x uit ons bed. Is niet echt leuk. Maar ik ben zo verliefd op hem. Hij doet het verder zeer goed. 73cm en 7,500. Hij groeit als kool. Wel weer een verkoudheid en ik denk nog een aantal tandjes die klaar staan. Ik hoop dat zijn slaappatroon weer op orde komt want doordat hij zo slecht slaapt belast hij zichzelf veel te hard. Is een sterk kereltje. Zo fier ben ik op hem. De liefde van mijn leven, mijne god....
Rune is overdag een echt engeltje. Hij eet super goed doet een dutje en speelt heel graag. Altijd goed gezind. Helaas veranderd dit snachts compleet. Hij huilt een hele nacht, is met niks tevreden en houdt ons nu al weken wakker. Het werkt stilaan op mijn gemoed. Innerlijk wordt ik er gek van. Er is niets dat helpt, je kan het zo gek niet bedenken of we hebben het al geprobeerd. We zijn teneinde raad. Het maakt me droevig want ook wij zijn maar gewone mensen die met 3u slaap per nacht (als we geluk hebben) niet voldoende hebben. Ik hoop dat zijn slaap patroon snel betert. Ik typ dit bericht nu vanuit mijn bed het moest van mijn lever. Ik zit er echt mee. Ben ontzettend moe...,
Terwijl rune vredig in dromenland ligt kom ik een berichtje schrijven. De voorbije dagen waren zeer aangenaam! Hij weegt nu 7,250 en is 72 cm. Hij doet het super flink en eet nog steeds fantastisch. Alleen jammer dat hij snachts zoveel wakker is. Hij slaapt zeer onrustig, ik weet niet goed waarom maar moet elk uur tutje meermaals gaan geven en even knuffelen of over zijn hoofdje gaan wrijven. Het is echt een lieverd. Met zijn twee tanden, leuk zicht !
Zondag 29/03 is het spaghetti festijn ten voordele van het fonds in het gildenhuis te Grembergen (Dendermonde). Wie geïnteresseerd is stuur me een mailtje en ik zorg dat jullie een kaart krijgen. Prijs â¬9 en voor de kids â¬6.Zou leuk zijn jullie allemaal eens te ontmoeten en het is voor een zeer goed doel he
Kruipen ook eens onder de wol! Dikke knuffel van ons en fijn weekend!
Liefs
Met trots kan ik zeggen dat het nog steeds zeer goed gaat met Rune. Over een honger en groei spurt gesproken, hij weegt meer als 7.200 en eet per dag 950ml/gr! Dat had ik nooit verwacht. Je ziet hem groeien. Daar ben ik heel blij om maar ik zie ook dat doordat hij zo veel eet, hij meer vocht vasthoudt. Ik hoor het jullie al denken, eet hij niet, het is niet goed en eet hij veel, het is niet goed. Ik vind het fantastisch maar wil dat hij comfortabel is. Soms is hij zeer kort op zijn adem, vooral s'avonds. Maar we mogen niet klagen, zo lang hij nog lacht en speelt ben ik gelukkig. Sinds een paar dagen begint hij te brabbelen. Hij kan hele conversaties voeren met zijn knuffel modest of tegen ons. Dan kijkt hij mij zo aan van "ahle versta je nu niet wat ik wil zeggen". Zijn eigen willetje wordt ook meer en meer duidelijk. Elke dag gaat hij in bad en hij wordt ontzettend boos als je hem er uit haalt en hem wil aankleden. Hij maakt de hele badkamer nat en vindt dat geweldig. Ik geniet er dan ook van, van deze ontzettend leuke tijd. En Rune die geniet zichtbaar mee met ons...
Onze kleine man is vandaag 9 maanden oud. Wat gaat de tijd snel. Nooit gedacht dat ik dat ging zeggen. Rune eet terug zeer goed. En hij heeft weer een tandje gekregen. De twee onderste tandjes staan er mooi door. Is echt super. Hij bijt op alles nu dat is echt schattig. Ik ben echt opgelucht dat hij beter is. Doet deugd weer wat te kunnen "ademen". Ik denk dat we stilaan terug tegen de 7kg zitten. Is fijn hem zo comfortabel te zien. Ik hoop dat hij binnenkort weer begint door te slapen want de voorbije nachten waren niet echt een pretje. Maar dat komt wel goed. Gisteren waren we op bezoek bij zijn meter en dat vond hij geweldig! Ik heb er ook van genoten, eens buiten "durven" komen.
Liefs
Juist onze rune in bed gelegd voor zijn middagdutje, nu heb ik weer even tijd om iets neer te schrijven. Het doet deugd dat ik weer even kan schrijven. Vorig jaar deze tijd, zaten we bang te wachten in de wachtzaal in leuven om te horen of onze prins wel levensvatbaar was. En terwijl ik dit neerschrijf bollen er nog steeds tranen over mijn wangen. Je mag niet omkijken naar het verleden maar het lijkt wel gisteren. Het is zo 1 van die dagen waarbij ik naar rune kijk en zo blij maar ook bang ben. Blij om te zien hoe flink hij is en trots over hoe sterk hij is maar ook ontzettend verdrietig en getekend voor de rest van ons leven.
Straks moet ik naar dokter Eyskens bellen over zijn vorderingen over het weekend. Het gaat heel moeizaam en hij eet amper maar is wel beetje bijgekomen. Hij slaapt wel zeer veel maar verder kan ik niets nieuws zeggen. Hoe raar het ook mag klinken, ik ben blij dat ik ze even kan horen. Ze stelt me weer gerust en dan kan ik er weer met hernieuwde moed tegen aan. Het is steeds zo dubbel allemaal. Naar leuven gaan of bellen. Ze zijn daar familie geworden. Ik ben zo fier op ons fonds, ik hoop echt dat we een verschil kunnen maken. Er zijn zoveel mensen/kinderen, dokters en wetenschappelijk onderzoek dat hiermee kan ondersteund worden. Ik schrik ervan dat we dit gerealiseerd hebben. Ben er zo trots op. Het brengt wat verlichting in soms zeer donkere dagen. Ik put kracht uit het fonds, ermee bezig zijn vind ik fantastisch. Dat en deze blog zorgen ervoor dat sommige wonden wat geheeld worden.
Vandaag bezoek gehad van de tondeldoos. Dat is een vzw dat zich inzet voor ouders en kinderen die problemen hebben zoals ziekte ect. Ben blij dat ze ons ook gaan ondersteunen. Mooi initiatief...
Hopelijk keert de rust wat weer de komende dagen. Ik wil niet negatief denken maar heb het beetje lastig vandaag. Kan niet elke dag goed gaan.... Ik durf sinds kort aan "later" denken en dat bezorgd me wat kopzorgen. Ik ben bang dat rune niet gelukkig gaat zijn of vragen gaat hebben waar ik echt geen raad mee weet. Ach ja, er zijn zo van die dagen...Morgen is er een nieuwe dag. Gelukkig
Ik had deze namiddag een uitgebreidere post beloofd en die krijgen jullie zeker en vast. Rune was sinds 15/01 opgenomen in Uz leuven. Aanvankelijk was dit met een serieuze bronchit maar daarbovenop heeft hij heel vies maag darm beestje gehad. Het gevolg was ook niet te overzien. Dinsdag avond was mijn echtgenoot zo ziek, ook buikgriep. Na een bezoek aan leuven naar de dokter gesneld waar dit ook bevestigd werd. Diezelfde avond kreeg ik ontzettend veel pijn in mijn onderrug en buik. Ik kon niet meer plassen. De eerder gegeven antibiotica die ik nam, werkte niet dus ben ik zeer ziek het ziekenhuis in dendermonde binnen gebracht. Daar bleek dat mijn blaas helemaal in spasme was gegaan door de ontsteking/infectie. Dinsdag was me het dagje wel! De spoedarts kwam me vertellen dat ik aantal dagen zou moeten blijven aangezien ik serieuze infectie op nieren, urineweg en blaas had. Echt verschrikkelijk was het. Ik vertelde haar dat blijven geen optie was omdat mijn man ziek was geworden en onze zoon in leuven was. Ze hebben me aan een infuus gehangen met een aantal gram antibiotica en pijnstillers en woensdag ochtend ben ik tegen beter weten in naar huis gegaan. Helaas had het maag darm beest me dan ook te pakken met alle gevolgen van dien. Zowel een nierinfectie als buikgriep. Wij lagen hier beiden heel erg ziek in ons bed. Na een dag goed uitzieken, was het donderdag de officiele inhuldiging van het fonds. Hieronder deel ik mijn speech met jullie. Het is een beetje ons hele verhaal tot nu toe. Rune is sinds deze avond thuis maar hij is 600 gram afgevallen en is nog zeer zwak. Maandag moeten we naar dokter eyskens terug bellen ivm zijn vorderingen qua eten en gewicht gedurende dit weekend. We zijn dus nog niet uit de gevaren zone. De inhuldiging was een zeer emotioneel moment. Ik kon mijn speech niet afmaken omdat ik zo emotioneel werd, marcel heeft het dan overgenomen. Het overviel me allemaal, ik ben toch wel fier op wat we allemaal al hebben bereikt. Ik draag kindercardiologie zo een warm hart toe, ze zijn fantastisch!
hieronder mijn speech ( lees hem gerust eens door en laat me eens weten wat jullie ervan vinden!)
Vandaag is het exact een jaar geleden dat mijn
echtgenoot en ik nog eens een nacht rustig geslapen hebben want op 23 januari
2014, veranderde ons leven plotseling en voorgoed. na een zwangerschap van 24
weken kregen we op een routinecontrole te horen dat ons klein ventje een
serieuze hartafwijking heeft, genaamd een hypoplastisch rechter hart. De gyneacoloog kon ons geen prognose geven en
ze kon ons ook niet met zekerheid zeggen of rune levensvatbaar was of niet. Ik
voelde de grond van onder mijn voeten wegzakken. We kregen een afspraak in
brussel maar ik wou een aantal dokters spreken en mailde op een zondagavond
naar Professor gewillig. Nog geen 10 minuten later had ik al een antwoord terug
met een afspraak voor de daaropvolgende dinsdag. Ik ben naar beide afspraken
gegaan. Het contrast kon niet groter zijn. Ze waren hier in leuven allemaal zo
ontzettend lief en behulpzaam. Er is uitgebreid tijd genomen om rune te
bekijken, ze hebben ons een prognose gegeven, ze hebben onze vragen beantwoord
eerlijk en begripvol. Want vragen die waren er wel. Eerst is er verdriet, ontzettend veel
verdriet, dan komt er onmacht, gevolgd door zoveel woede, die in mijn geval nog
niet weg is. Ik ben altijd naar de dokter geweest, heb niet gedronken, geen
dingen gedaan die je niet mag doen als je zwanger bent. En toch, toch zou onze
kleine vent een strijd moeten leveren waar veel volwassenen zelf de kracht niet
voor hebben. Het is een strijd geworden. Ik zette mijn zwangerschap verder maar
alles wat baby-gerelateerd was verween uit mijn gezichtsveld. Ik kocht niets
nieuws meer en de kinderkamer werd niet inorde gezet. Het bleven lege muren, ik
dacht dat ik me zo kon beschermen tegen wat kwam. Helaas, achteraf bekeken kan
je je niet beschermen. Rune zou normaal geboren worden op 12 mei. Ik zou worden
ingeleid. Rune heeft hier echter anders over beslist. Op 30 april werden wij
mama en papa van onze kleine held. Liefde op het eerste zicht. Hij was zo volmaakt,
je kon amper zien dat er iets grondig mis was. Tien teentjes, tien vingertjes
en de allerschattigste snoet. Wat waren we zo fier. Je mag je nog voorbereiden
en proberen jezelf te beschermen, er is niets dat boven dit gevoel gaat.
Plotseling heb je een verantwoordelijkheid, een engagement voor het leven, de
meest pure en intense vorm van liefde, en dat zit allemaal samen gepakt in 1
klein wezen. De dagen, weken/maanden die daarop volgden waren niet zoals we ze
ons ooit voorgesteld hadden. Na rune zijn geboorte bleken er nog problemen te
zijn aan de linkerkant van zijn hartje. Dokter eyskens kwam met ons praten. Ze
was zo rustig en lief. Rune zou aanvankelijk 3 operaties moeten ondergaan. Een
bandje rond zijn longslagader, de glenn shunt en de fontan voltooiing. Het
eerste jaar zou zwaar zijn. Helaas veel zwaarder als gedacht en voorzien. Rune
was 3 weken oud toen hij een bandje rond zijn longslagader kreeg. Na de
operatie verbleef hij 1 week op intensieve. Hij kreeg plotseling koorts, na
verder onderzoek bleek zijn borstbeen scheef te groeien waardoor ze dit moeten
herfixeren hebben, en bleek hij een stafylokokken infectie te hebben. Hij
herstelde redelijk en mocht naar huis. Helaas na 2 dagen waren we terug. Hij
had clostridium en rotavirus opgelopen. Hij was zeer kortademig dus na
uitgebreide echo van zijn hart was het tijd om opnieuw te opereren. Op 10 juli
kreeg hij een openhart operatie. Ze hebben toen zijn mitralisklep hersteld. Na
10 dagen intensieve was hij weer op de dienst zuigelingen. Alleen toen begon de
hel pas echt. Wat we vreesden gebeurde ook. Na alweer een clostridium infectie,
een voedingssonde tot in de darm en extreme kortademigheid en voortdurend
hoesten werd zijn hart nog eens grondig bekeken en wat we vreesden werd
werkelijkheid. De druk in rune zijn hart was zo groot dat de klep die amper 14
dagen daarvoor hersteld was opnieuw heel erg gaan lekken was. Die dag was de
dag dat ik de moed, vertrouwen en hoop verloor.
Professor gewillig heeft een katherisatie gedaan om alles eens te bekijken
en op 31 juli werd Rune alweer geopereerd aan zijn hartje. Het was de zwaarste operatie, ze hebben toen
alles hersteld wat ze maar konden. Die ochtend heb ik rune op de operatietafel
gelegd en ben ik weggelopen met het gedacht dat dit de laatste moment was dat
ik hem levend zou terugzien. Ik dacht, alles wat mis kon gaan is mis gegaan dus
dit gaat ook mis. Dit was het moeilijkste wat ik ooit hebben moeten doen. We
zijn naar huis gereden, ik kon niet stoppen met huilen, er was een stuk in mij
gebroken op een manier dat het nog nooit gebroken geweest was. Het was de
eerste maal dat ik mijn vertrouwen kwijt was. Ik kon het niet meer vatten, het
verdriet, de boosheid, de onmacht, het werd me allemaal teveel. We kregen na 6
lange uren wachten te horen dat rune de operatie maar net doorsparteld had en
zeer kritiek was. We konden hem zien op intensieve... Helemaal blauw,saturaties
van 48, vastgebonden, borstbeen nog geopend. Ze zeiden ons dat het niet zo goed
ging, helemaal niet goed. Die nacht hebben mijn man en ik afwisselend
telefoonpermanentie gehouden. S ochtends belde professor gewillig met de
mededeling dat hij opnieuw een katheterisatie ging doen omdat het niet goed
ging. Na een uur belde hij al terug, ik heb het probleem gevonden, is nog
kritiek maar het gaat al iets beter. Sinsdien is Rune beter geworden. Elke dag
nam hij een stapje vooruit. Na 2 weken is hij van intensieve gegaan en na 1week
op de dienst zuigelingen is hij op 22 augustus naar huis gekomen. Hij heeft nog veel infecties gehad en ligt regelmatig
in ziekenhuis maar hij is zo een ontzettend lief sterk kindje. Super koppig,
maar zo grappig. Hij weet wat hij wil en hoe hij het wil. Hij zit, klapt in zijn handen, prutst graag
aan alles en is altijd in de stemming voor deugenieterij en knuffels.
Toen ik gezien heb hoe goed ze hier zijn voor deze
kinderen begonnen mijn man en ik met het idee te spelen om een fonds op te
richten voor de dienst kindercardiologie. Mijn echtgenoot besloot een artikel
te plaatsen in de regio geboorte katern van het laatste nieuws met een
verwijzing naar mijn blog. Helemaal onverwacht contacteerde een journaliste ons
met de vraag of ze op 1 augustus een artikel mochten plaatsen over Rune en over
onze doelstellingen. We hebben toen rune net geopereerd is, een intervieuw
gegeven. Wat er toen gebeurde, was bijna onverstelbaar. Van over het hele land
kregen we lieve mailtjes en gelijkaardige verhalen te horen. Zoveel liefde,
zoveel solidariteit en samenhorigheid. In de donkerste dagen hebben zovele
mensen ons hoop gegeven, hoop en vriendschap, liefde en genegenheid, daar waar
wij het nodig hadden. iedereen moedigde ons aan om door te gaan, elke dag kwam
ik thuis met een hoofd vol onzekerheid en vragen, elke dag had ik honderden
mails van mensen die voor ons wilden koken, poetsen, ons wouden knuffelen,
cadeautjes opstuurden, kaartjes...woorden van hoop en troosst Het waren die
mensen die ons dagelijks de moed gaven om door te gaan. Sindsdien is alles in een sneltrein vooruit gegaan. Isabel
contacteerde ons, en zij en haar collega's zetten hun ongelofelijk in om dit
waar te maken, waarvoor onze oprechte dank. Via nathalie obbers van het
natourcriterium kwamen we in contact met niels albert, die ons samen met zijn
vrouw chantal onvoorwaardelijk steunt en zich inzet voor het fonds. Samen met
zijn supportersclub hebben ze reeds een bedrag van 2500 euro ingezameld voor
het fonds! Ook heel veel dank aan hun.
Graag willen we een aantal mensen bedanken. Dankuwel professor meyns om rune succesvol te
opereren. Dankjewel aan de maatschappelijk werkster liesbeth en psychologe ilse
voor de steun en hulp waar nodig. Dankjewel aan alle kindercardiologen om mijn
gezaag telkens weer rustig te aanhoren. Een speciale dank aan professor
gewillig die ik het al meermaals zo ontzettend moeilijk heb gemaakt daar waar
hij dit zeker niet verdiende en aan professor Eyskens, ze is steeds lief, ze
luistert telkens en is zo een ontzettende steun. Het zijn niet alleen
uitstekende dokters maar ook zeer lieve mensen met een hart voor kinderen en
een hart op de juiste plaats. Dagelijks verrichten ze wonderen, door hun kennis
en gedrevenheid worden dagelijks kinderen
gered. Elke keer zit de wachtzaal vol en
telkens zie ik kinderen lachen wanneer ze de dokters zien, alsof ze geen schrik
hebben, alsof ze beseffen dat ze op de best mogelijke plaats zitten. Uz leuven
is onze tweede thuis geworden, en ondanks de angst en het besef dat ons leven
voorgoed verandert is, dragen we dit ziekenhuis een enorm warm hart toe. Daarom
wouden we dit fonds oprichten.
Er zijn zeer veel kinderen die geboren worden met een
hartafwijking. En onderzoek en behandelingen kosten ontzettend veel geld. Als we met dit fonds ouders, kinderen dokters
en wetenschappelijk onderzoek kunnen steunen waar nodig dan is dit zeer
geslaagd. Ik hoop dat rune later, wanneer hij het moeilijk heeft ziet dat
zoveel mensen achter hem staan. De belangrijkste les die ik geleerd heb is dat
hoe moeilijk het ook is, hoeveel bergen we ook over moeten en hoe donker de
dagen soms zijn, er is steeds iets positiefs dat alles even minder zwaar
maakt...Er is altijd hoop. En hoop doet leven!
Bedankt en hopelijk kunnen we op jullie steun rekenen..
Ik heb een van de rotste weken ooit achter de rug. Rune serieus ziek geweest mijn man ook, en ik in ziekenhuis beland. Mijn medische vrijstelling ben ik ook kwijt dus echt k*t week gehad. Deze avond post ik een uitgebreide uitleg!
Sinds donderdag is Rune opgenomen in uz leuven. Alweer...Een infectie op de luchtwegen en geen eetlust meer. Al 14 dagen elke dag wat koorts en heel erg zagerig en slaperig. Voorlopig weten ze niet wat het probleem is. Ze doen er alles aan om het zo snel mogelijk te weten te komen. De voorbije dagen zijn dus behoorlijk stressvol geweest... We zijn bang en dat zorgt voor de nodige spanningen. Het is dan ook helemaal niet fijn meer. Er gebeurd altijd wel iets. Kan echt wel een goede peptalk gebruiken, het zit me hoog...
Denk alstublieft niet dat ik jullie verwaarloos of niet meer aan jullie denk maar we hebben een rotte start gehad van het nieuwe jaar.
Onze pruts heeft een infectie opgelopen op zijn luchtwegen en deze keer heeft hij het goed te pakken. Hij eet niet, slaapt zeer onrustig, is ongelukkig en maakt koorts. Het ergste is dat hij heel kortademig is. Hij wijkt geen seconde van mijn zijde. Het is echt zielig.
Rune is dus aan de aerosol. Vrijdag moeten we terug naar de dokter maar het zal waarschijnlijk antibiotica worden. Mijn hart breekt hem zo te zien. Hij is echt triestig en de aerosol vindt hij niet fijn. We moeten hem fixeren wil hij het toelaten en dat is dan met het nodige gebrul.
Wel heeft Rune zijn eerste tandje gekregen. Het staat er net door. Super fier ben ik! Zo snel dat de tijd gaat wanneer je het "goed" hebt.
Ik hoop dat hij snel beter wordt, hij kan zo lief lachen en met geluid. Zijn eerste woordje heeft hij ook gezegd. En het was "mama" wat ben ik fier op hem, is zo een lieverdje!
Alweer 2 grote stappen gezet, een tand en mamamammamamamamaaaaaaa!!!! Volgende week officiele inhuldiging van het fonds, ik ben benieuwd! Het is fijn te weten dat zoveel mensen ons steunen, dat doet ons nog elke dag heel erg veel deugd. We denken elke dag aan jullie en hoe blij en dankbaar we zijn dat er steeds wel iemand mailt met lieve of troostende woorden. Daar halen wij onze kracht uit.
Na rune werd ook ik geveld door een of ander vies beest en ik moet zeggen het heeft lelijk huis gehouden. Gelukkig zijn we weer aan de betere hand. Rune die stelt het ook goed. Deze ochtend waren we aan het spelen en wat voelde ik? Een tandje!!! Wat ben ik fier, zijn eerste tandje komt er door! Super is dat. Hij maakt wel wat koorts maar over het algemeen stelt hij het redelijk goed. We kunnen alleen maar hopen dat het zo blijft. Sinds zijn plasmedicatie aangepast is plast hij ook beter en houdt hij geen vocht meer vast. Gelukkig. Hopelijk zijn we nu gestart voor een jaar vol met vreugde en weinig verdriet en ziekenhuisbezoeken.
Wat wou ik graag dat we konden zeggen dat alles goed ging maar helaas het gaat eigenlijk niet zo goed. Ondanks dat rune er goed uit ziet ligt hij de hele dag te zeuren en weigert hij elke fles Papke koekje patatten. Niets wil hij. Natuurlijk valt hij hierdoor af ipv dat hij bijkomt. Ik krijg er stress van. Soms is mama zijn niet fijn. Het werkt me behoorlijk op de zenuwen want ik weet wel dat hij moet eten voor bij te komen maar hij weet en beseft dat niet. Het zorgt voor de nodige spanningen hier in huis. Ik loop op de toppen van mijn tenen. Dat eten blijft een probleem, ik erger er me kapot aan. Niet aan rune he voor alle duidelijkheid die blijft een ongelofelijke schattigaard, de liefde van mijn leven. Het is niet altijd rozengeur en maneschijn en ik had echt gehoopt dat het jaar beter zou beginnen en dat de voedingsproblemen opgelost zouden zijn. Helaas soms heb ik het gevoel dat we van nul al aan moeten beginnen op dat vlak. Hij slaapt ook niet meer door. Dusja momenteel ben ik 1 grumpy mama! Maar ook een dankbare mama als ik zie hoe hij speelt en verandert en groeit... Het is gewoon niet simpel.
Eerst en vooral een zeer gelukkig nieuwjaar! Mag het een jaar zijn vol geluk en liefde. We zijn zeer blij weer thuis te zijn. Onze rune heeft van maandag tot gisteren namiddag in Leuven doorgebracht met een serieuze infectie. Hij had hoge koorts. Gelukkig mocht hij na twee dagen mee naar huis en konden we samen zijn eerste nieuwjaar meemaken.
Hij moet wel nog recupereren en de koorts is nog 38 of meer maar het betert wel! We duimen voor een leuk jaar, zonder veel zorgen!