Na een goede nachtrust ben ik vanmorgen met mijn twee trouwste supporters, mijn papa en 'coach' Ludo, vertrokken richting Hulst in Nederland om er deel te nemen aan de zesde editie van de marathon Zeeuws-Vlaanderen. Deze prachtige natuurmarathon die zich afspeelt tussen het gezellige stadje Hulst en die grote stad aan de Westerschelde, Terneuzen, had ik drie jaar geleden al eens gelopen en is me steeds bijgebleven als ééntje die ik nog wel een paar keer op m'n palmares wil zetten; geen verre verplaatsing, lopen door schitterende natuurgebieden, een prima organisatie en een geweldige sfeer! Wat wil een marathonloper nog meer!? Een goede tijd neerzetten, misschien... Nu, daar leent het parcours zich niet echt toe. Alhoewel ik na vandaag mijn mening moet gaan herzien... Ook mijn twee loopmakkers, Ludwig en Bert, waren van de partij in Hulst, net als vele andere marathonlopers uit België, waaronder een beperkte delegatie van JCK. Omdat we redelijk vroeg arriveerden in Hulst, trokken we van de parking richting centrum om nog iets te gaan drinken. Gezellig! Maar dan durf je al eens de tijd uit het oog verliezen en als je nog niet omgekleed bent... dan kom je wel eens (bijna)voor verrassingen te staan... Kortom, het was alle hens aan dek om tijdig aan de startplaats te verschijnen. Sorry, gasten! En dan was het aftellen geblazen... (lees: zenuwachtig worden) Het startschot werd gegeven en op de tonen van 'Pirates of the Caribbean' trokken we richting walletjes. Daar begon Bert de strategie te overlopen: als we lopen aan een tempo van 4.15 komen we aan in 3uur en als we 4.30 lopen in 3.15... En verder had hij geen marathontijden meer bekeken... Ja, Bert, maar wij zijn eigenlijk gewoon om te lopen aan 12km per uur... Enfin, het toonde aan hoe enthousiast hij was om er van bij zijn eerste deelname aan een marathon een lap op te geven! Het moet gezegd, ook ondergetekende voelde zich supergoed bij die kilometertijden tussen de 4.30 en de 4.40 en nam gretig het kopwerk! De eerste 25km werd er vrij constant gelopen aan een tempo van 13km/u. Maar na de bevoorrading op km 26 gaf Ludwig te kennen dat het voor hem wat snel ging en dat hij op zijn eigen tempo wou verder lopen. Dan sta je voor het dilemma 'bij elkaar blijven' of ieder aan zijn eigen tempo verder lopen... Ludwig stond erop dat we op ons eigen tempo verder liepen, en na even aarzelen zetten Bert en ik er terug de beuk in en liepen verder aan het tempo van 4.30/4.40. Tot aan de volgende bevoorrading (km 32) bleven we mooi samenlopen, maar bij het aannemen van wat water en een stuk banaan zag ik dat ik een klein gaatje moest laten. Nog even probeerde ik het wagonnetje aan te pikken, hetgeen ook lukte, maar wanneer we aan het moeilijk beloopbare grasland, 'Spui' genaamd, kwamen, moest ik Bert meter voor meter laten gaan. De benen begonnen plots zwaar aan te voelen... Bizar want ik had daarvoor geen enkel negatief signaal van mijn lichaam ontvangen en ik had goed gelet op m'n eten en drinken... Tja, dat is dan de marathon! Alles wordt beslist in de laatste 10km... En vooral tussen km 36 en 39 was de energie ver zoek. Het leek eerder op strompelen dan op lopen. Bert was al lang uit het zicht verdwenen en zou zijn eerste marathon afleggen in een schitterende tijd van 3.14! Zelf had ik gedacht dat een PR er vandaag zou inzitten, maar die erbarmelijke kilometers naast de Otheense kreek deden me de das om. Even dacht ik nog dat Ludwig me terug zou inhalen, hetgeen hem ook bijna lukte aangezien hij met een knappe tijd van 3.22 slechts twee luttele minuten moest toegeven!
Gelukkig was ik niet de enige loper die een minder moment kende ... Op km 40 kwam ik bij een atleet die de ganse marathon in onze buurt had gelopen. Door krampen was hij even gestopt om te stretchen en samen met hem heb ik dan die laatste kilometers verder gelopen richting centrum van Terneuzen.
Met een eindtijd van 3.20 ben ik eigenlijk supercontent! Een verbetering van zo'n twee minuten op de tijd van Eindhoven betekent dat er nog progressie in zit! En dus zetten we voort op deze lange afstand... Ik heb trouwens de indruk dat een eindtijd van 3.15 zeker ooit mogelijk moet zijn... We blijven dromen ... en vooral nagenieten van deze mooie prestatie.
De Fishermans Friend Strongman Run, een spectaculaire
en amusante race die nu reeds voor de vierde keer doorgaat in België.
Dit jaar vindt de FFSMR plaats op 24 mei 2014, op het
Circuit van Zolder. Een parcours van 16 km, bezaaid met spectaculaire
hindernissen, zon 30 in totaal, wacht er op de heldhaftige lopers, dat ze al
klimmend, springend en kruipend moeten doorlopen.
Vandaag stond een laatste stevige intensieve duurtraining op het programma.
Bedoeling was 30km te lopen aan 5min/km.
Al snel voelden de benen super aan!
12km/uur aanhouden leek geen probleem te vormen tot op km 10 die verdomde achillespees begon op te spelen.
Even spookte de gedachte van de afgang tijdens de marathon van Kasterlee door mijn hoofd.
Toch kreeg ik onmiddellijk de ingeving mijn hieltje uit m'n schoen te halen en het in de andere te steken.
Het hieltje van 2mm hielp me in het verleden om de belasting van de patellapees weg te nemen.
Nu was het absolute noodzaak om de druk op de achillespees weg te nemen en de enige manier die ik mij kon inbeelden, was door het hieltje eronder te steken.
En het leek inderdaad een geslaagde zet, hoewel ik nu wel verder moest met een patellapees die constant onder druk stond.
Toch kon ik het tempo van 12km/uur goed aanhouden tot thuis.
Op de laatste zondag van de maand maart begint Roger Wils traditiegetrouw met zijn maandelijks terugkerende verkenningsloop van het parcours van de (halve) marathon van Kasterlee. Dat willen we natuurlijk niet missen, ook al hebben we het al verschillende malen afgelegd en valt er eigenlijk weinig nieuws nog te rapen. Gewoon het samen-zijn met collega-lopers is al een voldoende motivatie om iedere keer aanwezig te zijn. Want alleen is maar alleen...
Deze keer kregen we van Roger echter een primeur. Het parcours is vernieuwd! En de liefhebbers van het parcours van de eerste edities langs de Papendijk en over de Kempische heuvelrug kunnen hun hartje ophalen, want we keren terug naar de roots (lees:Kastelse bossen) en laten het Prinsenpark links liggen.
Ook ondergetekende weet de terugkeer van het gevarieerde parcours van weleer wel te smaken, maar het moet gezegd dat Roger er enkele pittige veranderingen in heeft aangebracht! Zo wordt de Hoge Mouw (welke al een serieuze kuitenbijter was in de slotkilometers) niet éénmaal, maar tweemaal beklommen (zij het niet helemaal tot de top)!
Er dient nog wel wat aan de afstand geschaafd te worden, want we arriveerden na 19.5km. En dus vonden Frank en ikzelf het wenselijk om er nog een toerke bij te doen. Frank kreeg plots zin om van de geplande 28km-duurloop een 'plus30'-tocht te maken, zodat we er voor de fun nog een lusje aan toevoegden. Mijn 'loopmakker van de dag' dik tevreden en ikzelf ook want de kaap van de 30km was weer bereikt (hoewel de eenzame tocht richting Kasterlee toch moeizamer verliep dan ik gehoopt had).
PS M'n Garmin was bij vertrek niet volledig opgeladen en gaf na drie kwartier lopen jammer genoeg de geest.
Volgende maand krijg je hopelijk het ganse parcours te zien.
Vandaag beginnen we met een rechtzetting. Hoewel de conditie van de leden van de joggingclub JCK tegenwoordig een zeer degelijk niveau bereikt, is een egaal tempo van 4.50min/km (zoals je kon lezen in vorig verslag) toch wel wat hoog gegrepen. Vandaar deze correctie; het was geen 4.50min/km maar 5.50! 'Just is just!' Bij deze een woordje van dank aan enkele attente bloglezers.
En het toeval wil nu dat ik deze bloglezers en leden van JCK, Luc en Eddy, vandaag tegen het lijf liep achter Snepkensvijver. Aangezien ze van plan waren een extra lange duurloop van 35km af te werken, besloot ik met hen mee te lopen. Het is immers leuker als je zo'n lange 'strijd' niet in je ééntje moet voeren. Het werd een fijne, ontspannen duurloop van zo'n drie en half uur! Bedankt, mannen!
Na een geslaagde duurloop op zondag (25km), liep het woensdag voor geen meter. Was het de warmte, de slechte luchtkwaliteit of gewoon een slechte dag... ik weet het niet, maar het was zeker ééntje om snel te vergeten.
Vrijdag na schooltijd de schoenen nog eens aangetrokken voor een snelheidtraining. Deze verliep dan weer keurig aan 12,2km/u gemiddeld.
Vandaag ben ik met Bert en Ludwig meegelopen. Oorspronkelijk zouden we richting Prinsenpark lopen maar aan de sporthal werden we door Toon Biermans van de JCK uitgenodigd om mee te lopen naar Scherpenheuvel.Afstand: zo'n slordige 33km.
Het eerste deel tot in Geel Stelen legden we af in het spoor van enkele jongedames van de joggingclub aan een mooi egaal tempo van 5.50min/km. Net voor de brug over het kanaal draaide ik met Bert en Ludwig terug richting Geel Larum en zo verder door tot in Lichtaart. Nog even door richting Kasterlee zonder m'n metgezellen en er stonden alweer 33km op de teller. Leeg, maar supercontent!
In bijlage de agenda van Piet van der Nat voor de maanden april en mei.
Eerst en vooral mijn beste (late) sportieve wensen voor het nieuwe jaar! Het einde van 2013 stond in het teken van volledig herstel. Ik wou geen risico nemen na m'n achillespeesblessure. Het moet gezegd, eigenlijk verliep het herstel erg gunstig, maar de loopschoenen bleven toch enige tijd aan de kant. In de plaats daarvan werd de MTB bovengehaald en stonden er toertochten (vooral naar Postel) op het programma. Om jullie te laten 'meegenieten' heb ik in de rechterkolom een link naar m'n Strava-activiteiten ingevoerd.
Enkele weken geleden ben ik dan voorzichtig begonnen met twee keer per week een halfuurtje te trainen op de loopband aan 10/10,5km/u. Vandaag waagde ik me aan m'n eerste duurloop van 2014! Ondanks het feit dat het zonnetje van de partij was, viel de temperatuur toch wat tegen. Om het vlug warm te krijgen, besloot ik het tempo van bij de start op te drijven. Er werden kilometers afgemaald aan 4.30min/km. Een duidelijk teken dat de conditie (nog steeds) prima is!
Ondanks het feit dat deze pittige training zonder problemen is verlopen, ga ik het dit jaar toch wat voorzichtiger proberen aan te pakken om blessures te vermijden. De doelstelling is om (waarschijnlijk in het najaar) nog eens een marathon te lopen.
De verwachtingen voor deze marathon lagen niet erg hoog daar ik vorige maand reeds een mooie tijd had neergezet op de 42km. 'Genieten' was de boodschap! Helaas was het genieten van erg korte duur... Ik besloot om achteraan te starten en op 'mijn gemak' aan een inhaalbeweging te beginnen in het tweede deel van de wedstrijd.. Na wat gesjouwel met 'Pierke en Sus' hield ik het echter al vlug voor bekeken achteraan. Het te trage tempo lag me niet! Maar bij één van de vele versnellingen langsheen de massa lopers moest ik afremmen voor een loper die plots uitweek. Meteen voelde ik in mijn rechterbeen, tussen kuit en achillespees een pijnscheut en wist ik dat het over en out was. Nog even geprobeerd om verder te lopen in de hoop dat het zou overgaan, maar het was ijdele hoop. Na amper 5km op de teller gooide ik wijselijk de handdoek in de ring. Ik wou de blessure niet verergeren...
Na 3 dagen ijs leggen en compressiesokken dragen ben ik langs geweest bij de sportdokter. Een kleine spierscheur (incl. vochtophoping) was het verdict. Hoewel de blessure nog meevalt, betekent dit toch het einde van het seizoen voor mij. En daar gaat iemand helemaal niet blij mee zijn...
Het is de eerste keer in bijna 30 jaar langeafstandlopen dat ik een wedstrijd vroegtijdig moet verlaten en dat doet pijn... Maar ik trek me op aan een quote van de beste duatleet aller tijden: Die hard, get back in your hole, lick your wounds, reflect about it, come back stronger.
Een week voor de marathon van Kasterlee is het tijd om een balans op te maken van het geleverde trainingswerk.
Vorige zondag heb ik nog eens de kaap van de 30km overschreden en het moet gezegd; het gevoel was niet super.
Vanaf km 27 was het meer harken dan lopen, mede door een strakke wind die pal op kop zat.
Het mindere gevoel moest rechtgezet worden op woensdag.
Een training aan marathontempo van zo'n 21km stond op het programma.
Ditmaal was het niet de wind, maar wel de voortdurende regen die enigszins spelbreker was.
Toch ging het behoorlijk vlot en met een paar extra blauwe lussen in het Prinsenpark stond de teller op 27km.
Vrijdag ben ik na schooltijd nog een toerke van 11km gaan loslopen en vandaag, zondag, werd er een duurtraining van zo'n 20km afgewerkt met dank aan Ludwig voor het gezelschap.
De nodige kilometers zijn afgemaald, de conditie is ok, het gewicht onder controle.
We kunnen beginnen aan het taperen en hopen zondag aanstaande, op de dag van de waarheid, te beschikken over een stel goede benen.
Wakker worden van de huilende wind en de striemende regen... een mens zou voor minder in zijn bed blijven liggen!
Maar daarvoor hebben we natuurlijk geen maanden getraind! En dus schraapten we alle moed bij elkaar en vertrokken we om 7.30uur richting Nederland.
Tijdens de laatste lange duurtrainingen was het voor mij al duidelijk dat een tijd rond 3.30 er in zat.
Ondanks het hondenweer, waarbij de nadarhekken vlotjes tegen de vlakte gingen, moet het gezegd dat die Nederlanders de touwtjes perfect in handen hadden. Organisatorisch was er niets aan te merken: alle accommodatie gecentraliseerd in het immense beursgebouw, goede km-aanduiding, voldoende bevoorrading en een goed afgebakend parcours.
En dan hebben we het nog niet over de supporters gehad... Het enthousiasme waarmee onze noorderburen de atleten aanmoedigden, was werkelijk fantastisch.
En dan de race.
Ik was wat aan het lanterfanteren in het beursgebouw toen ik opmerkte dat ik nog slecht 5min had om me naar de start te begeven.
Omdat ik me pas op de dag zelf ingeschreven had, kon ik niet in de afgebakende vakken binnen en moest ik helemaal achteraan beginnen. Maar dat vormde geen probleem... zo kon ik aan een flinke inhaalbeweging beginnen. ;-)
Eerst zag ik de voorlopers met de ballonnetjes van 4.00 en 3.45 achter me verdwijnen om vlotjes aan te sluiten bij de groep van 3.30. Ik besloot wijselijk bij deze groep te blijven.
Maar de benen voelden goed en halfweg ging ik samen met enkele anderen 'op kousenvoeten' weg.
Op km 26, na m'n tweede energiegelleke van Etixx te hebben opgesoupeerd, besloot ik het tempo nog wat te verhogen. Dat verliep prima tot km 36, altijd al een cruciaal punt geweest voor mij in de marathon...
Dit keer was ik echter niet te diep gegaan en besloot ik , ondanks de opkomende krampen, de wedstrijd gecontroleerd uit te lopen. Het leverde me een knappe tijd op van 3.22. M'n op één na beste tijd op de 42km! Dik tevreden dus.
Op naar marathon n° 10... Het zal waarschijnlijk Etten-leur of Kasterlee worden.
De voorbije week heb ik nog eens 4 trainingen kunnen afwerken. Na de 28km van Vorselaar op zondag was ik zo stijf als een plank. Logisch ook! Ik had de voorbije maanden geen snelheidswerk meer verricht.
En ook al is 13km/u niet overdreven snel, de duur van de wedstrijd (meer dan 2uur) maakte dat de pezen en gewrichten het zwaar te verduren kregen.
Dinsdag toch de loopschoenen aangetrokken voor een halfuurtje rondjes draaien op het voetbalveld. Al bij al deed het me deugd.
De dag nadien trokken we naar het Prinsenpark voor een duurloop van 14km. Nog steeds heel voorzichtig, want blessures wil ik absoluut vermijden.
Vrijdag, na schooltijd, was alle stramheid verdwenen en gingen we voor een 10km aan wedstrijd tempo.
Zondagochtend werd de week dan afgerond met een extra lange duurloop van 32km. Gevoel: prima!
In totaal komen we dan aan een weektotaal van 60km. (de monumentenloop niet meegerekend).
En zo groeit stilaan het verlangen om nog eens voor die 42km te gaan...
In bijlage de loopagenda van Piet van der Nat voor de komende maanden. Welke marathon zou ik kiezen?
Moe - moeder - moest ( aankomst in de monumentenloop te Vorselaar)
Na een voorjaar vol ellende volgde een voorzichtige comeback in de zomervakantie. En vandaag was het dan zover; m'n eerste wedstrijd van het seizoen. De monumentenloop in Vorselaar. Ooit in een nog niet zover verleden liep ik er de marathon in een mooie 3.23uur. Vandaag koos ik ervoor om de 28km te lopen en dit in functie van een najaarsmarathon.
Bedoeling was een tempo van 5min/km aan te houden.
Gezien de hoopvolle resultaten op de laatste trainingen mocht dit geen probleem zijn.
Aan de start nog even een woordje gewisseld met Nand Ghys, die de wedstrijd zag als een voorbereiding op de marathon van Eindhoven volgende maand, en dan was het tijd om er een lap op te geven.
Misschien was helemaal achteraan vertrekken niet zo'n geweldig idee want het was in het begin slalommen tussen de 'minderbegadigden'.
Het gevoel was echter super en zonder het goed en wel te beseffen, zag ik op m'n garmin tussentijden verschijnen tussen de 4.30 en de 4.45 zonder te forceren. De eerste ronde kwam ik door in een mooie 64 min. , 6 minuten sneller dan vooropgesteld.
Het ging erg vlotjes. Er werden zelfs kilometertijden gerealiseerd van 4.17min (km 16 en 17). Ik wist niet wat ik zag...
Maar op km 22 kwam het keerpunt. Ik kreeg krampen in m'n linkerkuit en ik moest even aan de kant.
Ik besloot het wat rustiger aan te doen (toch nog aan 12km/u). Sneller ging trouwens niet meer...
De finishboog kwam in zicht na 2uur10 het beste van mezelf gegeven te hebben.
Supertevreden! En de friet achteraf smaakte voortreffelijk ;-)!
Na jarenlang trouwe aanhanger te zijn geweest van het merk Asics (waarvan het gros met de Nimbus) werd het hoog tijd voor iets anders. Reden? De laatste tijd begon de patellapees onder de linker knieschijf me weer danig parten te spelen. In die mate zelfs dat de loopschoenen weer (en misschien wel definitief) ingeruild zouden worden voor de koersfiets. In tussentijd had ik mezelf een paar trailschoenen aangeschaft die me aardig op weg hielpen, maar zulk een schoenen zijn niet gemaakt voor het langere duurloopwerk (marathontrainingen). Dus trokken we naar Erik en Christa van Runwalk. Bij een vorig bezoek had Erik me nog de Asics Kurow aangeraden. Een degelijke loopschoen die een directer contact met de grond maakt en toch de nodige stabiliteit biedt. Misschien toch eens proberen... Eens ik mijn weg had gevonden in de looptunnel zag Erik dat dit niks voor mij was. Ik kon geen snelheid maken en de pezen en heup deden pijn.
Tijd voor verandering! Erik gaf me een paar Brooks Adrenaline GTS 13 (een hele mond vol voor een paar 'sloffen') en legde in de linkerschoen onder het zooltje een inlegstukje van 4mm hoog (het hoogteverschil tussen m'n linker- en rechterheup). Ik had er niet echt vertrouwen in, maar eens in de tunnel voelden de schoenen echt fantastisch aan! Tijd voor 'run4fun'! Merci Runwalk voor de professionele hulp! Ik heb de schoenen onmiddellijk gekocht en eens thuis ogenblikkelijk aangetrokken voor een duurloop. Lang geleden dat ik nog zo genoten heb van een paar loopschoenen Na 17 km zonder pijn aan een gemiddelde van 12,5 km/u was het bewijs geleverd. Dit paar wordt mijn loopmaatje voor de komende marathon. Ik heb nu plots veel goesting gekregen om zondag deel te nemen aan de monumentenloop in Vorselaar... Hopelijk is ondergetekende nadien ook nog even enthousiast...
Een onnozel filmpje, maar wel zaaaaaalige schoenen!
Vandaag hebben we nog eens deelgenomen aan de voorbereidingsloop van de (halve) marathon van Kasterlee.
Bedoeling was een langere duurloop van 25km af te werken en dan is zo'n groepsloop met een gemiddeld looptempo van 10km/u ideaal. Hoewel... De eerste km werd afgelegd in 5.38 min. en ook onderweg lag de snelheid dichter tegen de 11km/u.
Niet dat we het niet afkunnen, maar voor enkele nieuwkomers was het toch (meer dan) voldoende.
Nadien nog een rondje van 4km langs de Kleine Nete eraan toegevoegd... eh voilà de 25km zijn een feit!
Nu de zomervakantie er bijna opzit, is het tijd voor een evaluatie.
De voorbije maanden hebben we goed kunnen trainen zonder blessures op te lopen en dat is al 'een schoon ding'.
Opvallend: er werd vooral gewerkt aan de basis, het opbouwen van kilometers. De wedstrijden daarentegen heb ik helemaal links laten liggen.
Nu wordt er verder getraind zodat in het najaar toch nog een marathon afgewerkt kan worden.
... en vooral nagenieten van deze mooie prestatie. 
