Voor de 2de maal heb ik, ism vrienden (Lotgenoten Vlaanderen), een ontbijtjogging georganiseerd. Het was vroeg opstaan, om 8u moesten we de zaal klaarzetten en half uurtje later waren we aan de atletiekpiste om de ontbijtjoggers op te vangen. 35 lopers stonden klaar om een tochtje van 5 of 10km af te haspelen. Dit waren er heel wat minder dan vorige keer, maar het krokusverlof en de Belgische veldloopkampioenschappen hebben hebben hiertoe bijgedragen. Het tochtje werd afgesloten met een heerlijk glaasje cava en een superheerlijk douchje. En nu is het tijd om te ontbijten. De zaal was al redelijk gevuld bij aankomst. Meer dan 100 symphatisanten genoten van het (super)aanbod aan beschikbare broodjes, beleg, muesli, yoghourt, spek en eieren, koffiekoeken en zelfs taart. Ondertussen werd er rustig gekeuveld onder mekaar en de magen werden deftig gevoed. Nadien was er nog tijd genoeg om een Duveltje, of iets anders, te consumeren. Het was een succesvolle ontbijtjogging en het verzamelde geld zal door "Kom op tegen Kanker" nuttig besteed worden. Waarschijnlijk tot volgend jaar maar dan voor een ander "goed doel". BEDANKT aan alle aanwezigen en de afwezigen hadden zoals altijd ongelijk.
Twee uurtjes en half met de trein en 20 min. te voet en we settelden ons voor de volgende 4 dagen in hotel Nova in Amsterdam. Op amper 200m van het Koninklijk Paleis. We hebben er echt van genoten. Lekker weertje, aangenaam gezelschap (mijn vrouwtje), overheerlijke gegeten (tot zelfs echte hollandse hutsepot), enkele bruine amsterdamse kroegen (o.a. in de Jordaan) bezocht, opgekeken naar wereldberoemde kunstwerken en zo zou ik nog enkele superlatieven kunnen vinden. Maar beelden zeggen meer dan woorden, dus genieten maar.
Toch één grote bedenking, de Amsterdamse fietser, levensgevaarlijk is hij, mannelijk of vrouwelijk, oud of jong. Rode lichten kent hij niet, voorrang verlenen is niet aan hem besteed en als je per ongeluk even voor zijn wielen opduikt dan kaffert hij je effe lekker uit. Dus wees gewaarschuwd laat je helemaal gaan in Amsterdam maar let op voor de onverbiddelijke fietser. En ze zijn met duizenden.
De sportdienst organiseert in de week sportactiviteiten voor elk wat wils. Dinsdag is het wandeldag en gisteren heb ik niet mijn stoute maar mijn wandelschoenen aangetrokken om een paar uurtjes mee te stappen. Een tweetal weken geleden had ik mee de Kesselse heide onveilig gemaakt en nu vertrokken we op de parking van SK Lierse. Een dertig stappers stonden klaar om, onder leiding van de sportfunctionaris en gids Guy, een wandeling van een 9km aan te vatten. Ondertussen was ik al te voet van thuis naar de Lispersteenweg gestapt (straks nog terug maakt 5 km extra). Richting Hagenbroek, richting Ranst, op sommige plaatsen was het wel een slijke bedoening. Via Plaslaar en het industriegebied wandelden we terug naar de parochiezaal van Lisp. De lippen waren droog en het was hoog tijd voor een fris duveltje. Iedereen kan meewandelen er staan er nog een aantal in de wachtkamer.
Voor de wandelingen aangeduid met een * kunnen we vervoer voorzien voor wie moeilijk zelf ter plaatse geraakt. Vertrek aan Sporthal De Komeet om 13 uur. Op voorhand een plaatsje reserveren is verplicht! (03 480 52 51). Opgelet, de plaatsen zijn beperkt.
Na alle dokters- en ziekenhuisbeslommeringen in de loop van voorgaande week was het tijd om er weer eens leuk tegenaan te gaan. Een mens leeft tenslotte maar één keer. Vermits sport een deel van mijn leven is heb ik het dit weekend op alle mogelijke manieren uitgetest. Vrijdagavond had ik de eer deel uit te maken van het quizteam van de Sportraad (Wim Kinnet, Jo Docx, Michel De Herdt). Nu is kwissen niet mijn ding maar omdat het een loutere sportquiz was had ik me laten overhalen. We hebben ons geweldig geamuseerd en haalden uiteindelijk nog de bronzen medaille, vooral door onze sportfunctionaris, die ongelooflijk veel van voetbal kent. Volgens mij de enige negatieve vaststelling, er waren echt wel veel vragen over voetbal. Voor de andere vragen kon ik mijn bescheiden steentje bijdragen.
1ste Sportquiz ZVK Proost Lier
De 1 ste organisatie van de SPORTQUIZ door ZVK PROOST LIER was "meer dan" geslaagd. 14 teams schreven zich in . Als winnaars kwam de ploeg genaamd "Op den berg" bestaande uit de heren. Joosen Bruno,Paul Vergaelen,Frank Verhaert en Frank Van Roosmalen met de MEESTE "beste" oplossingen voor de dag en werd verdient eindwinnaar van deze 1ste Quiz door Zaalvoetbalclub Lier ingericht. De eindrangschikking 1) Op, den berg 2) Lazio Coma 3) Sportraad
Zaterdag was het Lyra´s 4de natuurloop en voor de eerste keer heb ik met mijn ganse familie deel genomen, vrouw en dochter met Sado haar hond. Met zijn allen ingeschreven voor de 10km. Het werd een aangename loopje, lekker weertje, aangenaam gezelschap (toch een deel van het parcours) en nog vrij fris aangekomen. Had ik vorige loop nog mijn lieve dochter opgewacht, ditmaal heb ik op mijn eigen tempo, dik binnen het uur, mijn 10,8 km afgelegd. Met een klein dipje na een 3-tal km, kwam ik er stilaan maar zeker door en heb nog heel wat sneller vertrokken deelnemers kunnen bijbenen (160ste/250 vertrekkers). Er lopen toch steeds mensen mee die, enkel zichzelf, bedriegen. Een aantal 10km-lopers vertrokken samen met de halve marathon en dat scheelt toch een tiental minuten in de eindafrekening. Na een verdiende douche tijd om een duveltje te consumeren en wat napraten. Zondagmorgen is het gewoonlijk, al was het nu een tijdje geleden, wandeldag. Wegens de sneeuwvlokjes hadden we weinig goesting (of zin???) om met de auto op pad te gaan. Maar wandelen kan perfekt in ons eigen stadje. Na 100m zitten we al op de netedijken die we enkele km´s volgen om dan het netekanaal te volgen. Na iets meer dan een uurtje hebben we beiden wat last (???) van de kou. Een cafeetje opgezocht en Hasseltse koffie gedronken. En dan genieten van Sven Nijs (ja ik ben fan), hij is slim, hij rijdt hard, hij laat niet met zich sollen en ja hij heeft een beetje geluk, maar hebben alle kampioenen dat niet. Voor de 8ste maal wint hij de GVA-trofee. En vanaf volgende week is het terug echt koers. Mijn "sport"weekend zit er op hopelijk hebben jullie evenveel genoten als ik. De dokters en ziekenhuizen wachten alweer op me.
Wat hebben deze drie dingen met elkaar te maken, wel ze zijn te reduceren tot één persoon nl. mezelf. Sinds nieuwjaar heb ik wat problemen met de gezondheid en heb ik geleefd op water, thee en toast met gerookt paardenvlees. Tot vrijdag ben ik met mijn vrouwtje gaan lunchen en heb ik een salade met veel vis gegegeten en ook een Duveltje gedronken. Zjef Van Uytsel (http://nl.wikipedia.org/wiki/Zjef_Vanuytsel#Albums) trad vrijdagavond op in ons cultureel centrum met een achtkoppige band op de voor- en de achtergrond. Hij verraste me wel met te melden dat hij 5 lp´s en een cd heeft uitgebracht. Er ontbreek er eentje in mijn verzameling en ik zal op zoek moeten (De zanger 1976). Is er iemand die hem bezit en hem kwijt wil laat het me weten. Al is Zjef´s stem wat gevoeliger geworden hij staat er nog altijd. Persoonlijk vind ik het een beetje spijtig dat hij zijn Vlaams Joe Cocker-imago wat kwijt is al alludeerde hij er zelf op. Zijn nieuwe liedjes (echt nieuwe die nog niet verschenen zijn) en zijn cd-nummers uit "Ouwe makkers" passen opperbest tussen zijn enorme rijkdom aan oudere nummers. Kortom het was een avondje kleinkunst op hoog niveau. En dan "dochters", sorry voor het meervoud maar ik heb er maar eentje (ze telt soms voor 2 hahaha). Gister was het de 3de natuurloop van AC Lyra (http://www.aclyra.com/) en onze dochter heeft me gemotiveerd (ondanks dat ik sinds 27 november geen stap meer gelopen had) om mee te lopen. Met toch een beetje een knik in de benen werden we om 13u45 afgeschoten (figuurlijk!!!). Omdat Femke met haar labrador Sado liep zijn we samen allerlaatst vertrokken, maar ben dan in een rustig tempo alleen verder gelopen. Onderweg heb ik veel tijd gehad om wat babbeltjes te slaan met vrienden-l(o)op(st)ers en na iets meer dan 8km ben ik dan teruggedraaid om samen met mijn dochter aan te komen. De vriendelijkheid van een papa nietwaar. Maar was dat even buiten de waard gerekend, de laatste 80m spurtte ze me gewoon uit de wielen. Lef of wou ze haar vader toch nog even een poepje laten ruiken. Ik zal er volgende keer rekening mee houden. Maar we hebben ons fantastisch geamuseerd. En met een beeld vol Vitalski, de eerste nachtburgemeester van ´t stad, ga ik eindigen. Tot een volgende keer.
Gisteravond naar Kommil Foo de Luxe geweest. Een iets andere show dan we van de gebroeders Walschaerts gewoon zijn. Meer zang, met een uitgebreid consortium aan instrumenten, bespeeld door stuk voor stuk rasmuzikanten. Maar een aantal sketchen mochten in dit 20 jaar-overzicht toch niet ontbreken.
KOMMIL FOO DE LUXE Het beste van Kommil Foo mét Orquesta Tanguedia. Meer dan twintig jaar muziek, theater, ontroerende fratsen en zotternij en dat in één voorstelling! Het beste van Kommil Foo bundelt de meest memorabele songs, de pakkendste verhalen en die grappen die door de jaren heen onverslijtbaar bleken. De broers Walschaerts worden bovendien geruggesteund door het passionele geluid van het ongeëvenaarde, 8-koppige tango-ensemble Orquesta Tanguedia! Kommil Foo goes tango? Inderdaad en hoe! Voet vooruit, blik op scherp, ziel uit het lijf. Of wat had u gedacht?
Orquesta Tanguedia: Gwen Cresens: bandoneon en accordeon, Karla Verlie: piano en zang, Ben Faes: contrabas, Hendrik Braeckman: gitaar, Wietse Beels: viool, Christophe Pochet: viool, Marc Pijpops: alto, Frans Grapperhaus: cello
Het was heerlijk genieten van deze toch drie uur durende show. Het is fantastisch als een mens met een goed gevoel naar huis kan gaan.
De natuurloop van vorige zaterdag heb ik wijselijk aan mezelf laten voorbijgaan. Ik vond het nogal gewaagd om mijn lichaam te onderwerpen aan het lopen van een wedstrijdje wetende dat het me in een later stadium duur te staan zou komen. Heb ik gelijk, dat zal ik nooit weten maar achteraf bekeken was ik tevreden dat ik niet had meegelopen. Ik heb er dan maar van geprofiteerd om naar het veldrijden te kijken. Ben ook geen Duveltje gaan drinken. ´s Avonds zijn mijn vrouwtje en ik gaan kijken naar een "ode" aan Wannes Van de Velde. Nog niet zovele jaren ben ik een fan van hem. De reden waarom in een verder verleden niet, kan ik me niet herinneren. Onder de titel "Gesloten hart" brachten enkele muzikanten en zang van Lucas Van den Eynde, Tine Bertels (die ik niet kende), Tom Van Stiphout (kan goed overweg met het Antwerps) en Kathleen Vandenhoudt het beste van zichzelf om Wannes te eren. Het waren niet zijn bekendste en meeste geliefde songs die ten gehore werden gebracht. Het was ook geen Wannesnaäperij maar men had nieuwe arrangementen gebruikt en éénieder had er zijn eigen persoonlijke finishing touch aan gegeven. persoonlijk heb ik er ongelooflijk van genoten, mijn vrouwtje vond het maar niks. Dat noemt men vrijheid van meningsuiting, ik heb nog een boel werk aan de winkel om ze te overtuigen dat Wannes Van de Velde "het" icoon van de vlaamse muziekscene is, was en blijft.
Een verlengd weekend dat weer veel te snel voorbij was. Donderdag gaan betogen en ´s avond vergadering van de Lierse sportraad. Met nog een kleine after-vergadering aan de toog. Vrijdagmorgen onder ons beidjes een ganse dag naar de sauna. Heerlijk relaxed. Al jaren gaan wij naar de Molenhoeve (http://www.molenhoeve.com/) in Ranst. Is het de beste, de gezelligste wie zal het zeggen wij gaan er graag vertoeven. Een infrarood, een droge en een eucalyptussauna en ´s middags lekker gegeten, meer moet dat voor een mens niet zijn. En men zegt dat zweten gezond is dus ... maar niet van het werken (hahaha). Ben dan mijn auto ingesprongen en naar Borsbeek gereden. Met enkele vrienden zijn we gaan eten in een klein marokkaaans restaurantje op de St. Bernardsesteenweg genaamd Méditerrannee. Je kiest je vis uit de verstoog en die wordt voor je klaargemaakt met een slaatje en brood. Meer dan 1kg vis per man hebben we opgegeten, maar het was toch zo lekker. Daarbij de nodige muntthee (geen duveltjes bij de maaltijd!) en een mens voelt zich helemaal voldaan (oef!). Ik ben nog naar een matchke volleybal gaan kijken maar dit is toch niet my kind of sport. Maar de besten hebben gewonnen. Zaterdagmorgen zoals gewoonlijk naar de markt, maar geen alcohol want ik moest nog een loopje ondernemen. Het was de eerste van 5 natuurlopen (http://www.aclyra.com/) en daar kan en mag ik niet ontbreken. We kozen voor de langste afstand, 10 mijl, maar was dat wel een goed idee? Ik had de laatste weken niet teveel gelopen om niet te zeggen praktisch niets. Vertrokken op een schema van 10km/u zou het wel lukken. Ik was na enkele km. in een groepje terechtgekomen maar het ging me zelfs daar blijkbaar nog te traag. Halverwege ben ik dan op eigen tempo gaan lopen en wonderwel hield ik dit tot het einde vast (laatste 6km in iets meer 30min).
Na 1u 27min bereikte ik de aankomst op de atletiekpiste en eigenlijk was ik net zo blij als een kind dat net een sinterklaasgeschenk had gekregen. Mijn plaats 219/275 deed hier weinig ter zake. Na een stevig douchke nog wat nagekaart, zonder alcohol, want we moesten nog ergens anders naartoe. ´s Avonds met ons tweetjes naar het CC De Mol om te gaan kijken en luisteren naar de "Frivole Framboos" (http://www.mallemolen.be/ff.asp). Dit was voor ons niet de eerste keer maar wel in zijn huidige bezetting (met Bart Van Caenegem). Een muzikale en vokale reis door de klassieke wereld op hedendaagse nummers. Ze gaan soms zo snel over van het ene in het andere nummer dat het moeilijk is om alles nog te volgen maar het klinkt gewoon fantastisch. Hij spreekt zelfs met zijn cello en ge kunt nog volgen ook. Kortom een absolute aanrader voor wie het nog nooit heeft meegemaakt. Zoals gewoonlijk hebben we (met vrienden) ook nu weer het cultuurcafé gesloten. Enkel de muzikale protagonisten waren nog aanwezig. Mijn vrouwtje was, ondanks het late uur, om 9u al paraat om een toertje te gaan lopen. Na de uitspattingen van gister liet ik dit maar eventjes aan mij voorbijgaan. Tegen 11u op pad om te gaan brunchen ter gelegenheid van de verkiezing van Lier als fair-tradegemeente (zie andere blog : www.bloggen.be/lierpolitiek/) . Het was een (h)eerlijke maaltijd, aperitiefje, soep, buffet en dessertenbuffet. Ik heb een lichte Bolivar gedronken, alles kwam uit de wereldwinkel. Om onze maaltijd wat te laten verteren hebben we nog een wandelingetje langs de stadsvesten gemaakt om uiteindelijk in mijn zeteltje te belanden en er niet meer uit te komen. Maar wat was dit drukke weekend alweer veel te snel voorbij.
Een verlengd weekend zich begevend over de landen België, Nederland en Duitsland, zwervend over de grenzen om uiteindelijk niet meer te weten waar je juist bent. Zover is het gelukkig niet gekomen. Het weer heeft ons (maar daar waren we niet alleen) danig in de steek gelaten. We hebben dan wat meer gebruik gemaakt van de plaatselijke gastronomie Dit heeft wel fysieke gevolgen ipv enkele kilootjes te verliezen (wandelen en joggen) heeft men ze er nu bijgegooid. Als Lierse bourgondiër neem je dat erbij, je moet wel (hahaha). Een bezoekje aan Aken, de Dom, maar vooral de "bäckerei" en de plaatselijke restaurants (hirschrücken heb ik gegeten) en voor de rest getracht om bij iets betere omstandigheden toch een wandelingetje te maken. Onze verblijfplaats "Landal" in Hoog-Vaals (http://www.landal.be/nl-nl/bungalowparken/nederland/limburg/hoog-vaals) kan ik aan iedereen ten zeerste aanbevelen. alles was tiptop in orde. Zondag liet de regen ons tijdelijk in de steek en hebben we het officiële (1 van de 3) drielandenpunt bezocht op het hoogste punt van Nederland (322m hoog). Maandag hebben we, tijdens ons terugtocht, nog een bezoekje gebracht aan Bokrijk. Helaas is dit openluchtmuseum in de winter gesloten maar ook daar viert de gastronomie hoogtij. Alle evenementen behoren nu helaas tot het verleden maar gelukkig is 2011 niet ver meer af en kunnen we alweer uitkijken naar nieuwe oorden.
Een weekje Ardennen heeft ons ongelooflijk goed gedaan zowel geestelijk als lichamelijk. De batterijtjes terug opgeladen en de fysiek in evenwicht gehouden door veel te wandelen en lekker te eten en te drinken. Het weer was vrij mooi, we hebben zelfs in t-shirt rondgewandeld en amper een paar uurtjes regen gehad. Maar de wandelpaadjes lagen er door de regen van de vorige weken wel drassig bij. We hebben ook genoten van de gastvrijheid en de vriendelijkeid van onze Waalse landgenoten, wat een enorm verschil met de soort verzuring die bij ons aan de gang is. Misschien vraag ik wel een Waals paspoort aan als er binnenkort moet gekozen worden. Onze dochter, Tom en hun hond Sado, hebben ons enkele dagen gezelschap gehouden en we hebben zelfs een verjaardagsfeestje gehouden. Maar laat ik niet te veel letters verbruiken, beelden spreken soms meer dan woorden. Nog een rustig weekendje en dan op weg naar ons volgend evenement. Volgende week een 5-tal dagen naar Vaals (drielandenpunt).
Donderdagavond vondt in CC De Mol een avond plaats in het teken van het 20 jaar overlijden (14 sept. 1990) van Wim De Craene. Dit project olv zoon Ramses ism enkele doorwinterde en een (voor mij) onbekende artiest(en) lokte niet echt een bomvolle zaal. Het merendeel van het publiek had de gezegende leeftijd van rond de 50 in het bereik. Voor mezelf een teruggaan in het verleden, een verleden waar net zoals De Craene, het rebelse niet ver weg was. Begin jaren 70 waren onze "publiciteitsjaren" waar voor ons alles kon en ook veel mocht. Toch een zweem van heimwee in mijn binnenste merkbaar. Het rebelse zit nog een beetje in mij maar de uitingen ervan zijn stilaan verdwenen. Het was een leuke avond, maar zijn liedjes, nu door anderen gezongen, blijven toch het mooist als hij ze zelf bracht. Andrea Crooenberghs, Mira en Tom Van Landuyt kennen het klappen van de zweep en deden hun uiterste best om de liedjes tot hun volste recht te laten komen. Della Bossiers permitteerde het zich om een liedje "over ..." te zingen, kort maar krachtig. De grootste verrassing voor mij was echter de benjamin van de groep, Lander. Met een totaal eigen stem, ogen toe de gitaarsnaren betokkelend, een beetje Cockeriaans, kortom een lust voor het oog en het oor. Ik had enkel gehoopt dat men zou afsluiten met "Recht naar de kroegen en de wijven" maar dat heb ik gemist. Dit was wel een reden om de volgende dagen mijn De Craene oeuvre nog eens boven te halen en in mijn zeteltje genieten van een veel te vroeg overleden artiest.
De Craene Wim (Gent, 13 juli 1950 - +14 september 1990) kleinkunst
BIOGRAFIE : Wikipedia,
Singels :
Recht naar de kroegen en de wijven/Revolutie nr2 (MCARec2031) (1970)
Portret van gisteren/Rozerood-oranje (1970)
De kleine man/Tante Emma (Omega36200Y) (1974)
Rozane/Sara (1975)
Marcellino/Stad (1976)
Help ik win een miljoen/Flatlied (1978)
St.Tropez/Rollen (1980)
Ravage/Zonder benzine (1980)
Hoor/Bwana kitoko (1982)
Ik kan geen kikker van de kant afduwen (1982)
Het exuberante leven van Leentje De Vries(1982)
Kristien/Matilda (1983)
Rikky/An en Jan (1983)
Laat me met je meegaan/Kraaknet (1983)
Breek uit jezelf/Levenslang (1987)
Vrijwillig/Desperado (1988)
Onderweg naar Kerstmis (1989)
Leen/Gaudi 1992 (1990)
Enkel in een broekje (1990)
Winter in Brussel/Hoger, hoger (1997)
Enkel in een broekje 99 (1999)
LP :
The world of .. Wim De Craene Alles is nog bij het oude Help ik win 1 miljoen
5 Sportieve Vlamingen werden in Mechelen opgepikt door 25 sportieve Nederlanders die één doel hadden de Mont Ventoux te bedwingen, al fietsend of al lopend. En met de bedoeling zoveel mogelijk geld in te zamelen voor de stichting "Lotgenoten Nederland" (http://www.delotgenoten.nl/new/). Na een aangename reis werden we afgezet in Mazan (10k van Bédoin), waar we verbleven in enkele nette vakantiewoningen (www.lesolives.nl). Een deel verbleef ook nog op een camping. De catering werd optimaal verzorgd door 3 koks uit Utrecht die zich hier opofferden voor het goede doel. Lekker ontbijt, stevige spaghettimaaltijden enz... alles netjes verzorgd en meer dan genoeg. Vrijdag werd de bewuste berg met de wagen verkend en daarna was het tijd om de terrasjes van chalet Reynard en Bédoin onveilig te maken. wat was het schitterend weer, zeker 25°. Het bier is er wel niet zo lekker als bij ons maar het smaakte toch. Na een stevig avondmaal en nog wat weetjes en nieuwtjes uitwisselen was het tijd om ons bedje op te zoeken want zaterdag was het Ventouxhoogdag. Mijn zelfgemaakte pannenkoekjes naar binnengewerkt, veel gedronken en nog een laatste gelletje aan de start en ik was er "klaar" voor. Om 9u25 starten 6 knotsgekke lopers aan een 21,5km lang klimavontuur. De fietsers vertrokken iets meer dan een halfuurtje na ons en de 2 fietsende dames zijn enkele minuten voor ons vertrokken. Allen met hetzelfde doel, de top halen. Door mijn niet-optimale trainingsvolume liet ik de 5 anderen rustig voor me uitdraven en beperkte ik me tot het voetje voor voetje schuifelen om zo goed en zo kwaad mogelijk vooruit te komen. Eén na één kwamen, al aanmoedigend, de later gestarte fietsers me voorbij. In zulke omstandigheden heb ik wel een zeer, zeer slecht karakter en na 2u12min bereikte ik, al lopend, chalet Reynard (http://www.chalet-reynard.fr/). Mijn vatje was stilaan af, maar het was van hieruit nog maar 6km. Een truitje met lange mouwtjes aangetrokken, stevig gedronken en samen met mijn engelbewaarder Marc (die zichzelf opofferde om me te begeleiden) op pad. Een stukje lopen, wandelen, een stukje lopen, wandelen en de laatste 2km helemaal wandelend (mijn vatje was helemaal af) bereikte ik na 3u 19min zelfvoldaan de top van de Mont Ventoux. Met dank aan Marc . Luid aangemoedigd door de reeds aangekomen fiesers en lopers had ik alweer mezelf overtroffen. Ik was er fier op en niet een klein beetje. Een welgemeende proficiat aan iedereen, want met zijn allen bereikten we de top van deze magische berg. Vooral de meisjes, Annick en Hilde, hebben hun stoutste verwachtingen overtroffen en zijn met vereende krachten bovengeraakt. De fietsers in groep naar beneden om op een terrasje nog wat na te praten en wij met de auto naar de huisjes om ons lekker op te frissen en dan een heerlijk biertje te nuttigen. Het bereide avondmaal (stoverij, wortelpuree, brood, kaas) smaakte heerlijk en ging er vlotjes in. De Vlaamse enclave heeft zich dan teruggetrokken om nog wat na te kaarten en een glaasje wijn te nuttigen. Na een te korte nacht was het tijd om Mazan te verlaten en met de bus huiswaarts te keren. dat verliep allemaal zeer vlotjes tot Brussel op de kaart verscheen. Anderhalf uur om Brussel door te raken. Die Nederlanders hebben wel geen nette indruk van ons overgehouden, mensen die blikjes uit de auto wierpen, chaos aan de op-en afritten, het respectloos (middenvinger) overal tussenwringen om enkele seconden te winnen. Kortom de Belgen lieten zich van hun "sterkste" kant bewonderen, nl. een zootje ongeregeld. We werden netjes in Mechelen afgezet en na nog een belgisch Duveltje was het tijd om naar Lier terug te keren. Bedankt aan iedereen voor het aangename gezelschap waar ik deel mocht van uitmaken en zeker aan de Vlaamse enclave Hilde, Annick, Kris, Frank en mijn slaapmaatje Harry (is wel Nederlander maar woont al meer dan 30 jaar bij ons). Ad en Gerrit bedankt voor de Nederlands-Belgische gesprekken in het busje. De catering voor het lekkere eten. Marc voor het zijn van mijn engelbewaarder tijdens de laatste 6km van de beklimming. Speciale dank aan Marcoen, de organisator van deze ganse bedoening, en voor mij een vriend voor het leven. Het was alweer veel te snel voorbij.
Kris en Marcoen, lotgenoten maar 2 vrienden voor het leven
Ondanks de Franse staking (donderdag) had onze Thalys amper een halfuurtje vertraging. In amper 1u20min zoefden we van de Belgische naar de Franse hoofdstad waar we de eerstvolgende 4 dagen zouden verblijven. Zelfs de Parijse metro liet ons toe om zonder problemen ons hotel te bereiken. Hotelkamer opgezocht, bagage achtergelaten en opweg naar ... . Beelden zeggen meer dan woorden : http://picasaweb.google.com/ronyvanoosterwyck/Parijs#slideshow/5521930833355795874 Spijtig genoeg was het te vlug zondagnamiddag en moesten we de Lichtstad alweer verlaten. Een laatste ritje metro, de Thalys, en nog 2 treinritjes lieten ons toe om terug voet te zetten op Lierse bodem. Een schitterende 4-daagse was veel te snel voorbij.
Vanmorgen leek mijn keel wel schuurpapier, ze produceerde wel klanken maar die waren schor. Nochtans heb ik ze, op allerlei manieren, dit weekend voldoende gesmeerd. Vrijdagavond was het suikerfeest in het "Moevement". Niet de grote massa was aanwezig maar er was voldoende belangstelling om het aangenaam te maken. Na een korte speech van de schepen, las de Imam voor uit de Koran en werd een korte samenvatting gegeven wat "Ramadan" betekent. De Turkse en Marokkaanse gemeenschap hadden meer dan hun best gedaan om het de mensen zo aangenaam mogelijk te maken. Allerlei soorten thee, enkele Soedanese koude dranken en niet te vergeten de zeer zoete koekjes en pannekoeken. Overladen werden we veel was niet genoeg. En ondertussen de tijd genomen om een babbeltje hier en een babbeltje ginder te slaan. Een mens moet zijn sociale contacten toch verzorgen? Zaterdagavond was het BBQ van Chiro St. Gummarus (http://www.chirogummarus.be/). Vermits ik zelf een tiental jaren lid ben geweest, ook mijn vader, mijn broers, was het niet meer dan normaal dat we hen steunen en zeker nu ze fantastische nieuwe lokalen hebben. Onze groep (16) was iets te groot om samen te zitten maar we hebben ons geamuseerd. Goed en genoeg gegeten, een paar Duveltjes gedronken en meer moet dat niet zijn. Zondag was Lier autoloos. Vanaf 12u was de stad verboden terrein voor gemotoriseerd verkeer. Fietsers en voetgangers waren baas in eigen stad. Met Fietsersbond Lier hadden we op de Grote Markt een standje, waar we met folders en wat mondelinge uitleg de mensen trachten warm te maken om lid te worden van de Fietsersbond (http://www.fietsersbond.be/). Hopelijk heeft het wat opgeleverd. Ondertussen kon men zijn fiets laten graveren, er was een bewaakte fietsenstalling voorzien en er werden een aantal fietsen openbaar verkocht (heb gehoord dat ze nogal prijzig waren???). De winkelstraten hielden braderij, op de kiosk op de Markt werd gemusiceerd (door SAMWD), een kinderfanfare (de.fanfakids) toonde zich van hun beste zijde, de sportdienst had de Fitbus (http://www.provant.be/vrije_tijd/sport/jeugdsportfonds_cami/sensibiliserende_eve/fitbus/index.jsp) ingehuurd (waar men zich kon laten testen). Voor de kinderen waren er springkastelen, de jeugddienst was met een stand aanwezig en je kon worden rondgereden in een Indonesische fietstaxi (becak genaamd). Er was voor elk wat wils en geen toeterende auto die zich zenuwachtig gedroeg omdat je als fietser steeds in de weg rijdt. Velen zullen me tegenspreken maar van mij mag elke zondag autoloos zijn. Nog 3 keer slapen en ik ga met mijn vrouwtje naar Parijs, echt wel mijn lievelings(groot)stad.
Ik heb al zo dikwijls bij lier inbeeld geweest, nu heb ik Lierinbeeld zelf eens in beeld gebracht.
Vanmiddag bij onze dochter, Tom en Sado gaan eten, na een natte rit vanuit Lier, om dan een bezoekje te brengen aan de tuinbeurs in "De Maat" in Mol-Rauw. Bij aankomst goot het alweer pijpestelen, we moesten ons dan beperken tot het van tentje naar tentje lopen om aldaar een schuiloord te vinden. Het oude kasteelpark van De Maat is een prachtig groen decor voor deze feestelijke Tuin- en Plantenbeurs. Standhouders etaleren er een breed gamma van producten: planten, snoeischaren, tuinbeelden, fruitprodukten (Blueberry fields waar we net op beoek zijn geweest), juwelen, ecologische reinigingsproducten (Ecopower), verrekijkers, natuurboeken (Natuurpunt), www.ikgeeflevenaanmijnplaneet.be, ... Kemp vzw verzorgt regelmatig een demonstratie schapendrijven met border collie. We profiteerden van het eerstvolgende droge moment om een wandeling te maken in het natuurgebied, waar onze dochter en Sado hun wekelijkse kilometertjes joggen. Zij kennen er elk wegeltje en hebben ons veilig terug naar onze startplaats geleid. Na een drankje (een bier genaamd Belval, maar viel wat tegen) wij terug in de auto naar de woonplaats van Femke en Sado (beslijkt van onder tot boven, wat had hij zijn hartje opgehaald). En dan terug naar Lier, na een natte maar gezellige namiddag.
De Lierse Sportdienst en Sportraad organiseren op vrijdag 10 en zaterdag 11 september voor de vierde keer een sportbeurs. "De week van de sportclub wordt op gepaste wijze ingezet met een gigantische sportbeurs op zaterdag 11 september. Kom tussen 13 en 17 uur naar de Dungelhoeffsite (aan zwembad De Waterperels) en proef er GRATIS van tal van sporten. Atletiek, vechtsporten, dans, duiken, hockey, voetbal, struifvogel, darts, schieten, modelvliegen, yoga, tennis, turnen, petanque, tafeltennis, tai ji en rugby staan zeker op het programma. Daarnaast kan je ook genieten van een klimtoren met deathride. Iedereen, jong en oud, is welkom! Je krijgt initiaties en demonstraties, maar je kan ook alle nuttige informatie krijgen van de betrokken sportclubs. Voor de 4de maal zal in onze stad een sportbeurs plaatsvinden waar de Lierse sportclubs hun werking kunnen tonen aan de bevolking. Op vrijdag zal de beurs gebruikt worden door 850 kinderen die in Lier naar het 4de, 5de of 6de leerjaar gaan. Na 3 beurzen op de terreinen van de atletiekpiste en omgeving zullen ditmaal de tenten opgeslagen worden aan het het zwembad, de omgeving van de Lyraterreinen, de Pallieterhal en omgeving en de turnhal van Lyra turnkring.
C:UsersgebruikerrDocumentsstreekkrant 3 september 2010.htm
Het was, zoals gewoonlijk, een geslaagd weekendje. Vrijdagmiddag met mijn vrouwtje gaan lunchen (marnixhoeve) en dan een wandelingetje in ´t stad (neen niet Antwerpen, Lier!!!) en om af te sluiten nog een creemglaske gaan eten. ´s Avonds mosselen gegeten en ze waren lekker, heb ze ook zelf klaargemaakt (hahaha). Zaterdag is marktdag, voor de sociale contacten niet waar. In de namiddag was er een loopje gepland maar dat is door onvoorziene omstandigheden niet kunnen doorgaan. Uitstel is geen afstel en zondagmorgend om 8u30 had ik mijn sloefjes al aan en heb er, met de rapte, 9km doorgedraaid. Wij de auto in, gps aan en op weg naar Averbode (de sporthal waar volleyclub Everbeur zijn thuiswedstrijden speelt) (http://www.averbodebosenheide.be/), op weg voor een stevige wandeling van om en nabij de 13km.
Het weer heeft ons niet in de steek gelaten, wel overtrokken maar geen regen. Via enkele kleinere gemeenten en een tussenstop in Veerle-Laakdal bereikten we enkele uurtjes later onze startplaats terug. Per puur toeval ontmoeten we in Veerle een nonkel en een tante van mij (was reeds enkele jaartjes geleden) zij zijn gepensioneerden en wandelen 4 keer per week. Chapeau! Op tijd naar huis daar nog wat eten en dan op weg naar de Lotto-Arena voor de beslissende match van de Belgian Lions. Bij winst kwalificeerden ze zich na 18 jaar eindelijk nog eens voor een Europees kampioenschap. En zogezegd zo gedaan, maar makkelijk was het niet. Met een genaturaliseerde zwarte Pool en een Poolse NBA-er werden onze Lions bijna constant op achtervolgen aangewezen. Maar met de steun van een uitzinnig (6000!!! toeschouwers) publiek en de nooit aflatende "vechtlust" van de spelers werd de klus geklaard en nu op weg naar Litouen 2011. Van harte gefeliciteerd Belgian Lions en wij hebben van jullie spektakel genoten. (http://www.nieuwsblad.be/article/detail.aspx?articleid=DMF20100829_072)
Zondag organiseerde VC Smash (nu ja enkel de secretaris was aanwezig en hij deed alles) op Lier Beach een beachvolleytornooi. 6 Ploegen hadden zich ingeschreven en speelden iedere tegen ieder, zodoende 5 matchkes, 2 sets en tot 21 punten. Per gewonnen set kreeg je 1 punt, diegene die de meeste punten had kreeg een extra punt en won je beide sets kreeg je 3 punten. Na 5 matchen behaalden we tot onze eigen verrassing (we waren eigenlijk gestart om laatste te eindigen, maar wel het meeste plezier te maken) de 2de plaats en speelden de finale. Die wonnen we dan ook maar met 2-1. Maar we hadden niet enkel gewonnen, we hadden het meeste plezier, we dronken het meest eigenlijk konden we zelfs niet volleyballen (Tom wel, maar voor Bruno en mezelf was het meer dan 30 (???) jaar geleden). Een gezellige namiddag die eindigde in de bar van Lier beach met een daverende wolkbreuk.
Voor de 2de maal heb ik, ism vrienden (Lotgenoten Vlaanderen), een ontbijtjogging georganiseerd. 
op te vangen. 35 lopers 
stonden klaar om een tochtje van 5 of 10km af te haspelen. Dit waren er heel wat minder dan vorige keer, maar het krokusverlof en de Belgische veldloopkampioenschappen hebben hebben hiertoe bijgedragen.
taart. 
Twee uurtjes en half met de trein en 20 min. te voet en we settelden ons voor de volgende 4 dagen in hotel Nova in Amsterdam. 
kunstwerken en zo zou ik nog enkele superlatieven kunnen vinden.
fietser, levensgevaarlijk is hij, mannelijk of vrouwelijk, oud of jong. Rode lichten kent hij niet, voorrang verlenen is niet aan hem besteed en als je per ongeluk even voor zijn wielen opduikt dan kaffert hij je effe lekker uit.
Na alle dokters- en ziekenhuisbeslommeringen in de loop van voorgaande week was het tijd om er weer eens leuk tegenaan te gaan. Een mens leeft tenslotte maar één keer. 
Wat hebben deze drie dingen met elkaar te maken, wel ze zijn te reduceren tot één persoon nl. mezelf. Sinds nieuwjaar heb ik wat problemen met de gezondheid en heb ik geleefd op water, thee en toast met gerookt paardenvlees. Tot vrijdag ben ik met mijn vrouwtje gaan lunchen en heb ik een salade met veel vis gegegeten en ook een Duveltje gedronken. 
(
Dit was voor ons niet de eerste keer maar wel in zijn huidige bezetting (met Bart Van Caenegem). Een muzikale en vokale reis door de klassieke wereld op hedendaagse nummers. Ze gaan soms zo snel over van het ene in het andere nummer dat het moeilijk is om alles nog te volgen maar het klinkt gewoon fantastisch. Hij spreekt zelfs met zijn cello en ge kunt nog volgen ook. Kortom een absolute aanrader voor wie het nog nooit heeft meegemaakt. Zoals gewoonlijk hebben we (met vrienden) ook nu weer het cultuurcafé gesloten. Enkel de muzikale protagonisten waren nog aanwezig.
gedronken, alles kwam uit de wereldwinkel. Om onze maaltijd wat te laten verteren hebben we nog een wandelingetje langs de stadsvesten gemaakt om uiteindelijk in mijn zeteltje te belanden en er niet meer uit te komen.
Ventoux te bedwingen, al fietsend of al lopend. En met de bedoeling zoveel mogelijk geld in te zamelen voor de stichting "Lotgenoten Nederland" (
. Een deel verbleef ook nog op een camping. 
en Bédoin onveilig te maken. wat was het schitterend weer, zeker 25°. Het bier is er wel niet zo lekker als bij ons maar het smaakte toch. Na een stevig avondmaal en nog wat weetjes en nieuwtjes uitwisselen was het tijd om ons bedje op te zoeken want zaterdag was het Ventouxhoogdag.
de top van de Mont Ventoux. Met dank aan Marc
. Luid aangemoedigd door de reeds aangekomen fiesers en lopers had ik alweer mezelf overtroffen. Ik was er fier op en niet een klein beetje. Een welgemeende proficiat aan iedereen, want met zijn allen bereikten we de top van deze magische berg. Vooral de meisjes, Annick en Hilde, hebben hun stoutste verwachtingen overtroffen en zijn met vereende krachten bovengeraakt. 
bedankt voor de Nederlands-Belgische gesprekken in het busje. De catering voor het lekkere eten. Marc voor het zijn van mijn engelbewaarder tijdens de laatste 6km van de beklimming.
metro liet ons toe om zonder problemen ons hotel te bereiken. Hotelkamer opgezocht, bagage achtergelaten en opweg naar ... .
Lier hadden we op de Grote Markt een standje, waar we met folders en wat mondelinge uitleg de mensen trachten warm te maken om lid te worden van de Fietsersbond (
graveren, er was een bewaakte fietsenstalling voorzien en er werden een aantal fietsen openbaar verkocht 
(heb gehoord dat ze nogal prijzig waren???). De winkelstraten hielden braderij, op de kiosk op de Markt werd gemusiceerd (door SAMWD), een kinderfanfare 
(
had de Fitbus (
was met een stand aanwezig en je kon worden rondgereden in een Indonesische fietstaxi 
(becak genaamd). Er was voor elk wat wils en geen toeterende auto die zich zenuwachtig gedroeg omdat je als fietser steeds in de weg rijdt. Velen zullen me tegenspreken maar van mij mag elke zondag autoloos zijn.
schapendrijven met border collie. 
van onder tot boven, wat had hij zijn hartje opgehaald). 
