Dit is het dan, laatste dag wandelen op deze Camino Portugees. Reeds vroeg geritsel in de rugzakken, je moet maar eens al die plastiek zakjes vullen en in de rugzak stoppen. Rond 6.30 besluit ik ook uit mijn pook te komen en me klaar temaken. 7.00h en de weg op, pillicht nodig om de eerste pijltjes tevinden, zoeken. Niets om te onbijten, zullen dat wel vinden in volgend dorpje, maar niets!!! Net voor Milladoira, een trailer koffie bar, hier koffie en koek naar binnen. Ondertussen was Capucine er ook, dan maar door Milladoira, een nieuwe voorstad van Santiago, en dan de laatste 6 km beginnen. Ondertussen weer alleen op pad, de keuze via Congo maakt de weg 1km langer maar met minder verkeer, hier stap ik dan met een Zweedse dame de stad binnen. Het laatste straatje ken ik al Rua Franco die uitgeeft op de Praza de Obradoiro. Zelfs bij de 4 de keer dat plein opstappen geeft dit een opluchting " ik ben er, het is me toch gelukt" dit is wel erg emotioneel en een klein moment nog alleen zijn, daar staan op dat plein, is uniek. Na een tijdje kwam mijn vrouwtje aan, had me zien aankomen, maar me de tijd gegeven om wat op adem tekomen. Capucine was er ook al en zat wat verder tegen de muur te bekomen van de emoties. Na een uurtje aanschuiven eindelijk mijn diploma bekomen. Tijdens het terug wandelen kom je veel andere pelgrims tegen waarmee je onderweg hebt gesproken, in de zelfde albergue geslapen, dat zijn dan weer leuke ontmoetingen.
Een redelijke nacht, met veel lawaai en toeslaan deuren, ook een paar Spanjaarden er op gewezen dat de tv minder luid kon. In onze kamer ook twee Ieren en dan nog wel broers. Om 6.15 gaan ze heel stil uit de kamer om na een half uurtje terug tekomen om mijn wakker temaken voor afscheid te nemen!!!!. In Padron is het marktdag, echt heel groot, tevens een soort van vroeg markt, veel vis, vlees, en groenten'vooral kleine pigmentes (pepertjes). Het eerste wat ik zag was de pulp die aan het koken was. Mooi stukje vis, maar wat te vroeg op de morgen. Het ontbijt , een reuze croissant, en dan op stap de stad uit. We volgen meestal kleinere wegen die langs de N550 richting Santiago liggen. Voorbij een schitterend hotel Scala waar veel van die pelgrims bussen staan. In het volgend dorp Esclavitude de kerk in om een stempel, ja met de pastoor mee tot in de sacristie. Onder weg een Oostenrijks koppel ontmoet,leuke mensen. We waren vrij snel inde Albergue La Calabaza en hadden de eerste keus om onze bed te zoeken, overal vrij dunne matrasjes, je voelde er de planken door. Hier een proberen een gesprek opgang te krijgen, heel moeilijk, sprak alleen Hongaars, Ekaterin, maar haar Google translate werkte perfect, voor sommige woordjes. Capucine enig maakten een afspraak om morgen alleen richting Santiago te wandelen. Zo zijn we begonnen en ook eindigen. Morgen een kleine wandeling, want wil optijd zijn voor de pelgrims mis
mijn droom, mijn tocht
Hallo
Dit is het dan, laatste dag wandelen op deze Camino Portugees. Reeds vroeg geritsel in de rugzakken, je moet maar eens al die plastiek zakjes vullen en in de rugzak stoppen. Rond 6.30 besluit ik ook uit mijn pook te komen en me klaar temaken. 7.00h en de weg op, pillicht nodig om de eerste pijltjes tevinden, zoeken. Niets om te onbijten, zullen dat wel vinden in volgend dorpje, maar niets!!! Net voor Milladoira, een trailer koffie bar, hier koffie en koek naar binnen. Ondertussen was Capucine er ook, dan maar door Milladoira, een nieuwe voorstad van Santiago, en dan de laatste 6 km beginnen. Ondertussen weer alleen op pad, de keuze via Congo maakt de weg 1km langer maar met minder verkeer, hier stap ik dan met een Zweedse dame de stad binnen. Het laatste straatje ken ik al Rua Franco die uitgeeft op de Praza de Obradoiro. Zelfs bij de 4 de keer dat plein opstappen geeft dit een opluchting " ik ben er, het is me toch gelukt" dit is wel erg emotioneel en een klein moment nog alleen zijn, daar staan op dat plein, is uniek. Na een tijdje kwam mijn vrouwtje aan, had me zien aankomen, maar me de tijd gegeven om wat op adem tekomen. Capucine was er ook al en zat wat verder tegen de muur te bekomen van de emoties. Na een uurtje aanschuiven eindelijk mijn diploma bekomen. Tijdens het terug wandelen kom je veel andere pelgrims tegen waarmee je onderweg hebt gesproken, in de zelfde albergue geslapen, dat zijn dan weer leuke ontmoetingen.
