Ik vind het logisch dat België verloren heeft gisteren tegen Bosnië en Herzegovina. Als je tegen twee ploegen tegelijk moet spelen, kun je nooit winnen.
31-03-2009
Can I help you, Bob?
Die avond in café Foli-A. De muziekminnende herbergier legt een plaat van Bob Dylan op en even later is Dylan hét gespreksonderwerp aan de toog. Ik kan er een aardig mondje over meepraten. Over mijn bijna blinde adoratie voor zijn cd's, maar vooral ook over de zes concerten die ik van hem gezien heb, waarvan er vijf zonder meer barslecht waren en eentje -met een beetje goeie- de omschrijving 'redelijk' verdiende. De man naast mij volgt aandachtig de gesprekken. Af en toe mengt hij zich in de debatten. "Ik heb Dylan één keer gezien. Op de luchthaven van Boekarest. Ik was in Roemenië voor een fotoreportage. Blijkbaar had Bob Dylan de avond voordien opgetreden in Boekarest. Ik zag hem van de trap komen. Hij was helemaal alleen. Hij droeg een gitaarkoffer, die hij regelmatig moest wegzetten omdat iemand hem een handtekening kwam vragen. Ik ben naar hem gegaan. Ik zei: 'Can I help you, Bob?' En hij zei: 'No, thank you'. ... Hoe banale verhalen eigenlijk toch heel straf kunnen zijn ...
Kim Clijsters gaat terug tennissen. Ik wist dat al lang. Twee jaar geleden, toen ze een punt zette achter haar carrière, heb ik al verkondigd dat ze daar nog ooit spijt van zou krijgen. En dat ze nog ooit opnieuw zou beginnen. Valla. Het is zo ver. En onthoud mijn woorden: vroeg of laat kondigt Justine Henin ook nog aan dat ze een comeback plant. Zeker weten.
Ik durf nogal wa zeggen, hé!
25-03-2009
Omgekeerde wereld
De 93-jarige Amelie Van Esbeen stopt met haar hongerstaking. Ze wil op krachten komen om haar strijd om te mogen sterven meer kracht te kunnen bijzetten... Of hoe politici ons soms kunnen verplichten om in een omgekeerde wereld te leven.
24-03-2009
Opwarming
Maandenlang heb ik over de opwarming van de aarde niks gehoord of gelezen. De strengste winter in jaren was er blijkbaar niet het geschikte moment voor. Maar daarom niet getreurd. De lente is vier dagen oud en "Koppen XL" wijdt er een volledige uitzending aan. Niks nieuws onder de -steeds fellere- zon: journalistiek en plat opportunisme gaan wel vaker hand in hand.
22-03-2009
Tang op een varken
Hij mag een eeuwigdurende carrière uitbouwen. Hij mag de gouden medailles opstapelen. Hij mag meervoudig Olympisch kampioen worden. Hij mag elke dag de krantenkoppen halen. Ik zal altijd blijven vinden dat de voornaam van Donna-Donny Truyens niet bij zijn familienaam past.
17-03-2009
Dat heet dan gelukkig zijn
Om aan te tonen dat hij geen zorgen aan zijn hoofd heeft en perfect gelukkig is, schetste Tom Boonen in een interview hoe een doordeweekse dag er bij hem uitziet. "Ik sta op, ik eet, ik kak, ik ga trainen, en als ik thuis kom, smos ik wat in het huis rond," liet hij optekenen. Dat heet dan gelukkig zijn.
16-03-2009
Ander en beter
Dat je in een thuiswedstrijd met de billen bloot gaat tegen AA Gent kan gebeuren. Je hebt nu eenmaal van die wedstrijden dat elke aanval van de tegenpartij raak is en dat ze scoren elke keer als ze over de middellijn komen. Efficiëntie heet zoiets. Club Brugge hoeft daar trouwens niet over te klagen. Amper één week geleden won het zo zélf nog tegen Cercle. Veel erger is dat er in het resterende uur geen vuist gemaakt wordt. "Kan ook bijna niet," was Mathijssens uitleg. "Met 1-4 op het bord gaat de match nu eenmaal op slot." Da's natuurlijk flauwekul. Op achterstand staan, kan geen excuus zijn om amechtig voetbal te gaan spelen, integendeel. Een ploeg met vertrouwen steekt dan één, twee of drie tandjes bij, speelt met het mes tussen de tanden, krijgt het voltallige publiek achter zich en dwingt de tegenstrever achteruit. Wat niet wil zeggen dat je zo'n wedstrijd nog kunt winnen, maar je probéért het tenminste. Met nog een uur te spelen, is nog veel mogelijk. Je gaat er dus voor. Al is het maar voor de 27.000 mensen die hun zondag hebben opgeofferd en een kaartje hebben betaald. Niks van dat alles bij het Club Brugge van tegenwoordig. Niemand die de mouwen opstroopt, niemand die het sein geeft om rond de zestien van de tegenstrever te gaan kamperen, niemand die een pass durft geven of een actie durft maken. Na zestig wedstrijden is Jacky Mathijssen er nog altijd niet in geslaagd om een ploeg tussen de lijnen te brengen. Links en rechts wordt beweerd dat Club niet de spelers heeft om naar de kop te spelen. Ik betwijfel dat. Het probleem is gewoon dat iedereen onder zijn niveau speelt. Geraerts is maar een schim van de onmisbare pion die hij ooit bij Standard was. Daerdens rushes die zo kenmerkend waren in zijn periode bij Genk, zijn maar zeer zelden te zien in Brugge. Vargas is een links- én rechtsvoetig voetbalwonder, die technisch niet onder hoeft te doen voor Ruiz, Losada, of Boussoufa, alleen komt het er niet uit. De levensgevaarlijke Dirar van Westerlo is bij Club Brugge vooral een pingelaar geworden. Ex-topschutter Akpala was bij Charleroi op zijn eentje een hel voor elke verdediging, maar zoekt bij Club al een heel seizoen naar zichzelf. Beloften-Rode Duivel Ciman krijgt zelfs geen bal meer gestopt of weggewerkt, dribbelwonder Van Heerden die nog maar zelden ontgoochelde, vraagt zich al twee jaar op de bank af wat hem overkomt. Gisteren tegen Gent behoorde hij zelfs niet tot de kern van 18. Het wordt de hoogste tijd voor Jacky Mathijssen om zijn conclusies te trekken. Als er na zestig wedstrijden niet de minste vooruitgang geboekt is, heb je als trainer gefaald. Als de helft van je spelers slechter spelen dan ze bij hun vorige club deden, heb je gefaald. Falen is geen schande en zegt niets over je kwaliteiten of gebreken als trainer. Ferreira werd bij Beveren, Brussels en Lier alom geprezen omwille van zijn tactisch inzicht, maar hij redde het niet bij Club. Ceulemans maakte van Westerlo zowaar een subtopper, maar hij kreeg de Brugse trein niet op de rails. Mathijssen streed met het érg matige Charleroi zelfs mee voor Europees voetbal, maar ook hij krijgt blauw-zwart niet aan de praat. Zijn zij daarom slechte trainers? Neen. Dat zullen ze zélf nog vaak genoeg bewijzen. Maar bij Brugge klikte het niet. Punt. En daarom moet Mathijssen weg. Nu. Niet volgende week. Zestig speeldagen aanmodderen is te lang. Zowel de spelers, het bestuur, de supporters als Mathijssen zélf verdienen beter. Hij heeft het geprobeerd en het is niet gelukt. So be it. Ander en beter.
14-03-2009
Rock-'n-rolltrein in Ahoy
"Als ik er tien nummers van ken, zal het al veel zijn", zei ik bij mezelf, voor ik vertrok. Ik ben immers nooit zo'n fan geweest van AC/DC. Ik vond ze te hard en te luid. En hardrock was voor mannen met lang haar. Maar tijden veranderen. De rockmuziek is met de jaren alleen maar steviger, ruiger en sneller geworden. Wat twintig jaar geleden nog als hardrock, en -ten onrechte- soms zelfs als heavy metal werd bestempeld, is nu vrolijke, ouwerwetse rock-'n-roll geworden. Ik denk dat het daarmee te maken heeft dat ik AC/DC nu veel beter kan smaken dan twee en drie decennia geleden. De tien nummers herkennen was trouwens geen enkel probleem. "Rock-'n-roll train", "Thunder struck", "Hells bells", "T.N.T.", "Highway to hell", "Whole lotta Rosie", "For those about to rock (we salute you)", "The jack", "You shook me all night long" en "Back in black" kende ik zelfs bij naam. Van zowat alle andere nummers herkende ik de melodie. AC/DC bracht de spectaculairste show die ik ooit heb gezien. Een op hol geslagen locomotief die Ahoy in dendert en de volledige zaal in lichterlaaie zet. Dat kan al tellen. En tegen dat je ogen en oren bekomen zijn van de schok, staat Angus Young duckwalkend van katoen te geven op de intro van "Rock-'n-roll train". Loeihard, en tijdens die eerste seconden toch nauwelijks hoorbaar boven de duizenden uitzinnige fans. Kippenvel!
11-03-2009
Muziekquiz Bad Examples (2)
Je hoeft trouwens geen echte muziekkenner te zijn om je te amuseren op de Bad Examples Muziekquiz. Had je al begrepen dat de hiernaast uitgebeelde groep "Pink Floyd" is? Niet dat we het nu nog zullen vragen. Maar in het verleden zou je dat een punt opgeleverd hebben.
Muziekquiz Bad Examples
Wist jij dat "Pappie, loop toch niet zo snel" van Herman Van Keeken niet meer dan een covertje is van Wayne Newtons "Daddy, don't you walk so fast"? Dat het hartverscheurende "Zij gelooft in mij" van André Hazes helemaal niet van André Hazes is, maar van Kenny Rogers (She believes in me)? En dat zelfs de illustere Raymond Van Het Groenewoud zijn "Je veux de l' amour" ging halen bij de Canadees Robert Charlebois? Ken jij wél het verschil tussen al die vacuümgetrokken r&b-zangeressen en vind jij dat de nieuwerwetse Britpop helemaal niet op mekaar lijkt? Dan zou jij wel eens de winnaar kunnen worden van de redelijk fantastische "Bad Examples Muziekquiz". Die vindt plaats op vrijdag 20 maart in het parochiezaaltje van Schoonbroek. Schoonbroek is een gehucht van Retie, maar als je dat ter plekke durft zeggen, kunnen wij niet instaan voor de gevolgen. Ploegen bestaan uit maximum 5 personen, het inschrijvingsgeld bedraagt 20 euro en de quiz begint om 20u. Vijftien ploegen zijn al ingeschreven, maar er kunnen er nog een paar bij. Graag zelfs.
10-03-2009
De paraplu van Komrij
"Het komt nooit meer goed met de literatuur. Ze is op sterven na dood. Ze ligt op haar rug, wachtend om vertrappeld te worden. Dat is de schuld van universiteiten, bibliotheken en boekhandels. Universiteiten besteden te weinig aandacht aan literatuur, in bibliotheken is het steeds moeilijker om de klassiekers te vinden en in boekhandels is het betere werk al lang verdrongen door kookboeken en populaire detectiveromans. Er zijn in Nederland geen drie boekenwinkels meer te vinden die nog een rekje met poëzie hebben." Gerrit Komrij was ongemeen scherp bij Pauw en Witteman. "Ik ben niet eens pessimistisch. Het is de realiteit: de literatuur verdwijnt." Paul Witteman ging in de tegenaanval. "Als -de immens populaire en erg veel gelezen, rs- schrijfster Saskia Noort jou morgen ontmoet, zal ze je zeggen dat jij niet meer bent dan een vervelend en jaloers mannetje." Waarop de verbouwereerde Komrij: "Dan prik ik haar met mijn paraplu". Lezen doe ik zelden of nooit, maar literatuur: ik mag er graag naar luisteren.
09-03-2009
Openheid volgens Glen De Boeck
Er zijn niet veel mensen die ik niet moet. Glen De Boeck is een van de weinigen. Niet omdat hij de trainer van Cercle is, de stadsrivaal van mijn favoriete voetbalclub. Als niet-Bruggeling zal ik de jaarlijkse weerkerende heisa over de burenstrijd nooit helemaal snappen. Dat De Boeck trainer is van Cercle zal me dus worst wezen. It's a dirty job, but someone has got to do it. Als hij het niet was, was het iemand anders. Dat hij in één en hetzelfde interview warm en koud tegelijk blaast, stoort me wél mateloos. Eerst ergert hij zich groenzwart aan het feit dat Stijn De Smet al een voorakkoord heeft met Club Brugge, maar dat niet openlijk toegeeft. En als hij twee seconden later moet antwoorden op de vraag hoe het nu eigenlijk met zijn eigen toekomst zit en of de aanhoudende geruchten over een nakende transfer naar Genk kloppen, antwoordt hij: "Ik zal daarover wel communiceren als daarover te communiceren valt." In Retie noemen ze zo iemand 'ne lulleman'.
05-03-2009
Een goed gesprek
Frieda Van Wijck: "Wat vond je van de kledij van Hillary?" Karel De Gucht: "Ik vond het ... euh ... nogal Amerikaans." Frieda Van Wijck: "Ik vond het precies een pateeke."
04-03-2009
Geen beelden
"Als we er geen beelden van hebben, kunnen we niks laten zien. Als we niks kunnen laten zien, is het geen nieuws. En als het geen nieuws is, dan hebben we er ook geen beelden van nodig."
Dat moet maandag de redenering geweest zijn van de samenstellers van het VRT-journaal. President Vieira van Guinee-Bissau werd maandagochtend vermoord door rebellen. Maar in het VRT-archief bleek geen bruikbaar bewegend beeld van Vieira te zitten. Dus werd het 'voorvalletje' maar afgedaan met het tonen van een foto van de president en de droge mededelingen dat hij dood was en -hou je vast- dat de toestand nu onrustig was in Guinee-Bissau. Daar kan ik me iets bij voorstellen ja, als de politiek leider pas is afgemaakt. Vieira was 24 jaar lang de president van Guinee-Bissau: van 1980 tot 1999 en van 2005 tot aan zijn dood. Hij was precies even lang staatshoofd als Saddam Hoessein in Irak. Je zou denken dat zo'n man meer dan twee zinnen verdient in een tv-journaal. Niet dus: ze hebben geen olie, ze hebben geen geld, ze hebben godbetert zelfs geen goeie sjotters én we gaan er niet op verlof. Guinee-Bissau? Who gives a fuck?
25-02-2009
Opvolging. Met hoofdletter O.
Meer is niet altijd beter. Dat is nog maar eens gebleken na de vliegtuigcrash in Schiphol. Noem het een beroepsafwijking, maar het is als journalist erg interessant om op zo'n dag live het nieuws te blijven volgen. Hoe wordt het nieuws gebracht? Op welke feiten legt men de nadruk? Waar trekken de cameraploegen naartoe? En vooral: hoe vult men de dode momenten, waarop er geen nieuws te melden is? Nederland 1 zond tot 's avonds, onafgebroken, een "nieuwsuitzending" uit. Iedereen met zelfs maar een klein beetje televisie-ervaring werd opgetrommeld om reportages te maken en interviews af te nemen. Flauwekul, natuurlijk. Want zelfs met een drama als een vliegtuigongeval is er nu eenmaal niet genoeg te melden om een programma van zeven uur te kunnen volpraten. En dus wordt de zendtijd opgevuld met randinfo waar niemand wat aan heeft en waar iedereen alleen maar naar blijft kijken in afwachting van écht nieuws. Je houdt het nauwelijks voor mogelijk. Een interview met een Turk wiens zuster later op de dag het neergestorte vliegtuig zou nemen naar Istanbul. En wat was die man gelukkig dat het vliegtuig nu neergestort was en niet straks. Verder: een reportage van 'onze man in de luchthaven van Istanbul'. En mijn kop eraf als ik het zit te verzinnen: vanuit de studio in Hilversum kreeg de plaatselijke correspondent de volgende vraag voorgeschoteld. Amper een uurtje na de crash: "Hoe is de stemming daar?" Het antwoord kwam er samengevat op neer dat daar heel veel Turken rondliepen die blij waren dat ze niet op dat vliegtuig zaten. Over naar Nederland dan maar weer. Naar een buurthuis van een Turkse gemeenschap die verder niks met de hele geschiedenis te maken had, maar die wel naar een reactie werd gevraagd. "Tja, wij kunnen er niet veel over zeggen. Wij zitten ook maar naar het nieuws te kijken." Het reportageteam had meer geluk toen het in de straat pardoes op een oude, en dus ongetwijfeld wijze, Turk botste. "Hoe is deze vliegramp kunnen gebeuren?", wilde de interviewer van hem weten. De man hoorde het in Keulen donderen. "Vliegtuigen worden niet door God gemaakt. Ze kunnen vallen", zei hij. Tjonge jonge. En zo gaat dat uren en uren en uren verder. Het begint met het verstrekken van informatie. Maar na een kwartier is alles gezegd wat er te zeggen valt. Geen nood: dan gaat men verder met randinfo. En als uiteindelijk ook de randinfo 'op' is, schakelt men naadloos over naar pure non-info. En daar kunnen ze natuurlijk nog dagenlang mee verder. Het is nu wachten op de eerste reactie van piloot in opleiding, die na het zien van de beelden van het wrak toch maar besluit om een pitazaak te openen. Of op de verklaringen van de overlevende wiens broer van de moeder van zijn aangetrouwde nicht ook al ooit een vliegramp overleefde. "Opvolging", heet dat in het jargon. Het nieuws is zo belangrijk dat mensen er elke dag opnieuw iets over willen lezen. Ook als er al lang geen nieuws meer is. En dus moeten er "Opvolgingsstukken" worden gemaakt. Met hoofdletter O. Niet alleen in Nederland bezondigt men zich eraan. De Vlaamse journaals -zowel VRT als VTM- zijn in hetzelfde bedje ziek. Denken we maar aan het drama in Fabeltjesland in Dendermonde. Hoe verschrikkelijk de feiten ook zijn, er is geen enkele reden om Kim De Gelder twee weken lang elke dag in het nieuws te houden. Ook dat resulteerde al snel in pure non-info. Over een slotenmaker die aan de andere kant van het land nieuwe sloten mocht gaan steken in een kinderdagverblijf, bijvoorbeeld. "Overdreven", "oppervlakkig" en "onnodig" worden met dezelfde "o" geschreven als "opvolging".
24-02-2009
Werkende mensen? Mijn gat!
Zelden zo'n smerige overtreding gezien als die van de Braziliaan Fred (FC Dender) op Bjorn Vleminckx van KV Mechelen. Fred trapt op de enkel van Vleminckx en blijft er dan secondenlang met zijn volle gewicht op staan. De scheidsrechter zag de regelrechte aanslag niet. Kan gebeuren. Geen probleem, want in gevallen als deze mag de voetbalbond tv-beelden gebruiken om Fred alsnog te schorsen. En tv-beelden zijn er. Meer nog: ze spreken boekdelen. Toch hoeft Fred geen schorsing te vrezen, wegens geen tijd. De uitleg van de bond: "Alles moet snel gaan. We hebben maar acht dagen om de beelden te bekijken, de speler in te lichten en de zaak aan het sportcomité voor te leggen". En dan komt de hemeltergende toevoeging: "Wij zijn ook maar werkende mensen, hoor." Even narekenen. - Tv-beelden bekijken: 2 minuten - Speler inlichten: 2 minuten - Zaak voorleggen bij het sportcomité: 15 minuten Om minder dan 20 minuten is die zaak beklonken. En ze krijgen er acht dagen voor. En dan nog is die deadline onhaalbaar voor de bond. Op de Belgische velden worden spelers kreupel getrapt en de bond kan geen 20 minuten tijd vinden om daar tegen op te treden. Werkende mensen? Mijn gat!
21-02-2009
Geniale sul
De meeste van zijn spraakmakende documentaires heb ik al wel gezien, maar ik kijk er met plezier opnieuw naar. Of hij nu illegaal gaat jagen in Afrika, gaat gokken in Las Vegas, een liposuctie laat uitvoeren of met nazi's optrekt in California: de reportages van Louis Theroux zijn altijd messcherp. Een geweldige interviewer is-ie ook. Als je hem ziet staan, zou je hem vijf frank (cent) geven. Maar onder dat bijna sullige uiterlijk houdt zich een pitbulljournalist schuil, die zijn prooi niet loslaat voor hij die -met een spervuur van confronterende vragen- heeft leeggezogen. Hard en tot op het bot, en toch ook altijd met het nodige respect. De reportages van Louis Theroux: een plezier om naar te kijken. En om veel van te leren.
19-02-2009
Koninginnenvulling
Vanmorgen in de beenhouwerij. Ik sta wat beleg te kiezen ('baaival' zoals dat in schoon Turnhouts heet) en mezelf af te vragen of je deze dagen nog 100 gram salami kunt bestellen zonder uitgelachen te worden. Een mooie Afrikaanse vrouw komt de zaak binnen. - "U mag het zeggen, juffrouw". - "Koninginnenvulling voor drie personen", antwoordt de Afrikaanse gedecideerd, wijzend naar een bak vol-au-vent. Het is niet eens een verspreking, denk ik. Er is gewoon een fout geslopen in de zin die iemand voor haar heeft opgeschreven. Haar treft geen schuld. Ze heeft de zin perfect uit het hoofd geleerd en bijna accentloos uitgesproken. Ze is zich niet bewust van de fout. Er is in de winkel ook niemand die haar verbetert. Ikzelf voel me daar ook niet toe geroepen. Ik vind koninginnenvulling trouwens een mooi woord. Veel mooier dan koninginnenhapje of vidévulling.
