Vandaag de eerste echte uitdaging sinds mijn blessure. En meteen niet de minste met ca. 300 hoogtemeters. Maar ja, mijn voornaamste streven was om weer eens lekker te lopen en voor dit seizoen gaat het mij hoofdzakelijk erom om weer een goeie basis te krijgen voor 2016 om daar weer geheel fit en met een goeie basisconditie aan een nieuw seizoen te kunnen beginnen. Maar toch hoopte ik vandaag rond de 5 min/km te lopen en zo te eindigen rond de 1:45. De hele ochtend al behoorlijk gespannen en dus ging ik maar de auto poetsen om even op andere gedachten te komen. En dat bij mijn 238e wedstrijd pfff. Hehe, eindelijk was het zover en samen met Jogger Jo Schoonbroodt ging het richting Herve. Ruim op tijd en alle plaats om te parkeren naast het veld van de plaatselijke FC Herve. Hier troffen we al de fam. Rousseau en trainer Marc Heusschen en werd er even gezellig bijgepraat. Daarna ging ieder zijn eigen weg met zijn voorbereiding. Ik nam me alle tijd en pas zo'n 20 minuten voor de start kwam ik uit de auto en als warming-up liep ik een paar rondjes over de atletiekbaan naast het voetbalveld. De benen voelden goed aan, nu was het nog zaak om dat 21 km vol te houden. Grote opkomst en daarom maar vrij vooraan gaan staan. Van Jo kreeg ik nog wat info omtrent de start en de eerste honderden meters. En weg was de meute. Begin ging de hele tijd bergaf en ik liet me meedrijven met de meute zonder gekke dingen te doen. Km 1 ging dan ook in 3:51. Km 2 ging ook nog grotendeels bergaf maar daar kwam al de eerste knik en zo zou het hele parcours eigenlijk zijn. Pas in de 2e helft van deze HM zou het wat geleidelijker worden maar de eerste 10 ging het of bergaf of bergop en hier en daar behoorlijk pittig. Vooral bergaf een "aanslag" op de bovenbenen. Bij km 5 keek ik eigenlijk voor het eerst naar mijn gps en zag al een tussentijd die 4 minuten sneller was dan het schema van de 1:45. Veel te hard was mijn eerste gedachte en probeerde zoveel mogelijk herstelmomenten in te bouwen na een zoveelste klim. En de klimmetjes gingen ook alsmaar bedachter en rustiger. Het deerde me ook geen moment dat ik hier en daar door snellere lopers werd ingehaald. Na 10 km kwam ik door in 44 minuten oftewel al 6 minuten sneller dan de gehoopte eindtijd. Maar de bovenbenen begonnen al op te spelen en ik begon langzaam al de tol te betalen voor de (TE) snelle start. En ik was pas op de helft. Met kleinere pasjes kon ik toch een bepaald redelijk tempo aanhouden maar wel was ik de km-borden aan het aftellen om me zo maar op te peppen om door te gaan. Bij de zoveelste klim besloot ik al een stukje te wandelen om de hartslag niet te hoog op te jagen. En dat deed 'm goed. Dit deed ik naderhand nog een keer of 2 en zo ook de lange afdaling vanaf km 14 hielp een groot deel om weer op tempo te komen voor het laatste stuk. Onder de autoweg door en een laatste klim voordat we nog een vervelend veldweggetje kregen naar de atletiekbaan. Wat een opluchting toen ik de vlakke ondergrond van de baan voelde en kon ik er toch nog een kleine versnelling uitpersen en bij de boog stopte de klok op 1:38:14. Ondanks de fikse vermoeidheid kon ik toch nog een gebaar maken alsof ik net gewonnen gehad. Bijna 7 minuten sneller dan de gehoopte 1:45. Hier kan ik maar een conclusie uittrekken en dat is : I'm back in business. Nu lekker genieten van dit succes en op naar een volgende uitdaging.
Running Robert
