Een hele zomer lang lukte het niet om op mijn blog te raken. Ik dacht dat het aan mijn pc lag, maar het lag aan mijn geheugen... Als je constant het verkeerde wachtwoord ingeeft, in de overtuiging dat het geen ander kán zijn, ja, dan lukt het niet hé!
We hebben niet stilgezeten, de laatste 2 maand. Efteling, Plopsaland, gaan zwemmen, vakantie aan zee en dan vergeet ik nog van alles, denk ik. Dus meer nieuws zodra ik tijd heb om hier weer het relaas van een van onze avonturen neer te tokkelen!
Jurgen was deze week van wacht, morgen loopt zijn shift af. Dan heb ik 'm eindelijk weer voor mezelf. 't Was een drukke week en hij heeft zelfs een nachtje doorgewerkt. Vanmorgen stond ik samen met hem op om raprap zijn bokes te smeren en een paar woorden te kunnen wisselen. En daarna zijn 'ik ben weg hé zoet tot straks'-zoen en mijn klassieke 'ja voorzichtig zijn hé'-zoen terug en hij de deur uit.
De kindjes zijn bij hun papa, dus kon ik op m'n gemak ontbijten; lekkere cornflakes, een beker gevuld met de helft vanillesoya- en magere melk. Tafel opruimen en daarna even twijfelen: ga ik nu echt al opstaan en douchen of ga ik nog even lekker liggen lezen in bed? Mmm... het werd het laatste en ik viel na één hoofdstuk prompt in slaap. Niet dat het boek saai is, integendeel. Maar zo'n waterbed is toch wel écht zalig. En naast lezen is slapen trouwens mijn hobby.
Om kwart over 12 werd ik wakker getoeterd en gebeld door Tine. Of ik mijn telefoon niet gehoord had en dat Jurgen een werkongeval had gehad. 'Het is niet erg, hij is door zijn knie gezakt en de ambulance heeft 'm naar Sint-Lucas in Gent gebracht.' Ik bel hem snel op en krijg te horen dat hij 3 treden hoog stond op een ladder en dat hij plots moest wegduiken. Een losgemaakte leiding stond blijkbaar toch nog onder hydraulische druk en de olie spoot in het rond. Jammer genoeg zakte hij door zijn knie toen hij neerkwam.
En dan begon de race. Douchen, spullen voor hem bij elkaar zoeken, vertrekken, onderweg broodjes kopen (want waarschijnlijk heeft hij nog niets gegeten in het ziekenhuis) en Sint-Lucas zoeken. Om half 3 stond ik daar. Dikke 'ik zie je graag en was ongerust'-zoen, broodjes opeten en terugrijden. Eens thuis installeerde Jurgen zich op de bank, ik legde alles binnen handbereik (lectuur, afstandsbedieningen, telefoon, drank) en ben toen de Colruyt gaan leegkopen.
Of hij pijn heeft? Ja, natuurlijk. Hij ligt gekluisterd aan de zetel met een zakje ijs op zijn dikke knie en hij neemt af en toe een deftige pijnstiller. Een geluk dat hij niet kleinzerig is. De meeste mannen zagen als kinderen als ze pijn hebben, maar Jurgen verbijt dat tamelijk goed. Een krachtige vloek galmt zo eens door het huis, maar dat is het dan ook. Eigenlijk is het ook om van te beginnen vloeken: eind januari schuift hij van een ladder, blijft eraan haken en haalt zijn knie uit de kom. Gevolg: 2 maanden platte rust. Hij denkt dat het nu enkel een verrokken spier is, maar dat weten we pas woensdag als hij terug op controle moet. Hopelijk is het niet opnieuw 2 maanden platte rust. Want als dat zo is, zijn alle boeken welkom. Van goeie thrillers tot komische verhalen. Dan verslindt hij ze allemaal.
Eigenlijk vind ik het niet zo erg dat hij thuis moet blijven. (Stt! Niet doorvertellen!) Het is een beetje stout misschien, maar als het huishouden een hele week op mijn schouders draait, dan kijk ik ernaar uit om hem terug bij mij te hebben. Dan is het superspannend om terug wat meer tijd met elkaar en de kindjes te kunnen doorbrengen. Pol en Vik willen hem dan veel vertellen, samen spelen, boekjes lezen en van alles laten zien. En als ik dat dan allemaal stilletjes observeer, dan voel ik me gezegend met het gezinnetje dat ik heb. En voel ik me gelukkig omdat ik 'mag' zorgen voor mijn 3 mannen.
Pol wordt een echte commerçant. Zijn school 't Luikertje verkoopt koekjes ten voordele van de schoolkas. De speelplaats is al helemaal vernieuwd (afdakken, poort) en via het oudercomité werden er twee goals geschonken. Achteraan kwamen er ook nieuwe afdakken voor de fietsenstallingen en nu moeten er nog nieuwe ramen gestoken worden in een van de klassen.
Vandaar dat Pol nu voor 5 euro een Lotus-zak met 16 koeken erin verkoopt. Het is een mengeling van: Zebra, Amico, Madeleine, Winnie de Pooh wafel, gevulde vanillewafel, Luikse wafel, Speculoos en Parisetten). Wil je graag je steentje bijdragen, stuur mail me dan het aantal zakjes dat je zou willen: ilse.hens@partena-partners.be. Liefst tegen dinsdagavond 17/06, dan kan hij ze woensdag meebrengen!
Oef. Profiel is afgeraakt. Vanaf nu is het een driemaandelijk magazine van 32 pagina's dik geworden. Over een maand valt die bij onze Partena-klanten in de bus. Het was een hectische maand. Op het werk wist ik niet wat eerst gedaan. Mijn coach Patricia raadt me aan 'om alles één voor één te doen. En blijven ademen!' Onlangs stond er in de krant dat een groot aantal werknemers op zondagavond niet kan inslapen, omdat ze al denken aan het werk voor de komende dagen. Wel, deze maand heb ik er me echt in herkend. Planning die werd overhoop gegooid, extra taken die erbij kwamen... Keelpijn en sinusitis gekregen op 3 dagen van de eindstreep, 2 dagen thuis gezet door de dokter maar toch flink doorgewerkt. Oef. Ik ben echt blij dat mei voorbij is. Ook al is het vandaag 6 juni. Ik heb het gevoel dat ik de laatste 6 dagen ben overgeslagen. Vanavond nodig ik de zusjes uit om hier een glas te komen drinken. Op een stressloze avond!
Oh ja, Vik heeft er weer iets nieuws bij. Tegenwoordig is hij snel bang van een vlieg, een spin... Dan roept hij 'Bang! Pin!' Maar dat die 'pin' bang is van hem, dat snapt hij niet. En hij zit in de fase 'Vik stelt zich aan'. Als hij zijn zin niet krijgt, dan begint hij heel hard te wenen met veel krokodilletranen. Dan moet ik wel eens resoluut zeggen: 'Hela Vik! Mama is de baas!' Ik herinner me dezelfde periode met Pol, en dat is toch overgegaan. Dus bij Vik zal het ook wel overgaan zeker? Vorige week was Bumba vuil en zat hij in de wasmachine. Vik komt ineens boven vol paniek omdat hij de voeten van Bumba zag ronddraaien. Content dat hij was toen Bumba netjes uit de wasmachine kwam.
En Pol die is nog altijd superlief en flink. 's Morgens wast hij zijn gezichtje zelf en kleed hij zich aan. Zo heb ik er hem 's avonds eens op betrapt dat hij zijn onderbroek achterstevoren aan had. Kousen en schoenen aandoen, jas toedoen, da's allemaal een makkie voor hem. En hij helpt broer zo vaak hij kan. Of ze maken eens goed ruzie. Nele en Tine deden dat ook toen ze klein waren. Nele wou dat Tine alles op haar manier deed en Tine veegde daar vierkant haar voeten aan: 'Je m'en fou!'. Wel onze Vik is ook zo'n Je-m'en-foutist. Een geluk dat ik weet van wie hij dat heeft. Pol mag naar de 3de kleuterklas. Deze week was het oudercontact. Ons meneerke is flink en maakt zijn werkstukken heel zorgvuldig af. Dat zal hij van ons Nele hebben. 't Is pas goed als zij zelf vinden dat het goed is.
Wat is dat lang geleden... dat ik hier nog iets heb neergepend. Logisch eigenlijk, want ik heb op zich een druk jaar achter de rug. Dagelijks voor de kindjes zorgen, gaan werken bij Partena ziekenfonds & partners, een nieuwe hobby ontdekt (juwelen in zilver maken), veel nieuwe mensen leren kennen en dan is er nog Jurgen die ook een deel van mijn aandacht vraagt .
Hoe dat allemaal in z'n werk gaat? Om de 14 dagen (in de even weekends) zijn Pol en Vik bij hun papa. Ondertussen hebben ze er bij papa een broertje bijgekregen: Gust. Tof voor Pol en Vik, dan hebben ze nog een speelkameraadje bij papa! En na het papa-weekend gaan ze op woensdagnamiddag ook een paar uurtjes met Gust spelen. Pol is al een grote kabouter geworden. Hij gaat flink naar school en Vik gaat naar moeke Kristel. Daar leren ze de ravotten en met de andere kindjes spelen. Op woensdag ben ik vrij en op vrijdag werk ik van thuis uit. Dus moet ik maar 3 keer in de week de lange rit afleggen naar Gent. Jurgen is dagelijks de baan op om hydraulische installaties te herstellen. Hard werk, maar het geeft hem ontzettend veel voldoening.
Pol heeft ondertussen een goed besef van de dagen van de week. Op school heeft hij een kalender gemaakt en zo houdt hij bij welke dag het is. Sinds gisteren zit hij met de windpokken. Ik had hem nochtans laten vaccineren 2 jaar geleden. Het vaccin doet wel uit: een kleine opstoot van een stuk of 10 blaasjes en daar blijft het blijkbaar bij. Maar jongens, wat heeft hij geweend toen ik eosine aan de vlekjes wreef! Niet omdat het pijn deed, maar omdat hij het niet mooi vond...
En Vik heeft -op 2 stuks na- eindelijk een mond vol tanden. Toen hij 1 jaar werd, had hij er geen enkele. Sinds een 6-tal weken zijn er nog een hoop doorgekomen en sindsdien gaat zijn spraak erop vooruit. Rond zijn verjaardag gebruikte hij zo'n 60 woordjes, ondertussen zijn dat er een pak meer. Hij maakt ook zinnetjes met 2 woorden: 'Opa doen?', 'Juju opstaan!' (Juju = Jurgen), 'Wakker worden!', 'Weeral rood/groen' (aan het verkeerslicht), 'Geen auto's', opeten, uitspoelen, crocks (zijn sandalen), handdoek, deur, huis, boom, vliegtuig, fruitsap, en ga maar door. Hij vult kinderliedjes aan met het laatste woord en als je telt kent hij zelf 5, 6 en 10.
Wat deze zomer onze plannen zijn? Genieten van onze tuin met het goede weer, BBQ-tjes doen, naar zee in Braydune (net over de grens naast De Panne), Pol leren fietsen zonder extra wieltjes en Vik op het potje leren gaan. Je leest het wel.