Een hele zomer lang lukte het niet om op mijn blog te raken. Ik dacht dat het aan mijn pc lag, maar het lag aan mijn geheugen... Als je constant het verkeerde wachtwoord ingeeft, in de overtuiging dat het geen ander kán zijn, ja, dan lukt het niet hé!
We hebben niet stilgezeten, de laatste 2 maand. Efteling, Plopsaland, gaan zwemmen, vakantie aan zee en dan vergeet ik nog van alles, denk ik. Dus meer nieuws zodra ik tijd heb om hier weer het relaas van een van onze avonturen neer te tokkelen!
Pol wordt een echte commerçant. Zijn school 't Luikertje verkoopt koekjes ten voordele van de schoolkas. De speelplaats is al helemaal vernieuwd (afdakken, poort) en via het oudercomité werden er twee goals geschonken. Achteraan kwamen er ook nieuwe afdakken voor de fietsenstallingen en nu moeten er nog nieuwe ramen gestoken worden in een van de klassen.
Vandaar dat Pol nu voor 5 euro een Lotus-zak met 16 koeken erin verkoopt. Het is een mengeling van: Zebra, Amico, Madeleine, Winnie de Pooh wafel, gevulde vanillewafel, Luikse wafel, Speculoos en Parisetten). Wil je graag je steentje bijdragen, stuur mail me dan het aantal zakjes dat je zou willen: ilse.hens@partena-partners.be. Liefst tegen dinsdagavond 17/06, dan kan hij ze woensdag meebrengen!
Wat is dat lang geleden... dat ik hier nog iets heb neergepend. Logisch eigenlijk, want ik heb op zich een druk jaar achter de rug. Dagelijks voor de kindjes zorgen, gaan werken bij Partena ziekenfonds & partners, een nieuwe hobby ontdekt (juwelen in zilver maken), veel nieuwe mensen leren kennen en dan is er nog Jurgen die ook een deel van mijn aandacht vraagt .
Hoe dat allemaal in z'n werk gaat? Om de 14 dagen (in de even weekends) zijn Pol en Vik bij hun papa. Ondertussen hebben ze er bij papa een broertje bijgekregen: Gust. Tof voor Pol en Vik, dan hebben ze nog een speelkameraadje bij papa! En na het papa-weekend gaan ze op woensdagnamiddag ook een paar uurtjes met Gust spelen. Pol is al een grote kabouter geworden. Hij gaat flink naar school en Vik gaat naar moeke Kristel. Daar leren ze de ravotten en met de andere kindjes spelen. Op woensdag ben ik vrij en op vrijdag werk ik van thuis uit. Dus moet ik maar 3 keer in de week de lange rit afleggen naar Gent. Jurgen is dagelijks de baan op om hydraulische installaties te herstellen. Hard werk, maar het geeft hem ontzettend veel voldoening.
Pol heeft ondertussen een goed besef van de dagen van de week. Op school heeft hij een kalender gemaakt en zo houdt hij bij welke dag het is. Sinds gisteren zit hij met de windpokken. Ik had hem nochtans laten vaccineren 2 jaar geleden. Het vaccin doet wel uit: een kleine opstoot van een stuk of 10 blaasjes en daar blijft het blijkbaar bij. Maar jongens, wat heeft hij geweend toen ik eosine aan de vlekjes wreef! Niet omdat het pijn deed, maar omdat hij het niet mooi vond...
En Vik heeft -op 2 stuks na- eindelijk een mond vol tanden. Toen hij 1 jaar werd, had hij er geen enkele. Sinds een 6-tal weken zijn er nog een hoop doorgekomen en sindsdien gaat zijn spraak erop vooruit. Rond zijn verjaardag gebruikte hij zo'n 60 woordjes, ondertussen zijn dat er een pak meer. Hij maakt ook zinnetjes met 2 woorden: 'Opa doen?', 'Juju opstaan!' (Juju = Jurgen), 'Wakker worden!', 'Weeral rood/groen' (aan het verkeerslicht), 'Geen auto's', opeten, uitspoelen, crocks (zijn sandalen), handdoek, deur, huis, boom, vliegtuig, fruitsap, en ga maar door. Hij vult kinderliedjes aan met het laatste woord en als je telt kent hij zelf 5, 6 en 10.
Wat deze zomer onze plannen zijn? Genieten van onze tuin met het goede weer, BBQ-tjes doen, naar zee in Braydune (net over de grens naast De Panne), Pol leren fietsen zonder extra wieltjes en Vik op het potje leren gaan. Je leest het wel.
Hoe halen de weergoden het toch in hun hoofd om het zo te laten regenen, donderen en bliksemen? Onze kippen lijken wel echt verzopen ... ze kunnen wel schuilen in hun hok, maar soms zijn ze zo slim niet. Papa heeft een andere toegang gemaakt tot hun hok. Met een kleiner plaatsje om rond te lopen, zodat we weten of ze nu uitgelegd zijn of hun eieren ergens verloren leggen. Die ene zit nog altijd te broeden. Vandaar dus de benaming 'stomme kiek'.
De kindjes zijn vorige vrijdag goed vertrokken op vakantie bij hun papa. Het doet wel een beetje vreemd aan, het is zo stil in huis en ik heb precies niets om handen. Vandaar dat ik nu zéker tijd heb om deze blog wat aan te vullen. Ik kan ook gaan lopen, maar het giet buiten en veel zin heb ik niet om in de str...tregen te gaan joggen. Of wat piano spelen, ik moet dringend aan een nieuw stuk beginnen oefenen. Morgen werk ik thuis, de deadline voor ons tijdschrift Profielkomt weer dichtbij. Dus genoeg om te doen.
Vorig weekend was het schoolfeest bij Pol. Het was een leuke namiddag en alle kindjes deden een dansje. Het was mooi om te zien, maar Pol was het blijkbaar beu bij de apotheose. Snottepieten vissen was veel leuker! Achteraf zei hij me trouwens: 'Maar mama, ik dans niet graag.' Vandaar dat hij stond te dromen op het einde.
En vorige week is Muriel op bezoek geweest met Lise. De kindjes hebben leuk samen gespeeld. We hebben allemaal genoten van die fijne woensdagmiddag.
Nog even dit Ik had een boekje gevonden dat echt verwoordt hoe ik me voel sinds ik hier woon.
'Toen ik vanochtend wakker werd, gingen allebei mijn ogen heel ver open, sprong ik op en keek de wijde wereld in.
Vandaag zal ik ontdekken waar ik het zoeken moet.
Ik vlieg door de bossen met al hun bomen. Over 't weiland, langs de sloot. Zie de paden en de wegen, dorpen, steden, huizen. Zoveel huizen, klein en groot.
Er hangt iets spannends in de lucht en tot in de toppen van mijn veren vliegen er kriebels met me mee.
Want aan de horizon zie ik de toekomst die komt steeds dichterbij en vanaf nu hoor ik daarbij!
Ja hier, hier is het!
Hier voel ik me thuis. Want dit, dit is mijn eigen huis.' (tekst: Klaartje van der Put Vogelijn: THUIS ISBN: 905964400X)
111 (uno uno uno)
.
Nog even dit
