Mensen begrijpen niet hoe je iemands leven kunt vernielen. Now ik verniel niet alleen mijn leven maar ook mijn lichaam. Ik vraag me af is dit telkens nodig. Maar het kan niets anders. Ik heb geen keus. Niets helpt.

 Rekers aan mijn polsen : mensen kijken u vragend aan wrm je telkens dat rekertje laat schieten op u vel. En dan zien ze het bloeden. 

Praten : helpt niet bij me ik word nog kwader en agressiever. 

Lopen : was het maar zo gemakkelijk, ik zou durven weglopen en niet teruggaan. 

Schrijven : dan heb ik binnenkort stapels vol papier.

Ijsblokjes : ik zou zout nemen, het ijs smelt rapper en je hand ligt heel open.

Koude/warme douch : ik zou er te lang in blijven en het heel erg heet/ koud water nemen, je krijg dan blaren. 

Ik heb echt al heel veel geprobeerd. Er zijn zo veel optie. Ik gebruik telkens het negatieve kant van een optie. Niet omdat ik dat wil. Ik kies het onbewust. Ik wil gewoon mijn innerlijke pijn uit me en dat doe ik door mij open te snijden. Hoe dieper hoe beter. Het is een slechte gewoonte ik weet het. Het is zoals drugs. Je kan niet zonder. Ik weet dat ik iets anders moet zoeken. Mijn lichaam is al zo erg toegetakeld. Ik kan zelf geen topje of een rokje/schortje/kleedje aandoen zonder het te bedekken. Soms wil ik dat niet. Ik heb het een jaar moeten verstoppen. Het was niet altijd gemakkelijk. De dingen die ik graag deed werden niets meer voor mij.  Ik ging graag zwemmen nu kan dat niet meer. Mensen kijken me al scheef aan door mijn kleding. 

Alles wat ik heb meegemaakt heb ik ng niet verwerkt. Ik ben er ng niet mee bezig. Ik kan het niet vergeten en verwerken. Elke dag woord ik ermee geconfronteerd. Het word tijd voor mijn welverdiende rust. Mijn hoofd is één en al chaos. Het is tijd voor mijn time-up. Tijd voor mezelf nemen. Mijn eigen keuze's maken, doen wat ik wil. Het is mijn leven.

Was het maar zo gemakkelijk. Helaas kan ik die klik ng niet zetten. Ik heb het lef er niet voor. Ik mag niet te lang wachten want anders zit ik vast aan een leven die ik niet wil.

Eerst mijn oudste broer die begint te kaken, dan me moeder. Mijn tweede jongste broer die jaloers is omdat ik op café zit en hij mag niet zit heel de tijd ruzie te stoken. 

Soms wou ik dat ze gwn eens mijn blog lezen. Echt. Dan wisten ze hoe ik over heel die shit situatie denkt.

Ik ben heel mijn leven gepest geweest. En in ieper is er daarvoor een school bekend met pesterijen. En ze wilt me daar steken in die school. Je word daar erger gepest. Ik probeer da uit te leggen, maar nee ik lieg. Zij en me broer weten beter. Meisjes de ik ken werden daar heel erg gepest? Maar nee ik lieg. Tuurlijk. Wrm niet.

We hebn weer ruzie dankzij mijn broer. Hij hangt vierkant me kloten uit da ventjeu. Hij mag meer dan hem en dan ng is hij jaloers. Alle zelf mijn eigen laptop moet beneden blijven. Mijn oud lelijk brolleke van de jaren 80 moet beneden liggen. Terwijl dat zijn PC en GSM op zijn kamer staan. Ik heb een oud Brol GSM en hij heeft twee GSM. Een iPhone en ng één.