Zo hoog mogelijk de top te bereiken het vergt moed en wilskracht het uiterste van jezelf geven ...
je beleeft het ultieme moment je voelt je zo oneindig klein ... de realiteit is ver weg je bent alleen ... en je leeft letterlijk in de wolken enkel die grote blauwe hemel boven jou ik voel me trillen, sidderen is het van angst, is het van geluk het is een gevoel dat niemand mij meer kan ontnemen ... !
Altijd zo druk... alles gaat zo vlug dikwijls geen tijd om na te denken de ene dag vliegt de ander voorbij zonder goed te weten wat gisteren was. Wat zou ik mij graag neervlijen tussen de bloemen heel hoog in de bergen, geen lawaai, geen hinder, niets of niemand enkel ik alleen met de natuur......
Mensen kunnen zo mooi in gescheiden werelden leven vol anders denkenden niemand denkt hetzelfde iedereen denkt er het zijne over terwijl een verhaal de wereld in gaat krijgt hij verscheidende keren een staartje als een kamelion veranderd het verhaal in kleurrijke woorden
Maan, oh maan hoog sta je aan de lucht Ontlokt aan mij een tevreden zucht Toonbeeld van sereniteit glimlach van vrijhied, blijheid Omringt door alle tinten blauw oh maan ik hou van jou
Ster,oh ster wat sta jij ver Je staat te blinken en glimmen niet met een knopje te dimmen Ik draai me om en zie er meer in de verte klein en teer Alsof jullie over mij waken doet me lekker in slaap geraken
Met spijt dient te worden bericht het vroegtijdige overlijden van de heer V akantie op de jonge leeftijd van twee maanden Dit melden de families zwembad, avondje uit ambiance, bioscoop
De begrafenisplechtigheid zal plaatsvinden op 31 augustus om 23 uur 59 bloemen noch kransen ons hart gaat uit naar de voltallige schoolgaande jeugd
Dikke proficiat aan alle mama's, papa's oma's en opa's jullie hebben alweer een zomervakantie overleefd
Ik vul de lucht om je heen, als de dauw-druppels, het landschap sieren. Ik pak voorzichtig je hand,als het fluisteren van de wind, het enige is, dat hoorbaar is. Ik streel zachtjes je gezicht,als een vlinder gratieus, op je pad is neergestreken. Ik omhels je warm, als de lente-regen, zorgzaam, een gedicht schrijft op het water. Ik stroom door je aderen,als een zachte melodie, met jou door de bergweide danst. Ik vul je hart, als de geur van thuiskomst, je herinnert dat ik altijd bij je ben. En als het smeltwater uit de bergen, uiteindelijk opgaat in de zee, Dan zwijgen de woorden en schitter ik overal
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
