21.14u op Pinksterzondag. De rust is weergekeerd ten huize van uw verslaggever, het stof gaan liggen na een warme dag en de zon doet nog even haar best om boven de bomen uit te schijnen in Vorselaar Noord. Met Bryan Ferry op de achtergrond en een glas rode wijn op de voorgrond, beginnen we eraan...aan het zoveelste verslag van onze Duiveltjes ploeg.
Hoeveel het er geweest zijn, is niet meer te tellen en dat hoeft ook niet. Het was telkens met plezier dat we op zaterdagmiddag of avond een half uurtje de wedstrijd van de dag terug in gedachten lieten voorbij flitsen. Objectief kon je ze niet noemen, de verslagen, maar dat was dan ook het voorrecht van de verslaggever om een pass of voorzet om te dopen tot een magistrale dieptepass, terwijl een flagrante verdedigende misser al eens werd afgezwakt tot een misverstand in de verdediging. Leuk was het altijd wel om nog eens terug te blikken op wat onze zonen weeral getoond hadden die dag en velen maakten er toch ook een goede gewoonte van om het nog eens na te lezen ook. Het is allemaal een beetje en stoemelings ontstaan, 3 jaar geleden toen Marc voor het eerst na een U7 oefenwedstijdje in AC Olen enkele commentaarlijnen toevoegde op de site. Een geniaal idee dat nadien 3 jaar lang wekelijks herhaald werd ! De laatste keer een verslag, de laatste keer opwarmen ook en nog eens onze kunsten laten zien op een klein veldje. Aan alles komt een einde om plaats te maken voor een nieuw begin. Ze zijn er klaar voor de mannen om over enkele weken opnieuw te beginnen trainen om vanaf dan een trapje hoger te gaan spelen, op een groter veld met meer spelers ook. Er is hard gewerkt de voorbije jaren door de jongens. Elke week opnieuw, eerst op woensdag daarna op donderdag, bijna altijd met iedereen voltallig aanwezig. Zon, regen, kou, modder... we hebben het allemaal meegemaakt en telkens weer met zn allen de oefeningen en spelletjes herhaald tot het voor de meesten een gewoonte werd die steeds vaker ook in wedstrijden herhaald werd mét succes. Dat geeft dan ook de grote voldoening om weer verder te doen de volgende keer. Het was natuurlijk ook met vallen, opstaan en weer doorgaan en de hoogtepunten werden al eens afgewisseld met ontgoochelende dieptepunten, maar ze werden schaarser die laatsten. Zeker dit jaar hadden we een groep die wat homogener was en waarbij iedereen ook echt wilde spelen om tot het uiterste te gaan en zo gaat het goed, zo gaat het beter ! t Is ook met plezier dat we deze Duiveltjes generatie uitzwaaien vandaag en achterom mogen kijken en 3.5 jaar later vaststellen dat er terug leven zit in de jongste leeftijdscategoriën van OG Vorselaar. Het is nog niet zo lang geleden dat er amper 5 of 6 U6 spelertjes over waren in Vorselaar en dat hele generaties elders speelden omdat het in Vorselaar niet altijd even vlot liep. Vandaag zie je elke zaterdagmorgen een propvolle kantine en kleedkamers als de U6-U9 spelen. 30 U6 spelers is geen uitzondering meer en nadien heb je vaak ruim 20 tot 25 spelers per leeftijd. Het floreert weer en het is fijn dat we daar met deze groep van spelers en ouders ook mee de kentering hebben kunnen maken ! Dank je wel iedereen daarvoor ! O ja, er was dus vandaag ook nog de om het met het woord van de week te zeggen -Uitzwaaiwedstrijd. Maar we gaan het verslag voor een keertje eens beknopt houden. Uitzwaaiwedstrijden zijn meestal geen toppers. De intenties zijn goed, maar wie wil er nu voor het ingaan van de vakantie en op de drempel van een volgende fase in zijn voetbalontwikkeling nu nog gekwetst of oververmoeid geraken ? Niemand dus. De eerste wedstrijd tegen SKS Herentals was best prima. Kracht, duels, verbetenheid en verzorgde passings, gekruid met fraaie doelpunten. Het zat er allemaal in. Een speciale vermelding voor Elias die op hoekschop van Thobias al weer een knappe kopbalgoal liet noteren, wat het sein bleek om helemaal los te gaan en SKS Herentals gewoon weg te drukken in de tweede helft. Er werd nog vlot en knap gescoord en het is alleen jammer dat een superhardwerkende Kobe na een hele mooie actie een goeie doelman tegen kwam die zijn verdiende doelpuntje verhinderde. Jef bracht dan weer met zijn assists Mathijs en Thobias in schietpositie. De tweede match tegen Noordstar liet te lang op zich wachten en bleek er wat te veel aan. Het vat was af, de coaches wisten ook niet meer hoe het tij te keren en ondanks dat Noordstar minder was dan Herentals kwamen we toch 0-2 achter. Een erg gebeten en verbeten Thijs in de tweede match probeerde het tij nog te keren met een fraaie aansluitingstreffer door de keeper tegenvoets te verslaan en Thobias maakte op slag van rust nog gelijk ook. Maar in de tweede helft droogden de kansen op en toen Noordstar 2-4 uitliep was het echt over. Michiel pakte nog een paar goede kansen van Noordstar en voorkwam dus erger. Op een snedige counter kon Elias nog milderen tot 3-4 maar helaas bleek dat het orgelpunt te zijn van onze laatste Duiveltjes wedstrijd ! Daarmee is dus het seizoen én de Duiveltjes carriere ten einde van onze jongens. Bedankt Cyril, Mathijs, Jef, Rune, Cedric, Xander, Minthe, Elias, Michiel, Thobias, Jeroen, Lowie, Stan, Thijs, Sem, Kobe en Maxim voor een fijne tijd dit en voor de meesten ook de vorige jaren ! Het ga jullie goed bij de preminiemen en nadien ! De zon is intussen achter de bomen en The Scene is Bryan Ferry komen aflossen en zingt toepasselijk...En ik hef het glas op jouw gezondheid ... OG Vorselaar SKS Herentals 7-3 08:09 - 0-1 09:46 - 1-1 Elias 13:00 - 2-1 Thobias 15:33 - 3-1 Elias 16:04 - 4-1 Mathijs 18:16 - 4-2 22:22 - 5-2 Elias 23:25 - 6-2 Thobias 24:35 - 6-3 25:02 - 7-3 Thobias OG Vorselaar VV Noordstar 3-4 07:17 - 0-1 09:30 - 0-2 10:53 - 1-2 Thijs 12:34 - 2-2 Thobias 18:40 - 2-3 21:13 - 2-4 24:30 - 3-4 Elias
Onze Duiveltjes afscheidstournee bracht ons vandaag naar het tornooi in Tongerlo. Wellicht door communiefeestjes en andere uitstapjes in het verlengde weekend was de beschikbare kern tot slechts 7 spelers gereduceerd. Toen Cedric dan nog eens door ziekte afhaakte, zat er last minute niet veel anders op dan Lucas tot U9 te promoveren en samen met Jef, Elias, Lowie, Jeroen, Michiel en Rune een ploeg te vormen die twee stevige tegenstanders voorgeschoteld kreeg. Eerst een totaal onbekende ploeg Keiberg uit Vlaams-Brabant en daarna Linda Olen.
Volgens hun eigen website had de A ploeg van Keiberg alleszins dit seizoen niet veel verloren, dus dat ging zeker zwaar worden. Onze ploeg ging vandaag niet kunnen terug vallen op individuele klasse flitsen, dus we gingen echt als team moeten spelen en veel inzet en werkkracht tonen. En dat deden we dan ook prima. We zaten deze keer wel meteen goed in de match en er werd hard gewerkt. Niet alleen hard, maar ook slim. Iedereen liep heel goed in zijn opgedragen positie te spelen, hield met het ene oog de bal in de gaten maar vergat ook niet te kijken waar de tegenstander naar toe ging als wij in de verdediging waren. Het was dan ook fijn kijken naar een gedreven Jeroen in de spits, die een paar keer verraste met een mooie balaanname en dribbel. Lowie en Rune speelden op de flanken en bleven ondanks het warme weer alles geven en gaten toe lopen of maken. Jef die in de kleedkamer uitvoerig zijn WK onderbroek had staan showen, veranderde van feestvierder in een op de verdediging wegende spits vanaf het eerste fluitsignaal.
Midden in de eerste helft kwamen we 0-1 achter, maar dat baarde ons nog niet veel zorgen, want wij kregen ook onze kansen. Lucas kapte zich even later vrij op links, tikte de bal naar Rune, die van kortbij rustig tussen eerste paal en keeper de gelijkmaker kon scoren. In de tweede helft bleef de match op en neer golven. Elias had de batterijen weer opgeladen na een dagje of 10 rust en zocht en vond vaak de goede combinatie met Lucas. Even voor affluiten zorgde Lucas voor de overwinning door de bal links voor doel over de doelman te liften in de verste hoek. 2-1, kwestie van rustig uit te spelen nu. Michiel had zich in de loop van de wedstrijd enkele keren onderscheiden door gevat tussen te komen in de Keibergse schoten en aanvallen, vlekkeloos ! 2-1 een aardig resultaat !
De tweede match was tegen Linda Olen, de ploeg die onlangs nog het tornooi van VC Herentals op hun naam schreven. In de opwarming zagen we inderdaad dat de meesten erg goed met een bal overweg konden. Het tempo was dan ook hoog in deze wedstrijd en er werd langs beide zijden veel energie verbruikt. Maar ook nu lukte het wonderwel met de mannen, veel inzet zeker bij een gedreven Lowie die in zijn enthousiasme al eens een been te veel meenam ! Jef werd een paar keer mooi gelanceerd richting doel maar kreeg de bal niet voorbij de keeper. Rune hield als laatste man het hoofd koel en verdedigde strak en foutloos. Michiel kwam al weer gevat tussenbeide en anders was er nog Lucas om te ontzetten. Rusten dus met een 0-0 op het bord.
Hemelvaart inspireert niet iedereen op even Christelijke wijze want tijdens onze rust escaleerde de situatie op het naburige veldje helemaal. De vrouwelijke scheids die we in de eerste match ook hadden, miste de essentiële vaardigheden om met wat gezond verstand de zaken aan te pakken en gaf zo waar een rode kaart na een duw van een speler, wat weliswaar fout was want er was geen bal in de buurt, maar toch... Er waren andere mogelijkheden om dat opgelost te krijgen. Als je dan de pech hebt dat de bijbehorende papa een erg kort lontje heeft en ook al niet veel gezond verstand, heb je alles om een relletje te krijgen. Het werd erg stil op de velden - op het geroep en gevloek van de hoofdrolspelers na dan - en iedereen stond met ongeloof het tafereel te aanschouwen, ook onze bengels...
Enfin, om de gemoederen te bedaren werden de scheidsrechters dan maar omgewisseld en zo startten we de tweede helft. Het bleef spannend en toen we op eigen helft een vrijschop kregen, hadden we het geluk aan onze zijde. Elias wou met een verre bal Lowie op rechts lanceren, maar een Olense verdediger probeerde de bal met een gestrekt been uit de lucht te halen. Dat lukte niet helemaal zoals gepland en de bal kreeg een prachtige curve mee en ging vanop ruim 10 meter met een schitterende boog hoog binnen ! Een lucky goal, maar die tellen ook. We hadden nu duidelijk veldoverwicht, maar kregen dat niet meer omgezet in doelpunten. Toen we in de verdediging een keertje over de bal trapten kon Olen van dichtbij Michiel te grazen nemen. 1-1 eindstand dus, daar konden we vrede mee nemen, hoewel we eigenlijk net iets meer verdienden. Maar de penalties waren een kolfje naar Michiels hand en dus werden we toch nog de morele overwinnaar van deze match !
We kunnen dus al weer erg tevreden zijn over een sterke collectieve prestatie van Jeroen, Rune, Michiel, Lucas, Lowie, Elias en Jef !
Ons allerlaatste Duiveltjes tornooi en dan zit niet alleen het seizoen er helemaal op, maar ook een hele periode van Duiveltjes voetbal. We gaan er nog een laatste keer tegen aan:
Zondag 8/6/14 Tornooi VV Noordstar
Spelers: Jef, Michiel, Elias, Kobe, Mathijs, Thobias, Thijs (7) Verzamelen aan de kantine: 09.10u Adres: Tarwestraat 11, Noorderwijk
Programma (telkens 2x12.5'):
10.10u SKS Herentals - OG Vorselaar 11.30u OG Vorselaar - Noordstar B
Het tornooi van VC Herentals stond in de late namiddag op het programma. Niet ideaal zo samen met het schoolfeest maar wel net laat genoeg op de middag zodat iedereen die dat wou nog even "acte de présence" kon geven en dus toch kon zeggen tegen juf en directrice: "ik was er !". Ook belangrijk natuurlijk !
Het tornooi zelf was ook al niet zo simpel qua formule. 3 poules van 3 ploegen. De eersten van elke groep speelden voor plaatsen 1-2-3, de tweedes voor 4-5-6 en de laatsten werden na twee wedstrijden koudweg naar huis gestuurd. Vooral dat laatste wilden we ons liever niet laten overkomen natuurlijk. Hoewel het herfstweer met rukwinden en plensbuien sommigen langs de zijlijn misschien toch deed verlangen naar dat scenario, maar dan ken je ons spelers niet natuurlijk. We waren door de tornooi organisatie niet in de watten gelegd: we zaten in ongetwijfeld de meest gebalanceerde groep met De Kempen en VC Herentals en konden dus net zo goed eerste als laatste worden. Voor ons speelde De Kempen al tegen VC en De Kempen haalde het met 3-1. Wij moesten daarna tegen Herentals. Een overwinning gaf ons dus al meteen zekerheid van de tweede plaats en zou de druk van een voortijdige uitschakeling dus al wat kunnen wegnemen.
We begonnen helaas weer iets te matig en na een minuutje kon Herentals vanop links vrij en ongehinderd aanleggen op doel. Te makkelijk allemaal en hoewel Michiel het schot nog kon keren, bleef de bal toch hangen in de 16 en werd die alsnog binnen gelegd. De tijd speelde nu in ons nadeel en Herentals bleek - zoals we van het tornooi in Linda Olen weten - een stevige ploeg. Het waren dus harde duels langs de zijlijn en we hadden moeite om ze te winnen. Het duurde dan ook erg lang tegen dat we konden tegen scoren, via een knappe schuiver van Mathijs op rechts. We konden echter amper opgelucht adem halen want Herentals zette zichzelf al weer op voorsprong. Gelukkig wist Mathijs er vrij snel weer gelijkheid in te brengen. Toen spits Jef even later weggestuurd werd en rustig bleef en met een streep de doelman het nakijken gaf, stonden we plots voor, met nog 8' op de klok. De geruststellende 4e goal konden we niet meer maken, hoewel iedereen er vol voor bleef gaan. In de allerlaatste seconden mochten we nog een kaarsje branden dat een pegel van Herentals door Michiel onder de lat werd weggebokst of de felbevochten 3 punten gingen er als nog aan. Maar goed, gewonnen is gewonnen en met 2 nederlagen mocht Herentals inpakken en konden wij tegen De Kempen gaan strijden voor groepswinst.
Even wat wiskunde: na de punten telde het doelpuntensaldo. Aangezien De Kempen van Herentals won met 3-1 en wij met 3-2, konden we enkel eerste worden door te winnen. Een gelijkspel was niet voldoende. Net zoals in de eerste match maakten we het ons zelf moeilijk door weer op achterstand te komen, spijtig. Maar toen we een corner kregen, sneed Mathijs die bal goed en hard aan en het jarenlange trainen op hoekschoppen culmineerde nu in een prachtig moment: Jef kwam stormachtig ingelopen richting eerste paal en ramde de bal perfect gemikt met het hoofd voor een kort opzittende verdediger en kansloze doelman aan de eerste paal binnen. SCHITTEREND !!! We hebben echt lang moeten wachten en nu worden we twee weken op rij - vorige week Rune en nu Jef - beloond met prachtige kopbaldoelpunten. De hele ploeg vierde mee, 1-1 !
1-1 was echter niet genoeg en dus moesten we aanvallend blijven spelen wat ertoe leidde dat we achteraan al eens een kansje weg gaven. De Kempen counterde goed en we liepen in het mes: 1-3 met slechts 5 minuten op de klok. Of het nu 1-5 werd of 1-3 maakte geen verschil dus alle middelen werden nu aanvallend ingezet. Michiel schoof op naar de middellijn en de andere 4 smeten zich in de aanval. Thijs en Elias verzetten bergen werk op de flanken om de bal snel te recuperen en voor te brengen en Maxim gooide zich met lijf en leden in de strijd vooraan. Gelukkig hebben we met Rune een breekijzer in de rangen voor de moeilijke momenten en toen de combinaties de doorbraak niet forceerden en we het einde zagen naderen, knalde Rune welgemikt en vanop afstand fraai de aansluitingstreffer binnen. We pakten moed en drukten De Kempen nu helemaal terug. Thijs zag zijn harde werk op de flank nog beloond toen hij in de rebound een zoveelste aanval links in de korte hoek kon binnen schuiven onder de doelman. Helaas was dat in de 20' en hadden we nog een 4e goal nodig om echt een verschil te maken in de stand. Dat lukte helaas niet meer en dus eindigden we met De Kempen op 4 punten, met even veel gemaakte doelpunten (6) maar met 4 tegendoelpunten en wij 5 deed De Kempen het net iets beter. Wij dus naar de 4-5-6 matchen en De Kempen strijdend voor de hoogste eer !
In deel 2 van het tornooi kregen we achtereenvolgens de andere tweedes voorgeschoteld, Herenthout en Beekhoek. Herenthout kennen we als een harde ploeg, fysiek en agressief, maar technisch vrij beperkt. Dat bleek ook nu weer. Er werd zeer hard gebikkeld en dan komt een strijder als Maxim wel van pas, want die kent dezelfde middelen. Hij kreeg zelfs een forse trap met alle topjes in zijn hand geplant, auw dat deed even pijn, maar tranen gaan we daar niet voor laten. Ook Thijs deelde in de klappen en moest langs de kant met een bloedneus. Intussen was het wel duidelijk dat we veruit de beste ploeg waren en Herenthout teerde volledig op zijn doelman. Heel erg goed als keeper, maar tegelijk ook aanvallend het enige gevaar dat Herenthout kon produceren. Elke uittrap, zeker door de wind mee, was een schot op ons doel. Gelukkig liet Michiel zich niet verschalken en pakte vlot al die verre trappen. Jammer voor Herenthout, maar ze voetbalden niet door al die verre en relatief makkelijk te verdedigen verre ballen. Maar goed, wij slaagden er intussen niet in om ze opzij te zetten. Pech en een goede keeper hielden ons van een doelpunt. Minthe deed nochtans alles wat mogelijk was om de verlossende goal te maken. Ik denk dat hij en anderen in totaal 3 tot 4 keer lat en paal troffen, om nog niet te spreken van al de andere kansen die gepakt werden of net naast gingen. Frustrerend was het en je begon stilaan te vrezen dat een onnozele counter de 0-1 zou inluiden....
Gelukkig bleef Thijs zeer kalm en zag intelligent bij een inworp op rechts dat linkerflank Elias zich vrij liep. Een perfecte inworp in de loop en Elias deed het dan meesterlijk met een zeer goed en hard schot in de verste hoek, zelfs buiten het bereik van de Herenthoutse goalie ! Oef 1-0 na eindelijk 13' zwoegen ! Daarbij hielden we het en een 5e plaats was nu al zeker.
Op naar de laatste match tegen Beekhoek. Dat bleek al van bij de aftrap de makkelijkste van de middag te worden. Al in de eerste minuut loeierde een ontketende Jef de bal op de onderkant lat, maar de bal koos de verkeerde uitgang. Het was maar uitstel want bij de daarop volgende corner werd de bal ingespeeld op diezelfde Jef die zich vlot vrij draaide en hard binnen trapte. Nauwelijks een minuut later deed Mathijs precies hetzelfde: balaanname, draaien om de tegenstander en hoog en droog binnen, netjes ! Toen diezelfde Mathijs nog binnen de 3' opnieuw scoorde was het over en out voor Beekhoek. De 3-1 was een spijtig verdedigend foutje maar nauwelijks enkele seconden later kreeg Rune de bal na een corner terug op de achterlijn en bracht die opnieuw voor doel waarop de verdediger de bal in eigen doel werkte. We maakten het ons zelf even moeilijk toen we weer in de fout gingen defensief en de 4-2 een feit werd.
Elias smoorde elke ontluikende hoop bij Beekhoek in de kiem door net over het midden uit te pakken met een afstandsschot en de geruststellende 5-2 was een feit. In minuut 13 liet een straffe Minthe zijn potentiële talent zien. Hij schakelde 2-3 tegenstanders uit op rechts, hield schitterend het overzicht en bediende Maxim aan de rand van het strafschopgebied die de bal in 1 tijd keihard onder de lat in het midden binnen joeg, hééééél fraaie actie van Minthe en dito afwerking van Maxim. In de allerlaatste minuut mocht Jef na assist op links van Rune de kers op de taart zetten met de 7e van de match.
Wauuw !!! Wat speelden we met ongelooflijke goesting (ja, dat woord is geen Open VLD eigendom...), inzet en technisch kunnen op sommige momenten. Schitterend en hartverwarmend om te zien. We wonnen 3 keer en speelden een keer gelijk en alleen de grillen van het tornooi reglement leiden dan "maar" tot een vreemde 4e plaats. Niet getreurd, we mogen echt trots zijn op wat Maxim, Minthe, Michiel, Rune, Mathijs, Jef, Thijs en Elias lieten zien vanmiddag, zeker na een zwaar schooltornooi gisterenavond !
Het was vroeg opstaan om om 8.10u al te kunnen vertrekken voor het 1 mei tornooi in Linda Olen. Blijkbaar iets te vroeg voor Lowie en supporters want Lowie daagde onverwacht niet op bij het vertrek. Met z'n zessen dan maar richting Olen, wat op zich achteraf wel ok bleek want uiteindelijk waren het twee wedstrijdjes van 20' en dat lukt wel met 6.
Twee wedstrijden, dat wel, maar we worden in deze tornooi campagne niet gespaard door de organisatoren. Telkens worden de sterkste tegenstanders uit de omgeving opgetrommeld om tegen Vorselaar te spelen. Met VC Herentals en Noordstar kregen we al weer twee zeer sterke ploegen tegenover ons. VC Herentals leek wel op pad met een WK selectie want er zat meer volk, inclusief een reservedoelman, op de bank dan er spelers op het terrein stonden. Blijft toch een kwalijke gewoonte bij sommige ploegen om overdreven veel spelers mee te nemen, totaal nutteloos !
De match tegen Herentals begon...zoals we altijd beginnen. Sloom, slap, te weinig inzet en overgave. Handjes over elkaar, nog eens geeuwen en de ochtendzon groeten en pats boem...0-1 achter natuurlijk. Enfin, zenuwachtig worden we er al niet meer van, het moet even gebeuren blijkbaar voor het vuur in de pan slaagt. Dat gebeurde ook nu weer en even later maakte Elias mooi de ruimte voor zichzelf en pegelde vanop een redelijke afstand de gelijkmaker binnen. Dat was het startsein voor een zeer fraaie partij. Jeroen hervond zijn drive en ging nu wel achter elke bal aan zodat we achteraan wat lucht kregen. Thijs zette zijn uitstekende prestatie tegen Lille moeiteloos verder als laatste man en speelde met een flair en naturel die indruk maakte. Heel rustig en goed kijkend de vrije man opzoeken in het uitverdedigen. Schitterend, zo'n rots in de branding.
Jef had ook even tijd nodig gehad om op toeren te komen, maar leverde weer heel veel nuttig middenveldwerk af. De speelvogel van voor de match verdwijnt bij Jef heel snel na het eerste fluitsignaal en het verbeten trekje komt dan boven en de wil om te winnen, heel mooi ! Nog voor de rust kwam Herentals opnieuw voor na een prima hoekschop. Strak aangesneden en bij de tweede paal heel mooi ingekopt, nog niet vaak gezien, maar wel heel mooi !
Tijdens de rust hadden we Stan wel in het oor gefluisterd dat de doelmannen bij Herentals niet van de hoogste kwaliteit waren en dus geadviseerd om eens uit te pakken met een afstandsschot indien mogelijk. Nauwelijks begonnen in de tweede helft en pats, het kanon ging af en 2-2 ! De keepers bij Herentals waren misschien niet top, maar wij hadden daar geen last van. Uw verslaggever moet nu even oppassen met de volgende paragraaf, want Sporza reporter en Westerlo-fan Jos Willems ondervond afgelopen week nog pijnlijk dat iets te veel chauvinisme al eens kan leiden tot ontslag.... Maar laten we het dan zo formuleren: de supporters waren het er unaniem over eens dat doelman Michiel een bijzonder goede prestatie neerzette en uitpakte met enkele fenomenale reddingen waardoor enkele zekere doelpunten van VC toch gekeerd werden. Da's redelijk neutraal, toch ? Prima werk Michiel.
Uiteindelijk kon Michiel ook niet verhinderen dat Herentals een derde treffer maakte door een afstandsschot. We stapten niet goed uit onze verdedigende gordel en lieten de middenvelder veel te makkelijk aanleggen op doel, jammer. Toch was de gelijkmaker in de laatste minuten nog een paar keer zeer dicht bij en alleen een been, teen of stukje voet konden Stan, Elias, Jef en Jeroen telkens weer tegenhouden. Een gelijkspel verdienden we, maar kregen we niet. 2-3, maar wel een zeer straffe match !
Na een uurtje wachten, dat fijn werd opgevuld door de mannen door met een aantal andere wachtenden wat te voetballen in het grote doel en dan op naar Noordstar. Sinds de U6 bijten we daar onze tanden op stuk, het is dan ook een uitzonderlijke generatie.
Topspelers worden gesponserd door de grote sportmerken. De echte wereldtoppers door Nike uiteraard, de aankomende talenten moeten zich tevreden stellen met de interesse van Adidas. Stan behoort alsnog tot de tweede categorie en mocht vandaag een nieuw prototype uittesten. Het lijkt een beetje op een vuile voetbalschoen, maar dat is schijn en louter design, maar met een extra feature van een uitklapbare zool. Bedoeling is om de bal te kunnen klemmen tussen zool en bovenwerk van de schoen en daardoor de tegenstander in één vlotte beweging te kunnen uitkappen.
Toen we - uiteraard - 0-1 achterstonden, probeerde Stan het eens uit. Balletje klemmen, hup mannetje voorbij op rechts. Bal weer lossen uit de schoengreep en prachtig kruiselings binnen door spelen op een losgeslagen Thijs, die zeer beheerst en knap de bal in de korte hoek onder de keeper binnen werkte. Een beauty goaltje ! We speelden in de tweede match zo mogelijk nog beter dan in de eerste en deden dat vaak met heel fraai combinatie voetbal, maar jammer genoeg net niet efficient. Paal en doelman deden ons de das om. Noordstar maakte wel zijn kansen af en liep zo uit tot 1-3. In de slotfase werd het een belegering op het Noordstarse doel en Jef en Jeroen verdrongen zich - soms letterlijk - voor de doelman om de kansen af te maken. Een knappe pass van al weer Stan op een vrijstaande Jeroen werd wel feilloos afgewerkt door Jeroen ! Mooie actie en fase al weer.
In de laatste minuten hing de gelijkmaker echt in de lucht en we kregen een resem vaak open kansen. Elias probeerde het nog eens met een hard schot, net over. Stan pakte uit met verschillende dribbels, maar telkens lag een uitstekende doelman in de weg. En Jef en Thijs probeerden op hun manier nog wat te forceren, maar ook zij kwamen net een teen te kort om binnen te tikken. Michiel breide moeiteloos een vervolg aan zijn topprestatie uit de eerste match en hield ons in de match als Noordstar counterde. Jammer, maar het bleef bij 2-3.
Twee keer nipt verloren met 2-3, maar we verdienden tegen Herentals een gelijkspel en tegen Noordstar eigenlijk wel een zege. Lichte ontgoocheling bij de spelers - dat kan en mag - maar zeer grote tevredenheid bij trainers en supporters over een uitstekend tornooi, waar iedereen meer dan zijn best gedaan heeft. Knap van Jeroen, Michiel, Stan, Thijs, Jef en Elias !
Scoreverloop
OG Vorselaar - VC Herentals
03:25 - 0-1 06:43 - 1-1 Elias 11:25 - 1-2 14:18 - 2-2 Stan 20:46 - 2-3
Na ons Paastornooi van vorig weekend, dat met wisselend succes was afgelopen, was het niet meteen een cadeau om een volledige wedstrijd tegen de onbetwiste tornooi winnaar te moeten spelen op de Jeugddag van KFC Lille. Lille had op ons Paastornooi als een tornado huis gehouden en op 6 wedstrijden 34 goalen gemaakt en er enkel tegen Halle 3 binnen gekregen. In alle andere wedstrijden hielden ze vlot de nul. Niet dat Lille nu zo'n geweldige U9 kern heeft in de breedte, maar ze spelen daar al jaren konsekwent met de betere spelers samen, al vanaf de U7 Duiveltjes. De huidige U9 A ploeg speelde voor het overgrote deel vorig seizoen al U9 (als U8 spelers) en meestal nog in de A-ploeg ook. Het is dus een gerodeerd team dat al lang het tempo en niveau van de U9 kent.
Het was dus toch met respect, maar onbevreesd, dat we met Cyril, Mathijs, Stan, Elias, Lowie, Jef en Thijs naar de Balsakker trokken om er het beste van te gaan maken. We zagen de eerste minuten al snel dat we naar een meer evenwichtige partij gingen dan vorig weekend. De partij golfde op en af zonder dat er echt heel veel doelrijpe kansen kwamen aan beide zijden. De beide verdedigingen stonden daarvoor veel te secuur te spelen, met aan onze kant een zeer balvaste en koelbloedige Thijs, die heel veel ballen onderschepte, ze niet wild wegjoeg, maar goed de vrijstaande speler op de flanken op zocht om de aanval weer te lanceren. Keurig werk !
Onze flankspelers, vnl Stan, Mathijs en Jef moesten even tijd krijgen om te wennen aan het tempo. Lille speelde slim en snel diep, ook bij doeltrappen, waardoor wij nog wel eens een paar keer in snelheid genomen werden. Gelukkig leerden we snel en timmerden we die gaten vakkundig dicht na een kwartiertje. Intussen was de stand opgelopen tot 1-1, waarbij eerst Stan zijn man uitkapte op rechts en fraai in de verste hoek binnen legde. Lille was intussen terug gekomen al hadden ze voordien al een paar keer hun tanden stuk gebeten op een werkelijk voortreffelijke Cyril in doel. Zeer attent, prima en tijdig uitkomen als het nodig was en vooral erg balvast en zelfs vlot meevoetballend bij het strafschopgebied. Een schitterende eerste helft van Cyril in doel kortom !
Lowie was erg gebeten om als spits zijn steentje bij te dragen en legde nogal wat afstand af om de verdedigers op te jagen. Bij een van die "jachtpartijen" ging het mis bij Lille. De verdediger en doelman begrepen elkaar even fout en de bal ging via de Lillse verdediger, doelman en paal fraai binnen. Dat was meegenomen, zo'n own doelpuntje. Gescoord werd er verder niet meer in een zeer amusante en harde eerste helft: 1-2 bij de rust, dat was minstens fraai te noemen. Het water ging vlot van hand tot hand, want de eerste helft kostte veel krachten.
In de tweede helft ging de match op het zelfde ritme verder. Stevig spel langs beide zijden, veel middenveld spel en pittige duels langs de zijlijn, Mathijs had er zijn plezier mee ! Na een kwartiertje begon Lille toch stilaan de bovenhand te krijgen op OG. Ze drukten ons terug op eigen helft, maar Lowie die intussen onder de lat stond, wou niet onder doen voor Cyril en presteerde op een zeer hoog niveau. Hij pakte al duikend, springend en vallend alles wat langs kwam. OK, het moet gezegd: er zat een engeltje op de lat bij ons want de uitstekende doelman werd geholpen door paal, lat en ballen die binnen leken te gaan en dan toch kozen voor de andere kant van het doelkader... het moet lichtjes frustrerend geweest zijn voor Lille ! Maar goed, niet elke bal kon geweerd worden en dus boog Lille de achterstand toch om in een 3-2 voorsprong.
De wedstrijd leek daarmee in een beslissende plooi te vallen, maar toen Stan vanop links een zich vrijlopende Elias zag wegspurten, ging de bal zeer fraai in de loop mee en een goaltjesdief als Elias heeft maar een halve kans nodig om een heel doelpunt te maken. Een vlotte tik tegen de bal en onder een grabbelende doelman ging het leer binnen. 3-3, daar wilden we graag voor tekenen.
Niet dus dacht Jef, die op sommige dagen onvermoeibaar lijkt. Hij werkte zich uit de naad voor de ploeg, rende alle gaten dicht op de flanken en in de spits. Topspitsen hebben al eens hun grillen zeker als ze super gefocust zijn op een topprestatie. Jef was dus 's morgens behoorlijk uit zijn hum geraakt aan het ontbijt toen hij door het lawaai van broers, zussen, mama/papa (?), zijn Kellog's niet had horen knisperen in de melk. Het lijkt een detail, maar topsporters weten wat het is om uit je routine en vaste pre-wedstrijd gewoontes gehaald te worden. Gelukkig had het ontbijttafel incident blijkbaar extra stimulans gegeven, want toen Thijs - inmiddels opgeschoven naar de linkerflank - ons nog eens kon loswrikken uit de defensie en de bal voor doel bracht, was Jef er als de kippen bij om met een gestrekt been de bal binnen te tikken. Misschien niet super moeilijk, maar het is weinigen gegeven om zo attent en gedreven te blijven gaan tot je er nog net tussen geraakt ! 3-4 dus op 3' van het einde, wat een omwenteling !
Tijd voor wat strategie toen en met een secure Cyril in de defensie, die weet dat je dan niet meer moet dribbelen en rustig de ballen kan buitenkeilen (elke keer een 30" tijdswinst...) en met een ongelooflijk hardwerkende Mathijs op rechts, die tegen zijn naamgenoot van Lille echt wel een zware wedstrijd had moeten uitvechten, hielden we al bij al nog vlot stand !
Een fijne overwinning was het, al kreeg Lille minder dan het verdiende en was een gelijkspel eigenlijk op zijn plaats geweest. We bewezen vandaag opnieuw hoe sterk we kunnen zijn als iedereen boven zijn gewone kunnen uitstijgt en dat was vandaag zeker het geval. Een grote pluim aan onze beide doelmannen Cyril en Lowie die ons telkens overeind hielden...en met oprechte dank aan de Engel op de lat !
Gefeliciteerd Elias, Mathijs, Stan, Lowie, Cyril, Thijs en Elias !
Scoreverloop:
04:54 - 0-1 Stan 05:22 - 1-1 06:17 - 1-2 Own doelpunt
De tornooien voor na het seizoen zijn intussen bekend. De U9 hebben nog een drukke agenda af te werken:
19 en 21/4: Paastornooi OG Vorselaar (2 ploegen) 26/4: jeugddag Lille (1 volledige wedstrijd) 1/5: Linda Olen 3/5: SKS Herentals 10/5: VC Herentals 29/5: Tongerlo 8/6: Noordstar
Het was weeral een prachtige lentedag met veel zon, terwijl onze jongens aan het genieten waren van het zonnetje stonden we na enkele minuten al 2-0 achter. Het werd al snel duidelijke dat we hier met een goed spelende ploeg te maken hadden. Ze waren zeer sterk in de duels en combineerde zeer vlot. Na enkele minuten kwamen we beter in de match, Thobias trok zich op gang op de flank en leverde een goede voorzet af, Stan werkte af 2-1. Minthe stond zeer goed te keepen vandaag, kwam goed uit en had heel wat werk op te knappen, hij kon niet verhinderen dat Olen uitliep 3-1. Nochtans werkten we allemaal zeer hard, Thijs als laatste man, hij won heel wat duels achteraan, Jef en Thobias op de flank, ze liepen gretig op en af. Jeroen werkte zoals gewoonlijk zeer hard in de spits. Stan trok zich in de laatste minuut nog eens op gang en werkte zijn solo knap af 3-2 rust. We hadden al heel wat krachten verspeeld en de kopjes stonden bij iedereen al knalrood.
In de 2de helft kregen we nog heel wat kansen bij mekaar gespeeld, maar de bal wou er niet in. Ofwel stootte we op een goede thuisdoelman die overal tussen zat, ofwel stond de paal in de weg, of de bal ging juist naast de paal buiten. Zo liep Olen verder uit tot 7-2. Jef kon op het einde nog een mooie combinatie Jeroen-Thobias afwerken, 7-3 eindstand. Prima gewerkt van iedereen en tot de volgende. De spelers vandaag waren: Minthe, Jeroen, Jef, Thijs, Thobias, en Stan.
"De M....., die leest uw verslagen nooit." Wij herinneren ons nog als gisteren de mentale dreun die moeder K. ons bezorgde op een iets te beschonken avond in café "5 voor 12". Onze motivatie tot het schrijven van verslagen ging zienderogen achteruit en de inspiratie was al even ver te zoeken als de Maleisische Boeing. Zelfs een glansprestatie tegen FC De Kempen volstond niet meer om ons nog achter ons computerscherm te krijgen. Zoals wij vermoedden bracht dit niet de minste commotie teweeg... tot een bezorgde moeder ons wist mee te delen dat zij geen verslag van de wedstrijd van 22 maart wist te bespeuren. Met een enthousiasme dat ons nog maar zelden te beurt viel, vatten wij alsnog onze journalistieke taak aan. Ons geheugen werd inmiddels bezoedeld met de wedstrijd van afgelopen weekend, de acute titelstress die momenteel alle Vorselaarse veteranen te beurt valt en vooral twee nieuwe bezoeken aan café "5 voor 12". Maar wat we zeker onthouden hebben, is de grote schare fans die Stan Geenen had opgetrommeld. De jongeman wilde zich graag bewijzen voor zijn supporters en slaagde daarin met glans. Zijn beste wedstrijd van het seizoen! Scoren, dribbelen, passen: het zat er allemaal in. Ook onze andere jongens lieten zich van hun beste kant zien. Thijs en Jeroen vonden eveneens de weg naar de netten. En Lowie en Sem verschalkten maar liefst twee keer de bezoekende doelman. Achteraan hielden Cyril en Minthe het slot op de deur en uiteindelijk gingen we richting kleedkamer met een mooie 11-2. Verdere details over deze mooie lentedag gingen helaas onherroepelijk verloren voor het nageslacht. Mea culpa,...
Mathijs werd afgelopen week 9 jaar. Van harte gefeliciteerd met je verjaardag Mathijs, van je ploegmaatjes en trainers.
