De wilde kanarie . De wilde kanarie komt voor op de Canarische eilanden, Madeira en de Azoren en is ingevoerd opde bermuda-eilanden. De wilde kanarie werd omstreeks 1478 in Europa ingevoerd. De lengte van de wilde kanarie bedraagt 12,5 cm. De vogel is hoofdzakelijk geelachtiggroen van kleur. Bij de wangen, hals en nek lijkt op de geelachtiggroene kleur een soort grijsachtige glans te liggen. Op de flanken hebben de vogels enkele bruin-zwarte strepen. De stuit is geel-groen. De vleugels en de staart zijn bruinachtig groen met lichtere randen. Het vrouwtje is donker met grijze strepen opzij van de borst. De randen van de vleugels zijn bij het vrouwtje ook lichter als bij de man. De ogen zijn bruin, de snavel en de poten donkergrijs.
2. De Europese kanarie De Europese kanarie is iets kleiner dan de wilde kanarie, ca. 11,5 cm. De hoofdkleur is geelachtig bruin met bruinachtige strepen. De rug is overwegend geel, de stuit groenachtig geel. Het vrouwtje is over het geheel matter van kleur dan de man. Zo is de stuit bleker en heeft ze ook meer tekening op de borst en de kop.
3. De (gedomesticeerde) kanarie
Geschiedenis De voorgeschiedenis van de hedendaagse tamme kanarie is niet geheel duidelijk. Wat echter wel zeker is dat de hedendaagse kanarie afstamt van de wilde kanarie. Toen de wilde kanarie rond 1478 door de Spanjaarden in Europa werd ingevoerd is hij naar alle waarschijnlijk gekruist met de Europese kanarie en andere inheemse vogels. Eerst vanuit Spanje en later vanuit Italië verbreidde de kanarie zich verder naar het Noorden. In Zuid- en Midden-Duitsland en in Tyrol werd hij in grote aantallen gekweekt en al gauw werd de kanarie een gewild handelsproduct. De Tyroler, Neurenberger, Saksische en Harzerkanarie, die reeds rond 1600 als zangkanarie werd gekweekt, zijn namen die nog herinneren aan deze tijd. Sommige kwekers gingen zich toeleggen op de vorm van de kanarie, anderen legden zich toe op kleur en of tekening. Uiteindelijk ontstond door gerichte kweek, het vastleggen van mutaties en kruisingen met de wilde kanarie en andere vinken de verschillende kleuren en rassen van de hedendaagse kanarie. Eén van de oudste rassen is de Lizard kanarie, die een geschubde tekening heeft en een heldere vlek, 'cap' genaamd op de kop. Veel rassen zijn genoemd naar de plaats of streek waar ze zijn ontstaan. Voorbeelden hiervan zijn de Yorkshire kanarie die genoemd is naar het Engelse graafschap en de Border kanarie die in de Border (=de grensstreek) tussen Engeland en Schotland is ontstaan. Met name onze eeuw is verantwoordelijk geweest voor het ontstaan van de kleurkanaries. Een voorbeeld daarvan is de roodfactorige kanarie. Deze kanarie is ontstaan uit een kruising met een kapoetsensijs. Om de rode kleur te versterken krijgen de roodfactorige kanaries kleurstimulerende middelen door hun voedsel.
Karakter In het algemeen kan gesteld worden dat kanaries gemakkelijke, vriendelijke vogels zijn die onder elkaar alsmede met andere vogelsoorten prima kunnen samenleven. Agressiviteit zul je bij kanaries niet snel tegenkomen of het moeten al mannen zijn die in de broedtijd ruziën om een popje.
Geslachtsonderscheid Het verschil in sekse is bij kanaries heel moeilijk te zien. Een zeker verschil is echter de zang van de man. Wanneer je een kanarie ziet zingen dan weet je met zekerheid dat het om een man gaat. Ervaren kwekers weten een (broedrijp) popje veelal wel te onderscheiden door de stand en grootte van de cloaca. Broedrijpe popjes laten bovendien een vrijwel onbevederde buik zien.
Huisvesting Indien je serieus wilt kweken met kanaries en met de vogels naar de tentoonstelling wilt gaan, verdient de kweek in broedkooien de voorkeur. Wil men kwaliteit kweken en wil men zekerheid over de afstamming van zijn vogels, dan is er maar één weg, die naar dit doel kan voeren, namelijk broeden met één paartje per kooi! Naar mijn stellige overtuiging is en blijft dit de beste manier om tot goede resultaten te komen. Een geschikte broedkooi voor een koppel is 40 cm. lang, 40 cm. hoog en 40 cm. diep. Er is natuurlijk niets op tegen om de broedkooi groter te maken. Kleiner is echter af te raden. Veel kwekers plaatsen hun broedkooien in reeksen met zijpanelen die verwijderd kunnen worden. Het voordeel hiervan is dat de broedkooien dan ook voor andere doeleinden gebruikt kunnen worden, bijvoorbeeld als vluchtje of om (jonge) vogels voor te bereiden op tentoonstellingen. De zijpanelen kunnen o.a. gemaakt zijn van multiplex, hardboard, glas of perspex. Beide laatste materialen hebben het voordeel dat ze het licht in de broedkooi beter doorlaten. Als voorzijde van de broedkooi kan het best gekozen worden voor een metalen voorfront. Deze voorfronten zijn bij de vakhandel, in vrijwel alle gewenste maten, kant en klaar verkrijgbaar. Ze zijn, al naar gelang de maat, voorzien van één of meerdere deurtjes en indien gewenst kunnen ze ook geleverd worden met te openen klepjes voor de nestkastjes. Veel broedkooien zijn of worden voorzien van schuifladen. Ingeval schelpenzand gebruikt wordt hebben deze het nadeel dat ze, a.g.v. zand wat na verloop van tijd tussen de schuiflade en de bodem van de broedkooi gaat zitten, gaan vastzitten. Beter is het om beukensnippers in de schuifladen aan te brengen. In de broedkooi brengen we verder nog twee (stevig zittende) zitstokken aan. Indien de vogels gehouden worden zonder er gericht mee te kweken is huisvesting in een kooi in de woonkamer, kamervolière en buitenvolière ook prima mogelijk.
Voeding De voeding dient te bestaan uit een zaadmengsel voor kanaries (in elke dierenspeciaalzaak te koop). Daarnaast is het belangrijk dat de vogels de beschikking hebben over eivoer (met name in de kweekperiode), onkruidzaden en 'verse' onkruiden zoals vogelmuur. Verder kan appel, sla (niet teveel, per vogel een stukje sla van ca.een rijksdaalder grootte) alsmede andere soorten fruit en groente gegeven worden. Grit en maagkiezel mogen in 'het voedselpakket' van de kanarie nooit ontbreken. De kweek Kanaries broeden bij voorkeur in een open nestgelegenheid, zoals een half open nestkastje, open tralienestkastje of korfje. Voor het bouwen van het nest gebruiken de vogels graag kort geknipte stukjes sisaltouw of i.d. Het popje legt elke dag een ei tot een totaal van 4 - 5 eitjes. De eitje zijn lichtgroen met donkere spikkeltjes. De eitjes worden 13 tot 14 dagen door het popje bebroed. Als er eenmaal jongen zijn dan is het erg belangrijk dat er voldoende eivoer aanwezig is. In eivoer zitten namelijk dierlijke eiwitten die van levensbelang zijn voor de jongen. Op een leeftijd van ca. 14 dagen vliegen de jongen uit. Ze worden dan nog enkele weken door het mannetje in afnemende mate gevoerd. Een kweekstel dient niet meer dan 2 broedsels per jaar groot te brengen.
DE VERSCHILLENDE RASSEN Bij de kanaries onderscheiden we o.a.: · Zangkanaries; · Kleurkanaries; · Houdingskanaries; · Vormkanaries; · Frisékanaries (krulvederige kanaries); · Gekuifde kanarierassen.
Zangkanaries Het mag bekend zijn dat alle (mannelijke) kanaries goed kunnen zingen. Toch zijn het vooral de mannen uit de groep van zangkanaries die hier speciaal op gefokt zijn. Met uitzondering van de American singer die ook op type wordt beoordeeld, is het uiterlijk van zangkanaries niet zo belangrijk. Bij de zangkanaries onderscheiden we: - De Harzer; - De Waterslager; - De Spaanse Timbrado; - De American Singer.
Kleurkanaries De meest gehouden kanaries zijn ongetwijfeld de kleurkanaries. Gemiddeld hebben de vogels uit deze groep een lengte van 14 cm. Naast de kleur is bij deze vogels ook het type erg belangrijk. Inmiddels zijn er door selectie en mutaties talrijke kleuren en kleurcombinaties ontstaan. Tegenwoordig zijn er bijna 400 officiële kleurslagen erkend Het voert hier te ver om alle kleurslagen te behandelen. Bij de kleurkanaries worden twee hoofdgroepen onderscheiden, te weten: · De gepigmenteerde kleurkanaries (met bruin en zwart pigment in de veren) · De vetstofkleur (ongepigmenteerde) kanaries.
