Fietsers





Paul Bayens
Robert Bettens
Andre De Cock
Willy Ermens
Roger Seys

25-10-2008 om 00:00 geschreven door compo  

25-10-2008 om 22:30 geschreven door compo  

12-11-2008 om 22:41 geschreven door compo  

04-12-2008 om 19:04 geschreven door compo  

Voorstel van etappes voor Compo 2009

20 mei     Reisdag

21 mei     Rit 1    Borce – Somport – Jaca                                                     57.4 km

22 mei     Rit 2    Jaca – Arres – Ruesta                                                         54.5 km

23 mei     Rit 3    Ruesta – Sanguësa  - Monreal                                            58.6 km

24 mei     Rit 4    Monreal – Punta la Reina – Estella                                    51.2 km

                                                               of Los Arcos                                    72.2 km

25 mei     Rit 5    Los Arcos – Viana – Navarrete – Najera                            57.5 km

26 mei     Rit 6    Najera – Sto. Domingo – Belorado – San Juan de Ortega  69 km

27 mei     Rit 7    San Juan – Burgos – Hornillos – Castrojeriz – Fromista    92 km

28 mei     Rit 8    Fromista – Carrion d l condos – Bercianos                         98 km

29 mei     Rit 9    Borcianos – Astorga                                                            94 km

30 mei   Rit 10    Astorga – Ponferrada                                                           53.5 km

31 mei   Rit 11    Ponferrada – Triacastela                                                      74 km

  1 juni   Rit 12    Triacastela – Portomarin                                                      42.5 km

  2 juni   Rit 13    Portomarin – Ribadiso                                                         51 km

  3 juni   Rit 14    Ribadiso – Compostela                                                        42 km   

  4 juni                 Rustdag – Compo halen -12 uur Pelgrimsmis – Botafum.

  5 juni   Rit 15    Compostela – Negreira - Olveiroa  (Dumbria)                    55 km

  6 juni   Rit 16    Olveiroa – Muxia – Finesterra                                             60 km

  7 juni                 Reservedag

  8 juni                 Terugreis

  9 juni                 Thuiskomst   -   Kuisen Mobilhome

10 juni                 Kuisen Mobilhome  -  12 uur binnenleveren.

26-03-2009 om 18:59 geschreven door compo  

04-05-2009 om 23:47 geschreven door compo  

VERTREK


Compostela  2009  van 20 mei tot 10 juni

19-05-2009 om 00:00 geschreven door compo  

Compostela  2009  van 20 mei tot 10 juni

Deelnemers :   Pol Bonte,  chauffeur.    Bikers :   Bettens Robert,   De Cock André,   Ermens Willy   en   Seys Roger.  

- Dinsdag 19 mei,   s’avonds om 17 uur met motorhome vertrokken naar Boezinge, Roger en Pol gaan halen na eerst de Willy te hebben opgehaald in Baasrode. Gans de nacht gereden en om 11 uur s’morgens kwamen we aan in Borce aan de voet van de pyreneeën, ons vertrekpunt.

-  Woensdag 20 mei,   1^e rit.   Borce   –   Canfranc-Estacion.   51.5 km     Gemidd. 12.2 km.  Het was mooi weer en de mannen voelden het kriebelen om al te starten. Niettegenstaande we niet geslapen hadden werd toch besloten om 13.30 uur te vertrekken en te beginnen aan de 30 km lange beklimming. Van in Borce (700 m)  moesten we 932 m hoogte overwinnen tot aan de top van de Somport (1632 m). Het was heel mooi weer 38 ° en de Willy en Roger waren vlug weg. André en Robert zijn op een gezapig tempo samen naar boven gereden. De laatste 16 km beginnen we aan de Somport met een gemiddelde stijging van 4 % met stukken van 9 %. We klimmen met een gemiddelde van 6 per uur. Rond 16 uur bereiken we de top. Daar nemen we de Camino Aragonés het kleine voetgangerspaadje begint juist over de grens met trapjes af. Van hier af is het nog 850 km tot Compostela. We dachten dat het goed berijdbaar zou zijn maar dat was een misrekening. We hebben enkele uren te voet moeten stappen met weinig kans van fietsen maar door prachtige natuur, en met stukken door de sneeuw. We waren nog maar 5oo meter weg of de Willy viel bijna in een 50 m diepe ravijn. Gelukkig na 3 m bleef hij nog hangen. Onmiddellijk kwam er een dikke bult op zijn arm. We raadden hem aan zijn arm in het ijskoude stromend sneeuwwater te leggen. Gelukkig na een uurtje begon het al te ontzwellen. We hebben tot 19.00 uur gestapt en een beetje gefietst, dan hebben we het opgegeven want Jaca konden we onmogelijk nog halen langs de Camino. In Canfranc-Estacion hebben we de gewone baan genomen en zijn naar Jaca gereden 22 km langs de gewone baan, naar de camping waar we afgesproken hadden met Pol onze chauffeur. Morgen zullen we met de Mobilhome terugrijden naar Estacion en vandaar onze Camino terug opnemen. Vanavond goed geregend, met donder en bliksem.

- Donderdag 21 mei,    2^e rit.   76 km    Gemidd. 13.3.    Om 7 uur stond André al aan de deur te kloppen om op tijd te kunnen vertrekken. Het was 18°C, bewolkt en een strakke wind. We rijden terug met de motorhome naar Canfranc–Estacion om de rit verder te zetten waar we gisterenavond gestopt zijn. Eerst hebben we onze Credencial de Peregrino gaan halen in de Tourist-info in Estacion. Dan zijn we gestart, het was ondertussen half elf. We hebben de 22 km gedaan tot in Jaca, waar we het middagmaal genomen hebben vlak bij de camping waar we overnacht hadden. We volgden hoofdzakelijk het pad op de bergflank naast de rio Aragon en onder de bomen. Het pad en de rotsen zijn nat en glad van de regen van gisteravond. Het is nog regelmatig te voet maar er kan al veel gefietst worden. Ons pad wordt plots verstoord  door koeien, kalveren en jonge stieren en het duurt even voor we de weg kunnen vrijmaken en verder kunnen rijden. Het was de moeite waard voor de mooie natuur. Na het middagmaal in Jaca zijn we terug de Camino opgegaan. Vanaf nu wordt het pad beter berijdbaar, en moeten we nog maar sporadisch van de fiets. We hebben met Pol afgesproken in Puente la Reina de Jaca, en inderdaad Pol kwam ons al tegemoet gereden,  juist op een feeërieke plaats waar honderden torentjes van opeengestapelde keien door peregrinos gelegd waren. Tot hiertoe was alles tamelijk vlot verlopen en besloten we verder te rijden met als afspraak Artieda. We zijn nog maar enkele honderden meters verder of de Willy heeft een lekke band. We rijden verder door een fantastische natuur met geërodeerde rotsformaties en pittige klimmen en afdalingen, waar we regelmatig onze 34 X 22  kunnen gebruiken. In Artieda aangekomen voelden we ons nog goed en besluiten we verder te rijden volgens ons programma naar Ruesta. De eerste kms vallen mee. Dan moeten we over een bergkam, die is zo stijl dat iedereen te voet naar boven moet klauteren. Daarna moeten we door een lang bos met singel pad bezaaid met rotsen. Eerste 2 km zijn fantastisch maar dan worden we te voet gezet door de zware keien waar de weg mee bezaaid is. Dan komen we aan in Ruesta waar de camping gesloten is in we moeten overnachten naast de ruïnes van de kerk van St-Jacob aan de Albergue. Daar kunnen we ons douchen en nemen we een menu del dia met alle andere peregrinos van die dag aan een lange tafel. Er waren Duitsers, Fransen, Noren en Nederlanders. Eerst linzensoep met spek en worst, daarna varkensgebraad en als dessert een flan. Wijn en brood à volanté, aan de prijs van 10 euro. Voor de douchen hebben we 5 euro extra betaald. Daarna zijn we naar de Motorhome nog een glaasje wijn gaan drinken en nog wat napraten bij kaarslicht. Als het vaatje leeg was zijn we allen moe maar voldaan gaan slapen. André en Roger in het nieuwe tentje buiten maar ronken als wilde beren. Pol de Willy en Robert rustig in de Mobilhome, dromende van de rit van morgen naar Puente la Reina.  76 km vertrokken om 10.30 uur en aangekomen om 19 uur in Ruesta met gemiddelde snelheid van 13,3 km/h.

 %%FOTO2%%%

- Vrijdag 22 mei,   derde rit.    Ruesta  - Sangüesa  -  Izco    43,20 km    Tijd 4.21.56    Gemidd. 9.89    Max 37.02    s’morgens mistig maar tegen de middag 27°C. We zijn naar Lumbier gaan slapen op de camping en rijden morgen terug naar Izco om te starten. We moeten een paar honderden meters te voet naar beneden en dan omhoog omdat het pad onberijdbaar is door te grote keien. Dan volgt een heel  zware beklimming van 6,5 km aan een gemiddelde van 7,1 km/uur. Bijna een uur klimmen maar het pad is relatief goed berijdbaar. Dan volgt een spectaculaire afdaling. Hier verspelen we Roger. We wachten voor het dorp Undués de Lerda in de hoop dat Roger de weg terug vindt. Na anderhalf uur wachten besluiten we met 2 man naar Sangüesa te rijden terwijl André blijft wachten en we verwittigen Pol dat we Roger zijn kwijtgespeeld en dat hij op de Camino moet uitkijken en Roger opvangen. Pol onderschept Roger, verwittigt André en om 12.45 uur is iedereen terecht, een grote opluchting. We gebruiken het middagmaal in Sangüesa. Daarna halen we een stempel bij Mr. Pastoor en laden de gsm kaart van André in de supermarkt Dino. De namiddagrit begint zoals de morgenrit, een stuk te voet naar boven en dan een lange klim. Het is ondertussen heel warm geworden, het wordt zweten. Er komen regelmatig passages waar we te voet moeten, zowel bergop als bergaf. Een pelgrim te voet die wij voorbij gestoken hebben haalt ons zelfs nog in. Met de fiets in de hand is het soms moeilijker dan wandelen. We lassen onderweg noodgedwongen  rustpauzes in. Tot overmaat van ramp staan er veel doornstruiken op het pad waardoor iedereen aan armen en benen wondjes oploopt, en er 3 lekke banden vallen bij Willy zijn 2^e lekke band en ook Roger en André vallen in de prijzen. We komen aan in Izco en besluiten om het vandaag voor bekeken te houden want iedereen zit kapot. We mochten ons niet douchen in de plaatselijke herberg omdat we er niet bleven slapen. We rijden door naar een camping in  Lumbier en zullen morgen weer in Izco aanzetten. We zijn nog altijd op schema.

-Zaterdag  23 mei,   4^e rit    Izco  –  Tiebas - Puente la Reina.  44,30 km   Tijd 3.32.39    Gemidd. 12,49    max 54,40.  We staan op en er vallen nog enkele druppels. Na het ontbijt rijden we van Lumbier terug naar Izco met de motorhome waar we terug onze draad opnemen. We vertrekken om 10 uur, de eerste 10 km vallen best mee, steeds op en neer maar we kunnen blijven fietsen. We moeten alleen afstappen om een rivier over te steken maar we houden onze voeten droog door van steen op steen te wippen. Onderweg komen we terug die waal tegen die we gisteren zowat de ganse dag rond ons hebben gehad hij was ongeveer even vlug te voet als wij met de fiets. Evenals de 3 Nederlandse meisjes die we aangesproken hadden om Roger terug te vinden. Ze zei ge moet u geen zorgen maken St-Jacob zal er voor zorgen dat alles in orde komt. Haar eerste vraag deze morgen was dan ook hebben jullie je vriend teruggevonden ? In Monreal halen we een stempel in het parochiehuis en drinken ondertussen een biertje ook de waal en de 3 meiden komen ondertussen langs. De weg van Monreal naar Tiebas is terug andere koek. Het pad loopt op de bergflank gaat altijd op en neer en we moeten regelmatig van de fiets. In feite is het een wondermooi mountainbike parkoers. Soms waren de paadjes zo smal dat de doornstruiken onze armen en benen tot bloedens toe opentrokken. Pol heeft geparkeerd aan het 13^e eeuwse kasteelruïne en komt ons een eind tegemoet. Daar nemen we het middagmaal. We moeten de luifel open draaien tegen de brandende zon. De namiddagrit valt beter mee dan verwacht enkele zware klimmen ten na gesproken. 5 km voor Puente la Reina komen we aan het bekende middeleeuws oude kerkje in Eunate van Santa Maria waar velen op bedevaart komen. Waar juist een trouw aan de gang is en de ingang bezaaid ligt met rozenblaadjes. Iets verder in Obanos komen de 2 Caminos samen en wordt het drukker. De Aragonroute is veel minder druk dan de Camino Francés maar is mooier van natuur. Rond 5 uur komen we aan op de camping El Real in Puente la Reina. Eindelijk hebben we eens tijd om onze fiets te poetsen en onze kleren te wassen. Na de douche nemen we een pelgrimsmenu in de bar van de camping, en praten nog wat na aan de motorhome.

- Zondag 24 mei,   5^e rit  Puenta la Reina  – Villamayor de Monjardin – Viana     66,72 km    Tijd 5.38.49    Gemiddeld  11.81    Max  44.20.   Het heeft de ganse nacht geregend. Als André ons wakker maakt is het nog steeds aan het regenen. We voorzien ons dan ook op het slechtste, iedereen steekt zijn spatborden op en neemt een regenjasje mee. Het is ook fris 15°. Tegen dat we vertrekken stopt het met regenen. Bij de start horen we een schreeuw, Willy heeft een lekke band. De eerste hindernis is de klim naar Cirauqui heel lang en stijl de voetgangers gingen sneller dan ons met stukken moesten we allen van de fiets. Het is drukker dan de vorige dagen en er waren nog fietsers met pak en zak. We stoppen aan de Fuente de Vino in Irache. De fontein staat zo goed als droog, maar André slaagt er toch in zijn drinkbus te vullen. We rijden door naar Villamayor waar het venijn in de staart zit, een heel steile klim naar het dorp. Bij het binnenkomen van het dorp zit Pol klaar met de tafel in de schaduw van een boom, en de frisse pintjes staan klaar op de tafel. We eten soep met een lekker stuk pan, pimientos, chorizo en jamon serano. Het weer ziet er goed uit en iedereen bergt zijn regenspullen op. We rijden door tot Los Arcos waar we de Belgische refugio een bezoek gaan brengen. Het zijn mensen van Gooik die hospitalero zijn. Het was nog tamelijk vroeg en we besloten door te rijden naar Viana maar gingen eerst nog een terrasje doen aan de kerk in Los Arcos. Het volgende deel is niet van de poes. Het wordt terug een stuk onvervalst Camino in een ruige natuur met veldwegen, stukken rots, steile hellingen, gevaarlijke afdalingen en een 4^e lekke band voor Willy. Ook valpartijen van Robert en André en op 2 km van het einde een regenbui van jewelste. We parkeren op een parking en gaan ons douchen in de refugio. We nemen een aperitief en gaan de stad in om een pelgrimsmenu te eten in een restaurantje. We maken ons dagverslag, drinken nog een pintje en we kruipen onder de wol.

- Maandag 25 mei    6^e Rit   Viana  -  Ventosa  -  Santa Domingo de la Calzada    75,18 km    Tijd 5.39.13   Gemidd. 13,29   Max. 44,31.   Ganse nacht geregend en bij het opstaan ziet het er nog niet goed uit. We keren een paar km terug om de draad op te nemen waar we gisteren gestopt zijn. Door de regen zijn we een paar km te vroeg recht het stadje in gereden. De grond is vettig en doordrongen van de regen en plakt aan de wielen. We halen stempels in Viana, Logroño en Navarrete. We spreken af om in Navarrete te middagmalen maar Pol is nog in de supermarkt en daarom besluiten we om door te rijden tot Ventosa. In Ventosa aangekomen haasten wij ons om droge kleren aan te trekken. Na het eten vertrekken we richting Najera. Op weg naar Azofra kondigt zich een onweer aan, er dreigen donkere wolken. Er is gelukkig een bar waar we kunnen schuilen. Willy wist een bar op een 200 tal meter terug, en reed vlug terug terwijl de rest nog even in een bushokje schuilde. Even later tussen de druppels door reden we met de rest terug naar de bar maar de Willy was er nog niet aangekomen hij had zich van weg vergist. André is hem dan gaan zoeken. We dronken onze halve liter bier en ondertussen was het gestopt met regenen en konden we onze weg vervolgen. André zorgt er nauwgezet voor dat geen enkele cm Camino overgeslagen wordt. Op een bepaald ogenblik is er een omleiding en André vindt dat we de originele weg moeten volgen. Dit is een serieuze tegenvaller na een paar honderd meter zakken we in de rode plakkende kleigrond, onze wielen worden te breed voor de vorken en blokkeren en onze schoenen wegen elk zwaar als lood, we kunnen niet verder we moeten terug en volgen dan gedwee de omleiding. We rijden door naar Santa Domingo de la Calzada waar we op de camping onze fietsen en schoenen reinigen. André valt nog plat in de laatste km. We genieten volop van het aperitief met gamba’s en cava. Dan heeft Pol ons spaghetti met tonijn bereid, het was heel lekker. Het blijft regenen, we hangen de wasdraad onder de luifel en iedereen slaapt in de motorhome. Terwijl we het verslag schrijven liggen er 2 beren in koor te snurken.

- Dinsdag 26 mei,   7e rit    Santa Domingo de la Calzada  -  Villafranca Montes de Oca  -  Burgos.    80,83 km     Tijd 6.10.03    Gemidd. 13.10    Max 47.16   Stempels in Santa Domingo, Redecilla del Camino, San Juan de Ortega.

Het regent en is koud als wij opstaan. Tegen het vertrek is het over met regenen maar het blijft zwaar bewolkt en koud. Na een 10 tal km heeft André materiaal pech de gaine van zijn voorversnelling was doorgesleten. De weg gaat nog steeds op en neer maar niemand moet van de fiets. Er liggen veel plassen en modder op onze weg. We middagmalen in Villafranca Montes de Oca. Het is amper 13 graden. Tijdens het eten merken we dat Willy zijn 6^e lekke band mag plakken. Om 15 uur zetten we aan voor een rit van 40 km richting Burgos. Er liggen nog 2 zware hellingen voor de boeg. We beginnen onmiddellijk aan een zware klim van Montes de Oca van ruim 3 km. Dan volgt een lange en snelle afdaling van 14 km over een breed dollemiet pad langs San Juan de Ortega tot Atapuerca. Daar begint de 2^e zware en ruwe klim, hij ligt nog vers in het geheugen van 3 jaar geleden. Op de top lijkt het een maanlandschap. Dan gaat het in dalende lijn naar Burgos. Robert heeft een leegloper maar met een paar keer pompen halen we de Camping Fuentes Blancas in Burgos waar we 3 jaar geleden ook stonden. Het is zo koud dat we binnen eten. Rijst met ballekens in tomatensaus. Na een glaasje Cava met chips.

- Woensdag  27 mei,    8^e Rit    Burgos – Castrojeriz – Carrion de los Condes   94,18 km     Tijd  5.36.11      Gemidd. 16.80    Max. 41.56     Totaal 537 km    We ontbijten in de Motorhome want het was amper 5 °.  Gelukkig regent het niet, eindelijk. We vertrekken om 10 uur en rijden een uurtje rond in Burgos stad. Het terrein is heel anders dan de vorige dagen. Het zijn overwegend brede grintpaden en de hellingen worden minder lang en stijl en beter berijdbaar. Onderweg komen we 2 Belgen tegen te paard die vertrokken zijn in St Jean Pied de Port. Limburgers. We ontmoeten ook 3 Duitse vrouwen die al 2 maand onderweg waren van Frankfurt en er 2000 km opzitten hadden in Carrion. In Castrojeriz hebben we onze afspraak met Pol, maar op de een of andere manier missen we elkaar en we krijgen geen verbinding met de GSM. We besluiten door te rijden maar na 1 Km gaat toch de GSM af en komt Pol naar het einde van het dorp Castrojeriz. Het wordt zonnig maar er waait een koude n-o wind die gelukkig in onze rug duwt. Onmiddellijk na Castrojeriz krijgen we onze laatste zware beproeving een klim van amper 1,25 km maar enorm stijl. De afdaling is gevaarlijk en vraagt uiterste concentratie. De voetafdrukken van de pelgrims zijn de voorbije dagen in de vochtige grond geboetseerd en daarna door de zon uitgedroogd en vastgehouden, waardoor het parkoers er hobbelig bijligt. Willy valt, tot zijn grote frustratie, voor de 7^e maal lek. De rest van het parkoers wordt afgehaspeld in sneltreintempo. We halen nog een stempel in de kerk van Santa-Maria in Carrion en rijden daarna door naar de camping. Als André zijn fiets wil nemen om naar de winkel te rijden blijkt hij lek te staan. Pol bereidt vandaag spaghetti met spek en eieren. De camping was goedkoop maar er was geen warm water en elektriciteit door verbouwingswerken.

- Donderdag   28 mei,    9e Rit    Carrion de los Condes   -   El Burgo Ranero  -  Leon     96,42 km    Tijd 4.55.29    Gemidd 17,63     Max  41,56 km.    Rit zonder geschiedenis blauwe hemel, fris, een rugwind uit het noordoosten. Het wordt een snelle rit over vrij goede wegen. Onderweg komen we de Eerste Schepen van Affligem tegen en maken een praatje. We halen en stempel in Bercianos del Real Camino. Het is druk, er zijn plaatsen waar 40 –50 mensen lopen vooral Duitsers die met de bus afgezet worden 10 km voor een dorpje en zo een stukje Camino wandelen. We spreken af in een klein dorpje voor het middagmaal, maar we rijden er voorbij zonder het te beseffen. Met een GSM gesprekje wordt dit recht gezet. Na het middagmaal in El Burgo Ranero zetten we onze weg verder. Het is ondertussen 23 °  geworden en de zon schijnt fel. In de namiddag zijn er merkelijk minder pelgrims op de baan. Het zijn eindeloze wegen en het landschap is eentonig  in de provincie Leon. 3 jaar terug was er geen boom te bespeuren. Maar ondertussen zijn er jonge bomen aangeplant om de pelgrims enige bescherming te bieden tegen de felle zon. We rijden in sneltreinvaart naar Mansilla de las Mulas, waar we enkele foto’s nemen aan het standbeeld van de rustende pelgrims en daarna gaan we een pintje drinken in een lokale bar. Op het einde is er nog een felle klim en een mooie afdaling naar Leon toe. De camping is gesloten en daarom gaan we zoals 3 jaar geleden ons douchen in de refugio en slapen in de tuin van de Guardia Civil. Robert kookt lekkere gamba’s als avondmaal en we genieten daarna nog van de avondzon met een lekker glaasje wijn.

- Vrijdag  29 mei,    10^e rit     Leon  - Astorga  -  Rabanal del Camino    85.85 km

Tijd  5.42.29     Gemidd. 14.98    Max 44.70    We vertrekken om 9.10 uur in Leon en het is 17°. We rijden langzaam door de stad en bekijken de Kathedraal en andere bezienswaardigheden. We laden onze GSM op en het is 11 uur als we de stad uitrijden. De temperatuur is ondertussen 25°. De weg is minder goed aangeduid en we moeten regelmatig op onze stappen terug. De weg tot Hospital de Orbigo is vlak en saai en loopt meestal parallel met de hoofdweg. We halen een stempel in Valladongas del Paramo en Hospital-Puente de Orbigo. In Hospital rijden we over de bekende brug van eer waar in de middeleeuwen steekspelen gehouden werden. Het dorp is in volle voorbereiding voor de feesten. Als we doorrijden tot Astorga krijgen we reeds een heel ander landschap voorgeschoteld, in de verte doemen de komende bergen al op met op de toppen de sneeuw. We krijgen nog een stevige klim voorgeschoteld met daarna een stevige afdaling op grove keien.         Dan gaan we middagmalen bij de kennissen van Robert in de Vario Santa Clara. Miguel en Rosita zijn niet thuis maar de zoon Miguelin is blij ons weer te zien. Hij is geboren in Etterbeek maar met de pensionering van zijn ouders zijn ze weer naar Astorga gaan wonen. Dat was in 2000 en toen was hij 30 jaar dus meer dan een halve Belg. Zijn ouders zijn op bezoek bij een broer in Baracaldo een zijstad van Bilbao samen met de oma Maria van 85 jaar voor 1 week met de trein. Bij het vertrek heeft Willy zijn 8e platte band. We halen nog een stempel in de nieuwe refugio bekijken de Kathedraal en El Palacio de Goudi, het Bisschoppelijk paleis. Rond 4 uur rijden we de stad uit. Het is even zoeken naar de pijlen maar dan rijden we continue omhoog. We halen nog een stempel in Santa Catalina de Somoza en drinken een koele pint in El Ganso. In Rabanal del Camino staat Pol ons op te wachten. De camping is 7 km opzij maar in dalende lijn. De camping ligt in het hol van Pluto, wij zijn de enige kampeerders. De douches zijn warm en we nuttigen een heerlijke dagschotel. Als voorgerecht sopa met forel en brood, typisch van hier of salada mixta. Als hoofdschotel schapenragoût met patatas fritas of calemares. Als postre een schotel aardbeien en een lekker stukje taart en een tas koffie en als toemaatje een drankje van het huis dit alles voor 10 euro. Camping Santa Colomba de Somoza, een aanrader. Alle lichten zijn gedoofd en we zijn alleen op de camping. Er staat een prachtige sterrenhemel. Samen met de stilte, mooi.

- Zaterdag 30 mei,    10e rit   Rabanal del Camino  -  Compostilla   -   Cacabelos.   58.02 km   Tijd 4.33.32          Gemidd. 12.72 km    Max  53.41 km.    5 km van Cacabelos gaan slapen in Camping El Bierzo in Villamartin de la Abadia.

Het is om 7.30 nog altijd stil. Wat scheelt er toch André ligt toch niet dood in zijn tent zeker. We pikken terug de Camino op, Willy en Roger rijden de klim van de camping naar Rabanal langs de gewone weg. Robert en André gaan terug met de motorhome. 6,69 km. Een goeie opwarmer voor wat er nog moet komen.Het is al warm en er waait een lichte tegenwind. De beklimming naar de Cruz de Ferro is een meevaller, we moeten slechts 1 keer van de fiets. Het pad bestaat uit aarde en rotsblokken. Na de Cruz de Ferro is het nog wat op en neer, daarna volgt een lange afdaling eerst op de weg dan een spectaculaire en gevaarlijke afdaling langs de bergflank. Willy komt een keer ten val maar zonder erg.We passeren Ponferrada waar de mooie tempeliersburcht volledig is gerestaureerd. We rijden door tot Compostilla waar we middagmalen. Stempels in Rabanal, Foncebadon, Manjarin en Ponferrada. Het is ondertussen 34° warm. We rijden nog 20 km verder tot Cacabelos. Dan zoeken we de camping op  El Bierzo in Villamartin. We apiritieven met gamba’s en cava dan volgt er biefstuk en merguezworstjes met ensalada, tomates en rode wijn. Na de afwas gaan we vlug onder de wol want morgen moeten we over de Cebreiro en de Alto do Poio en iedereen wil paraat aan de start staan.

- Zondag  31 mei,     11^e rit    Cacabelos  -  O Cebreiro  -  Triacastela   66.45 km

Tijd 5.29.21    Gemidd. 12.10    Max. 48.96 km.   We slapen bij de refugio in Triacastela. Vandaag staat een van de zwaarste ritten op het programma, met als orgelpunt de klim naar O Cebreiro (1310 m) en Alto do Poio (1335 m). Er moet een hoogteverschil van 800 m overwonnen worden. We hebben allemaal wat langer geslapen de vermoeidheid begint stilaan te wegen. We rijden eerst 5 km terug naar Cacabelos om de camino terug op te pikken. Vanaf Cacabelos liggen er enkele nijdige hellingen tot Villafranca del Bierzo, waar we onze eerste stempel halen. Vervolgens rijden we kms lang langs het afgeschermde fiets- en wandelpad naast de hoofdweg en volgen een riviertje stroomopwaarts. De klim gaat langzaam. Op 13 km van de top rijden we Asbasmestas binnen en we halen onze 2^e stempel in het kerkje. De laatste kms zijn zwaar, zeker 5 km van de 8 moeten te voet gedaan worden, te steil en teveel rotsen en keien.  Gelukkig wandelen we overwegend in de schaduw. Het is ondertussen 34° warm. De laatste 2 km zijn wat milder en er kan terug gefietst worden. Om 14.15 bereiken we de top van de Cebreiro (1310 m) waar we middagmalen met een doosje sardientjes en een tas soep. We genieten ondertussen van het prachtige panorama. Om 15 uur het heetste van de dag vervolgen we onze tocht richting Alto do Poio (1335 m). Het gaat op en neer maar de ultieme klim is niets minder dan een muur en moet te voet genomen worden.

Op de top trakteren we onszelf op een halve liter San-Miguel. Hierna is het toch nog enkel naar beneden. Roger gaat in de afdaling over kop gelukkig zonder erg. Het is een spectaculaire en snelle afdaling naar ons eindpunt Triacastela. Er is geen camping maar we mogen ons douchen in de rufugio en onze motorhome voor de deur op een weide plaatsen. Na ons dagelijks aperitief gaan we een dagschotel nuttigen in het dorp. Daarna kruipt iedereen moe maar voldaan onder de wol.

- Maandag  1 juni,    12^e rit    Triacastela   -   Portomarin   43,28 km     Tijd 3.48.25     Gemidd. 11.36      Max  42,78    De bakker is pas om half  9 open Pol is er op tijd maar hij moet nog een 10 tal minuten wachten het brood zit nog in de oven. Hij mag de bakkerij bezoeken. We mogen niet meer de rufugio binnen daarom gaan de meesten ergens achter de struiken in het lange gras hun boodschap doen. Er staan 2 kraantjes waar we ons wat kunnen wassen en tanden poetsen. We zijn in het wondermooie Galicia, het wordt een schitterende rit. We rijden over bergen en langs en door beekjes onder en tussen de bomen, een overweldigende natuur.  We starten direct met een zware klim, 300 m hoogte verschil en 5 km lang. Overal liggen koeienvlaaien, en we rijden door oude Keltische dorpjes met veel kippen op straat en loslopende honden en koeien. We staan regelmatig te voet door de steile hellingen en rotsen en keien. De velden zijn afgebakend met gestapelde rotsen en keien. In de voormiddag moeten we opletten want er zijn veel wandelaars op pad. Het is soms op te passen op de overgroeide paadjes met onze zonnebril op de overgang van zon naar de schaduw is soms gevaarlijk, men ziet de dikke keien niet goed. De lange afdaling eindigt in Sarria waar we een stempel halen en een apotheker opzoeken voor wat spierzalf voor André en Roger. De volgende beklimming begint in Sarria zelf waar Robert zijn ketting kapot trapt maar die is vlug hersteld met een nieuwe powerlink. Het landschap en de weg blijft boeien en variëren, een fantastische rit. Op 9 km voor het einde trakteren we ons zelf op een frisse pint.We hebben het verdiend we zijn op 100 km van Santiago. Vanaf de top van de Poio staan er regelmatig paaltjes met de precieze afstand tot Santiago. Als we het stuwmeer van Portomarin zien, passeren we het paaltje van nog 91 km. We staan om 15.15 uur op de camping in Portomarin  waar we 3 jaar terug ook gestaan hebben. Iedereen neemt de tijd om zijn fiets eens goed onder handen te nemen, afspuiten, oppoetsen,  in oliën en wat bijregelen. Dan wassen we  nog wat koersbroeken en kousen. Daarna rusten we een beetje want daartoe hebben we nog de kans niet gekregen, gewoonlijk komen we laat binnen. Robert heeft zijn hangmat uitgehangen en doet een dutje. Pol verjaart morgen en daarom wil hij vandaag een BBQ doen en morgen niets doen. Tegen 7 uur nemen we onze aperitief, cava met gambakes. Daarna heeft Pol vissatekes voorzien met witte wijn, merluza, roze zalm en ijskreem uit de bar, en het was heel lekker. Morgen wordt Pol 63 jaar jong. Terwijl ik dit verslag Type ligt iedereen reeds goed te snurken het is 11 uur. Morgen weer een mooie maar lastige rit.

- Dinsdag 2 juni,   13^e rit     Portomarin   -   Leboreiro   -   Santa Irene   72,85 km

Tijd 5.51.55     Gemidd. 12.42     Max. 52,92    Het is fris (13°C) en mistig maar na 1 uur fietsen komt de zon erdoor. Pol verjaart vandaag, hij heeft vandaag geen dienst, hij blijft wat langer slapen. We starten terug met een klim, zonder opgewarmde spieren valt dat tegen, maar we worden het stilaan gewend. We zien in het dal de mist hangen. Er is geen meter vlak, het parkoers is als een golfplaat altijd op en neer. We rijden door de bossen en de weidse natuur, en passeren de kleine dorpjes die uit een andere eeuw lijken te komen. Terwijl we middagmalen drijft een boer zijn koeien juist naast ons op de weg voort. In de voormiddag zijn er heel veel wandelaars op pad na de middag is dat veel minder. Ze wandelen vroeg om de warmte te vermijden. Wij voelen ook de brandende zon in de namiddag en het fietsen gaat niet zo vlot meer. We rijden ook veel door holle wegen en mooie lanen met de geur van de eucaliptus bomen, met af en aan steile beklimmingen en snelle afdalingen. We hebben vandaag misschien 20 maal de muur van Geraardsbergen beklommen of een veelvoud van dat.  In het dorpje Palas del Rei wacht Pol ons op, we helpen hem boodschappen te doen. Dan vertrekken we richting Arzùa waar een camping zou moeten zijn maar het blijkt weer niet te kloppen. We besluiten 15 km verder te rijden naar Santa Irene waar volgens de GPS van Pol wel een zou zijn. Maar helaas weer niet, we staan even aan de refugio maar die is naast nogal een drukke baan en we besluiten om de fietsen op de motorhome te zetten en de 22 km naar de camping As Cancelas in Santiago met de motorhome af te leggen en morgen terug te komen naar Santa Irene om onze weg te vervolgen.

- Woensdag 3 juni   14^e rit   Pelgrimsmis Santiago + Botafumero       daarna   Santa Irene   -    Santiago     52,61 km   Tijd 3.49.25    Gemidd. 13.75    Max 54.40   We gaan eerst naar de Kathedraal om te vragen of de Botafumero vandaag zou uitzwaaien, en dat wordt bevestigt. Daarom halen we eerst onze Compostela en gaan vervolgens naar de pelgrimsmis om 12 uur. De pelgrimsmis is heel mooi, een non met een hemelse stem zingt en de mis wordt opgedragen door een Bisschop bijgestaan door 12 priesters. De Kathedraal is helemaal volgelopen met pelgrims van de 4 windstreken met hun rugzakken nog bij. Sommigen hebben maanden gelopen en zijn zeer emotioneel, er zijn er die wenen. Het hoogtepunt van de mis is uiteraard het zwaaien van het wierookvat. Het is sensationeel, met de hulp van een katrollensysteem en 8 mensen in pij wordt het vat in een minimum van tijd tot tegen het gewelf geslingerd 29 m hoog. Ondertussen speelt het grote orgel in volle kracht en zingt de non. Als het afgelopen is applaudisseerd iedereen. Na de mis gaan we nog naar het schrijn van St-Jacob kijken in de crypte en bezoeken de paal waar vroeger de pelgrims hun hand mochten inleggen maar nu voor altijd afgesloten is en bewaard in deze uitgesleten staat. Voor 3 jaar hebben we onze hand er nog mogen inleggen. Daarna slenteren we even door de stad en gaan dan een dagschotel eten op het pleintje waar we 3 jaar geleden ook zaten. (Restaurant Candilejas op de Plaza de Mozarelas.) Dezelfde zanger een Cubaan met gitaar komt aan onze tafel zingen van Guantanamera. Het eten was heel lekker. (15.30 uur). Pol zou graag met ons meerijden vandaag en in plaats van ons weg te brengen naar Santa Irene rijden we alle 5 met de fiets de 22 km terug langs de gewone baan, dit overwegend bergop. In Santa Irene nemen we het Camino pad aan km 22 waar we gisteren gestopt zijn. Elke halve km staat er een paal met de afstand nog tot Santiago. We rijden door mooie eucalyptus bossen over nijdige hellingen en steile afdalingen, het is een prachtig parkoers. Aan de Lavacolla doen Robert en Willy hun schoenen en kousen uit en baden even in het water van de laatste rivier voor Compostela waar de pelgrims zich volgens de traditie wastten voor ze naar de kerk gingen in Santiago. We rijden langs de Monte de Gozo en zijn om 20 uur terug op de camping. We aperitieven met een paar glaasjes cava en chips daarna bakt Pol nog spek met eieren, André steekt een ander wiel want zijn velg is doorgesleten van het remmen. Na de afwas kruipt iedereen onder de wol.

- Donderdag 4 juni,   15^e rit    Santiago   -    Negreira      29,53 km     tijd  2.52.09

Gemidd. 10.29     Max 44.06.    Tegen 10 uur gaan we naar Al Campo een grote winkel in Santiago om onze inkopen te doen. Ieder gaat op zoek naar enkele flessen om mee te nemen, Cava en Brandy. Dan rijden we terug naar de stad om nog enkele cadeautjes te kopen voor de thuisblijvers. Er wordt nog voorgesteld om eerst te gaan eten, maar André wimpelt dit af en stelt voor om eerst de stad uit te fietsen. We zoeken het camino pad voor Finisterra-Muxia dat begint aan de Kathedraal en opzij langs de Parador. Het wordt een beetje warmer en als er gestopt wordt trekt Roger zijn vest uit. Hierdoor raakt hij even achterop en aan een tweesprong neemt hij de verkeerde richting. We zijn Roger voor de 2^e keer kwijt. We spreken af, André zal de weg nemen en Robert en Willy de camino. De camino loopt veel door de bossen, maar ook op geasfalteerde wegen. De boswegen zijn ruw en natuurlijk. De bosbranden van 3 jaar geleden laten nog altijd hun sporen na, het ziet er op sommige plaatsen een beetje griezelig uit. De wegen gaan steeds op en neer nooit vlak. Elke beklimming een stevige kuitenbijter, met als kers op de taart de beklimming naar Transmonte. Dan krijgen we met regen af te rekenen, we schuilen onder een brug want het is fel beginnen regenen. Ondertussen vernemen we van André dat Roger is terug gevonden. De regen blijft met bakken uit de hemel vallen en we blijven een lange tijd schuilen. We krijgen kou en honger, het is reeds 6 uur en het is van deze morgen geleden dat we  iets gegeten hebben. We roepen St-Jacob aan om het te laten stoppen met regenen en wonder boven wonder als we vertrekken stopt het met regenen. De straten en de paden zijn nat waardoor onze fiets en wijzelf onder de modder raken. Om 18 uur komen we aan in de refugio van Negreira, nemen zo snel mogelijk een douche en aperitieven met Cava en gebakken gamba’s. Daarna gaan we een pelgrimsmenuutje eten, Russische salade, ribbetjes of schaap, ijstaart en vino tinto. Het was weer een bewogen dag met het verdwalen van Roger, de lange regenbui en een dag zonder eten. Gelukkig worden we verwend door het prachtige landschap en de mooie passages door de bossen.

- Vrijdag 5 juni,   16^e rit    Negreira   -   Olveiroa   -   Muxia    65,57 km    Tijd 5.18.50     Gemidd. 12,33     Max 48,49.    s’Morgens 11°   zwaarbewolkt – regen.

Pol heeft verloren brood gebakken West-Vlaams, gewonnen brood in het Oost-Vlaams. Om 9.30 gaan we van start, het stopt met regenen en we krijgen soms zelfs de zon te zien. Alles ziet groen. Regelmatig zijn de resten van de brand van 3 jaar geleden te zien. De eerste helft gaat vooral door het bos. We rijden in diepe geulen die geflankeerd worden door eucalyptus bomen die pijlrecht naar boven schieten. Dan over smalle veldwegen, tussen hoog gras dat aan de benen plakt en zijn halmen achterlaat op ons getergde lijf. De wegen liggen nat en vuil en in een minimum van tijd veranderen we in modderduivels. De wegen zijn authentiek gevormd door de voetstappen van de pelgrims die hier al eeuwen voorbij komen. Het decor is prachtig, de combinatie van de witte en grijze wolken en de zon die af en toe doordringt en zijn zonnestralen op de kleine dorpjes neer spreid. De afdalingen zijn gevaarlijker, alles is modderig en de uitstekende rotsen zijn glad. Meer nog dan anders moet het juiste pad gekozen worden en moet de snelheid onder controle gehouden worden. Hier ook staan regelmatig kilometerpalen met de afstand tot Finisterra/Muxia. Onderweg worden we 2X opgehouden door koeien die naar de weide gedreven worden. Robert neemt een stuk peperkoek tijdens het wachten maar moet oppassen een van de honden is hem te vlug af. Het 2^e deel gaat vooral over de weg, de wind zit in het nadeel het blijft een lastig parkoers. We halen een stempel in Olveiroa en eten langs de weg. Robert verandert een haperende ketting en André legt andere buitenbanden om een rol van betekenis te spelen in de finale. We eten in de zon maar moeten op het einde toch vluchten voor de regen.  St-Jacob is met ons en bij het vertrek houdt het op met regenen. We rijden richting kust en hoe korter we de kust naderen hoe lichter de wolken worden. Het landschap blijft boeien, Galicia is heel mooi. We dalen af naar de kust maar dat is niet te merken aan de talrijke beklimmingen die we moeten nemen. Op 7 km van het einde zien we voor het eerst de Atlantische oceaan.We overnachten op een camping Lago de Mar. Pol maakt een heerlijk gerecht, gehakt met ajuin, spirelli’s en gemalen kaas. Maar eerst nemen we ons gebruikelijk aperitief met gamba’s en Cava. We gaan naar het strand voor de zonsondergang en nemen een flesje cognac mee. Het is terug een gezellige avond.

- Zaterdag 6 juni,   17^e  Rit    Muxia   -   Finisterra     59,44 km    Tijd  5.24.15   Gemidd. 10.99     Max. 43.20    s’Morgens 15°C,  bewolkt en regen, in finisterra klaart het uit. De kortst bijzijnde panaderia is op 4 km van de camping. Daarom maken wij ons klaar en zullen onderweg eten. Pol zal ondertussen brood halen. We rijden van de camping richting Muxia. We volgen de kust en zien prachtige baaien (rias) met parelwitte zandstranden, wat verder lopen de rotsen pal de zee in. De zee heeft mooie kleurschakkeringen. Willy krijgt problemen met zijn versnellingapparaat. Als we bij de motorhome toekomen fixen we eerst de schwitser van de achterversnelling. We nemen een snelle beet en vertrekken voor onze laatste rit. Alhoewel we de kustlijn blijven volgen is het parkoers alles behalve vlak. We vertrekken in de regen maar 5 km verder moeten we onze vestjes weer opbergen. We rijden dorpjes binnen waar de klokken worden geluid met een touw van buiten uit. Het lijkt of we 50 jaar terug in de tijd zijn beland. In Muxia aangekomen doen we er alles aan om een stempel te bemachtigen. De refugio is gesloten tot 13 uur, en het is beginnen regenen met pijpenstelen. Het gemeentehuis is ook dicht, het is zaterdag. We doen nog een laatste poging en vragen aan een bewoonster waar we een stempel kunnen krijgen. Die verwijst ons naar de Casa de Cultura en stapt een eind mee ernaar toe, maar dat is ook gesloten. Een andere dame zegt ons dan het noodnummer te bellen en ze doet het zelf. Een paar minuten later is de politie ter plaatse, die nodigt ons uit op het politiebureel. Tegen we daar aankomen heeft men een gemeenteambtenaar opgeroepen en we krijgen onze stempel, een diploma, documentatie en zelfs een kartonnen huls die ze afsnijden op het formaat van ons diploma om alles in op te bergen. De mensen zijn ontzettend vriendelijk en behulpzaam. We bezoeken nog het kerkje aan de zee van de Virgen del Barca die volgens de legende daar zou aangespoeld zijn in een boot van rotsblokken die daar nu nog liggen. Er vlakbij is ook een monument ter herdenking van de ramp met de olietanker aan de Costa de la  Muerte. Dan vertrekken we naar Finisterra. Voor middageten zal er vandaag ook geen tijd zijn. We verlaten de kust en duiken de bergen en bossen in. Het is een zware maar mooie etappe in een wondermooie natuur. Regelmatig duiken we een dorpje in, meestal enkele boerderijtjes. De wegen zijn bezaaid met koeienvlaaien. En af en toe een hond die in onze kuiten probeert te bijten. Het is afzien en genieten tegelijk. Sint-Jacob heeft vandaag geen medelijden met ons, regelmatig een regenbui en zware beklimmingen en moeilijke afdalingen. Tot overmaat van ramp is Robert zijn achterrem volledig op, een zwaar probleem met dit parkoers. Halverwege staan we voor een riviertje, door de zware regen van de laatste dagen liggen de overstapstenen 20 cm onder het water en de 2^e steen is verschoven. Het is geen gemakkelijke klus de overkant te bereiken tot aan onze knieën in het water, de fietsen aanslepend. Onze schoenen wegen 5 kg als we doorrijden. Gelukkig is het niet te koud. Om 15.30 uur bereiken we Finisterra. We gaan eerst om onze stempel en diploma en we zijn terecht fier op onze prestatie. Pol wenst ons proficiat en betaald ons een dikke pint. We rijden nog door naar de vuurtoren (faro). Aan de 0,00 kilometerpaal wordt iedereen op de foto vereeuwigt. Als slot van onze Camino gaan we naar de plaats waar de pelgrim zijn schoenen en/of kleren verbrand. Het zit er op, het is fantastisch geweest. Het is onwezenlijk dat het nu voorbij is. We hebben 17 dagen gefietst en hebben 1170 km afgelegd en in totaal 90 uren gefietst. We rijden naar een camping in Cee waar onze Pol een BBQ voorzien heeft. Na een welverdiende douche beginnen we aan een uitgebreide maaltijd. Cava met gamba’s  -  sardienen  -  sate’s  -  biefstuk  -  worstjes, met een lekkere Riojawijn. Daarna wordt alles in gereedheid gebracht om morgen te kunnen vertrekken richting huiswaarts. De fietsen worden geladen en de motorhome krijgt een opknapbeurt.  Onze doelstellingen zijn bereikt.    1^e De Camino,    2^e Compostela,     3^e Muxia,    4^e Finisterra.

Verslag

Willy en Robert.

17-06-2009 om 00:00 geschreven door compo