Mijn kleine ventje is geen voer voor Sinterklaas. Hij begrijpt de fuzz niet rond het hele "Sinterklaasgebeuren".Misschien lijkt het makkelijker zo..geen gedoe, geen gezeur om cadeautjes, geen overdrukke peuter die niet goed slapen kan van de zenuwen..maar een peuter aan wie het allemaal voorbijgaat. Een peuter die niet omkijkt naar zijn mooie geschilderde stokpaardje, die de sint niet bekijkt als hij vlak voor zijn neus staat..
En daar is het weer , het moederhart dat een beetje breekt,.. Ik zie alle kleuters op de speelplaats staan, fier op hun zelfgeknutselde mijters en mutsen. En daar komt jouw klasje buiten..Superschattig met hun zelfgemaakte stokpaardjes komen ze voorzichtig kijken naar de sint en zijn pieten, een beetje aarzelend maar wel enthousiast en onder de indruk. Jij hengelt achteraan. Jouw paardje al in de handen van de juf en met je hoofd draaiend in alle richtingen behalve naar waar het om te doen is. Met mijn ogen zoek ik je en probeer ik jouw aandacht te trekken naar het midden maar je zit alweer op de heup van een andere juf omdat je niet weet wat de bedoeling is. Het beeld van al die enthousiaste kleuters deed pijn.
En voor een kort moment(dat ik mezelf even gunde en ook vergeef) dacht ik bij mezelf: "kan je nu niet even gewoon net als alle kindjes zijn?" Gewoon voor deze ene dag? Wees even een kindje dat uitkijkt naar de Sint. Laat ons samen een schoentje zetten met een worteltje in en verbaasd opkijken wanneer de wortel s'morgens is ingeruild voor chocolade. Laat me samen met jou in een overvol sportpaleis in de handjes klappen voor de grote Sinterklaasshow. Laat ons een tekening maken met alle dingen die je graag hebben wilt... Voor een keertje maar? En prik doet het ballonnetje..
Laat het los mama... Ik huppel vrolijk met jouw paardje door de living en probeer jouw oogjes te laten focussen op je allereerste knutselwerkje. En ook al hielp een ander kindje jou met het schilderen, en al zijn maar enkele schilderveegjes de jouwe...mama is apetrots op jouw zelfgemaakte paardje . Ik huppel vrolijk verder...het moest me maar eens lukken om je blij te laten kijken met fiere oogjes net als de mijne...want dat doen mama's..ze geven niet op..nooit.
Mijn mooie mannetje is al 2.5 jaar oud. Hij gaat vrijdag voor de laatste keer naar de crèche en dan na de vakantie: de peuterklas. Al 2 keer ging hij eventjes proberen in zijn toekomstige klasje en ook al ben ik letterlijk dichtbij(mijn klasje is vlakbij) toch voelt het ontzettend als loslaten.
Hem loslaten en hem zichzelf laten zijn tussen andere leeftijdsgenootjes die zoveel meer kunnen..Hem het vertrouwen bieden dat hij er klaar voor is..Want eigenlijk is hij dat ook. Ondanks het autisme is hij klaar voor school, hij is klaar voor iets anders en wij ook. We zitten met heel wat onzekerheden en vragen maar we geloven erin dat hij zijn plekje zal kunnen vinden.
Ik heb soms momenten dat ik hem wil toedekken met beschermende handjes voor de rest van de omgeving..wanneer ik boodschappen doe of met hem ga spelen bij ons in de buurt voel ik mensen soms kijken, volwassenen, geen kinderen want die laatsten, die maken immers geen onderscheid.
Ik wil hem dan liefst even markeren met een labeltje zodat het gewoon duidelijk is en daarmee basta..Soms zeg ik dan ook gewoon even langs de neus weg:"jaja, mijn zoontje heeft autisme, hij begrijpt sommige dingen niet echt.." Wanneer ik me dan omdraai voel ik me schuldig omdat ik mijn eigen kind nu al in een hokje stop, al doe ik het op die moment wel om hem te helpen, ik wil dat hij begrepen wordt. Ik realiseer me wel dat ik niet in elke winkel of omgeving kan verwachten dat er autismevriendelijkheid heerst maar het zou een mooie wens kunnen zijn..
Tussen leeftijdsgenootjes valt hij enorm op en uit. Ik zie hem in zijn eigen mielekeswereldje zitten, een cocon van dingen die vlakbij zijn dichte ruimte zitten, komt er dan een peutertje contact zoeken dan heeft hij hier meestal geen oog voor. Ik hoor peuters communiceren met elkaar en met de juf, ik hoor de woordjes die ze hanteren en ik moet even slikken..tussen anderen is het verschil altijd zoveel groter dan bij ons thuis.
We proberen hem zoveel mogelijk zelf te laten beslissen wat hij wilt..(de grenzen van verwennerij respecterend) Hem zelf initiatief laten nemen tot contact want opdringen is nutteloos.
We zijn minimalistisch en voorzichtig optimistisch over de therapie. We zien hem vertrekken met een lachje en recht in de armen van de therapeut en we weten zelf ook dat de mooiste dingen kunnen ontstaan met graag gaan en er graag zijn. We merken dat hij meer en meer oogcontact maakt en aandacht heeft voor dingen buiten zijn directe gezichtsveld. Hij neemt onze hand vast om te duiden wat hij wilt en hij begint te genieten van samen spelen...
Kleine stapjes, kleine hoopjes, maar wel nog steeds grote dromen... Zo moet het ook....
Met de komst van de herfst(in woorden althans) komen er vaak kleine wolkjes in mijn denken. De therapie is nu twee weken bezig en voorlopig lijk je er probleemloos doorheen te walsen. Jouw papa en ik zien dat je kleine stapjes vooruit zet... We krijgen meer oogcontact en je lijkt ook te reageren op bepaalde dingen die we dagelijks herhalen. Het zijn vaak simpele dingen maar voor ons betekenen ze heel veel. Wanneer papa je roept om te gaan wandelen loop je spontaan naar de voordeur en ga je klaar staan om opgetild te worden hoog op papa's schouders. Jullie genieten allebei zo van dat korte momentje en ook zonder woorden weten wij dat jij plezier hebt. Het moeilijkste voor mij nu is dat niets meer vanzelfsprekend is.. Gewoon spelen is moeilijk...Alles moet een doel hebben... wachten op oogcontact..korte zinnen die communicatief duidelijk zijn, speelgoed met een duidelijk doel...
Als mama blijf ik hopen op dat eerste echte woordje...je gooit met knuffels en kusjes en bent een schootzitter eerste klasse maar ik zou geld geven om je :"mama" te horen zeggen. Ik wenste dat we in je hoofdje konden kijken en dat we zeker konden zijn dat je gelukkig bent zo...nu nog wel denk ik maar ik ben vooral bang voor later...
Mensen staan klaar vol goedbedoelde adviezen en tips en iedereen kent wel iemand die anders is zoals jij maar hoe goedbedoeld het allemaal ook is.....En hoe uniek "Anders" ook mag wezen...Gewoon en neutraal zijn ook mooie woorden.
Een beetje meer over onze kerel. Mijn naam is Emiel Rogge. Als ik zou kunnen spreken dan zou ik je vertellen dat ik dol ben op eten. Al vanaf ik een klein ukje ben(nu ben ik al groot) ben ik een flinke eter. Iedereen is fier op mijn tafelmanieren en mijn gezonde eetlust. Het liefst van al eet ik brood. Dit kan gaan van stokbrood tot toast, van sandwich tot boterham....kortom.. Alle texturen en vormen van brood: I LOVE IT.
De dingen die ik het liefste doe : Ik ga heel graag in bad...Wanneer ik in de badkamer kom en ik zie een vol bad begin ik al te kraaien van plezier. Dan moet snelsnel alles uit en moet mama me snel in bad zetten. Ik kan heel luid gillen en gekke geluidjes maken in bad. Ik vind het ook fascinerend om te kijken hoe het water wegloopt. Ik zit heel graag achteraan op de fiets. Wanneer mijn fietshelm verschijnt loop ik al enthousiast naar de voordeur...de bestemming is niet belangrijk maar wel het avontuur van het fietsen. Ik zit graag in papa's nek: lekker wandelen in onze buurt en papa die zotte dingen zegt... Ik doe heel graag dingen open en toe: kasten, potjes, doosjes...daar kan ik me heel erg mee amuseren. Ik lees graag in mijn boekje: ik wijs met mijn vinger dingen aan en papa benoemt ze. Mijn boekje is al verschillende keren aan elkaar gelijmd. Ook al heb ik een boekenkast met ontelbaar veel prentenboeken. Ik kies altijd voor mijn vertrouwde boekje van de diertjes. Ik ben een ontzettende knuffelaar. Ik kan heel erg genieten van in de zetel zitten met mama en papa. Ik neem mama's haren graag vast en durf er ook heel erg aan trekken: dit is iets waar ik rustig van kan worden.. Overal waar ik kom moet ik kunnen rondlopen. Mijn handjes moeten alles kunnen bevoelen en verkennen. Het liefst doe ik dit in herhalende bewegingen: ik maak een parcours voor mezelf en dit blijf ik herhalen..ik kan hier heel veel tijd in steken. Ik heb het liefst altijd iets in mijn handjes..dit kan een blokje zijn of een stukje speelgoed, een tandenborstel...eender wat...als je het wil afpakken moet je me wel steeds iets in de plaats geven...anders ben ik niet zo blij... Als ik blij ben trommel ik met mijn handjes op mijn billen of buikje. Als ik boos ben stamp ik op de grond of sla ik op mijn wangen. ..Ik probeer mezelf duidelijk te maken met gebaren en vind het erg vervelend wanneer mama en papa niet begrijpen wat ik wil.
Ik denk dat mama en papa uitkijken naar volgende week want dan begint mijn ESDM therapie...hopelijk krijgen mama en papa veel nuttige tips hier. xjes Emiel
Mijn kleine jongen is anders..anders dan andere kindjes... Het zelf zien is iets helemaal anders dan de boodschap horen van een ander. Sinds een week weten we nu wat het is dat ons ventje zo anders maakt. Autisme met een ontwikkelingsachterstand. Het vermoeden was er en nu we de bevestiging hebben moeten we verder... Easy as pie? Toch niet echt. Ondanks het feit dat we al lang voelden dat er iets was doet dit ontzettend veel pijn. Er schiet vanalles door mijn hoofd. Van waarom hij tot waarom ik en wat nu tot wat later... Het raast als een sneltrein door mijn hoofd en lijf. Op die week tijd ben ik al van hoopvol naar de toekomst tot tranen vol angsten geweest.
Ik wil me even wentelen in mijn eigen verdriet als het mag. ik heb geen zin om stil te staan bij verdriet van andere mensen in zijn leven. Ik wil even lekker egoïstisch zijn en alles een plaats geven voor ik oor heb naar anderen. Ik lach en ik geniet maar op mijn borst voel ik een druk die me onpasselijk maakt. Wat nu? Als mama van een flinke zoon van 2.5 jaar oud(net niet) wil ik ook graag bezig zijn met het aankopen van zijn eerste boekentasje . Ik draai met veel plezier wasjes vol natte broekjes van de potjestraining en zou hem graag eens in de hoek steken als straf voor boefjesstreken. Maar mijn zoontje is lang niet klaar voor pipi op het potje. Hij praat niet en of school in November haalbaar zal zijn staat voorlopig even on hold.
Vanaf september start hij met twee momentjes per week therapie specifiek voor autisme. Ook wij als ouders zullen hierbij begeleid worden. Ik neem alles aan met open handen. Ik schaam me niet als er thuishulp zal komen om me te helpen in de opvoeding. Mijn zoon is anders en heeft een andere aanpak nodig. Ik wil enkel het beste voor hem en als anderen mij hierin kunnen helpen ...graag. Op deze moment fladder ik wat rusteloos rond. Blij met de steun van anderen maar erg alleen in het verdriet. Ik probeer voor mezelf , voor mijn zoon en voor mijn gezin even een plekje te vinden om daarna (misschien) alles een kwartslag om te draaien voor zijn toekomst. Meer structuur, minder structuur, strenger, minder streng, info-avonden, vormingen, begeleiding...kom maar op... Hij is het middelpunt van ons drietjes , hij is de lijm die ons ONS maakt.... We zijn klaar voor dit avontuur.
We hebben om te starten ook al een reeks extra's toegevoegd aan uw blog, zodat u dit zelf niet meer hoeft te doen. Zo is er een archief, gastenboek, zoekfunctie, enz. toegevoegd geworden. U kan ze nu op uw blog zien langs de linker en rechter kant.
U kan dit zelf helemaal aanpassen. Surf naar http://www.bloggen.be/ en log vervolgens daar in met uw gebruikersnaam en wachtwoord. Klik vervolgens op 'personaliseer'. Daar kan u zien welke functies reeds toegevoegd zijn, ze van volgorde wijzigen, aanpassen, ze verwijderen en nog een hele reeks andere mogelijkheden toevoegen.
Om berichten toe te voegen, doet u dit als volgt. Surf naar http://www.bloggen.be/ en log vervolgens in met uw gebruikersnaam en wachtwoord. Druk vervolgens op 'Toevoegen'. U kan nu de titel en het bericht ingeven.
Om een bericht te verwijderen, zoals dit bericht (dit bericht hoeft hier niet op te blijven staan), klikt u in plaats van op 'Toevoegen' op 'Wijzigen'. Vervolgens klikt u op de knop 'Verwijderen' die achter dit bericht staat (achter de titel 'Proficiat!'). Nog even bevestigen dat u dit bericht wenst te verwijderen en het bericht is verwijderd. U kan dit op dezelfde manier in de toekomst berichten wijzigen of verwijderen.
Er zijn nog een hele reeks extra mogelijkheden en functionaliteiten die u kan gebruiken voor uw blog. Log in op http://www.bloggen.be/ en geef uw gebruikersnaam en wachtwoord op. Klik vervolgens op 'Instellingen'. Daar kan u een hele reeks zaken aanpassen, extra functies toevoegen, enz.
WAT IS CONCREET DE BEDOELING??
De bedoeling is dat u op regelmatige basis een bericht toevoegt op uw blog. U kan hierin zetten wat u zelf wenst.
- Bijvoorbeeld: u heeft een blog gemaakt voor gedichten. Dan kan u bvb. elke dag een gedicht toevoegen op uw blog. U geeft de titel in van het gedicht en daaronder in het bericht het gedicht zelf. Zo kunnen uw bezoekers dagelijks terugkomen om uw laatste nieuw gedicht te lezen. Indien u meerdere gedichten wenst toe te voegen op eenzelfde dag, voegt u deze toe als afzonderlijke berichten, dus niet in één bericht.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken over de actualiteit. Dan kan u bvb. dagelijks een bericht plaatsen met uw mening over iets uit de actualiteit. Bvb. over een bepaalde ramp, ongeval, uitspraak, voorval,... U geeft bvb. in de titel het onderwerp waarover u het gaat hebben en in het bericht plaatst u uw mening over dat onderwerp. Zo kan u bvb. meedelen dat de media voor de zoveelste keer het fout heeft, of waarom ze nu dat weer in de actualiteit brengen,... Of u kan ook meer diepgaande artikels plaatsen en meer informatie over een bepaald onderwerp opzoeken en dit op uw blog plaatsen. Indien u over meerdere zaken iets wil zeggen op die dag, plaatst u deze als afzonderlijke berichten, zo is dit het meest duidelijk voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken als dagboek. Dagelijks maakt u een bericht aan met wat u er wenst in te plaatsen, zoals u anders in een dagboek zou plaatsen. Dit kan zijn over wat u vandaag hebt gedaan, wat u vandaag heeft gehoord, wat u van plan bent, enz. Maak een titel en typ het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks naar uw blog komen om uw laatste nieuwe bericht te lezen en mee uw dagboek te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met plaatselijk nieuws. Met uw eigen blog kan u zo zelfs journalist zijn. U kan op uw blog het plaatselijk nieuws vertellen. Telkens u iets nieuw hebt, plaats u een bericht: u geeft een titel op en typt wat u weet over het nieuws. Dit kan zijn over een feest in de buurt, een verkeersongeval in de streek, een nieuwe baan die men gaat aanleggen, een nieuwe regeling, verkiezingen, een staking, een nieuwe winkel, enz. Afhankelijk van het nieuws plaatst u iedere keer een nieuw bericht. Indien u veel nieuws heeft, kan u zo dagelijks vele berichten plaatsen met wat u te weten bent gekomen over uw regio. Zorg ervoor dat u telkens een nieuw bericht ingeeft per onderwerp, en niet zaken samen plaatst. Indien u wat minder nieuws kan bijeen sprokkelen is uiteraard 1 bericht per dag of 2 berichten per week ook goed. Probeer op een regelmatige basis een berichtje te plaatsen, zo komen uw bezoekers telkens terug.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met een reisverslag. U kan een bericht aanmaken per dag van uw reis. Zo kan u in de titel opgeven over welke dag u het gaat hebben, en in het bericht plaatst u dan het verslag van die dag. Zo komen alle berichten onder elkaar te staan, netjes gescheiden per dag. U kan dus op éénzelfde dag meerdere berichten ingeven van uw reisverslag.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken met tips op. Dan maakt u telkens u een tip heeft een nieuw bericht aan. In de titel zet u waarover uw tip zal gaan. In het bericht geeft u dan de hele tip in. Probeer zo op regelmatige basis nieuwe tips toe te voegen, zodat bezoekers telkens terug komen naar uw blog. Probeer bvb. 1 keer per dag, of 2 keer per week een nieuwe tip zo toe te voegen. Indien u heel enthousiast bent, kan u natuurlijk ook meerdere tips op een dag ingeven. Let er dan op dat het meest duidelijk is indien u pér tip een nieuw bericht aanmaakt. Zo kan u dus bvb. wel 20 berichten aanmaken op een dag indien u 20 tips heeft voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken dat uw activiteiten weerspiegelt. U bent bvb. actief in een bedrijf, vereniging of organisatie en maakt elke dag wel eens iets mee. Dan kan je al deze belevenissen op uw blog plaatsen. Het komt dan neer op een soort van dagboek. Dan kan u dagelijks, of eventueel meerdere keren per dag, een bericht plaatsen op uw blog om uw belevenissen te vertellen. Geef een titel op dat zeer kort uw belevenis beschrijft en typ daarna alles in wat u maar wenst in het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks of meermaals per dag terugkomen naar uw blog om uw laatste belevenissen te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken uw hobby. U kan dan op regelmatige basis, bvb. dagelijks, een bericht toevoegen op uw blog over uw hobby. Dit kan gaan dat u vandaag een nieuwe postzegel bij uw verzameling heeft, een nieuwe bierkaart, een grote vis heeft gevangen, enz. Vertel erover en misschien kan je er zelfs een foto bij plaatsen. Zo kunnen anderen die ook dezelfde hobby hebben dagelijks mee lezen. Als u bvb. zeer actief bent in uw hobby, kan u dagelijks uiteraard meerdere berichtjes plaatsen, met bvb. de laatste nieuwtjes. Zo trek je veel bezoekers aan.
WAT ZIJN DIE "REACTIES"?
Een bezoeker kan op een bericht van u een reactie plaatsen. Een bezoeker kan dus zelf géén bericht plaatsen op uw blog zelf, wel een reactie. Het verschil is dat de reactie niet komt op de beginpagina, maar enkel bij een bericht hoort. Het is dus zo dat een reactie enkel gaat over een reactie bij een bericht. Indien u bvb. een gedicht heeft geschreven, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze het heel mooi vond. Of bvb. indien u plaatselijk nieuws brengt, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze nog iets meer over de feiten weet (bvb. exacte uur van het ongeval, het juiste locatie van het evenement,...). Of bvb. indien uw blog een dagboek is, kan men reageren op het bericht van die dag, zo kan men meeleven met u, u een vraag stellen, enz. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.
WAT IS DE "WAARDERING"?
Een bezoeker kan een bepaald bericht een waardering geven. Dit is om aan te geven of men dit bericht goed vindt of niet. Het kan bvb. gaan over een bericht, hoe goed men dat vond. Het kan ook gaan over een ander bericht, bvb. een tip, die men wel of niet bruikbaar vond. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.
Het Bloggen.be-team wenst u veel succes met uw gloednieuwe blog!
Ik ben annelies, en gebruik soms ook wel de schuilnaam madelies.
Ik ben een vrouw en woon in antwerpen (belgie) en mijn beroep is kleuterjuf.
Ik ben geboren op 14/05/1983 en ben nu dus 40 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: school, zingen, mijn ventjes, lezen, schrijven...
dit is een blog voor mijzelf en voor iedereen die zichzelf herkent in ons verhaal
