Dit is het laatste artikel dat zal verschijnen op mijn blog want overmorgen vlieg ik terug naar ons teergeliefde Belgenland (en vlieg ik meteen ook de koude tegemoet, super duper). Deslanietemin heb ik jullie vele dingen te vertellen!
Twee weken terug besloot ik om de grens over te steken met Chili en er eens even een kijkje te gaan nemen hoe de zaken er staan. Aangezien het een last minute beslissing was koos ik ervoor om er met de bus naar toe te gaan en niet met het vliegtuig want die bedragen zag mijn portefeuille nu precies toch ook niet echt zitten. In totaal heb ik 23 uur moeten reizen met twee verschillende bussen om er te geraken maar het was meer dan de moeite waard. In Mendoz (dé wijnstreek van Argentinië trouwens) moest ik van bus veranderen om de oversteek naar Valparaiso te doen. Je steekt dan het Andesgebregte over en ik moet zeggen dat het uitzicht gewoon fenomenaal was. En ik zat ook nog eens helemaal boven aan front row seats, dus heb ik met het fototoestel in de aanslag ook nog een reeks aardige foto's weten te maken. Zo heb ik ook de Aconcagua kunnen zien, de hoogste berg van het Amerikaanse continent. De wegen echter waren duizelingwekkend, zowel qua schoonheid van de natuur als scherpte van de bochten. Na de lange busrit kwam in eindelijk in Valparaiso toe waar Chris met stond op te wachten en trots vertelde dat hij een hostel had gevonden in Viña del Mar waar ze wel de hele dag warm water hebben. Blijkbaar is zoiets nog altijd geen evidentie in Chili. Na een crazy busride van 10 minuutjes kwamen we aan in Viña, een kuststadje met best wel vrij chique allures en leuke bars die zicht op de Stille Oceaan hebben. Men zou er zowaar romantisch van worden Vanuit Viña zijn we ook naar Rañaca beach gegaan en een dagje naar Valparaiso. Deze laatste staat op de werelderdgoedlijst van UNESCO en staat bekend omwille van zijn vele steile straatjes en bont gekleurde huizen. Als je meer de stad intrekt hoor je overal Chilleense muziek en is het Zuid-Amerikaanse gevoel alomtegenwoordig. Toen ik er rondliep merkte ik wel dat Chili economisch ook enorm opwaarts aan het gaan is, in tegensteliing tot Argentinië waar het er allemaal iets minder rooskleurig uitziet. Na vier dagen Chili moest ik terug naar BA waar ik me meteen mocht klaarmaken voor de volgende trip: Ushuaia!
Ushuaia is de meest zuidelijke stad van Argentinië (en meteen ook van de wereld) en het landschap zag er dus natuurlijk ook helemaal anders uit dan ik voordien al gezien had. Op zo'n momenten besef je ook hoe groot Argentinië wel niet is, het is bijna ondenkbaar dat Ushuaia en BA twee steden zijn in één en het zelfde land. Het klimaat was er dus ook helemaal anders: 3 graden en dikke truien -en mutsenweer (goede voorbereiding op België wel ). De eerste dag zijn we naar de Estancia Harberton gereden waaruit we dan een bootje hebben genomen om naar het eiland waar de pinguins zich bevinden te gaan. Het was een hele bijzondere ervaring want je loopt er zo goed als tussen de pinguins op slechts enkele meters afstand. In de namiddag zijn we dan een boottocht door het Beaglekanaal gaan doen waar we zeeleeuwen gezien hebben en de vuurtoren Les Eclaireurs. De tweede dag zijn we gaan wandelen in het National Park Tierra del Fuego, wat ook weer hele nieuwe landschappen opleverde en me soms een beetje deed denken aan Canada (of beter gezegd aan hetgene wat ik op foto's van Canada gezien heb vermits ik er nog niet ben geweest). Het was er ook heel stil en soms kwamen we helemaal niemand tegen, echt zalig, eindelijk echte rust!
Maandag was ik dan terug in BA om de laatste week hier in te zetten en nog de laatste touristische plekjes te bezoeken voordat ik vaarwel moet zeggen van deze stad. Het gevoel dat ik heb wanneer ik denk aan het naar huis gaan is dubbel. Natuurlijk ben ik enorm gelukkig om familie en vrienden terug te zien maar dit avontuur heeft de reiskriebels die al jaren in mijn buikje zaten toch wel voorgoed aangewakkerd Ik weet nu al dat ik zeker terugkom naar Argentinië om er de zovele mooie plekjes die nog op mij liggen te wachten te gaan ontdekken. Maar eerst is het tijd voor serieuze zaken en ga ik op zoek naar een job (misschien wel eentje waarvoor ik moet gaan reizen ) en begint het echte grote mensenleven officieel voor mij.
Met deze laatste woorden rond ik dan deze blog af. Ik zie jullie allemaal zeer binnekort in levende lijven waarbij alle avonturen in geuren en kleuren én met beeldmateriaal zullen toegelicht worden!
Na een inleidng over het sociale en culturele gebeuren hier in BA is het tijd om het eens over een paar serieuzere zaken te hebben, namelijk de Argentijnse fauna en flora. Zoals jullie weten doe ik hier ook vrijwiiligerswerk, en in tegenstelling tot de anderen die tekeningen moeten maken voor kindjes hou ik mij bezig met het in tact houden van Argentijnse inheemse bloemetjes.
Elke dinsdag en donderdag kan ik dus naar het project (het is wel zeer casual allemaal, je komt of je komt niet, maar als je er bent zijn ze wel blij met je hulp). Het project zelf is niet in de stad BA maar in de provincie er van, namelijk in een plaatsje genaamd San Isidro. Het natuurreservaat is gewoonweg prachtig. Eerst heb je een dichtbebost gebied met een kronkelend padje dat je daarna leidt naar de Rio de la Plata waar er een mooi strand is. Het is een hele rustige plek die een aangename afwisseling is met BA, waar je altijd geluid hebt van bussen, auto's en allerlei andere stedelijke geluiden. Mijn werk bestaat er vooral in om mij te ontfermen over de plantjes die zich in de tuin van het reservaat bevindt. Werken kun je het moeilijk noemen, het is eerder ontspannen, met de handen in de aarde zitten, genieten van de zon en ondertussen ook nog een beetje mate slurpen (mate is dé Argentijnse drank hier, het is een soort thee en het wordt de hele dag door gedronken). Het ideale vrijwilligersproject dus. Het jammere is alleen dat het ver van mijn hostel is en ik in totaal drie uur onderweg ben. Ander negatief kantje aan het verhaal is het meisje met wie ik het werk moet doen, maar daar ga ik nu niet over uitweiden, dan zou ik beter een nieuwe blog kunnen starten over vreende françaises en hun rare gedragstoornissen
Vorig weekend ben ik naar de watervallen van Iguazu gegaan. We zijn er met de bus naar toe gegaan, het is 17 à 18 uur rijden vanuit BA naar Iguazu. Daar kwam ook nog eens bij dat ik in de bus op weg naar Iguazu ziek ben geworden omdat ik die dag voedselvergiftiging heb opgelopen. Een zeer aangename busreis dus (NOT) waarvan ik jullie de verdere details bespaar. Toen we dan toekwamen in Iguazu moesten we dan ook nog in ons hostel zien te geraken dat zich net over de Braziliaanse grens bevond. Dat bleek veel ingewikkelder dan gedacht en leverde ons nog vier extra bussen op die we moesten nemen. Het was ook een heel gedoe aan de grenscontrole. Eerst moet je via de Argentijnse controle en krijg je een stempel in je paspoort omdat je het land verlaat. Dan neem je een andere bus naar de Braziliaanse controle waar je een stempel krijgt omdat je het land binnengaat. Dan moet je 40 minuten wachten totdat een bus je kan meenemen. Aangezien ik mij zo slecht voelde toen en ook gewoon echt kapot was en het gevoel had dat ik aan het bevriezen was heb ik toen ook naar gewoon een dutje op grond gedaan langs de weg Ik kan dus nu zeggen dat ik een uiltje heb geknapt op de Argentijns-Braziliaanse grens Toen we dan eindelijk in het hostel toekwamen hebben we ons even kunnen opfrissen en zijn we dan naar het nationaal park van Foz do Iguacu getrokken. Het park op zich is niet heel groot maar het was wel de moeite waard. Je hebt er vooral een overzicht op de watervallen en je kan er ook voor een stukje tot bij het Duivelsstrot (het grootste gedeelte van de watervallen en waar ook 70 % van het water naar beneden valt). Sensatie van de dag was wel de wasbeer die Kirsten's pakje chips uit haar rugzak heeft gestolen (helaas hebben we er geen beeldmateriaal van). 's Avonds zijn we dan maar terug naar het hostel gegaan. Het was echt wel een super hostel, met een groot meer aan, een zwenbad en hangmatten buiten. Echt een zeer aangename plek om eventjes te vertoeven.
Zondag zijn we dan maar terug de grens overgestoken en hebben we de Argentijnse kant bezocht en het oversteeg al mijn verwachtingen. Het is moeilijk om te beschrijven maar ik heb die dag heel veel 'wauw' gezegd en als ik nu de foto's herbekijk zeg ik nog steeds 'wauw'. De natuurpracht is gewoon overweldigend, de 100den vlinders die er rondfladderen en op je komen zitten, de regenbogen die je er ziet, de boottocht die je tot onder de watervallen brengt... Het was echt een onvergetelijk moment en deed het feit dat ik zo ziek was ook gewoon verbleken. De moeite waard dus om er zolang op een bus voor te zitten! Busreizen zijn hier trouwens zeer comfortabel, meer dan in een vliegtuig.
Dit weekend ga ik naar Valparaiso in Chili waar ik een paar dagen met Christian zal doorbrengen, een kerel uit Zwitserland die ik hier in de school heb leren kennen. Ik ga dus een nieuwe stempel in mijn paspoort krijgen Mijn verblijf begint hier ook bijna op zijn einde te lopen, maar na Valparaiso heb ik ook nog een tripje naar Ushuaia geplandm het einde van de wereld! Jullie zullen dus nog zeker en vast een laatste update krijgen voordat ik weer naar ons klein landje terugkeer.
Tijd voor een nieuwe updat vanuit het zonnige Argentinië. De zomer is hier deze week begonnen en het kwik bleef maar stijgen, iedereen loopt hier dus goedgeluimd rond
Vorig weekend heb ik afscheid van mijn Argentijnse gastmama omdat de vier weken er op zaten en ik naar het hostel moest verhuizen. Best wel vreend eigenlijk hoe snel je je aan een locatie kunt aanpassen en hoe normaal het ook wel niet leek om elke dag naar dat appartement te gaan. Soit, vanaf vorige zaterdag ben ik woonachtig in een hostel samen met alle andere internationale studenten. Ik slaap met drie andere Nederlandse meisjes, samen zijn we de Dutch Room Het is een hele leuke afwisseling met het gastgezin. Er is wel altijd iemand om tegen te praten (of in mijn geval om onozel tegen te doen), 's avonds koken we allemaal samen en worden er allerlei tripjes gepland. Het is hier dus allemaal muy lindo! 'Lindo' is volgens mij ook het favoriete woord van de Argentijnen het wordt wel elke keer gebruikt wanneer ze hun gevoelens willen uitrukken, vooral als het gaat om een knap meisje die ze zien passeren op straat. Naast het gebruikelijke lindo/linda zijn er wel nog een aantal andere woorden die het vermelden toch wel waard zijn. Hier een lijstje van een aantal typische Argentijnse woorden: - boliche: discotheek - quilombo: chaos (zeer belangrijk woord hier) - boludo: idioot - pelotudo: erger dan boludo - no me rompas las bolas: breek mijn kl*ten niet - andate a la mierda: got to hell - no te vayas por las ramas: spring niet van de hak op de tak - charlar: babbelen - chamuyero: player - mujeriego: vrouwenzot - amigovio: amigo+novio= friend with benefits - che! : hey! - no tengo pilas: ik heb vandaag geen fit - tener onda: cool zijn
Met deze beknopte woorden moet een survival in BA wel mogelijk zijn. Het is hier natuurlijk ook wel de bedoeling dat je hier alles in volle borst uitspreekt. Als je kip besteld, zeg dan niet: 'Pollo por favor' maar 'POLCHO POR FAVOR!'. Zeer delicate mensen dus, de Argentinos
Morgen vertrek ik naar Iguazu, met de fameuze watervallen. Ik kijk er enorm hard naar uit, eindelijk natuur! Volgend verslag zal dan natuurlijk over deze trip zijn!
Toen ik de eerste update geschreven heb zat de eerste week er net op en was ik de stad nog steeds druk aan het bezoeken. Ondertussen is week 4 al begonnen en is het heftig bezoeken in tourist style al wat afgenomen. Elke dag les en een sociaal leven naar Argentijnse normen hanteren en overdag bezienswaardigheden opzoeken is helaas een tempo dat mijn lichaam niet aankan dus was het tijd voor wat rust! En aangezien mijn reputatie hier in BA met de volgende woorden wordt omschreven zoals 'diehard', 'party animal' en 'bottoms up' moet ik toch zien dat ik aan de nodige rust kom om die reputatie staande te houden, niet waar?
Met andere woorden, het nachtleven werd hier eens grondig onder de loep genomen. Er werden volgende conclusies vastgesteld: 1. Elke keer een Argentijn een specimen van het andere geslacht ziet vindt er een zekere kortsluiting plaats in zijn brein. Zo heb ik al zelf mogen ondervinden welke hun versiertrucjes zijn. Vergeet onzo goede Europese openingszinnen in de trend van: 'Kennen wij elkaar ergens van?', 'Zin om te dansen?' of 'Kan ik u een drankje aanbieden?'. Nee, Argentijnen passen een andere tactiek toe. Gooi alle schaamte overboord en trek gewoon een meisje tegen je harige brede borstkas en probeer haar liefst ook binnen de minuut te kussen. Taking it slow is only a waste of time Eens de buit binnen is, is het dus ook vereist dat je je gaat gedragen alsof je lijm afscheidt, namelijk, laat haar niet meer los en doe mee aan het internationaal wereldkampioenschap klefheid en plakkerigheid. (voor diegenen die zich zorgen moesten maken dat ik hier verliefd zou worden op een Argentijn, dat is dus helemaal niet nodig! Geef mij maar gewoon een Europese kerel). Mijn ervaringen op dit gebied zijn ondertussen al voldoende om een nieuwe serie te schrijven over opgehitste mannen op jacht. Een paar concrete voorbeeldjes: een kerel heeft mij gebeten (jaja, bijten, zoals in 'hap') toen ik gewoon even langs hem moest om naar het toilet te gaan. Een andere kerel probeerde mij ook te kussen terwijl hij hand in hand mooi stond te wezen met een ander meisjes. We hebben al getracht om een paar metaforen te hanteren voor 'Los chicos argentinos'. Momenteel hebben we het over alfamannetjes die aan de konijnenhormonen zitten of 'de leeuwtjes'. Wie weet levert mijn veldonderzoek in de toekomst wel nieuwe bevindingen op. 2. Wanneer je een cocktail besteld wordt je hier rijkelijk bediend. In België stellen we ons vaak de vraag: 'Tiens, zijn ze de alcohol vergeten in mijn drankje?' Hier in BA is het eerder: 'Ik dacht dat ik een gintonic had besteld en geen pure gin!' Een cultureel verschil waar ik de meeste Europeanen niet over hoor klagen dus . Je moet ook weten dat er op veel plaatsen je bvb ingang voor 7euro moet betalen en je gedurende de hele avond mag drinken wat je maar wilt. Je kan je dus wel inbeelden dat het hier vrij lollige feestjes zijn hier.
Buiten de nachtelijke uitspattingen heb ik toch ook wat cultureel verantwoorde activiteiten gedaan. Zo ben ik vorige week naar La Boca geweest. In die wijk heb je El Caminito, een straat met allerlei kleurige huizen en tangodansende koppels. Elke reisgids heeft wel een foto van de deze wijk. Het is ook de wijk waarin Maradonna opgegroeid is.
Morgen heb ik geen les. Nee, het is geen feestdag, maar morgen is het de 'tel-de-bevolking-dag'. Aangezien dat dat op een vrij old skool manier gebeurt is morgen alles dicht. Daarom ga ik morgen naar Colonia del Sacramento in Uruguay. Vanuit BA kan je gewoon de boot daar naar toe nemen. Het is er naart schijnt heel rustig, dus het zal wel een aangename afwisseling zijn van het eeuwige gewoel van the city that never sleeps!
Dit weekend trek ik ook uit het gastgezin en verhuis ik naar de hostel waar ik de komende vier weken dan ga verblijven. Ik kijk er wel naar uit, ook al zal het gebrek aan privacy mss soms wel een beetje moeilijk zijn. Het is wel een hele leuke benden die hier aanwezig is, en dat doet er natuurlijk ook veel aan!
Nu ik hier reeds een dikke week zit is het tijd voor een eerste update om jullie op de hoogte te houden van het dagelijkse leven hier in Buenos Aires.
Zoals jullie allemaal weten ben ik zondag 3 oktober hier in Buenos Aires geland en werd ik van de luchthaven meteen rechtstreeks naar mijn gastgezin gebracht. Ik woon hier dus vier weken bij een alleenstaande vrouw, Liliana, die zeer easygoing is en me meerdere malen op het hart drukt dat ik mag gaan en staan waar ik wil en enkel iets moet laten weten als ik niet mee eet s'avonds (gelukkig voor mij want met mijn uitgaansgewoonten is dat niet altijd evident :p)
Maandag had ik dan mijn eerste les, omdat ik al les had gevogld kon ik meteen op een hoger niveau doorstromen en heb ik een week les gekregen in een groepje van vijf studenten. Het was best wel een leuke groep, alleen erger ik me soms wel aan het Spaans van de Amerikaanse medestudentjes (vooral de 'Soy americano' kan ik nu zeer goed nadoen ). Per dag hebben we dus vier uur les, met een halfuurtje pauze ertussen. Tot nu toe heb ik enkel les gehad in de ochtend, maar dat kan dus de komende twee weken nog veranderen. We hebben ook elke dag huiswerk, jaja, jullie lezen het goed, huiswerk!!! Deze week hebben ze mij in een hoger niveau geplaatst. Ik zit nu gewoon enkel met Marianna in de groep (uit Duitsland, gelukkig niet Estados Unidos :p). Daardoor ligt het niveau ook veel hoger en zijn de lessen soms ook gewoon een beetje sterven nu, but hey, we're here to learn!
Qua sociaal leven kan ik hier niet klagen, heb al een paar heel leuke mensen leren kennen met wie het vrij goed klikt en met wie ik ook al heel wat activiteiten gedaan heb. Zo ben ik al rode Malbeq wijn gaan drinken, ben ik naar een jam de salsa geweest, picknick in het park, heb ik de jongens leren kennen die in het hostel verblijven, ben ik bife de lomo gaan eten (ossenhaas), mojito's gaan drinken met chicos argentinos, ben ik naar een leuk marktje geweest waar je allerlei souvernirs kunt kopen en zijn we gisteren met z'n allen naar de delta del Tigre geweest. Vorig weekend was het hier een lang weekend, het was namelijk dia de la Raza, de dag dat Columbus Amerika ontdekte. Vandaag is het eerder een dag om de inheemse bevolking te herdenken.
Tigre was een leuke afwisseling van de stad en daar kon ik voor het eerst het Zuid-Amerika gevoel ervaren, iets wat ik tot nu toe nog een beetje mis in deze wereldstad. De stad op zich is best wel leuk, alleen vind ik ze gewoon een beetje te groot, in die mate dat bvb mensen die hier hun hele leven al wonen ook nog steeds gebruik moeten maken van hun Guia T (boekje met alle straten van de stad) omdat er gewoon geen einde lijkt te komen aan deze stad. Ik verblijf in de wijk Belgrano, wat 1 van de betere wijken is, maar om naar La Recoleta te gaan bvb, wat 'slechts' een paar wijken verder is, ben je toch gemakkelijk drie kwartier onderweg. Bijgevolg vliegt de tijd hier echt en gebeurt ook alles later, zo is lunchen om 16u hier doodnormaal Dat wilt dan ook zeggen dat 's avonds gaan uiteten om 22uur, iets gaan drinken om 1uur en gaan dansen tot 7 of 8uur doodnormaal is. De dag erna is ierdeen natuurlijk ganz kaput, maar dan ga je gewoon lekker chillen in het park.
Tot hier deze eerste update, de foto's die zullen jullie pas te zien krijgen als ik terug ben in België aangezien het internet hier overal tergend traag is!
We hebben om te starten ook al een reeks extra's toegevoegd aan uw blog, zodat u dit zelf niet meer hoeft te doen. Zo is er een archief, gastenboek, zoekfunctie, enz. toegevoegd geworden. U kan ze nu op uw blog zien langs de linker en rechter kant.
U kan dit zelf helemaal aanpassen. Surf naar http://www.bloggen.be/ en log vervolgens daar in met uw gebruikersnaam en wachtwoord. Klik vervolgens op 'personaliseer'. Daar kan u zien welke functies reeds toegevoegd zijn, ze van volgorde wijzigen, aanpassen, ze verwijderen en nog een hele reeks andere mogelijkheden toevoegen.
Om berichten toe te voegen, doet u dit als volgt. Surf naar http://www.bloggen.be/ en log vervolgens in met uw gebruikersnaam en wachtwoord. Druk vervolgens op 'Toevoegen'. U kan nu de titel en het bericht ingeven.
Om een bericht te verwijderen, zoals dit bericht (dit bericht hoeft hier niet op te blijven staan), klikt u in plaats van op 'Toevoegen' op 'Wijzigen'. Vervolgens klikt u op de knop 'Verwijderen' die achter dit bericht staat (achter de titel 'Proficiat!'). Nog even bevestigen dat u dit bericht wenst te verwijderen en het bericht is verwijderd. U kan dit op dezelfde manier in de toekomst berichten wijzigen of verwijderen.
Er zijn nog een hele reeks extra mogelijkheden en functionaliteiten die u kan gebruiken voor uw blog. Log in op http://www.bloggen.be/ en geef uw gebruikersnaam en wachtwoord op. Klik vervolgens op 'Instellingen'. Daar kan u een hele reeks zaken aanpassen, extra functies toevoegen, enz.
WAT IS CONCREET DE BEDOELING??
De bedoeling is dat u op regelmatige basis een bericht toevoegt op uw blog. U kan hierin zetten wat u zelf wenst.
- Bijvoorbeeld: u heeft een blog gemaakt voor gedichten. Dan kan u bvb. elke dag een gedicht toevoegen op uw blog. U geeft de titel in van het gedicht en daaronder in het bericht het gedicht zelf. Zo kunnen uw bezoekers dagelijks terugkomen om uw laatste nieuw gedicht te lezen. Indien u meerdere gedichten wenst toe te voegen op eenzelfde dag, voegt u deze toe als afzonderlijke berichten, dus niet in één bericht.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken over de actualiteit. Dan kan u bvb. dagelijks een bericht plaatsen met uw mening over iets uit de actualiteit. Bvb. over een bepaalde ramp, ongeval, uitspraak, voorval,... U geeft bvb. in de titel het onderwerp waarover u het gaat hebben en in het bericht plaatst u uw mening over dat onderwerp. Zo kan u bvb. meedelen dat de media voor de zoveelste keer het fout heeft, of waarom ze nu dat weer in de actualiteit brengen,... Of u kan ook meer diepgaande artikels plaatsen en meer informatie over een bepaald onderwerp opzoeken en dit op uw blog plaatsen. Indien u over meerdere zaken iets wil zeggen op die dag, plaatst u deze als afzonderlijke berichten, zo is dit het meest duidelijk voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken als dagboek. Dagelijks maakt u een bericht aan met wat u er wenst in te plaatsen, zoals u anders in een dagboek zou plaatsen. Dit kan zijn over wat u vandaag hebt gedaan, wat u vandaag heeft gehoord, wat u van plan bent, enz. Maak een titel en typ het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks naar uw blog komen om uw laatste nieuwe bericht te lezen en mee uw dagboek te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met plaatselijk nieuws. Met uw eigen blog kan u zo zelfs journalist zijn. U kan op uw blog het plaatselijk nieuws vertellen. Telkens u iets nieuw hebt, plaats u een bericht: u geeft een titel op en typt wat u weet over het nieuws. Dit kan zijn over een feest in de buurt, een verkeersongeval in de streek, een nieuwe baan die men gaat aanleggen, een nieuwe regeling, verkiezingen, een staking, een nieuwe winkel, enz. Afhankelijk van het nieuws plaatst u iedere keer een nieuw bericht. Indien u veel nieuws heeft, kan u zo dagelijks vele berichten plaatsen met wat u te weten bent gekomen over uw regio. Zorg ervoor dat u telkens een nieuw bericht ingeeft per onderwerp, en niet zaken samen plaatst. Indien u wat minder nieuws kan bijeen sprokkelen is uiteraard 1 bericht per dag of 2 berichten per week ook goed. Probeer op een regelmatige basis een berichtje te plaatsen, zo komen uw bezoekers telkens terug.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met een reisverslag. U kan een bericht aanmaken per dag van uw reis. Zo kan u in de titel opgeven over welke dag u het gaat hebben, en in het bericht plaatst u dan het verslag van die dag. Zo komen alle berichten onder elkaar te staan, netjes gescheiden per dag. U kan dus op éénzelfde dag meerdere berichten ingeven van uw reisverslag.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken met tips op. Dan maakt u telkens u een tip heeft een nieuw bericht aan. In de titel zet u waarover uw tip zal gaan. In het bericht geeft u dan de hele tip in. Probeer zo op regelmatige basis nieuwe tips toe te voegen, zodat bezoekers telkens terug komen naar uw blog. Probeer bvb. 1 keer per dag, of 2 keer per week een nieuwe tip zo toe te voegen. Indien u heel enthousiast bent, kan u natuurlijk ook meerdere tips op een dag ingeven. Let er dan op dat het meest duidelijk is indien u pér tip een nieuw bericht aanmaakt. Zo kan u dus bvb. wel 20 berichten aanmaken op een dag indien u 20 tips heeft voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken dat uw activiteiten weerspiegelt. U bent bvb. actief in een bedrijf, vereniging of organisatie en maakt elke dag wel eens iets mee. Dan kan je al deze belevenissen op uw blog plaatsen. Het komt dan neer op een soort van dagboek. Dan kan u dagelijks, of eventueel meerdere keren per dag, een bericht plaatsen op uw blog om uw belevenissen te vertellen. Geef een titel op dat zeer kort uw belevenis beschrijft en typ daarna alles in wat u maar wenst in het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks of meermaals per dag terugkomen naar uw blog om uw laatste belevenissen te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken uw hobby. U kan dan op regelmatige basis, bvb. dagelijks, een bericht toevoegen op uw blog over uw hobby. Dit kan gaan dat u vandaag een nieuwe postzegel bij uw verzameling heeft, een nieuwe bierkaart, een grote vis heeft gevangen, enz. Vertel erover en misschien kan je er zelfs een foto bij plaatsen. Zo kunnen anderen die ook dezelfde hobby hebben dagelijks mee lezen. Als u bvb. zeer actief bent in uw hobby, kan u dagelijks uiteraard meerdere berichtjes plaatsen, met bvb. de laatste nieuwtjes. Zo trek je veel bezoekers aan.
WAT ZIJN DIE "REACTIES"?
Een bezoeker kan op een bericht van u een reactie plaatsen. Een bezoeker kan dus zelf géén bericht plaatsen op uw blog zelf, wel een reactie. Het verschil is dat de reactie niet komt op de beginpagina, maar enkel bij een bericht hoort. Het is dus zo dat een reactie enkel gaat over een reactie bij een bericht. Indien u bvb. een gedicht heeft geschreven, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze het heel mooi vond. Of bvb. indien u plaatselijk nieuws brengt, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze nog iets meer over de feiten weet (bvb. exacte uur van het ongeval, het juiste locatie van het evenement,...). Of bvb. indien uw blog een dagboek is, kan men reageren op het bericht van die dag, zo kan men meeleven met u, u een vraag stellen, enz. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.
WAT IS DE "WAARDERING"?
Een bezoeker kan een bepaald bericht een waardering geven. Dit is om aan te geven of men dit bericht goed vindt of niet. Het kan bvb. gaan over een bericht, hoe goed men dat vond. Het kan ook gaan over een ander bericht, bvb. een tip, die men wel of niet bruikbaar vond. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.
Het Bloggen.be-team wenst u veel succes met uw gloednieuwe blog!
Meli en Argentina
Vanuit Viña zijn we ook naar Rañaca beach gegaan en een dagje naar Valparaiso. Deze laatste staat op de werelderdgoedlijst van UNESCO en staat bekend omwille van zijn vele steile straatjes en bont gekleurde huizen. Als je meer de stad intrekt hoor je overal Chilleense muziek en is het Zuid-Amerikaanse gevoel alomtegenwoordig. Toen ik er rondliep merkte ik wel dat Chili economisch ook enorm opwaarts aan het gaan is, in tegensteliing tot Argentinië waar het er allemaal iets minder rooskleurig uitziet. Na vier dagen Chili moest ik terug naar BA waar ik me meteen mocht klaarmaken voor de volgende trip: Ushuaia!
). De eerste dag zijn we naar de Estancia Harberton gereden waaruit we dan een bootje hebben genomen om naar het eiland waar de pinguins zich bevinden te gaan. Het was een hele bijzondere ervaring want je loopt er zo goed als tussen de pinguins op slechts enkele meters afstand. In de namiddag zijn we dan een boottocht door het Beaglekanaal gaan doen waar we zeeleeuwen gezien hebben en de vuurtoren Les Eclaireurs. De tweede dag zijn we gaan wandelen in het National Park Tierra del Fuego, wat ook weer hele nieuwe landschappen opleverde en me soms een beetje deed denken aan Canada (of beter gezegd aan hetgene wat ik op foto's van Canada gezien heb vermits ik er nog niet ben geweest). Het was er ook heel stil en soms kwamen we helemaal niemand tegen, echt zalig, eindelijk echte rust!
Ik weet nu al dat ik zeker terugkom naar Argentinië om er de zovele mooie plekjes die nog op mij liggen te wachten te gaan ontdekken. Maar eerst is het tijd voor serieuze zaken en ga ik op zoek naar een job (misschien wel eentje waarvoor ik moet gaan reizen 
Mijn verblijf begint hier ook bijna op zijn einde te lopen, maar na Valparaiso heb ik ook nog een tripje naar Ushuaia geplandm het einde van de wereld! Jullie zullen dus nog zeker en vast een laatste update krijgen voordat ik weer naar ons klein landje terugkeer.
