|
Je moet een olifantenvel kweken,
wat meer eelt op je ziel.
Wel het is makkelijk gezegd.
Het leven geeft je rake klappen,
soms echte steken in je hart.
Niet schuren, neen, krassen.
Een wonde die blijft etteren,
kan nooit helemaal genezen.
Wat achterblijft zijn littekens.
Wild vlees, dat verdwijnt niet.
Net als diep verdriet.
Het kruipt onder je huid.
|
