Welkom op mijn blog! HIER HET VERSLAG VAN DE ZEILTOCHT MET DE LAURA NAAR DE OOSTZEE EN TERUG OPGELET! De berichten zijn zo geordend dat het laatste steeds boven staat. Dus als je het hele verslag wil lezen, scroll eerst naar beneden! Commentaar is welkom, je kan ook mailen.
We left in the evening, leaving behind the red rock and a sunset on full mainsail and spinakker. Cruising all night long (all night,all night long,..). Our changing of the shifts works great: go to bed when you feel like it, wake up when you feel like it. The vibes are perfect! When the wind became a bit weaker we crossed the traffic line just above Terschelling, although we were almost there, the last bit is always the hardest, going around Terschelling is a long way. Our first plan was to go to Vlieland, but that was impossible because there was a kind of festival on the island so the harbor was completely full. I called the harbor master of Terschelling and he said that his harbor was full as well. But on the radio they said something different. So we took our chance. Ive not seen such a density of boats in a harbor a lot. Usually this only happens during a competition or something, but now it was just a weekend. We moored as a 4th ship so we had to wake up again at 8 to give the possibility for the others to leave. A chill day at Terschelling... until Eagle eye and I decided to go for a run. We ran on the beach for about half an hour. Its a real amazing place, very wide, lots of birds, big dunes and almost nobody! But Jerry was bored of running into the emptiness so he took a right turn with aiming point the Lighthouse. So it became a cross country run. First some dunes to counter, then another sand field, then bushes, a swamp and a small canal, then a forrest, a garden of some people, a bit of the city and the harbor. So it ended as a kind of biathlon. Great rest day!! At the end of the day our new crew member arrived: Caroline! We were supposed to leave at 11 that night aiming for Scheveningen. But at 11 it started raining really hard. So we waited... At 5 oclock the rain was gone and we left. At first we were very happy, we could sail out of the harbor, into the very small shipping lane, doing all kinds of maneuvers in the sunrise. A perfect start of the day. But then things changed. The wind and current against us and it took us about 11hours to get to Den Helder. We stopped there because we were exhausted of fighting against the forces of nature and Caroline was sick all the way... Then we had to decide what to do. Not so easy. Going to Breskens by sunday was already impossible. The wind became quite strong in the wrong direction. So after lots of discussing, looking for other possibilities and making phone calls we went for Amsterdam. We had to wait quite a long time because the tide was now in the wrong direction. At 9 oclock in the evening we left Den Helder going thru the Waddenzee. The wind in our back and full power thru the small channels between the sandbanks. Everywhere blinking lights! Just 2 hours later we arrived at the IJselmeer and continued on the Markermeer around 3 oclock in the morning. At sunrise we started our approach for Amsterdam against the wind, so with a lot of maneuvering. This time Caroline was not sick anymore, although the wind was blowing a 25kts (6Bft aprox?). Entering Amsterdam is really easy. The people of the bridges and locks are very fast and kind. But then we arrived at 9 oclock in the morning chaos of t IJ. The river running thru Amsterdam. Everywhere yachts, small ferrys connecting the different sides of the city, industrial traffic, river cruisers, and big cruise ships. This with a wind up to 30-35 kts! Arriving at the Sixhaven the real chaos started. We wanted to get in, but people where waving at us to go back. The habor has a very bad visibility and is quite small we found out. After a while we could enter and discuss with the people. They advised us to get out again and come back a couple of hours later because the harbor needs to be rearranged each day! So we did. At 1 oclock we found ourself a nice spot. Packed our backs and took the ferry to the train station on the other side of the IJ, leaving Jerry and Peter for a city trip in Amsterdam. Next week Kurt will come back and continue the trip with Jerry to hand over the boat to Paul again on friday. The story continues!
Ciao,
Cptn Pinkbeard, Eagle Eyed Jerry, Chef, the Hyper Zen Navigator and Curly.
Seasons change and so does my mind. We could leave a day earlier to Helgoland, but that wouldve been a battle on the engine against the waves and the sea. So we decided to wait a day more in Cuxhaven. It was a good choice, the weather was perfect! One hour on engine and the rest was perfect to sail. It didnt take long before the Rock of Helgoland appeared at the horizon. A pity that we couldnt decide where to moor, otherwise we wouldve been able to moor using only the sails. Helgoland is a bit different then other harbors. There is almost no infrastructure for a lot of boats. So you just have to attach you boat to another one. This is fun because I like to walk over boats. But there are disadvantages as well. The line we finally took was about 7 boats wide. One was going to leave at 6 oclock in the morning, another one at 7 and the rest at 8... So at 6 they woke us up. We were not in the mood to do this 2 more times each our, so we changed to a spot where there were just 2 boats. But the first one had to leave at 8. Well thats just one more time so good enough for us. In the end it was a perfect choice. We were moored next to a dutch guy and his family on a small motor cruiser and when we woke up they brought us a can of coffee! Thanks! A very nice way to wake up again for the third time that day. Now were hanging around in Helgoland, doing a final check on the weather forecast and in a couple of hours we leave for the big trip to Vlieland. About 30h of sailing, but the wind and the waves should be perfect! Really looking forward to sail from sunset to sunrise again...
These few days where not so lucky (but thats what makes it interesting, no?). We left Kiel with not so much gasoline. No problem because well find a place to get some... Well that was a bit more difficult than expected. So we decided to just leave and solve problems when we get the opportunity. Waiting in front of the first lock we helped some people to anchor their boat, so you give some you get some. First problem solved, at least for a while! Next one, we didnt had a map of the German Bight. Well not a map with the details we needed. No problem off course because Im an experienced Kieler canal traveler so I knew that there was a shop in the middle of the canal who sells them. When we arrived there it changed into an icecream shop... So we shopped there, but not what we were supposed to shop. We continued, thinking what to do next. When we arrived there we found a pontoon to settle for then night. When we woke up it was a gasstation! Now it was saturday morning. If we would like to go out on the North Sea we really needed the map. Brünsbuttle was not an option we where told. So we had to go for Cuxhaven. But the shop closes early. The only way to get there was going against the current. Not easy, and very slowly. But we didnt want to waist the weekend in Brünsbuttle so we decided to at least give it a try. In the lock we talked to our neighbours and he said we where a bit crazy and there is a shop in Brünsbuttle. Ah!!! Nice! So we decided to get out of the lock and go in immediately. That is off course when the big container ship had left the lock and they give us clearance to go in again. So we waited on the side moored at the side of a towing tug. Those guys where very friendly and took our ropes. Then the Lock master started shouting at us using the soundsystem of the lock. I replied what my intentions where using the marifoon. I calmed him down a bit... A few minutes later he came in person to our boat to ask again for our intentions. I explained him everything. He became very friendly, called somebody to ask if he knew a shop for charts (this friend of him said that that was impossible in Brünsbuttle) and told us that he had to call the police...??! So back in the lock the police arrived... I explained them again what had happend. Then they said that I had entered the lock when the lights where red. I explained them that that was impossible because I know the system and we entered in the middle of the other sailingboats. Then they replied that I ignored the red light when I reentered. Same story again, not possible! I explained them again what I did and then they found a mistake. Ah!!! So you waited next to a tug boat! That is not allowed, the waiting area for sailboats in on the Elbe... 20 fine!! And than they said, its just 20... I was really mad. Im sorry to say, but some Germans stick too close to the rules. This would never happen in the Netherlands of in Danmark... Well never mind. Breath in breath out, focus on the nice things in live, take a walk and just feel the wind. So we continued our quest for the maps. We talked to a lot of people but in the end there was a shop! So were all set to go!! We left for Cuxhaven with a lot of wind, it was a bit wet, but fine. Now we go for Helgoland. North Sea, here we come, finally!!
The day of the last episode, after posting, the weather remained very violent the whole day. We did nothing but sitting inside covering from the rain and the wind. When you would like to take a shower or just go to toilet, you had to put on all of your sailing gear. I danced with the wind, it felt like a real person pushing on my back, my side or front as I turned. I also walked on the stones to the entrance of the harbor, testing my sailing suite... It failed!
The next morning the wind had calmed down. We left the harbor, the direction changed and the wind slowed down even more. Perfect conditions to start fishing, according to Lidle Chef (f.k.a. ...). Mr Hyper Kinetic became Zen due to the fact that 3kts was too much speed for fishing. So slowly we rounded the coast of the isles of Møn. Famous for the most beautiful cliffs of Denmark. Kurt and I did our best to not do our best with sailing. Not easy. Letting go the attention, a wind shift is not important... It took a long while before our uneffort was rewarded. We caught our evening meal! A very beautiful Geep (this is the Dutch word, I have to look for a translation). Eagle Eyed Jerry honored the fish and than smashed her head. We continued fishing without any luck. But it was very nice going round the cliffs slowly. That evening we enjoyed the Geep as a real nice starter.
In Rødvig we anchored the boat next to a German. Very nice people, but everything has to go their way, so they would like to leave at 8h. No problem, we will leave as well we said. Then he said: Ah nice, take your time, doesnt matter if its a bit later. But a bit later was just a bit and Peter didnt even get the time to go to the toilet. So this evening we decided that a german would not be a good option. We dreamed of a Swedish boat... But in the end we ended up again next to a German. So the next day he left at 8h again. we just loosened our ropes except one line so we where more or less in the middle of the harbor. Waiting for him to leave. Suddenly he had no hurry anymore... We anchored our boat again and went to the beach for a Yoga session guided by our Guru Jerry. We ended with a group lotus flower (thanks Dóri!) and a skinydip in the sea. How perfect can the start of a day be. After breakfast it was about 12 oclock, no hurry, because there was no wind yet. The harbor was almost empty so we decided to try to sail out of the harbor against the wind. Not so easy. But with 2 times a push of the engine we managed!
Not much wind, so time for sailfishing again. Not much luck today... But with the autopilot we could sail, fish, play guitar and have lunch at the same time. No change to get bored. Now its evening. Wind is gone again and were sailing using the engine. The sun is setting, chef is in his kitchen, eagle eyed is focusing on the horizon, zen is navigating slowly... In about 2 hours well find an anchorage somewhere in a bay to enjoy the sunset and chefs surprise of the day. Live is perfect!!!
Next morning. I woke up with the sound: Hey guys! Youve just missed a very beautiful sunrise!!!.... .... Auch... Just about 5 oclock in the morning... Mr Hyper Kinetic was back! Chef woke up as well, able to get Mr Hyper to calm down a bit and suggested that he should listen music using my headphones instead of turning on the sound system... At 7 it was not possible anymore to control him so everybody had to wake up (and not just pretending to be asleep). Anyway, a beautiful bay it still was. A nice breakfast, raising the sails, hauling the anchor and we were off again. A nice quite day and again we fished 2 more Geeps and saw dolphins and seals. That evening we arrived in Bagenkop. A very touristic harbor with a German Slager concert... Weve been into better places, but we enjoyed the Geep a lot again!
Then of to Kiel! Leaving Denmark. When we left a small racer with a bunch of german guys with loud music left the harbor as well. Heading for the same destination. Seemed like a good mach for us so we started to race. Complete focus of the crew! The wind was perfect, the sun burned our faces. The Germans where just a bit faster so we had to do something... The wind was building up so we decided to change the Genoa for the high aspect (a bit smaller). We prepared well and the changing went very fast. I expected the wind to blow harder (as predicted), but not much of luck. It was a good choice to change, but the Germans where still a bit faster. So then the secret trick, going a bit more against the wind to be able to change course enough to use the spinnaker. So we did, reaching and trying to gain speed. It was a lot of fun, but we didnt came any closer. When we arrived in the harbor we drank one beer and everybody was wasted immediately and drunk because we where exhausted, great feeling!!!
No we go to a restaurant for the first time since were on the boat and explore Kiels nightlife!
We left packed with 4 people (Jerry, Kurt, Peter and myself) and a lot of food, drinks, cloths, boots, and 2 guitars on a saturday morning. In Copenhagen we met up with Juli. First just to ask her advise on a nice place to eat something, but we ended up filling her living room with a bunch of sailors on their mattresses. The next day we continued our car trip to meet with Paul and his gang just in front of the Opera of Göteburg. After the official handovers of the keys an the captains hat (and the official pizza dinner) we left direction Copenhagen the next morning.
First day of sailing and our skills were tested already. First getting out of Göteburg with a map of the complete Kattegat (so no details). Then the wind started to build up, straight form the direction we were heading. So we started crossing the wind for a whole day until we decided at 3 oclock at night to get some rest in a harbor (Varberg). This mainly because not much of the crew was left for sailing. 3 out of 4 where wasted...
After a day of rest in this quite old fortress town we left to Helsingor to meet up with Juli again. This half of the day on engine due to a lack of wind. After a couple of hours the wind started to blow in our back, so Spinakkertime! Because there was not much wind we tried to set a watersail (see pictures) while celebrating Jerrys birthday guided by dolphins.
In Helsingor I met Juli in the train station. She had a big bag full of surprises for Jerrys birthday. So we had a nice celebration in a typically Danish style.
The next morning we left with a bigger crew to Louisiana, the museum of contemporary art of Danmark. They have a harbor just on the back of the museum, an amazing setting! The museum is not only a very nice collection of paintings and sculptures but the museum itself fitted perfectly in the garden who emerged with the bay... A very peaceful inspiring place. A perfect spot to dance, so we did
After visiting the museum we left for Copenhagen. Just cruising with our new crew member on the helm. After a while it started raining. Until now the rain just gave us enough breaks to let the cloths dry in the wind (and even then we were not always able to get the cloths back in time). That evening was the first time we spend a whole night in the boat. Very cosy!
The next morning Juli had a meeting in Cristiania. So we transformed the Laura into a water taxi and sailed to the center of Copenhagen to a harbor in a canal. Then we guided Juli to her meeting in the Freestate of Cristiania. A kind of independent city in the city famous for the selling of marihuana and hashish. But besides that its also a community to give alternative and creative people a spot to do their own thing. Juli her meeting was a preparation for the 100 dancers festival sometime soon in Copenhagen. Worth visit, Im sure! For us it was the prefect opportunity to take a sauna and to see the houses they builded on the riverside. The exposition on modern living in Louisiana museum realized.
That evening there was a Soeffi concert in one of the concert places. Pakistani rhythms supported by a little bearded guy in a traditional paki dress turning himself around until he was more stoned than the people in the pusher street. After the concert we went shopping and drank a thee and a ginger juice.
We left Copenhagen sailing with just enough wind to not use the engine. But that didnt last long. The wind started to build up and we had an interesting battle with the forces of nature. At a certain moment one of the main rigs on the side almost detached because the locking ring had disappeared. By accident I saw the ring was missing and we changed our course so there was no tension anymore on the rig. That gave us a couple of minutes to repair the connection (using pliers and ducktape...). We made it in time to change our course again to make room for one of the cruise ships... Sailing is troubleshooting. The wind always became stronger that day. The construction is tested and approved. At eleven oclock we sailed into the harbor of Rødvig. When the wind is heavy sailors are always very helpful. I dont know if its just to be nice or if they are worried that we will smash their boats, Ill go for the first one!
Today we recover. Tomorrow we continue!
Regards,
Captain Redbeard, BioChef, Eagle Eyed Jerry and the Hyper Kinetic Navigator
Woensdagavond komen we aan de praat met Inneke en Piet, 2 zestig plussers uit Middelburg. Die hadden natuurlijk gezien dat we Belgen waren en als thuishaven Breskens (Bresjes, zoals de Zeeuwen zeggen) hebben. Zij liggen normaal in de haven van Veere, aan het Veerse meer, en zijn door de binnenwateren (o.a. de staande mastroute door Nederland) hier beland. Ze vertelden ons dat wij de 2e Belgische boot waren die ze hier tegenkwamen De andere was een motorjacht Hermes. Zalig koppeltje en laat in de avond keerden we terug naar de Laura met veel tips over houtbewerking (Inne) en afspraakjes voor de toekomst.
Donderdag het eerste grote meer Vattern naar Vastena, een middeleeuws stadje opgedragen aan de Heilige Brigitta, met haar klooster en een waterslot van koning Wasa. Het was een prachtig zicht: binnenvaren en aanleggen in de slotgracht zelf! Bij het binnenvaren worden we toegewuifd door de schipper van de Hermes uit Antwerpen, een loeier van een motorschip, 60 voet of 18 meter lang en met kop en schouders het grootste schip hier in de haven. We zien elkaar straks wel: roept de schipper me toe.
Vadstena is heel mooi en heel toeristisch naar Zweedse normen en we maken een flinke wandeling. s Avonds ga ik toch eens kijken naar de Hermes en Paul en Greet roepen ons aan boord. We blijven er de hele avond plakken. Paul is vroeger zeiler geweest en heeft zelfs een open zeilbootje aan zijn hek hangen. In september kocht hij dit schip en sinds de lente is hij op reis vertrokken voor een zestal maand. Telkens met andere bemanning of alleen. Hij is het Gotakanaal wel wat beu. Een heel gedoe om al die sluisjes door te moeten, hoewel hij een afstandsbediening heeft met een joystick om van op de wal de Hermes aan te leggen. Die zullen we ook terugzien als hij deze winter in Willemdok zal liggen. Weer veel te laat de kooi in.
Vrijdag
We steken het Vaternmeer over richting Karlstad, een oude vestingstad en de ingang naar het oudste en hoogste deel van het gotakanaal. Geen wind, dus weer op de motor. Ik begin wel echt goesting te hebben om die zeilkes terug omhoog te kunnen trekken!
In Karlstad nemen we de laatste sluis opwaarts en pruttelen over het Vikenmeer. Hier zijn de nauwste passages, eenrichtingsverkeer, soms zonder zicht. Wel prachtige oevers en een enorme rust. We volgen een passagiersboot die letterlijk met de hand vanaf de oever geleid moet worden om door de engtes te geraken.
Piep, piep, piep, het alarm van de motor slaat aan! Godverdomme! Oververhit! Die klootzakken die de nieuwe motor geïnstalleerd hebben zeiden dat ze geen plaats hadden voor een wierpot (soort zeef die zorgt dat het koelwater uit de zee of rivier geen vuil mee door het systeem jaagt) maar dat dat geen kwaad kon omdat de inlaten klein genoeg waren, hebben me bedrogen!!! Motor af, hier, waar we nauwelijks plaats hebben om af te drijven! Als een gek duik ik de trap af en breek in een recordtempo de motorkast af, check de impeller en maak de darm los van de watertoevoer. Door hard te blazen hoor ik het water opbrubbelen langs het schip! Alles terug vast en motor aan Alles verloopt terug normaal. Ik zal die techniekers maar eens ne kwaaie mail schrijven!
Een kwartier later, zelfde verhaal, tien minuten later nog eens en vijf minuten later weer!!! Maar dan zie ik dat er nog koelwater uitgestuurd wordt. Hildemaria zegt dat ze bij een revisie van haar automotor, water moest bijvullen nadat ze wat gereden had. Bingo! Het interne circuit bijgevuld met een half litertje water en we waren weg. No problems anymore. Achteraf in de gebruiksaanwijzing gelezen dat dit standaardprocedure in bij een nieuwe motor. Luchtbellekes in het circuit. Merci Hildemaria! Zonder enig probleem bereiken we Tatorp en we kunnen ons hoogterecord vieren aan een steigerke van niks, maar met een prachtig uitzicht.
Na een wandeling komt Hildemaria zeggen dat er vlakbij een optreden is waar liedjes van Piaf gezongen zullen worden. We zullen maar eens gaan kijken, met de nodige scepsis, want Edith nazingen kan een ramp zijn! In een publiekske van hooguit 30 bejaarden en hier en daar een jong veulen, krijgen we een prachtige gevoelige vertolking, deels in het Zweeds, deels in het Frans. Een zalige, zwoele avond in Zweden, buiten in de ondergaande zon genieten.
Vandaag zijn we de obelisk van het hoogste punt voorbijgevaren, hebben we het eerste handbediende sluiske naar beneden genomen, en tegen de middag aangelegd in een haventje annex camping. Toch blijft alles hier zalig rustig.
Morgen naar Torabora, waar we Petra, Werner en Rune verwachten, mijn crew voor de volgende week. Das grosse abseilen naar Götenburg kan beginnen!
Woensdagavond komen we aan de praat met Inneke en Piet, 2 zestig plussers uit Middelburg. Die hadden natuurlijk gezien dat we Belgen waren en als thuishaven Breskens (Bresjes, zoals de Zeeuwen zeggen) hebben. Zij liggen normaal in de haven van Veere, aan het Veerse meer, en zijn door de binnenwateren (o.a. de staande mastroute door Nederland) hier beland. Ze vertelden ons dat wij de 2e Belgische boot waren die ze hier tegenkwamen De andere was een motorjacht Hermes. Zalig koppeltje en laat in de avond keerden we terug naar de Laura met veel tips over houtbewerking (Inne) en afspraakjes voor de toekomst.
Donderdag het eerste grote meer Vattern naar Vastena, een middeleeuws stadje opgedragen aan de Heilige Brigitta, met haar klooster en een waterslot van koning Wasa. Het was een prachtig zicht: binnenvaren en aanleggen in de slotgracht zelf! Bij het binnenvaren worden we toegewuifd door de schipper van de Hermes uit Antwerpen, een loeier van een motorschip, 60 voet of 18 meter lang en met kop en schouders het grootste schip hier in de haven. We zien elkaar straks wel: roept de schipper me toe.
Vadstena is heel mooi en heel toeristisch naar Zweedse normen en we maken een flinke wandeling. s Avonds ga ik toch eens kijken naar de Hermes en Paul en Greet roepen ons aan boord. We blijven er de hele avond plakken. Paul is vroeger zeiler geweest en heeft zelfs een open zeilbootje aan zijn hek hangen. In september kocht hij dit schip en sinds de lente is hij op reis vertrokken voor een zestal maand. Telkens met andere bemanning of alleen. Hij is het Gotakanaal wel wat beu. Een heel gedoe om al die sluisjes door te moeten, hoewel hij een afstandsbediening heeft met een joystick om van op de wal de Hermes aan te leggen. Die zullen we ook terugzien als hij deze winter in Willemdok zal liggen. Weer veel te laat de kooi in.
Vrijdag
We steken het Vaternmeer over richting Karlstad, een oude vestingstad en de ingang naar het oudste en hoogste deel van het gotakanaal. Geen wind, dus weer op de motor. Ik begin wel echt goesting te hebben om die zeilkes terug omhoog te kunnen trekken!
In Karlstad nemen we de laatste sluis opwaarts en pruttelen over het Vikenmeer. Hier zijn de nauwste passages, eenrichtingsverkeer, soms zonder zicht. Wel prachtige oevers en een enorme rust. We volgen een passagiersboot die letterlijk met de hand vanaf de oever geleid moet worden om door de engtes te geraken.
Piep, piep, piep, het alarm van de motor slaat aan! Godverdomme! Oververhit! Die klootzakken die de nieuwe motor geïnstalleerd hebben zeiden dat ze geen plaats hadden voor een wierpot (soort zeef die zorgt dat het koelwater uit de zee of rivier geen vuil mee door het systeem jaagt) maar dat dat geen kwaad kon omdat de inlaten klein genoeg waren, hebben me bedrogen!!! Motor af, hier, waar we nauwelijks plaats hebben om af te drijven! Als een gek duik ik de trap af en breek in een recordtempo de motorkast af, check de impeller en maak de darm los van de watertoevoer. Door hard te blazen hoor ik het water opbrubbelen langs het schip! Alles terug vast en motor aan Alles verloopt terug normaal. Ik zal die techniekers maar eens ne kwaaie mail schrijven!
Een kwartier later, zelfde verhaal, tien minuten later nog eens en vijf minuten later weer!!! Maar dan zie ik dat er nog koelwater uitgestuurd wordt. Hildemaria zegt dat ze bij een revisie van haar automotor, water moest bijvullen nadat ze wat gereden had. Bingo! Het interne circuit bijgevuld met een half litertje water en we waren weg. No problems anymore. Achteraf in de gebruiksaanwijzing gelezen dat dit standaardprocedure in bij een nieuwe motor. Luchtbellekes in het circuit. Merci Hildemaria! Zonder enig probleem bereiken we Tatorp en we kunnen ons hoogterecord vieren aan een steigerke van niks, maar met een prachtig uitzicht.
Na een wandeling komt Hildemaria zeggen dat er vlakbij een optreden is waar liedjes van Piaf gezongen zullen worden. We zullen maar eens gaan kijken, met de nodige scepsis, want Edith nazingen kan een ramp zijn! In een publiekske van hooguit 30 bejaarden en hier en daar een jong veulen, krijgen we een prachtige gevoelige vertolking, deels in het Zweeds, deels in het Frans. Een zalige, zwoele avond in Zweden, buiten in de ondergaande zon genieten.
Vandaag zijn we de obelisk van het hoogste punt voorbijgevaren, hebben we het eerste handbediende sluiske naar beneden genomen, en tegen de middag aangelegd in een haventje annex camping. Toch blijft alles hier zalig rustig.
Morgen naar Torabora, waar we Petra, Werner en Rune verwachten, mijn crew voor de volgende week. Das grosse abseilen naar Götenburg kan beginnen!
We zitten nu op 2 sluiskes van het hoogste punt van het Gotakanaal. Als we die genomen hebben, is de Laura beland op 90 meter boven het zeeniveau. Hier, aan de rand van het Vätternmeer lassen we een paar dagen rust in om wat te wandelen, de musea te bezoeken en de boot volledig zeilklaar te maken.
Het was een hele tripke om tot hier te geraken, telkens in stapjes van 2 meter omhoog, maar het is het zeker waard. Liefelijke valleien, kleine meertjes, prachtige vergezichten. Zeilen zat er tot nu toe nog niet in (of geen plaats, of geen wind) maar het was een goede test om ons nieuw moteurke uit te proberen.
In Söderköping, waar we vorig jaar gestrand waren vonden we vorige maandag de Laura terug op de zelfgemaakte bootstoel. Afgelopen winter lag ze verscholen onder een sneeuwlaag van méér dan een meter. Volgens de dokmensen lag er meer dan een ton water op de afdekzeilen toen die eraf moesten voor de installatie van de Betamarine 14 pk.
Die zag er heel goed uit, en na een dag werk met de techniekers konden we s avonds ons scheepke terug in de bootlift hangen en laten zakken in het kanaal. De motor startte onmiddellijk, en na een korte proefvaart legden we terug aan bij de mastenkraan. Plezant om terug het bootgevoel te krijgen.
De volgende dag de mast geplaatst. Het was géén sinecure om een mast van 12 meter te laten zakken in de voet, want je ligt in het water, en je hebt maar enkele millimeters om de bouten te plaatsen. Maar allà na wat gezwoeg en gevloek stond het beestje er terug op.
Intussen was het weer schitterend weer, en als hier de zon schijnt, dat is het direct zweten.
